Η μοιχεία είναι ένα ζήτημα που ερμηνεύεται κατά το δοκούν από τις θρησκείες ή τις νομοθεσίες των εκάστοτε χωρών.

Στις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου, στη ροή της ιστορίας, τη βρίσκουμε από συμβατή με τις κοινωνικές αντιλήψεις, έως δαιμονοποιημένη, κυρίως όμως ως ηθικά παραβατική.

Στα τέλη Φεβρουαρίου ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι η Τουρκία θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά την πιθανότητα ποινικοποίησης της μοιχείας. Σε πλήρη αντιδιαστολή, πριν από τρία χρόνια οι μετοχές των νοτιοκορεατικών εταιρειών προφυλακτικών εκτινάχθηκαν στα ύψη, μετά την απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της χώρας να αποποινικοποιήσει τη μοιχεία, που μέχρι τότε τιμωρούνταν με ποινή φυλάκισης!

Στην Ελλάδα ουδέποτε τέθηκε ως γνωστόν θέμα μη νομιμότητας.

Υπήρξε μάλιστα μια περιοχή, με τη δική της ιδιαίτερη κουλτούρα στο θέμα της μοιχείας. Τόσο ακραία που να παραπέμπει στην πολυγαμία, η οποία είναι αποδεκτή σε πολλές χώρες της Αφρικής, τη Σαουδική Αραβία, την Ινδονησία και άλλες ασιατικές.
Όμως εδώ δεν μιλάμε για επισημοποίηση παράλληλης σχέσης, αλλά για την εκούσια αποδοχή μιας νόμιμης και μιας «παράνομης» εις βάρος των γυναικών, όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις.

Ήταν Δεκέμβριος του 1960, όταν η Χώρα Γορτυνίας στο νόμο Αρκαδίας (στα σύνορα με την Ηλεία) απασχόλησε για έναν πρωτοφανή λόγο την κοινή γνώμη σε πανελλήνιο επίπεδο.

Τη δεκαετία του ‘60 το χωριό είχε 750 μόνιμους κατοίκους και περίπου 120 οικογένειες. Απείχε 1,5 ώρα με το «ζώο» από τον Πύργο και οι κάτοικοί της ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία, με εξαίρεση κάποιους γαιοκτήμονες.

Ο τραυματισμός ενός άνδρα και το ρεπορτάζ ενός δημοσιογράφου για τις συνθήκες του ατυχήματος, έφεραν στο φως ένα κοινωνικό φαινόμενο, η διαιώνιση του οποίου βασιζόταν στην «ομερτά».

Όπως αναφέρει η «Μηχανή του Χρόνου», το «λαβράκι» βγήκε όταν ο ρεπόρτερ πλησίασε ανυποψίαστος τη γυναίκα που καθόταν δίπλα στον τραυματισμένο άνδρα. «Εγώ είμαι η δεύτερη γυναίκα, έχουμε ένα παιδί μαζί και τώρα είμαι έγκυος στο δεύτερο. Δεν είμαστε παντρεμένοι. Να σας πει η σύζυγός του τι συνέβη που κάθεται δίπλα μου», του είπε εκείνη με αφοπλιστική ειλικρίνεια.

Προφανώς ήταν κάτι που της ξέφυγε, καθώς ό,τι συνέβαινε έως τότε στο «Γαλατικό Χωριό» ήταν καλά κρυμμένο στη σκιά.

Ο Τύπος της εποχής μύρισε… αίμα και με συνοπτικές διαδικασίες ανήγαγε σε σκάνδαλο το «αμαρτωλό χωριό των έκλυτων ηθών». Έκανε λόγο για «Ιψενικά Τρίγωνα», φράση που παραπέμπει στα ερωτικά τρίγωνα που είχε την τάση να δημιουργεί στα έργα του ο μεγάλος Νορβηγός δραματουργός Ερρίκος Ίψεν.

Ψάχνοντας το θέμα, ο εν λόγω ρεπόρτερ συμπέρανε ότι στο χωριό καθιερώθηκε μια κατάσταση εγνωσμένης ανηθικότητας, με άγραφους νόμους την οποία ανέχονταν μέχρι και οι αστυνομικές αρχές και η Εκκλησία.

Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ο γιατρός του χωριού προσπάθησε να αποδώσει το φαινόμενο χρονολογικά στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν οι δυο γυναίκες ήταν απολύτως νόμιμες. Φυσικά δεν ήταν αυτός ο λόγος, διότι αν ίσχυε κάτι τέτοιο θα ίσχυε για όλη την ελληνική (αν όχι επικράτεια) περιφέρεια.

Η αιτία κρυβόταν αλλού.

Στο χωριό είχε επιβληθεί η «ανδροκρατούμενη» αντίληψη ότι όποια γυναίκα δεν μπορούσε να κάνει παιδιά, ο σύζυγός της είχε το δικαίωμα να τεκνοποιήσει με άλλη γυναίκα και να ζήσει κάτω από την ίδια στέγη με τη νόμιμη σύζυγό του. Έτσι, σε κάποιες οικογένειες οι άνδρες έκαναν παιδιά μόνο με τις ερωμένες τους.

Αρχικά οι γυναίκες του χωριού εκδήλωναν δειλά-δειλά την αντίθεση τους, αλλά με τον καιρό η κατάσταση έγινε αποδεκτή, ως κάτι φυσιολογικό. Και με την πάροδο των χρόνων έγινε βολική ακόμα και για άνδρες του χωριού που είχαν παιδιά με τη γυναίκα τους, αλλά ήθελαν μια ερωτική «αναβάθμιση» στη ζωή τους.

Έτσι, σιγά – σιγά διαμορφώθηκε ένα περιβάλλον κοινωνικής ανοχής στην ύπαρξη μιας «επίσημης ερωμένης». Σταδιακά τα ερωτικά τρίγωνα των έγγαμων ζευγαριών άρχισαν να «νομιμοποιούνται».
Υποτίθεται ότι η Εκκλησία και οι αστυνομικές αρχές προσπάθησαν να αντιδράσουν, αλλά όπως είχε δηλώσει ο τότε διευθυντής της Χωροφυλακής «από την στιγμή που δεν αντιδρούν οι νόμιμες σύζυγοι, εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα».

Σήμερα βέβαια και μολονότι η κοινωνία έχει αποσυντηρικοποιηθεί σε σχέση με το ‘60, το φαινόμενο έχει εκλείψει. Η μικρή κοινωνία της Χώρας Γορτυνίας τράβηξε τον αντίθετο δρόμο από την υπόλοιπη Ελλάδα, αποκηρύσσοντας σταδιακά το καμουφλαρισμένο «ένοχο» παρελθόν της.

Ένα παρελθόν που προσομοιάζει με… παιχνιδάκι τα ερωτικά τρίγωνα του Ίψεν. Επιβεβαιώνοντας ότι η φαντασία ωχριά πολλές φορές μπροστά στην πραγματικότητα.

Πηγή: menshouse.gr

Οι «χημικές ουσίες για πάντα» PFAS που υπάρχουν παντού ακόμα και σε οικιακά σκεύη, συνδέονται τώρα και με υψηλότερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 σύμφωνα με νέα μελέτη

Η έκθεση σε μια κατηγορία συνθετικών χημικών ουσιών γνωστών ως υπερ- και πολυφθοροαλκυλικές ουσίες (PFAS) — που συχνά ονομάζονται «χημικές ουσίες για πάντα» — μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με νέα μελέτη με επικεφαλής ερευνητές του Mount Sinai που δημοσιεύτηκε στο eBioMedicine. Τα PFAS είναι μία ομάδα χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται σε όλα, από αντικολλητικά μαγειρικά σκεύη μέχρι έπιπλα ανθεκτικά στους λεκέδες και αδιάβροχα ρούχα, και δεν υπάρχουν μόνο σε προϊόντα που αναγράφουν “χωρίς PFAS” ή “PFAS-free” στην ετικέτα ή στη συσκευασία τους.

Η ομάδα διεξήγαγε μια ένθετη μελέτη περίπτωσης-ελέγχου (παρατηρητική μελέτη που διεξάγεται στο πλαίσιο μιας μεγαλύτερης μελέτης κοόρτης) στο Bio Me, μια μεγάλη, ηλεκτρονική βάση δεδομένων έρευνας συνδεδεμένη με αρχεία υγείας που περιλαμβάνει αρχεία περισσότερων από 70.000 συμμετεχόντων που έχουν αναζητήσει φροντίδα στο Νοσοκομείο Mount Sinai στη Νέα Υόρκη από το 2007.

Με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα, η μελέτη ανέλυσε 180 άτομα που είχαν πρόσφατα διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 2 (ΣΔΤ2) και τα συνέκρινε με 180 παρόμοια άτομα χωρίς διαβήτη. Όλοι οι συμμετέχοντες αντιστοιχίστηκαν με βάση την ηλικία, το φύλο και την καταγωγή.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δείγματα αίματος για να αναλύσουν τα επίπεδα PFAS, και διαπίστωσαν ότι τα υψηλότερα επίπεδα PFAS συσχετίστηκαν με σημαντικά μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 στο μέλλον. Συγκεκριμένα, κάθε αύξηση στο εύρος έκθεσης σε PFAS συνδέθηκε με αύξηση του κινδύνου κατά 31%. Η ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι αυτές οι συσχετίσεις θα μπορούσαν να οφείλονται σε μεταβολικές ανωμαλίες στη βιοσύνθεση αμινοξέων και στον μεταβολισμό των φαρμάκων, γεγονός που μπορεί να βοηθήσει στην εξήγηση του τρόπου με τον οποίο τα PFAS επηρεάζουν την ικανότητα του σώματος να ρυθμίζει το σάκχαρο στο αίμα.

«Τα PFAS είναι συνθετικές χημικές ουσίες που αντιστέκονται στη θερμότητα, το λάδι, το νερό και τους λεκέδες και βρίσκονται σε αμέτρητα καθημερινά καταναλωτικά προϊόντα», δήλωσε ο Vishal Midya, PhD, MStat, αντίστοιχος συγγραφέας και Επίκουρος Καθηγητής Περιβαλλοντικής Ιατρικής, Ιατρική Σχολή Icahn στο Όρος Σινάι. «Επειδή δεν διασπώνται εύκολα, τα PFAS συσσωρεύονται στο περιβάλλον – και στο ανθρώπινο σώμα. Η μελέτη μας είναι μία από τις πρώτες που εξετάζει πώς αυτές οι χημικές ουσίες μπορούν να διαταράξουν τον μεταβολισμό του σώματος με τρόπους που αυξάνουν τον κίνδυνο διαβήτη – ιδιαίτερα σε ποικίλους πληθυσμούς των ΗΠΑ».

Τα ευρήματα αυτής της μελέτης υπογραμμίζουν τη σημασία της πρόληψης της έκθεσης σε PFAS για την προαγωγή της δημόσιας υγείας και της προώθησης της γνώσης σχετικά με τους πιθανούς μηχανισμούς που διέπουν τις επιπτώσεις των PFAS στον ανθρώπινο μεταβολισμό.

«Αυτή η έρευνα αξιοποιεί ένα πλαίσιο εκφυσικής για να χαρακτηρίσει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τις σχετικές μεταβολικές αλλοιώσεις που συμβάλλουν στην ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2 σε ευάλωτους πληθυσμούς. Τα ευρήματα μπορούν να μας βοηθήσουν να σχεδιάσουμε πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις για την έγκαιρη πρόληψη του διαβήτη τύπου 2 στο μέλλον, λαμβάνοντας υπόψη την έκθεση των ατόμων σε περιβαλλοντικές χημικές ουσίες μαζί με άλλους γνωστούς γενετικούς, κλινικούς παράγοντες και παράγοντες του τρόπου ζωής που εμπλέκονται στην ανάπτυξη διαβήτη», είπαν οι επιστήμονες που συμμετείχαν στη μελέτη. «Η αυξανόμενη έρευνα υποδηλώνει ότι τα PFAS αποτελούν παράγοντα κινδύνου για διάφορες χρόνιες ασθένειες, όπως η παχυσαρκία, η ηπατική νόσος και ο διαβήτης».

Οι ερευνητές ζήτησαν περαιτέρω ερευνητικές μελέτες, ενσωματώνοντας περιβαλλοντικά με γενετικά δεδομένα για την καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι περιβαλλοντικές εκθέσεις αλληλεπιδρούν με τον ανθρώπινο μεταβολισμό και συμβάλλουν στις χρόνιες ασθένειες. Ζητούν επίσης μεγαλύτερους πληθυσμούς μελέτης, επεκτείνοντας τη συμμετοχή σε όλη τη διάρκεια της ζωής, από την προγεννητική περίοδο έως τους ηλικιωμένους, για την κατανόηση των επιπτώσεων στην περιβαλλοντική υγεία καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής και σε ευάλωτες περιόδους ζωής.

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη στο eBioMedicine . «Έκθεση σε υπερ- και πολυ-φθοροαλκυλικές ουσίες σε σχέση με την μεταγενέστερη εμφάνιση διαβήτη τύπου 2 και δυσλειτουργία της μεταβολικής οδού σε έναν πολυεθνικό πληθυσμό των ΗΠΑ».