Με γκρίζα μαλλιά

Οι περισσότεροι τον θυμόμαστε από τη συμμετοχή του στο «Καφέ της Χαράς» στον ρόλο του «Αστέρη Νεγρεπόντη».

Ο λόγος για τον Χρήστο Μάντακα, ο οποίος γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου και είναι ηθοποιός. Ξεκίνησε τη δεκαετία του ’80 ως μοντέλο και από τη δεκαετία του ’90 δούλευε ως ηθοποιός.

Είχε συμμετάσχει στη Λάμψη του Φώσκολου αλλά και σε αρκετά σίριαλ και ταινίες. Γοητευτικός, αρρενωπός και καλός ηθοποιός έκανε επιτυχίες αλλά τα τελευταία χρόνια χάθηκε από την ελληνική showbiz.

Με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης στις αρχές των 90s, ο Χρήστος Μάντακας ασχολήθηκε επιτυχώς με την υποκριτική, ενώ ένας από τους ρόλους που τον έκανε ευρύτερα γνωστό (και βλέπουμε ακόμα και σήμερα λόγω των επαναλήψεων) είναι αυτός του «Αστέρη» στο «Καφέ της Χαράς».

Ωστόσο, από το 2012 και τη συμμετοχή του στη σειρά «Οι Βασιλιάδες», αποφάσισε να απέχει από τη δημοσιότητα και να ασχοληθεί με τον επιχειρηματικό τομέα, ενώ μέχρι πρόσφατα έκανε δημόσιες σχέσεις σε γνωστό cocktail bar στο Γκάζι.

Πώς είναι σήμερα ο «Αστέρης Νεγρεπόντης»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Christos Mantakas (@x.mantakas)

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Christos Mantakas (@x.mantakas)

Πάτρα: Έγινε κι αυτό! Γνωστό μοναστήρι “χτύπησε” σε πλειστηριασμό με αστρονομικό ποσό, πασίγνωστη αντιπροσωπεία αυτοκινήτων!

Μοναστήρι σε όμορο νομό της Αχαΐας «χτύπησε» σε πλειστηριασμό γνωστή αντιπροσωπεία αυτοκινήτων στην Πάτρα.

Σύμφωνα με πληροφορίες του tempo24.news, το ποσό μάλιστα άγγιξε τα 2 εκατoμμύρια ευρώ!

Την ίδια στιγμή μάλιστα και σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες του tempo24 κατά την επίδοση της έξωσης στον επιχειρηματία από τον δικαστικό επιμελητή, ζητήθηκε η συνδρομή της Αστυνομίας, γεγονός που προκαλεί ερωτηματικά.

Το πολύ γνωστό μοναστήρι βρίσκεται σε όμορη περιοχή της Αχαΐας.

Πηγή: tempo24.news

Το διάσημο ζευγάρι της ελληνικής showbiz, Κέλλυ Κελεκίδου και Νίκος Κουρκούλης, φέρεται να βρίσκεται πλέον σε διάσταση μετά από δύο δεκαετίες κοινής πορείας και δύο παιδιά.

Οι φήμες που κυκλοφορούσαν εδώ και καιρό φούντωσαν με την πρόσφατη συνέντευξη του Νίκου Κουρκούλη στο Happy Day, όπου ο δημοσιογράφος τον ρώτησε για το μέλλον της σχέσης τους.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, οι δηλώσεις του Κουρκούλη προβλήθηκαν αρχικά μονταρισμένες, όμως στη συνέχεια προβλήθηκε το αμοντάριστο υλικό που αφορούσε την προσωπική του ζωή. Ο Νίκος Κουρκούλης απέφυγε να δώσει σαφείς απαντήσεις, αλλά αναγνώρισε την ευαισθησία του θέματος, δηλώνοντας:

«Σε ένα προσωπικό ζήτημα που αφορά την οικογένειά μου, δεν είναι εύκολο να αποκαλύψω τι συμβαίνει στο σπίτι μου. Ποτέ δεν θεώρησα σωστό να κάνω κάτι τέτοιο, κυρίως από σεβασμό προς την οικογένειά μου». Παράλληλα, παραδέχτηκε ότι όλα αυτά τα χρόνια, πολλά δημοσιεύματα τους ήθελαν να χωρίζουν, αν και ποτέ δεν υπήρξε κάτι οριστικό μέχρι σήμερα. «Αν στο μέλλον υπάρξει κάτι συγκεκριμένο, θα το ανακοινώσω, αλλά προς το παρόν κρατάω τα προσωπικά μου ζητήματα μέσα στον οικογενειακό κύκλο», πρόσθεσε.

Μετά την προβολή των δηλώσεων του Κουρκούλη, η δημοσιογράφος Τίνα Μεσσαροπούλου αποκάλυψε ότι το ζευγάρι βρίσκεται σε διάσταση, αν και οι ίδιοι δεν έχουν επιβεβαιώσει κάτι δημόσια. «Ουσιαστικά, ο Νίκος παραδέχεται για πρώτη φορά ότι είναι σε διάσταση με την Κέλλυ. Υπήρχαν και παλιότερα ενδείξεις, όταν έφυγαν για την Αυστραλία, όπου ζούσαν ξεχωριστά για 1,5 χρόνο. Έχουν αναφερθεί ανοιχτά σε προβλήματα στις συνεντεύξεις τους, χωρίς ποτέ να τα κρύψουν».

Η διάψευση φαίνεται να έρχεται λίγα λεπτά αφού έπαιξε το ρεπορτάζ και η σχετική συνέντευξη του Νίκου Κουρκούλη στον Alpha. Στο Star και την εκπομπή Breakfast@Star έπαιξε συνέντευξη του Νίκου Κουρκούλη που ξεκάθαρα απάντησε σε ερώτηση της δημοσιογράφου ότι “Με την Κέλλυ, δεν έχουμε χωρίσει.”

Ένα αποτρόπαιο θέμα αντίκρισαν πολίτες σε χωριό του δήμου Πύργου: Άγνωστοι σκότωσαν αλεπού και την κρέμασαν από περίφραξη με σύρμα.

Οργή προκαλούν οι εικόνες που είδαν το φως της δημοσιότητας από χωριό του Πύργου Ηλείας.

Σύμφωνα με το ilialive, μια αλεπού εντοπίστηκε με το σύρμα καρφωμένο στο λαιμό και εκτιμάται πως τοποθετήθηκε εκεί αφότου θανατώθηκε με άγνωστο τρόπο.

Αξίζει να σημειωθεί πως παρότι το κυνήγι της αλεπούς εξακολουθεί να είναι νόμιμο δεν παύει να προκαλεί αντιδράσεις.

Σε κάθε περίπτωση ωστόσο ο βασανισμός του ζώου και η αποτρόπαια αυτή συμπεριφορά προκαλεί ερωτηματικά.

Συνέντευξη στην Αργυρώ Μποζώνη και στη Lifo έδωσε ο ηθοποιός Πυγμαλίων Δαδακαρίδης με αφορμή την καλοκαιρινή του περιοδεία, όπου υποδύεται τον Ηρακλή Μαινόμενο του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά.

Η συνέντευξή του

— Παίζεις πολλά χρόνια, σε πολλά και διαφορετικά είδη. Έχεις αλλάξει, έχεις μεγαλώσει, έχεις ωριμάσει. Έχει αλλάξει και το κοινό μέσα στα χρόνια;

Νομίζω ότι από τον Covid και μετά το κοινό ερωτεύτηκε τη θεατρική διαδρομή και βλέπω ότι είναι πρώτη επιλογή και των νεότερων ανθρώπων που πηγαίνουν και υποστηρίζουν τα έργα, όπως κάνουν και οι μεγαλύτεροι ‒ έχουν την ανάγκη να συναντηθούν με αφορμή ένα νέο ή ένα παλιό κείμενο. Αυτή είναι μια διαπίστωση που έχω κάνει μιλώντας με συναδέλφους μου που εργάζονται σε διαφορετικά θέατρα. Αυτό είναι ένα τεράστιο συν, σαν να χορτάσαμε από άλλες μορφές διασκέδασης και θέλουμε τώρα να συντονιστούμε σε κάτι και να συνυπάρξουμε. Γιατί άλλαξε και το τι βλέπουμε σε ένα έργο πια.

— Άλλαξε και ο χώρος εκτός θεάτρου;

Φυσικά, βλέπουμε ότι κάνουμε πολύ καλές δουλειές και σειρές σε όλα τα κανάλια, ότι το σινεμά πηγαίνει σε κομμάτια μυθοπλασίας πολύ διαφορετικά από αυτά που γίνονταν πριν από δέκα χρόνια. Όλο αυτό γίνεται με τρόπο πολύ σοβαρό. Βλέπεις την ανάγκη των ανθρώπων να φτιάξουν ένα σύμπαν καλύτερο, βλέπεις την προσπάθεια. Αυτό αλλάζει αυτομάτως και την οπτική των θεατών, γιατί όταν τους σέβεσαι, αντιλαμβάνονται τον κόπο και την προσπάθειά σου. Και βέβαια, σήμερα είμαστε σαφώς πιο εκπαιδευμένοι απέναντι στο θέαμα.

— Μιλάς για το θέατρο σαν να είναι εκεί η οικογένειά σου
Έφυγα από το σπίτι, τη φυσική μου οικογένεια, και βρέθηκα με μια άλλη, στην οποία με αποδέχονται, όπου υπάρχει επικοινωνία, υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους συνομιλώ με τον ίδιο τρόπο, πέρα από ρόλους και ταυτότητες, για τα βασικά της ζωής, τα καθημερινά. Από κει ξεκινάει η συζήτηση και για τον Ευριπίδη και για τον Τσέχοφ και για τον Φρόιντ, για τη θρησκεία, την αγάπη, την αποδοχή. Αυτά με κάνουν να απαρνούμαι ένα κομμάτι του εγωισμού μου και να γίνομαι καλύτερος.

— Πόσο έχουν αλλάξει οι ηθοποιοί από τότε που ξεκίνησες μέχρι σήμερα;

Δεν το συζητώ. Δεν θέλω να στενοχωρήσω τους παλιούς, αλλά έχουμε πολύ καλύτερους ηθοποιούς σήμερα. Έτσι δεν πρέπει να είναι εξάλλου; Αυτή δεν είναι η εξέλιξη, σε μια δύσκολη κιόλας εποχή; Όσο μεγαλώνω είναι σίγουρο ότι όταν μπαίνω σε ένα θέατρο, δεν μπορώ να δω τίποτα αρνητικό. Ακόμα και στην πιο λάθος παράσταση οι άνθρωποι παλεύουν, και με συγκινεί η προσπάθεια. Σκέφτομαι τον εαυτό μου και σε αυτές τις πρόβες. Βοηθάει πολύ να είσαι με ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά αυτό που κάνουν και να τους πετυχαίνεις τη στιγμή που υπάρχει ο χώρος και το άνοιγμα. Εγώ είμαι πολύ χαρούμενος που έχω βρεθεί τώρα με όλη αυτή την ομάδα και τον Δημήτρη, που ως τώρα είχα τη χαρά να είμαι θεατής στις παραστάσεις του. Έρχομαι στην πρόβα χαρούμενος. Αυτή την ευλογία κυνηγάμε.

Αγνώριστος ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης ως Τσάρλι στην θεατρική παράσταση «Φάλαινα»

Ο Γιάννης Απέργης διηγήθηκε πώς ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την υποκριτική και πως σταμάτησε το σχολείο για να δουλέψει και να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του.

Ο ηθοποιός ήταν καλεσμένος στο «Στούντιο 4» την Πέμπτη 24 Οκτωβρίου.

Αρχικά, είπε ότι ανακάλυψε το ενδιαφέρον του για την τέχνη της υποκριτικής όταν ήταν σχετικά μεγάλος: «Άργησα να γίνω ηθοποιός. Μπήκα το ’15, ήμουν στα 25 στα 26. Ήθελα λίγο να ψηθώ, να καταλάβω τι είναι η Δραματική Σχολή. Έκανα κάποια σεμινάρια, κάποια μαθήματα επειδή ήμουν σε ομάδες γνωστών ηθοποιών, ερασιτεχνικές. Δεν ήξερα μέχρι τα 23-24 μου, τι είναι η τέχνη. Έμπλεξα σε ομάδες θεατρικές. Είναι αυτό που λένε κι άλλη ζωή να έκανες, πάλι το ίδιο θα γινόσουν. Όλα τα πράγματα με πήγαιναν προς την έκθεση. Ήθελα να ήμουν το επίκεντρο σε μια παρέα, έτσι ώστε να τους κάνω να γελάνε. Μάλλον οι ηγετικές τάσεις του Παρθένου με έσπρωχναν προς τα εκεί».




Επίσης, πρόσθεσε: «Όταν μπήκα στη Σχολή ανακάλυψα ότι υπάρχει και ζωή πέρα από αυτό που ήξερα. Εγώ ήξερα να ξυπνάω, να πηγαίνω στη δουλειά, μια ρουτίνα, έναν σκοταδισμό γύρω μου, να μην προλαβαίνω να πληρώνω, να μην έχω λεφτά. Έτσι ήταν μέχρι λίγο πριν το 2008. Το ’09 άρχισα να ακουμπώ την τέχνη στα 18-19».

Έπειτα, ο ηθοποιός εξήγησε πως άρχισε να δουλεύει όταν ήταν έφηβος για να συμβάλλει οικονομικά στο σπίτι του: «Δούλευα από τα 15-16 μου. Η πρώτη μου δουλειά ήμουν αλουμινάς, σιδεράς, βοηθός, δηλαδή κουβάλαγα. Μου έκανε καλό. Σταμάτησα για 2 χρόνια το σχολείο, το Γυμνάσιο το παράτησα στη μέση, αλλά το συνέχισα εννοείται μετά γιατί έφαγα κατραπακιά. Όταν ήμουν στον 8ο όροφο μιας οικοδομής είπα “παιδιά δεν είναι αυτή η ζωή μου, να κουβαλώ σίδερα από κάτω μέχρι πάνω”. Εγώ ψαχνόμουν, ήμουν ανήσυχος γενικά. Λέω στον πατέρα μου “τέλος, εγώ θέλω να σπουδάσω”. Τελειώνω το Νυχτερινό, αφού είχα κάνει Β’ Γυμνασίου».




Σχετικά με την απόφαση να σταματήσει το σχολείο και το αν υπήρξε κάποια αντίδραση από τους γονείς του, ο ηθοποιός είπε: «Δεν ήταν ωραίο, ήταν στενάχωρο. Ο πατέρας μου είναι της άποψης της δουλειάς, ντάξει, “άμα είναι να δουλεύεις αγόρι μου κάνε ό, τι θες, σταμάτα ό, τι θες, αρκεί να έχεις τη δουλειά σου”. Είναι από αυτούς τους ανθρώπους που μεγάλωσαν με το μεροκάματο. Υπάρχουν πολλοί γονείς εκεί έξω που δεν ξέρουν τι πάει να πει τέχνη, δεν μπορούν να το κοντρολάρουν. Προσπαθούσε ο άνθρωπος να είναι κοντά στα όνειρά μου… Υπήρχε μερικές φορές η σύγκρουση με την απόφασή μου να σταματήσω το σχολείο. Ήταν δική μου απόφαση. Θεωρούσα ότι είμαστε φτωχοί, υπάρχει μιζέρια, οπότε κάτι θα πρέπει να κάνω ως μεγάλος γιος. Μου είχαν περάσει – κάποια τα έχω κρατήσει – κάποια ήθη και έθιμα, κάποιοι κανόνες […] Υπήρχαν και καταπιεστικοί κανόνες, αλλά με τον τρόπο μου, όταν έκανα την επανάστασή μου από το Λύκειο και έπειτα».




Ο ηθοποιός, επιπλέον, περιέγραψε την ένδεια που αντιμετώπιζαν στο σπίτι του και το πώς αυτή η δύσκολη κατάσταση τον επηρεάζει στις συνήθειές του μέχρι και σήμερα: «Ξεκίνησα πρώτα σε ένα ανθοπωλείο part-time τα απογεύματα, σε έναν φίλο μου – πλέον φίλο μου – και έπαιρνα το μεροκάματο, 500 δραχμές, και πήγαινα και το έδινα στη μάνα μου. Ξέρεις τι είναι να ανοίγεις το ψυγείο και να μην βλέπεις τίποτα μέσα; Γι’ αυτό και τώρα μου έχει γίνει έμμονη ιδέα η μάνα μου, το σπίτι, ο πατέρας μου, και παίρνω τη γυναίκα μου όταν πάει στο σούπερ μάρκετ “σου στέλνω τη λίστα, ωραία για να στείλεις και στη μάνα μου”. Είμαι καλά, έχω την υγεία μου και μπορώ να τους βοηθάω».

Στην ίδια συνέντευξη ο Γιάννης Απέργης περιέγραψε το ατύχημα που είχε με τη μηχανή του, όταν ένας παρκαδόρος μπήκε απότομα στον δρόμο. Παρά την επικίνδυνη κατάσταση, απέφυγε μεγαλύτερο τραυματισμό χάρη στη μπότα που φορούσε. Ο ηθοποιός μίλησε και για την εμπειρία του στο νοσοκομείο και την τροχαία, λέγοντας ότι του προσέφεραν ιδιαίτερη αντιμετώπιση λόγω της αναγνωρισιμότητάς του, κάτι που τον προβλημάτισε.

Πιο αναλυτικά, αποκάλυψε τα εξής: «Κατέβαινα στη Μιχαλακοπούλου μετά από μία φωτογράφιση για ένα περιοδικό με την Κατερίνα Γερονικολού -καθώς έφευγα να δω τα παιδιά μου- βγήκε ένας παρκαδόρος κάθετα. Μπήκε στη μισή λωρίδα που υπήρχε στην άκρη και βγήκε πολύ άγαρμπα. Μετά κατάλαβα ότι ο άνθρωπος δεν ήξερε να οδηγεί. Φοβήθηκε κι ήρθε στο νοσοκομείο. Τελευταία στιγμή πάτησα φρένο κι η μηχανή πλάγιασε στο αμάξι. Φορούσα μπότα και μου έκανε σάντουιτς το πόδι. Η μπότα μου έσωσε το πόδι, παίζει ρόλο να φοράς σωστά ρούχα. Πιο πολύ με πονά το χτύπημα παρά τα ράμματα. Έκανα σάλτο στον αέρα και χτύπησα και τον ώμο. Είχε σταματήσει το σκίσιμο λίγο πριν τους τένοντες. Με ανησύχησε που και στο νοσοκομείο και την τροχαία είδαν ποιος είμαι γιατί μου πήρε κάποιος το τηλέφωνο. Υπήρχε μία άλλη αντιμετώπιση, που σε ανησυχεί λίγο. Στο νοσοκομείο με πήγαιναν οι ίδιοι οι γιατροί. Μακάρι να το κάνουν και σε άλλους. Δεν το λέω για κακό».