Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2025
Blog Σελίδα 13951

«ΟΧΙ» από τον Σταγών Θεόκλητο για τον ερχομό της Αμάλ στην Καλαμπάκα

0

Επιστολή προς τον Δήμαρχο Μετεώρων κ. Αλέκο και την Προισταμένη ΕΦΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ κ. Κρυσταλλίαν Μαντζανά, απέστειλε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων κ. Θεόκλητος για τον ερχομό της Αμάλ στην περιοχή μας.

Η επιστολή του Σεβασμιωτάτου έχει ως εξής:

Προς

Τον Αξιότιμον κ. Θοδωρή Αλέκο, Δήμαρχον Μετεώρων και,

Την Προισταμένην ΕΦΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ, Ερίτιμον κ. Κρυσταλλίαν Μαντζανά

Όπως πληροφορηθήκαμε από δημοσιεύματα τοπικών ιστοσελίδων γιά την πραγματοποίηση ποικίλων δραστηριοτήτων και την κινηματογράφηση τους (με την χρήση drone) στα πλαίσια καλλιτεχνικού προγράμματος της διεθνούς δράσεως «The Walk -To ταξίδι» (επισυνάπτουμε ηλεκτρονικώς τα σχετικά δημοσιεύματα), σας γνωρίζουμε τα κάτωθι:

Ουδεμίαν έγκριση δίδουμε και ουδεμίαν άδεια παρέχουμε για την πραγματοποίηση των σχετικών δρώμενων, όπως αυτά περιγράφονται στήν επίσημη ιστοσελίδα του προγράμματος walkwithamal.org κα αφορούν στην εκτέλεση ασκήσεων «top rope και slackline από το Climb in Meteora στον προαύλιο χώρο του παρεκκλησίου του Αγίου Αντωνίου στην Καλαμπάκα » ή στην «Μονή Αγίου Αντωνίου Μετεώρων», όπως αναφέρεται σε τοπικά ΜΜΕ.

Δεν επιτρέπουμε την πραγματοποίηση και κινηματογράφηση αναλόγων δραστηριοτήτων εντός του ιερού χώρου των Αγίων Μετεώρων, αλλά και σε κάθε άλλο περιβάλλοντα θρησκευτικό  χώρο της Ιεράς Μητροπόλεώς μας Σταγών και Μετεώρων, καθώς δεν συνάδουν με τον θρησκευτικό χαρακτήρα και την πολιτιστική παράδοση της περιοχής.

Ανάλογες δραστηριότητες, άλλωστε, δεν μπορούν να επιτραπούν και λόγφ των μέτρων προστασίας κατά της διασποράς του κορονοϊού και μάλιστα, την στιγμή κατά την οποίαν απαγορεύονται οι συναθροίσεις, οι θρησκευτικές εκδηλώσεις και Λιτανείες, τελευταίως δε, δεν επιτράπηκε σε όλη την χώρα η λιτάνευση της αγίας εικόνος της Παναγίας μας!

Μετ’ ευχών

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ο ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ

amal 10

 

ΠΗΓΗ: romfaia. gr

«Όχι» από το Εθνικό Αστεροσκοπείο στην πρόταση Μητσοτάκη για υπαγωγή στην Πολ. Προστασία

0

Με μια γεμάτη νόημα ανάρτηση, ο διευθυντής και πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών αντιτίθεται στην πρόταση Μητσοτάκη να υπαχθεί το Αστεροσκοπείο και η ΕΜΥ στην Πολιτική Προστασία.

Την έντονη αντίδραση του Διευθυντή και Προέδρου του ΔΣ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών προκαλέσε η εξαγγελία του πρωθυπουργού για υπαγωγή του Αστεροσκοπείου και της ΕΜΥ στην Πολιτική Προστασία.

«Η επιστήμη και η ερευνητική διαδικασία απαιτούν ελεύθερο ακαδημαϊκό περιβάλλον για να πραγματωθεί» υπογραμμίζει ο καθηγητής Μανώλης Πλειώνης σε σχετική ανάρτησή του στον επίσημο λογαριασμό του Αστεροσκοπείου στο facebook.

pleionis

Ο καθηγητής επισημαίνει πως συμφωνεί ότι «στην προσπάθεια να προφυλάξουμε τις ζωές και περιουσίες των συνανθρώπων μας, το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα και την οικονομία πρέπει να συστρατευθούμε όλοι», τονίζει ωστόσο πως «ο κάθε φορέας όμως από το δικό του μετερίζι, με σεβασμό στις θεμελιώδεις διαφορές και στις ιδιαιτερότητές του, που είναι απαραίτητες για την υλοποίηση της αποστολής του, αλλιώς είναι πιθανό να οδηγηθούμε πάλι σε αναποτελεσματικότητα, ανεξάρτητα από τις προθέσεις».

Αναφέρει μάλιστα πως θα επιδιώξει να συναντήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να του εξηγήσει πώς μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική συνεργασία «χωρίς να χρειάζεται η υπαγωγή του ΕΑΑ στο υπουργείο αυτό».

Ακολουθεί η ανάρτηση του κ. Πλειώνη:

Τι είπε ο Μητσοτάκης για Αστεροσκοπείο και ΕΜΥ στη ΔΕΘ

Υπενθυμίζεται ότι κατά τη συνέντευξη Τύπου του την Κυριακή (17/9) στην 87η ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός ερωτηθείς αν έγιναν λάθη από τον κρατικό μηχανισμό κατά τη διάρκεια της κακοκαιρία Daniel, τόνισε ότι μια από τις πρωτοβουλίες της επόμενης ημέρας θα είναι η μεταφορά της ΕΜΥ και του Αστεροσκοπείου στην Πολιτική Προστασία.

«Ποτέ δεν είπα ότι δεν έγιναν λάθη στη διαχείριση του καλοκαιριού. Δεν είναι η ώρα να μιλήσω για αυτά. Θα μιλήσω για το τι πρέπει να κάνουμε καλύτερα, για να γίνουμε πιο αποτελεσματική. Στην περίπτωση των πλημμυρών δεν αισθάνομαι ότι έχουμε εντάξει στην Πολιτική Προστασία τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας. Πρώτες πρωτοβουλίες είναι η μεταφορά της ΕΜΥ και του Αστεροσκοπείου στην Πολιτική Προστασία», είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός.

«Όχι» από Μητσοτάκη για την έφιππη αστυνομία στην Αθήνα

0

«Όχι» φέρεται να είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρόταση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Νότη Μηταράκη για έφιππη αστυνομία στο κέντρο της Αθήνας. Υπενθυμίζεται πως ο κ. Μηταράκης είχε υπογράψει σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος.

Απορριπτική ήταν η απάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην πρόταση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Νότη Μηταράκη για έφιππη αστυνομία στο κέντρο της Αθήνας.

Όπως σημειώνουν κυβερνητικές πηγές, η πρόταση για τη σύσταση της αστυνομίας, που θα επιτελούσε κατά βάση χρέη στο ιστορικό κέντρο, δεν έγινε αποδεκτή από τον πρωθυπουργό.




Η πρόταση Μηταράκη

Άξιο αναφοράς είναι ότι, μέχρι την απόρριψη της σχετικής πρότασης, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη υπέγραψε σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που θα προωθηθεί για έγκριση, για τη δημιουργία Έφιππης Αστυνομίας, για τουριστικούς και τελετουργικούς λόγους στο κέντρο της Αθήνας.

Το συγκεκριμένο σώμα, εφόσον εγκριθεί η δημιουργία του, αναμένεται να λειτουργήσει από τις αρχές του 2024, θα αποτελείται από 6-8 έφιππους αστυνομικούς και θα έχει παρουσία στο τουριστικό κέντρο, ή σε τελετές και υποδοχή επισήμων.

Νωρίτερα, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ο κ. Μηταράκης ανέφερε ότι επανασχεδιάζεται και ο ρόλος της πανεπιστημιακής αστυνομίας σε σχέση με τη μορφή που αρχικώς είχε σχεδιαστεί. «Δεν θα μπαίνει μέσα στα πανεπιστήμια για να κάνει τον θυρωρό. Ο ρόλος της αστυνομίας θα είναι επικουρικός και θα μπαίνει στα πανεπιστήμια όταν χρειάζεται», είπε χαρακτηριστικά.




«Όχι, παππού, δεν θα παίζεις μαζί της όπως θέλεις!»: Μια διδακτική αληθινή ιστορία για την ασφάλεια των παιδιών μας

0

«Σε κανέναν άλλον ενήλικα που βρισκόταν στο δωμάτιο η εικόνα αυτή δεν έκανε εντύπωση: Ένας ηλικιωμένος άντρας σκυμμένος πάνω από την 3χρονη κόρη μου. Περιστασιακά να την ‘πειράζει’ή να την γαργαλάει και εκείνη να συρρικνώνεται. Να γίνεται όλο και μικρότερη με κάθε ανεπιθύμητο άγγιγμα. Τη φαντάστηκα να προσπαθεί να γίνει αρκετά μικρή για να γλιστρήσει από το καθισματάκι της και κάτω από το τραπέζι και να φύγει μακριά.

Όταν η μητέρα μου παρακολουθεί αυτή τη σκηνή, βλέπει ένα παιχνιδιάρικο πείραγμα. Ένας παππούς που ασχολείται με την εγγονή του.

“Μάγια”. Ο τόνος μου κόβει την οχλαγωγία της καθιερωμένης οικογενειακής μάζωξης. Δεν με κοιτάζει.

“Μάγια”. Λέω ξανά. “Μπορείς να του πεις όχι, Μάγια μου. Εάν αυτό δεν σου αρέσει, θα μπορούσες να του πεις “Παππού, παρακαλώ κάνεις λίγο πίσω – θα ήθελα λίγο χώρο για το σώμα μου.”

Καθώς προφέρω αυτά τα λόγια, ο πατριός μου, το μπουλντόγκ, γέρνει ακόμα περισσότερο, σχεδόν αιωρείται ακριβώς πάνω από το κεφάλι της. Το επίμονο χαμόγελό του με χλευάζει καθώς η κόρη μου μαζεύει το σώμα της, προσπαθώντας να ξεφύγει από το γαργάλημα και την ζεστή του ανάσα στο πρόσωπό της.

Επαναλαμβάνω με λίγη περισσότερη δύναμη. Τελικά με κοιτάζει.

“Μαμά… μπορείς να το πεις εσύ;” Έκπληξη! Ένα 3χρονο κορίτσι δεν αισθάνεται άνετα να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια σε έναν ενήλικο άνδρα. Ένας άντρας που έχει δηλώσει ότι την αγαπά και την φροντίζει ξανά και ξανά, και όμως τώρα στέκεται εδώ, δείχνοντας μηδενικό ενδιαφέρον για τις επιθυμίες της για το σώμα της. Ετοιμάζομαι για μάχη.

“Μπαμπά! Σε παρακαλώ κάνε λίγο πίσω! Η Μάγια θα ήθελε λίγο χώρο.” Η φωνή μου είναι σταθερή αλλά ευδιάθετη. Εκείνος δεν κινείται.

“Μπαμπά. Δεν υπάρχει λόγος να στο πω δεύτερη φορά. Κάνε λίγο πίσω. Η Μάγια νιώθει άβολα.”

“Ω, χαλάρωσε!”, λέει, ανακατεύοντας τα ξανθά μαλλιά της. Η πατριαρχία στέκεται και με πατρονάρει στην ίδια μου την κουζίνα. “Απλά παίζουμε!”.

“Όχι. Εσείς έπαιζες, όχι εκείνη. Στο έχει καταστήσει σαφές εδώ και ώρα ότι θα ήθελε λίγο χώρο. Τώρα σε παρακαλώ κάνε πίσω.”

“Μπορώ να παίξω όπως θέλω μαζί της!”. Μου λέει, ισιώνοντας την πλάτη του. Με πιάνει ένα σφίξιμο στο στήθος. Οι τρίχες στα χέρια μου σηκώνονται καθώς κοιτάζω αυτόν τον άνδρα, τον οποίον αποκαλώ πατέρα μου για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, να μπαίνει στο ρινγκ της μάχης.

“Όχι. Όχι, δεν μπορείς να παίξεις όπως θέλεις μαζί της. Δεν είναι εντάξει να ‘διασκεδάζεις’ με κάποιον που δεν θέλει να παίξει.” Ανοίγει το στόμα του για να απαντήσει, αλλά η οργή μου είναι εμφανής μέσω της μετρημένης απάντησής μου. Αναρωτιέμαι αν η κόρη μου μπορεί να το νιώσει. Ελπίζω να μπορεί.

Υποχωρεί στο σαλόνι και η κόρη μου με κοιτάζει. Τα μάτια της, δυο αστέρια σε μπλε και φουντουκί αποχρώσεις, λάμπουν από θαυμασμό για τη μαμά της. Ο δράκος νικήθηκε (προς το παρόν). Η μητέρα μου είναι σιωπηλή. Αρνείται να με κοιτάξει στα μάτια.

Αυτή είναι η ίδια γυναίκα που με φίμωσε όταν της είπα για τη σεξουαλική επίθεση που πρόσφατα κατάφερα να αναγνωρίσω. Αυτή είναι η ίδια γυναίκα που απήχθη από μια παρέα ξένων καθώς περπατούσε προς το σπίτι ένα βράδυ. Πάλεψε και φώναξε μέχρι να την κλωτσήσουν έξω από το αμάξι. Καθώς έφευγαν τρέχοντας, της πάτησαν με τη ρόδα τον αστράγαλο και την άφησαν με μια ζωή σωματικού και συναισθηματικού πόνου. Αυτή είναι η ίδια γυναίκα που δεν είπε τίποτα, που δεν μπορούσε να πει τίποτα καθώς το αφεντικό της και οι φίλοι του την παρενόχλησαν σεξουαλικά για χρόνια. Αυτή είναι η ίδια γυναίκα που παντρεύτηκε έναν από αυτούς τους φίλους!

Όταν η μητέρα μου βλέπει αυτή τη σκηνή, βλέπει την κόρη της να αντιδρά υπερβολικά. Με βλέπει “να το κάνω μεγάλο ζήτημα από το τίποτα”. Οι ανησυχίες της επικεντρώνονται περισσότερο στην διατήρηση του status quo και στην προστασία του τοξικού “εγώ” του πατριού μου, παρά στην ασφάλεια της συρρικνωμένης 3χρονης μπροστά της.

Όταν βλέπω αυτήν τη σκηνή, είμαι τόσο εξοργισμένη όσο και απογοητευμένη. Η δική μου δύναμη και η άρνησή μου να παραμείνω σιωπηλή είναι το αποτέλεσμα κακομεταχείρισης γυναικών που οι διαμαρτυρίες τους αγνοήθηκαν εδώ και εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες χρόνια. Είναι το αποτέλεσμα του να βλέπω τη μητέρα μου να υποφέρει αθόρυβα στα χέρια πολλών ανδρών εδώ και χρόνια. Είναι το αποτέλεσμα της δικής μου κακομεταχείρισης και του πανηγυρικού όρκου μου να βάλω τέλος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο.

Θα ήταν τόσο εύκολο για κάποιον να δει σήμερα ένα κοριτσάκι να διδάσκεται ότι οι επιθυμίες του δεν έχουν σημασία. Ότι το σώμα της δεν είναι δικό της. Ότι ακόμη και οι άνθρωποι που αγαπά θα την κακομεταχειριστούν και θα την αγνοήσουν. Και ότι όλα αυτά είναι “εντάξει” στο όνομα της διασκέδασης των αντρών.

Κι όμως. Αυτό που βλέπω εγώ αντ ‘αυτού είναι ένα μικρό κορίτσι που παρατηρεί τη μαμά του. Βλέπω ένα μικρό κορίτσι να μαθαίνει ότι η φωνή του έχει σημασία. Ότι οι επιθυμίες του έχει σημασία. Βλέπω ένα μικρό κορίτσι να μαθαίνει ότι επιτρέπεται και αναμένεται από εκείνη να πει όχι. Την βλέπω να μαθαίνει ότι αυτό δεν είναι εντάξει.

Και ελπίζω η μαμά μου να μαθαίνει επίσης κάτι από όλο αυτό.»

Γράφει η: Lisa Norgren, Writer

«Όχι, να μην παίξεις μαζί μας» είπαν οι συμμαθήτριες στην κόρη μου αποδεικνύοντας πόσο δύσκολη είναι η παιδική φιλία

0

Πόσο λάθος κάνουμε όσοι συνηθίζουμε να λέμε, ότι η φιλία στην παιδική ηλικία είναι κάτι εύκολο και αβίαστο. Ακόμα κι αν τα παιδιά δείχνουν φαινομενικά να παίζουν μαζί στα σχολικά διαλείμματα, να γελούν και να πειράζονται, αν κοιτάξουμε λίγο πιο βαθιά, ο συναισθηματικός τους κόσμος κρύβει σκληρές αλήθειες.

Τις προάλλες την κόρη μου την έπιασαν τα κλάματα, στο τέλος μιας πολύωρης συζήτησής μας, κατά την οποία προσπαθούσε να μου εξηγήσει τι είχε συμβεί νωρίτερα στο σχολείο της και γιατί ένιωθε ότι δεν έχει φίλες. Αν κάποιος την παρατηρούσε εκείνη τη μέρα σε κάποιο διάλειμμα, θα την έβλεπε να παίζει ανέμελη κυνηγητό με τα αγόρια και θα υπέθετε, ότι έτσι περνά καλά αυτό το αγοροκόριτσο. Υπάρχει, λόγος, όμως που συχνά καταφεύγει στην πιο μπρουτάλ αλλά σίγουρα πιο απλή συντροφιά του άλλου φίλου.

“Όχι, δεν μπορείς να παίξεις μαζί μας”, της είπε μία συμμαθήτριά της εκείνη την ημέρα, όταν η κόρη μου πήρε την πρωτοβουλία να προσεγγίσει εκείνη και μία τρίτη στο διάλειμμα. “Ποιος σου είπε ότι θέλουμε να είμαστε φίλες;” πρόσθεσε η άλλη. Προσπάθησα να καταλάβω: Μήπως νωρίτερα τους είχε πει κάτι που τις ενόχλησε; Ορκίστηκε πως όχι. Αντίθετα, της ζήτησαν να τους δέσει τα κορδόνια και τη στιγμή που η κόρη μου έσκυψε, της πάτησαν τα χέρια!

Δεν την αμφισβήτησα -τα γνωρίζω τα κορίτσια αυτά. Δεν χαρακτηρίζονται από ευγένεια. Τις προάλλες καλημέρισα το ένα, καθώς περπατούσε προς το σχολείο με τον μπαμπά του, και έστρεψε το βλέμμα του αλλού. Ο μπαμπάς στον κόσμο του…

Η κόρη μου είναι ένα εξαιρετικά έξυπνο παιδί. Υπερκινητικό, φουλ αγοροκόριτσο, επιπόλαιο, συχνά “ξερόλας” αλλά με αγνή καρδιά και βαθιά, ειλικρινή επιθυμία να έχει φίλους. Να νιώθει, ότι ανήκει σε μία παρέα, σε μια ομάδα που δεν θα την κρίνει επειδή φοράει γυαλιά και με την οποία θα μοιράζεται κοινά ενδιαφέροντα -όπως όλοι μας, δηλαδή.

Της πρότεινα να κάνει παρέα με άλλα κορίτσια. Μου εξήγησε, ότι ένα ήδη σχηματισμένο παρεάκι έχει μια αρχηγό που κάθε μέρα απαιτεί -χαράτσι- το μισό κολατσιό των άλλων κοριτσιών και πως εκείνη δεν θα ανεχόταν κάτι τέτοιο. Και δύο-τρία άλλα κορίτσια κάθονται στο παγκάκι και μιλούν για σκουλαρίκια και ταινίες της Barbie -θέματα που στην κόρη μου προκαλούν αλλεργία. Το χειρότερο; Εξαιτίας του κορωνοϊού, δεν μπορεί να παίζει με παιδιά από άλλα τμήματα με τα οποία στο παρελθόν έκανε καλύτερη παρέα… Το αποτέλεσμα είναι να νιώθει τρομακτικά μόνη.

200108 omag left out 949x534 1

Έστυψα το μυαλό μου και προσπάθησα να της πω τα όσο το δυνατόν πιο σωστά, υποστηρικτικά λόγια, που θα την δυνάμωναν, χωρίς να θίγουν την ποιότητα των δύο πρώτων κοριτσιών. Της θύμισα, όπως πάντα, ότι το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και έχει τον δικό του τρόπο να συμπεριφέρεται, να κοινωνικοποιείται, και πως σίγουρα πολλά παιδιά δεν έχουν μάθει ακόμα να το κάνουν σωστά.

Της τόνισα, ότι δεν είναι ανάγκη να έχει κολλητές φίλες από το δημοτικό -αυτές οι σχέσεις συνήθως χτίζονται αργότερα στη ζωή μας- παρά παιδιά με τα οποία να παίζει όμορφα, που να την κάνουν να νιώθει καλά με τον εαυτό της και σίγουρα να μην την προσβάλλουν. Συμπλήρωσα, βέβαια, ότι εξίσου ευγενική και γεμάτη καλοσύνη θα πρέπει να είναι και η ίδια. Κανείς δεν θέλει φίλους που τον κάνουν να νιώθει άσχημα…

Τέλος, της πρότεινα να καλέσουμε ένα από τα περισσότερο (συγκριτικά με όλα τα άλλα) συμπαθητικά κορίτσια της τάξης της μια μέρα στο σπίτι, να παίξουν μαζί και ίσως έτσι να νιώσουν πιο άνετα και στο παιχνίδι τους στο σχολείο. Το δέχτηκε με χαρά και έτσι έκανα στην άλλη μαμά τη σχετική πρόταση.

Το ζήτημα, ωστόσο, δεν αλλάζει: Τα παιδιά έχουν ανάγκη από φίλους. Ειδικά τα κορίτσια, έχουν από πιο νωρίς ανάγκη να νιώθουν ότι ανήκουν κάπου, ότι είναι αποδεκτά από τους άλλους. Και δυστυχώς, διορθώστε με αν κάνω λάθος, παρατηρώ, ότι η φιλία στο Δημοτικό δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολη υπόθεση.

Με θλίβει να διαπιστώνω, ότι δεν μεγαλώνουν όλοι οι γονείς τα παιδιά τους με βασικό οδηγό την καλοσύνη. Και είναι αυτός ο λόγος που προσπαθώ πλέον να βρω την ισορροπία ανάμεσα στα δύο πιο πολύτιμα μαθήματα που έχω να δώσω στην κόρη μου για την φιλία: Να είσαι καλή αλλά και να σέβεσαι τον εαυτό σου, αναγνωρίζοντας πότε το ένστικτό σου σού συνιστά να αποχωρήσεις από μία σχέση.

Πηγή: infokids.gr

«Όχι, μη, αφήστε με»: Άκουγαν κοριτσάκι να φωνάζει στον ομαδικό βιασμό του 15χρονου στο Ίλιον και δεν έκαναν τίποτα

0

Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις για τον ομαδικό βιασμό του 15χρονου στο Ίλιον. Αίσθηση προκαλεί μια νέα καταγγελία που βλέπει το φως της δημοσιότητας σχετικά με τα όσα συνέβαιναν στο εγκαταλελειμμένο σπίτι, όπου κακοποιούνταν σεξουαλικά το άτυχο αγοράκι.

Μιλώντας στην εκπομπή «Το Πρωινό», ένας άνδρας που μένει κοντά στο εγκαταλελειμμένο σπίτι στο Ίλιον, μέσα στο οποίο ο 15χρονος έπεσε θύμα ομαδικού βιασμού, υποστήριξε ότι μια μέρα ακούστηκαν οι σπαρακτικές εκκλήσεις μιας κοπέλας που φώναζε προς τους νεαρούς «όχι, μη, αφήστε με, αφήστε με, αφήστε με». Συμπλήρωσε ωστόσο ότι δεν ενημέρωσε τις Αρχές.

«Η συγκεκριμένη ομάδα παιδιών μαζευόταν για περισσότερο από έναν χρόνο σε αυτό το σπίτι . Είχαν διαμορφώσει τον πίσω χώρο του σπιτιού για να κάνουν τα “πάρτι τους”. Έβαζαν δυνατή μουσική , έπιναν, έβριζαν και φώναζαν. Από την αρχή που τους βλέπαμε έλεγα ότι αυτό δεν θα έχει καλή κατάληξη… Το σπίτι το άνοιγε ο γιος οικογένειας που μένει δίπλα. Ήταν της γιαγιάς του» δήλωσε στην εκπομπή «Το Πρωινό» ο άνδρας που μένει κοντά στο εγκαταλελειμμένο σπίτι στο Ίλιον.

Και συνέχισε: «Το καλοκαίρι έγινε ένα περιστατικό που μας σόκαρε! Είχε μαζευτεί η παρέα , κάποιοι κάθονταν έξω και ορισμένοι είχαν μπει στο δωμάτιο που βρίσκεται από την πλευρά του δρόμου. Ακούσαμε ξαφνικά φωνές και τρομάξαμε. Ένα κορίτσι φώναζε: «Όχι, μη, αφήστε με, αφήστε με, αφήστε με». Παγώσαμε. Ήμασταν έτοιμοι να καλέσουμε την αστυνομία αλλά μετά δεν ξανακούσαμε να φωνάζει το κορίτσι ή κάποιος άλλος. Δεν το είχαμε καταγγείλει τότε. Αν το είχαμε κάνει πιθανόν να είχε γλυτώσει τον βιασμό ο 15χρονος. Ελπίζω αυτή η κοπέλα ,αν τυχόν της έκαναν κάτι τότε, να βρει τη δύναμη τώρα που μίλησε και ο μαθητής να καταγγείλει αυτό που συνέβη.




Η αντίδραση της Εκπροσώπου Τύπου της ΕΛ.ΑΣ.

Η δήλωση του εν λόγω κυρίου ότι άκουσε το κοριτσάκι αλλά δεν κάλεσε βοήθεια προκάλεσε την έκπληξη και την αντίδραση της Εκπροσώπου Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας, Κωνσταντίας Δημογλίδου, η οποία μιλώντας αμέσως μετά στην εκπομπή «Το Πρωινό» απόρησε «πως μπορεί αυτός ο άνθρωπος να κοιμάται ήσυχος, όταν ήταν μάρτυρας της κακοποίησης ενός παιδιού;».

«Κανένας πολίτης δεν θα ήθελε η φωνή αυτή, να είναι η φωνή του παιδιού του. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ένας πολίτης φοβάται να καλέσει ανώνυμα το 100 για κάτι τέτοιο. Η Αστυνομία στην Ελλάδα δίνει το δικαίωμα για ανώνυμες καταγγελίες. Αν υπήρχαν καταγγελίες και υπήρχε επανειλημμένα παρουσία της αστυνομίας στην περιοχή, δεν θα υπήρχε αυτή η κατάσταση. Πως μπορεί να κοιμάται αυτός ο άνθρωπος, όταν ήταν μάρτυρας της κακοποίησης ενός παιδιού;» είπε χαρακτηριστικά η Εκπρόσωπος Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας.

«Όχι, δεν θα πεθάνεις στη βάρδια μου» – Πώς έστησαν χειρουργείο στα επείγοντα και νίκησαν τον θάνατο στο Νοσοκομείο Χανίων

0

Ορθή κρίση, άμεση απόφαση και σωστή υλοποίηση απαιτούνταν για να σωθεί η ζωή ενός άνδρα που κρεμόταν από μια κλωστή, το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στο τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του νοσοκομείου Χανίων.

Όλα τα παραπάνω βρέθηκαν σε… περίσσεια εκείνη την ώρα, με γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και να γλιτώνουν από βέβαιο θάνατο, θύμα συμπλοκής που είχε συμβεί στην περιοχή των Δικαστηρίων στα Χανιά και μεταφέρθηκε στο νοσηλευτικό ίδρυμα μαχαιρωμένος στον θώρακα, έτοιμος να ξεψυχήσει.

Σε έναν σπάνιο ακόμα και για τα δεδομένα των επειγόντων περιστατικών χειρισμό, χρειάστηκε η χειρουργική επέμβαση να ξεκινήσει επιτόπου, στα ΤΕΠ δηλαδή. Ο κ. Στέφανος Παλιουδάκης, ο θωρακοχειρουργός που έλαβε την κρίσιμη απόφαση και ουσιαστικά έσωσε έτσι τον ασθενή, μίλησε στο zarpanews.gr για τις δραματικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν στα επείγοντα και περιέγραψε πώς όλοι οι εμπλεκόμενοι αντέδρασαν με τον ενδεδειγμένο τρόπο και νίκησαν τον θάνατο:

“Ο ασθενής έφερε τραύματα από νήσσον όργανο στον θώρακα. Δεν ήταν σταθερός αιμοδυναμικά και όταν κλήθηκα στα ΤΕΠ είδα εναν τραυματία που δεν ήταν σε θέση να μετακινηθεί. Είχαν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες από την κα Σίμου που εφημέρευε για να ετοιμαστεί για χειρουργείο, αλλά ο ασθενής παρουσίασε οξεία κατάρρευση.

Ο άνθρωπος πέθαινε, ήταν έτοιμος να πάθει ανακοπή από λεπτό σε λεπτό. Ήταν σαφές ότι αιμορραγούσε εσωτερικά κι έπρεπε να σταματήσει η αιμορραγία αυτή. Έλαβα τότε την απόφαση να γίνει επείγουσα θωρακοτομή επιτόπου στα ΤΕΠ, γιατί ο ασθενής δεν θα έφτανε μέχρι το χειρουργείο. 

Όλο το προσωπικό έκανε απίστευτη προσπάθεια. Μεταφέρθηκε χειρουργικό σετ στα ΤΕΠ. Με τη βοήθεια της αναισθησιολόγου κας Καλέα και του γενικού χειρουργού κ. Λώλη διασωληνώθηκε ο ασθενής και έγινε η θωρακοτομή, βρήκαμε το σημείο από όπου αιμορραγούσε, βάλαμε αγγειολαβίδες και σταματήσαμε την αιμορραγία.

Σταθεροποιήθηκε και τότε μεταφέρθηκε πια στο χειρουργείο όπου μαζί με τον κ. Κουλαξουζίδη και τον κ. Ηλιάκη συνεχίσαμε με πολύωρη επέμβαση γιατί έφερε τραύμα και στον πνεύμονα κι άλλα τραύματα και τελειώσαμε τα ξημερώματα. Ο ασθενής επέδειξε βελτίωση και μεταφέρθηκε για νοσηλεία στη ΜΕΘ. Ουσιαστικά ο άνθρωπος επέζησε από σίγουρο θάνατο”, είπε ο κ. Παλιουδάκης.

Περιπτώσεις όπως αυτή, αναδεικνύουν την ανεκτίμητη – κυριολεκτικά – αξία ενός δημόσιου, ολοκληρωμένου και στελεχωμένου συστήματος υγείας που βρίσκεται εκεί όταν το χρειάζεται ο ασθενής. Ταυτόχρονα όμως δείχνουν ότι όσοι εργάζονται σήμερα στο ΕΣΥ υπό δύσκολες συνθήκες, παραμένουν αφοσιωμένοι στο καθήκον τους: να σώζουν ανθρώπους.

“Αυτό που με συγκίνησε ήταν το πάθος και η προσπάθεια σύσσωμου του προσωπικού στα επείγοντα. Οι άνθρωποι που δουλεύουν στα επείγοντα έρχονται αντιμέτωποι με πολλά και δύσκολα περιστατικά, είναι κουρασμένοι ως και εξαντλημένοι, αλλά συχνά πετροβολούνται και είναι άδικο αυτό.

Το να αντιμετωπίζουμε σοβαρά τραύματα στον θώρακα είναι συχνό φαινόμενο, αλλά αυτό που κάναμε στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι σπάνιο. Ήταν δύσκολη απόφαση, ήταν ξεκάθαρο όμως ότι ο άνθρωπος πέθαινε και δεν υπήρχε καθόλου χρόνος. Και βέβαια θα μπορούσε η επέμβαση να μην πετύχει. Αλλά όταν ο ασθενής σταθεροποιήθηκε και η αναισθησιολόγος είπε ότι “τον έχουμε”, η χαρά, τα χαμόγελα και το αυθόρμητο χειροκρότημα που ακούστηκε στα ΤΕΠ ήταν όλα τα λεφτά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το πάθος“, επισήμανε ο κ. Παλιουδάκης.

Ο έμπειρος γιατρός υπογράμμισε ακόμα ότι η κλινική στην οποία υπηρετεί, αποτελεί μια από τις καλύτερες στα επαρχιακά νοσοκομεία της χώρας και διεξάγει χειρουργικές επεμβάσεις αυξημένης δυσκολίας:

“Η θωρακοχειρουργική κλινική του νοσοκομείου Χανίων είναι ίσως η μόνη σε επαρχιακό νοσοκομείο που πραγματοποιεί πολύ δύσκολες επεμβάσεις. Αφαιρούμε τμήματα πνεύμονα θωρακοσκοπικά, κάνουμε μεγάλα και βαριά χειρουργεία, έχουμε αντιμετωπίσει τραύματα στην καρδιά, τραύματα σε θώρακα και τραχεία κομμένη από πάνω ως κάτω.

Όλοι όσοι εργάζονται γι’ αυτό, από τον διευθυντή κ. Κουλαξουζίδη και όλους τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό, δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να σώζουμε όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους”.

Στην επέμβαση της Πέμπτης εκτός από τον κ. Παλιουδάκη συμμετείχαν σε διάφορα στάδια οι χειρουργοί Ευάγγελος Λώλης, Χρυσάνθη Σίμου, Γιώργος Ηλιάκης, Γιώργος Κουλαξουζίδης και η αναισθησιολόγος Κατερίνα Καλέα, όπως επίσης το νοσηλευτικό προσωπικό του ΤΕΠ και της θωρακοχειρουργικής κλινικής νοσοκομείου Χανίων.

Πηγή: zarpanews.gr – Λεωνίδας Φιλικόζης

«Όχι, ΔΕΝ θα αγοράσω καινούργια τσάντα στο παιδί μου και ΔΕΝ θα το ντύσω με μάρκα…»

0

Λίγες ημέρες έμειναν για να ανοίξουν τα σχολεία, με τα παιδιά να αδημονούν για τη νέα σχολική χρονιά και το αντάμωμα με τους φίλους τους και τους γονείς από την πλευρά τους να «πλημμυρίζονται» από υπερβολικά και κάθε λογής άγχη.

Άγχη τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι αδικαιολόγητα και μακριά από την ουσία των πραγμάτων.

Ένα κείμενο που βρήκαμε στο Facebook γραμμένο από τον κ. Γιώργο Κονταξή, βάζει τα πράγματα στη θέση τους…

Αξίζει να το διαβάσετε όλο:

Λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία

✓ Όχι δεν θα πάρω καινούργια τσάντα στο παιδί μου. Μια χαρά είναι η περσινή. Λίγο τριμμένη από το σούρσιμο αλλά μια χαρά.. Ναι, και η κασετίνα του περσινή θα είναι..

✓ Και όχι καλή μου, δεν θα το ντύσω στην πένα. Φόρμα και σπορτέξ θα φοράει για να παίζει, να τρέχει, να σέρνει την τσάντα του και να ματώνει γόνατα.

✓ Όχι δεν θα πιάνω το δάσκαλο κάθε μέρα να μου πει αν είναι άριστος. Μόνο να μου πει αν είναι ευτυχισμένος. Ισως είμαι από τους λίγους που δεν έκανα σπατουλαριστό τον τοίχο στο σαλόνι για τα αριστεία που θα φέρει. Άλλωστε τα δικά μου είναι σε μία κούτα και σαπίζουν στην αποθήκη… Και ναι, ήμουν δυστυχισμένος μαθητής γιατί όλο έτρεχα να προλάβω κάποια πρωτιά και κάποιο Πρέπει. Ευτυχισμένο να ναι το παιδί. Δώδεκα χρόνια ευτυχίας θέλω να χει. Έχει ζωή μπροστά για να φάει τα ακροδάχτυλα του από το άγχος.

✓ Όχι δεν θα το ντύσω μέσα στη μάρκα. Γιατί είναι παιδί και θέλω τα ρούχα να μου τα φέρνει κομμάτια, και όχι να κάνω εγώ το …κομμάτι μου. Δεν το νοιάζει το παιδί τώρα, αλλά αν το κάνω συνεχεία θα τον νοιάζει μετά και αν δεν μπορεί να την έχει την μάρκα θα είναι δυστυχισμένο.

✓ Όχι, δεν θα τον βάλω τιμωρία γατί δεν έλυσε την άσκηση. Θα τον βάλω τιμωρία γιατί δεν έδωσε το μισό του φρούτο στο παιδάκι που του πέταξαν οι μεγάλοι το δικό του. Θα τον βάλω τιμωρία γιατί δεν μίλησε στο παιδάκι που ήταν μόνο του πίσω από τη μπασκέτα.

✓ Οχι δεν θα χουλιγκανίσω στις κερκίδες γιατί το παιδικό του Ευόσμου είναι πιο προχωρημένο…και τα δικά μας δεν σταύρωσαν πόντο.

✓ Όχι, δεν θα αγοράσω λυσάρια στο δημοτικό. Πηνελόπη δέλτα θα του πάρω και Τριβιζά, ίσως και έναν Ιούλιο Βερν να μάθει να ονειρεύεται. Να λύσει έτσι μόνο του τις απορίες του όταν ενηλικιωθεί.

✓ Όχι, δεν έχω το τέλειο αψεγάδιαστο παιδί. Σε σένα το λέω, που το παιδί σου …δεν θα το έκανε ποτέ αυτό και σίγουρα το προκάλεσε κάποιο άλλο παιδί. Εχω το δικό μου παιδί. Το μοναδικά μοναδικό, που μπορεί να μην γίνει σημαιοφόρος ή γιατρός ή δικηγόρος.. Αλλά θα καμαρώνω σαν γύφτικο σκερπάνι αν είναι ένα χαρούμενο παιδί.

✓ Όχι, δεν περιμένω τα πάντα από ένα δάσκαλο. Δεν ποιεί χαρακτήρες. Τελειοποιεί. Μεγάλη διαφορά.

✓ Όχι, δεν θα του πω να γυρίσει και από το άλλο μάγουλο αγαπητέ θρησκευτικέ των εφηβικών μου χρόνων. Θα του μάθω να δίνει ότι παίρνει. Αλλά να το δίνει με τα λόγια που σπάνε κόκκαλα.

✓ Όχι, δεν με ενδιαφέρει αν μάθει νερό την προπαίδεια. Εγώ ακόμη ζορίζομαι με τη προπαίδεια του 8.
Παιδεία να μάθει.
Περιττό το «προ».

Κονταξής Γιώργος | facebook

«Όχι, δεν είναι Αθάνατοι. Είναι νεκροί. Αθάνατους τους λες για να χρυσώσεις το χάπι»

0

Αθάνατοι Ήρωες ή άτυχοι νέοι που τους έστειλαν στον θάνατο;

Με αυτήν την ερώτηση ξεκινά την ανάρτησή του ο Μάριος Λάζαρης με αφορμή τον θάνατο των δύο πιλότων μας στη φωτιά στην Κάρυστο. Η ανάρτησή του κάνει ήδη τον γύρο του διαδικτύου και προβληματίζει.

Φωτιά Κάρυστος: Δυο σκέψεις για τους πιλότους που «έφυγαν»

Νεκροί οι Έλληνες Πιλότοι μετά την πτώση του καναντέρ

Υπενθυμίζεται ότι την Τρίτη 25 Ιουλίου 2023 και ώρα 14:52 αεροσκάφος τύπου CL-215 της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών της 112 Πτέρυγας Μάχης, κατέπεσε, κατά τη διάρκεια αεροπυρόσβεσης, στον Πλατανιστό Ευβοίας με συνέπεια τον θανάσιμο τραυματισμό του κυβερνήτη, Σμηναγού (Ι) Χρήστου Μουλά, 34 ετών και του συγκυβερνήτη, Ανθυποσμηναγού (Ι) Περικλή Στεφανίδη, 27 ετών.

«Όχι, δε θα βγάλω τα παπούτσια μου στο σπίτι σου»

0

Κύμα αντιδράσεων έχει ξεσηκώσει στα social media ένα άρθρο που τάσσεται υπέρ του να φοράς παπούτσια στα σπίτια που… απαγορεύονται.

Εσείς υπακούετε στην “no shoe policy” του εκάστοτε οικοδεσπότη που σας καλεί στο σπίτι του; Αν ναι, τότε να ξέρετε ότι υπάρχει και η αντίθετη άποψη, εκείνη που θεωρεί ότι δε θα πρέπει σε καμία των περιπτώσεων κάτι τέτοιο να περνά… αμαχητί.

Σε σχετικό άρθρο με τίτλο «Να γιατί δεν πρόκειται να βγάλω τα παπούτσια μου στο σπίτι σου», η συντάκτρια του Wall Street Journal Kris Frieswick κατάφερε να προκαλέσει πανδαιμόνιο στα social media με την ριζοσπαστική της άποψη.

Αναφέροντας ότι θα έβγαζε τα παπούτσια της για θρησκευτικούς και πολιτιστικούς λόγους, η Frieswick ανέφερε ότι αν σε κάποιο σπίτι της ζητούσαν να βγάλει τα παπούτσια της για θέμα καθαριότητας θα αρνούνταν κατηγορηματικά.

«Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν φορούν τα παπούτσια τους στο σπίτι για πολιτισμικούς ή θρησκευτικούς λόγους. Εάν μπω στο σπίτι κάποιου του οποίου η κουλτούρα θεωρεί το να φοράς παπούτσια σημάδι ασέβειας, τότε φυσικά και θα τα βγάλω», γράφει.

«Θα τα βγάλω επίσης αν έχουν χιόνι, λάσπη, αίμα, καρυκεύματα κάθε είδους, λάβα, περιττώματα, σκόνη σκυροδέματος ή βιοϊατρικά επικίνδυνα απόβλητα», πρόσθεσε. «Αλλά το να μου απαγορεύεις εντελώς να τα φοράω σπίτι σου μόνο και μόνο για να κρατήσεις καθαρό το πάτωμά σου είναι σα να φέρνεις όπλο σε μαξιλαροπόλεμο», σχολιάζει.

Στο άρθρο της, η Frieswick αντικρούει τις έρευνες σχετικά με τη μεταφορά του E. coli και άλλων βακτηρίων στο σπίτι μέσω των παπουτσιών και επισημαίνει την υποκρισία του να αφήνουμε τα κατοικίδια να μπαινοβγαίνουν στα σπίτια, αλλά να απαιτούμε από τους επισκέπτες να βγάλουν τα παπούτσια τους. Είπε επίσης ότι όλες οι φορές που έσπασε δάχτυλο ποδιού ήταν αποτέλεσμα του ότι δεν φορούσε παπούτσια μέσα και περιέγραψε λεπτομερώς την… πολιτική παπουτσιών του νοικοκυριού της:

«Η πολιτική μου για τα παπούτσια στο σπίτι έχει ως εξής. Αν δεν υπάρχει κάτι σοβαρά δυσάρεστο κολλημένο στο κάτω μέρος των παπουτσιών σου, θα πρέπει να παραμείνουν στα πόδια σου, εκτός και αν εσύ προσωπικά θες να τα βγάλεις».

Σε σχετικό thread στο Reddit που δημοσιεύτηκε στο r/mildlyinfuriating, και έχει πάρει 70.000 likes και 9.000 σχόλια, χιλιάδες Redditors εξέφρασαν την άποψή τους επί του θέματος.

Ένας χρήστης, του οποίου το σχόλιο έχει λάβει περισσότερες από 14.000 ψήφους, έγραψε ότι το να μην βγάζεις τα παπούτσια σου, παρά το αίτημα του σπιτονοικοκύρη είναι τεράστια ασέβεια.

«Τι θα λέγατε να τηρούνται οι κανόνες που τίθενται στο σπίτι κάποιου άλλου;», αναρωτιέται ένας άλλος.

Με σχεδόν 11.000 likes, ένας άλλος Redditor πρότεινε έναν εναλλακτικό τίτλο για το άρθρο:

«Γιατί θα γίνω αγενής και μ***ας όταν με καλείς στο σπίτι σου’ θα πρέπει να είναι ο τίτλος», ανέφερε.

Πηγή: in2life.gr