Η Αναστασία Τασούλα είναι η πρώτη ασθενής με κυστική ίνωση στην Ελλάδα που ξύπνησε από καταστολή και παγκοσμίως η πρώτη που ξυπνάει μετά από τόσες πολλές ημέρες σε τεχνητό κώμα.
Τα ευχάριστα νέα, μαζί με την ελπίδα και την αισιοδοξία της, μοιράστηκε η 23χρονη κοπέλα που έδωσε μια μεγάλη μάχη με την κυστική ίνωση.
«Μαμά, έρχομαι. Τα κατάφερα. Ζω, αναπνέω», έγραψε στη μακροσκελή της ανάρτηση στο Instagram η Αναστασία Τασούλα σκορπώντας χαμόγελα και στέλνοντας ένα δυνατό μήνυμα:
«Είχα το πείσμα, το θάρρος και την δύναμη, τους έπρηξα όλους (όπως λέει και μία ψυχΗ) και τα κατάφερα να ζήσω. Κατάφερα να κερδίσω μια μάχη μεγαλύτερη από εμένα, με ένα χαμόγελο στα χείλη και με όλη την τεράστια δύναμη μου.
Και εννοείται δεν είχα άλλη επιλογή. Θα μπορούσα να πεθάνω, προφανώς, αλλά είναι βαρετό μόνο που το σκέφτομαι. Και εγώ δεν έχω χρόνο για βαρετές καταστάσεις. Η ζωή είναι πανέμορφη όταν την ζεις».
Oλόκληρη η ανάρτηση της Αναστασίας Τασούλα
Ημέρα 0. Ανέβηκε το διοξείδιο στο αίμα μου, στο 120 είπαν, οι πνεύμονες μου εγκατέλειψαν και βίωσα μια προσωρινή σχιζοφρένεια. Για κάποιες ώρες.
32 ημέρες σε τεχνητό κώμα: Η πρώτη ασθενής με κυστική ίνωση που ξυπνάει από καταστολή στην Ελλάδα (και παγκοσμίως η πρώτη που ξυπνάει μετά από τόσες πολλές ημέρες).
108 ημέρες σε awake VV ECMO (Εξωσωματική υποστήριξη πνευμόνων – ζωής): Η πρώτη ασθενής με κυστική ίνωση που αντέχει τόσο καιρό στο συγκεκριμένο μηχάνημα και επανέρχεται ζωντανή.
162 ημέρες με τραχειοστομια: Έχεις ιδέα πως είναι να ζεις χωρίς να μπορείς να βγάλεις ήχο; Χωρίς να μπορείς να φωνάξεις βοήθεια όταν πνίγεσαι από την βλέννα σε ένα κρεβάτι και ταυτόχρονα να είσαι…
180 ημέρες (σχεδόν) παράλυτη και ανάσκελα: Ίσως το μόνο που κουνιόταν πάνω μου ήταν τα χέρια μου, και αυτά επειδή τα χρησιμοποιούσα για να επικοινωνώ (πέρα από την προφορά λέξεων με τα χείλη χωρίς φωνή).
221 ημέρες στο νοσοκομείο. Σε ένα δωμάτιο. Μόνη μου. Ή και όχι τόσο μόνη πάντα.
Και ΜΙΑ ΜΕΤΑΜΌΣΧΕΥΣΗ ΠΝΕΥΜΌΝΩΝ μετά…
Πάω σπίτι μου. Το γράφω και δεν το πιστεύω. Πάω σπίτι μου! Πάω σπίτι μου!!! Μαμά, έρχομαι. Τα κατάφερα. Ζω, αναπνέω, περπατάω. ΖΩ..
Πόσες φορές αναρωτήθηκα αν θα τα καταφέρω μέσα σε αυτούς τους μήνες; Και τα κατάφερα! Είμαι ζωντανή.
Ακόμα και αυτήν την στιγμή, νομίζω ότι ονειρεύομαι. Πώς σκατά τα κατάφερα;
Αναπνέω χωρίς να λαχανιάζω, χωρίς να βήχω. Έχω να βήξω μέρες. Έχω νέους πνεύμονες.
Είχα το πείσμα, το θάρρος και την δύναμη, τους έπρηξα όλους (όπως λέει και μία ψυχΗ) και τα κατάφερα να ζήσω. Κατάφερα να κερδίσω μια μάχη μεγαλύτερη από εμένα, με ένα χαμόγελο στα χείλη και με όλη την τεράστια δύναμη μου.
Και εννοείται δεν είχα άλλη επιλογή. Θα μπορούσα να πεθάνω, προφανώς, αλλά είναι βαρετό μόνο που το σκέφτομαι. Και εγώ δεν έχω χρόνο για βαρετές καταστάσεις. Η ζωή είναι πανέμορφη όταν την ζεις.
Σαρώνει στο ίντερνετ το βίντεο ενός μικρού αγοριού, μόλις 3 ετών, ο οποίος παραπονιέται στη μαμά του ότι δεν έχει κορίτσι.
Σχεδόν 10 εκατομμύρια προβολές στο facebook έχει κάνει το βίντεο, με έναν αξιολάτρευτο μικρούλη, ο οποίος, μεταξύ άλλων, εκφράζει το παράπονό του στη μαμά του, που δεν έχει καμία κοπέλα. Ο λόγος για τον 3χρονο Noel, ο οποίος με ενθουσιασμό περιγράφει στη μαμά του, τη αγάπη του για τους δεινόσαυρους.
Είναι οι αγαπημένοι του. ειδικά, ο τυραννόσαυρος TRX. Επίσης, του αρέσει πολύ η ταινία Ghostbusters και θα ήθελα και ο ίδιος να είναι κυνηγός φαντασμάτων.
Κάποια στιγμή, η μαμά του ρωτάει το Noel, αν στον παιδικό έχει κάνει φίλους. Και αν μέσα σε αυτούς είναι και κοριτσάκια. Και τότε, ο μικρούλης με ένα παράπονο, γύρισε και της είπε: «Δεν έχω κοπέλα μαμά».
Ένα λάθος έκανε η Ρούλα Πισπιρίγκου, στην προσπάθειά της να παραπλανήσει τους γιατρούς στο Ωνάσειο, σχετικά με την κατάσταση της υγείας της Τζωρτζίνας.
Η 33χρονη προσπαθούσε να πείσει τους γιατρούς για τα επεισόδια με σπασμούς της εννιάχρονης κόρης της. Οι γιατροί, όμως, αυτά τα επεισόδια δεν τα είδαν ποτέ, γεγονός που τους είχε προβληματίσει.
Όταν το κοριτσάκι εισήχθη στο Ωνάσειο για να βαλει απινιδωτή, σε συζήτηση που είχε η Ρούλα με την παιδίατρο για τους σπασμούς της Τζωρτζίνας στο σπίτι, έκανε ένα λάθος το οποίο και εντόπισε η γιατρός και το ανέφερε στην κατάθεσή της.
“Μου είπε ότι η Τζωρτζίνα είχε ξανακάνει σπασμούς στο σπίτι τους στην Πάτρα και εξαιτίας αυτών των σπασμών πήγαν στο νοσοκομείο, όπου έπαθε η Τζωρτζίνα την ανακοπή. Όταν της ζήτησα να μου περιγράψει τη φύση του επεισοδίου μου απάντησε ότι η Τζωρτζίνα έτρεμε και της είπε “μαμά κοίτα πως τρέμω. Γιατί τρέμω;””, ανέφερε η παιδίατρος, Σταυρούλα Μπούντα, σύμφωνα με το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star.
Δεδομένου ότι αυτό δεν συνιστά σπασμούς, γιατί σε γενικευμένους σπασμούς ο ασθενής δεν έχει επικοινωνία, η παιδίατρος ζήτησε να της διευκρινίσει αν όντως το παιδί είχε επικοινωνία κατά το αναφερόμενο επεισόδιο σπασμών. Τότε, η μητέρα της απάντησε πως αρχικά είχε επικοινωνία, την οποία στη συνέχεια απώλεσε, σύμφωνα με την κ. Μπούντα.
Το ψέμα της Ρούλας Πισπιρίγκου φάνηκε και η κατηγορούμενη προσπάθησε να το “μπαλώσει”, ωστόσο δεν έπεισε τη γιατρό.
Δημοσιογράφος βρέθηκε σε ένα τροχαίο δυστύχημα δύο νεαρών παιδιών. Λέγεται ότι το παρακάτω κείμενο είναι αποτέλεσμα των όσων είπε η κοπέλα πριν αφήσει την τελευταία της πνοή.
“Μαμά, βγήκα με τους φίλους μου και πήγα σε ένα πάρτι, και θυμήθηκα αυτό που μου είχες πει, να μην πιω. Μου το ζήτησες γιατί θα έπρεπε να οδηγήσω μετά. Έτσι ήπια ένα αναψυκτικό.
Ήμουν περήφανη για τον εαυτό μου γιατί άκουσα την συμβουλή σου…. Σε αντίθεση με τους φίλους μου έκανα την σωστή επιλογή. Η συμβουλή σου ήταν σωστή! Όταν τελείωσε το πάρτι όλοι πήρανε τα αυτοκίνητά τους χωρίς να είναι σε θέση να οδηγήσουν. Εγώ όμως ήμουν σίγουρη ότι ήμουν καθαρή”.
Η δημοσιογράφος μέσα από το κείμενό της περιγράφει όλα όσα έγιναν. “Δεν μπορούσα μαμά να φανταστώ αυτό που με περίμενε… Τώρα είμαι εδώ ξαπλωμένη στην άσφαλτο και ακούω έναν αστυνομικό να λέει¨… Το αίμα μου είναι παντού στην άσφαλτο και εγώ προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να μην κλάψω.
Ακούω τους γιατρούς να λένε ότι δεν θα τα καταφέρω… Είμαι σίγουρη ότι το άλλο παιδί που οδηγούσε δεν το είχε φανταστεί ότι έτρεχε τόσο πολύ… Στο τέλος αυτός είχε αποφασίσει να πιει και εγώ έπρεπε τώρα να πεθάνω. Γιατί το κάνουν αυτό μαμά; Αφού ξέρουν ότι θα καταστρέψουν ζωές”, ήταν τα λόγια του κοριτσιού.
Δημοσιογράφος περιγράφει ένα τροχαίο
Η δημοσιογράφος συνεχίζει να περιγράφει στο κείμενο της “ο πόνος που νιώθω είναι σαν να με καρφώνουν χιλιάδες μαχαίρια! Πες στην αδερφή μου να μην φοβηθεί και στον μπαμπά να είναι δυνατός.
Κάποιος έπρεπε να πει σε αυτό το παιδί ότι δεν έπρεπε να πιει αφού οδηγούσε. Ίσως αν του το έλεγαν οι δικοί του όπως έκανες εσύ,τώρα να ήμουν ζωντανή. Η ανάσα μου γίνεται όλο και πιο αδύνατη και αρχίζω να φοβάμαι μαμά. Αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές και είμαι τόσο απελπισμένη! Θα ήθελα τόσο να σε αγκαλιάσω και να σου πω πόσο σε αγαπώ. Σε αγαπώ μαμά… Αντίο…”.
Αυτές οι λέξεις γράφτηκαν από μια δημοσιογράφο που ήταν παρούσα σε αυτό το δυστύχημα.
Η κοπέλα ενώ πέθαινε ψιθύρισε αυτές τις λέξεις και η δημοσιογράφος τις έγραφε σοκαρισμένη. Η ίδια δημοσιογράφος άρχισε μια εκστρατεία κατά της οδήγησης υπό την επίρρεια αλκοόλ.
Αν διάβασες αυτό το μήνυμα και δεν το διαδώσεις ή το διαγράψεις χάνεις την ευκαιρία ακόμα και αν δεν πίνεις να δώσεις στους άλλους να καταλάβουν ότι και η δική σου ζωή κινδυνεύει… Τώρα έχεις δύο επιλογές ή να το κοινοποιήσεις ή να το προσπεράσεις σαν να μη το διάβασες ποτέ.
Συγκλονιστική η εξομολόγηση ψυχής των γονιών του 17χρονου στο Cretalive: «Τα μάτια του παιδιού μας βλέπουν το φως του ήλιου»
Ξημέρωνε του Αγίου Νικολάου, πριν από τέσσερα χρόνια ακριβώς. Μεγάλη εορτή. Ο περισσότερος κόσμος είχε αρχίσει σιγά-σιγά να μπαίνει στο κλίμα των Χριστουγέννων. Μουσικές, λαμπιόνια, εκδηλώσεις. Όμως, στο σπίτι της οικογένειας Κανάκη, τούτο το ξημέρωμα ήταν δύσκολο και σπαρακτικό. Κανείς δεν είχε κλείσει μάτι και ας ήταν τα βλέφαρα ασήκωτα από την αϋπνία και τον πόνο. Η πιο μεγάλη νύχτα! Μετά από 25 ημέρες στη ΜΕΘ του Βενιζελείου Νοσοκομείου, οι γονείς του 17χρονου Άγγελου Κανάκη, Μαρία και Κώστας, είχαν δώσει το πράσινο φως προκειμένου να χαρίσουν τα όργανα του πολυαγαπημένου τους παιδιού. «Πάρτε ό,τι είναι γερό, να μη το φάνε τα σκουλήκια» ήταν η χαρακτηριστική φράση του πατέρα προς τους γιατρούς.
Κυριακή απόγευμα της 20ης Νοεμβρίου η Μαρία Σηφάκη και ο Κώστας Κανάκης άνοιξαν στο Cretalive το σπίτι και την καρδιά τους, παρά το γεγονός ότι αυτές οι ημέρες είναι πιο δύσκολες από τις άλλες.
Ο Άγγελος τραυματίστηκε βαρύτατα σε τροχαίο, κοντά στο σπίτι του, στο Γάζι, στις 12 Νοεμβρίου του 2018. Θα έκανε μία μικρή βόλτα με το μηχανάκι του αδερφού του και θα επέστρεφε στο σπίτι. «Μαμά, βάλε μου το φαγητό και έρχομαι…». Αυτή ήταν η τελευταία φράση στη μητέρα του, στην αδυναμία της ζωής του. Στις 6 Δεκεμβρίου δόθηκαν τα όργανα του και στις 7 Δεκεμβρίου κηδεύτηκε στο κοιμητήριο του Αγίου Νικολάου, στο Γάζι.
«Η δωρεά οργάνων είναι το πολυτιμότερο δώρο ζωής στον συνάνθρωπο και το καλύτερο μνημόσυνο στον άνθρωπο που έχεις χάσει. Δεν θέλει άλλο μνημόσυνο. Να φεύγει μία ζωή και να κερδίζουν ζωή πέντε, έξι, επτά συνάνθρωποι μας… Να μη διστάζετε. Και ο Θεός το θέλει. Το παιδί μας ζει… Γυρίζει κάπου εδώ τριγύρω..» μου είπαν εκείνο το Κυριακάτικο απόγευμα που τους επισκέφθηκα στο σπίτι τους.
Κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον, κοιτούν φωτογραφίες από τη βάπτιση του Άγγελου, από παιδικά πάρτι, με τα μεγαλύτερα αδέρφια του, τον Νίκο και τον Μανόλη, σε μία Χριστουγεννιάτικη Φάτνη. Δακρύζουν, γελούν, θυμούνται τα πειράγματα του, το γάργαρο γέλιο του…
Οι γονείς του Άγγελου κοιτάζουν τα οικογενειακά άλμπουμ
Η Μαρία Σηφάκη πιστεύει τώρα πια ότι ήταν προδιαγεγραμμένο να φύγει νωρίς ο Άγγελος της… Κινδύνευσε να τον χάσει ακόμα και στην κοιλιά της αλλά και μετέπειτα, αφού γεννήθηκε με παλινδρόμηση. Ήταν μόλις 2,5 μηνών όταν υποβλήθηκε σε επέμβαση. Οι γιατροί στα νοσοκομεία του Ηρακλείου το είχαν ξεγράψει το παιδί. «Δεν έχει καμία ελπίδα…» ξεκαθάρισαν στους γονείς, οι οποίοι το πήραν άρον-άρον και το πήγαν στο Παίδων, στην Αθήνα. «Και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ διότι μας βοήθησαν, μας υποστήριξαν και μας έβγαλαν από το σκοτάδι.. Αυτό το παιδί σας είπαν ότι θα πεθάνει; Αυτό θα γίνει δύο μέτρα παλικάρι» τους διαβεβαίωσε ο γιατρός εκεί. Και πράγματι, ο Άγγελος έγινε δύο μέτρα παλικάρι.
Από 12-13 ετών, όταν δεν πήγαινε σχολείο, δούλευε πάντα στο μεροκάματο. Ήταν οικογένεια βιοπαλαιστών. Εργαζόταν μόνο ο πατέρας και ο μικρός ήθελε να βοηθάει. Και όταν χρειάστηκε να δουλέψει και η μητέρα ως καθαρίστρια για να συνεισφέρει οικονομικά, ο Βενιαμίν της οικογένειας δεν το δέχθηκε με τίποτα. Το είχε πάρει κατάκαρδα. «Δεν δέχομαι να είμαστε τέσσερις άνδρες και να δουλεύει η μάνα μας. Τώρα στοπ» της είχε πει ορθά-κοφτά.
Ήταν νέος «παλιάς κοπής» και ιδιαίτερα αγαπητός στη γειτονιά αφού πάντα προσφερόταν να βοηθήσει, ακόμα και ανθρώπους τους οποίους δε γνώριζε.
Η μοιραία ημέρα
Ήταν Δευτέρα, 12 Νοεμβρίου 2018. Το σχολείο του Άγγελου, το 6ο ΕΠΑΛ, είχε κατάληψη. Θα έκαναν μία εκδρομή. Επέστρεψε νωρίς στο σπίτι, δεν είχε τι να κάνει και άρχισε να ασχολείται με το μηχανάκι του αδερφού του που ήταν παρκαρισμένο από κάτω. Το έπλυνε, το γυάλιζε, το έφτιαχνε… Έκοβε το μυαλό και έπιαναν τα χέρια του. Του άρεσε να γίνει ηλεκτρολόγος-ηλεκτρονικός.
Γύρω στη 1.15 το μεσημέρι ενημέρωσε τη μητέρα του ότι θα πήγαινε με το μηχανάκι να πάρει καφέ στο θείο του και θα επέστρεφε. «Μην αργήσεις» του φώναξε. Δεν είχε κλειδί και εκείνη ήθελε να φύγει. Θα του άφηνε το φαγητό στο τραπέζι.
Η ώρα περνούσε και ο Άγγελος παρέμενε άφαντος. «Ξεχάστηκε;» αναρωτήθηκε η μητέρα. Στις 2 παρά 20 τηλεφώνησε ο μεσαίος γιος και τη ρώτησε αν είχε επιστρέψει ο μικρός επειδή δεν είχε δίπλωμα και η αστυνομία «έγραφε».
Στις 2 παρά δέκα ήταν η σειρά του μεγάλου γιου να τηλεφωνήσει. «Μαμά, ο μικρός χτύπησε στο Τσαλικάκι, μόνο έλα».
Η Μαρία Σηφάκη δεν είχε ακόμα αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης. Στο επόμενο λεπτό το τηλέφωνο χτύπησε ξανά. Ήταν και πάλι ο μεγάλος γιος της. «Μαμά ακόμα στο σπίτι είσαι;».
Όπως περιγράφει, ούτε και η ίδια θυμάται πώς έφθασε στο σημείο. Είδε τον κόσμο μαζεμένο. «Ο μεγάλος είχε λιποθυμήσει και τον είχαν συνεφέρει οι άνθρωποι. Μόλις μπήκα στο ασθενοφόρο, λέω τελείωσε. Βγήκα έξω και τα δάχτυλα μου τα είχα καρφώσει στο πρόσωπο μου. Ούρλιαζα. Τελείωσε ο Άγγελος μας».
Καθ’ οδόν για το Βενιζέλειο ενημερώθηκαν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Όλοι σε άθλια κατάσταση. Λιποθυμική.
Ο Άγγελος με τα αδέρφια του, σε παιδική ηλικία
Οι γονείς περιγράφουν ότι μόλις οι γιατροί έβαλαν το παιδί στον αξονικό τομογράφο και είδαν ότι έχει πάθει αποκόλληση ο εγκέφαλος, τους ξεκαθάρισαν ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Όμως εκείνοι αρνούνταν να το δεχθούν. «Μας είπαν αμέσως για τη δωρεά οργάνων. Εμείς με το φτωχό μας το μυαλό, ελπίζαμε. Λέγαμε «υπάρχει Θεός». Διαβεβαιώναμε τους ανθρώπους ότι το παιδί κάθε μέρα βελτιώνεται. Από μόνοι μας το λέγαμε και οι γιατροί μας κοιτούσαν καλά-καλά».
Όπως εξομολογείται η Μαρία Σηφάκη, για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της, μιλούσε όλη τη μέρα στο τηλέφωνο με τον πνευματικό της. «Γνωριζόμαστε πάνω από 20 χρόνια και ήξερε καλά και το παιδί.
Ο άνθρωπος μιλούσε μεταφορικά αλλά εμείς δεν καταλαβαίναμε… Μας έλεγε ότι η Παναγία το φροντίζει, η Παναγία κάνει ό,τι μπορεί… Τι μπορούσε να σου πει.. Όταν σου λέει ο ίδιος ο γιατρός ότι υπάρχει αποκόλληση του εγκεφάλου και δεν υπάρχει καμία ελπίδα. «Με κλειστά τα μάτια» μας είχε πει για τη δωρεά.
Απλά εμείς είχαμε ανάγκη να πιαστούμε από κάπου διότι δεν μπορούσαμε να δεχθούμε ότι αυτό το πλάσμα, με την τόση ζωντάνια και την τόση ευθύτητα, έφυγε από τη ζωή. Δεν ήταν δυνατόν να μη το ξαναδούμε, να μην το ξανακούσουμε… Είναι δυνατόν; Υπάρχει Θεός;
Παλεύω τόσα χρόνια να το κρατήσω στη ζωή, με τόσα εμπόδια και έφθασε 17 ετών για να μου το πάρει; Γιατί δεν τον πήρε στην κοιλιά μου, μόνο με άφησε να τον κάνω 17 ετών, ολόκληρο παλικάρι.
Κατάλαβα όμως ότι ήρθε στη ζωή μας και μας έδωσε χαρές, μαθήματα αγάπης και συγχώρεσης».
Η μεγάλη απόφαση
Οι μέρες περνούσαν και δυστυχώς τα πρώτα σημάδια σηψαιμίας είχαν αρχίσει. Όμως η μητέρα δεν μπορούσε να το συνειδητοποιήσει. Είχε ακόμα πλήρη άρνηση. «Έμπαινα στην Εντατική με φυσιολογικό όρο και κολόνια να καθαρίσω το παιδί μου γιατί δεν το καθαρίζανε… «Δεν το καθαρίζετε το παιδί μου γι’ αυτό μυρίζει» και με κοιτούσαν οι κοπέλες καλά-καλά. Και ο γιος μου μύριζε από τη σηψαιμία».
Όπως εξομολογείται είχε φθάσει στο σημείο να τους πει: «μπορείτε να το φτιάξετε και ας είναι φυτό. Να το έχω εγώ σπίτι, να το βλέπω… Πού φθάνει του ανθρώπου το μυαλό όταν δε θέλει να δεχθεί κάτι», λέει κουνώντας το κεφάλι της.
Την 20η μέρα επισκέφθηκαν το παιδί στη ΜΕΘ για μία ακόμα φορά οι παππούδες του. Και το ταρακούνημα ήταν μεγάλο. «Ο πατέρας μου και η συγχωρημένη η μαμά μου-δεν άντεξε και έφυγε τον ίδιο χρόνο-μπήκαν μέσα στην Εντατική και γυρίζει η μάνα μου και μου λέει: άνθρωπος είσαι ή σκύλος; Δεν βλέπεις μωρέ ότι το παιδί έχει φύγει και κάθεσαι και του κάνουν πειράματα; Τόσο πολύ το μισείς; Ξύπνα! Το παιδί έχει τελειώσει…». Η γιαγιά έπαιξε μία στην πόρτα και έφυγε.
Τότε πια και αφού έγινε και το δεύτερο εγκεφαλικό τεστ, όπως προβλέπει το πρωτόκολλο, οι γονείς αμέσως έδωσαν την έγκριση τους να προχωρήσει η διαδικασία.
Το μοιρολόι του αποχαιρετισμού
Υπέγραψαν το πρωί της 5ης Δεκεμβρίου. Το ίδιο απόγευμα η μητέρα πήγε ξανά στο νοσοκομείο για να αποχαιρετίσει το σπλάχνο της. «Ξαναπήγα νωρίς το απόγευμα μαζί με φίλες, συγγενείς, το νονό του… Μείναμε για δύο-τρεις ώρες για μοιρολόι δυνατό. Μας ζήτησαν να φύγουμε κατά τις 8 το βράδυ. Η διαδικασία ξεκίνησε στις 3 τα ξημερώματα, του Αγίου Νικολάου, και ολοκληρώθηκε στις 7 το πρωί. Στις 7 Δεκεμβρίου μετέφεραν για ένα δίωρο τη σορό στο σπίτι μας. Τους διαμήνυσα ότι όποιος σύρει φωνή ή κλάψει, θα φύγει από το σπίτι. Ο Άγγελος αγαπούσε το γέλιο και δεν ήθελε να κλαίμε».
«Νιώθω ότι μας προσέχει ο Άγγελος από ‘κει που είναι»
Η κ. Μαρία πιστεύει ακράδαντα ότι ο Άγγελος της είναι πλέον ο άγγελος που τους προσέχει και τους προστατεύει από ‘κει που είναι.
Το παιδί τής φανερώθηκε, όπως περιγράφει, σε μία δύσκολη στιγμή. «Πριν λίγο καιρό είχα ξαπλώσει να κοιμηθώ και άκουσα την καρδιά να πεταρίζει πολύ έντονα… Δεν μπορούσα να ανασάνω, να βγάλω φωνή… Εκείνη την ώρα τον βλέπω, είδα την σκιά του και εγώ σε άλλο χρόνο, σε άλλη διάσταση… Και του λέω παιδί μου να κάτσω πιο μέσα γιατί θα πέσεις από το κρεβάτι.. Και νιώθω το χέρι του στο στήθος και στην πλάτη και με σηκώνει όρθια και παίρνω αναπνοή… Και βγαίνω έξω και του λέω «Κώστα, το παιδί μας απόψε ήρθε και εγώ θα πέθαινα στο κρεβάτι… δεν κοιμηθήκαμε εκείνο το βράδυ… πήγαμε δύο μέρες μετά στον καρδιολόγο και μου είπε ότι έχω καρδιακή ανεπάρκεια…».
Αποκαλύπτει ακόμα ότι το παιδί τους έχει δώσει όνειρα και μηνύματα ότι είναι πολύ καλά. «Στα 40 τον ονειρεύτηκε ο μεγάλος μου γιος. Γελούσε, λέει, με την καρδιά του.
-Εμείς μουγκρίζουμε που δεν σε βλέπουμε και εσύ γελάς;
-Εσείς δεν έχετε μυαλό. Ξέρετε πώς περνάω εγώ; Σαν βασιλιάς…Να μην κλαίτε και να μην στεναχωριέστε και θέλω αδερφέ μου ό,τι έχετε στο μυαλό σας με τον Μανόλη, να το συνεχίσετε…».
Ο κ. Κώστας και η κ. Μαρία δε μετανιώνουν δευτερόλεπτο για την απόφαση τους. Νιώθουν ηθική ικανοποίηση. Θα ήταν μεγάλη τους χαρά, όπως εξομολογούνται, να συναντούσαν κάποια στιγμή τους λήπτες, εφόσον θα το επιθυμούσαν και οι ίδιοι.
Είναι μεγάλη παρηγοριά ότι τα μάτια του παιδιού τους βλέπουν το φως του ήλιου και δεν έχουν βυθιστεί για πάντα στο σκοτάδι. «Εγώ τουλάχιστον την ημέρα που υπογράψαμε, λέει η μητέρα, άφησα αυτή την επιθυμία: αν ο άνθρωπος που πήρε τα μάτια του, αν το θέλει, να έρθει να μας συναντήσει κάποια στιγμή. Γιατί έβλεπα τα μάτια του και έπαιρνα δύναμη… Τον κοίταζα στα μάτια και έπαιρνα δύναμη.
Τα παιδιά που φεύγουν νωρίς από τη ζωή, αφήνουν πολύ έντονο το αποτύπωμα τους…».
Υ.Γ. δύο πράγματα με παρακάλεσαν οι γονείς στο τέλος να γράψω:
– όταν συμβαίνουν τέτοιες απώλειες, η Πολιτεία θα πρέπει να στηρίζει τις οικογένειες με ψυχολόγους. Κάποιοι δεν ξέρουν πώς να κινηθούν, χαμένοι στον πόνο και στην συντριβή, μπορεί να μην έχουν και την οικονομική μπόρεση.
-το δεύτερο σχετίζεται με το δικαστικό και άχαρο κομμάτι αυτών των υποθέσεων και τις αλλεπάλληλες αναβολές που έχουν ως αποτέλεσμα οι οικογένειες να ζουν ξανά και ξανά αυτές τις ψυχοφθόρες καταστάσεις.
Συντετριμμένοι και με δάκρυα στα μάτια οικογένεια, συγγενείς και φίλοι δίνουν το τελευταίο αντίο σήμερα στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννη στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, τον άνθρωπο τους ,την αδικοχαμένη Γεωργία τους, που όπως φέρεται βρήκε τραγικό θάνατο από τα χέρια του ίδιου της του συντρόφου.
Μάλιστα, τραγική φιγούρα η 13χρονη κόρη της Γεωργίας που έχασε τη μητέρα της σε τόσο τρυφερή ηλικία. «Μαμά σ’ αγαπώ πολύ. Είσαι πλέον ο άγγελός μου» ήταν το συγκινητικό μήνυμα που έγραφε ένα από τα στεφάνια που άφησε η 13χρονη κόρη της άτυχης Γεωργίας
Το κορίτσι παρακολουθεί τα όσα διαδραματίζονται, από απόσταση, ενώ στο ναό, καταφθάνουν συμμαθητές της, ώστε να της σφίξουν το χέρι και να της συμπαρασταθούν.
Ιδιαίτερα συγκινητικές ήταν οι στιγμές όταν κατέφτασε η νεκροφόρα με τη σορό της αδικοχαμένης γυναίκας, με τους συγγενείς της να φωνάζουν για τον άνθρωπό τους.
Υπενθυμίζεται ότι 41χρονη διένυε την 7η εβδομάδα της εγκυμοσύνης της.
Οι δύο δράστες πήραν προθεσμία για να απολογηθούν το προσεχές Σάββατο, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες που μετέδωσε η ΕΡΤ, σε βάρος του 39χρονου συντρόφου της Γεωργίας , ο οποίος στο παρελθόν έχει καταδικαστεί τέσσερις φορές για τον ξυλοδαρμό της αδελφής του, έχει ασκηθεί δίωξη και για βιασμό και γενετήσιες πράξεις σε βάρος της αδελφής του, με τη δικογραφία να βρίσκεται πλέον στα χέρια ανακριτή.
Πώς έγινε η δολοφονία της 41χρονης εγκύου στη Θεσσαλονίκη
Μόλις η 41χρονη έγκυος μπήκε στο σπίτι του συντρόφου της μαζί του, της επιτέθηκε ο φίλος του, ο οποίος ενεργούσε σύμφωνα με το σχέδιο που είχαν καταστρώσει.
Αφού την ακινητοποίησε με την απειλή ενός μαχαιριού, στη συνέχεια της έβαλε χειροπέδες και τη φίμωσε με τη χρήση ταινίας συσκευασίας. Και οι δύο την πήγαν στο υπνοδωμάτιο, όπου της κατάφεραν πολλαπλά τραύματα με μαχαίρι στην αριστερή και δεξιά τραχηλική χώρα.
Στη συνέχεια μετέφεραν στο διαμέρισμα βαλίτσα – μπαούλο όπου έβαλαν τη σορό της και με το αμάξι του φίλου του συντρόφου της, τη μετέφεραν σε απόκρυμνο σημείο. Αμέσως μετά γύρισαν στο σπίτι του συντρόφου της, προσπαθώντας να «εξαφανίσουν» τα ίχνη και τα πειστήρια της δολοφονίας, καθαρίζοντας το διαμέρισμα και απορρίπτοντας διαδοχικά σε διάφορα σημεία της Καλαμαριάς πειστήρια του εγκλήματος, όπως τα ρούχα και προσωπικά αντικείμενα του θύματος, το μέσο τέλεσης και το στρώμα του κρεβατιού, όπου δολοφονήθηκε το θύμα.
Μάλιστα, έβαλαν νέο στρώμα στο κρεβάτι, προκειμένου να παραπλανήσουν τους αστυνομικούς που χειρίζονταν την υπόθεση ενώ αφαίρεσαν από τη γυναίκα μέχρι και τα 80 ευρώ που είχε πάνω της.
Τις τελευταίες ώρες το γύρο του διαδικτύου κάνουν τα σημειώματα μιας 9χρονης που η μητέρα της την άφηνε μόνη της στο σπίτι μαζί με το 2χρονο αδελφάκι της για να βγαίνει έξω τα βράδια και να διασκεδάζει με τις παρέες της.
Η μητέρα αμέσως μετά επέστρεφε σπίτι όμως την την τελευταία φορά το παράκανε, καθώς άργησε πολύ. Η 9χρονη απελπισμένη που η μαμά της αργούσε να γυρίσει πήδηξε από το παράθυρο για να αναζητήσει βοήθεια καθώς ανησυχούσε για που είχαν μείνει για τόσες πολλές ώρες μόνα του τα δυο αδέλφια. Ειδοποιήθηκε άμεσα η αστυνομία, απομάκρυνε τα παιδιά από το σπίτι που ήταν κλειδωμένα και συνέλαβε την μητέρα. Ψάχνοντας μάλιστα το σπίτι, ανακάλυψαν τα σπαρακτικά σημειώματα που έγραφε η 9χρονη στην μητέρα της, όσο την άφηνε ολομόναχη σπίτι.
Η μητέρα συνελήφθη σε ένα σπίτι που ήταν 3 μίλια μακριά και είπε πως είχε κανονίσει με babysitter, αλλά δεν είχε μονάδες στο κινητό για να την πάρει. Η πρόνοια πήρε τα παιδιά, αλλά τα επέστρεψε στις 23 Νοεμβρίου, με την μητέρα να μην βάζει μυαλό, καθώς συνέχισε να αφήνει μόνα τους τα παιδιά. Κάτι που επιβεβαιώθηκε στο δικαστήριο, με αποτέλεσμα να της επιβληθεί φυλάκισης 8 μηνών με 2ετή αναστολή. Το κουβάρι της ιστορίας ξεδιπλώθηκε πριν από λίγες μέρες στο δικαστήριο του Λιντς στην εκδίκαση υπόθεσης για παιδική εγκατάλειψη
«Μαμά που είσαι; Κλαίω και είμαι φοβισμένη..»:Tα σημειώματα 9χρονης
«Όλο το βράδυ κλαίμε για εσένα και ανησυχούμε πραγματικά», έλεγε το ένα χαρτί, ενώ ένα άλλο ανέφερε: «Μαμά που είσαι; Μου λείπεις. Κλαίω και είμαι φοβισμένη. Ξύπνησέ με όταν γυρίσεις. Σε ευχαριστώ μαμά».
Άφησε τα παιδιά μόνα στο σπίτι για 2 ολόκληρες μέρες
Ο Μπασίρ Αχμέντ μιλώντας στο Δικαστήριο εκ μέρους της πολιτείας για την δίωξη που ασκήθηκε, είπε πως η γυναίκα ήταν μία αφοσιωμένη μητέρα, όμως τα… έχασε 18 μήνες πριν όταν και χώρισε με την σχέση που είχε.
Τόνισε πως στις 2 Νοεμβρίου του 2018 είπε στα παιδιά οτι θα τα τεστάρει και τα άφησε μόνα τους, χωρίς κανένα μέσο επικοινωνίας μαζί τους, ενώ αποκάλυψε πως σε κάποια φάση η 9χρονη ξέμεινε από χαρτί και αναγκάστηκε να γράφει στην μητέρα της, πάνω στο τραπέζι της κουζίνας με ένα κραγιόν.
Μετά από 2 μέρες και αφού δεν είχε επιστρέψει σπίτι της, η 9χρονη πήρε τον 2 ετών αδελφό της και σκαρφάλωσε σε ένα παράθυρο για να ειδοποιήσει τους γείτονες που με την σειρά τους πήραν τηλέφωνο την αστυνομία.
Το κορίτσι έχει περιγράψει πως πρόκειται για νεαρό, μετρίου αναστήματος, που φορούσε γκρι μπουφάν με κουκούλα και γκρι σακίδιο πλάτης
Σε πλήρη εξέλιξη είναι οι έρευνες της αστυνομίας για τον εντοπισμό του «δράκου των ασανσέρ» στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα ο οποίος επιτέθηκε σε δύο μαθήτριες.
Δείτε το βίντεο
Η μητέρα της 14χρονης μαθήτριας μιλώντας στο MEGA περιέγραψε τις στιγμές τρόμου που έζησε η κόρη της όταν ένας νεαρός της επιτέθηκε στο ασανσέρ της πολυκατοικίας που μένει και προσπάθησε να τη βιάσει.
Ο εφιάλτης της 14χρονης ξεκίνησε την περασμένη Κυριακή, όταν η μικρή βγήκε από το σπίτι της, για να πάει σε μίνι μάρκετ της περιοχής.
«Το έχουμε δηλώσει στην αστυνομία, έχουμε δώσει καταθέσεις. Ήταν Κυριακή 5 η ώρα καθώς ανέβηκα πάνω στο σπίτι και ετοίμαζα τραπέζι. Δεν ήμουν σπίτι, ετοίμαζα το τραπέζι, καθόμασταν μια χαρά. Μου λέει ”μαμά να πάω να πάρω ένα σαμπουάν;” και της λέω ” ναι παιδί μου, πήγαινε” και φεύγει το παιδί».
Με το που φτάνει στο ισόγειο βλέπει την πόρτα να ανοίγει και βρίσκεται απέναντι στον δράστη.
«Μόλις έσβησαν τα φώτα του ασανσέρ, την θώπευσε στο στήθος. Η ανήλικη άρχισε να φωνάζει και ο δράστης με το δεξί του χέρι, της έκλεισε το στόμα και προσπάθησε να την τραβήξει έξω από το ασανσέρ. Η ανήλικη κατάφερε να διαφύγει προς την οικία της», όπως προέκυψε από την έρευνα της αστυνομίας.
«Ήταν σε ”0” χρόνο, γίνανε όλα. Την ώρα εκείνη λοιπόν που πάει και έρχεται το παιδί, τώρα ακριβώς ώρες δεν θυμάμαι, καθώς γυρνούσε, ακούω φωνή στην πολυκατοικία. Εγώ βέβαια έστρωνα τραπέζι γιατί δεν γνώριζα, τα παιδάκια λέω θα είναι στη γειτονιά που παίζουν, κάνουν, δείχνουν και ακούω ένα ουρλιαχτό, Μετά άρχισε το παιδί να ουρλιάζει. Και ακούω το ουρλιαχτό, ένα ουρλιαχτού πολύ δυνατό, και λέω στον άντρα μου ‘’το παιδί’’».
Οι γονείς της μικρής τρέχουν προς την εξώπορτα του σπιτιού και βλέπουν το παιδί τους να επιστρέφει.
«Την ώρα που είπα, ‘’το παιδί’’, το ασανσέρ ανέβαινε πάνω. Έρχεται το παιδί με φοβία και μου χτυπάει την πόρτα δυνατά και μου λέει ‘’μαμά δε άκουσες; Πήγαν να με βιάσουν στο ασανσέρ. Κατεβαίνουμε όλοι κάτω, που να τον προλάβουμε; Έγινε φτερό».
Πάνω στην αναστάτωση ο δράστης κατάφερε να απομακρυνθεί. Παρά τις έρευνες των αστυνομικών δεν εντοπίστηκε, με τους κατοίκους να φοβούνται ότι μπορεί να επιστρέψει.
Η 14χρονη παραμένει σε κατάσταση σοκ και όπως λένε οι γονείς της, φοβάται να βγει από το σπίτι της.
Δύο μέρες μετά στο στόχαστρο του δράστη, στην ίδια περιοχή μπήκε ένα 13χρονο κορίτσι. Την ακινητοποίησε και έκανε με τα δάχτυλα του χεριού του το σχήμα του όπλου για να της προκαλέσει φόβο, απειλώντας την ότι θα τη σκοτώσει. Ο δράστης με χρήση σωματικής βίας, χωρίς τραυματισμό, την ανάγκασε να παραμείνει εντός του ασανσέρ, την θώπευσε στο στήθος και στη συνέχεια αποχώρησε προς άγνωστη κατεύθυνση.
Τα δύο παιδιά είδαν σε αστυνομικό τμήμα μια σειρά από φωτογραφίες υπόπτων και η 14χρονη φέρεται να αναγνώρισε σε μία από αυτές, τον άντρα που της επιτέθηκε. Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για νεαρό, μετρίου αναστήματος, που φορούσε γκρι μπουφάν με κουκούλα και γκρι σακίδιο πλάτης. Είχε μάσκα στο πρόσωπο, πιθανότατα χειρουργική και ένα χαρακτηριστικό σημάδι πάνω από τη μύτη, ανάμεσα στα μάτια.
«Αυτός ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος για ανήλικα παιδιά. Δεν ξέρουμε ακόμα αν έχει συλληφθεί. Ήμουν στο αστυνομικό τμήμα από τις 4 μέχρι τις 7. Το παιδί αναγνώρισε κάποιο πρόσωπο με τόσα που της δείξανε και λέει ‘’είναι αυτός’’. Φοβάμαι, δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει».
Οι έρευνες στον Άγιο Παντελεήμονα συνεχίζονται, με τα δύο παιδιά να παραμένουν σε κατάσταση σοκ.
«Μαμά πάρε με σπίτι και σου υπόσχομαι ότι δεν θα σου ζητήσω ξανά φαγητό» ήταν τα λόγια ενός κοριτσιού που μένει σε ένα παιδικό χωριό-οικοτροφείο στην Καλλιθέα και ικετεύει την μητέρα του κρατώντας την από την φούστα για να την πάρει πίσω στο σπίτι.
“Μαμά πάρε με σπίτι και δεν θα ζητήσω φαγητό» Λόγια απόγνωσης ενός κοριτσιού που ζει σε παιδικό χωριό
«Μα δεν έχουμε φαγητό σπίτι» απαντά η μητέρα με την κόρη της να της ζητά επίμονα: «Μαμά πάρε με σπίτι και δεν θα πεινάσω ξανά. Στο υπόσχομαι!»
Πρόκειται για την ιστορία μιας Ελληνίδας μάνας, η οποία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά στις καθημερινές ανάγκες του παιδιού της και επισκέπτεται το οικοτροφείο για να του δώσει όση στοργή και αγάπη μπορεί.
Και δυστυχώς η συγκεκριμένη ιστορία δεν είναι η μοναδική όπως αναφέρει το άρθρο στο mignatiou.com, καθώς οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες αντιμετωπίζουν μεγάλη δυσκολία να αντεπεξέλθουν στις βασικές ανάγκες.
Μία έκθεση της Unicef αναφέρει ότι πάνω από 600.000 παιδιά στην Ελλάδα υποσιτίζονται και ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
*Άρθρο της Justine Frangouli-Argiris που γράφει για την μια ιστορία μιας Ελληνίδας μάνας, η οποία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά στις καθημερινές ανάγκες του παιδιού της.
Το φαινόμενο του υποσιτισμού είναι μια πραγματικότητα στην Ελλάδα, από την αρχή της κρίσης χρέους το 2010, αναγκάζοντας έναν αυξανόμενο αριθμό ατόμων να δίνουν μια καθημερινή μάχη για να φάνε.
Σε αρκετά Αθηναϊκά προάστια όπως το όπως το Κερατσίνι , τα Ταμπούρια , την Αγία Βαρβάρα ,το Περιστέρι και τα Άνω Λιόσια , αλλά και τη Δυτική Θεσσαλονίκη και την Κρήτη υπάρχουν όλο και περισσότερες λυποθυμίες πεινασμένων μαθητών στις σχολικές αίθουσες.
Τι έχουμε κάνει λάθος, πόσο λάθος βαδίζει αυτή η κοινωνία.. Νεαρό κορίτσι σπαράζει και παρακαλάει την μητέρα του να το πάρει πίσω στο σπίτι από παιδικό χωριό και της υπόσχεται πως δεν θα ζητήσει ξανά φαγητό. Σπαράζει η ψυχή μας και το μέσα μας..
Το δράμα του νεαρού κοριτσιού και της μητέρας της
«Μαμά πάρε με σπίτι και σου υπόσχομαι ότι δεν θα σου ζητήσω ξανά φαγητό» ήταν τα λόγια ενός κοριτσιού που μένει σε ένα παιδικό χωριό-οικοτροφείο στην Καλλιθέα και ικετεύει την μητέρα του κρατώντας την από την φούστα για να την πάρει πίσω στο σπίτι.
«Μα δεν έχουμε φαγητό σπίτι» απαντά η μητέρα με την κόρη της να της ζητά επίμονα: «Μαμά πάρε με σπίτι και δεν θα πεινάσω ξανά. Στο υπόσχομαι!»
Πρόκειται για την ιστορία μιας Ελληνίδας μάνας, η οποία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά στις καθημερινές ανάγκες του παιδιού της και επισκέπτεται το οικοτροφείο για να του δώσει όση στοργή και αγάπη μπορεί.
Και δυστυχώς η συγκεκριμένη ιστορία δεν είναι η μοναδική όπως αναφέρει το άρθρο στο mignatiou.com, καθώς οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες αντιμετωπίζουν μεγάλη δυσκολία να αντεπεξέλθουν στις βασικές ανάγκες.
Τι αναφέρει η έκθεση της Unicef για την Ελλάδα
Μία έκθεση της Unicef αναφέρει ότι πάνω από 600.000 παιδιά στην Ελλάδα υποσιτίζονται και ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
*Άρθρο της Justine Frangouli-Argiris που γράφει για την μια ιστορία μιας Ελληνίδας μάνας, η οποία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά στις καθημερινές ανάγκες του παιδιού της.
Το φαινόμενο του υποσιτισμού είναι μια πραγματικότητα στην Ελλάδα, από την αρχή της κρίσης χρέους το 2010, αναγκάζοντας έναν αυξανόμενο αριθμό ατόμων να δίνουν μια καθημερινή μάχη για να φάνε.
Σε αρκετά Αθηναϊκά προάστια όπως το όπως το Κερατσίνι , τα Ταμπούρια , την Αγία Βαρβάρα ,το Περιστέρι και τα Άνω Λιόσια , αλλά και τη Δυτική Θεσσαλονίκη και την Κρήτη υπάρχουν όλο και περισσότερες λυποθυμίες πεινασμένων μαθητών στις σχολικές αίθουσες.
