Ιδανικά για τους λάτρεις του «Σκοτεινού Τουρισμού»…

Οινοτουρισμός, γαστρονομικός, φεστιβαλικός τουρισμός και πολλά άλλα αποτελούν τις επιμέρους κατηγορίες των προτιμήσεων των ταξιδιωτών ανά τον κόσμο. Ανάμεσά στα είδη τουρισμού για κάθε γούστο υπάρχει κι εκείνο που ενδείκνυται για τους λάτρεις των τρομακτικών ιστοριών και των ιστοριών φαντασμάτων. Μάλιστα οι ιθύνοντες του πρωτοπόρου Τσέχικου Οργανισμού Τουρισμού, κάποια στιγμή αποφάσισαν να ονοματοδοτήσουν την συγκεκριμένη προτίμηση σε ανατριχιαστικά μέρα και να την λανσάρουν υπό το όνομα «Dark Tourism».

Στα αγαπημένα μέρη των τουριστών που προτιμούν τα σκοτεινά από τα ηλιόλουστα μέρη ανήκουν φυσικά οι διάφορες εγκαταλελειμμένες σήμερα πόλεις του κόσμου. Μερικές εκ των οποίων δε είναι τόσο ηχηρά τρομακτικές που μπορούν να στοιχειώσουν μέχρι και τα όνειρά όσων τις επισκέπτονται… Ποιες είναι όμως οι μερικές από αυτές που κεντρίζουν το ενδιαφέρον και γιατί εγκαταλείφθηκαν μαζικά;

• Το νησί Hashima, Ιαπωνία

Πρόκειται για το νησί που βρίσκεται στη θαλάσσια περιοχή έξω από την πόλη Ναγκασάκι και αποτελεί σήμερα ένα από τα 505 ακατοίκητα νησιά της Ιαπωνίας.

Η ιστορία του ξεκινάει το 1887, όταν η βιομηχανοποίηση της Ιαπωνίας οδήγησε εκεί πολλούς εργάτες με σκοπό να αναλάβουν τη σκληρή δουλειά της εξόρυξης άνθρακα από τη θάλασσα. Το 1916 χτίστηκε φιλοξένησε το ψηλότερο κτίριο της Ιαπωνίας για την εποχή, που έφτανε τους εννέα ορόφους και στέγαζε τους χιλιάδες εργάτες. Το 1959 το Χασίμα γίνεται ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα μέρη, αφού στα 16 στρέμματα του στεγάζει 5.259 κατοίκους. Πάνω στο νησί είχε στηθεί ολόκληρη πόλη με σχολείο, ιερούς χώρους, γυμναστήριο και αίθουσες ψυχαγωγίας. Συγκεκριμένα, σε κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο όλου του νησιού αναλογούσαν ογδόντα τρεις κάτοικοι.

Όταν όμως ο άνθρακας, τη δεκαετία του ’60, άρχισε να αντικαθίσταται από το πετρέλαιο οι δουλειές άρχισαν να μην αποδίδουν κι έτσι το 1974 η εταιρεία αναγκάστηκε να κλείσει τα ορυχεία στο Χασίμα και οι κάτοικοι να το εγκαταλείψουν. Τα περισσότερα σημεία του νησιού, αν και παρουσιάζουν σήμερα ανεπανόρθωτες ζημιές, παραμένουν όπως ακριβώς τα άφησαν οι εργάτες πριν από 39 χρόνια, προσδίδοντας του ένα ακόμα πιο ανατριχιαστικό αέρα.

Το 2002 πέρασε στην ιδιοκτησία της επαρχίας Τακασίμα και στη συνέχεια του Ναγκασάκι, ενώ μέχρι και το 2004 δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να περιπλανηθεί εκεί. Τυχεροί στάθηκαν μόνο οι δημιουργοί της ταινίας «Battle Royale II» το 2003, οι οποίοι κατάφεραν να γυρίσουν εκεί σκηνές του έργου, ενώ το ίδιο μέρος αποτέλεσε τη βασική έμπνευση για τη δημιουργία του videogame «Killer 7». Από τον Απρίλιο του 2009 η πρόσβαση επιτρέπεται σε ορισμένα σημεία του νησιού, αφού τα υπόλοιπα έχουν κριθεί ακατάλληλα ενώ εξετάζεται από την UNESCO να επισφραγιστεί ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς.

• Pripyat, Τσέρνομπιλ, Ουκρανία

Η μικρή πόλη των 50.000 κατοίκων που αποτελούσε μόνιμη κατοικία για όλους σχεδόν τους εργαζομένους στο εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ εκκενώθηκε πλήρως μετά την τραγωδία του Απριλίου του 1986, μαζί με την ομώνυμη πόλη, η οποία απείχε περισσότερο από τον πυρηνικό αντιδραστήρα απ’ ότι το Pripyat. Οι τοπικές αρχές αποφάσισαν να εκκενώσουν τις δύο πόλεις 36 ώρες μετά το ατύχημα στον αντιδραστήρα 4. Προκειμένου αυτό να γίνει γρήγορα και αποτελεσματικά, οι πενήντα χιλιάδες άνθρωποι που άφηναν τα σπίτια τους πληροφορήθηκαν πως η εκκένωση θα ήταν προσωρινή, και πως θα γυρνούσαν πίσω. Δεν πήραν μαζί τίποτα από τα υπάρχοντά τους. Και βέβαια, δεν επέστρεψαν ποτέ.

Για αρκετά χρόνια μετά την καταστροφή, το Pripyat αποτελούσε υπαίθριο μουσείο, που αποτύπωνε εύγλωττα τη σοβιετική ζωή και ατμόσφαιρα πριν την πτώση του σιδηρού παραπετάσματος. Στις αρχές του 21ου αιώνα, όμως, λεηλατήθηκε μέχρις εσχάτων –κλάπηκαν ακόμη και τα καθίσματα των τουαλετών. Το Pripyat αποτελεί σήμερα την απόλυτη πόλη-φάντασμα, όπως μαρτυρούν τα τρία συγκλονιστικά φωτορεπορτάζ του Arkadiusz Podniesinski. Και η αλήθεια είναι πως ο επιστημονικά εξηγήσιμος τρόμος μας ίσως είναι απείρως σκοτεινότερος από οποιοδήποτε παραφυσικό φαινόμενο.

• Το Σπίτι του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος

Κτισμένο στη κορυφή του βουνού Buzludzha και εγκαταλελειμμένο, το γιγαντιαίο κτίσμα μοιάζει με ιπτάμενο δίσκο από άλλο πλανήτη.

Το Σπίτι του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος κατέρρευσε μαζί με την ιδεολογία, μετά την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος, το 1989. Σήμερα τα ερείπια του φαντάζουν το ίδιο σκοτεινά με την ιστορία του την οποία η βουλγαρική κυβέρνηση αδυνατεί οικονομικά να αναστηλώσει αφού για τις απαραίτητες εργασίες επισκευής υπολογίζεται πως χρειάζονται πάνω από 30 εκατομμύρια λέβα.

• Garnet, Μοντάνα, ΗΠΑ

Περί τα τέλη του 19ου αιώνα η πόλη Garnet στη Μοντάνα διέθετε αρκετούς κατοίκους. Σήμερα όμως η πόλη είναι ακατοίκητη με μόνους επισκέπτες τους παράνομους χρυσοθήρες που ελπίζουν πως όλο και κάποιο κοίτασμα θα έχει απομείνει. Εγκαταλείφθηκε περί το 1920 και αποτελεί μιαν από τις πόλεις-φαντάσματα των ΗΠΑ. Η φωτιά που έκαψε τη μισή πόλη στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας μάλιστα προσδίδει λίγες δόσεις τρόμου στο συνολικό σκηνικό.

• Isla de las Muñecas, Μεξικό

Βρίσκεται έξω από την πόλη του Μεξικού. Η ονομασία του σημαίνει το Νησί με τις Κούκλες. Εκεί είναι το… σπίτι των σπασμένων, εξαθλιωμένων και ανατριχιαστικών παιχνιδιών – κούκλες πάντα.

Ο μύθος λέει ότι ο πρώην επιστάτης του νησιού ανακάλυψε κάποια στιγμή ένα κορίτσι νεκρό σε κανάλι του νησιού και έτσι άρχισε να μαζεύει κούκλες από τα σκουπίδια και να τις κρεμά παντού για να κατευνάσει το πνεύμα του κοριτσιού που τριγυρνούσε στο νησί. Και σαν να μην ήταν αυτό από μόνο του αρκετά ανατριχιαστικό, ο ίδιος ο επιστάτης βρέθηκε νεκρός το 2001 στο ίδιο ακριβώς σημείο όπου είχε ανακαλυφθεί το πτώμα του κοριτσιού.

• Νησί Ross, Άνταμαν

Τοποθετημένο στο αρχιπέλαγος, στον κόλπο της Βεγγάλης, ανάμεσα στην Ινδία δυτικά, με την Μιανμάρ ανατολικά, το νησί Ross αποτελούσε παλιά αποικία κατάδικων. Από όταν περιήλθε σε βρετανική κυριαρχία χρησιμοποιείτο ως διοικητικό κέντρο των νησιών Ανταμαν μέχρι και το 1941 όπου πολλές από τις εγκαταστάσεις του καταστράφηκαν από ισχυρό σεισμό.Το ανατριχιαστικό σκηνικό του λέγεται πως ενέπνευσε τον συγγραφέα, Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, γράφοντας ένα ακόμα μυστήριο του Σέρλοκ Χολμς.

via

Σκέψου καλά πριν απαντήσεις