Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2025
Blog Σελίδα 13982

«Ο Ωνάσης τη νάρκωνε για σεξουαλικούς λόγους. Σήμερα θα το θεωρούσαμε βιασμό»: Νέες αποκαλύψεις

0

«Ο Ωνάσης τη νάρκωνε για σεξουαλικούς λόγους. Σήμερα θα το θεωρούσαμε βιασμό»: Νέες αποκαλύψεις

Μια καινούρια βιογραφία παρουσιάζει άγνωστες, σοκαριστικές λεπτομέρειες από τη βασανισμένη προσωπική ζωή της Μαρίας Κάλλας.

Ημητέρα της την εκβίασε, ο σύζυγός της Τζιοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι την έκλεψε, ο Αριστοτέλης Ωνάσης της φέρθηκε βίαια και την εγκατέλειψε για την Τζάκι Κένεντι. Μπορεί η Μαρία Κάλλαςνα απόλαυσε την αγάπη του κόσμου, αλλά στην προσωπική της ζωή εισέπραξε, κυρίως, την προδοσία και τη μοναξιά, όπως επιβεβαιώνει και μια νέα βιογραφία.

Η συγγραφέας, Λίντσι Σπενς, εξασφάλισε πρόσβαση σε αδημοσίευτη μέχρι πρότινος αλληλογραφία της σοπράνο και άλλο προσωπικό υλικό, που την έφερε αντιμέτωπη με μια σειρά από σοκαριστικές αποκαλύψεις.

Μεταξύ άλλων, η Κάλλας φέρεται να είχε μιλήσει σε στενή φίλη για τη σωματική και σεξουαλική βία που υπέστη από τον εφοπλιστή: «Υπάρχουν σοκαριστικές πληροφορίες στο ημερολόγιο μιας στενής φίλης που περιγράφουν με λεπτομέρειες το πώς ο Ωνάσης τη νάρκωνε, κυρίως για σεξουαλικούς λόγους – σήμερα θα το θεωρούσαμε βιασμό» λέει η συγγραφέας στον Guardian. Σε μια επιστολή στη γραμματέα της η Κάλλας παρουσιάζεται να εξομολογείται τα εξής: «Δεν ήθελα να μου τηλεφωνήσει [ο Ωνάσης] και να αρχίζει ξανά να με βασανίζει».

«Υπάρχουν σοκαριστικές πληροφορίες στο ημερολόγιο μιας στενής φίλης που περιγράφουν με λεπτομέρειες το πώς ο Ωνάσης τη νάρκωνε, κυρίως για σεξουαλικούς λόγους – σήμερα θα το θεωρούσαμε βιασμό»

Ούτε ο γάμος της με τον Μενεγκίνι όμως φαίνεται να εξελίχθηκε καλύτερα. «Ο σύζυγός μου συνεχίζει να με ενοχλεί ενώ μού έχει κλέψει πάνω από τα μισά χρήματά μου καθώς από τότε που παντρευτήκαμε πέρασε τα πάντα στο όνομά του… ήμουν ανόητη που τον εμπιστεύτηκα».

Η νέα βιογραφία, που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Ιούνιο στα αγγλικά, με τίτλο «Cast a Diva: The Hidden Life of Maria Callas», αναφέρεται επίσης στη δύσκολη παιδική ηλικία της Κάλλας στην Ευρώπη, όπου «απεχθανόταν τη μητέρα της, η οποία στη διάρκεια του πολέμου εργαζόταν ως πόρνη και προσπαθούσε να την εκπορνεύσει σε Ναζί στρατιώτες».

«Απεχθανόταν τη μητέρα της, η οποία στη διάρκεια του πολέμου εργαζόταν ως πόρνη και προσπαθούσε να την εκπορνεύσει σε Ναζί στρατιώτες».

Όταν η Κάλλας απέκτησε φήμη, η μητέρα της δεν δίστασε να πουλήσει ιστορίες στον Τύπο και να την εκβιάσει, προκειμένου να κρατήσει το στόμα της κλειστό. Έγραφε στην κόρη της: «Ξέρεις τι κάνουν οι καλλιτέχνες του σινεμά ταπεινής προέλευσης μόλις γίνονται πλούσιοι; Ξοδεύουν τα πρώτα χρήματα που βγάζουν για να φτιάξουν ένα σπίτι για τους γονείς τους και να τους καλομάθουν με πολυτέλειες… Τι θα έλεγες γι’ αυτό, Μαρία;».

Αλλά και ο πατέρας της προσπάθησε να την εκμεταλλευτεί, σύμφωνα με τη βιογράφο: «Της έγραψε ένα γράμμα, προσποιούμενος ότι πέθανε στο νοσοκομείο, προσπαθώντας να της αποσπάσει χρήματα. Στην πραγματικότητα, έπασχε από κάτι ασήμαντο».

Η Κάλλας πέθανε το 1977, στα 53 χρόνια της. Η βιογράφος διερεύνησε τα προβλήματα υγείας που την οδήγησαν πρόωρα στο θάνατο. Σε ποια συμπεράσματα κατέληξε: «Κατάφερα να βρω τον νευρολόγο που την ανέλαβε πριν από το θάνατό της. Η Κάλλας υπέφερε από μια νευρομυϊκή διαταραχή, τα συμπτώματα της οποίας άρχισαν στη δεκαετία του ‘50. Όμως οι γιατροί τη θεωρούσαν “τρελή”. Αυτό εξηγεί και την απώλεια της φωνής της, που τερμάτισε νωρίς την καριέρα της».

Δείτε μια εντυπωσιακή παράσταση με το ολόγραμμα της Μαρίας Κάλλας:

Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram

κεντρική φωτό:

Aristotle Onassis & Maria Callas

Δημοσιεύτηκε από Aristotle Onassis στις Σάββατο, 24 Ιανουαρίου 2015

«Ο Ψύλλος»: Μια ταινία που πρέπει να δουν όλα τα παιδιά.

0

Ψύλλος είναι ο τίτλος μια χειρόγραφης εφημεριδούλας, που εκδίδει και συντάσσει ένας δωδεκάχρονος μαθητής, σ’ ένα απομονωμένο χωριό της ορεινής Ολυμπίας. ο Ηλίας Σεϊτανίδης.

1

Antonis Pilavakis

«Ψύλλος» είναι όμως κι ο ίδιος ο μικρός Ηλίας, γιατί είναι τόσο πολύ ταυτισμένος με την εφημερίδα του, ώστε κανείς πια να μην τον φωνάζει με το πραγματικό του όνομα.

1

Antonis Pilavakis

Κι όπως γράφει ο ίδιος σ’ ένα φύλλο της εφημερίδας του, «ο Ψύλλος είναι ένα όνειρο, τα ταξίδια που θέλω να κάνω, είναι το σπάσιμο των συνόρων του μικρού χωριού μου, είναι τα φτερά που με βοηθούν να πετάξω μακριά…».

1

Antonis Pilavakis

Μια διεισδυτική ματιά στην ελληνική επαρχίαστα τέλη της δεκαετίας του ’60.

1Antonis Pilavakis

Πολυβραβευμένη ταινία σε παγκόσμιο επίπεδο, και πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του σκηνοθέτη, με απολαυστικές ερμηνείες.

1Antonis Pilavakis

Δείτε ολόκληρη την ταινία.

«Ο Ψύλλος»: Μια ταινία που κάθε παιδί και γονιός πρέπει να δει.

0

Στην ταινία ένας δωδεκάχρονος μαθητής ο Ηλίας Συλαΐδης που ζει σε κάποιο ορεινό χωριό της Ολυμπίας συντάσσει και διανέμει μια χειρόγραφη εφημερίδα με τίτλο «Ο Ψύλλος».

Η τακτική ταχυδρόμηση της εφημερίδας του σε διάφορα μέρη και τα γράμματα που λαμβάνει ως απάντηση, είναι ο μόνος τρόπος να ταξιδεύει, να ξεφεύγει νοερά από τα στενά όρια του χωριού.

Για τους γονείς του, ανθρώπους του μεροκάματου, είναι μια ασχολία χωρίς πρακτικό αντίκρισμα, ενώ για τους συγχωριανούς του, μια γραφικότητα προς χλευασμό. Μέχρι που καταφθάνει από την Αθήνα μια δημοσιογράφος, για να πάρει συνέντευξη από το νεαρό «εκδότη».

Το απροσδόκητο ενδιαφέρον της πρωτεύουσας θα μεταστρέψει την πεποίθηση όλων για την αξία της φυλλάδας, όμως ο μαθητής θα παραμείνει πιστός στους στόχους και τις επιθυμίες του.

Ο μικρός Ηλίας είναι πια ταυτισμένος με την εφημερίδα του. Κανείς πια δεν τον φωνάζει με τ’ όνομά του, αλλά τον αποκαλούν “Ψύλλο”.

Ο Ψύλλος «είναι ένα όνειρο, τα ταξίδια που θέλω να κάνω, το σπάσιμο των συνόρων του μικρού χωριού μου, είναι τα φτερά που με βοηθούν να πετάξω μακριά» γράφει σε κάποιο φύλλο της εφημερίδας του.Ο Ψύλλος «είναι επίσης μια απόπειρα για ονειροπόληση, αισιοδοξία κι ελπίδα -το τσίμπημα στην κοιμισμένη ευαισθησία μας. Είναι πάνω απ’ όλα η ομορφιά των αθώων παιδικών ματιών».

Τα βραβεία και οι διακρίσεις της

«Ο Ψύλλος» έχει βραβευτεί ως η Καλύτερη Ευρωπαϊκή Ταινία για Παιδιά και Νέους τη διετία 1989-1990, 1o βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κινηματογράφου για Παιδιά και Νέους στο 41o Φεστιβάλ Βερολίνου το 1991, το 1o βραβείο στο 8o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγο το 1991, το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου από την Ένωση Ιρλανδών Σεναριογράφων στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μπέλφαστ το 1992, το 1o βραβείο στο Βαλκανικό Φεστιβάλ Σόφιας το 2000, το 1o βραβείο στο Φεστιβάλ «Du grain a moudre» στη Χάβρη το 2001.

Δείτε ολόκληρη την ταινία

Πηγἠ: 53ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου

«Ο Χριστός μιλάει πάντα τελευταίος»: Τρίχρονο αγοράκι με λευχαιμία σώθηκε χάρη στον Τίμιο Σταυρό

0

Ένα 3χρονο αγοράκι διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία και σώθηκε χάρη στον Τίμιο Σταυρό, όπως εξομολογήθηκε η μητέρα του, Γιάννα Ζώρζου.

«Στις 10 Ιουλίου, ο γιος μου (3 ετών), κατόπιν εισαγωγής και μετά από εξειδικευμένες εξετάσεις στο Νοσοκομείο Μητέρα, διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία.

Συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα των αιματολογικών έδειξαν:

Λευκά αιμοσφαίρια 22.000

Αιμοπετάλια 27.000

Αιμοσφαιρινη 8,2

Αιματοκρίτης 24,3

Τις επόμενες μέρες, η κατάσταση της υγείας του άρχισε να επιδεινώνεται, οπότε έπρεπε αναπόφευκτα να ξεκινήσουμε χημειοθεραπείες. Για αυτόν το λόγο, είχαμε μεγάλη ανάγκη σε αίμα και αιμοπετάλια. Και πάλι, χάρη στον π. Δημήτριο, μας έστειλαν φιάλες αίματος από την τράπεζα αίματος των Αγίων Ισιδώρων, του Νοσοκομείου Άγιος Σάββας, καθώς και επιπλέον φιάλες αίματος από την Πάρο και το Νοσοκομείο Αγία Σοφία.

Επίσης, για τα αιμοπετάλια προθυμοποιήθηκαν και έδωσαν πνευματικά παιδιά του πατρός Δημητρίου.

Παρ’ όλες τις χημειοθεραπείες, τα πρώτα αποτελέσματα των εξετάσεων δεν ήταν τα αναμενόμενα και οι γιατροί μας ενημέρωσαν ότι στις επόμενες εξετάσεις αν δεν έχουν πέσει συγκεκριμένοι δείκτες, υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να χρειαστεί επέμβαση για μεταμόσχευση μυελού.

Επιπλέον, ο μικρός είχε την ατυχία να μολυνθεί από ενδονοσοκομειακό μικρόβιο, με αποτέλεσμα να υπάρξει σοβαρός κίνδυνος σηψαιμίας. Παρά την απογοήτευση μας, σε καμία περίπτωση δεν χάσαμε την Πίστη μας. Νιώθαμε τεράστια ευλογία που είχαμε την υποστήριξη του πατρός Δημητρίου, μέσω του Τιμίου Σταυρού.

Στις 3 Αυγούστου 2020, ο π. Δημήτριος Σταύρωσε ένα μπλουζάκι του παιδιού μας και μας έδωσε λαδάκι του Τιμίου Σταυρού. Μας είπε να φορέσει το μπλουζάκι και να τον Σταυρώνουμε καθημερινά με αυτό το λαδάκι. Από τη μέρα εκείνη και έπειτα, το παιδί που τις προηγούμενες μέρες ήταν τελείως αδιάθετος και δεν μπορούσε να περπατήσει, άρχισε να έχει διάθεση, απέκτησε όρεξη για φαγητό και οι εξετάσεις του καθημερινά βελτιώνονταν.

Η βοήθεια του Τιμίου Σταυρού έσωσε το 3χρονο αγοράκι
Στις 11 Αυγούστου 2020, πήραμε εξιτήριο με την προϋπόθεση σε περίπτωση πυρετού να κάναμε άμεσα εισαγωγή στο Νοσοκομείο. Το ίδιο βράδυ ανηφορήσαμε για τους Αγίους Ισιδώρους για να πάρουμε την ευλογία του Τιμίου Σταυρού και να ευχαριστήσουμε τον πατέρα Δημήτριο.

Είχε πάρα πολύ κόσμο και αποφασίσαμε να καθίσουμε στο εικονοστάσι του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου. Ήταν άλλωστε ο Άγιος που μας προέτρεψε ο π. Δημήτριος να προσευχόμαστε.

Μας Σταύρωσε και μας είπε ακριβώς το ίδιο: το παιδί θα γίνει καλά και το γεγονός ότι δεν μπορεί να περπατήσει είναι προσωρινό, είναι παρενέργεια από τη θεραπεία.

Παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κάναμε εισαγωγή στο Μητέρα για τις απαραίτητες εξετάσεις. Οι εξετάσεις ήταν κοντά στα φυσιολογικά επίπεδα ενός υγιούς παιδιού και οι γιατροί μας επέτρεψαν να επιστρέψουμε στο σπίτι μας. Την επόμενη μέρα επισκεφθήκαμε τους Αγίους Ισιδώρους.

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2020

Τα αποτελέσματα έδειξαν τα εξής:

Λευκά αιμοσφαίρια 4.120

Αιμοπετάλια 482.000

Αιματοκρίτης 30

Αιμοσφαιρίνη 10

Συνεχίζουμε έχοντας την Πίστη μας, τον Τίμιο Σταυρό και τον πατέρα Δημήτριο προχωράμε μπροστά γιατί όπως λέει και ο ίδιος «Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ.»

Πατέρα Δημήτριε σας υπέρ-ευχαριστούμε, που μέσω του Τιμίου Σταυρού και των Προσευχών σας, σώθηκε το παιδάκι μας. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ομολογήσουμε το θαύμα που ζήσαμε!!! Είμαστε για πάντα ευγνώμονες απέναντί σας!!!

Την ευλογία του Τιμίου Σταυρού και την ευχή σας να έχουμε!!!”.

20220421 62616d979e321

«Ο χειμώνας για εμάς μόλις άρχισε»: Δραματική πρόβλεψη Αρνιακού – Αλλάζει τελικά ο καιρός την Καθαρά Δευτέρα;

0

Μπορεί η κακοκαιρία «Μπάρμπαρα» να υποχώρησε και ο καιρός να σημείωσε βελτίωση αλλά ο χειμώνας είναι εδώ και έπεται συνέχεια.

Σύμφωνα με τον Τάσο Αρνιακό τα δύσκολα του χειμώνα δεν έχουν τελειώσει και όπως ο ίδιος ενημέρωσε τις προάλλες δεν αποκλείεται να κάνουμε Καθαρά Δευτέρα με χιόνια, αφού μετά τις 20 Φεβρουαρίου ανατρέπεται ξανά το σκηνικό του καιρού.

Για αύριο η θερμοκρασία θα παρουσιάσει μικρή άνοδο, ενώ οι βροχές θα περιοριστούν τα δυτικά και ανατολικά της χώρας και οι χιονοπτώσεις στα κεντρικά και τα βόρεια ορεινά και ημιορεινά.

Η αναλυτική πρόγνωση από τον Τάσο Αρνιακό:




Μερομήνια: Αναλυτικά το πρώτο εξάμηνο του 2023

Φεβρουάριος 2023

Ο καιρός στο τέλος του Φεβρουαρίου προβλέπεται να επιδεινωθεί και να είναι βροχερός (βροχές και καταιγίδες) ● Τσικνοπέμπτη (16/2/2023) και Αποκριές (26/2/2023) θα έχει τσουχτερό κρύο. Βελτιωμένος θα είναι ο καιρός την Καθαρά Δευτέρα (27/2/2023).

Μάρτιος 2023

Ο Μάρτιος του 2023 αναμένεται να ξεκινήσει με επιδείνωση του καιρού. Πτώση της θερμοκρασίας με πολλές βροχές. Θα σημειωθούν χιονοπτώσεις – χιόνια ακόμα και σε χαμηλά υψομετρικά επίπεδα της Ελλάδας.

Τη δεύτερη εβδομάδα του Μαρτίου για το 2023 θα έχουμε πτώση της θερμοκρασίας με βροχές. Θα σημειωθούν χιονοπτώσεις – χιόνια ακόμα και σε περιοχές που βρίσκονται σε σχετικά χαμηλά υψόμετρο. Μετά τα μέσα Μαρτίου ο καιρός θα εμφανίζει μία εικόνα με συνεχόμενη κακοκαιρία. Βαρυχειμωνιά με θυελλώδεις βοριάδες, παγετό και χιόνια ακόμη και στην Αττική.

Ο Μάρτιος «αποφασίζει» να μας αποχαιρετήσει με σημαντική βελτίωση του καιρού τις τελευταίες ημέρες του Μαρτίου (με εξαίρεση μία ημέρα ενδεχομένως με αρκετή βροχή). Ο εορτασμός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και η παρέλαση της 25ης Μαρτίου (εθνική εορτή) θα γίνει με πολύ καλό καιρό.

Απρίλιος 2023

Ο Απρίλιος του 2023 αναμένεται σε γενικές γραμμές να είναι καλός και ανοιξιάτικος. Άρχισε να «μυρίζει» άνοιξη.

Ο καιρός τη δεύτερη εβδομάδα του Απριλίου συνεχίζει να είναι καλός με ελάχιστες βροχές. Ήλιος με λίγα σύννεφα και κανονικές για την εποχή θερμοκρασίες. Όλη η Μεγάλη Εβδομάδα που ξεκινάει τη Μεγάλη Δευτέρα 10.04.2023 θα έχει καλές καιρικές συνθήκες.

Το Μεγάλο Σάββατο (15.04.2023) ο καιρός θα είναι πολύ καλός με θερμοκρασία γύρω στους 20°C και ανέμους από 3 Bf έως 4 Bf. Θα κάνουμε Πάσχα (16.04.2023) με πολύ καλό καιρό. Ο καιρός της τρίτης εβδομάδας τον Απρίλιο, θα παρουσιάζει μικρή επιδείνωση με βροχές και καταιγίδες. Θα έχουμε πτώση της θερμοκρασίας και θα επικρατήσουν δυνατοί άνεμοι.

Μάιος 2023

Πρωτομαγιά θα κάνουμε με λαμπερό ήλιο και θερμοκρασία έως 24°C. Γενικά, την πρώτη εβδομάδα (και τα μισά της δεύτερης), ο καιρός θα είναι αίθριος με λίγες (ίσως) κατά τόπους βροχές. Ο καιρός το δεύτερο δεκαήμερο του Μάη θα είναι άστατος με κατά τόπους βροχές και έντονες μπόρες – καταιγίδες (κεραυνούς κλπ) κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα. Στα τέλη του Μαΐου δεν αναμένονται ιδιαίτερες μεταβολές του καιρού. Τις περισσότερες μέρες θα έχει ηλιοφάνεια, ζεστός καιρός με ανέμους έως 4 Bf.

«Ο Χάρος έκοβε βόλτες πάνω – κάτω σε τούτη την κλινική»

0

Η γιατρός διέκοψε την είσοδο μου στο δωμάτιο, έτρεξε και με πρόλαβε, κλείνοντας την πόρτα ώστε να μην έχω ορατότητα.

¨Συγγνώμη έχουμε ένα περιστατικό” είπε με χαμηλωμένο και στενάχωρο βλέμμα, και συνέχισε, θα σας παρακαλούσα να μείνετε στο σαλονάκι έξω, από την κλινική του ογκολογικου- αιματολογικού και όταν όλα είναι  έτοιμα θα σας καλέσουμε.

Πήρα τη τσάντα μου και κατευθύνθηκα σε εκείνο το σαλονάκι, αν και άνετη μπροστά στην αδερφή μου, που με συνόδευε, μέσα μου αγωνιούσα, πρώτη φόρα εισαγωγή σε μία τόσο ετοιμοπόλεμη κλινική…

Προσπαθούσα να ακούσω και τον παραμικρό θόρυβο, ώστε να καταλάβω αν πέθανε κάποιος απο το δωμάτιο που προοριζόταν να γίνει δικό μου για ελάχιστες μέρες.. Δεν άκουσα ούτε φωνές, ούτε κλάμματα, ούτε τον γνωστό θρήνο.. Όμως η μυρωδιά του θανάτου με είχε περικυκλώσει.. Είχε περικυκλώσει το μυαλό μου… Βουβός θάνατος σκεφτόμουν και κάθισα στο σαλονάκι…

Δεν πέρασαν ούτε δέκα λεπτά και μαυροντυμμένοι άνθρωποι έβγαιναν από τη κλινική. Άλλοι με χαρτομάντιλα να κλαίνε βουβά, άλλοι να παρηγοριούνται, “ξεκουράστηκε μωρέ, ποιος το αντέχει όλο αυτό;” Άλλοι με βουρκωμενο βλέμμα..

Ναι, ο θάνατος είχε χτυπήσει τη δική τους πόρτα, όμως ένιωθα ότι ήταν τόσο οικείος με εκείνους, σαν να τον περίμεναν από μέρα σε μέρα, από ώρα σε ώρα….

Κ. Ροζάκη ελάτε μαζί μου. Το βλέμμα μου έπεσε στην ταμπέλα της εισόδου της κλινικής : αιματολογικό – ογκολογικό.

Ναι, το γνώριζα, αλλά βλέποντας το, ήταν σαν να το εμπέδωνα… Προχωρούσα και έδινα δύναμη στον εαυτό μου, ‘έλα μωρέ, μην ανατριχιάζεις και ας μυρίζεις θάνατο εδώ μέσα’.. ‘Ελεγα και ξανάλεγα στον εαυτό μου…Έστρωσα το κρεββάτι μου με δικά μου σεντόνια, κρατούσα και δικό μου μαξιλάρι και καθώς ξάπλωσα αναρωτιόμουν “Πόσοι άνθρωποι ξεψύχησαν σε εκείνο το στρώμα; Η αδερφή μου προσπαθούσε να απαλύνει τα σκαμπανεβάσματα της εισαγωγής μου, με το μοναδικό της χιούμορ!

Ήρθε και η γιατρός, μας καθησυχάσε, λίγο τα αιμοπετάλια να παρακολουθήσουμε, πιστεύω όλα είναι περαστικά! Πιστέυω ότι έχουμε αιματολογικό θέμα και όχι ογκολογικό.. Πήρα ανάσα και ένιωσα τον αέρα να γεμίζει τα πνευμόνια μου ζωή, δεν ρώτησα πολλά, δεν ήθελα να μάθω περισσότερα, μια εμπειρία είναι και αυτή και θα περάσει, έλεγα! Η νύκτα έφτασε και ήταν ώρα να κοιμηθώ, δύσκολη νύκτα.. Πολλές σκέψεις, κακές σκέψεις…

Δίπλα μου άνθρωποι με καρκίνο, να προσπαθούν να πάρουν μια ανάσα.. Και Χριστέ μου ήταν τόσο δύσκολο γι΄αυτούς… Άκουγες την ταλαιπωρία… Το βρόγχο που είχε κολλήσει στο λαιμό και δεν έλεγε να ξεκολλήσει.. Το πρωί με βρήκε ξενυχτισμένη, σηκώθηκα να βγω, να φύγω απο το θάνατο του δωματίου, μα καθώς κοντοστεκόμουν στην πόρτα έγειρα το πρόσωπο αριστερά…
Μαυροφορεμένοι άνθρωποι, μαζεμένοι, να αγκαλιάζει ο ένας τον άλλον με ανακούφιση, ξεκουράστηκε να ακούω και από αυτούς, βουβό κλάμμα από γυναίκες, βουρκωμένοι οι άνδρες!

Μα που πήγε ο πόνος του θανάτου εδώ; Τι συμβαίνει με αυτούς τους ανθρώπους; Τι ξεκουράστηκε; να μονολογώ στο μυαλό μου, χωρίς φωνή.. Και να συνεχίζω το μονόλογο σαν να νομίζω ότι με ακούν! Τον ρωτήσατε τον άνθρωπο αν ήθελε να ξεκουραστεί με το ζόρι; Όχι, όχι, όχι αυτό που ζω εδώ, είναι παράνοια, συνέχιζα και κατευθύνθηκα πάλι στο κρεββάτι μου…

Ο Χάρος έκοβε βόλτες πάνω- κάτω σε τούτη τη κλινική, έτοιμος να κατασπαράξει κάθε βρόγχο που δεν ξεκολλούσε.. Απέναντι μου, μια κυρία.. Ήταν, δεν ήταν 45ετων.. Ήταν εκείνη με το βρόγχο.. Σκελετωμένη και αφυδατωμένη, να προσπαθεί να σηκωθεί.. Ήταν απόμακρη, δεν μιλούσε, δεν ήθελε καινούργιες γνωριμίες, σκυθρωπή και χλωμή, δεν ήθελε συζητήσεις, ήξερε ότι απ΄έξω από την πόρτα ο Χάρος εκείνη περίμενε.. Για εκείνη έκοβε βόλτες πάνω – κάτω …

Ήρθε κ η γιατρός, εντάξει καλύτερες οι εξετάσεις σήμερα, λίγο ανέβηκαν τα αιμοπετάλια, θα δούμε όμως και αύριο, απευθύνθηκε η γιατρός σε εμένα.. Σε εκείνη δεν είχε κάτι να πεί, εξάλλου για την γιατρό ήταν τόσο γνώριμη μιά τέτοια κατάσταση… Και σε κάθε γιατρό, όλο αυτό που φαντάζει σε έμενα τεράστιο, για εκείνους είναι τόσο γνώριμο, ίσως και ανάξιο συζήτησης…
Καθώς η γιατρός έκλεινε την πόρτα του δωματίου, ένιωσα το βλέμμα της κυρίας να καρφώνεται επάνω μου, με στεναχώρια, σαν να μου ζητούσε ελεημοσύνη, ίσως λίγο χρόνο από τη ζωή μου, σαν να με ικέτευε να της δώσω μια μέρα από τη δική μου.. Αν μπορούσα καλή μου, εκατό θα σου δινα, σκέφτηκα και τότε μπήκαν δύο όμορφα αγόρια, ήταν δεν ήταν 15ετών. Σαν άκουσε τη λέξη “μαμά” τα μάτια της έλαμψαν, η φωνή της βγήκε και η ανάσα της έγινε ανάλαφρη!

Ήρθε το γιατρικό της σκέφτηκα,και αποφάσισα να βγω στο σαλονάκι και να τους αφήσω να απολαύσουν μια μικρή οικογενειακή στιγμή από τις λίγες που τους είχαν απομείνει. Πέρασε αρκετή ώρα, ίσως και δύο ώρες όταν αποφάσισα να ξαπλώσω ,γιατί ούτε και εγώ ένιωθα καλά.. Γύρισα στο δωμάτιο και εκείνη έλειπε, όλοι έλειπαν! Μα που πήγαν, ρώτησα μια καλοσύνη νοσηλεύτρια.. Τίποτα καλή μου, ξάπλωσε εσύ.. Και κατάλαβα.. Εκείνη έφυγε μόλις είδε τα παιδιά της, οι 2ώρες που έλειψα ήταν αρκετές για να στρωθεί το κρεββάτι για τον επόμενο..
Κανένα δεν είδα, έφυγαν από την πίσω πόρτα, όπως λέμε.. Θεέ μου σκεφτόμουν γιατί δεν της έδωσες χρόνο ακόμα; είχε σκοπό ακόμα.. Είχε μικρά παιδιά.. Πόσο ανελέητα χτυπάς τους ανθρώπους..

Αυτό που θυμάμαι και θα θυμάμαι πάντα για την κυρία με τον βρόγχο, ήταν τα μάτια της που ενώ δεν είχαν ζωή, μόλις αντίκρισαν τα παιδιά της, έλαμψαν, δυναμώσαν, όπως οταν η φωτιά κατασπαραζει δασοι, τόση δύναμη απέκτησαν… Όμως αυτό ήταν για λίγη ώρα.. Έπειτα καταγάλιασαν μια για πάντα…

Η εισαγωγή μου, για εκείνη τη φορά ,έληξε μέσα σε λίγες΄μέρες… Για κάποιους έληξε η ζώη μεσα σε εκείνη τη κλινική.. Εκείνες τις μέρες κοιτούσα το ταβάνι τα βράδια και προσπαθούσα να κρυφτώ από τους μαυροφορεμένους… Ημουν οργισμένη μαζί τους.. Για την αποδοχή, ίσως και προσμονή του θανάτου…

Κοιτούσα το ταβάνι και έτσι με έβρισκε κάθε πρωινό, εκείνης της εισαγωγής.. Προσωπικά με άλλαξε, αλλαξε το τρόπο σκέψης μου, άλλαξε την καθημερινότητα μου και μου έδωσε πανιά και σωσίβια για να σαλπάρω και να ανεβάσω κάθε βοήθεια που θα βρεθεί τυχαία στο καράβι μου. Γιατί πες μου, αν φύγεις κάποια στιγμή ξαφνικά η ακόμα και με “πρόγραμμα” πως θα ήθελες να σε θυμούνται οι άλλοι… Αλλά ακόμα και αυτό, αν δεν σε ενθουσιάζει τώρα, δεν πειράζει, γιατί κάποιο γεγονός, κάποια στιγμή, θα σε φέρει στα λόγια μου..

“Καποτε με ρώτησαν γιατί βοηθάς; Και απλά απάντησα νιώθω να κερδίζω μια μέρα ζωής ακόμα.

Η δική μου Αληθινή Ιστορία…

Ιωάννα Ροζάκη

[flashnews]

«Ο φίλος της δεν έχει καμία σχέση με τον θάνατο της κόρης μου» λέει η μητέρα της Αναστάζια

0

Δείτε την ανάρτηση της μητέρας της 27χρονης από την Πολωνία για τον 28χρονο σύντροφο της κόρης της

Ασπίδα προστασίας για όλα όσα ακούγονται ή υπονοούνται από κάποιους για ύποπτη συμμετοχή του συντρόφου της Αναστάζια Ρουμπίνσκα, στον εφιαλτικό θάνατο της στην Κω, υψώνει η μητέρα της 27χρονης, η οποία θεωρεί πως ο νεαρός άνδρας δεν έχει καμία σχέση με την τραγική υπόθεση και ρίχνει ευθύνες στους αστυνομικούς που άργησαν τις έρευνες.

mitera anastazia

Η μητέρα της 27χρονης Αναστάζια από την Πολωνία

Με ανάρτηση της πριν από λίγες ώρες στην Πολωνική σελίδα “POLACY W GRECJI” στο Facebook η Ναταλία Ρουμπίνσκα ξεκαθαρίζει προς όλους τους λόγους για τους οποίους θεωρεί τον σύντροφο της κόρης της, Μιχάλ, αθώο:

«Eίμαι η μητέρα της Αναστασίας και μπορώ να αποδείξω σε όλους, ότι ο φίλος της δεν έχει καμία σχέση με τον θάνατο της κόρης μου» ξεκινάει στην ανάρτηση της και προσθέτει τους λόγους για τους οποίους έχει καταλήξει στην απόφαση αυτή, καθώς και για την ευθύνη που φέρουν οι αστυνομικοί του νησιού, που όπως λέει υποτίμησαν την υπόθεση.

«Με πήρε αμέσως μετά την εξαφάνιση της και το ανέφερε αμέσως και στην αστυνομία όπου τους έστειλε και τα σημεία με τις τοποθεσίες που έδειχναν πως βρισκόταν το κινητό της. Ο ίδιος έψαχνε όλη την νύχτα, άλλα η αστυνομία υποτίμησε το γεγονός και του είπαν να το καταγγείλει την επόμενη ημέρα το πρωι. Αν είχαν ενεργήσει άμεσα θα ζούσε η κόρη μου. Όσο έστελνε τις τοποθεσίες το κινητό ήταν διαθέσιμο, το πρωί δεν ήταν. Την υπόθεση ο ίδιος έκανε γνωστή στην πρεσβεία, δεν θα περιγράψω όμως άλλο την κατάσταση».

Δείτε την ανάρτηση της μητέρας της Αναστάζια:

kos mitera anartisi

Υπενθυμίζεται ότι ο 28χρονος φίλος της Αναστάζια επέστρεψε στην Πολωνία μαζί με τη μητέρα της αδικοχαμένης κοπέλας μετά τις νέες καταθέσεις που έδωσε ο Μιχάλ στους αστυνομικούς καθώς ζητήθηκαν διευκρινίσεις για ορισμένα μηνύματα που ανακτήθηκαν από το κινητό της κοπέλας από την Πολωνία.

«Ο Φίλιππος έμαθε πριν από λίγο για τον χαμό του»: Συγκινεί η πρώην σύζυγος του Α. Νικολαΐδη για το παιδί τους

0

Την τελευταία του πνοή άφησε ο Ολυμπιονίκης του Τάε Κβον Ντο και αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξανδρος Νικολαΐδης, σε ηλικία 43 ετών.

Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 17 Οκτωβρίου του 1979.

Ήταν παντρεμένος με τη δημοσιογράφο Δώρα Τσαμπάζη και είχαν αποκτήσει δύο παιδιά, την Ελεάννα και τον Γιώργο. Ο εκλιπών είχε και ένα γιο από τον πρώτο του γάμο με την πρώην εμβληματική αρχηγό της ομάδας βόλεϊ του Παναθηναϊκού, Ρούξι Ντουμιτρέσκου, τον Φίλιππο, που διαμένει στην Ρουμανία.

Σε επικοινωνία που είχε το αθλητικό μέσο SDNA μαζί της ρωτήθηκε αν θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για να αποχαιρετήσει η ίδια και ο 11χρονος Φίλιππος τον πατέρα του για τελευταία φορά, με την ίδια να απαντά:

«Ο Φίλιππος έμαθε πριν από λίγο για τον χαμό του πατέρα του (γνώριζε την κατάσταση υγείας του) και η προτεραιότητά μου αυτή τη στιγμή είναι να τού σταθώ όποτε και όπως το ζητά αυτός.

319

Θα σεβαστώ την ανάγκη της οικογένειας να θρηνεί τον Αλέξανδρο και εάν ο Φίλιππος επιθυμεί στο μέλλον να επισκεφτεί τον τάφο, θα είμαι δίπλα του. Δεν παύει να είναι ο πατέρας του… Λυπάμαι πολύ, πραγματικά.»

Θυμίζουμε ότι του θυελλώδους έρωτα της κορυφαίας βολεϊμπολίστριας του «τριφυλλιού», με τον «ασημένιο» ολυμπιονίκη ακολούθησε ένα όχι «βελούδινο» διαζύγιο, με τους δύο να οδηγούνται σε μία ατέρμονη δικαστική διαμάχη.

Η κατάληξη ήταν η Ντουμιτρέσκου να φύγει από την Ελλάδα και να εγκατασταθεί μόνιμα στον τόπο καταγωγής της στη Ρουμανία με το παιδί.

«Ο φάκελος για το κύκλωμα παιδεραστίας με πιθανή εμπλοκή ΜΚΟ δεν υπάρχει πουθενά»

0

«Ο φάκελος για το κύκλωμα παιδεραστίας με πιθανή εμπλοκή ΜΚΟ δεν υπάρχει πουθενά» γράφει η Έλενα Ακρίτα.

Σε ανάρτηση της στρέφεται σε όλους όσους συγκέντρωναν υπογραφές για να φύγει ο Δημήτρης Λιγνάδης από τη γειτονιά, αλλά «όταν μπαινόβγαιναν ανήλικα προσφυγόπουλα στην πολυκατοικία κι ακούγονταν κλάματα γοερά στο διαμέρισμα»

Η ανάρτηση:

«Αυτοί που ουρλιάζουν πιο δυνατά για τις φωτογραφίες με τον Λιγναδη σε πρεμιέρες είναι οι ιδιοι που όταν στο διπλανό τους διαμέρισμα γίνεται βιασμός, κακοποίηση, δολοφονία, εκείνοι «πέφτουν από τα σύννεφα» γιατί ο θύτης «δεν είχε δώσει δικαιώματα στη γειτονιά».

Όπως οι κάτοικοι του Μεταξουργείου που συγκέντρωναν υπογραφές να φύγει ο Λιγνάδης από τη γειτονιά. Ενώ, όταν μπαινόβγαιναν ανήλικα προσφυγόπουλα στην πολυκατοικία κι ακούγονταν κλάματα γοερά στο διαμέρισμα, κανείς από αυτούς δεν πήγε στην Αστυνομία.

ΜΟΝΟΝ ΕΝΑΣ το 2012 κατήγγειλε τους παιδοβιασμους, τιμή και δόξα στον άνθρωπο αυτόν.

Παρεμπιπτόντως, επειδή έκανα έρευνα για το θέμα, σάς πληροφορώ ότι ο φάκελος για το κύκλωμα παιδεραστίας και την εμπλοκή ΜΚΟ δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ. Άνοιξε η γη και το κατάπιε!».

«Ο υγιής άνθρωπος δεν βασανίζει τους άλλους.»

«Ο υγιής άνθρωπος δεν βασανίζει τους άλλους. Γενικά είναι οι βασανισμένοι που εξελίσσονται σε βασανιστές…» – Καρλ Γιουνγκ

O Μιγκέλ ντε Θερβάντες από το 1570 και για αρκετά χρόνια, προσέφερε τις υπηρεσίες του ως επαγγελματίας στρατιώτης, λαμβάνοντας μέρος στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου κατά του οθωμανικού στόλου, ως υπαξιωματικός του πολεμικού πλοίου Μαρκέσα, καθώς και στην πολιορκία της Κέρκυρας.

Tραυματίστηκε δύο φορές στο στέρνο ενώ ένας τρίτος τραυματισμός προκάλεσε μόνιμη βλάβη αχρηστεύοντας το αριστερό του χέρι.

Ο άνθρωπος που μοιάζει να έγραψε για έναν τρελό ουτοπιστή, επέστρεφε στην Ισπανία στα 1575, όταν η γαλέρα με την οποία έπλεε, δέχθηκε επίθεση από πειρατές. Μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στο Αλγέρι όπου παρέμεινε για πέντε χρόνια ως δούλος.

Τελικά κατάφερε να επιστρέψει στην Ισπανία…

Ένα κρύο βράδυ του 1605, Ο Θερβάντες μπήκε με την παρέα του στο καπηλειό της Σεβίλλης που επισκέπτονταν συχνά.

Κάθισαν μπροστά στο τζάκι, καθώς τα τελευταία ξύλα παραδίνονταν στη φωτιά και το κρύο ξαναγέμιζε τον χώρο.

Η τύχη όμως εκείνη τη μέρα δεν ήταν τόσο με το μέρος του. Η σύντροφος του Κάπελα, έχοντας πιει αρκετά, σάρκαζε μεγαλόφωνα με πελάτες την κυκλοφορία του βιβλίου του.

Το βλέμμα της έπεσε στο συγγραφέα και με θυμό άρχισε να χλευάζει μεγαλόφωνα τον Θερβάντες που καθόταν σχετικά κοντά με την παρέα του. «Είστε τρελοί, ουτοπιστές που κυνηγάτε ανεμόμυλους εσύ και ο ήρωάς σου».

Ο Θερβάντες δεν άφησε να τη διακόψουν. Τη γνώριζε από μικρό παιδί.

Κοιτούσε με λίγη θλίψη, προσπαθώντας να κατανοήσει το θυμό κάτω από το «σκληρό δέρμα» της πικρή κακίας της.

Σκεφτόταν σιωπηλά…

Η κακία, το μίσος είναι έντονα συναισθήματα που συχνά κρύβουν το φόβο πίσω τους.

Η αλήθεια ήταν ότι η ζωή αυτής της γυναίκας είχε καθοριστεί από όταν ήταν μικρή, και δεν είχε κανένα ιδανικό, αντίθετα με το βιβλίο του.

Εύκολα μπορεί να φανεί η σκληρή παιδική ζωή ενός ανθρώπου ο οποίος φαίνεται να έχει αναπτύξει ένα σκληρό δέρμα για να μη πληγωθεί από κανέναν…

Ο ίδιος ο άνθρωπος δεν έχει γνώση της ύπαρξης του «σκληρού δέρματος» που φοράει…Ούτε του τιμήματός αυτού, ότι δεν μπορεί να νιώσει ή να απολαύσει στο ίδιο βάθος συναισθήματα, όπως ένας άλλος άνθρωπος που δεν είχε τα ίδια δύσκολα βιώματα.

Η συγκεκριμένη γυναίκα είχε τελείως διαφορετικές εικόνες…

Παραμελημένη κυρίως από τον πατέρα, δεν έβρισκε καμία αξία στον εαυτό της και στους άντρες παρά μόνο ως περιστασιακά αντικείμενα ηδονής, χωρίς ίχνος αγάπης. Υπήρξε μία κόρη που έβλεπε σε ένα σπίτι εναλλαγές συντρόφων του πατέρα, ο οποίος παρείχε μόνο πράγματα υλικά σε μία ψυχρή συναισθηματικά μητέρα.

Πώς να μπορούσε να αντιληφθεί μία γυναίκα, τον εαυτό της ως Δουλτσινέα, τη γυναίκα που ενεργοποιεί θετικά το δυναμικό ενός άνδρα μέσα από τη διαδικασία του έρωτα. Έχοντας μάλιστα ζήσει μία υποτιμημένη μητέρα από τον πατέρα. Στην περίπτωσή της ήταν αδύνατον να υπάρξει αγάπη για την εικόνα του άντρα σε έναν μόνο σύντροφο…

Αντίθετα, η γυναίκα αυτή επέλεγε μόνο άνδρες που δεν είχαν πνεύμα άξιο για να θαυμάσει.

Ο Θερβάντες την κοιτούσε σιωπηλά, με κατανόηση και λίγη θλίψη… Η προσωπική της ζωή ήταν ένα φίλτρο το οποίο δεν την άφηνε να κατανοήσει οτιδήποτε και να διάβαζε στο Δον Κιχώτη, κάνοντάς όλα να δείχνουν ρομαντικές ανοησίες.

Εκείνη τη στιγμή ο Θερβάντες παρατήρησε για πρώτη φορά πώς το μυαλό της γυναίκας απέρριπτε το βιβλίο του, καθώς αυτό απειλούσε την πλαστή ευτυχία της.

Πολλές φορές οι άνθρωποι προτιμούν να δημιουργήσουν και να ζουν ένα ψέμα, προκειμένου να αποφύγουν να συνειδητοποιήσουν μία αλήθεια που δεν αντέχουν..

Και νιώθουν φόβο όταν το ψέμα τους κινδυνεύει να διαλυθεί, ακόμη κι από ένα βιβλίο σαν το Δον Κιχώτη.

Διότι αυτό το ψέμα έχει γίνει ο κόσμος τους. Φοβούνται την αλήθεια που μπορεί να γκρεμίσει τον κόσμο αυτό, καθώς δεν ξέρουν άλλο τρόπο να χτίσουν έναν διαφορετικό νέο κόσμο.

Αργότερα, διακόσια και χρόνια μετά, θα εμφανιζόταν μία επιστήμη που θα αποδείκνυε ότι το φίλτρο του «σκληρού δέρματος» είναι μία άμυνα του μυαλού που μακροπρόθεσμα βλάπτει τον άνθρωπο.

Ότι αυτό εξαφανίζεται μόνο όταν γίνει συνειδητό στον άνθρωπο πώς το απέκτησε, μέσα από την παιδική του ηλικία.

«Όταν μισούμε έναν άνθρωπο, τον μισούμε για κάτι που μας θυμίζει τον εαυτό μας. Κάτι που δεν έχουμε εμείς μέσα μας, δεν μπορεί ποτέ να μας συγκινήσει…» – Herman Hesse

Νίκος Βακόνδιος, Ψυχολόγος

Ο Νίκος Βακόνδιος είναι απόφοιτος του Αριστοτελείου παν/μίου Θεσσαλονίκης, εξειδικευμένος στη διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση όλου του φάσματος των ψυχικών διαταραχών. Είναι επιστημονικός συνεργάτης γενικών κλινικών και διατηρεί ιδιωτικό γραφείο στο Χαλάνδρι

Πηγή: enallaktikidrasi.com