Όπως πολλές ακόμη ιστορίες που υπάρχουν διάσπαρτες στο διαδίκτυο, έτσι και αυτή που θα σας διηγηθούμε στη συνέχεια, μπορεί και να μην είναι αληθινή.
Διαβάστε την όμως. Ίσως σας βοηθήσει να συνειδητοποιήσετε κάποια πράγματα για την αγάπη μιας μητέρας για το παιδί της.
«Ένας νεαρός άνδρας πήγε για να παραδώσει το βιογραφικό του για μια διευθυντική θέση σε μια μεγάλη εταιρεία. Πέρασε την αρχική συνέντευξη και στη συνέχεια έπρεπε να δώσει μια τελική συνέντευξη στον ιδιοκτήτη της εταιρείας.
Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας, πήρε στα χέρια του το βιογραφικό του και παρατήρησε ότι ήταν εξαιρετικό.
Απευθύνθηκε στον νεαρό άντρα και τον ρώτησε: «Μήπως πήρατε κάποια υποτροφία στο σχολείο;»
«Όχι», του απάντησε ο νεαρός.
«Πως πληρώσατε τις σπουδές σας; Σας υποστήριξε οικονομικά ο πατέρας σας;» ρώτησε πάλι ο ιδιοκτήτης.
«Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν ενός έτους. Η μητέρα μου ήταν εκείνη που με βοήθησε να σπουδάσω και να πληρώσω τα δίδακτρα μου», ήταν η απάντηση του νεαρού.
«Και τι δουλειά κάνει η μητέρα σου; Πρέπει να βγάζει αρκετά χρήματα.»
«Η μητέρα μου εργάζεται ως καθαρίστρια.»
Ο διευθυντής ζήτησε από τον νεαρό να του δείξει τα χέρια του. Εκείνος το έκανε. Τα χέρια του παρατήρησε ο ιδιοκτήτης ήταν απαλά και περιποιημένα.
«Έχετε ποτέ βοηθήσει τη μητέρα σας να καθαρίσει κάποιο σπίτι;» ρώτησε τον νεαρό στη συνέχεια.
«Όχι, ποτέ. Η μητέρα μου πάντα ήθελε να μελετάω και να διαβάζω περισσότερο. Εκτός αυτού, η μητέρα μου καθαρίζει πολύ πιο γρήγορα από μένα.»
Ο ιδιοκτήτης τότε του είπε:
«Θα σας ζητήσω να κάνετε κάτι παράξενο αλλά πολύ σημαντικό. Όταν πάτε σπίτι σήμερα, να φωνάξετε την μητέρα σας, να πάρετε τα χέρια της στα χέρια σας και να τα φροντίσετε όσο καλύτερα μπορείτε. Όταν το κάνετε θα ήθελα να σας δω πάλι αύριο το πρωί.»
Ο νεαρός άντρας πίστεψε ότι μετά από αυτό οι πιθανότητες για να τον προσλάβουν είχαν αυξηθεί.
Όταν πήγε στο σπίτι, ζήτησε από τη μητέρα του να τον αφήσει να φροντίσει τα χέρια της.
Η μητέρα του είχε ανάμεικτα συναισθήματα μόλις τον άκουσε. Από τη μια ένιωθε χαρά, περηφάνια αλλά ταυτόχρονα ντρέπονταν να δώσει στο παιδί της τα χέρια της.
Τελικά όμως το έκανε.
Ο νεαρός γονάτισε, πήρε τα χέρια της μητέρας του και τα έπλυνε με προσεκτικές κινήσεις την ώρα που εκείνη τον κοιτούσε δακρυσμένη.
Ήταν η πρώτη φορά που ο γιος παρατηρούσε τα χέρια της γυναίκας που ήταν υπεύθυνη για όλα όσα είχε πετύχει στη ζωή του. Ήταν ζαρωμένα, πολύ ταλαιπωρημένα και γεμάτα μελανιές. Μερικές μελανιές ήταν τόσο άσχημες που η μητέρα του φώναζε από τον πόνο όταν τις άγγιζε.
Ο νεαρός έβλεπε τις μελανιές της και συνειδητοποιούσε τι είχε περάσει αυτή η γυναίκα για να τον μεγαλώσει, για να πληρώσει για την εκπαίδευσή του, για τις εκδρομές του, για τα ρούχα του, για όλα.
Όταν τέλειωσε, σηκώθηκε όρθιος και πήγε να πλύνει για πρώτη φορά και τα ρούχα της μητέρας του.
Εκείνη τη νύχτα, μητέρα και γιος, μίλησαν πολύ μέχρι τα ξημερώματα.
Το επόμενο πρωί, η νεαρός πήγε ξανά στο γραφείο του διευθυντή, ο οποίος παρατήρησε ότι έδειχνε πολύ διαφορετικός σε σχέση με την προηγούμενη μέρα. Έμοιαζε πιο ταπεινός, πιο ευγενικός και πιο συνεσταλμένος.
«Φαντάζομαι ότι χθες το απόγευμα στο σπίτι σας κάνατε ότι σας ζήτησα. Μπορείτε να μου πείτε τι μάθατε από αυτό;»
Ο νεαρός του απάντησε:
«Ναι, έχετε δίκιο. Πήγα στο σπίτι, φρόντισα τα χέρια της μητέρας μου όπως μου ζητήσατε και στη συνέχεια έπλυνα και τα ρούχα της. Αυτό που έμαθα είναι κάτι που δεν είχα συνειδητοποιήσει τόσο καιρό. Χωρίς τη μητέρα μου, δεν θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα. Φροντίζοντας τα χέρια που με μεγάλωσαν, με βοήθησε να εκτιμήσω τη σημασία και την αξία της οικογένειας. Με βοήθησε να καταλάβω πόσα στερήθηκε η μητέρα μου για να μην μου λείψει εμένα τίποτα.»
Ο ιδιοκτήτης τότε χαμογέλασε και είπε: «Αυτό είναι που ψάχνω σε έναν διευθυντή. Θέλω να προσλάβω ένα άτομο που να μπορεί να εκτιμήσει τη βοήθεια των άλλων. Ένα πρόσωπο που να αναγνωρίζει πόσο σκληρά δουλεύουν οι εργαζόμενοι της εταιρείας και που δεν έχει την απόκτηση χρημάτων ως βασικό του στόχο στη ζωή. Προσλαμβάνεστε!»
Ο νεαρός εργάστηκε πολύ σκληρά και κέρδισε το σεβασμό των υφισταμένων του. Από εκείνη την μέρα οι επιδόσεις της εταιρείας βελτιώθηκαν δραματικά.»
Μπορείτε να προσφέρετε στο παιδί σας μια άνετη ζωή σε ένα μεγάλο σπίτι, ένα καλό γεύμα, μαθήματα πιάνου και μια μεγάλη οθόνη τηλεόρασης. Αλλά όταν θέλετε να κουβαλήσετε τα ψώνια, δώστε του να κρατήσει την μια τσάντα.
Μετά από το γεύμα, αφήστε το να πλύνει τα πιάτα με τα αδέλφια του. Δεν θα το κάνετε γιατί δεν μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας. Θα το κάνετε για να το βοηθήσετε να εκτιμήσει την προσπάθεια και την εμπειρία της δυσκολίας. Θα το κάνετε για να μάθει να συνεργάζεται αρμονικά με τους άλλους για να πετύχει τους στόχους του στη ζωή.
Περισσότερα θέματα: dinfo.gr
Οταν ήταν 13 ετών και μην μπορώντας να αντέξει άλλο τα πειράγματα και τις κοροϊδίες των συμμαθητών της, η Cassandra μπήκε στον πειρασμό να το αφαιρέσει.
«Αυτό το σημάδι είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου και δεν προτίθεμαι να το αποχωριστώ», δηλώνει στη Daily Mail τη στιγμή που έχει καταφέρει, με πολύ μεγάλη προσπάθεια και αντοχή ψυχής να μετατρέψει αυτό το σημάδι σε κάτι που την χαρακτηρίζει και την κάνει ξεχωριστή και υπέροχη.
«Με κάνει μοναδική και ταυτόχρονα κάνει τους ανθρώπους να με θυμούνται, κάτι πολύ σημαντικό για τη δουλειά που κάνω», συμπληρώνει.
