«Αυτοκτονία-μυστήριο για τον ωραίο ζεν πρεμιέ του Ελληνικού Κινηματογράφου». «Τι κρύβει ο θάνατος του Λευτέρη Βουρνά»; Ένας θάνατος ποτέ δεν είναι αρκετός, ώστε να δοθούν όλες οι απαντήσεις. Μερικές φορές λειτουργεί με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η διαδρομή και η ζωή ενός ανθρώπου μπορεί να εξηγήσει κάποια πράγματα. Μια εύθραυστη προσωπικότητα θα παλέψει αλλά στο τέλος θα νικηθεί. Όσο πιο δυνατά παλέψει, τόσο περισσότερος ο πάταγος που θα έρθει μαζί με την ήττα.
Λένε πως «καλό είναι ο άνθρωπος να γνωρίζει τα όρια του». Τι γίνεται, όμως, όταν αυτά τα όρια ξεπερνιούνται; Όταν οι αντιστάσεις υποχωρούν και ένας τεράστιος τοίχος ορθώνεται μπροστά σου;
Τα φώτα, η αναγνωρισιμότητα, η φήμη και η επιτυχία είναι εφήμερα. Κάποια στιγμή μένεις μόνος με τους δαίμονές σου και εκεί η αναμέτρηση είναι σκληρή. Ο Λευτέρης Βουρνάς, ο όμορφος ηθοποιός που στάθηκε επάξια δίπλα σε σπουδαίους συναδέλφους του, δεν άντεξε σε αυτή την αναμέτρηση. Έβαλε τέλος στη ζωή του με έναν τρόπο άγριο και ιδιαίτερα οδυνηρό. Σα να ήθελε να σιγουρευτεί πως όλα θα τελείωναν εκείνη την ημέρα.
Ο Λευτέρης Βουρνάς γεννήθηκε μέσα στη φωτιά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είδε το πρώτο φως της ημέρας στην Αθήνα το 1942. Όταν ήταν μόλις δυο χρονών χάνει τη μητέρα του, Νίκη Θεοτοκάτου και απομένει με την αδερφή του και τον πατέρα του Γιάννη Βουρνά.
Ο ψυχισμός του δέχεται ένα ισχυρό πλήγμα αλλά ακόμα κι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έρχονται. Με το τέλος του πολέμου και το ξέσπασμα του εμφυλίου σπαραγμού ο πατέρας του αναγκάζεται να φύγει ως πολιτικός πρόσφυγας με προορισμό την Τασκένδη. Ταυτόχρονα αποχωρίζεται από την αδελφή του και τον υιοθετεί η αδελφή της γιαγιάς του. Μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία το μόνο που δεν κάνει είναι να γιατρέψει τις πληγές που είχαν ανοιχθεί.
Η ηλικιωμένη γυναίκα είναι οικονομικά ευκατάστατη και από τον Βουρνά δεν λείπει κάτι υλικό. Λείπουν όλα τα άλλα, όμως. Όλα αυτά που θα διαμόρφωναν έναν δυνατό χαρακτήρα που θα μπορούσε να νικήσει όλες τις αναποδιές.
Ο Βουρνάς έγινε ένας άνθρωπος με τρομερές ευαισθησίες. Ήταν εξαιρετικά εσωστρεφής, κυκλοθυμικός και για μεγάλα χρονικά διαστήματα κλεινόταν στον εαυτό του. Όσο μεγάλωνε τόσο περισσότερο αναζητούσε τον πατέρα του. Το πατρικό πρότυπο ήταν κάτι που είχε στερηθεί και ήθελε να το αναπληρώσει.
Μετά από αρκετά χρόνια ήρθε σε επαφή μαζί του και κατάφερε να τον πείσει, ώστε να συναντηθούν. Το ραντεβού κλείστηκε στο λιμάνι της Πάτρας. Ο Γιάννης Βουρνάς, όμως, δεν είχε σκοπό να παραμείνει στην Ελλάδα. Είχε φτιάξει τη ζωή του, μαζί με μια νέα οικογένεια πίσω στην Σοβιετική Ένωση και εκεί γύρισε πάρα πολύ γρήγορα.
Παρά τα πολλά και διάφορα προβλήματα που αντιμετώπιζε στην προσωπική του ζωή ο Λευτέρης Βουρνάς κατόρθωσε και εκμεταλλεύτηκε -ίσως όχι στο βαθμό που θα μπορούσε- το μεγάλο ταλέντο που είχε στην υποκριτική.
Σε ηλικία μόλις 18 χρονών παίζει δίπλα στην Ειρήνη Παπά, τον Ανδρέα Μπάρκουλη και τον Νίκο Κούρκουλο στην ταινία Μπουμπουλίνα. Ο ρόλος που είχε ήταν μικρός, ωστόσο, παρά το γεγονός πως έπαιζε δίπλα σε «ιερά τέρατα» του κινηματογράφου καταφέρνει να ξεχωρίσει τόσο για το ταλέντο του όσο και με την φυσική ομορφιά του. Στα 20 του χρόνια ανέβηκε και στο θεατρικό σανίδι όταν συμμετείχε στο έργο «Κόκκινα Φανάρια».
Σπουδάζει στη δραματική Σχολή, αποφοιτά με άριστα και αρχίζει μια λαμπρή καριέρα με δεκάδες συμμετοχές σε κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις. Είναι ενδεικτικό πως μέσα σε 10 χρόνια συμμετέχει με μεγαλύτερους ή μικρότερους ρόλους σε περίπου 30 ταινίες, κάποιες από τις οποίες αφήνουν το δικό τους στίγμα στον ελληνικό κινηματογράφο.
Ο Λευτέρης Βουρνάς γίνεται ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους ηθοποιούς εκείνης της χρυσής γενιάς και κερδίζει συνεχώς πόντους στο καλλιτεχνικό στερέωμα.
Όλα αυτά, ωστόσο, φαίνεται πως δεν αναπληρώνουν τα μεγάλα συναισθηματικά κενά που έχει στην προσωπική του ζωή. Λέγεται πως η αντίστροφή μέτρηση ξεκίνησε μετά από εκείνη την συνάντηση που είχε με τον πατέρα του. Παράλληλα, όσο κι αν τα παιδικά του χρόνια ήταν άσχημα και η γυναίκα που τον μεγάλωσε δεν τον ατσάλωσε συναισθηματικά, ο θάνατος της τον συγκλόνισε.
Αυτά τα δυο γεγονότα, λένε όσοι τον γνώρισαν, ήταν για τον Βουρνά ένα τεράστιο πισωγύρισμα στα χρόνια της κατάθλιψης και της εσωστρέφειας. Το 1971 είχε παντρευτεί με την Αθηνά Βουρνά αλλά φαίνεται πως ούτε αυτό ήταν αρκετό -παρά τις συνεχείς προσπάθειες της- για να αποτρέψει αυτό που ερχόταν.
Όταν έφυγε από τη ζωή η θετή του μητέρα, χωρίς να πει το παραμικρό ο Βουρνάς φεύγει από το σπίτι που έμενε με τη σύζυγό του στη Βούλα και πάει να μείνει στο σπίτι της ηλικιωμένης γυναίκας στην πλατεία Αμερικής.
Μένει εκεί λιγότερο από ένα χρόνο και κάποια στιγμή, τόσο ξαφνικά όσο είχε φύγει, επιστρέφει στο σπίτι του στη Βουλά. Δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος, όμως, πλέον. Έχει βυθιστεί στην κατάθλιψη. Δείχνει να έχει παραιτηθεί από τη ζωή. Σε μεγάλο βαθμό έχει σταματήσει ακόμα και να τρώει.
Η τελευταία θεατρική παράσταση του Βουρνά ήταν με τη Μάρθα Καραγιάννη. Όλοι ελπίζουν πως η εκ νέου ενασχόλησή του με την υποκριτική θα λειτουργήσει σαν «ηλεκτροσόκ» και θα τον επαναφέρει. Μάταια, όμως… Τίποτα δεν αλλάζει στην ψυχοσύνθεση του Βουρνά και το τέλος μοιάζει πιο κοντά από ποτέ.
Την 1η Ιουλίου του 1987 βάζει ο ίδιος τέλος στη ζωή του και μάλιστα με φρικτό τρόπο. Πίνει χάπια, κόβει τις φλέβες του και όταν αισθάνεται πως οι δικοί του άνθρωποι θα προσπαθήσουν να τον εμποδίσουν, βγαίνει στο μπαλκόνι του τρίτου ορόφου της πολυκατοικίας που διέμενε και βουτάει στο κενό.
Μερικές ημέρες πριν από την αυτοκτονία του Βουρνά και συγκεκριμένα στις 13 Ιουνίου, είχε φύγει από τη ζωή ο 33χρονος Βασίλης Κουρκουμέλης. Ο διάσημος σχεδιαστής που είχε γίνει γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο με το ψευδώνυμο Μπίλι Μπο, είχε πεθάνει από AIDS.
Όταν ο Βουρνάς μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και έγινε γνωστό πως ήταν νεκρός, έσπευσαν εκεί πολλοί δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ. Επίσης, στο νοσοκομείο πήγαν και αρκετοί συνάδελφοί του, ανάμεσα στους οποίους και Σταύρος Παράβας. Ο ηθοποιός όταν είδε τον «κακό χαμό» που γινόταν έξω από το νοσοκομείο είπε απευθυνόμενος προς τους δημοσιογράφους: «Για όνομα του θεού! Ούτε στον Μπίλι Μπο δεν κάνατε έτσι»!
Τα λόγια αυτά του Παράβα ήταν αρκετά για να αναπτυχθεί ένα όργιο φημών σχετικά με τις αιτίες που οδήγησαν τον Βουρνά στο απονενοημένο διάβημα. Εκείνες τις ημέρες είχε ακουστεί μέχρι και το ότι ο ηθοποιός είχε κάνει εξετάσεις αλλά αυτοκτόνησε πριν πάρει τα αποτελέσματά στα χέρια του φοβούμενος για αυτά.
Όλες αυτές τις φήμες διέλυσε η σύζυγός του η οποία ζήτησε να γίνουν εξετάσεις στη σορό του Λευτέρη Βουρνά. Λίγο καιρό αργότερα τα αποτελέσματα βγήκαν και ήταν αρνητικά, ξαναφέρνοντας στο προσκήνιο ως απάντηση στα «γιατί» την κατάθλιψη και την κακή ψυχολογική κατάσταση του ζεν πρεμιέ που θα μπορούσε να δώσει ακόμα πάρα πολλά στον κινηματογράφο και το θέατρο.
[nbst]
Η προσέγγιση ήταν να διαφυλαχτεί και να συντηρηθεί στο μέλλον το κτίριο με μια νέα χρήση, αυτή του ξενοδοχείου, και παράλληλα να επιτρέπει στους τουρίστες αλλά και στους κατοίκους της πόλης να έχουν πρόσβαση και σε άλλες χρήσεις όπως στις αίθουσες συγκεντρώσεων πολλαπλής χρήσης, στο μουσείο καπνού στους χώρους εστίασης σε σχέση με τη μικρή λίμνη και το πάρκο, και γενικά σε χώρους που λειτουργούν πολιτιστικά σε καθημερινή βάση.
Αποκατάσταση – επεμβάσεις
• Το πρώτο πρόβλημα, απολύτως καθοριστικό για την επιτυχή λειτουργία του ξενοδοχείου, ήταν η ηχομόνωση των πατωμάτων, των διαχωριστικών τοίχων, των υποστυλωμάτων, των οροφών καθώς και των υδραυλικών εγκαταστάσεων (στήριξη ιδιόμορφη κτλ.).
Χωροθέτηση νέων χρήσεων
