Σε ηλικία 73 ετών πέθανε σήμερα το πρωί ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Νιάκας, όπως ενημέρωσε με ανακοίνωση το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ.

H ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ:

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ ανακοινώνει ότι απεβίωσε σήμερα το πρωί σε ηλικία 73 ετών ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Νιάκας.

Ο Βαγγέλης Νιάκας γεννήθηκε στον Παλαμά Καρδίτσας το 1951. Μετά το Λύκειο σπούδασε στην Ιταλία από όπου αποφοίτησε από τη Σχολή Οικονομίας και Εμπορίου του Πανεπιστημίου της Μπολόνια.

Τη δημοσιογραφία ξεκίνησε το 1978 στην εφημ. «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» ενώ στη συνέχεια εργάστηκε στις εφημερίδες «ΒΡΑΔΥΝΗ», «ΑΥΓΗ», «ΓΝΩΜΗ», «ΚΕΡΔΟΣ», και «ΠΡΩΤΗ» καλύπτοντας το ρεπορτάζ του Υπουργείου Γεωργίας. Το 1989 υπήρξε συνιδρυτής και εκδότης της εφημ. «ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ».

Ο Βαγγέλης Νιάκας υπήρξε ένας καταρτισμένος δημοσιογράφος με επαγγελματική επάρκεια, ο οποίος εργάστηκε επί μακρόν σε εφημερίδες. Η εφημ. «ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ», που ξεκίνησε το 1989 ως εβδομαδιαία, την εποχή της άνθησης του Χρηματιστηρίου μετατράπηκε σε ημερήσια ξεπερνώντας σε κυκλοφορία τις παραδοσιακές οικονομικές εφημερίδες της εποχής για να ακολουθήσει η πτώση και το κλείσιμο του εντύπου μερικά χρόνια αργότερα.

Τα στοιχεία της κηδείας του Βαγγέλη Νιάκα θα γνωστοποιηθούν με νεότερη ανακοίνωση της Ενώσεως.

O 82χρονος εντοπίστηκε προχθές νεκρός από τις αστυνομικές αρχές και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες ο θάνατος του αποδίδεται σε παθολογικά αίτια

Ο Μάνθος Ζυμάρης ζούσε μαζί με την κόρη του στα χαλάσματα ενός παρατημένου καφέ στο Ελληνικό.

Κοιμόταν σε ένα πάτωμα που καλυπτόταν από λάσπη, χωρίς πόρτες, παράθυρα και χωρίς θέρμανση.

Δεν είχε σύνταξη, ούτε ασφαλιστική κάλυψη, αλλά ούτε βοήθεια από το κράτος ή τις ΜΚΟ που φροντίζουν για την φιλοξενία των αστέγων,  όπως τουλάχιστον είχε υποστηρίξει ο ίδιος στην δημοσιογράφο της Daily Mail που τον είχε εντοπίσει στα ερείπια της καφετέριας.

Η δημοσιογράφος, είχε μείνει για αρκετό καιρό  στα νότια προάστια της Αθήνας και είχε επισκεφτεί αρκετές φορές το πρώην αεροδρόμιο στο Ελληνικό.

Κατά τη διάρκεια του ρεπορτάζ και ενώ ασχολούνταν με τις συνθήκες φιλοξενίας των προσφύγων «ανακάλυψε» την παρουσία του 82χρονου πρώην οικοδόμου.

Μετά από συζήτηση που είχε με την 61χρονη κόρη του Μαρία, που ζούσε επίσης εκεί μαζί με τον πατέρα της, της είπε ότι «ψάχνουν τη νύχτα για φαγητό στα αποφάγια των μεταναστών».

O 82χρονος εντοπίστηκε χθες νεκρός από τις αστυνομικές αρχές και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες ο θάνατος του αποδίδεται σε παθολογικά αίτια.

[dailymail] [thema]

Έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της μόλις έμαθε πως ο άντρας της είχε ερωμένη και αποφάσισε μετά τον θάνατό του να κάνει σαν να μην υπήρξε ποτέ.

«Διαβάζω πολύ καιρό τώρα τις ιστορίες σας και σας συγχαίρω για την αξιέπαινη προσπάθεια. Σκέφτηκα πολύ πριν σας γράψω αλλά θέλω κάπου να τα πω και νομίζω πως και άλλες χήρες στη θέση μου νιώθουν έτσι όπως εγώ. Θα ακουστώ σκληρή αλλά είμαι έτοιμη να με κρίνει και ο κόσμος και ο Θεός.

Έχω δυο αγόρια 2 και 4 χρονών. Γνώρισα τον άντρα μου σε ένα ταξίδι με τη δουλειά, αγαπηθήκαμε πολύ και πήγα να μείνω στον τόπο καταγωγής του, αφήνοντας πίσω τις παρέες μου, τους γονείς μου και κυρίως μια πολύ καλή δουλειά. Από στέλεχος έγινα νοικοκυρά και δεν το μετάνιωσα, το έκανα για την αγάπη του. Δυστυχώς όμως αντί για αγάπη, πήρα προδοσία. Διότι για αυτόν ήμουν απλά μια καλή βιτρίνα στον παράνομο δεσμό του.

Είχε 6 χρόνια παράλληλη σχέση

Είχε δεσμό 6 χρόνια με τη γυναίκα του δημάρχου. Όλοι τον πίεζαν να παντρευτεί, να νοικοκυρευτεί, ξέρετε τώρα πώς είναι στα χωριά. Ο άντρας μου ήταν άνθρωπος που έκανε αυτό που ήθελε χωρίς να ακούει ποτέ κανένα και για αυτό τον αγάπησα, όμως ήθελε να καλύψει και τη κυρία και να μπορεί να συνεχίσει τη σχέση τους με τη κάλυψη του οικογενειάρχη. Δυστυχώς όλα αυτά τα έμαθα αφού πέθανε. Πέθανε από ανακοπή ξαφνικά εκεί που δούλευε και έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Τρελάθηκα δεν σκεφτόμουν ήμουν σαν χαμένη. Τη κηδεία δεν τη θυμάμαι καλά, είχα πάρει ηρεμιστικά για να μπορέσω να σταθώ και να στηρίξω τα παιδιά μου. Έφτασα πάρα πολύ κοντά στη τρέλα, δεν κοιμόμουν, δεν έτρωγα, δεν έκανα μπάνιο, δεν φρόντιζα τα παιδιά και το σπίτι. Ένα μήνα όλο αυτό. Μέχρι που ήρθε μια θεία του άντρα μου που με έβλεπε σε αυτή τη κατάσταση και αποφάσισε να μου τα πει “Ο άντρας σου δεν ήταν και τόσο Άγιος για να τον κλαίς!” μου είπε.

Φυσικά δεν την πίστεψα, της ζήτησα αποδείξεις. Μου είπε πως της το είχε πει και δεν είχε αποδείξεις. Σχεδόν τη πέταξα έξω από το σπίτι αλλά με έτρωγε να μάθω. Πήγα και έπιασα την ίδια την ερωμένη του και ω ναι! Δεν το αρνήθηκε. Η ειλικρίνειά της αλλά και το επίπεδο που κράτησε στη συζήτηση με ξάφνιασαν. Έφυγα από το σπίτι της με την εντύπωση όχι μιας ανήθικης γυναικούλας που χάλαγε σπίτια αλλά μιας γυναίκας που αγαπούσε τον άντρα μου και δεν ήξερε τι να κάνει. “Κάθε φορά χωρίζαμε και κάθε φορά γυρνούσε κλαίγοντας ο ένας στον άλλον” μου είπε. Μπράβο ρε παιδιά αλλά εγώ τι σας έφταιξα; Τα παιδιά μου τι σας έφταιξαν;

Ο άπιστος άντρας της την έκανε να τον διαγράψει εντελώς

Στα σαράντα δεν πήγα. Δεν έκανα κανένα μνημόσυνο και δεν ξαναπάτησα στο νεκροταφείο. Όλο το χωριό έπεσε πάνω μου και τι δεν είπε. Μέχρι ότι και τα παιδιά μας δεν είναι δικά του. Μέχρι και σήμερα είμαι δακτυλοδεικτούμενη. Άκουσα όσα θα έπρεπε να ακούσει η ερωμένη του αλλά δεν με άγγιζε τίποτα. Σαν να πάγωσα σαν να μην παντρεύτηκα αυτό τον άνθρωπο σαν να μην τον αγάπησα. Κάτι μέσα μου πέθανε περισσότερο απ’ ό,τι εκείνος. Εκείνος πέθανε μια φορά, εγώ όμως πέθανα 50. Δεν ξέρω τι έπαθα, μετάλλαξη. Δεν είμαι λυπημένη, δεν είμαι όμως ούτε χαρούμενη. Είμαι αδιάφορη. Πέταξα τα μαύρα και συνεχίζω τη ζωή μου σαν να μην είχα ποτέ σύζυγο αλλά μόνο παιδιά. Εννοείται ότι κανείς δεν μου μιλάει ούτε οι γονείς του. Δεν φτάνει που με κεράτωνε και το γνώριζαν έχουν και άποψη. Σύντομα σκοπεύω να γυρίσω στην Αθήνα μόλις ο μεγάλος τελειώσει τον παιδικό σταθμό.

Η ψυχολόγος που κάνω συνεδρίες στο ίντερνετ μου λέει ότι πρέπει να τον συγχωρήσω αλλιώς δεν θα ησυχάσω ποτέ πραγματικά μέσα μου. Είναι νωρίς δεν μπορώ να το κάνω. Πως να συγχωρήσω κάποιον που όταν με παντρευόταν, είχε την ερωμένη του ανάμεσα στους καλεσμένους; Πως να κλάψω για κάποιον που όταν γεννούσα τα παιδιά μας, έτρεχε στην ερωμένη του κλαίγοντας για τον δεσμό τους; Πως να στενοχωρηθώ για το θάνατο κάποιου που ήθελε να αλλάξω όλη μου τη ζωή για να μην αλλάξει τη βολή του και τη βολή της γκόμενας; Για μένα ο άνθρωπος αυτός, δεν είναι πια ο άντρας μου ή ο πατέρας των παιδιών μου. Είναι απλά κάποιος…

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας. Ελπίζω να με καταλάβετε και αν με κρίνετε, δεν με πειράζει, συνήθισα…

Νότα»

Πηγή: singleparent.gr

Την ιστορία ενός ανθρώπου που παράτησε τα πάντα και επί 4 δεκαετίες έζησε μόνος σε ένα νησάκι νότια της Κρήτης, περιγράφει το ντοκιμαντέρ που δημιούργησε και ήδη έχει βραβευτεί, μια ομάδα νέων ανθρώπων. Ο θάνατος του πρωταγωνιστή ήρθε στο τέλος των γυρισμάτων…