Σας εξιτάρει η ιδέα να δοκιμάζετε εξωτικές λιχουδιές; Πάρτε μία γεύση από μερικά διεθνή πιάτα, που θέλουν πολύ κουράγιο για να δοκιμάσετε την πρώτη μπουκιά.
Όταν ταξιδεύουμε συνήθως ένα από τα πρώτα πράγματα που θέλουμε να γνωρίσουμε είναι και η τοπική κουζίνα. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πιάτα που δύσκολα θα αποφασίζαμε να δοκιμάσουμε. Επειδή, όμως, υπάρχουν και οι τολμηροί, ας δούμε μερικά από τα πιο περίεργα φαγητά του κόσμου.
- Αβγά του αιώνα – Κίνα
Το σκουροπράσινο χρώμα του κρόκου και το ασπράδι που έχει γίνει καφέ μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτά τα αβγά όντως είναι 100 ετών, αν και στην πραγματικότητα είναι μόλις λίγων μηνών. Τα αβγά του αιώνα είναι μια κινέζικη λιχουδιά που γίνεται από αβγά πάπιας, κότας ή ορτυκιού, τα οποία διατηρούνται σε ένα ειδικό μίγμα για αρκετές εβδομάδες ή και μήνες, μέχρι ο κρόκος να γίνει σκούρος πράσινος με κρεμώδη υφή και μυρωδιά θείου και αμμωνίας (όπως μυρίζουν συνήθως τα χαλασμένα αβγά), ενώ το ασπράδι να γίνει ένα σκούρο καφέ ζελέ με ελαφρώς αλμυρή γεύση. Τα αβγά του αιώνα τρώγονται είτε σκέτα, είτε ως συνοδευτικό ή ορεκτικό, ενώ κάποιοι τα προσθέτουν ως βασικό υλικό σε διάφορα κυρίως πιάτα. Μετά από αυτό ποιος θα παραπονεθεί ξανά για το λίγο γκρι του κρόκου στα παραβρασμένα αβγά;
- Τηγανιτές ταραντούλες – Καμπότζη
Στην Καμπότζη όχι απλά δεν τρέχουν μακριά όταν δουν ταραντούλες, αλλά τις έχουν βάλει και στη διατροφή τους. Μάλιστα δεν σερβίρονται μόνο σε εστιατόρια, αλλά τις βρίσκουμε και ως street food, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που κυκλοφορούν στους δρόμους της Καμπότζης με δίσκους γεμάτους μεγάλες μαύρες ταραντούλες τηγανισμένες με σκόρδο και αλάτι, τις οποίες πωλούν αρκετά οικονομικά. Σύμφωνα με όσους τις έχουν δοκιμάσει, είναι πεντανόστιμες, η γεύση τους θυμίζει γρύλους ή αδύνατα κοτόπουλα και είναι τραγανές εξωτερικά και κολλώδης εσωτερικά.
- Ακρίδες σε διάφορες παραλλαγές – Ασία και όχι μόνο
Οι ακρίδες είναι ένα πιάτο χωρίς σύνορα, καθώς σε πολλές χώρες και κυρίως της Ασίας είναι δημοφιλές φαγητό. Πλέον ακόμη και διάσημα εστιατόρια της Αμερικής έχουν αρχίσει να εντάσσουν ακρίδες και άλλα έντομα στο μενού τους μιας και θεωρούνται υγιεινές τροφές, πλούσιες σε πρωτεΐνες, ενώ έχουν αρχίσει να εκδίδονται μέχρι και βιβλία μαγειρικής με έντομα. Οι ακρίδες πωλούνται τηγανιτές ή ψητές ακόμα και στους δρόμους διαφόρων χωρών της Ασίας, αλλά μια επίσης παραδοσιακή εκδοχή τους είναι το μεξικανικό πιάτο chapulines, στο οποίο οι ακρίδες ψήνονται με σκόρδο, χυμό λάιμ, αλάτι και καυτερές πιπεριές.
- Hákarl από σιτεμένο καρχαρία – Ισλανδία
Ένα από τα εθνικά πιάτα της Ισλανδίας είναι το Hákarl που γίνεται από καρχαρία. Όχι όμως όποιο και όποιο καρχαρία, αλλά καρχαρία Γροιλανδίας που μένει αρκετούς μήνες να σιτέψει πριν καταναλωθεί. Για την ακρίβεια τα κομμάτια καρχαρία μένουν κρεμασμένα για 4 – 5 μήνες, κατά τους οποίους υφίσταται μία συγκεκριμένη διαδικασία ζύμωσης που τα κάνει να σκληραίνουν. Το Hákarl έχει φυσικά γεύση ψαριού, ωστόσο η οσμή αμμωνίας που αναδύει το κάνει μάλλον απωθητικό, αν και οι Ισλανδοί δεν φαίνεται να πτοούνται.
- Σούπα από φωλιές πουλιών – Κίνα
Ποιος θα σκεφτόταν εκτός από τα πουλιά να μαγειρέψει και τη φωλιά τους; Ε οι Κινέζοι το έχουν κάνει ήδη και η σούπα που φτιάχνουν από φωλιές χελιδονιών δεν είναι απλά διάσημη, αλλά είναι γνωστή και ως “χαβιάρι της Ανατολής”. Σημειώστε πως οι φωλιές των χελιδονιών φτιάχνονται κυρίως με σάλιο, είναι από τα πιο ακριβά ζωικά προϊόντα που μπορεί να αγοράσει κανείς και ένα μπολ τέτοιας σούπας μπορεί να κοστίζει από 30 έως και 100 δολάρια! Η τιμή τους οφείλεται στη σπανιότητά τους μιας και οι φωλιές μπορούν να συλλεχθούν μόνο 3 φορές τον χρόνο και συνήθως, βρίσκονται σε παράκτιες σπηλιές, γεγονός που απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες αναρρίχησης και ευκινησίας από τους κυνηγούς. Η σούπα από φωλιά πουλιών φτιάχνεται εδώ και αιώνες, είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και έχει αφροδισιακές ιδιότητες…
- Haggis σε…αρνίσιο στομάχι – Σκωτία
Το παραδοσιακό σκωτσέζικο πιάτο Haggis σερβίρεται κυρίως στο Burns supper, δηλαδή την γιορτή προς τιμήν του Σκωτσέζου ποιητή Robert Burns στις 25 Ιανουαρίου που πλησιάζει. Δεν είναι άλλο από μια αλμυρή πουτίγκα, αν και μοιάζει λίγο και με λουκάνικο. Η ιδιαιτερότητά της, όμως, βρίσκεται στο γεγονός ότι πρόκειται για ένα αρνίσιο στομάχι γεμισμένο με ψιλοκομμένα αρνίσια συκώτια, καρδιά και πνεύμονες, κρεμμύδι, βρώμη, ξύγκι, μπαχαρικά και αλάτι. Το παραγεμισμένο στομάχι βράζεται για περίπου 3 ώρες και σερβίρεται με γογγύλια, πατάτες και ένα ποτήρι σκωτσέζικο ουίσκι. Η περιγραφή του δεν είναι και πολύ δελεαστική, αλλά θεωρείται πεντανόστιμο πιάτο.
- Balut, αλλιώς αυγό εμβρύου πάπιας ή κοτόπουλου – Φιλιππίνες
Αφού φάγαμε τις φωλιές των πουλιών και τα παλαιωμένα αβγά τους ας δοκιμάσουμε και ένα παπάκι, που όμως δεν έχει προλάβει να βγει από το αβγό του. Ο λόγος για το balut, ένα πιάτο των Φιλιππίνων, που αλλάζει τα δεδομένα στα βραστά αβγά, καθώς μέσα στο κέλυφος δεν βρίσκεται ο κλασικός κρόκος, αλλά ένα αναπτυγμένο έμβρυο πάπιας ή κοτόπουλου, με ράμφος, φτερά, νύχια και οστά. Στις Φιλιππίνες είναι πολύ δημοφιλές και θεωρείται εξαιρετικά χορταστικό, ενώ πιστεύεται ότι ανεβάζει και τη λίμπιντο. Συνήθως σερβίρεται με αλάτι, χυμό λεμονιού, πιπέρι και κόλιανδρο ή με καυτερή πιπεριά και ξίδι.
- Κρασί φιδιού – Νοτιοανατολική Ασία
Μετά από τόσες «λιχουδιές» ένα ποτηράκι κρασί το χρειαζόμαστε, αλλά για να ταιριάζει με το παραπάνω μενού θα ανοίξουμε ένα μπουκάλι με εκλεκτό κρασί φιδιού. Πρόκειται για κρασί από ρύζι, στο οποίο βυθίζεται ένα δηλητηριώδες φίδι και λίγο από το αίμα του, που του χαρίζει και ένα ελαφρώς ροζέ χρώμα. Το φίδι αφήνεται να μουλιάσει μέσα στο μπουκάλι για αρκετούς μήνες, μέχρι να διαλυθεί το δηλητήριο του στο κρασί. Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε, όμως, καθώς η αιθανόλη κάνει το δηλητήριο ανενεργό, ενώ το συγκεκριμένο κρασί όχι μόνο δεν είναι επικίνδυνο αλλά υποτίθεται ότι είναι και ωφέλιμο για την υγεία. Το κρασί φιδιού ξεκίνησε να παράγεται στο Βιετνάμ, ωστόσο σήμερα έχει εξαπλωθεί και σε άλλα μέρη της Νοτιοανατολικής Ασίας.
- Surströmming, Σουηδία
Πόσο παράξενη μπορεί να είναι η κονσερβοποιημένη ρέγγα που τόσο αγαπούν οι Σουηδοί; Εκ πρώτης όψεως δεν έχει καμία διαφορά από οποιοδήποτε παστό ψαράκι, μέχρι τη στιγμή που ανοίγεις το καπάκι της κονσέρβας, σου έρχεται η τρομερή μυρωδιά της και εύχεσαι να μπορούσες να αλλάξεις όχι απλά δωμάτιο, αλλά πόλη. Δεν είναι τυχαίο που και οι Σουηδοί συνήθως την καταναλώνουν σε εξωτερικούς χώρους! Το Surströmming (strömming ονομάζεται η ρέγγα της Βαλτικής) λοιπόν, είναι ρέγγα που αλιεύεται την άνοιξη πριν αναπαραχθεί, μπαίνει σε βαρέλια για 1-2 μήνες προκειμένου να ζυμωθεί και κατόπιν μπαίνει σε κονσέρβες, όπου η διαδικασία της ζύμωσης που του χαρίζει τη χαρακτηριστική μυρωδιά και την ελαφρώς όξινη γεύση, συνεχίζεται για αρκετούς μήνες. Το βρίσκεις στα ράφια όλων των super markets στη Σουηδία και αν θες να το δοκιμάσεις, όπως οι Σουηδοί, το σερβίρεις με βραστές πατάτες ή το κάνεις σάντουιτς με tunnbröd (λεπτό σουηδικό ψωμί), βούτυρο, πατάτες πουρέ και κρεμμύδι και το συνοδεύεις με μπύρα ή κρύο γάλα.
- Καρδιά Puffin, Ισλανδία
Με τα συκωτάκια πουλιών φτιάχνονται πολλά πιάτα, ωστόσο συνήθως επιλέγονται συκωτάκια από κοτόπουλα ή πάπιες. Στην Ισλανδία, όμως, διευρύνουν τη λίστα με τα πουλιά, προσθέτοντας στις επιλογές τους και το puffin, ένα πολύ ξεχωριστό θαλασσοπούλι με πολύχρωμο ράμφος, γνωστό και ως παπαγάλος της θάλασσας. Στη χώρα βρίσκεται μια από τις μεγαλύτερες αποικίες puffins στον κόσμο και οι Ισλανδοί αποφάσισαν να “εκμεταλλευτούν” αυτή την αφθονία, βάζοντας τα puffins στο πιάτο τους. Το πτηνό γίνεται καπνιστό, ψητό ή τηγανητό, ενώ η καρδιά του θεωρείται εκλεκτό έδεσμα στη χώρα και, μάλιστα, τρώγεται ωμή! Ούτε ο διάσημος σεφ Gordon Ramsay δεν μπόρεσε να της αντισταθεί και όταν το 2008 βρέθηκε στην Ισλανδία με την εκπομπή του “The F Word”, έπιασε ένα puffin και έφαγε την καρδιά του live για τα μάτια των τηλεθεατών του!
- Sannakji, Κορέα
Σε ποιον δεν αρέσει το χταποδάκι, ειδικά ψητό στα κάρβουνα και παρέα με ένα ποτηράκι ούζο; Στην Κορέα πάλι που δεν έχουν ούζο, αποφάσισαν να μη μαγειρεύουν ούτε το χταπόδι, αντιθέτως το σερβίρουν ολοζώντανο! Το πιάτο ονομάζεται Sannakji και είναι ακόμη πιο ανατριχιαστικό από όσο ακούγεται αφού όσο είναι ζωντανό το χταπόδι το κόβουν σε κομμάτια, του προσθέτουν λίγο σησαμέλαιο και όταν το σερβίρουν τα πλοκάμια εξακολουθούν να κινούνται… Αν είσαι αρκετά τολμηρός για να το δοκιμάσεις, σημείωσε ότι εκτός από την αναγούλα που ίσως σου προκαλεί η ιδέα να φας ένα ζωντανό χταπόδι, υπάρχει και κίνδυνος πνιγμού, καθώς οι βεντούζες από τα πλοκάμια κολλούν σε κάθε επιφάνεια, ναι και στο λαιμό σου!
- Ψάρι Yin-Yang, Ταϊβάν και Κίνα
Στην κινέζικη φιλοσοφία το Γιν και το Γιανγκ ουσιαστικά περιγράφουν τις δύο αντίθετες, αλλά αλληλοεξαρτώμενες δυνάμεις του κόσμου, το φως και το σκοτάδι, τη φωτιά και το νερό, κλπ. Στην κουζίνα πάλι Yin-Yang ονομάζεται ένα πιάτο – επιτομή της βαναυσότητας. Πρόκειται για ένα πιάτο με ψάρι που συναντάται στην κουζίνα της Ταϊβάν και της Κίνας και αποτελείται από ένα ολόκληρο ζωντανό, τηγανητό ψάρι. Αναρωτιέσαι πώς τα καταφέρνουν; Οι μάγειρες έχουν βρει ένα τρόπο να διατηρούν το ψάρι ζωντανό ενώ το τηγανίζουν, συνήθως κρατώντας το κεφάλι εκτός τηγανιού καλυμμένο με υγρό πανί. Έπειτα του προσθέτουν μια sauce και το σερβίρουν στο πιάτο, πάντα ζωντανό. Έτσι, αποδεικνύουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στους πελάτες τους ότι το ψάρι που τους σερβίρουν είναι φρέσκο! Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτή η πρακτική έχει καταδικαστεί, ειδικά από φιλοζωικές οργανώσεις, ωστόσο παραμένει πολύ δημοφιλές πιάτο σε αυτές τις χώρες.
- Ikizukuri, Ιαπωνία
Στην Ιαπωνία, από την άλλη, έχουν ένα παρόμοιο πιάτο με ζωντανό ψάρι που ονομάζεται Ikizukuri. Βέβαια, μιας και οι Ιάπωνες αγαπούν το sushi το ψάρι δεν τηγανίζεται, αλλά φιλετάρεται. Το Ikizukuri, λοιπόν, είναι sashimi, συνήθως από ψάρι, αλλά μπορεί να γίνει και από χταπόδι, γαρίδες ή αστακό, με τον σεφ να φιλετάρει το ψάρι διατηρώντας το με κάποιο τρόπο ζωντανό και κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας και κατά το σερβίρισμα. Άλλωστε το sashimi σερβίρεται πάνω στο υπόλοιπο σώμα του ψαριού. Και μόνο το βίντεο από ένα τέτοιο πιάτο αρκεί για να προκαλέσει ανατριχίλα και δεν είναι περίεργο που κάποιες χώρες, όπως η Γερμανία και η Αυστραλία το έχουν απαγορεύσει.
- Προνύμφες, Αυστραλία
Οι Αυστραλοί τις ονομάζουν witchetty και πρόκειται για μεγάλες, λευκές προνύμφες νυχτοπεταλούδων. Αποτελούσαν μια από τις βασικές τροφές των Αβορίγινων και παραδοσιακά τρώγονταν είτε ωμές, είτε ελαφρώς ψημένες μέσα σε καυτές στάχτες. Είναι δε περιζήτητες λόγω της υψηλής περιεκτικότητας τους σε πρωτεΐνες. Σύμφωνα με όσους τις έχουν γευτεί, η γεύση των ωμών witchetty θυμίζει αμύγδαλα, ενώ όταν ψηθούν το δέρμα τους γίνεται τραγανό σαν πετσούλα κοτόπουλου και το εσωτερικό γίνεται κίτρινο σαν τηγανητό αβγό. Αν τις δοκιμάσεις ποτέ, μπορείς να μας πεις αν ισχύει!
- Shiokara, Ιαπωνία
Ακόμη μία “λιχουδιά” που μας έρχεται από την Ιαπωνία είναι η Shiokara. Όσο για το περιεχόμενο του πιάτου, είναι τόσο αηδιαστικό όσο και η όψη του, μιας και πρόκειται για θαλασσινά που έχουν υποστεί ζύμωση μέσα στα ίδια τους τα σπλάχνα. Για την ακρίβεια, τα σπλάχνα αναμιγνύονται με αλάτι και βύνη ρυζιού δημιουργώντας ένα παχύρρευστο μίγμα, στη συνέχεια προσθέτουν μέσα τα κομμάτια των θαλασσινών και όλο μαζί σφραγίζεται σε ένα δοχείο για περίπου 1 μήνα. Το αποτέλεσμα θυμίζει κάτι σαν παχύρρευστη, καφέ σούπα με κομμάτια θαλασσινών και πωλείται σε γυάλινα ή πλαστικά βάζα. Οι Ιάπωνες το σερβίρουν συνήθως με ένα σφηνάκι ουίσκι, γιατί άραγε;
Αν μετά από όλα αυτά κάποιος που θα ταξιδέψει στις παραπάνω χώρες θελήσει να δοκιμάσει κάποια από τα πιάτα, που προαναφέραμε, περιμένουμε εντυπώσεις!…
