Ακούω για μανάδες που παράτησαν τα παιδιά τους στον σύζυγο και έφυγαν. Ή δεν υπήρχε καν σύζυγος και τα παράτησε στους παππούδες.
Εμένα ο πατέρας μου με άφησε στη γυναίκα του που δεν ήταν καν βιολογική μου μητέρα αλλά για μένα είναι πιο μάνα από τις μάνες.
Οι γονείς μου γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν μέσα σε ένα χρόνο. Πολύ μεγάλος έρωτας. Η μητέρα μου όμως δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Άρχισαν οι καυγάδες, μπήκαν και τα επαγγελματικά στη μέση όταν άνοιξαν μαγαζί μαζί και η προοπτική του παιδιού πήγε περίπατο. Πώς να έχεις την ψυχική ηρεμία και την ισορροπία να κάνεις θεραπείες για να γίνεις γονιός όταν στήνεις μαγαζί από το μηδέν;
Όσο γρήγορα ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν τόσο πιο γρήγορα έγιναν ξένοι. Ο πατέρας μου άρχισε τα ξενοπερπατήματα ώσπου την πάτησε με την υπάλληλο που είχαν πάρει στο μαγαζί, δεν ήταν ούτε 19 χρονών. Η κοπέλα έμεινε αμέσως έγκυος σε εμένα. Ο πατέρας μου από τη μία ήθελε να χαρεί από την άλλη πώς θα το έλεγε στη μάνα μου;
Της το είπε και φυσικά έγινε χαμός. Τον έδιωξε από το σπίτι και αυτός πήγε και έμεινε με την κοπέλα. Η μάνα μου έπεσε περισσότερο με τα μούτρα στο μαγαζί για να ξεχάσει. Μετά από ένα χρόνο οι γονείς μου τα ξαναβρήκαν, η μάνα μου τον συγχώρεσε. Η κοπέλα δεν μπορούσε να με μεγαλώσει, με άφησε στον πατέρα μου, του έκανε και κάποια χαρτιά σε συμβολαιογράφο κι έφυγε. Μέχρι σήμερα δεν ξέρω που βρίσκεται, μόνο το όνομά της έχω αλλά δεν με νοιάζει και να τη βρω.
Οι γονείς μου με τον ερχομό μου σαν να ξανάνιωσαν, άρχισαν να τα βρίσκουν. Δεν ήμουν ούτε 1,5 χρονών όταν ο πατέρας μου έφυγε ξανά με άλλη.
Εξαφανίστηκε 6 μήνες μαζί της και όταν γύρισε, ζήτησε να με πάρει μαζί του για να μεγαλώσω με εκείνον και τη νέα του σύντροφο.
“Θα σου γράψω όλο το μερίδιό μου από το μαγαζί και το σπίτι αρκεί να μου αφήσεις τη Μαρκέλλα” του είπε κι έτσι έγινε.
Η μάνα μου, απαρνήθηκε όλη της την περιουσία, όλα όσα έφτιαξε με κόπο για χρόνια, για να έχει ένα παιδί, εμένα, που όχι μόνο δεν ήμουν δικό της αλλά ήμουν καρπός παράνομης σχέσης του άντρα της με άλλη. Δηλαδή πώς να την πω αυτή τη γυναίκα αν όχι-δυο φορές-μάνα;
Εκεί λοιπόν που η μάνα μου είχε τα πάντα, σπίτια αυτοκίνητα και μαγαζί, κατέληξε να καθαρίζει σκάλες για να μεγαλώσω και να μένει σε μια υπόγεια γκαρσονιέρα.
Κάθε μέρα όμως έλεγε δόξα Το Θεό.
Η ζωή την αντάμειψε γιατί όταν έγινα 20 χρονών, της έστειλε έναν πολύ καλό άνθρωπο με πάρα πολλά λεφτά που την πήρε στις επιχειρήσεις του.
Και τότε ακόμα όμως πάλι εμένα σκέφτηκε “Θα έρθω να δουλέψω αλλά θα πάρεις και τη Μαρκέλλα στη δουλειά”. Πάντα μαζί εγώ και εκείνη.
Τον πατέρα μου δεν τον ξαναείδαμε. Ξέρω μόνο ότι μένει ακόμα με την τελευταία του σύντροφο, εκείνη με την οποία ήθελε να με μεγαλώσει και καλά, και έχει κάνει άλλα 3 παιδιά.
Έχω ετεροθαλή αδέρφια αλλά δεν νιώθω την ανάγκη να τα γνωρίσω.
Η μάνα μου έφυγε πέρσι από καρκίνο στα 64 της χρόνια.
Έκανα δυο παιδάκια και έδωσα το όνομά της στην πρώτη μου κόρη.
Ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω για εκείνη που αντί να βρει έναν άλλον άνθρωπο να φτιάξει τη ζωή της και να κάνει δικά της παιδιά, “εξαργύρωσε” όλο της το βιος για να με έχει στη ζωή της.
Μαμά μου σ ευχαριστώ που αντί να με γεννήσεις απο την κοιλιά, με γέννησες ολόκληρη μες από την ψυχή σου
Μαρκέλλα
