Ο Σωτήρης Καλυβάτσης είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ονόματα στον χώρο της κωμωδίας και της υποκριτικής. Έχει αφήσει ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα με τις ατάκες του και τα αστεία του, καθώς και με την αξέχαστη παρουσία του στην επιτυχημένη κωμική σειρά «Α.Μ.Α.Ν.» μαζί με τους Αντώνη Κανάκη και Γιάννη Σερβετά. Σε μια συνέντευξη που παραχώρησε, ο γνωστός ηθοποιός μίλησε ανοιχτά για την πορεία της καριέρας του και αποκάλυψε ενδιαφέρουσες πτυχές της προσωπικής του ζωής.

Τα θέματα στα οποία αναφέρθηκε:

Ο Σωτήρης Καλυβάτσης αναφέρθηκε στην θεατρική παράσταση στην οποία αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αποκαλύπτοντας την ενέργεια και το πάθος που τον διακατέχουν για αυτή. Επιπλέον, εξέφρασε την απόφασή του να μην αποκτήσει παιδιά, ενω αναφέρθηκε ακόμα στη σχέση με την σύντροφό του, Ηρώ Λούπη.

Ενδιαφέρον έχει επίσης η προτίμησή του για τα ζώα έναντι των ανθρώπων. Αυτή η προτίμηση όχι μόνο αναδεικνύει την αγάπη του για τα ζωικά είδη, αλλά αντανακλά και την απογοήτευσή του απέναντι στην αχαριστία και την απάθεια που συχνά επιδεικνύουν οι άνθρωποι.

Σωτήρης Καλυβάτσης: Τα όσα είπε

«Δεν θέλω να κάνω παιδί, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μια τεράστια ευθύνη. Θες να με πεις ευθυνόφοβο, θες να με πεις ανώριμο, θες να με πεις εγωιστή… αλλά δεν αισθάνομαι έτοιμος να αναλάβω αυτήν την ευθύνη. Από την άλλη, πάλι, υπάρχει και ο αντίλογος σίγουρα, πως αν δεν το κάνεις, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Αλλά αυτό δεν είναι να το κάνεις… δηλαδή, α, μια που καθόμαστε, ας κάνουμε και ένα παιδί. Δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω έτσι. Ούτε το παιδί ούτε την οικογένεια. Και η Ηρώ είναι ένας άνθρωπος που δεν θέλει, επίσης, να κάνει παιδιά, ούτε και θέλει να παντρευτεί. Οπότε μια χαρά είμαστε έτσι όπως ζούμε».

«Ένας ακόμα λόγος που με αποθαρρύνει είναι το πώς είναι η ζωή, μάλλον το πώς είναι ο άνθρωπος. Γιατί έχω αρχίσει όσο περνάνε τα χρόνια να μη συμπαθώ ιδιαίτερα το ανθρώπινο είδος. Δηλαδή, προτιμώ τα ζώα».

Που θα τον βρουμε ;

Ο Σωτήρης Καλυβάτσης μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Όλα Γκουντ» και τη δημοσιογράφο Μαρία Βλάχου, την Κυριακή, με αφορμή την θεατρική παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί αυτή την περίοδο. Μέσα σε όλα, ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε στην απόφαση να μην αποκτήσει παιδιά αλλά και τη σχέση με την σύντροφο του, Ηρώ Λούπη.

Πιο συγκεκριμένα, ο Σωτήρης Καλυβάτσης σημείωσε χαρακτηριστικά πως «δεν θέλω να κάνω παιδί γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μια τεράστια ευθύνη. Θες να με πεις ευθυνόφοβο, θες να με πεις ανώριμο, θες να με πεις εγωιστή αλλά δεν αισθάνομαι έτοιμος να αναλάβω αυτή την ευθύνη. Από την άλλη, πάλι, υπάρχει και ο αντίλογος σίγουρα πως αν δεν το κάνεις δεν μπορείς να το καταλάβεις. Αυτό, όμως, δεν είναι μια επιπόλαια απόφαση και δεν μπορώ να αντιμετωπίσω έτσι ούτε το παιδί ούτε την οικογένεια».

«Η Ηρώ είναι ένας άνθρωπος που δεν θέλει επίσης να κάνει παιδιά ούτε και θέλει να παντρευτεί. Οπότε μια χαρά είμαστε έτσι όπως ζούμε».

«Ένας ακόμα λόγος που με αποθαρρύνει είναι το πως είναι η ζωή και ο άνθρωπος. Όσο περνούν τα χρόνια έχω αρχίσει δηλαδή να μην συμπαθώ ιδιαίτερα το ανθρώπινο είδος. Προτιμώ τα ζώα» συμπλήρωσε ο Σωτήρης Καλυβάτσης στο ψυχαγωγικό μαγκαζίνο του ΣΚΑΪ.

Δείτε το βίντεο:

O Σωτήρης Καλυβάτσης βρέθηκε στο Action 24 και μίλησε στην Έλενα Παπαβασιλείου για τη ζωή του, τους λόγους που δεν επιθυμεί να παντρευτεί και να κάνει παιδιά, αλλά και για την Υρώ Λούπη.

Γιατί δεν θέλει γάμο και παιδί ο Σωτήρης Καλυβάτσης

Όπως υπογράμμισε ο ηθοποιός και παρουσιαστής «δεν με βολεύει τόσο η μεγάλη δέσμευση, δεν την αντέχω. Η επικοινωνία μου φαίνεται ο τρόπος για να υπάρχει μία σχέση. Η ουσία για τον γάμο θα ήταν ένα παιδί και ένα κοινωνικό νταραβέρι. Πιο πολύ σκέφτονται αυτά, παρά το να σκέφτονται “θέλω να γεράσω μαζί σου; Να περάσουμε τη ζωή παρέα;”. Αυτό δεν έχει να κάνει με καμία ταμπέλα».

Η σχέση του Σωτήρη Καλυβάτση με την Υρώ Λούπη

Για τη σχέση του με την Υρώ Λούπη, ο Σωτήρτης Καλυβάτσης επεσήμανε «όλοι γνωρίζουν ότι βρίσκομαι σε μία σχέση με την Υρώ (σ.σ. Λούπη) και είμαστε μία χαρά, αλλά μέχρι εκεί. Από εκεί και πέρα θα βγούμε μαζί, αλλά στο Instagam δεν θα δεις να ανεβάζω φωτογραφία ότι κάνουμε μπάνιο ή φτύσαμε παρέα. Αν σκεφτείς ότι δώσαμε αγώνες για να είμαστε ελεύθεροι και να μην έχουμε ρουφιάνους και τώρα εσύ τους λες, όχι μόνο τα φρονήματά σου, αλλά και τι βρακί φοράς, πώς το φοράς και καμιά φορά και αν δεν το φοράς. Έχουμε πρόβλημα σοβαρό».

Όσον αφορά τα παιδιά, σημείωσε «προτιμώ χωρίς παιδιά για να μην έχουν όλο αυτό το πράγμα. Δεν μ΄αρέσει η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, είναι ένας μονόδρομος που θα πάει εκεί που είναι να πάει. Όταν θα είμαστε ξανά στις σπηλιές να κάνουμε παιδιά».

Έναν άνθρωπο που θα θυμάται σε όλη την ζωή της καθώς υπήρξε σωτήρας και φύλακας άγγελος της στις δύσκολες στιγμές που πέρασε γνώρισε τα μεσάνυχτα της Πέμπτης μια 20χρονη από το Βόλο η οποία διανύει τον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης της.

Σύμφωνα με τον «Ταχυδρόμο», η γυναίκα βρισκόταν σε καφετέρια στη οδό Λαρίσης, μαζί με την παρέα της, όταν ξαφνικά άρχισε να πονάει.

Τόσο η παρέα της, όσοι και οι άλλοι θαμώνες τρόμαξαν καθώς νόμιζαν πως ήρθε η ώρα της γέννας. Κάποιοι είπαν να καλέσουν ασθενοφόρο, όμως, τελικά δεν χρειάστηκε.

Στο μαγαζί βρισκόταν ένας αστυνομικός, ο οποίος ήταν εκτός υπηρεσίας. Ωστόσο, προσφέρθηκε να μεταφέρει την κοπέλα με το αυτοκίνητό του στο νοσοκομείο. Όση ώρα οδηγούσε προς το νοσοκομείο, ο αστυνομικός ενημέρωσε ένα περιπολικό, ώστε να ανοίξει τον δρόμο και να κάνει πιο εύκολη την μετάβαση.

Ο αστυνομικός συγκίνησε ακόμα περισσότερο την κοπέλα καθώς παρέμεινε στο νοσοκομείο «Αχιλλοπούλειο», όπου μεταφέρθηκε μέχρι να φτάσουν οι δικοί της άνθρωποι.

Η μητέρα της νεαρής θέλησε να ευχαριστήσει τον άντρα που βρέθηκε στο πλευρό της.

«Δεν πρόλαβα ούτε το όνομά του να μάθω. Πραγματικά τον ευχαριστώ πολύ για ό,τι έκανε. Νιώθω υποχρεωμένη που βοήθησε το παιδί μου σε μία δύσκολη στιγμή, που προσφέρθηκε να τη μεταφέρει ο ίδιος στο νοσοκομείο. Νομίζαμε ότι γεννούσε όταν φθάσαμε εκεί. Τελικώς ήταν κάποιοι πόνοι που αντιμετωπίστηκαν και μετά από σύντομη νοσηλεία, επέστρεψε στο σπίτι», ανέφερε.

Δήλωση για το περιστατικό έκανε και ο πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Μαγνησίας, Αργύρης Διχτάς,

«Πρόκειται για ένα ακόμη περιστατικό που αποδεικνύει ότι το επάγγελμα του αστυνομικού είναι λειτούργημα προς τον άνθρωπο και την ίδια την κοινωνία.

Αποδεικνύει πόσο σημαντική είναι η προσφορά του αστυνομικού πρώτα ως ανθρώπου και στη συνέχεια ως επαγγελματία.Τέτοια γεγονότα συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά. Συνάδελφοι και εποχούμενες περιπολίες βρίσκονται στο πλευρό του πολίτη και ιδιαίτερα σε τέτοιες κρίσιμες στιγμής, η προσφορά τους είναι ανεκτίμητη», είπε.

Και πρόσθεσε: «Πολλές φορές, από ατυχή περιστατικά, ο αστυνομικός συχνά βρίσκεται στο στόχαστρο, πλην όμως τέτοια καθημερινά γεγονότα αναδεικνύουν το έργο και την αποστολή μας.

Ειδικά στη Μαγνησία, τον τελευταίο καιρό, τέτοιες καθημερινές ενέργειες συναδέλφων, μας κάνουν πραγματικά υπερήφανους και μας δίνουν τη δύναμη να συνεχίσουμε το δύσκολο έργο που επιτελούμε».

Το DNA της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ στην πολιτική που εισήγαγε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974 «ως μορφή ρεβανσισμού», αναλύει η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου, στο άρθρο της με τίτλο «Η τοξική Αριστερά», το οποίο δημοσιεύτηκε στην Athens Voice.

Η τοξική Αριστερά

Στην πορεία της Ιστορίας, κατέστρεψε εκατομμύρια ανθρώπους και λαούς ολόκληρους

«Το ΠΑΣΟΚ επισημοποίησε την αριστερή ηγεμονία η οποία αναδύθηκε γύρω στο 1974 ως μια μορφή ρεβανσισμού. Στον πολιτισμό, η αριστερά είχε επικρατήσει ακόμα νωρίτερα, αλλά το ΠΑΣΟΚ σφράγισε αυτή την επικράτηση επιβάλλοντας τη δημοτική γλώσσα, μεταρρυθμίζοντας το εκπαιδευτικό σύστημα και προωθώντας εκσυγχρονιστικούς νόμους.

Παρά τα αντιδεξιά συνθήματα –Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά– ο παπανδρεϊσμός δεν δίχασε τους Έλληνες περισσότερο από όσο ήταν διχασμένοι: η λαϊκιστική πολιτική και ρητορεία επέτρεψε στον χρόνο να αμβλύνει τις αιχμηρές γωνίες· εξάλλου, η δεξιά, προκειμένου να μην εξαφανιστεί, υιοθέτησε παρόμοια πολιτική και ρητορεία.

Οι διαφορές ανάμεσα στα κόμματα περιορίστηκαν στην καταγωγή τους: η δεξιά καταγόταν από βασιλόφρονες ή συντηρητικούς φιλελευθέρους· η αριστερά από το λεγόμενο προοδευτικό κέντρο και τον κομμουνιστικό χώρο με τις ποικιλίες του.

Η μακρά διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της πασοκοποιημένης δεξιάς έστρεψε την Ελλάδα σε λανθασμένη κατεύθυνση: αν και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την ευκαιρία και τη μοναδική δύναμη –ευρεία και ενθουσιώδη δημοτικότητα, σχετικά ευνοϊκή οικονομική συγκυρία– να αναμορφώσει τη χώρα σύμφωνα με τα πρότυπα του πολιτισμένου κόσμου, εφάρμοσε αντιδυτική πολιτική, συχνά κραυγαλέα δημαγωγική, κολακεύοντας ταυτοχρόνως το ΚΚΕ. Αντί να αποκαλύψει την εγκληματική του μυθολογία, ακολούθησε πολιτική κατευνασμού, ενισχύοντας αυτή τη μυθολογία: το ΚΚΕ είχε σχετικά μικρή εκλογική βάση αλλά τεράστια ακτινοβολία και δυνατότητες επιρροής που θεμελιώνονταν σε ιστορικά ψεύδη και σε συνωμοσία σιωπής.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ δεν θέλησε να εξελιχθεί σε ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα· ο αστικός πολιτισμός που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 βούλιαξε στη λαϊκότητα, σε αμφίβολες ηθικές και αισθητικές αξίες.

Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνέχεια του ΠΑΣΟΚ· η συνεργασία του με το κόμμα των ΑΝΕΛ, αν και αναγκαστική –τραβάτε με κι ας κλαίω– αποκαλύπτει το διπλό του πρόσωπο. Μολονότι πιστεύει ότι είναι η πρώτη αριστερή κυβέρνηση, δεν είναι παρά μια παραλλαγή του ΠΑΣΟΚ· όχι επειδή πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διότι εκφέρει τον ίδιο λόγο και κραδαίνει την ίδια ιδεολογία. Την κραδαίνει απειλητικά οξύνοντας τις αντιθέσεις μεταξύ των Ελλήνων και διασπείροντας κοινωνικό μίσος, φθόνο, μικροψυχία. Το φαινόμενο εντείνεται από την ανέχεια, καθώς κι από την ενηλικίωση μιας γενιάς σε περιβάλλον οικονομικής κρίσης: εκατοντάδες χιλιάδες νέοι μεγαλώνουν στο καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και, όπως συμβαίνει συνήθως, γίνονται φορείς και εκφραστές του Zeitgeist.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς προέρχεται από το ΚΚΕ αλλά συνδέεται επίσης με τον τροτσκισμό και τον αναρχισμό, εμφανίζει τους νοσογόνους παράγοντες όλων των κύκλων που βρίσκονται αριστερότερα του κέντρου. Και καθώς, εξαιτίας της συγκυρίας, δεν μπορεί να εφαρμόσει αριστερό πρόγραμμα στην οικονομία –εφόσον έχει κλείσει η στρόφιγγα του ξένου χρήματος–πασχίζει να εφαρμόσει αριστερό πρόγραμμα στο εποικοδόμημα και να προβάλει αριστερή ρητορική· κάτι εκ φύσεως ανέξοδο. Verba volant.

Η αριστερά ευαγγελίζεται έναν καλύτερο κόσμο, αλλά συντίθεται –εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα– από ανθρώπους που πιστεύουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Εκτός του ότι η ουτοπία την οποία περιγράφουν ως πολιτική τους προοπτική είναι μια κατασκευή από απαξίες, πιστεύουν, περιέργως, ότι είναι καλύτεροι από εμάς τους υπολοίπους. H αλήθεια είναι ότι, στην πορεία της Ιστορίας, η αριστερά κατέστρεψε εκατομμύρια ανθρώπους και λαούς ολόκληρους ξεκινώντας πολέμους, εξαναγκάζοντάς τους σε εξαντλητικό ακτιβισμό και παραγκωνίζοντας το δικαίωμά τους να ζήσουν τη ζωή τους.

Σήμερα, η θρησκευτικότητα του ΚΚΕ συναντιέται με τη θρησκευτικότητα των αναρχικών, οι οποίοι, ενώ φαίνονται αυθόρμητοι παραβάτες, στην πραγματικότητα συμμετέχουν σε υπερ-αυταρχικές δομές όπου απαγορεύεται η διαφωνία και στηλιτεύεται η ανυπακοή. Μέσα από αυτόν τον συνδυασμό βγαίνουν στην επιφάνεια τα χειρότερα ανθρώπινα γνωρίσματα τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει ως αρετές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα πλοκάμια του –νεοΚνίτες και αναρχοφασίστες– επιδίδονται σε ένα είδος ακτιβισμού που ενισχύει την ήδη ενιαία σκέψη η οποία διαμορφώθηκε επί ΠΑΣΟΚ. Βρισκόμαστε μπροστά σε εκβαρβαρισμό της πολιτικής ζωής: η πελατοκρατία δεν ήταν ποτέ τόσο απροκάλυπτη και έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που εφαρμοζόταν επισήμως η τακτική του οστρακισμού. Παραλλήλως, ο εκβαρβαρισμός προωθείται μέσω της παιδείας και της ειδικής μεταχείρισης του εγκληματικού περιθωρίου στο οποίο αποδίδονται πολιτικές επιδιώξεις αριστερού τύπου.

Υπενθυμίζω ότι οι κομμουνιστές κρατούμενοι στην εποχή των αντικομμουνιστικών διώξεων διεκδικούσαν το να μη μοιράζονται την ίδια πτέρυγα με τους ποινικούς. Σήμερα, η αριστερά πιστεύει ότι οι ποινικοί –τρομοκράτες, βάνδαλοι, εμπρηστές–εμφορούνται από ανθρωπιστική, επαναστατική ιδεολογία. Και όπως ξεστόμισε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ «δικά μας είναι κι αυτά τα παιδιά». Βεβαίως είναι δικά σας. Να τα χαίρεστε. Πλην όμως, δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο: οι τρομοκράτες είχαν επαφές με την αριστερά και η αριστερά τούς έδειχνε συμπάθεια στη διάρκεια ολόκληρης της πασοκικής περιόδου. Όσο για το ΚΚΕ, μέσω ενός από τους συνηθισμένους λογικούς ακροβατισμούς, πίστευε και πιστεύει ότι οι τρομοκράτες είναι πράκτορες της CIA και άλλων σκοτεινών δυνάμεων. Το ότι αυτό δεν αποδεικνύεται, φαίνεται αδιάφορο· έτσι κι αλλιώς, η πραγματικότητα είναι αδιάφορη για την αριστερά.

Κλίκες, ιεραρχίες, παιχνίδια ισχύος, προπαγάνδα, αστυνόμευση, δυσφήμιση των εχθρών, ιδεολογική τυραννία, κοινωνική πίεση, ψευδολογία: αυτός είναι ο κόσμος της αριστεράς. Αυτός ήταν ανέκαθεν· προστίθεται περισσότερο θράσος, βαθύτερη άγνοια, μαγκιές, τσαμπουκάδες, αλαζονική περιαυτολογία, έλλειψη κοινωνικής αγωγής.

Στην προ-πασοκική αριστερά υπήρχαν άνθρωποι με μόρφωση και ευγενή αισθήματα: το ΚΚΕ τούς έκλεψε τη ζωή· μερικοί διαμαρτυρήθηκαν, άλλοι ανέλαβαν την προσωπική ευθύνη του σφάλματος, σιώπησαν, πέθαναν πικραμένοι. Σήμερα, τέτοιοι άνθρωποι μοιάζουν αόρατοι – η αριστερά είναι η μικρογραφία του καθεστώτος που επιθυμεί να εγκαταστήσει: αυταρχισμός από τη μία πλευρά, οχλοκρατία από την άλλη».

Το άρθρο της Σώτης Τριανταφύλλου δημοσιεύτηκε στην Athens Voice, στις 6 Μαρτίου 2018. Φωτογραφία άρθρου «Ο Μυστικός δείπνος» του Leonardo Digenio:

Η επέτειος του Πολυτεχνείου ήταν εκδήλωση τόλμης, δεν ήταν βανδαλισμοί και μιζέρια. Χρειάζεται τόλμη και σήμερα: Να καταργηθεί η αργία και να περισωθεί η μνήμη, είναι η πρόταση που επαναφέρει μέσω του Liberal.gr η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου, παραμονές της επετείου για την 17η Νοεμβρίου. Μιλά ακόμη για τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται η αντιπολίτευση στο θέμα της πανδημίας, τονίζοντας ότι «στην Ελλάδα το μίσος προς τους πολιτικούς αντιπάλους θεωρείται ιδεολογική συνέπεια», καθώς και για τους λόγους που έχουμε από τα ισχυρότερα κινήματα αντιεμβολιαστών στην ΕΕ.

Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη

Στη Γαλλία, ισχύει πλέον η υποχρεωτικότητα για την 3η δόση στους άνω των 65 ετών. Στην Ελλάδα τι πρέπει να γίνει;

Παντού, όλοι, πρέπει να σοβαρευτούμε, να εμβολιαστούμε και να πάμε παρακάτω. Οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν σ’ αυτή την υποχρεωτικότητα, πιστεύουν σε πολλές άλλες «υποχρεωτικότητες»: δεν είναι ελεύθερα άτομα που αψηφούν καταδυναστευτικούς κανόνες, μάλλον το αντίθετο. Με τις φοβίες, τις φαντασιώσεις και τη συνωμοσιολογική τους φλυαρία μάς καθυστερούν όλους. Πάντως, όσοι έκαναν τις δύο δόσεις δε δυσκολεύονται ούτε στη Γαλλία, ούτε αλλού, να κάνουν την τρίτη. Το πρόβλημα είναι όσοι δεν έχουν κάνει καμία. Δεν πρόκειται για ελλιπή παιδαγωγική εκ μέρους των αρχών, πρόκειται για ελλιπή πολιτική κουλτούρα, για ομιχλώδεις νοοτροπίες.

Είναι ρατσιστικό να μιλάμε για πανδημία ανεμβολίαστων;*

Οι όροι ρατσισμός και αντιρατσισμός εισχωρούν παντού λες και ερμηνεύουν όλα τα κοινωνικά φαινόμενα. Όσοι τους επικαλούνται είναι επηρεασμένοι από την πιο ρηχή αμερικανική σκέψη. Εφόσον, όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, ασθενούν κυρίως όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί, η ίωση μετατοπίζεται στον ανεμβολίαστο πληθυσμό. Δε νομίζω ότι πρέπει να δίνουμε σημασία σε δήθεν κοινωνικές ευαισθησίες περί στιγματισμού των ανεμβολίαστων ή περί εκστρατείας εκφοβισμού τους. Η αληθινή κοινωνική ευαισθησία θα ήταν η συμμόρφωση στους υγειονομικούς κανόνες.

Πού αποδίδετε ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα από τα ισχυρότερα κινήματα αντιεμβολιαστών στην Ευρώπη; Αλλά και το γεγονός ότι μετά τους αρνητές του κορονοιού, έχουμε πλέον και τους αρνητές στην απογραφή;

Σε χώρες με ισχυρά πολιτικά άκρα και κροσσούς στο πολιτικό φάσμα, όπως είναι η Ελλάδα και οι ΗΠΑ, ανθίζουν αλλόκοτες αντιλήψεις εναντίον του κράτους, των κυβερνήσεων, των Εβραίων, των εξωγήινων και του ιπτάμενου μακαρονοτέρατος. Οι σημερινοί Έλληνες πρέπει να καταλάβουν ότι βρίσκονται στη ζωή επειδή οι γονείς και οι παππούδες τους έκαναν μια σειρά εμβόλια που έσωσαν την ανθρωπότητα από τον πρόωρο θάνατο και τις αναπηρίες.

Συμβαίνει και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, η αντιπολίτευση να πολιτεύεται με τέτοιο τρόπο στο θέμα της πανδημίας ;

Όχι. Όχι. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει όριο στην πολιτική εκμετάλλευση. Η αμετροέπεια όχι απλώς συγχωρείται ―κανείς πολιτικός δε ζητεί συγνώμη αλλά επικροτείται. Το μίσος προς τους πολιτικούς αντιπάλους θεωρείται ιδεολογική συνέπεια: όλα τα μέσα, ιδιαίτερα τα κρυγαλέα και τα βρόμικα, καθαγιάζονται. Η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση για τη διαχείριση της πανδημίας χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για το ποια θα ήταν η καλύτερη διαχείριση.

Πλησιάζει η επέτειος του Πολυτεχνείου και είχατε προτείνει προ διετίας ότι πρέπει να καταργηθεί η συγκεκριμένη αργία. Παραμένει επίκαιρη η πρότασή σας και αν ναι γιατί ;

Η επέτειος του Πολυτεχνείου δεν έχει, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, καμιά σχέση με τα γεγονότα του 1973. Έχει αποσυνδεθεί εντελώς τόσο ως πρακτική, όσο και ως ανάμνηση. Την έχουν οικειοποιηθεί αναρχοφασίστες και σοσιαλφασίστες: οι δημοκρατικοί πολίτες βρίσκουν ελάχιστο χώρο σ’ αυτή την ημέρα μνήμης. Δεδομένου ότι κάθε μέρα του χρόνου μπορεί να αντιστοιχήσει σε αξιομνημόνευτα γεγονότα ―π.χ. Κιλελέρ, απεργίες καπνεργατών, πολυαίμακτες διαδηλώσεις για τα δημοκρατικά δικαιώματα κτλ ― δε βρίσκω τον λόγο να διατηρούμε ειδικά αυτή την επέτειο που έχει χάσει τον στόχο της. Αντί των εντελώς άτοπων αντιφασιστικών διαδηλώσεων σε πλαίσιο δημοκρατίας, θα έπρεπε τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο και εκεί να μαθαίνουν με νηφάλιο τρόπο τι συνέβη τότε και γιατί συνέβη. Και γιατί δεν πρέπει να ξανασυμβεί.

Η 17η Νοεμβρίου είναι μία από τις πολλές αργίες αγίων και οσίων που πρέπει να καταργηθούν: δεν έχουμε ανάγκη από ουρλιαχτά και τελετουργίες, ούτε βεβαίως από καμένα αυτοκίνητα και φλεγόμενα σκουπίδια. Έχουμε ανάγκη από εργασία, γνώση, διανοητική συγκέντρωση, νομικό πολιτισμό. Το ότι για τον σημερινό Αθηναίο η 17η Νοεμβρίου είναι μια μέρα που περιμένει με τρόμο («Θα γίνουν φασαρίες!») μου φαίνεται ένδειξη έκπτωσης της επετείου. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ήταν εκδήλωση τόλμης δεν ήταν βανδαλισμοί και μιζέρια. Χρειάζεται τόλμη και σήμερα: να καταργηθεί η αργία και να περισωθεί η μνήμη.