Σε ηλικία 83 ετών πέθανε ο Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θεωρούσε ενορχηστρωτή του αποτυχημένου στρατιωτικού πραξικοπήματος εναντίον του.
O Φετουλάχ Γκιουλέν, ορκισμένος εχθρός του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, πέθανε στο νοσοκομείο όπου νοσηλευτόταν τις τελευταίες ημέρες, στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η είδηση του θανάτου του ΦετουλάχΓκιουλέν ανακοινώθηκε στον λογαριασμό κοινωνικής δικτύωσης HerkulNagme. Στην ανακοίνωση αναφέρθηκε ότι «το πνεύμα του Χοτζαεφέντι πέθανε στις 20 Οκτωβρίου 2024 και πληροφορίες για τις διαδικασίες ταφής θα κοινοποιηθούν αργότερα».
Το HerkulNagme συμπληρώνει ότι «ο δάσκαλός μας περπάτησε στον ορίζοντα της ψυχής του στις 21.20 το βράδυ, στις 20 Οκτωβρίου 2024, στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν για λίγο. Οι γιατροί του θα κάνουν δήλωση για η διαδικασία του νοσοκομείου τις επόμενες ώρες».
Έσβησε από σοβαρή τοξική πολυπνευμονοπάθεια μετά από 10ετή εκστρατεία αφύπνισης του κόσμου ως προς τις φονικές συνέπειες των ζιζανιοκτόνων.
Ο Φαμπιάν Τομάσι, σύμβολο του αγώνα κατά της γλυφοσάτης στην Αργεντινή, όπου εργάστηκε για χρόνια γεμίζοντας με ζιζανιοκτόνα τις δεξαμενές ψεκαστικών αεροπλάνων, πέθανε σε ηλικία 53 ετών έπειτα από σοβαρή τοξική πολυπνευμονοπάθεια.
«(Την Παρασκευή) κατάφεραν να τον σκοτώσουν. Ο Φαμπιάν ήταν άρρωστος περισσότερο από δέκα χρόνια. Εμπόδιζε τον εαυτό του να πεθάνει για να μπορεί να καταγγέλλει την γενοκτονική αγροτική πολιτική που τον κατέστρεψε», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μεντάρντο Αβίλα, μέλος του Δικτύου γιατρών των θειαφισμένων χωριών.
Πατέρας μιας κόρης, ο Φαμπιάν Τομάσι, που δεν είχε πλέον δέρμα στα κόκκαλα, αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην αφύπνιση των συνειδήσεων για τους κινδύνους των ζιζαντιοκτόνων, είχε μάλιστα δεχθεί να φωτογραφηθεί για τις ανάγκες του αγώνα, θυμάται ο Μεντάρντο Αβίλα.
Το 2005, είχε αρχίσει να εργάζεται σε μια επιχείρηση της επαρχίας Έντρε Ρίος (κεντροανατολικά), όπου του είχε ανατεθεί να γεμίζει με ζιζανιοκτόνα τις δεξαμενές των ψεκαστικών αεροπλάνων. Είχε εξηγήσει ότι χειριζόταν μπιτόνια τοξικών προϊόντων χωρίς προστασία, καθώς κανείς δεν τον είχε προειδοποιήσει για τους κινδύνους της γλυφοσάτης, η οποία κατατάσσεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας στην κατηγορία των «πιθανώς καρκινογόνων».
«Ο θάνατός του μας λυπεί και μας θυμώνει πολύ. Έχουμε ένα σύστημα παραγωγής που μολύνει τη μισή χώρα», πρόσθεσε ο ακτιβιστής γιατρός.
Μερικούς μήνες προτού πεθάνει, ο Φαμπιάν Τομάσι είχε μιλήσει στο AFP. Για εκείνον, η γλυφοσάτη ήταν «μια τρομερή απάτη, μια παγίδα που μας έστησαν πολύ ισχυροί άνθρωποι». «Δεν θα απομείνει κανείς. Όλα τα εδάφη που έχουμε δεν θα φθάσουν για να θάψουμε τους νεκρούς», είχε προσθέσει.
Λόγω της ασθένειάς του δεν μπορούσε πλέον να τρώει στερεά τροφή, περπατούσε με δυσκολία γιατί είχε χάσει όλη τη μυική του μάζα, ακόμα και οι κινήσεις των χεριών του ήταν περιορισμένες.
Καθώς δεν ήταν σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί, τον φρόντιζε η 80χρονη μητέρα του.
Στην Αργεντινή, η γενετικά τροποποιημένη σόγια διαδόθηκε σημαντικά κατά τη δεκαετία του 1990 κερδίζοντας έδαφος έναντι της παραδοσιακής εκτροφής των βοοειδών, καθιστώντας μεγαλύτερη την απόδοση ανά στρέμμα.
Πένθος στην Ελληνική Αστυνομία – Έφυγε από τη ζωή ο Υποστράτηγος ε.α. Αλέξανδρος Αποστολάκης
Θλίψη έχει προκαλέσει στον χώρο της Ελληνικής Αστυνομίας η είδηση του θανάτου του Υποστρατήγου εν αποστρατεία Αλέξανδρου Αποστολάκη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή λόγω παθολογικών αιτιών.
Ο Αλέξανδρος Αποστολάκης υπηρέτησε με ήθος, αυταπάρνηση και συνέπεια το Σώμα της ΕΛ.ΑΣ., αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία παρακαταθήκη υπηρεσιακής προσφοράς και επαγγελματισμού. Υπήρξε αξιωματικός με κύρος και σεβασμό, τόσο από τους συναδέλφους του όσο και από την τοπική κοινωνία.
Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στις 31 Ιουλίου 2025 στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία στα Τρία Μοναστήρια Ρεθύμνου, παρουσία συγγενών, φίλων και αντιπροσωπείας της Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία απέδωσε τιμές στον εκλιπόντα, αναγνωρίζοντας τη μακρόχρονη και αφοσιωμένη του υπηρεσία.
Το tilestwra.com εκφράζει τα ειλικρινή και θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους του Αλέξανδρου Αποστολάκη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Έφυγε από την ζωή ο παπα – Τριαντάφυλλος Ξηρός, ο πατέρας του Χριστόδουλου και Σάββα Ξηρού οι οποίοι εκτίουν τις ποινές τους στην φυλακή για την συμμετοχή τους στην «17 Νοέμβρη».
Σύμφωνα με τη«zougla» τα δύο αδέλφια ζήτησαν να παραστούν στην κηδεία του πατέρα τους. Με βάση τα δεδομένα για να πραγματοποιηθεί η επιθυμία τους, τα αδέλφια θα πρέπει να συνοδεύονται από ισχυρή αστυνομική δύναμη.
Τα δύο αδέλφια αρνήθηκαν να παραστούν στην κηδεία με συνοδεία από τα ΕΚΑΜ διότι δεν επιθυμούσαν να υπάρξει κάποιο πρόβλημα στην παραπάνω διαδικασία.
Ο παπά-Τριαντάφυλλος Ξηρός, είχε καταγωγή από την Ικαρία, υπηρέτησε πιστά την Εκκλησία, όχι μόνο στον τόπο της καταγωγής του, αλλά και στην Φλώρινα, τη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη. Ήταν πατέρας δέκα παιδιών, έξι αγoριών και τεσσάρων κοριτσιών.
Πάλεψε με τον καρκίνο αλλά «έφυγε» το πρωί – Στο πλευρό του μέχρι τελευταία στιγμή στο σπίτι του και η σύζυγός του, Σοφία – Η ζωή και το έργο του – Δείτε βίντεο
Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 68 ετών άφησε τα ξημερώματα της Τετάρτης (10/11) ο μουσικός και τραγουδοποιός Χρήστος Κυριαζής, μετά από μάχη με τον καρκίνο.
Ήταν άρρωστος εδώ και μήνες, πέθανε ξημερώματα σπίτι του, ανέφερε στο protothema.gr ο επιστήθιος φίλος του Μιχάλης Τσατσάκης. «Πολέμησε αλλά δεν τα κατάφερε», είπε. Στο πλευρό του τραγουδιστή μέχρι το τέλος ήταν και η σύζυγός του Σοφία.
Ο Χρήστος Κυριαζής γεννήθηκε το 1953 στον Πειραιά και μεγάλωσε στα Καμίνια. Ο πατέρας του εργαζόταν ως επιπλοποιός και λόγω της οικογενειακής παράδοσης κι εκείνος έμαθε τη τέχνη. Ποτέ όμως δεν έκρυψε την αγάπη του για τη μουσική. Στην διάρκεια της ζωής του το όνομά του συνδέθηκε και με την κατασκευή επίπλων.
ε ηλικία 12 ετών πήρε μία χειροποίητη κιθάρα κι άρχισε να προσπαθεί μέσα από αυτήν, να μάθει τις νότες. Πέντε χρόνια αργότερα, έπαιζε με ένα μικρό rock συγκρότημα σε καφετέριες και ζαχαροπλαστεία της εποχής. Δημιουργός και μέλος του Συγκροτήματος «Πρόκες» (1972) και προηγουμένως, των Συγκροτημάτων «Mirabilis Zalapa» και «What a pity». Κατόπιν έφυγε για σπουδές στην Ιταλία. Όταν επέστρεψε, στράφηκε προς τη λαϊκή μουσική.
Η γνωριμία με τον Βλάσση Μπονάτσο
Ο ίδιος μιλώντας για την καριέρα του, έχει πει στο «Secret»: «Πάντα δίπλα μου ήταν η κιθάρα. Και έγραφα. Και από τότε πάντα λέω μόνο τα δικά μου. Είχα δώσει και στη Minos πολλά τραγούδια μου. Στους Χαράλαμπο Γαργανουράκη, Κούτρα, Θέμη Ανδρεάδη, σε πολλούς. Λίγο μετά στον Μαργαρίτη. Να σου πω για τον Βλάση Μπονάτσο πως μας ανακάλυψε πολύ νωρίτερα: στο κλαμπ Hobby, Πλατεία Αμερικής, υπόγειο, βαράγαμε σαν τρελοί, είχε έρθει και με παρατηρούσε πώς έλεγα τους στίχους. Μου λέει μετά: Έρχεσαι μαζί μου; Έχω ένα συγκρότημα, τους Πελόμα Μποκιού».
«Πάω και βλέπω το μαγαζί γεμάτο με 2000 άτομα μέσα. Τρελάθηκα και ξεκίνησα εκεί. Ο Βλάσσης τότε με βοήθησε πάρα πολύ, με γούσταρε και με αγαπούσε. Προ πάντων, όμως, του άρεσαν τα τραγούδια μου, οι στίχοι, αυτά που λέω. Όταν γίνονται αυτά, συμβαίνει το πραξικόπημα του 1967 και, θυμάμαι, είχαμε βγει έξω από το μαγαζί και ακούγαμε τα τανκς. Τότε πάλι σταμάτησα, δεν ξέραμε τι να κάνουμε τότε, διαλύθηκαν τα πάντα, όλα. Τότε έφυγα, γνώρισα ένα κορίτσι και πήγα στην Ιταλία. Μου βγήκε σε καλό, γιατί εκεί σπούδασα σχέδιο και, όταν γύρισα πίσω, έκανα τα δικά μου έπιπλα και μαγαζιά και πήγα πολύ καλά. Είχα βαρεθεί να ακούω “όχι” από τις δισκογραφικές. Όταν πέρασε ο Γιώργος Πολυχρονίου από το μαγαζί μου με τη Μάγκυ Χαραλαμπίδου για να αγοράσουν έπιπλα για τον γάμο τους, ήταν η αφορμή για να πάω στη Sony», είπε μεταξύ άλλων.
Ο δίσκος που φέρει τον τίτλο της μεγάλης επιτυχίας του «Μου θυμίζεις τη μάνα μου» (1992) έγινε «πλατινένιος», ξεπερνώντας τις 125.000 αντίτυπα!
Οι τελευταίοι δίσκοι του: «Επιτυχίες» (1994), «Η αγάπη είναι μία» (1994, «χρυσός» δίσκος των 30.000 αντιτύπων), “Χαμένος Νικητής” (1995), «Άλλο τί θέλω, άλλο τι μπορώ» (1997). Τα γνωστότερα τραγούδια αυτών των δίσκων: «Οι απέναντι που πληρώνουν έναντι», «Ημεροβίγλι», κ.λπ.
Ο διάσημος τραγουδιστής Τσάρλι Κόλιν, που γνώρισε μεγάλη αναγνώριση κατά τη δεκαετία του ’90, απεβίωσε σε ηλικία 58 ετών, έπειτα από ένα τραγικό περιστατικό.
Ο πρώην μπασίστας του ροκ-ποπ συγκροτήματος «Train» ήταν ένας από τα ιδρυτικά μέλη του γκρουπ κατά τη δεκαετία του ’90.
Charlie Colin, founding member of the band Train, whose hits included 'Drops of Jupiter,' has died at 58.
Colin slipped and fell in the shower while house-sitting for a friend in Belgium, according to TMZ. He was later found dead. pic.twitter.com/l2u82S6Jto
Σύμφωνα με πληροφορίες από το TMZ, η μητέρα του μουσικού ανέφερε ότι ο χαμός του συνέβη όταν γλίστρησε και έπεσε στο ντους.
Ακούστε δυο από τα διασημότερα τραγούδια τους:
Ο Κόλιν βρισκόταν στο σπίτι του στις Βρυξέλλες, στο Βέλγιο, μαζί με έναν φίλο του κατά τη δραματική αυτή στιγμή. Δεν είναι γνωστό πότε συνέβη το ατύχημα, αλλά προηγουμένως, ο Κόλιν είχε μετακομίσει στις Βρυξέλλες όπου και εργαζόταν ως δάσκαλος μουσικής.
Και η Κάρολιν Στίβενς, αδελφή του Τσάρλι Κόλιν, επιβεβαίωσε την απώλεια του αγαπημένου της αδελφού.
Θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο, καθώς έφυγε από τη ζωή ο τραγουδιστής Τόλης Τσιμογιάννης. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τα βίντεο κλιπ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και έγινε ευρύτερα γνωστός με τα σουξέ “Κρύβε λόγια” και “Και κάνεις και ζημιές”.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε πιάνο στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Ο μεγάλος του αδελφός εργαζόταν σαν μουσικός έτσι και ο ίδιος ασχολήθηκε επαγγελματικά με το τραγούδι, πλάι σε μεγάλα ονόματα, του λαϊκού τραγουδιού. Το 1983 έκανε και την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Θα σ΄ αγαπώ παντοτινά” ενώ το 1984 κυκλοφορεί το δίσκο “Μα δεν ήρθες εσύ”. Για 5 χρόνια περιοδεύει σε Αμερική και επιστρέφει το 1989 στην Ελλάδα για να καταξιωθεί επαγγελματικά.
Την επόμενη χρονιά το 1990 κυκλοφορεί ο δίσκος “Κρύβε λόγια” με το θρυλικό ” Και κάνεις και ζημιές”. Θα ακολουθήσουν άλλες επτά δισκογραφικές δουλειές με μεγάλες επιτυχίες. Για κάποια χρόνια, όμως, εγκατάλειψε το τραγούδι, καθώς ήρθε σε ρήξη με γνωστό τραγουδιστή. Το 2013 έκανε την επιστροφή του και από τότε εμφανιζόταν σε διάφορα μαγαζιά.
Την τελευταία του πνοή άφησε πριν από λίγες ώρες ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς, σε ηλικία 73 χρόνων.
Την τραγική είδηση γνωστοποίησε η επι δεκαετίες συνεργάτιδα και προσωπική φίλη του Μπέσσυ Αργυράκη, μέσω αναρτήσεων της στα social media.
“Αντίο αγαπημένε μου..Έφυγες αθόρυβα στον ύπνο σου..όπως χαμηλών τονων και διακριτικός ήσουν σε όλη σου τη ζωή. Συλλυπητηρια στην οικογένεια του..και κουράγιο..”, έγραψε στο Instagram.
Η αρχική ανάρτηση της Αργυράκη
Υπενθυμίζεται πως ο τραγουδιστής από τον περασμένο Μάρτιο περνούσε δύσκολες ώρες λόγω του καρκίνου. Δίπλα του ήταν πάντα τα τρία του παιδιά, ο Αλέξανδρος, η Ιλένια και η Μάρθα, καθώς και η σύζυγός του, Αμαλία Δημητριάδη.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ήταν κιθαρίστας και τραγουδιστής της ροκ μπάντας Poll. Από το 1974 ήταν επίσης ενεργός τραγουδιστής ποπ και ροκ. Εκπροσώπησε την Ελλάδα με τρεις άλλους τραγουδιστές στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision 1977 και έφτασε με το τραγούδι Μάθημα Σολφέζ στην πέμπτη θέση.
Το πρώτο του άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1974 με τίτλο “Robert Williams”. To 1976 σημείωσε μεγάλη επιτυχία με το τραγούδι “Μίλα μου” από το άλμπουμ “Εσύ κι εγώ”.
Το 1991 συνέβαλε σημαντικά στην τηλεοπτική σειρά “Η Λάμψη” του Νίκου Φώσκολου, για την οποία έγραψε τη μουσική και τους στίχους για πολλά τραγούδια, με σημαντικότερο το τραγούδι έναρξης με τίτλο “Μες στην προσευχή μου”. Το άλμπουμ “Η Λάμψη” κυκλοφόρησε το 1992.
Πένθος για το ελληνικό τραγούδι, καθώς έφυγε από τη ζωή μια σπουδαία φωνή, ο Μανώλης Λιδάκης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Μανώλης Λιδάκης άφησε την τελευταία του πνοή στο Ηράκλειο στα 64 του χρόνια.
Σε δυο ημέρες θα είχε τα γενέθλιά του – Οι φίλοι του που τον αναζητούσαν ανησύχησαν και δυστυχώς τον βρήκαν νεκρό
Πέρσι αποκάλυψε ότι μπήκε για μία επέμβαση στο πόδι. Εκεί κόλλησε ένα μικρόβιο, το οποίο του προκάλεσε μία φλεγμονή και από τότε αντιμετώπιζε κινητικές δυσκολίες.
Πένθος για το ελληνικό τραγούδι, καθώς έφυγε από τη ζωή μια σπουδαία φωνή, ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, ο Μανώλης Λιδάκης.
Όπως επιβεβαίωσε και ο αδερφός του μιλώντας στο Cretalive.gr ο Μανώλης Λιδάκης άφησε την τελευταία του πνοή στο Ηράκλειο στα 64 του χρόνια. Εντοπίστηκε νεκρός σε διαμέρισμα που νοίκιαζε στον Ανισσαρά Χερσονήσου. Το τελευταίο χρονικό διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, νοσηλευόταν στο νοσοκομείο και μάλιστα είχε ακυρώσει το περασμένο καλοκαίρι τις προγραμματισμένες του συναυλίες.
Σήμερα (26/02/25) τον αναζήτησαν οι δικοί του άνθρωποι αλλά δεν απαντούσε στο τηλέφωνο. Πήγαν στο κατάλυμα που έμενε και τον βρήκαν νεκρό.
Μανώλης Λιδάκης: Το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε καιρό.
Συγκεκριμένα είχε μπήκε για μία επέμβαση στο πόδι. Εκεί κόλλησε ένα μικρόβιο, το οποίο του προκάλεσε μία φλεγμονή και από τότε αντιμετωπίζει κινητικές δυσκολίες.
«Βγήκε βγήκε. Βγήκε για να ξεκουραστεί λιγάκι γιατί είμαστε στην αναμονή της άρθροπλαστικής. Αποφασίστηκε όμως να πάει στο σπίτι του λίγο να ηρεμήσει λιγάκι, να ξεκουραστεί. Δικιά του απόφαση είναι. Το πρόβλημα υφίσταται, δηλαδή από κοινού το αποφασίσανε να πάει στο σπίτι του να ξεκουραστεί γιατί έχουμε και μία εγχείρηση μπροστά μας. Θα τον επισκέπτονται φυσικοθεραπευτές στο σπίτι για την προετοιμασία της εγχείρησης. Τώρα είναι για το πόδι η αρθροπλαστική που πρέπει να γίνει» ανέφερε αρχικά η Χαρά Σπυρλιδάκη, η αδελφή του Μανώλη Λιδάκηστον δημοσιογράφο, Θάνο Βάγιο και στο «Πρωινό» του ΑΝΤ1.
«Ο Μανώλης ήταν να χειρουργηθεί αρχές Σεπτέμβρη, όμως στο γόνατο εισχώρησε στρεπτόκοκκος και έπρεπε να καθαρίσουμε από το στρεπτόκοκκο, να ξεπρηστεί το πόδι, να γίνει υγιές για να μπορέσει να δεχτεί την αρθροπλαστική. Δυο μήνες έπαιρνε αντιβίωση και το γόνατο του ήταν σαν μπάλα ποδοσφαίρου, πάρα πολύ πρησμένο. Ψυχολογικά καλά είναι, κάνει υπομονή, πότε στα πάνω του, ποτέ στα κάτω του γιατί έχει κουραστεί να περιμένει κι εκείνος» πρόσθεσε η αδελφή του γνωστού τραγουδιστή.
«Στο σπίτι του ναι, με το Πι. Μια μεγάλη ταλαιπωρία αυτή για το Μανώλη, πολύ μεγάλη και επώδυνη αλλά όλα καλά θα πάνε», είχε είπε στο τέλος.
Μια σπουδαία πορεία στο τραγούδι
Ο Μανώλης Λιδάκης, γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1960 στο Ηράκλειο Κρήτης και άρχισε να ασχολείται με τη μουσική από πολύ νεαρή ηλικία. Στα εννέα του χρόνια, άρχισε τις μουσικές του σπουδές στην κιθάρα, τα πνευστά και στη θεωρία της μουσικής. Από το 1970 ως το 1977, συμμετείχε στις φιλαρμονικές του Ηρακλείου παίζοντας ευφώνιο και τρομπέτα.
Το 1982, ανέβηκε στην Αθήνα, όπου πήρε μέρος στην τηλεοπτική εκπομπή “Να η Ευκαιρία”, ενώ υπέγραψε και το πρώτο του συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία. Από τότε ξεκίνησε επαγγελματικά το τραγούδι, ενώ παλαιότερα τραγουδούσε σε μικρές ταβέρνες, μπουάτ και μουσικά μαγαζιά είτε στην Αθήνα, στην Κρήτη είτε μαζί με τον αδερφό του στις Σέρρες
Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, “Μετά Από Σένα”, του Γιώργου Κατσαρού, ενώ συμμετείχε στο δίσκο “Μίλα Μου Απλά” με την Ελένη Δήμου και το Γιάννη Πάριο, στο “Ρεπορτάζ” του Γιάννη Μαρκόπουλου με το Γιώργο Νταλάρα κ.ά.
Το 1988, υπογράφει συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Sony Music, οπότε και αρχίζει να γίνεται περισσότερο γνωστός και δημοφιλής, ειδικά με το δίσκο του “Ούτε Που Ρώτησα” (1990). Τα επόμενα χρόνια, ακολουθεί πληθώρα συνεργασιών και κυκλοφορίες δίσκων με μεγάλη απήχηση στο κοινό, οι οποίοι τον καθιέρωσαν ως έναν εκπρόσωπο του λεγόμενου μοντέρνου έντεχνου και του λαϊκού ελληνικού τραγουδιού. Έχει καταπιαστεί και με την κρητική μουσική, διασκευάζοντας διάφορα παλιά ριζίτικα και άλλα κρητικά τραγούδια (π.χ. δίσκος “Κόκκινο Ακρογιάλι”). Ο ίδιος επίσης είχε δηλώσει ότι έχει επηρεαστεί από τραγουδιστές όπως τον Ξυλούρη, τον Μπαξεβάνη, τον Αηδονίδη, τον Καζαντζίδη, τον Μπιθικώτση, αλλά και τη Μοσχολιού, τη Χαρούλα Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη.
Τον Ιούνιο του 2001, κυκλοφορεί το άλμπουμ “Υλικό Ονείρων”, στο οποίο συνεργάζεται με το Γιώργο Ανδρέου, το Λάκη Λαζόπουλο, τον Κώστα Λειβαδά, τον Σωκράτη Μάλαμα και τον Άλκη Αλκαίο. Το τραγούδι που έδωσε τον τίτλο του στο άλμπουμ είναι ένα ντουέτο του Λιδάκη με την Ελένη Τσαλιγοπούλου (είχαν συνεργαστεί ξανά το 2002 σε μουσικές εμφανίσεις στη “Σφεντόνα”), εμπνευσμένο από την Τρικυμία του Σαίξπηρ.
Το 2007, συνεργάστηκε σε μουσικές εμφανίσεις με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, αφιέρωμα στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι. Αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής ήταν ο δίσκος “4 Θεατρικοί Μύθοι”, που περιλαμβάνει τη μουσική που έγραψε ο Χατζιδάκις για το “Ματωμένο Γάμο” του Λόρκα, το “Παραμύθι χωρίς όνομα” του Καμπανέλλη, τον “Καπετάν Μιχάλη” του Νίκου Καζαντζάκη και τον “Κύκλο με την Κιμωλία” του Μπρεχτ.
Το 2008, άλλαξε δισκογραφική εταιρεία και υπέγραψε συμβόλαιο με τη Legend. Την ίδια χρονιά, συνεργάστηκε με το Δημήτρη Μητροπάνο και τον Μπάμπη Στόκα στο Κέντρο Αθηνών. Η τελευταία του δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε στις αρχές του 2009, με τίτλο “Μη μου γκρεμίζεις το όνειρο”, όπου συνεργάστηκε με τον Παντελή Θαλασσινό.
Πέθανε ο τραγουδιστής Κώστας Μοναχός – Τα σουξέ, οι δύο γάμοι και οι λόγοι που δήλωνε πικραμένος – Άφησε το στίγμα του στη δεκαετία του ’80 Ο τραγουδιστής – πρωταθλητής στα σπασμένα πιάτα και τα “νυχτοκάματα” των 100.000.
Πέθανε χθες σε ηλικία 76 ετών ο τραγουδιστής Κώστας Μοναχός, ο οποίος νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Αγία Όλγα στην Αθήνα.
«Από όλη τη ζωή μου είμαι πικραμένος» είχε πει ο τραγουδιστής Κώστας Μοναχός που έφυγε από τη ζωή.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών, ο τραγουδιστής Κώστας Μοναχός (πραγματικό επώνυμο Μιχαλόπουλος), που κατάφερε για δύο και πλέον δεκαετίες να γεμίζει μεγάλα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Το Σάββατο (28-06-2025) μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Αγία Όλγα» στην Αθήνα, με συμπτώματα εγκεφαλικού επεισοδίου.
Παρά τις προσπάθειες των γιατρών δεν τα κατάφερε. Ο τραγουδιστής είχε δίπλα, σε αυτές τις τελευταίες στιγμές του, στενούς συγγενείς και αγαπημένους φίλους, που τον στήριξαν στα εύκολα και στα δύσκολα της καριέρας του. Ο Κώστας Μοναχός, είχε δώσει μια σειρά από συνεντεύξεις τα τελευταία χρόνια και είχε προσπαθήσει να κάνει τον απολογισμό της ζωής και της καλλιτεχνικής του πορείας.
Παιδί πολυμελούς οικογένειας, ο τραγουδιστής Κώστας Μοναχός (Κώστας Μιχαλόπουλος όπως ήταν το πραγματικό του όνομα) γεννήθηκε στην Πετρούσσα Δράμας και κατηφόρισε στην Αθήνα σε ηλικία 18 ετών για να ασχοληθεί με το όνειρό του, το λαϊκό τραγούδι.
Ο ηθοποιός και συνθέτης Ηλίας Μεγαλούδης ήταν ο άνθρωπος που τον βοήθησε να βρει δουλειά ως τραγουδιστής. Γρήγορα έγινε πρώτο όνομα στη νυχτερινή Αθήνα, συνεργαζόμενος με τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής.
Υπήρξε ντουέτο με την τραγουδίστρια και πρώην σύζυγό του Μαρία Ρούσου. Μεσουράνησε κυρίως τις δεκαετίες του ΄80 και το ΄90.
Έχει πλούσια δισκογραφία από τα οποία ξεχωρίζουν τα τραγούδια “Τη νύχτα όλα επιτρέπονται”, “Θα με θυμηθείς”, “Νύχτα που αγαπάς τους αλήτες”, “Ήρθα να σου πω μια καλησπέρα”.
Ο Κώστας Μοναχός είχε κάνει δύο γάμους και έχει αποκτήσει τρία παιδιά, ενώ έχει και ένα εγγόνι. Στα μαγαζιά που τραγουδούσε δεν έπεφτε καρφίτσα και στην πίστα τα σπασμένα πιάτα ήταν βουνό μπροστά του. Τότε όπως είχε πει σε συνέντευξή του, στην εφημερίδα Espresso το 2012, αισθανόταν ένας μικρός θεός. Η ζωή όμως παίζει τα δικά της παιχνίδια. Η δεύτερη γυναίκα του, τον εγκαταλείπει αφήνοντας τον με το παιδί τους, μόλις ενάμισι έτους.
«Η καριέρα μου πήρε στροφή 180 μοιρών εδώ και δέκα χρόνια, γιατί η φεύγοντας η μάνα του δεύτερου παιδιού μου, του Κωνσταντίνου, έπρεπε να αφοσιωθώ στο μεγάλωμα του παιδιού μου».
Την άνοιξη του 2021, ο Κώστας Μοναχός παραχώρησε μία εκ βαθέων εξομολόγηση στην εκπομπή “Αλήθειες με τη Ζήνα” του τηλεοπτικού σταθμού Star, όπου μίλησε για την εποχή που έβγαζε 100.000 δραχμές από “νυχτοκάματα”, μοιράστηκε το μεγάλο του παράπονο, καθώς επίσης μίλησε για το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε και παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή.
Σε κάποιο σημείο της συνέντευξης, ο δημοσιογράφος ρωτά τον λαϊκό τραγουδιστή για την εποχή με τα πιάτα. Απαντώντας ο Κώστας Μοναχός είπε χαρακτηριστικά, «Στην εποχή με τα πιάτα ήμουν αρχηγός», ενώ στη συνέχεια συμπλήρωσε πως «τα πόδια μου είναι κομμένα παντού».
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο δημοσιογράφος ρωτά αν ο τραγουδιστής ήταν δοτικός με τις γυναίκες, με εκείνον να απαντά «Ναι, πάρα πολύ δοτικός, τα έδινα όλα στις γυναίκες. Όσες μου φέρθηκαν π@@@@, μου φέρθηκαν». Έπειτα ο δημοσιογράφος ρωτά αν είναι πικραμένος από κάτι, με τον τραγουδιστή να απαντά: «Από όλη τη ζωή μου είμαι πικραμένος».
«Το να σε βοηθήσει καλλιτένχης είναι λίγο δύσκολο, αν και εγώ βοήθησα. Κανένας δεν με στήριξε. Μόνο ο Λευτέρης μου έδωσε ένα πεντακοσάρικο θυμάμαι. Πήγα να τον δω, δεν ξέρω πως το είδε και εγώ το πήρα, δεν τον πρόσβαλα».
