Τι θα πιστεύατε αν σας λέγαμε ότι το κουτάκι της μπύρας , της Coca Cola και άλλων αναψυκτικών που οι περισσότεροι πετάμε στα σκουπίδια, κάποιος συμπολίτης μας αντί να τα πετά τα μαζεύει και με αυτά ετοιμάζει ίσως το σπουδαιότερο έργο τέχνης όχι μόνο στα Πρεβεζάνικα και Ελληνικά Χρονικά αλλά στα Παγκόσμια.
Πλωτές σκηνές έχουμε δει πολλές, όμως μια πλωτή Όπερα κατασκευασμένη εξολοκλήρου από ανακυκλώσιμα υλικά, το πρώτο μέρος παγκοσμίως που θα το δούμε θα είναι η Πρέβεζα.
Η πρωτότυπη αυτή ιδέα γεννήθηκε εν μέρη πριν από τρία χρόνια από έναν σπουδαίο συμπολίτη μας τον κ. Λέανδρο Σπαρτιώτη ή αλλιώς τον Λέανδρο της Πρέβεζας όπως πολύ επιτυχημένα τον είχε προσφωνήσει ένας πολύ καλός του φίλος στο παρελθόν.
Πριν από 3 χρόνια λοιπόν ο κ. Σπαρτιώτης είχε την ιδέα να μαζεύει τα κουτιά των αναψυκτικών και με αυτά να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης, το οποίο τότε δεν είχε ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θα ήταν.
Ο Λέανδρος Σπαρτιώτης γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1931. Έζησε τους δύο πολέμους, τον 2ο Παγκόσμιο και τον εμφύλιο. Λόγω αυτών των συνθηκών δεν κατάφερε να σπουδάσει. Ξεκίνησε, όμως, να εργάζεται από την ηλικία των 15 ετών και φέτος συμπληρώνει 70 χρόνια δημιουργίας σε διάφορους τομείς.
Είναι αυτοδίδακτος σε ό,τι έχει κάνει, ήτοι ξυλογλυπτική, ζωγραφική, φωτογραφία, εσωτερική αρχιτεκτονική και διακόσμηση, σκηνογραφία και ό,τι αφορούσε γενικά την τέχνη. Στον τομέα της εσωτερικής αρχιτεκτονικής και διακόσμησης έκανε μια καριέρα 50 ετών στην Αθήνα. Τα έργο που αφήνει είναι τεράστιο στην Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη καθώς και στην Αγγλία και την Ιταλία.
Στα 78 του χρόνια αποφάσισε να σταματήσει την επαγγελματική του σταδιοδρομία και επέστρεψε στην πατρίδα του, την Πρέβεζα, με σκοπό να φτιάξει μια Πινακοθήκη για να στεγάσει την προσωπική του συλλογή, την οποία συνέλλεγε επί 40 χρόνια και αποτελείται περίπου από 150 έργα παλαιών και σύγχρονων, ξένων και Ελλήνων ζωγράφων.
Παράλληλα, κατά την επιστροφή του στην γενέτειρα πόλη δηλώνει παρών όποτε του ζητηθεί σε ό,τι αφορά την τέχνη και τον πολιτισμό.Από τα πιο γνωστά του έργα, πέρα από ιδιωτικές κατοικίες, είναι η εξ ολοκλήρου κατασκευή του Nicopolis Club στην παραλία Μονολίθι της Πρέβεζας, η διακόσμηση και η αναπαλαίωση του «Νέον» της Ομόνοιας, του Πειραιά και του Κολωνακίου, το «Ενετικόν» στο Ηράκλειο της Κρήτης, το «Εύπολις» στην Παιανία.
Τον τελευταίο χρόνο έπειτα από την απώλεια της αγαπημένης του συζύγου Σοφίας ο κ. Λέανδρος αφού διένυσε την περίοδο όπου όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται για να συνειδητοποιήσουν την τεράστια αλλαγή στην ζωή τους, συνεχίζει να ονειρεύεται και να δημιουργεί.
Έτσι λοιπόν συνέλαβε αυτή την μεγάλη ιδέα ξεκαθαρίζοντας στο μυαλό του πως τα κουτάκια των αναψυκτικών που μάζευε δεν θα γίνουν ένα άγαλμα που μετά από χρόνια μπορεί να έχει την τύχη πολλών άλλων αγαλμάτων, αλλά θα είναι ένα έργο τέχνης πολιτιστική κληρονομιά για την Πρέβεζα.
Ο κ. Σπαρτιώτης είναι ένα ζωντανό παράδειγμα δημιουργίας, ζωής και ευρηματικότητας, όχι μόνο σήμερα αλλά από την αρχή της σπουδαίας του καριέρας. Κλείνοντας λοιπόν πάνω από 70 χρόνια δημιουργικότητας υλοποιεί ένα σχέδιο το οποίο είναι σίγουρο ότι θα γραφτεί στην παγκόσμια καλλιτεχνική Ιστορία.
περνώντας ταυτόχρονα σπουδαία μηνύματα πως ακόμη και με ευτελή ανακυκλώσιμα υλικά μπορεί κανείς να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης και πως στους δύσκολους σημερινούς καιρούς μπορεί κανείς να κάνει έργα τέχνης με χαμηλότατο κόστος αντί για να ξοδεύονται πακτωλοί χρημάτων για την υποτιθέμενη ανάδειξη χώρων που καταλήγει σε περιβαλλοντική καταστροφή επί χρήμασι.
Τελευταίο και σπουδαιότερο μήνυμα είναι πως η ζωή δε σταματάει ούτε στα 50, ούτε στα 60, αλλά μπορείς όσο ζεις να δημιουργείς. Σας το λέει αυτό ένας 85χρονος.
Σχετικά με αυτό το έργο τέχνης που θα κοσμεί το σημείο της Θάλασσας κάτω από τον Προμαχώνα, θα αποτελείται από 30 χιλιάδες και πλέον κουτάκια αναψυκτικών και θα είναι μία πλωτή όπερα, η πρώτη στην Πρέβεζα και στην Ελλάδα!
Η ιδέα και ο σχεδιασμός ανήκουν αποκλειστικά στον κ. Λέανδρο Σπαρτώτη και ενώ την κατασκευή την κάνει και αυτή μόνος του με έναν βοηθό σε ένα χώρο που του παραχώρησε ένας φίλος επαγγελματίας.Αυτό το έργο τέχνης θα είναι έτοιμο να υποδεχθεί μεγάλους καλλιτέχνες.
Σύμφωνα με πληροφορίες μεγάλη είναι η πιθανότητα την πρώτη Πλωτή Όπερα της Πρέβεζας και της Ελλάδας να εγκαινιάσουν καλλιτέχνες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ενώ η μεγάλη πρεμιέρα προγραμματίζεται για το τέλος Ιουλίου.
Η Πλωτή Όπερα της Πρέβεζας θα έχει μήκος 30 μέτρα, ύψος 8 και εμβαδόν περίπου 200 τετραγωνικά. Σε επαφή που είχαμε με τον δημιουργό μας είπε πως έχει την συμπαράσταση του Ιδρύματος Ακτία Νικόπολις και του Πολιτιστικού Συλλόγου “Πρέβεζα” και είναι βέβαιος ότι πολύ σύντομα θα αγκαλιάσουν αυτή την προσπάθεια όλοι οι φορείς της πόλης.
Πηγή: mypreveza.gr










Η «ξυπόλητη τραγουδίστρια» ή «Ξυπόλυτη ντίβα», όπως την αποκαλούσαν επειδή συνήθιζε να τραγουδά ανυπόδητη σαν ένδειξη διαμαρτυρίας για τη φτώχεια που επικρατούσε στην πατρίδα της, ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στη χώρα μας, όπου είχε βρεθεί αρκετές φορές για συναυλίες, και είχε συνεργαστεί με αρκετούς καλλιτέχνες όπως την Ελευθερία Αρβανιτάκη, την Δήμητρα Γαλάνη κ.α.
Η Cesaria Evora, ήταν αγαπημένη του ελληνικού κοινού, ο άνθρωπος που παρέσερνε τον ακροατή στο αρχιπέλαγος του μακρινού νησιού της, με την τροπική πνοή της φωνής της, και κατάφερνε να τον ταξιδέψει με τις εικόνες, τα όνειρα και τα συναισθήματά του.
Η αφετηρία για την επιτυχημένη της καριέρα χρονολογείται το 1987, που έδωσε τις πρώτες της συναυλίες στη Λισαβόνα. Εκεί την άκουσε τυχαία ένας διάσημος παραγωγός, την πήρε στην εταιρεία του και την επόμενη χρονιά τη βοήθησε να βγάλει το πρώτο της άλμπουμ, σε ηλικία περίπου 50 ετών. Τότε πραγματοποίησε και την πρώτη της περιοδεία.
Δίχως αμφιβολία, υπήρξε η πιο διάσημη μουσική πρέσβειρα της χώρας της. Το περίφημο «Sodade» ξεπέρασε κατά πολύ ακόμη και τα όρια της πιο εμπορικής world και ethnic μουσικής, πόσο μάλλον τα ακόμη πιο στενά όρια της μουσικής παράδοσης του Πράσινου Ακρωτηρίου, των «mornas». Συνήθως τραγουδούσε στην «κρεολική» διάλεκτο, γεγονός, όμως, που δεν εμπόδισε την επικοινωνία της με το κοινό, αφού υπερίσχυε το συναίσθημα.
Σε συνέντευξη που έδωσε τον Μάιο του 2011 στην Κορίνα Λασκαρίδου είχε πει:




Ράγισε η καρδιά της γυναίκας. Μα ποιος μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο;







