Τον ερχόμενο Ιανουάριο, μετά την έγκριση του Eurogroup, η Ελλάδα αναμένεται να αποπληρώσει και το τελευταίο ευρώ δανεικών στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ αργότερα το Μάρτιο αναμένεται να προχωρήσει σε πρόωρη προεξόφληση και μέρους των διμερών δάνειων του πρώτου μνημονίου, με χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Την εξέλιξη χαιρέτισε τη Δευτέρα η Γενική Διευθύντρια ΔΝΤ Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, επισημαίνοντας πως πρόκειται «για μεγάλο επίτευγμα της χώρας μας».
«Αναφορικά με την Ελλάδα είμαι ενθουσιασμένη που η χώρα τα πηγαίνει τόσο καλά. Είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα για τη χώρα. Η αποπληρωμή του Ταμείου φέρνει ένα συμβολικό κλείσιμο μιας δύσκολης περιόδου για τον ελληνικό λαό και για την οικονομία της Ελλάδας. Ο ρόλος μας θα συνεχίσει να περιλαμβάνει την παρακολούθηση και την παροχή συμβουλών πολιτικής, θα συνεχίσουμε να παρέχουμε υπηρεσίες στην Ελλάδα, εφόσον η χώρα τις θεωρεί χρήσιμες», ανέφερε η επικεφαλής του ΔΝΤ, σύμφωνα με το skai.gr.
Σημειώνεται ότι σύμφωνα με την Eurostat η Ελλάδα το τρίτο τρίμηνο του 2021 κατέγραψε τη μεγαλύτερη αύξηση του ΑΕΠ σε ετήσια βάση στην ευρωζώνη (+13,4%).
Pleased to join today’s #Eurogroup to share our prelim. assessment of the #EuroArea economy.
Supportive policies remain critical to protect recovery amid elevated uncertainty—and to build forward toward a more resilient+sustainable+inclusive economy. https://t.co/BmXf93NLnZ
Η πτώση στα νούμερα τηλεθέασης του δημοφιλούς ριάλιτι σόου Survivor φαίνεται να έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα.
Η πτώση στα νούμερα τηλεθέασης του δημοφιλούς ριάλιτι σόου Survivor φαίνεται να έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα. Χθες το βράδυ, το Survivor σημείωσε μόλις 4,7% τηλεθέαση, ένα ποσοστό που θεωρείται εξαιρετικά χαμηλό για τα δεδομένα του ριάλιτι, ενός ριάλιτι που στο παρελθόν είχε αγγίξει κορυφές τηλεθέασης και κρατούσε το κοινό καθηλωμένο.
Τι μπορεί να φταίει για την πτώση του Survivor
Αναλυτές σε γενικότερο πλαίσιο έχουν εκτιμήσει κατά καιρούς ότι η σταδιακή πτώση της τηλεθέασης μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες. Ένας από τους κύριους λόγους φαίνεται να είναι η «κόπωση» του κοινού απέναντι σε παρόμοια concepts ριάλιτι σόου. Το Survivor, αν και παραμένει το ίδιο σε δομή, δεν προσφέρει πολλές καινοτομίες σε σχέση με προηγούμενες σεζόν, κάτι που πιθανώς να έχει κουράσει τους τηλεθεατές.
Επιπλέον, το τηλεοπτικό τοπίο έχει αλλάξει σημαντικά, με τον ανταγωνισμό να έχει ενισχυθεί μέσω των πλατφορμών streaming και των ψηφιακών μέσων. Το κοινό έχει πλέον πολλές περισσότερες επιλογές, και οι τηλεθεατές στρέφονται όλο και περισσότερο σε εναλλακτικές ψυχαγωγικές λύσεις, όπως σειρές, ταινίες και ντοκιμαντέρ στις ψηφιακές πλατφόρμες.
Prime Time
ΣΚΑΙ: Survivor 4.7
ΣΚΑΙ: Ενημερωτική εκπομπή για τις εκλογές στην Αμερική 7,0
MEGA: Έχω παιδιά 17,3
MEGA: Η γη της ελιάς 11,4
ΑΝΤ1: Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος 15,6
ΑΝΤ1: Grand Hotel 14,9
ANT1: Η Μάγισσα 8,4
ALPHA: Το σόι σου (Ε) 17,8
ALPHA: Ο Τιμωρός 13,5
ALPHA: Ο γιατρός 12,7
STAR: Φάρμα 5,7
OPEN: Μπέρδεμα από κούνια 1,7
OPEN: Ο σύμβουλος 4,2
ΕΡΤ: Αρχελάου 5 3,7
ΕΡΤ: Παραλία 5,9
ΕΡΤ: Ηλέκτρα 4,5
ΕΡΤ: Τα καλύτερα μας χρόνια 3,1
Το μέλλον του Survivor στην ελληνική τηλεόραση
Η χθεσινή πτώση στο 4,7% αποτελεί σίγουρα ένα μήνυμα αφύπνισης για τους παραγωγούς του σόου. Καθώς η σεζόν συνεχίζεται, ίσως χρειαστεί να ληφθούν άμεσα μέτρα για να ανανεωθεί το ενδιαφέρον του κοινού, όπως η εισαγωγή νέων στοιχείων ή ανατροπών που θα ξαναδώσουν ζωντάνια στο concept.
Τέλος εποχής για τα ριάλιτι του Star. Το «GNTM» και το «MasterChef» μεταδόθηκαν με πολύ μεγάλη επιτυχία από το κανάλι της Κηφισιάς, ωστόσο φαίνεται ότι ήρθε η ώρα του τέλους.
Όπως ανέφερε η Τίνα Μεσσαροπούλου στην εκπομπή «Happy Day», οι σκέψεις των ανθρώπων του Star είναι ο έβδομος να είναι και ο τελευταίος κύκλος του διαγωνισμού μαγειρικής. Ωστόσο, το κανάλι θα κρατήσει τα δικαιώματα για το μέλλον.
Ο προβληματισμός των ανθρώπων του καναλιού έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει ικανοποίηση σχετικά με τους παίκτες.
«Το MasterChef ξεκινά γυρίσματα στις 17 του μήνα, κάποια στιγμή την άλλη εβδομάδα, φαίνεται όμως ότι θα είναι ο 7ος και τελευταίος κύκλος. Το Star δεν έχει σκοπό να αφήσει το project, θα το κρατήσει, θα κρατήσει τα δικαιώματα, αλλά θα το παγώσει. Επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν πολλές και καλές και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες, θα επιλέξουν και θα ανατρέξουν στο παρελθόν, παίρνοντας κάποιους παλιούς παίκτες», ανέφερε η Τίνα Μεσσαροπούλου.
Η δημοσιογράφος ανέφερε ότι παρόμοια απόφαση έχει παρθεί και για το «GNTM». Το ριάλιτι μοντέλων έκανε πρεμιέρα για πέμπτη σεζόν στο κανάλι και τα νούμερα τηλεθέασης δεν είναι και τα καλύτερα.
Σπύρος Βελέντζας: Έσβησε σε φυλακή των ΗΠΑ o «Σακαφλιάς» της Greek Mafia
Αμετανόητος μέχρι το τέλος ο 90χρονος «voνός» και «βασιλιάς» της Αστόρια, που διοικούσε επί 30 χρόνια την ελληνική μαφία – Ο βίος και η πολιτεία του Ελληνα «Δον», που ήταν φίλος με τον αρχηγό των αρχηγών Τζον Γκότι και εξέτισε ισόβια για φόνο, τοκογλυφίες, εκβιασμούς
Λένε ότι οι καλύτερες ιστορίες για τη μαφία δεν μπορούν να ειπωθούν και ίσως αυτό να είναι αλήθεια, όμως κάποιες από αυτές εξακολουθούν να εξιτάρουν.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο διαβόητος Τζον Γκότι, που μετέπειτα έγινε ο «αρχηγός των αρχηγών» στην αμερικάνικη μαφία, και ο Σπύρος Βελέντζας κάνουν συχνά παρέα και είναι φίλοι.
Παρόλο που ο Γκότι δουλεύει για την οικογένεια Γκαμπίνο και ο Ελληνας νονός για την οικογένεια Λουκέζε, οι σχέσεις τους είναι αρμονικές και σε μια από τις συναντήσεις τους ο πρώτος φέρεται να είπε στον δεύτερο: «Δεν λέω ποτέ ψέματα γιατί δεν φοβάμαι κανέναν. Λες ψέματα μόνο όταν φοβάσαι». Ο «Σακαφλιάς» τον άκουσε και πιθανόν να χαμογέλασε, πρωτίστως γιατί και ο ίδιος δεν φοβόταν κανέναν την εποχή της παντοδυναμίας του, τότε που διοικούσε την ελληνική μαφία της Νέας Υόρκης με συγκεκριμένες περιοχές δράσης.
Ο πραγματικός και διαβόητος «αρχηγός των αρχηγών» στην αμερικανική μαφία Τζον Γκότι
Και ήταν αυτή η δράση του Βελέντζα με τοκογλυφίες, εκβιασμούς και παράνομο τζόγο συν έναν φόνο τον οποίο ποτέ δεν παραδέχθηκε που τον έστειλε από το 1990 στη φυλακή, απ’ όπου δεν βγήκε ποτέ, αφού αρνήθηκε να συνεργαστεί με το FBI και την Αστυνομία δίνοντας ονόματα και διευθύνσεις, προκειμένου να μειώσει την ποινή του. «Εσβησε» στα 90 του χρόνια κρατώντας την ομερτά και εν αντιθέσει με τις εποχές της παντοδυναμίας του, όταν η φωτογραφία του φιγουράριζε στις σελίδες των εφημερίδων, ο θάνατός του πέρασε στα ψιλά σε ένα blog για τη μαφία. Δεν αναφέρεται η αιτία, αλλά όταν είσαι 90 ετών και έχεις περάσει 35 χρόνια από τη ζωή σου μέσα σε μια σκληρή φυλακή, η υγεία σου δεν είναι και στα καλύτερά της.
Οι νύχτες στο Αλενγουντ
Το σωφρονιστικό ίδρυμα του Αλενγουντ, κοντά στο Λιούισμπεργκ της Πενσυλβάνια, είναι μια φυλακή υψίστης ασφαλείας για σκληρούς και βίαιους κατάδικους. Ο Σπύρος Βελέντζας ανήκε σίγουρα σε αυτή την κατηγορία, όντας ο πιο ισχυρός Ελληνας μαφιόζος στη Νέα Υόρκη, ο οποίος έδρασε από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 μέχρι τις αρχές των 90s.
H χάρη του, έστω και χωρίς ονομαστική αναφορά, έφτασε μέχρι τη μεγάλη οθόνη, αφού σε μια χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας «Gotti», που σκιαγραφεί τη ζωή του τελευταίου μεγάλου «νονού» της μαφίας, ο Τζον Γκότι -τον οποίο ερμηνεύει ο Τζον Τραβόλτα- σχετικά νέος βολτάρει στο Κουίνς μαζί με δύο «συνεργάτες» του.
Ο κινηματογραφικός, τον οποίο υποδύθηκε το 2018 ο Τζον Τραβόλτα
Στο ερώτημα του ενός τι θα πράξουν με ορισμένους επίδοξους νεαρούς συμμορίτες που πάνε καθημερινά στην Αστόρια και ζητάνε λεφτά για προστασία από μαγαζιά και μικρές επιχειρήσεις, η απάντηση έρχεται άμεσα: «Να μην κάνετε τίποτε. Θα ασχοληθούν οι Ελληνες μαζί τους», επισήμανε με νόημα, επειδή γνώριζε ότι οι «Ελληνες», ειδικά ένας που ήξερε πολύ καλά, δεν αστειεύονται. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Σπύρο Βελέντζα, φίλο του Γκότι από την εποχή όπου ήταν έφηβοι και μεγάλωναν τριγυρίζοντας στο Κουίνς και στην Αστόρια, μέχρι να βρουν τον δρόμο τους, ο οποίος τους οδήγησε στη μαφία.
Εντρυφώντας κάποιος στη ζωή του διαβόητου «Σακαφλιά», θα πρέπει να ανατρέξει σε αρχεία αμερικάνικων ταμπλόιντ όπως η «Daily News», για να μάθει από τα ρεπορτάζ της εποχής τον βίο και την πολιτεία του. Και τα δύο θυμίζουν γκανγκστερικά saga του Μάρτιν Σκορσέζε σαν «Τα καλά παιδιά», με μαφιόζους που μεγαλώνουν μαζί, που στήνουν δουλειές, που τιμούν τη φιλία και ζούνε ενίοτε στα όρια.
Η «Daily News» δημοσίευσε συνέντευξη του Ελληνα «Δον» μέσα από τη φυλακή, τον Οκτώβριο του 1994
Πάνω απ’ όλα όμως τιμούν την ομερτά -στα «Καλά παιδιά» αυτό δεν ίσχυσε στο τέλος- προτιμώντας όταν τους συλλάβουν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό, αρνούμενοι να συνεργαστούν με το FBI και την Αστυνομία. Ο Σπύρος Βελέντζας ήταν απόλυτος όταν οι ομοσπονδιακοί πράκτορες τον προσέγγισαν και του πρότειναν να ανοίξει το στόμα του προκειμένου να πετύχει μείωση της ποινής του.
Δεν «έδωσε» κανέναν
Για την ακρίβεια του ζήτησαν να αποκαλύψει πολλά μυστικά για την οικογένεια Λουκέζε που τους ενδιέφερε πολύ, της οποίας ήταν πιστός στρατιώτης. Ο «Σακαφλιάς» κράτησε το στόμα του ερμητικά κλειστό και δεν αποκάλυψε τίποτε από τις επί δεκαετίες συναλλαγές του με τους Λουκέζε, ενώ αρνήθηκε να «δώσει» μαφιόζους ή να μιλήσει για ληστείες και όλα τα συναφή που διέπουν τον βίο ενός νονού της μαφίας. Το μόνο έγκλημα για το οποίο δεν περίμενε να κατηγορηθεί ήταν αυτό του φόνου, όμως όταν το 1992 ξεκίνησε η δίκη του με τις κατηγορίες της τοκογλυφίας, του παράνομου τζόγου και των εκβιασμών ο εισαγγελέας τον περίμενε στη γωνία.
Ηταν αυτός που πρότεινε στον πρόεδρο του δικαστηρίου να προσθέσει στα 8 χρόνια φυλάκισης του Βελέντζα και την ποινή για τη δολοφονία του μαφιόζου Σάμι Νάλο. Ο Ελληνας νονός αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι τον σκότωσε και αιτήθηκε να δικαστεί ξεχωριστά για τη συγκεκριμένη υπόθεση, όντας βέβαιος ότι δεν θα καταδικαστεί. Μόνο που αυτή τη φορά πόνταρε σε λάθος άλογο -ήταν φανατικός παίχτης στον ιππόδρομο- και το τίμημα που τελικά πλήρωσε αποδείχθηκε πολύ ακριβό.
Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και μέτρησε 35 παραμονές Πρωτοχρονιάς στη φυλακή, μέχρι να πεθάνει χωρίς να αντικρίσει ένα πρωινό σαν ελεύθερος άνθρωπος. Τις πρώτες από αυτές κρατήθηκε στο υψίστης ασφαλείας σωφρονιστικό ίδρυμα του Τερ Χάουτ στην Ιντιάνα, ενώ μετά μεταφέρθηκε στις φυλακές Αλενγουντ, όπου οι συνθήκες κράτησης είναι εξίσου αυστηρές. Η ζωή που ήξερε είχε τελειώσει.
Οι δύο μαφιόζοι φίλοι
Η φράση «τα χρήματα είναι πάντα ευπρόσδεκτα, ακόμη κι όταν έρχονται σε μαύρες σακούλες», λένε ότι ήταν μια από τις αγαπημένες του Σπύρου Βελέντζα, του Ελληνα νονού της Νέας Υόρκης. Αυτού του τύπου ο ο οποίος ήταν 14 ετών όταν αντίκρισε τη Βοστόνη για πρώτη φορά, την πόλη που μεγάλωσε μαζί με τον αδερφό του Δημήτρη και τις αδερφές του. Ανδρώθηκε στους κόλπους μιας οικογένειας που τους παρείχε ό,τι καλύτερο μπορούσε, ενώ ο πατέρας του είχε ανοίξει ένα εστιατόριο το οποίο πούλησε λίγα χρόνια αργότερα και το 1950 μετακόμισε μαζί με τη φαμίλια του στη Νέα Υόρκη.
Ο «Σακαφλιάς» κράτησε το στόμα του ερμητικά κλειστό και δεν αποκάλυψε τίποτε από τις επί δεκαετίες συναλλαγές του με τους Λουκέζε, ενώ αρνήθηκε να «δώσει» μαφιόζους ή να μιλήσει για ληστείες και όλα τα συναφή που διέπουν τον βίο ενός νονού της μαφίας
Στην Αστόρια βρήκαν ένα σπίτι για να μείνουν και ο Σπύρος, που δεν τρελαινόταν για τα μαθήματα του σχολείου, άνοιξε γρήγορα ένα καφέ στηριζόμενος στις πλάτες του Πίτερ Κουράκου, που ήταν ο «δον» των Ελλήνων μαφιόζων.
Στο καφέ, τα τυχερά παιχνίδια, όπως το μπαρμπούτι και το πόκερ, έδιναν κι έπαιρναν, ενώ όταν ο Βελέντζας εκτελούσε χρέη οδηγού του Κουράκου και τον πήγαινε σε συναντήσεις με νονούς της μαφίας, ο αδερφός του Τζίμης πρόσεχε το μαγαζί. Σημαντική παράμετρος στη συγκεκριμένη επιχείρηση τα 10.000 δολάρια τον μήνα που πλήρωνε ο «Σακαφλιάς» στην οικογένεια Λουκέζε, μια από τις πιο ισχυρές οικογένειες της μαφίας στις ΗΠΑ, για προστασία φροντίζοντας να μην καθυστερεί ποτέ την καταβολή τους.
Οταν ανταλλάσσει χειραψία για πρώτη φορά με τον Τζον Γκότι, νεαρό «στρατιώτη» ακόμη της οικογένειας Γκαμπίνο, ο Σπύρος είναι γύρω στα τριάντα και υπαρχηγός της ομάδας του Κουράκου. Ο μετέπειτα capo di tutti i capi συμπαθεί από την πρώτη στιγμή τον Eλληνα μετανάστη, παρόλο που ο ίδιος δουλεύει για τους Γκαμπίνο. Οταν ο Κουράκος πεθαίνει, ο Βελέντζας παίρνει το χρίσμα από τους Λουκέζε να αναλάβει τα ηνία της ελληνικής μαφίας και αποδεικνύεται ικανότατος.
Στο καφέ του συχνάζει ο Τζον Γκότι που παίζει χαρτιά με τον Σπύρο, ο οποίος αρχίζει να «ανοίγεται» με τις δουλειές του τόσο στην Αστόρια όσο και στο Κουίνς.
Στήνει παράνομες λέσχες, χορηγεί δάνεια με τόκο στους άρρωστους τζογαδόρους, ανοίγει γραφείο ταξιδίων, ιταλικό εστιατόριο και φούρνο που πουλάει bagels, φρέσκο ψωμί και γλυκά. Τα δολάρια ρέουν άφθονα και ο Ελληνας «νονός» έχει πλέον χρόνο για να τζογάρει με τις ώρες στον ιππόδρομο ή να πετάγεται για δείπνα με φρέσκα ζυμαρικά στη «Μικρή Ιταλία».
Τον βλέπουν στο Μπρονξ ή στο Μπρούκλιν με τον Γκότι, τον Σάμι Γκραβάνο και τον Πιτ Τσιόντο, μέλος της οικογένειας Λουκέζε και τον άνθρωπο στον οποίο ο Βελέντζας δίνει λόγο για ό,τι κάνει, χωρίς να φαντάζεται ότι χρόνια αργότερα ο συγκεκριμένος θα γίνει η νέμεσίς του.
Η απειλή
Κάπου στις αρχές των 80s, ο Βελέντζας είναι ο Ελληνας «νονός» της Αστόρια και η άνοδός του έχει χτυπήσει καμπανάκια σε αρκετούς μικρομαφιόζους, κυρίως Ιταλούς. Ο ίδιος θα το νιώσει ξεκάθαρα το βράδυ όπου δέχεται δολοφονική επίθεση την ώρα που επέστρεφε στην κατοικία του, όπου τον περίμενε η σύζυγός του Παναγιώτα, η γυναίκα που αγάπησε και παντρεύτηκε.
Στην ενέδρα που του στήνουν θα πληγωθεί ελαφρά και θα γλιτώσει ανταποδίδοντας τους πυροβολισμούς, ενώ έκτοτε προσέχει παρά πολύ σε κάθε του έξοδο.
Λίγα 24ωρα μετά θα μάθει ότι η εντολή για το χτύπημα είχε δοθεί από την οικογένεια Γκαμπίνο για τη διεκδίκηση μιας χαρτοπαιχτικής λέσχης στο Κουίνς από τον Βελέντζα, που δεν μέτρησε σωστά ότι ενοχλεί μια πολύ ισχυρή φαμίλια. Το πόσο υπολογίσιμος στους κύκλους της μαφίας ήταν ο Ελληνας «νονός» -«Greek Godfather» τον αποκαλούσαν οι Αρχές- φάνηκε από μια τηλεφωνική συνομιλία ανάμεσα στον Τζον Γκότι και τον «υπολοχαγό» των Γκαμπίνο, Σάμι Γκραβάνο, την οποία υπέκλεψε το FBI στα μέσα της δεκαετίας του ’80.
«Τον ξέρω καλά τον Σπύρο», λέει ο Γκότι. «Είναι το αφεντικό των Ελλήνων» συμπληρώνει και ο Γκραβάνο συναινεί απαντώντας με μια λέξη: «Αδιαμφισβήτητα». Μόνο που όσο καλά και αν τον ήξερε, όσο φίλοι και αν ήταν, ο Γκότι που είχε πλέον βγάλει από τη μέση τον Πολ Καστελλάνο και ήταν ο «αρχηγός των αρχηγών», έγινε έξαλλος όταν ο Βελέντζας μπήκε στα χωράφια του. Πώς έγινε αυτό; Με την καθοδήγηση του Τσιόντο, άνοιξε μια λέσχη για μπαρμπούτι και άλλα τυχερά παιχνίδια, λίγα μέτρα μακριά από ένα κλαμπ του Γκότι στο οποίο έπαιζαν μπακαρά.
Ο «Σακαφλιάς» αγνοούσε ότι εκπροσωπώντας κατά κάποιον τρόπο τους Λουκέζε, στους οποίους έδινε λόγο, εισήλθε σε μια περιοχή που ήλεγχε αποκλειστικά η οικογένεια Γκαμπίνο, χωρίς καν να τους ζητήσει την άδεια. Ο Γκότι έγινε έξαλλος με τον Ελληνα και τότε εκστόμισε την περίφημη φράση: «Να πείτε σε αυτόν τον αλήτη ότι εγώ, ο Τζον Γκότι, θα του κόψω το γαμ@@@@ο του κεφάλι!!». Τελικά ήταν ο Σάμι Γκραβάνο που ξεκαθάρισε την κατάσταση όταν έπειτα από έρευνα διαπίστωσε ότι ο Πιτ Τσιόντο είχε ρίξει τον Βελέντζα στην παγίδα, οπότε έβαλε τον Ελληνα να ζητήσει συγγνώμη από τον Γκότι και το θέμα έληξε.
«Ημουν ο βασιλιάς»
Σε όλη του τη διαδρομή, ο Σπύρος Βελέντζας παραχώρησε μία και μοναδική συνέντευξη τον Οκτώβριο του 1994 μέσα από τη φυλακή, όπου παραδέχθηκε πολλά για τη δράση του. «Ημουν ο βασιλιάς με τον δικό μου τρόπο ανάμεσα στους Ελληνες» θα πει στον Τζέρι Καπίσι, τον πιο ειδικευμένο δημοσιογράφο σε θέματα που αφορούν τις πέντε μεγάλες οικογένειες της μαφίας στη Νέα Υόρκη. «Με ήξεραν όλοι, έδινα τις εντολές και ήμουν το αφεντικό της Αστόρια. Εκανα buisiness στις κατασκευές, άνοιξα εστιατόρια, ενεχυροδανειστήρια αλλά έβγαλα τα πολλά λεφτά από τον τζόγο».
Τα λεφτά μπορούν να κάνουν πολλά, όχι όμως τα πάντα και κατά τη διάρκεια της θητείας του στον κόσμο της μαφίας, ο Βελέντζας συνελήφθη τουλάχιστον τρεις φορές από την Αστυνομία για αδικήματα όπως λαθρεμπόριο πετρελαίου, κλοπές και φοροδιαφυγή. Δύο τουλάχιστον Ελληνες θυμούνται ακόμη το γλέντι για την ονομαστική του γιορτή κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν ταξίδεψαν από την Ελλάδα στην Αμερική για συγκεκριμένη δουλειά.
Ο ένας ήταν εφοπλιστής που αντιμετώπιζε πρόβλημα με συγκεκριμένη τράπεζα στην οποία είχε δοσοληψίες που αφορούσαν αγορά και πώληση μετοχών στις ΗΠΑ, την οποία κατηγορούσε για διαφυγόντα κέρδη και απώλεια κεφαλαίων. Ο άλλος ήταν φίλος του που απλώς του είπαν να δει τον Βελέντζα μαζί με τον εφοπλιστή μήπως και τους βοηθήσει με τις γνωριμίες του, όπερ και εγένετο. Αμφότεροι έδωσαν το «παρών» στην γιορτή του Ελληνα μαφιόζου, μαζί με τον Τζον Γκότι, τον Σάμι Γκραβάνο, τον Πιτ Τσιόντο και τον Σάμι Νάλο, έναν διάσημο κλέφτη που είχε «γδύσει» από κοσμήματα και χρήματα το διαμέρισμα της Σοφία Λόρεν στη Νέα Υόρκη. Οταν ο «Σακαφλιάς» σηκώνεται κάποια στιγμή και χορεύει ζεϊμπέκικο οι Ιταλοί μαφιόζοι φίλοι του πετάνε ρολά με εκατοδόλαρα στην πίστα, κάποια από τα οποία ο φίλος του εφοπλιστή πατάει και τραβάει προς το μέρος του με τρόπο!
Λίγα χρόνια έπειτα από εκείνο το γλέντι, στις 26 Οκτωβρίου του 1988, την εποχή της παντοδυναμίας του Βελέντζα στην Αστόρια, το Κουίνς και το Μπρούκλιν, θα λάβει χώρα η δολοφονία που θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του. Την ώρα που μιλάει στο τηλέφωνο με τον Σάμι Νάλο, ο οποίος δούλευε στο γραφείο ταξιδίων που είχε ο Βελέντζας, ακούει να τον πυροβολούν αρκετές φορές. Ο Νάλο δεν πέθανε αμέσως και σύμφωνα με μαρτυρίες των αστυνομικών που έφτασαν στη σκηνή του εγκλήματος τους είπε «Ο Σπύρος το έκανε», μια μαρτυρία που όμως δεν έγινε δεκτή στη δίκη του Βελέντζα.
Ο «χοντρός»
Αυτός που τον «έκαψε» τέσσερα χρόνια μετά ήταν ο Πιτ Τσιόντο -τον έλεγαν ο «Χοντρό Πιτ» γιατί ζύγιζε από 182 έως 230 κιλά-, ο άνθρωπος των Λουκέζε που είχε αναλάβει την «εποπτεία» του Σπύρου. Ο Τσιόντο που ήταν από τους πιο έμπιστους capi της φαμίλιας και γνώριζε παρά πολλά από τα ένοχα και σκοτεινά μυστικά της συνελήφθη και διαπίστωσε ότι το FBI τον είχε «δέσει» με ακλόνητα στοιχεία για την υπόθεση «Παράθυρα», ένα καρτέλ που είχαν στήσει οι πέντε ισχυρές οικογένειες της Μαφίας στη Νέα Υόρκη. Αποφάσισε να δηλώσει ένοχος για να πετύχει μικρότερη ποινή, χωρίς όμως να ενημερώσει τους Λουκέζε και να ζητήσει άδεια γι΄ αυτή του την απόφαση. Οι τελευταίοι φοβούμενοι ότι θα τους «δώσει» διέταξαν τη δολοφονία του και δύο εκτελεστές τού έστησαν ενέδρα σε ένα βενζινάδικο του Στέιτεν Aϊλαντ στις 8 Μαΐου του 1991.
Τον πυροβόλησαν δώδεκα φορές, αλλά ο «Χοντρός Πιτ» έζησε και σώθηκε από το λίπος που δεν επέτρεψε σε καμία από τις σφαίρες να πλήξουν καίρια κανένα όργανο στο σώμα του. Μετά την απόπειρα και τις απειλές των Λουκέζε ότι αν μιλήσει θα σκοτώσουν τη γυναίκα του, ο Τσιόντο ζήτησε να μπει στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων με όλη την οικογένειά του. Ανάμεσα σε αυτούς που «έδωσε» ήταν και ο Βελέντζας, στον οποίο φόρτωσε τη δολοφονία του Σάμι Νάλο, επειδή, όπως είπε ο τελευταίος, ήθελε να μπει στις δουλειές του Σπύρου και να πάρει μερίδιο.
Ο νονός της Αστόρια αρνιόταν μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του τη συγκεκριμένη κατηγορία και υποστήριζε ότι ο Νάλο σκοτώθηκε με εντολή του Τσιόντο, όταν δεν του επέστρεψε 100.000 δολάρια που του είχε δανείσει για να παίξει. Η έφεση που έκανε δεν άλλαξε τίποτε αφού παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του στη φυλακή, όμως η απίστευτη διαδρομή του και η κατάληξή της επιβεβαίωσε ένα άλλο ρητό των μαφιόζων. Αυτό που λέει ότι «όλες οι συμφωνίες γίνονται για να σπάνε»…
Από τη ζωή έφυγε χτες τα ξημερώματα ο μεγάλος Θρακιώτης μουσικός Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης, που με το έργο του έκανε γνωστή τη μουσική παράδοση της Θράκης σε όλη την Ελλάδα, βασιζόμενος πάντα στο τρίπτυχο τραγούδι, χορός, φορεσιά.
Ο ΚΑΡΙΟΦΥΛΛΗΣ ΔΟΪΤΣΙΔΗΣ, ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΠΙΑ ΕΔΩ…
Ο Εβρος, η Θράκη θρηνούν…
Εις εκ των μεγίστων της Θρακικής παράδοσης, ο Καριοφύλλης Δοϊτσίδης, από την Καρωτή του Εβρου, δεν μένει πια εδώ…
Ανήλθε εις τους ουρανούς, στις γειτονιές των Αγγέλων να τραγουδάει θρακιώτικα, παίζοντας ούτι…
Ο Καριοφύλλης, ήταν και θα παραμείνει, αναπόσπαστο κομμάτι της θρακικής παράδοσης, τα τραγούδια του είναι στο αίμα μας..
Μας συνόδευε και θα μας συνοδεύει σε χαρές και λύπες.
Θα είναι για πάντα μαζί μας….
Τα πιο ειλικρινή συλλυπητήρια και την αγάπη μας στους οικείους του.
Καλό ταξίδι Καριοφύλλη!
Είμαστε ευγνώμονες για όσα μας άφησες…
Γεννήθηκε το 1930 στην Καρωτή Διδυμοτείχου. Έπαιζε ούτι, τραγουδούσε και συνέθετε. Το 1960 δημιούργησε το Συγκρότημα Δοϊτσίδη, ένα τοπικό μουσικοχορευτικό συγκρότημα, το οποίο συμμετείχε σε εκδηλώσεις αρχικά στη Θράκη και στη συνέχεια σε όλη την Ελλάδα. Από το 1958 έως το 1968 –χρονιά που κατέβηκε στην Αθήνα– συμμετείχε σε εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού Ε.Ι.Ρ. Κομοτηνής.
Μαζί με τις κόρες του Θεοπούλα και Λαμπριάνα είχαν σχηματίσει ένα τρίο που παίζει και τραγουδά θρακιώτικη μουσική και κυκλοφόρησανι συνολικά δεκαοχτώ προσωπικούς δίσκους, ενώ παράλληλα είχαν συμμετάσχει σε δίσκους άλλων μεγάλων καλλιτεχνών. Το 1985 η οικογένεια Δοϊτσίδη κέρδισε, για τον ενδέκατο σε σειρά δίσκο με τίτλο «Το κάστρο της Θρακιάς», το πρώτο βραβείο Οπτικοακουστικών Μέσων της Γαλλικής Ακαδημίας που διεξήχθη στο Παρίσι.
Έλαβε πολλά βραβεία για την προσπάθειά του να διασώσει το μουσικό πολιτισμό της Θράκης. Για το σκοπό αυτό, διατήρησε από το 1980 έως το 1994 στέκι μουσικής για τους θρακιώτες, το «Θρακιώτικο Στέκι», όπου τραγουδιόνταν μόνο θρακιώτικα τραγούδια.
Από σήμερα τα ξημερώματα παίζει ούτι και τραγούδα στη γειτονιά των αγγέλων, ο μεγάλος μουσικός της Θράκης Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης… Συνέβαλλε τα μέγιστα στη διαμόρφωση της θρακιώτικης μουσικής, αγωνιζόμενος μέρα νύχτα… Ήταν εκείνος που έκανε γνωστή τη Θράκη πανελλαδικά, μαζί με το τρίπτυχο- τραγούδι, χορός, φορεσιά. Τα εξώφυλλα των δίσκων του ήταν κάτι σαν καρτ ποστάλ για τη μουσικοχορευτική παράδοση της Θράκης. Συμμετείχε σε πάρα πολλές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, που έκαναν γνωστή τη Θράκη μας παντού. Ταξίδεψε σε πολλά μέρη στον κόσμο όπως και σε όλη την Ελλάδα, ενώ συχνά λαοθάλασσα κόσμου κατέκλυζε τα πανηγύρια και τις άλλες εκδηλώσεις, στις οποίες έπαιζε και τραγουδούσε. Από σήμερα η μουσική παράδοση της Θράκης, είναι κατά πολύ φτωχότερη… Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Καρωτής που θα τον σκεπάσει σε λίγες μέρες…. Καλό ταξίδι Καρυοφύλλη…
Πέθανε ο Γιώργος Πιπερίδης του Lido – Ο άνθρωπος που «τάισε» τσουρέκι το Παγκράτι
Ο Γιώργος Πιπερίδης υπήρξε η αμέσως επόμενη γενιά που ανέλαβε το ζαχαροπλαστείο στο Παγκράτι
«Κλειστό λόγω πένθους» ανέγραφε το χαρτί στην πρόσοψη του καταστήματος και το αγγελτήριο κηδείας έδειξε σε όλους όσοι περνούσαν από την οδό Χρεμωνίδου, στο Παγκράτι, ότι ο Γιώργος Πιπερίδης, η δεύτερη γενιά του πασίγνωστου, για τα τσουρέκια και τα πολίτικα γλυκά του, ζαχαροπλαστείου «Lido» είχε φύγει από τη ζωή.
Σε σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σχετικές με τα νέα του Παγκρατίου, οι κάτοικοι αποχαιρετούν τον άνθρωπο, ο οποίος «γλύκανε» για περισσότερο από μισό αιώνα τη γειτονιά και όλη την Αθήνα.
Ο Γιώργος Πιπερίδης υπήρξε η αμέσως επόμενη γενιά που ανέλαβε το ζαχαροπλαστείο στο Παγκράτι, όπου κάθε Πάσχα, κι όχι μόνο, σχηματίζονται ουρές μέχρι τη συμβολή με την οδό Δαμάρεως για να πάρουν ένα τσουρέκι, ή έστω ένα κέρασμα. Τα αφιερώματα στο κατάστημα αμέτρητα, το κατάστημα εδώ και πολλά χρόνια έχει περάσει στα «χέρια» του Πέτρου Πιπερίδη που συνεχίζει στους ίδιους ρυθμούς.
Ένα μαγαζί-ζωντανό κομμάτι της ιστορίας των Κωνσταντινουπολιτών δημιουργεί ουρές στο πεζοδρόμιο της Χρεμωνίδου. Πριν από την πανδημία και τους περιορισμούς σχετικά με το πόσα άτομα μπορούν να εξυπηρετηθούν ταυτόχρονα σε ένα κατάστημα, μέσα σε αυτό το μικροσκοπικό ζαχαροπλαστείο μπορεί να βλέπατε την ίδια στιγμή είκοσι πέντε άτομα –απορώ πώς χωρούσαν όλοι αυτοί–, χώρια όσοι περίμεναν απ’ έξω στις γιορτές.
Η vintage πρόσοψη του Lido δεν έχει απλώς τη γοητεία του παλιού, δεν κεντρίζει το βλέμμα μόνο όσων αναζητούν και φωτογραφίζουν το #the_archaeology_of_now. Είναι μοναδική και χαρακτηριστική. Τα γαλάζια κουφώματα που την υπογραμμίζουν, τα φούξια γράμματα στην επιγραφή, το σατέν ύφασμα πάνω στο οποίο κάθονται τα κόκκινα καλαθάκια με τα λογιών λογιών κουλουράκια που προσφέρει, όλα αυτά απέχουν έτη φωτός από την αισθητική των new age ζαχαροπλαστείων, αλλά είναι χάρμα οφθαλμών με τον δικό τους τρόπο.
Ο Πέτρος Πιπερίδης φτάνει στην Αθήνα με ένα από τα μεγάλα κύματα προσφύγων που ακολούθησαν μετά τα γεγονότα των Σεπτεμβριανών. Στην Κωνσταντινούπολη διατηρεί εργαστήριο ζαχαροπλαστικής, όμως ερχόμενος εδώ θα εργαστεί για λίγο σε μαγαζιά άλλων «για να καταλάβει τις εδώ γεύσεις και συνήθειες», όπως θα μου πει ο εγγονός του που έχει πάρει και το όνομά του, η τρίτη γενιά που συνεχίζει το μαγαζί. Πρώτη Σεπτεμβρίου του 1967 ανοίγει το Lido του Παγκρατίου, «από τις διηγήσεις, λίγο πιο πάνω, στον Βύρωνα, ήταν ακόμα αλάνες, εδώ και στους Αμπελόκηπους, όπου κατοικούσε ο παππούς, είχε ζωή, οπότε έτσι διάλεξε την τοποθεσία του μαγαζιού του».
Το μαγαζί θα το έλεγε «Λούλα», όπως έλεγαν δηλαδή τη γυναίκα του, αλλά η ίδια δεν το θεώρησε καλή και εύηχη ιδέα. To Lido πέρασε στον γιο τους Γιώργο και τα τελευταία είκοσι τέσσερα χρόνια το δουλεύει ο εγγονός τους Πέτρος που σπούδασε οικονομικά, έφυγε στην Αγγλία για μεταπτυχιακό πάνω στις πιστοποιήσεις ποιότητας, αλλά ήξερε πως θα γυρίσει να συνεχίσει το ζαχαροπλαστείο, ήταν κάτι που το ήθελε, όπως λέει.
Το θρυλικό τσουρέκι που μπαίνει στο χαρτί και στο κουτί-σήμα κατατεθέν πια, μπλε με χρυσές λεπτομέρειες, που φαίνεται ότι είναι του Lido από μακριά, φτιάχνεται με μαχλέπι που έρχεται από το Τοκάτ της Τουρκίας – το παίρνουν ολόκληρο σε σπόρους και το τρίβουν οι ίδιοι για να γίνει σκόνη. Η μαστίχα τους είναι από τον Συνεταιρισμό Παραγωγών της Χίου. Με αυτά ζυμώνουν ένα τσουρέκι αφράτο και μαστιχωτό, όλο ίνες, μυρωδάτο και τόσο-όσο γλυκό, με ψήσιμο που δίνει ωραίο χρώμα στις κορυφές του.
«Ο παππούς μου έλεγε πως στα ζαχαροπλαστεία της Κωνσταντινούπολης, όταν ήθελε ο μάστορας να ζυμώσει, έβγαζε έξω όλους τους βοηθούς για να μη δουν τις ακριβείς δοσολογίες, η συνταγή του ήταν επτασφράγιστο μυστικό. Το τσουρέκι δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα, δεν τα ρίχνεις όλα σε ένα καζάνι και βγαίνει. Γι’ αυτό κι εμείς κρατάμε όλες τις συνταγές του αναλλοίωτες, δεν έχουμε πειράξει τίποτα. Το μόνο που έχουμε κάνει είναι ότι προσθέσαμε λίγα πράγματα, πατώντας πάντα στην παραδοσιακή συνταγή».
Οι προσθήκες που έχουν κάνει είναι ότι, εκτός από το κλασικό σκέτο τσουρέκι τους, βγάζουν και με γεύσεις. Το γεμίζουν με κάστανο και σοκολάτα, βγάζουν και το «πολύ ενισχυμένο» σε δύο εκδοχές, με σοκολάτα μέσα και έξω ή με λευκή σοκολάτα απ’ έξω και κάστανο μέσα. Πριν από οχτώ-εννιά χρόνια άρχισαν να προσφέρουν και το τσουρέκι λαδιού τους, που τότε το έλεγαν «νηστίσιμο», αλλά σήμερα μπορούμε να πούμε ότι είναι η vegan πρότασή τους.
Μαζί με το τσουρέκι, μεγάλο σουξέ του Lido είναι τα κιφέλ, τα «πολίτικα κρουασάν», όπως τα λένε πολλοί, αλλά τα φτιάχνουν λίγοι, που η ζύμη τους είναι κάτι ανάμεσα σε μαλακό κουλούρι και τσουρέκι και γεμίζονται με σοκολάτα και καρύδι. Δημοφιλή είναι και τα γιαγλίδικα, τα γλυκάλμυρα κουλουράκια με το μαχλέπι και το μαυροκούκι. Τα σιροπιαστά του είναι ελαφριά, πιο «ευρωπαϊκά».
Τα ζυμώματα και τα ψησίματα γίνονται στον μικρό τους χώρο, «αυτό είναι ένα από τα ατού μας, γιατί έτσι, οι περισσότεροι που θα περάσουν θα πάρουν το τσουρέκι τους ζεστό, άντε να έχει βγει πριν από λίγο. Μας έχουν ρωτήσει πολλές φορές γιατί τόσα χρόνια δεν ανοίξαμε κι άλλα μαγαζιά. Αν το είχαμε κάνει αυτό, θα έπρεπε να έχουμε ένα κεντρικό εργαστήριο και πρατήρια, πράγμα που δεν το θέλαμε, τον έχουμε καλομάθει τον κόσμο. Υπάρχουν φορές που θα μας πουν “αυτό δεν είναι ζεστό”, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι φρέσκο, απλώς είναι ένα τσουρέκι που βγήκε πριν από τρεις ώρες», εξηγεί ο Πέτρος Πιπερίδης.
Στο πολίτικο ζαχαροπλαστείο του Παγκρατίου δεν έχει κόσμο μόνο στις γιορτές, έχουν τακτικούς πελάτες, «κάποιοι έρχονται σχεδόν καθημερινά να πάρουν λίγα βουτήματα για να έχουν στο σπίτι. Υπάρχουν άνθρωποι που θυμούνται το μαγαζί από την πρώτη του μέρα και μας επισκέπτονται ακόμα. Πολλοί συγκινούνται με το γεγονός ότι ψώνιζαν εδώ ανύπαντροι και τώρα έρχονται με τα εγγόνια τους.
Υπάρχει ένας πελάτης που κάθε δεκαπέντε μέρες παίρνει πέντε τσουρέκια και τα στέλνει στα παιδιά του στην Αμερική. Στην καραντίνα, με την απαγόρευση κυκλοφορίας με έπαιρναν και με ρωτούσαν αν έχω τσουρέκι για να έρθουν με το αυτοκίνητο μέχρι εδώ, ένας θα ξεκινούσε από τη Βούλα. Αυτή η σχέση που έχουμε μαζί τους και που περνάει από γενιά σε γενιά νομίζω πως είναι ένα από τα μυστικά μας, μαζί με την ποιότητά των προϊόντων μας».
Έφυγε απο τη ζωη η Καίτη Θεοχάρη τον περασμένο Ιούλιο, όμως, την είδηση του θανάτου γνωστοποίησε πριν από λίγες ώρες, με ανάρτησή του ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), Σπύρος Μπιμπίλας.
Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα από την ανιψιά της @dinavacalo πως έφυγε από την ζωή τον περασμένο Ιούλιο μια πολύ ευαίσθητη και πανέμορφη ηθοποιός που ξεκίνησε θριαμβεύτρια από τα καλλιστεία του ‘65 , κι άφησε το στίγμα της στον κινηματογράφο και στο βινύλιο ως τραγουδίστρια.
Καίτη Θεοχάρη .. Στην ταινία ΤΡΟΎΜΠΑ 67 του Γρηγορίου ερμηνεύει ένα σπάνιας ομορφιάς τραγούδι του Μάνου Λοΐζου, που ευτυχώς γλύτωσε από τη λογοκρισία της Χούντας στην ταινία, γιατί ως δίσκος με την Μαρινέλλα απαγορεύτηκε.
Μάλιστα στην ταινία πρωταγωνιστεί πλάι στον Φούντα , με δεύτερο γυναικείο όνομα την Μπέτυ Αρβανίτη. Αξίζει να την ακούσετε κ να την θυμηθείτε. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ».
Η Καίτη Θεοχάρη (γεννημένη στην Ξάνθη) ηταν πρώην Ελληνίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και τραγουδίστρια. Ξεκίνησε την καριέρα της στον Ελληνικό κινηματογράφο στα μέσα της δεκαετίας του 1960.
Πρωτοεμφανίστηκε με το όνομα Καίτη Χλόη το 1965 στην κοινωνική ταινία Καημοί στη φτωχογειτονιά σε σκηνοθεσία της Ρένας Γαλάνη στον ρόλο της Ειρήνης.Με το πραγματικό της όνομα άρχισε να εμφανίζεται από το 1966 και στην κωμωδία Ο αδελφός μου ο τρελάρας.
Ο πιο σημαντικός ρόλος της θεωρείται στην ταινία Τρούμπα ’67 του 1967 σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου δίπλα στον Γιώργο Φούντα, όπου υποδύθηκε την Ρίτα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 θα παίξει στην τελευταία της ταινία Ερωτικές στιγμές (1972) του Γιάννη Κοκκόλη και θα ξεκινήσει να εμφανίζεται στην τηλεόραση παίρνοντας έναν ρόλο στην σειρά της τότε ΥΕΝΕΔ, Η Γειτονιά μας.
Έκτοτε η Θεοχάρη θα στραφεί προς το τραγούδι, όπου κυκλοφόρησε τον πρώτο και τελευταίο της δίσκο με τίτλο Κι’ Είχα Τόσα Πολλά Να Σου Δώσω το 1983 σε στίχους του Σπύρου Γιατρά και μουσική του Αλέκου Χρυσοβέργη. Την δεκαετία του 1980 θα κάνει την επανεμφάνιση της ως ηθοποιός στις βιντεοταινίες που κυκλοφορούσαν τότε παίζοντας σε τρεις από αυτές (1985-1987).
Πέθανε τον Ιούλιο του 2022, όπως ενημέρωσε το ΣΕΗ και το Σπύρο Μπιμπίλα η ανηψιά της, Ντίνα Βακαλό.
Η Νανά Δούκα, η ιστορική εκδότρια της εφημερίδας “Πελοπόννησος” στην Πάτρα,
απεβίωσε έχοντας και μια γεμάτη και δραστήρια ζωή. Ήταν η κόρη του εκδότη της εφημερίδας, Χαράλαμπου Φραγκόπουλου, ο οποίος είχε ιδρύσει την εφημερίδα “Πελοπόννησος”.
Έφυγε από τη ζωή η σπουδαία Νανά Δούκα
Η Νανά Δούκα είχε παρακολουθήσει μαθήματα στη σχολή καλογραιών στη Νάξο, αλλά και στο Παρίσι. Η μητέρα της, Γιώτα Αθανασιάδου, ήταν αρθρογράφος και εκδότρια της εφημερίδας “Πελοποννήσου”. Μετά τον θάνατο του πρώτου της συζύγου, η Γιώτα Αθανασιάδου παντρεύτηκε ξανά τον Κωνσταντίνο Παπαγγελούτσο, που εργαζόταν ως διευθυντής και αρθρογράφος στην ίδια εφημερίδα.
Μετά τον θάνατο της Γιώτας Παπαγγελούτσου τη δεκαετία του ’80, η Νανά Δούκα ανέλαβε την επιμέλεια της εφημερίδας, μαζί με τον αείμνηστο σύζυγό της, Σπύρο Δούκα, μέχρι το 2011, προσθέτοντας το προσωπικό τους στυλ στο περιφερειακό τύπο, πάντα με βάση την οικογενειακή παράδοση του πατέρα της, Χαράλαμπου, και των θείων της, Διονύση, Ηρακλή και Νίκου, οι οποίοι ήταν οι ιδρυτές της εφημερίδας “Πελοπόννησος”.
Η ιστορική εκδότρια της εφημερίδας, «Πελοπόννησος», της Πάτρας, Νανά Δούκα
Η Νανά Δούκα είχε πάντα ενεργό ρόλο στην εφημερίδα και για πολλά χρόνια έγραφε άρθρα με τη δική της στήλη, υπογράφοντας ως “Νι Δέλτα”. Παράλληλα, μαζί με τον σύζυγό της Σπύρο Δούκα, δημιούργησαν το ίδρυμα “Λήδας, Νανάς και Σπύρου Δούκα” στη μνήμη της κόρης τους Λήδας, με σκοπό να προσφέρουν κοινωφελείς υπηρεσίες στην κοινωνία της Πάτρας. Η κηδεία θα λάβει χώρα τη Δευτέρα, 8 Ιανουαρίου στις 2:00 μ.μ. στον Ιερό Ναό των Αγγέλων, στο πρώτο δημοτικό κοιμητήριο της Πάτρας.
Σημαντικές αλλαγές φέρνει το φετινό καλοκαίρι στην πρωινή ζώνη του ΑΝΤ1 και ειδικότερα στην ιστορική εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα».
Μετά την ανακοίνωση της αποχώρησης του Γιώργου Παπαδάκη από την εκπομπή -αλλά όχι από το κανάλι- ένα ακόμα βασικό στέλεχος της δημοσιογραφικής ομάδας αποχωρεί, σηματοδοτώντας το τέλος μιας ολόκληρης εποχής.
Ο λόγος για τον δημοσιογράφο Γιώργο Γρηγοριάδη, ο οποίος αποχωρεί από τον ΑΝΤ1 ύστερα από σχεδόν 24 χρόνια συνεχούς παρουσίας. Ο Γρηγοριάδης αποτέλεσε για χρόνια στενό συνεργάτη του Γιώργου Παπαδάκη, με τον οποίο συνυπήρξαν στον αέρα της πρωινής ενημερωτικής ζώνης, συμβάλλοντας καθοριστικά στην επιτυχία και την αξιοπιστία της εκπομπής.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της κυριακάτικης «Real News», ο δημοσιογράφος δεν αποχαιρετά απλώς μια εκπομπή αλλά και ένα ολόκληρο κεφάλαιο της επαγγελματικής του ζωής. Όπως αναφέρεται, ο Γιώργος Γρηγοριάδης δεν θα παραμείνει στον ΑΝΤ1, αλλά ετοιμάζεται για ένα νέο επαγγελματικό βήμα.
Ο επόμενος σταθμός του θα είναι το Action 24, όπου αναμένεται να αναλάβει ενεργό ρόλο στην ενημερωτική ζώνη του σταθμού. Αν και οι λεπτομέρειες της νέας του θέσης δεν έχουν ακόμη ανακοινωθεί επισήμως, πληροφορίες θέλουν τον έμπειρο ρεπόρτερ να συμμετέχει σε κεντρικές εκπομπές και δελτία ειδήσεων του σταθμού, ενισχύοντας το ενημερωτικό του προφίλ.
Πριν από 25 χρόνια, το Διαδίκτυο ήταν τελείως διαφορετικό. Ήταν μια συρραφή από πρόχειρες λύσεις Μερικές φορές πληκτρολογώντας ένα URL εμφανιζόταν ένας ιστότοπος. Κάποιες άλλες φορές δεν γινόταν τίποτα και απλά τα URL δεν λειτουργούσαν.
Η Google, που τότε ήταν απλά μια startup με περίεργο όνομα, θα προσέφερε σύντομα μια λύση. Η εταιρεία πρόσθεσε συνδέσμους “cache” στα αποτελέσματα αναζήτησης, οι οποίοι εμφάνιζαν μια προηγουμένως αποθηκευμένη έκδοση ιστοσελίδων. Τώρα το διαδίκτυο έχει ωριμάσει και η Google είναι ανάμεσα στους πιο ισχυρούς ομίλους στην ιστορία. Έτσι, από σήμερα, ο σύνδεσμος cache είναι και επίσημα παρελθόν.
Η αλλαγή, που εντοπίστηκε πρώτα από το Search Engine Land, μόλις επιβεβαιώθηκε από τον Danny Sullivan, Υπεύθυνο Σχέσεων Αναζήτησης της Google, τον ενδιάμεσο της εταιρείας για τους επαγγελματίες SEO (Βελτιστοποίηση Μηχανών Αναζήτησης).
«Ναι, έχει αφαιρεθεί. Ξέρω, είναι λυπηρό. Είμαι επίσης λυπημένος», έγραψε ο Sullivan την Παρασκευή. «Είναι ένα από τα παλαιότερα χαρακτηριστικά μας. Αλλά είχε ως στόχο να βοηθήσει τους ανθρώπους να αποκτήσουν πρόσβαση σε σελίδες όταν, τότε, συχνά δεν μπορούσες να είσαι σίγουρος ότι η σελίδα θα φορτώσει. Αυτές τις μέρες τα πράγματα έχουν βελτιωθεί πολύ. Έτσι, αποφασίστηκε να αποσυρθεί».
Η νοσταλγία για ένα κουμπί που πολλοί άνθρωποι πιθανότατα δεν είχαν ακούσει ποτέ, μπορεί να φαίνεται παράλογη, αλλά η λειτουργία προσωρινής μνήμης της Google ήταν μια θεμελιώδης λύση σε ένα από τα πρώτα προβλήματα του ιστού. Καθώς ο ιστός μετατράπηκε σε μια πιο σταθερή υποδομή, η κρυφή μνήμη εγκαταλείφθηκε ως επί το πλείστον από τακτικούς χρήστες, αλλά ήταν ακόμα ένα χρήσιμο εργαλείο.
Οι εργαζόμενοι στο SEO το χρησιμοποίησαν για να παρακολουθήσουν τις αλλαγές που έγιναν από τους ανταγωνιστές. Δημοσιογράφοι και ερευνητές έλεγξαν κρυφές μνήμες για να παρακολουθήσουν το ιστορικό αρχείο. Ορισμένοι έμπειροι χρήστες του Διαδικτύου γνώριζαν ότι η προσωρινή μνήμη ήταν ένας τρόπος για να ξεπεράσουν τα paywalls ή να έχουν πρόσβαση σε ιστότοπους που είχαν αποκλειστεί σε συγκεκριμένες περιοχές.
Όμως τα links της κρυφής μνήμης της Google βρίσκονται σε… δύσκολη θέση εδώ και αρκετό καιρό. Παλαιότερα, υπήρχε ένα κουμπί κρυφής μνήμης δίπλα στους μπλε συνδέσμους στο Google.com, αλλά η εταιρεία μετέφερε τη λειτουργία στο μενού “Σχετικά με αυτό το αποτέλεσμα”, όπου παρέμεινε στην αφάνεια. Όπως ανέφερε το The Verge, ένας μηχανικός της Google έγραψε σε tweet το 2021 ότι η κρυφή μνήμη είναι “ένα βασικά μη συντηρημένο χαρακτηριστικό κληρονομιάς”. Προς το παρόν, μπορείτε ακόμα να προβάλετε την κρυφή μνήμη της Google πληκτρολογώντας “cache:” πριν από τη διεύθυνση URL, αλλά και αυτό πρόκειται να σταματήσει να λειτουργεί σύντομα.
Υπάρχει μια άλλη λύση, αλλά πατάει σε σαθρά θεμέλια. Το Wayback Machine του Internet Archive διατηρεί ιστορικά αντίγραφα ιστοσελίδων ως δημόσια υπηρεσία, αλλά ο οργανισμός βρίσκεται σε συνεχή μάχη για να παραμείνει οικονομικά βιώσιμο. Ο Sullivan της Google έριξε την ιδέα μιας συνεργασίας με το Internet Archive, αν και αυτό απέχει πολύ από το γίνει επίσημο σχέδιο.
«Προσωπικά, ελπίζω ίσως να προσθέσουμε συνδέσμους στο @internetarchive, από το σημείο όπου είχαμε το link κρυφής μνήμης πριν, μέσα στο “Σχετικά με αυτό το αποτέλεσμα”. Είναι ένας απίστευτος πόρος», έγραψε ο Sullivan στο tweet του. «Καμία υπόσχεση. Πρέπει να μιλήσουμε μαζί τους, να δούμε πώς μπορεί να γίνει — εμπλέκει και άτομα πέρα από εμένα».
