Το διάσημο δίδυμο, Δέσποινα Βανδή και Βασίλης Μπισμπίκης, βρέθηκαν πριν δύο εβδομάδες στο νυχτερινό κέντρο που εμφανίζεται η Άννα Βίσση.
Ο φωτογραφικός φακός ήταν εκεί και απαθανάτισε τον ηθοποιό και την τραγουδίστρια σε τρυφερά ενσταντανέ. Οι δυο τους αντάλλαξαν τρυφερά φιλιά αγνοώντας τα αδιάκριτα βλέμματα, ενώ ο ένας δεν ξεκολλούσε από το πλευρό του άλλου.
Μάλιστα, όσοι βρέθηκαν στις 22 Φεβρουαρίου στο Hotel Ερμού είχαν την τύχη να ακούσουν τις δυο ερμηνεύτριες να ενώνουν τις φωνές τους και το κέφι τους απογειώνοντας τη διάθεση των θαμώνων.
Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, ορμώμενος από την εν λόγω εμφάνιση, σχολίασε με καυστικό τρόπο ότι:
«Συγνώμη τον κ. Μπισμπίκη δεν τον γνώριζα πριν ερωτευτεί την κ. Βανδή. Τελικά ο έρωτας μπορεί να σε κάνει φίρμα! Ας το λάβουν υπόψιν τα κορόιδα που ξοδεύουν χρήματα για λίγη δημοσιότητα.»
Ανείπωτη τραγωδία σημειώθηκε το βράδυ της Τρίτης 5 Σεπτεμβρίου στο λιμάνι του Πειραία, όταν μέλη του πληρώματος του πλοίου Blue Horizon πέταξαν έναν άντρα από τον καταπέλτη, με τον ίδιο να βρίσκει τον τραγικό θάνατο στην δίνη της προπέλας του καραβιού.
Το πρωί της Τετάρτης 6 Σεπτεμβρίου, η Ιωάννα Μάνδρου ήταν καλεσμένη στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Σήμερα» και σχολίασε το τραγικό γεγονός που συνέβη στον Πειραιά. Ωστόσο, τα λόγια της προκάλεσαν οργή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ιωάννα Μάνδρου: Οι δηλώσεις που προκάλεσαν οργή στα social media
Η δημοσιογράφος δήλωσε χαρακτηριστικά για την τραγωδία στο Blue Horizon: «Για αυτή την κτηνωδία, έχει παρέμβει ο εισαγγελέας, θα ασκηθεί βαριά ποινική δίωξη. Πρόκειται για ανθρωποκτονία από πρόθεση, όταν σπρώχνεις έναν άνθρωπο ενώ το καράβι έχει ξεκινήσει, ξέρεις πως θα τον σκοτώσεις. Και είναι επαγγελματίες. Ένας άνθρωπος 36 ετών να χάσει τη ζωή του για αυτό το πράγμα; Ένας νέος άνθρωπος. Έκανε το λάθος και μπήκε στο καράβι την ώρα που ξεκινούσε. Ας τον έσπρωχναν μέσα, ας τον πλάκωναν στις κλωτσιές, ας τον παρέδιδαν στο λιμεναρχείο, ας του έβαζαν πρόστιμο, όλα εκτός από το να τον σπρώξουν έξω».
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι συγκεκριμένες δηλώσεις προκάλεσαν οργή στους χρήστες του Twitter. Μερικές από τις αντιδράσεις των χρηστών ήταν:
"Ας τον πλακωναν στις κλωτσιες"
Σκεφτειτε σε ενα πανελ, σε δημοσιο διαλογο, να εκαναν προτροπη σε βια για γυναικα. Τι θα συνεβαινε…
«Έκανε το λάθος ο 36χρονος και μπήκε στο #bluehorizon την ώρα που ξεκινούσε. Ας τον πλακώναν στις κλωτσιές». Τάδε έφη Ιωάννα Μάνδρου. Γιατί να μην τον ξεκοίλιαζαν, ή να του έκοβαν ένα χέρι, ή ένα πόδι, κάτι Ιωάννα μου. Ε;#Πειραιαςpic.twitter.com/xYRKmnQidG
Λύγισε η Βάσω Λασκαράκη μιλώντας για την 9χρονη κόρη της, Εύα που βρέθηκε στην πρώτη θέση στο θέατρο Ακάδημος και χειροκρότησε τη μαμά της, που επέστρεψε στο θέατρο και πρωταγωνιστεί στην παράσταση, Unfriend.
Η ηθοποιός ρωτήθηκε για την ανάρτησή της στο Instagram σχετικά με την κόρη της που έγραψε μεταξύ άλλων: «Πριν 9 χρόνια άφησα την Εύα μωρό στην κούνια της κ έφυγα για να κάνω παράσταση … χθες βράδυ 9 χρόνια μετά στην επιστροφή μου στο θέατρο ήταν στο κοινό …. Δεν μπορώ να εξηγήσω το συναίσθημα με λόγια είναι αδύνατον !
Η πρεμιέρα αυτή ήταν αφιερωμένη στην Εύα λοιπόν ❤️❤️❤️❤️»
Έτσι μιλώντας για την κόρη της, λύγισε: «Συγκινούμαι πολύ, αλλά ας μην το συζητήσουμε. Είναι δύσκολο…».
Όσον αφορά την εκπομπή της στο ΣΚΑΙ, είπε: «Έχω αγωνία αρκετή, καλή αγωνία όμως. Έχουν ξεκινήσει τα γυρίσματα, έχω αυτό το σφίξιμο ότι κάτι είναι καινούργιο, ρωτάω να μάθω, δεν είναι εύκολο αλλά είναι διασκεδαστικό. Για όλα τα πράγματα υπάρχει η κατάλληλη στιγμή και οι κατάλληλες συνθήκες. Το πρότζεκτ αυτό μου ταιριάζει».
«Μπορεί να εμφανιστεί ο σύζυγός μου, Λευτέρης Σουλτάτος στην εκπομπή, ποτέ δεν ξέρεις. Δεν είμαι παρουσιάστρια, με αγχώνει εάν θα τα πάω καλά. Δεν μου αρέσουν οι κακοπροαίρετες κριτικές, δεν έχω σκεφτεί εάν θα δω τα νούμερα τηλεθέασης» πρόσθεσε η Βάσω Λασκαράκη.
«Ο σύζυγός μου με πιστεύει πολύ ότι μπορώ να το κάνω. Καλεσμένοι υπάρχουν πολλοί, θα δούμε αν θα έρθει καλεσμένος ο Τσιμιτσέλης», κατέληξε.
Με ένα ιδιαίτερα καυστικό σκίτσο, ο Αρκάς “καρφώνει” την κυβέρνηση για μία ακόμη φορά. Ο αγαπημένος “Προφήτης” συνομιλεί με έναν πολίτη, ο οποίος εξοργισμένος του λέει ότι τους έχουν αφανίσει οι “ληστές” και πλέον “δουλεύουμε μόνο για αυτούς”… Η απάντηση του;
Ανησυχία για τον μικρό της γιο έχει η Σία Κοσιώνη αυτές τις μέρες, καθώς ταλαιπωρείται από μια ίωση που εμφανίζεται συχνά.
Από την έξαρση των ιώσεων της εποχής δεν γλίτωσε και ο μονάκριβος γιος της παρουσιάστριας ειδήσεων. Ο μικρός Δήμος είναι άρρωστος και όπως είναι επόμενο η μητέρα του δεν φεύγει στιγμή από το πλάι του!
Η Σία Κοσιώνη προσπαθεί να βρει ευφάνταστους τρόπους να περάσει ευχάριστα η ώρα με τον γιο της, ο οποίος ταλαιπωρείται από ίωση.
Το απόγευμα της Τετάρτης, η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια δημοσίευσε μια φωτογραφία με τον μικρό Δήμο, όπου μαμά και γιος παίζουν με αυτοκόλλητα στο σπίτι, περιμένοντας να περάσει η περιπέτεια υγείας.
«Προσπαθώντας να βρεις τρόπους να περάσεις ευχάριστα με το παιδί σου στην ίωση νούμερο 817… Ας τα (και μας) λυπηθεί κάποιος φέτος…», έγραψε η Σία Κοσιώνη στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.
Με μεγάλο θάρρος, υπομονή και πίστη, συνεχίζει ο Γιώργος Δασκαλάκης τη μάχη του με τον καρκίνο. Ο γνωστός τραγουδιστής παρά το γεγονός ότι πονάει είναι σε πολύ καλή ψυχολογική κατάσταση αφού οι εξετάσεις έδειξαν ότι οι επίπονες χημειοθεραπείες στις οποίες υπεβλήθη έπιασαν τόπο, κάτι που του έδωσε δύναμη να συνεχίσει τον αγώνα του.
Στο πλευρό του πάντα η σύντροφός του, ο «άγγελός μου» όπως την αποκαλεί ο ίδιος ο Γιώργος Δασκαλάκης, Μαρία Ντινόρη. Το okmag επικοινώνησε με την Μαρία η οποία μας είπε για το τάμα που έκανε στην Ιερά Μονή του Αρχάγγελου Μιχαήλ (Θαρρί). Η Μαρία και ο Γιώργος πιστεύουν βαθιά στο Θεό και η Μαρία δεν έχει σταματήσει να προσεύχεται για την υγεία του αγαπημένου της όλους αυτούς τους μήνες.
Η Μαρία επισκέφθηκε τη Μονή και έκανε το τάμα της, μια πλακέτα από ατόφιο ασήμι με την μορφή ενός άνδρα αποτυπωμένη πάνω του, δηλαδή του Γιώργου της…
«Όταν μπαίνεις μέσα στο Μοναστήρι ανατριχιάζεις»… λέει η Μαρία Ντινόρη, στο okmag και συμπληρώνει: «Ο π. Νείλος είναι μοναχός έχει έρθει από Αμερική εδώ και 20 χρόνια. Αυτός είναι ένας άγιος. Έτσι τον βλέπω αυτόν τον μοναχό. Πρώτα σταύρωσε ο γέροντας εμένα και μετά μου έδωσε το λαδάκι. Μου κατέβασε την καντήλα από ψηλά και μου έδωσε λάδι να αλείψω τον Γιώργο».
Η Μαρία κατέγραψε και ένα βίντεο με την ευχή όχι του μοναχού γιατί δεν επιτρέπεται αλλά του Αρχιμανδρίτη Νεκτάριου Πόκκια, ο οποίος της χάρισε και μια μαγκούρα ως δώρο στον Γιώργο Δασκαλάκη.
«Αυτό το μπαστούνι το φτιάχνει ένας παππούλης στην ιερά μονή του Θάρρι. Είναι του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Το έδωσε ο πάτερας Νεκτάριος, με την ευχή να μην ξαναπιάσει μπαστούνι και να γίνει καλά» λέει η σύντροφος του τραγουδιστή στο Okmag.
Δείτε το βίντεο με την ευχή και το τάμας της Μαρίας:
«Τη φωνή μου και τα τραγούδια μου τα γνωρίζουν πολλοί. Τη ζωή μου όμως ελάχιστοι», είχε πει εξιστορώντας την αυτοβιογραφία της η Σοφία Βέμπο στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» με τίτλο «Η ζωή μου».
Η αυτοβιογραφία της αυτή δημοσιεύτηκε από την Πέμπτη 15 Μαΐου ως το Σάββατο 25 Ιουλίου 1947, όταν βρισκόταν σε περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1910 στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης με το όνομα ΄Εφη Μπέμπο.Το 1912 η οικογένειά της μετεγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη και το 1914 με την υπογραφή της ελληνοτουρκικής συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, όπου και επέστρεψε στη Τσαριτσάνη και από εκεί εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Βόλο όπου οι γονείς της εργάστηκαν ως καπνεργάτες.
Στο σπίτι μου με δίδασκαν να γίνω μια καλή νοικοκυρά και τρυφερή σύζυγος
«Οσο μεγάλωνα τόσο γινόταν συνείδησις μέσα μου ο προορισμός της ζωής μου. Και προορισμός μου επίστευα πως ήταν να παντρευτώ και να δημιουργήσω δική μου οικογένεια. Εάν μου έλεγαν τότε ότι το 1947 θα ήμουν ανύπανδρη και θα είχα ως επάγγελμα να λέω τραγούδια στο θέατρο, ομολογώ πως θα εθύμωνα πολύ και ίσως έβαζα τα κλάματα. Στο σπίτι μου επίστευαν και με εδίδασκαν ότι έπρεπε να γίνω μια καλή νοικοκυρά, μια τρυφερή σύζυγος και μια στοργική μητέρα», γράφει στην αυτοβιογραφία της.
Παρ’ όλα αυτά όμως στον Βόλο το είχε σκάσει από το σχολείο μαζί με μια φίλη της και παρακολούθησαν κρυφά τρία δραματικά έργα που έπαιζε ο θίασος Πρόζας της Αλίκης και του Μουσούρη. «Βγήκαμε από το θέατρο με καλυμμένα τα πρόσωπα. Αν το μάθαιναν οι δικοί μου θα έτρωγα το ξύλο της χρονιάς μου», έχει πει.
Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία τυχαία το 1930, τραγουδώντας σ’ ένα ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης για να συνεισφέρει οικονομικά στο σπίτι της. Οι πρώτοι της μισθοί ήταν 6.000 δρχ. το μήνα για τον πρώτο χρόνο και 10.000 δρχ. για τον δεύτερο. «Οι αριθμοί με ζάλισαν», έχει αναφέρει. Η κοντράλτο φωνή της με δύναμη, έκταση κι αίσθημα ξεκινούσε το μεγάλο ταξίδι…
Τρία χρόνια αργότερα κατέβηκε στην Αθήνα, όπου προσελήφθη από τον θεατρικό επιχειρηματία Φώτη Σαμαρτζή στο «Κεντρικόν», προκειμένου να συμμετάσχει στην επιθεώρηση «Παπαγάλος 1933». Την ίδια περίοδο υπέγραψε και το πρώτο της συμβόλαιο στη δισκογραφική εταιρία Columbia, ερμηνεύοντας ερωτικά τραγούδια της εποχής και λόγω της ιδιαίτερης μπάσας φωνής της η καταξίωση δεν άργησε να έρθει.
Με την κήρυξη του πολέμου το 1940 ανέλαβε την εμψύχωση των ελλήνων στρατιωτών στο μέτωπο με πατριωτικά και σατυρικά τραγούδια, ενώ πρωταγωνίστησε σε επιθεωρήσεις που προσάρμοζαν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα.
Ηταν φανεροί πλέον οι δολοφόνοι μου: ή φασίσται Ιταλοί ή άνθρωποι της Γκεστάπο
Λίγο προτού εισέλθουν οι Γερμανοί στην Αθήνα και ενώ με τα τραγούδια της κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου είχε γίνει η «τραγουδίστρια της νίκης», βγαίνοντας από το θέατρο «Μοντιάλ» όπου εμφανιζόταν και πηγαίνοντας στο «Αλάμπρα» όπου έπαιζε η αδελφή της, «ξαφνικά ένιωσα ένα τρομερό σε δύναμη κρύο χτύπημα στο πρόσωπο. Ηταν σαν σιδερένια γροθιά. Σωριάστηκα αμέσως. Επρόλαβα να φωνάξω: «Με σκότωσες, παλιάνθρωπε». Τίποτα άλλο, λιποθύμησα». Το πρωί της άλλης ημέρας το τηλέφωνο του σπιτιού της χτύπησε και αμέσως μια βαριά φωνή τής είπε: «Σ’ τα σπάσαμε τα μούτρα για να μην μπορής να βγαίνης στο θέατρο και να λες αυτά που λες. Μην στεναχωριέστε, τους απάντησα, θα τα πω από το ραδιόφωνο. Ηταν φανεροί πλέον οι δολοφόνοι μου: ή φασίσται Ιταλοί ή άνθρωποι της Γκεστάπο».
Όταν τα ναζιστικά στρατεύματα εισήλθαν στην Αθήνα φυγαδεύτηκε στη Μέση Ανατολή, όπου συνέχιζε να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα. Παρέμεινε εκεί σχεδόν τρεισήμισι χρόνια (1942-1946). Τραγουδούσε για να ψυχαγωγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις, συγκροτούσε θιάσους, ανέβαζε επιθεωρήσεις, έδινε ρεσιτάλ. Στη Μέση Ανατολή είπε σπουδαία τραγούδια, όπως «Αθήνα και πάλι Αθήνα», «Ραντεβού στην Αθήνα», «Αγάπη μου η ώρα φθάνει», «Για σένα τραγουδώ», «Καινούργια ζωή», «Λόντρα, Παρίσι», «Πότε», «Πάντα μαζί», «Σβήσε το φως», «Τι κι αν χαθείς»… Με την απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στη Νορμανδία το Συμμαχικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής τής διέθεσε πολεμικό αεροσκάφος για να γυρίσει στην Ελλάδα. Η ζωή της δεν κινδύνευε πια. Έγινε σύμβολο του έθνους, ταύτισε το όνομά της με το αλβανικό έπος και χαρακτηρίστηκε «Τραγουδίστρια της Νίκης».
Η Αμερική και η σταυροφορία για την Ελλάδα
Τον Μάρτιο του 1947 η Σοφία Βέμπο έφυγε για την Αμερική. Η Σοφία Βέμπο έφθασε στις ΗΠΑ στις αρχές Απριλίου. Στόχος της η στρατολόγηση κάθε δυνατής υποστήριξης και βοήθειας για την κατεστραμμένη Ελλάδα. Στις συνεντεύξεις της μεταξύ άλλων τόνιζε τα εξής: «Με τη βοήθεια της Αμερικής η Ελλάδα θα γίνει το μεγαλύτερο μικρό κράτος του κόσμου».
«Μια και η Βέμπο είναι στην Αμερική, μια και οι αμερικανικές εφημερίδες τής κάνουν πραγματικά κολακευτικές κριτικές, μια και μπορεί ασφαλώς να γίνει γνωστή στους Αμερικανούς, γιατί επιμένει να απευθύνεται μόνο στον ελληνικό λαό;», είχε αναρωτηθεί η δημοσιογράφος και εκδότρια της «Καθημερινής» Ελένη Βλάχου. Η ίδια έμεινε 2 χρόνια στην Αμερική έχοντας πάντα στο νου της να γυρίσει στον τόπο της που της τα έδωσε όλα και με το παραπάνω…
Το 1949 απέκτησε δική της θεατρική στέγη στο Μεταξουργείο. Σε μια εποχή που θέατρα έκλειναν και μετατρέπονταν σε κινηματογράφους, η Βέμπο επανέφερε την επιθεώρηση, ανεβάζοντας έργα που διατήρησαν ζωντανή την παράδοση της λαϊκής σάτιρας και καθιέρωσαν τους μεγάλους κωμικούς μας. Ταυτόχρονα, έβαλε τα θεμέλια μιας καινούριας εποχής για το ελληνικό τραγούδι, λανσάροντας το «αρχοντορεμπέτικο».
Τα χρόνια και η ερωτική μου ζωή είναι κάτι δικό μου, κάτι που δεν θα το μάθετε ποτέ…
Όλα αυτά τα χρόνια, η Σοφία Βέμπο διατηρούσε δεσμό με τον συγγραφέα και στιχουργό Μίμη Τραϊφόρο.
Το ζευγάρι είχε αρραβωνιαστεί στην Αίγυπτο το 1942, όπου είχαν διαφύγει στα χρόνια της Κατοχής, για να επιστρέψουν στην Αθήνα μετά την Απελευθέρωση. Το 1946, και ενώ η επιθεώρησή τους «Ελλάδα μου κουράγιο» γνωρίζει εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία, ο αδελφός της Σοφίας Βέμπο ανακοινώνει ότι η τραγουδίστρια θα πάει στην Αμερική για περιοδεία. Ο Τραϊφόρος παρ΄ όλες τις προσπάθειές του δεν θα καταφέρει να τη μεταπείσει να παραμείνει στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα μάλιστα κυκλοφορούν φήμες ότι εκεί την περιμένει ένας πλούσιος γαμπρός. Όταν, ύστερα από καιρό, ο Τραϊφόρος λαμβάνει ένα μάλλον ψυχρό και αδιάφορο γράμμα από τη Βέμπο, εκείνος, εν είδει απάντησης, της γράφει τους στίχους του κλασικού πλέον τραγουδιού: «Ας ερχόσουν για λίγο, μοναχά για ένα βράδυ/ να γεμίσεις με φως το φριχτό μου σκοτάδι».
Ερμηνεύτρια του ήταν η Δανάη Στρατηγοπούλου και τη μουσική έγραψε ο Μιχάλης Σουγιούλ.
Η κίνηση του Τραιφόρου τελικά μάλλον αποδείχθηκε πετυχημένη γιατί η Βέμπο συγκινήθηκε και επέστρεψε στην αγκαλιά του.
Ένα υπέροχο τραγούδι αγάπης που όποιος το ακούει δεν μπορεί παρά να νιώσει ιδιαίτερη συγκίνηση και νοσταλγία, για μια αγάπη αληθινή και τρυφερή…
«Πού να `σαι αλήθεια το βράδυ αυτό που είμαι μόνος, μα τόσο μόνος και που μαζί μου παίζουν κρυφτό πότε η θλίψη και πότε ο πόνος
Πού να `σαι αλήθεια το βράδυ αυτό που με χτυπάει τ’ άγριο τ’ αγέρι να `ρθεις και μ’ ένα φιλί καυτό να με γεμίσεις με καλοκαίρι
Ας ερχόσουν για λίγο μοναχά για ένα βράδυ να γεμίσεις με φως το φριχτό μου σκοτάδι και στα δυο σου τα χέρια να με σφίξεις ζεστά ας ερχόσουν για λίγο κι ας χανόσουν μετά
Πού να `σαι, να `ρθεις το βράδυ αυτό σ’ αυτούς τους δρόμους που σ’ αγαπούνε το ντουετάκι τους το γνωστό τα βήματά μας να ξαναπούνε
Πού να `σαι να `ρθεις το βράδυ αυτό που `γινε φύλλο ξερό η ελπίδα να `ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ από του πόνου την καταιγίδα
Ας ερχόσουν για λίγο μοναχά για ένα βράδυ να γεμίσεις με φως το φριχτό μου σκοτάδι και στα δυο σου τα χέρια να με σφίξεις ζεστά ας ερχόσουν για λίγο κι ας χανόσουν μετά»
Το 1959 πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική ταινία «Στουρνάρα 288», όπου υποδύεται μια διάσημη τραγουδίστρια που ξεχάστηκε από τους θαυμαστές της κι εργαζόταν ως καθηγήτρια πιάνου. Είχε προηγηθεί η συμμετοχή της το 1955 στην κλασσική «Στέλλα» και το 1938 στην «Προσφυγοπούλα», όπου είχε κάνει και το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 άρχισε να αραιώνει τις θεατρικές εμφανίσεις της και στις αρχές της επόμενης δεκαετίας αποσύρθηκε οριστικά. Την περίοδο 1967-1974 συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Τη βραδιά του «Πολυτεχνείου» άνοιξε το σπίτι της κι έκρυψε φοιτητές, τους οποίους αρνήθηκε να παραδώσει όταν η ασφάλεια χτύπησε την πόρτα της.
Πέθανε στις 11 Μαρτίου του 1978 και η κηδεία της μετατρέπεται σ’ ένα πάνδημο συλλαλητήριο γιατί «η Τραγουδίστρια της Νίκης» έγινε σύμβολο του έθνους.
Τον τρόπο με τον οποίο θα λειτουργήσει η Εκκλησία κατά τις Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας και της Αναστάσεως, μετά από τα εξαγγελθέντα μέτρα από την Κυβέρνηση για την πανδημία, ανακοίνωσε η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου.
Εκφράζοντας την αντίθεσή του με το διάταγμα της κυβέρνησης που επιτρέπει την παρουσία μόνο 50 πιστών με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος καλεί τους πιστούς στους ναούς με αποστάσεις και μάσκες.
«Για αυτό εδήλωσα χωρίς μάσκα δεν θα επιτραπεί σε κανένα να μπει στο ναό και θα κάθονται αραιά. Και είπα πριν λίγο καιρό στον υπουργό, τούτο το 50 άτομα δεν μπορώ να το καταλάβω, αν έχω ένα ναό μεγάλο γιατί να βάλω μόνο 50; να βάλω 100 με αποστάσεις τι σε πειράζει.δεν μου απαντά», είπε χαρακτηριστικά το πρωί ο Αρχιεπίσκοπος.
Συγκεκριμένα, εντός του Ναού θα πρέπει να τηρούνται οι αποστάσεις και όλοι να φέρουν μάσκες, εκτός του Ναού να τοποθετηθούν καθίσματα διατηρώντας τις κατάλληλες αποστάσεις, κατά την διάρκεια της προσκύνησης του Νυμφίου, του Εσταυρωμένου και του Επιταφίου οι Εκκλησιαστικοί Επίτροποι θα πρέπει να φροντίσουν να προσέρχονται 10 πιστοί κάθε φορά και αφού εξέλθουν να προσέρχονται οι επόμενοι. Η περιφορά του Επιταφίου θα γίνει μόνο στο προαύλιο του Ναού με τη λήψη όλων των μέτρων.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΠΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ
* Εντός του ναού θα πρέπει να τηρούνται οι αποστάσεις και όλοι να φέρουν μάσκες
* Εκτός του ναού θα τοποθετηθούν καθίσματα με αποστάσεις
* Προσκύνημα Νυμφίου, Εσταυρωμένου και Επιταφίου – 10 πιστοί κάθε φορά
* Η περιφορά του Επιταφίου θα γίνει μόνο στο προαύλιο του ναού με τη λήψη όλων των μέτρων
«Δεν με ενδιαφέρει ας έρθει όλη η αστυνομία εδώ. Εγώ θέλω να είμαι αυστηρός. Δεν συμβάλλω στην αύξηση των κρουσμάτων, μάλλον αποτρέπω, εάν δεν το καταλαβαίνουν να με αφήσουν ήσυχο. Δεν είναι παιδάκια και να τους κάνω μάθημα. Είμαι ξεκάθαρος», τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος.
Οι υπεύθυνοι για την τήρηση των μέτρων καθίστανται οι Ιερείς και οι Εκκλησιαστικοί Επίτροποι, ενώ τα ωράρια τέλεσης των Ιερών Ακολουθιών θα πρέπει να ολοκληρώνονται μέχρι τις 8μιση το βράδυ, έτσι ώστε οι πιστοί να επιστρέφουν στα σπίτια τους πριν την απαγόρευση κυκλοφορίας στις 9 το βράδυ.
Για το Μεγάλο Σάββατο ο κανόνας θα ψαλεί στις 10 και μισή το βράδυ, ο Καλός λόγος θα γίνει στις 11 και 30 το βράδυ και η λειτουργία θα πρέπει οπωσδήποτε να ολοκληρωθεί στη 1 μετά τα μεσάνυχτα, όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ολοκληρωθεί πριν τις 12.00
«Δεν συμφωνώ με αυτό που έκαναν στην Ελλάδα, ο Χριστός τριήμερος κατέβηκε στον Άδη όχι διήμερος. Πήγαν να μου πουν αλλά τους είπα καθίστε φρόνιμα, εν θέμα δικό μας», είπε ο Προκαθήμενος της εκκλησίας.
ΠΡΩΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΝΑΟΥ
To πρωί τελέστηκε η Α` Θεία Λειτουργία στον νέο Καθεδρικό Ναό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου, επ’ ονόματι τού Ιδρυτού και προστάτου της Εκκλησίας Αποστόλου Βαρνάβα. Της πανηγυρικής Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β΄, συλλειτουργούντων των επισκόπων Καρπασίας, Νεαπόλεως και Μεσαορίας.
Ο περίβλεπτος καθεδρικός ναός, του οποίου τα θυρανοίξια πραγματοποιήθηκαν χθες το απόγευμα, συνδυάζει τον εγγεγραμμένο σταυροειδή τύπο ναού, τον αμιγώς δηλαδή βυζαντινό, αλλά και τον τύπο τής ροτόντα, αφού ο μεγάλος σε έκταση τρούλος, ο οποίος πολύ σύντομα θα κοσμηθεί με ψηφιδωτή παράσταση τού Παντοκράτορος Κυρίου, είναι ορατός στους πιστούς, από οποιαδήποτε είσοδο κι αν εισέλθουν.
Στον καθεδρικό ναό θα τελεστούν και οι ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας και της Αναστάσεως.
Η Μπέσσυ Μάλφα και ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης καμαρώνουν την επιτυχία του 17χρονου γιου τους, Γιάγκου, που συγκέντρωσε υψηλή βαθμολογία στις Πανελλήνιες 2023.
Με μια ανάρτησή της στο Ιnstagram η ηθοποιός έγραψε καμαρώνοντας για τον βενιαμίν της οικογένειας «Ευχαριστώ αγόρι μου! Μοιράζομαι την χαρά μου μαζί σας! Ας βγει κι ένας επιστήμονας απ’αυτή την οικογένεια!».
Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης ανέβασε με τη σειρά του δύο φωτογραφίες, στις οποίες ποζάρει με τον Γιάγκο και έγραψε στη λεζάντα: “Φτάνουν οι καλλιτέχνες σε αυτήν την οικογένεια! Ήρθε η ώρα να βγει κι ένας επιστήμονας! Να μοιραστώ λοιπόν τη χαρά μου γι’ αυτό το αγόρι που μεγάλωσε και τα κατάφερε με το παραπάνω!!!”.
Θυμάστε καθόλου την ουσία της παιδικότητας; Τι είναι αυτό που κάνει ένα παιδί παιδί; Παιδική ηλικία είναι η θύμηση ενός απλωμένου κόσμου, τότε που υπήρχαν στιγμές γεμάτες, χωρίς χθες και αύριο, τότε που χανόταν ο χρόνος.
Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο νου όταν προσπαθώ να θυμηθώ την παιδική ηλικία είναι παιχνίδι χωρίς κανόνες, χωρίς ρολόι, χωρίς εμφανή στόχο και σκοπό, μια μέρα που δεν ξέρεις που θα σε βγάλει, που έχει την γοητεία να κατευθύνεται όπου θέλεις εσύ κάθε στιγμή, βουτηγμένη στον θαυμαστό, αθώο, εγωκεντρικό χωρόχρονο της παιδικότητας.
Το roaming, η ελεύθερη, άσκοπη περιπλάνηση, χωρίς επιβαλλόμενη εξωτερική κατεύθυνση από τους μεγάλους, είναι η ουσία της παιδικότητας, το ζωτικό παιχνίδι των παιδιών, και αυτό που συστηματικά στερούμε από τα παιδιά μας σήμερα.
Μικρά και μεγάλα παιδιά έχουν ανάγκη να πλάθουν εκ νέου τον κόσμο, να τον ανασυνθέτουν με τα υλικά της ψυχής τους, να πειραματίζονται ελεύθερα και να χάνονται μέσα στις δικές τους πρωτοβουλίες και θέλω.
Η περιπλάνηση μπορεί να είναι και κινητική, και νοητική. Να αφεθούν σε ένα ασφαλή χώρο, υπό την μακρινή επίβλεψη του γονιού, που πρέπει να επιβλέπει με τις ελάχιστες δυνατές παρεμβάσεις και μόνο για λόγους ασφάλειας του παιδιού, να παρακολουθεί σαν σκιά από μακριά, και να συμμετέχει μόνο εάν το παιδί το ζητά.
Πνίγουμε τα μικρά και μεγαλύτερα παιδιά από την συστηματική επιβολή του στενόμυαλου, «πρακτικού», «εξωτερικού» κόσμου των ενηλίκων. Κόβουμε συστηματικά την φαντασία τους, την ελεύθερή τους έκφραση.
Βλέπω γονείς σε παιδικές χαρές να τρέχουν νήπια όποτε θέλουν εκείνοι από την κούνια στην τραμπάλα και στην τσουλήθρα. Με μια καταιγίδα προσταγών και καταναγκαστικών ερωτήσεων. «Κάνε αυτό, κάνε εκείνο, μην κάνεις το άλλο», «θέλεις να κάνεις τσουλήθρα;»
Γιατί δεν θέλεις να κάνεις τσουλήθρα;» «Κοίτα τα άλλα παιδιά κάνουν, εσύ γιατί δεν θέλεις;» και πολλά άλλα. Βλέπω μεγαλύτερα παιδιά σχολικής ηλικίας να κυκλοφορούν απονευρωμένα, να έχουν χάσει την παιδικότητα, πολυάσχολοι γιάπηδες όλη μέρα στα πρέπει του σχολείου, κατόπιν σε εκείνα του σπιτιού, σε αναρίθμητες οργανωμένες δραστηριότητες που τα στέλνουν οι γονείς τους με αναρίθμητους δασκάλους όλων των ειδών που τους μαθαίνουν τα πάντα, για να ξέρουν τα πάντα, και στο τέλος τίποτα.
Γιατί τίποτα δεν μπορεί να μάθει ένα παιδί χωρίς τη δική του αυτενέργεια. Πιο πολυάσχολα και από τους μπαμπάδες τους, διακτινίζονται κάθε μέρα σε φροντιστήρια, πισίνες, τένις, ωδεία, φροντιστήρια, διαβάζουν το βράδυ για την επόμενη μέρα.
Το μαρτύριο δεν τελειώνει τις καθημερινές, που έτσι και αλλιώς τα περισσότερα παιδιά δεν βρίσκουν ούτε μια ώρα ελεύθερου, «άσκοπου» παιχνιδιού. Το Σαββατοκύριακο θέλουμε πάλι να επιβάλλουμε τους κανόνες μας.
Τα τρέχουμε και σε άλλες δραστηριότητες, και όταν παίζουμε μαζί τους επιβάλλουμε πάλι τους δικούς μας κανόνες, θα παίξουμε επιτραπέζιο με τους κανόνες των ενηλίκων, μέχρις ώτου όταν λογικά δείξουν ότι βαριούνται, θα τα παρκάρουμε στην τηλεόραση και θα φύγουμε.
Μετά απορούμε γιατί τα παιδιά κολλάνε στο ίντερνετ και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια: μήπως γιατί πρόκειται για ελάχιστες ευκαιρίες να ζήσουν λίγο άσκοπα, να κάνουν μια τουλάχιστον νοητική περιπλάνηση;
Πρόσφατα ήμουν σε ένα παιδικό πάρτυ με τα παιδιά. Μπουχτισμένα όλη την εβδομάδα να υπακούουν σε κανόνες, έκαναν σαν τρελά για λίγη ώρα μέσα σε ένα χώρο 5 επί 5 σε παιδότοπο. Δεν κράτησε για πολύ, πολύ σύντομα ανέλαβε ένας κλόουν να «οργανώσει» τον χρόνο τους.
Άρχισε πάλι μια καταιγίδα εντολών, «καθίστε εδώ», «χέρια ψηλά», «χειροκροτήστε», «έλα εσύ εδώ, φύγε εσύ» και πολλά άλλα. Ένα ένα έρχονταν στους γονείς τους με έκφραση βαρεμάρας και έλεγαν ότι ήθελαν να φύγουν. Κάποια διαμαρτύρονταν που τους έλεγαν συνέχεια τι να κάνουν.
Και όταν τελείωνε ο κλόουν έρχονταν οι κοπέλες του παιδότοπου να τα ρωτάνε «θέλεις να παίξουμε κουνιστές καρέκλες;» «θέλεις να ζωγραφίσουμε;» «τίποτα δεν θέλεις, γιατί;». Έτσι οι πολυάσχολοι όλη την εβδομάδα γιάπηδες έχουν για το ΣΚ οργανωμένα πάρτυ με ασφυκτικά οριοθετημένες οδηγίες και εντολές για χέρια ψηλά και χαμηλά, για επιβαλλόμενα χειροκροτήματα λες και είναι στο κοινό ενός ριάλιτι σόου, κάνε αυτό, κάνε εκείνο, κάνε το άλλο, Χάιλ Χίτλερ.
Και μετά απορούμε που δεν έχουμε κουλτούρα ενεργού πολίτη ως μεγάλοι και βρίσκουμε καταφύγιο σε άκρα. Το τέλος της αθωότητας, ο αργός, καθημερινός θάνατος της παιδικότητας, η πολτοποίηση της ελευθερίας, ο εξοστρακισμός της ανεμελιάς από την ψυχή των παιδιών.
Έστω και λίγες φορές την εβδομάδα, αντισταθείτε στην καταναγκαστική σας επιθυμία να επιβάλλετε πλήρως την ατζέντα στο παιδί σας. Κάντε ένα βήμα πίσω, αφήστε το να δράσει, ακολουθήστε το χωρίς παρεμβάσεις. Αφήστε του χώρο και χρόνο να απλώσει το παιδί πάνω ελεύθερα την ψυχή του και να τη μεγαλώσει.
Για ένα παιδί η μάθηση δεν είναι ποτέ ο στόχος του παιχνιδιού, αλλά μόνο ένα θαυμαστό παράπλευρο, αναπάντεχο δευτερεύον αποτέλεσμα. Θυμηθείτε τι ήταν για εσάς η παιδική ηλικία;
Είμαι σίγουρος ότι ήταν ένα απόγευμα καλοκαιριού στην γειτονιά χωρίς αρχή μέση και τέλος, να είστε ελεύθεροι να παρατηρείτε τα σύννεφα για όση ώρα επιθυμείτε και να έρθουν τα χρώματα του βραδιού απλά και όμορφα πριν το καταλάβετε.
