Με αφορμή τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στη χώρα μας, τις δολοφονίες, τους βιασμούς, τους άδικους θανάτους νέων ανθρώπων, τα ακραία φυσικά φαινόμενα για τα οποία ποτέ η χώρα μας δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένη, ο συγγραφέας Αντώνης Παπαθεοδόλου προχώρησε σε μία ανάρτηση-γροθιά στο στομάχι. Είμαστε, ωστόσο, σίγουροι, ότι πολλοί θα συμφωνήσετε μαζί του…

“Είδα τη φωτό μπαμπά και γιου και δεν την αντέχω.

Μαγκιά είναι να κατακτάς κορφές, μαγκιά είναι να μην χορταίνεις να μαθαίνεις, να ξέρεις να σώνεις ανθρώπους και να σπας πάγους με το γέλιο σου.

Μαγκιά νομίζουμε ότι είναι να ρίχνεις με τα φιλαράκια στο κρεβάτι του ξενοδοχείου το μεθυσμένο γκομενάκι, να τραπάρεις για πουτανάκια, αμαξάρες και μπιστόλια, να σφάζεις με δρεπάνια γιατί η ομαδάρα η μπανάθα, ο παοκ, η προεδράρα ρε μαάκα, σουγαμήσορε, μαγκιά ότι είναι “όλοι γύρω γύρω κι ένας στη μέση” γιατί είναι αλλιώς, είναι αστείος, είναι αδερφή, είναι ξένος, είναι κάτι που δεν είμαστε εμείς στον κύκλο που γιουχάρει μέχρι θανάτου, στο πανηγύρι των τρελών, μαγκιά το μαλάκαμουείδεςτοβιντεάκιμετηντέτοιαπουκάνειαυτόρε; εγώτοείδαρεντροπήρεναστοστείλω; μαγκιά στους δρόμους, μαγκιά στο σερβιτόρο, μαγκιά στον υφιστάμενο.

Μαγκιά κράτος είναι να έχεις μεθ, ελικόπτερα, πυροσβεστικά, σχολεία ζεστά με τρελαμένους δασκάλους και δασκάλες. Μαγκιά κράτος είναι να μην κλείνει ποτέ τίποτε, να φτάνει η βοήθεια αμέσως, να νιώθουμε όλοι μαζί ανασφάλεια για τα άλυτα κι όχι γι’ αυτά που η ανθρωπότητα έχει λύσει. Αλλά μαγκιά κράτος νομίζουμε ότι είναι τα “εμείς οι απο δω εσάς τους από κει”, “έτσι παίζεται το παιχνίδι φίλε”, δικός μας ή δικός τους; φάγαμε, φάγατε ελάτε να ξεκατινιαστούμε, εσείς τι γνώμη έχετε για τον τάδε σκατόμαγκα που πλακώθηκε με την τάδε τηλεπερσόνα; γράφτε μας στο comment, skip ad, ολοι καβάλα σε ένα κιονόκρανο που δεν ξέρουμε και τι ρυθμού είναι να ραίνουμε αφ υψηλού δήθεν φώτα την ανθρωπότητα.

Μαγκιά είναι να κατακτάς κορφές, μαγκιά είναι να μην χορταίνεις να μαθαίνεις, να ξέρεις να σώνεις ανθρώπους και να σπας πάγους με το γέλιο σου. Να ‘σαι με το φως και με το θύμα και να ψάχνεσαι συνέχεια πού είναι το φώς και ποιο είναι το θύμα.

Να βάλουμε το μάθημα “μαγκιά” στα σχολεία να ξέρουμε τι είναι. Και στο τελευταίο μάθημα να μαθαίνουμε ότι δεν λέγεται μαγκιά αλλά ανθρωπιά, ομορφιά, μεγαθυμία, γενναιότητα κι άλλα συνώνυμα ωραία.

Ντρέπομαι που χρησιμοποιώ αφορμή αυτό για να γράψω. Ντρέπομαι για το θυμό μου. Για όσα συνέβησαν. Ντρέπομαι και θυμώνω και λύση δεν ξέρω. Συλλυπητήρια να πω τι σημαίνει; Ας μην πούμε άλλα. Να κάνουμε. Να αλλάξουμε. Να αλλάζεις τον εαυτό σου, να αφήνεις πίσω αυτά που νόμιζες δεν είναι απλώς μαγκιά είναι καθήκον.”

Με αφορμή τον θεατρικό μονόλογο στον οποίο πρωταγωνιστεί τη φετινή σεζόν, ο Αντώνης Παπαηλίας μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «I love Σου Κου» και μεταξύ άλλων ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε στην επιτυχημένη του περσόνα, Λόλα.

Ο Αντώνης Παπαηλίας ανέφερε χαρακτηριστικά για την Λόλα πως «επειδή η μητέρα μου είχε ράψει και την πρώτη τουαλέτα, ήταν μέσα στο κλίμα από την αρχή. Βγαίνοντας από το καμαρίνι, ήταν η μάνα μου και ο πατέρας μου απ’ έξω, έτσι όπως ήμουν τους λέω: «Μπαμπά, είμαι γυναίκα» και μου λέει «δεν πειράζει παιδί μου, Ολυμπιακός να μην γίνεις». Είναι Παναθηναϊκός ο μπαμπάς μου, γι’ αυτό».

«Ποτέ δεν υπήρξε σημείο έντασης ή διαφωνίας με τον Τόνι Σφήνο. Είναι τόσο ήρεμος και ξέρεις από πριν τι είναι αυτά που θέλει, οπότε δεν τσακώνεσαι μαζί του» είπε σε άλλο σημείο της συνέντευξης.

«Κάθε μέρα που μπαίνεις σε αυτά τα κοστούμια τα γυναικεία, στα παπούτσια… Μόνο τα τακούνια αυτά, πως τα πας; Πες μου λίγο σε παρακαλώ» σχολίασε η ρεπόρτερ του ΑΝΤ1 με τον ηθοποιό να απαντά με χαμόγελο ως εξής. «Της Νούλας στην εκπομπή είναι χαμηλά, δεν έχουμε θέμα. Της Πελαγίας στο θέατρο είναι παντοφλέ, αν και βάζω και μια ωραία γοβίτσα 16αρα αλλά την φοράω για λίγο, οπότε παλεύεται. Στη Λόλα φοράω από 12 και πάνω μόνιμα, αλλά δεν ήταν αυτό το πιο δύσκολο. Το πιο δύσκολο είναι μόνο όταν παίζουμε έξω και έχει πολλή ζέστη. Αυτό τίποτα άλλο» είπε ακόμη ο Αντώνης Παπαηλίας.

Δείτε το σχετικό βίντεο:

Τον θυμόμαστε στο πλευρό του Θανάση Βέγγου, ως βοηθό του πράκτορα Θου Βου και ως γερμανό δεκανέα στην ταινία “Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση”. 

Ήταν ο αξέχαστος Μπόμπος, ο περιπτεράς, ο φορτηγατζής, ο σερβιτόρος και ο ταξιτζής του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Αν και ενσάρκωσε κυρίως δεύτερους ρόλους ξεχώρισε για το χιούμορ, τις ξεκαρδιστικές του ατάκες και τις γκριμάτσες του. Έπαιξε σε περισσότερες από 60 ταινίες και θεωρείται από τους πιο ταλαντούχους καρατερίστες της μεγάλης οθόνης.

Ο λόγος για τον αγαπημένο ηθοποιό, Αντώνη Παπαδόπουλο, ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του ως ηθοποιός σε ηλικία μόλις 5 ετών στα περίφημα μπουλούκια! Οι γονείς του ήταν μουσικοί και διατηρούσαν δικό του θίασο, για τον λόγο αυτό, από μικρός αγάπησε το θέατρο. Οι γονείς του του είχαν μάθει τα “μυστικά” της κωμωδίας και ο μικρός Αντώνης έκλεβε την παράσταση όταν εμφανιζόταν μπροστά στο κοινό.

Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή ως “βαρδάρης” και μόλις τελείωσε το σχολείο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να κυνηγήσει το όνειρό του και να γίνει ηθοποιός.

Η φυσιογνωμία του δεν γινόταν να περάσει απαρατήρητη από τους κινηματογραφιστές και γρήγορα πήρε μέρος στις ταινίες ως κομπάρσος. Σιγά σιγά άρχισαν να του δίνουν λόγια και μετά από μερικά χρόνια κέρδισε τους πρώτους του ρόλους. Οι πιο γνωστοί ήταν στο πλευρό του Θανάση Βέγγου στις ταινίες «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση» (1971) και «Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας».

Τη δεκαετία του ’70 συνέχισε να εργάζεται στον κινηματογράφο, παρόλο που είχε χάσει την αλλοτινή του αίγλη και τη δεκαετία του ’80 έπαιξε στις βιντεοταινίες. Από εκείνη την περίοδο ξεχωρίζει ο ρόλος του Αμάραντου στην ταινία  «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα» που προβλήθηκε το 1982 και σημείωσε τεράστια επιτυχία.

Έναν χρόνο μετά, ο αγαπημένος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 51 ετών. Είχε διαγνωστεί με καρκίνο και τους τελευταίους μήνες έδινε μάχη με την επάρατη νόσο. Είχε αποκτήσει μια κόρη με την ηθοποιό Ζωή Μυρίτη, η οποία δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον πατέρα της, καθώς όταν πέθανε ο Παπαδόπουλος, ήταν μόλις 2 ετών.

Ο ηθοποιός είχε μεγαλώσει σαν παιδί του, τον γιο της αδερφής του, Μαρίας, τον γνωστό σε όλους σήμερα, Χρήστο Θηβαίο, ο οποίος είχε πει για τον θείο του: “Ο πιο γνωστός της οικογένειας ήταν ο θείος μου, ο Αντώνης Παπαδόπουλος, ο «πύραυλος» στις ταινίες με τον Θανάση Βέγγο”.