Ο Αντώνης Τσαπατάκης κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στον τελικό των 100μ πρόσθιο στην κατηγορία SB4 των Παραολυμπιακών Αγώνων, που διεξάγονται στο Παρίσι.
Σπουδαίος Αντώνης Τσαπατάκης σε μια ακόμη παρουσία στους Παραολυμπιακούς Αγώνες! Μετά το χάλκινο μετάλλιο στο Τόκιο, ο Έλληνας κολυμβητής κατέκτησε το ασημένιο στο Παρίσι, στον τελικό των 100 μέτρων πρόσθιο, με αποτέλεσμα να φέρει στη χώρα μας το 7ο μετάλλιο.
Με χρόνο 1.36.16 ο Τσαπατάκης τερμάτισε στην 2η θέση, πίσω από τον Ντμίτριι Τσερνιάεφ (1:32.20). Το χάλκινο κατέκτησε ο Ιταλός Ματέο Μπορτούτσο με 1:42.52.
Ο παραολυμπιονίκης, Αντώνης Τσαπατάκης ανήρτησε ένα βίντεο στο οποίο διακρίνεται να δέχεται βοήθεια ώστε να κατέβει σε μια δύσβατη παραλία της Κέρκυρας.
Ο κορυφαίος αθλητής στη λεζάντα της ανάρτησής του αναφέρεται στη φιλία και στην αξία του να είναι «μαζί» ξεπερνώντας τα εμπόδια.
«“Οι φίλοι μου είναι τά πόδια μου!!”
Από την πρώτη μέρα που άνοιξα τα μάτια μου μετά το ατύχημα δεν εξέφρασα, αλλά ούτε και σκέφτηκα ποτέ πως “Δεν μπορώ”, παρά μονάχα “Πως μπορώ;”
Αυτοί που απαντούσαν και αποκρίνονται ακόμα σε αυτό με την λέξη «Μαζί», είναι οι φίλοι.
Μαζί συμπληρώνουμε τις διάφορες μας, εμπνέουμε, ονειρεύουμε και μετατρέπουμε το «υπάρχω» σε “Ζω”.
Συχνά έρχονται στην θύμηση μου στιγμές γεμάτες εμπόδια στην πρόσβαση, όπως στο παραπάνω βίντεο και κάθε φορά βρίσκουμε την λύση σηκώνοντας με στα χέρια τους ή στην πλάτη τους. Οι φίλοι μου γίνονται τα πόδια μου για να φτάσω από τα «σκοτεινά» στα «φωτεινά».
Αυτό έγινε και στο επεισόδιο του @lifeisabeachtv με τον φίλο πλέον @h_k_giousourum . Δεν τον γνώριζα αλλά μόλις με κάλεσε στην εκπομπή, του είπα ότι θέλω να δείξουμε αυτό που κάνω με τους φίλους μου όταν θα πάμε σε μια παραλία δύσβατη. Έγινε αμέσως φίλος όταν μου απάντησε «Ναι, θα το κάνουμε Μαζί».
Έτσι γίνονται οι φίλοι! Αφ´ ης στιγμής πείτε το “Μαζί”, θα «βουτήξετε» σε όλες τις «παραλίες» που Μαζί θελήσατε!….
Υγ. Ποτέ δεν ξεχνώ…» έγραψε χαρακτηριστικά ο Αντώνης Τσαπατάκης.
Ο Αντώνης Τσαπατάκης αποτελεί παράδειγμα ευψυχίας, αγωνιστικότητας και γόνιμης επιμονής, είναι ένας αυθεντικός βιρτουόζος της πισίνας,είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, παραολυμπιονίκης στην κολύμβηση, συγγραφέας, ομιλητής, αστυνομικός, αλλά πάνω από όλα ένας ατρόμητος τύπος που άρπαξε τη μοίρα του από τα κέρατα.
Άλλαξε την ζωή του κάνοντας κάθε μέρα κάτι για να γίνει ο ίδιος αλλά και ο κόσμος γύρω του καλύτερος. Αυτή η ορμή ζωής κι η αποφασιστικότητα του, είναι που σε συνδυασμό με τα μαθήματα που διδάχτηκε με τον πιο σκληρό τρόπο, τον έχουν μετατρέψει σε ένα παράδειγμα για όλους μας.
«Η αξία μου δεν περιορίζεται σε ένα χάλκινο ή σε ένα χρυσό μετάλλιο».
– Πόσο σημαντικό ήταν για εσάς αυτό το μετάλλιο (χάλκινο στα 100μ. πρόσθιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο), και τι σημαίνει για την καριέρα και τη ζωή σας; Θα σας απαντήσω όπως έγραψα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Πριν 15 χρόνια έκανα τους γονείς μου, ιδίως την μάνα μου, να κλαίνε για αυτό που προκάλεσα σε εμένα. Σήμερα όμως τους κάνω να χαμογελούν πιο πολύ απ´ όσο πόνεσαν τότε. Έδωσα μάχη όλα αυτά τα χρόνια που πάλεψα να ανέβω στο βάθρο. Στο κάθε «βάθρο» της ζωής. Έδωσα μάχη με τις αμφιβολίες, οι οποίες με γυρόφερναν, αλλά ποτέ δεν επέτρεψα να εισχωρήσουν μέσα μου. Έδωσα μάχη με ανθρώπους που προσπάθησαν να με τρομάξουν, αλλά η στάση μου προς την ζωή, τους έκανε εν τέλει να με κοιτούν με το βλέμμα σηκωμένο ψηλά -παρότι είμαι καθιστός στο καροτσάκι μου. Έδωσα μάχη με τους δικούς μου φόβους, που πήγαν να φοβίσουν τα όνειρα μου… Αλλά κανείς και τίποτα δεν κατάφερε να με αποτρέψει. Καθότι τίποτα δεν ήταν πιο δυνατό από την πίστη μου σε εμένα. Κοιτούσα πάντα μπροστά και πορευόμουν σταθερά, αλύγιστος, προς τον σκοπό μου. Καταδικασμένος ελεύθερος. – Άλλαξε σε κάτι η ζωή σας μετά το Τόκιο; Κρατάω το μετάλλιο στα χέρια μου και δεν αισθάνομαι να άλλαξε κάτι μέσα μου. Δεν πίστευα ποτέ άλλωστε πως κάτι υλικό θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο ή θα μου προσάψει μεγαλύτερη αξία.
– Σας έκανε «επίσημα» νικητή το μετάλλιο; Δεν με όρισε νικητή αυτό το μετάλλιο. Η αξία μου δεν περιορίζεται σε ένα χάλκινο ή σε ένα χρυσό μετάλλιο. Την αξία μου την όρισαν αυτοί που με μεγάλωσαν και στην πορεία εγώ ο ίδιος. Την αξία μου την όρισαν αυτοί που στάθηκαν δίπλα μου και αυτοί που διάλεξα εγώ να βρίσκονται δίπλα μου… Ας μάθουμε να ξεχωρίζουμε τον νικητή και τις αξίες που τον διέπουν από τον τρόπο που ζει και όχι από την ύλη. Νικητής είναι αυτός που είναι ελεύθερος από περιοριστικά πιστεύω, από «πρέπει», από «δεν μπορώ» και «δεν μπορείς». Γι αυτό λέω, μάθετε στους νεότερους να μην είναι δέσμιοι της ύλης, αλλά να ζουν ελεύθερα και εύψυχα! – Πόσο σκληροί είναι οι παραολυμπιακοί; Οι αγώνες κι η πορεία προς αυτούς έχουν άμεση συνάρτηση με το επίπεδο και το εύρος της στοχοθεσίας κάθε αθλητή. Όταν βάζεις ψηλά τον πήχη, ξέρεις πως χρειάζεται να εργαστείς σκληρά και να παλέψεις με όλες σου τις δυνάμεις για να πετύχεις τον στόχο σου. – Πώς ήταν η προετοιμασία εν μέσω πανδημίας; Η πρώτη καραντίνα ήταν δύσκολη. Δεν υπήρχε κανένα νομικό πλαίσιο που να επιτρέπει στους αθλητές, ακόμα και αυτούς που προετοιμάζονταν για τους Ολυμπιακούς και τους Παραολυμπιακούς να προπονηθούν και να μπουν σε μια πισίνα. Το κράτος ήταν ανέτοιμο. Ευτυχώς στην δεύτερη καραντίνα υπήρχε η δυνατότητα να μπούμε στις πισίνες και να κάνουμε τις προπονήσεις μας, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η έλλειψη αγώνων προετοιμασίας, αφού δεν μπορούσαμε να βρούμε ρυθμούς αγώνων και να τεστάρουμε πράγματα και διαδικασίες.
«Νικητής είναι αυτός που είναι ελεύθερος από περιοριστικά πιστεύω, ελεύθερος από “πρέπει”, από “δεν μπορώ”…»
– Ήσασταν αθλητής από παιδί και βρεθήκατε σε νεαρή ηλικία να βιώνετε μια τεράστια αλλαγή με το ατύχημα σας. Πόσο καιρό σας πήρε να αποφασίσετε ότι θα συνεχίσετε τον αθλητισμό και πως καταλήξατε σε αυτό τον δρόμο; Η καταγωγική ιδιότητα μου, αυτή του αθλητή, δε γινόταν να με αφήσει να ζω χωρίς αυτήν. Μετά από κάποιους μήνες από το ατύχημα, ξεκίνησα να κολυμπάω για λόγους φυσιοθεραπείας και έπειτα συνέχισα κανονικά, σε επίπεδο αγωνιστικό. – Ποιες είναι οι μεγαλύτερες διαφορές του πρωταθλητισμού σε επίπεδο παραολυμπιακών από τα όσα ζούσατε πριν το ατύχημα σας; Σχεδόν καμία, καθότι και πριν ήμουν στο επίπεδο πρωταθλητισμού αλλά με πιο περιορισμένο χρόνο καθώς είχα και το σχολείο. Προσωπικά τώρα μπορώ να πιέζω τον εαυτό μου πιο πολύ και να έχω και περισσότερο χρόνο αποκατάστασης.
«Ήμουν ζωηρός από μικρός, όπως λένε και οι γονείς μου».
– Ποιες είναι οι σημαντικότερες δυσκολίες και προκλήσεις για έναν άνθρωπο που αγωνίζεται στους παραολυμπιακούς σε μια χώρα που ο αθλητισμός βρίσκεται σε πτώση εδώ και δυο δεκαετίες; Οι προκλήσεις είναι τεράστιες! Η οικονομική ενίσχυση από το κράτος δεν είναι δυνατή, όποτε πρέπει κάθε αθλητής να έχει χορηγούς για να μπορέσει να πετύχει το στόχο του. Αυτό που είναι αδικαιολόγητο όμως, είναι η απουσία του κράτους στο κομμάτι των υποδομών. Για παράδειγμα στο κολυμβητήριο Χανίων, όπου προσπαθώ χρόνια να βρω ένα ίδρυμα να το αναστυλώσει καθώς είναι υπό κατάρρευση, χάνονται ταλέντα που θα έφερναν την χώρα πολύ ψηλά στα βάθρα των αγώνων. Ταλέντα τα οποία προπαντός θα συμπαρέσυραν μαζί τους περισσότερο κόσμο να ασχοληθεί με την θεραπεία που προσφέρει ο αθλητισμός -ως πανάκεια τολμώ να πω- σε σώμα και πνεύμα.
– Ποιοι είναι οι στόχοι σας κάθε χρονιά από εδώ και πέρα; Κάθε χρόνο ο στόχος είναι να είμαι πιο γρήγορος από πέρυσι. Δεν είναι πάντα εφικτό αυτό, αλλά η προσπάθεια για αυτό, σου δίνει πολλά πνευματικά εφόδια που «ρίχνεις» στη συνέχεια στον αθλητισμό. – Πώς ήσασταν ως παιδί κι έφηβος; Ως νεαρός αθλητής αλλά και ως μαθητής; Ήμουν ζωηρός από μικρός όπως λένε και οι γονείς μου. Πάντα φανταζόμουν! Πολλή φαντασία… Ακόμα και ως μαθητής η φαντασία μου με έσωζε, ειδικά στη έκθεση. Αυτό είναι που χρειάζεται κάθε παιδί, η φαντασία. Αλλά στην εποχή μας οι παιχνιδομηχανές και λοιπά έχουν επικρατήσει της φαντασίας.
– Πως είναι η ζωή ενός αστυνομικού σε αμαξίδιο; Τι είναι αυτό που προσπαθείτε να αλλάξετε και να εξελίξετε στην Αστυνομία μέσω των ομιλιών και των δράσεων σας; Δεν έχει καμία διαφορά. Απλά εγώ έχω την τύχη να πηγαίνω μαζί με την υπηρεσία μου στα σχολεία και να ενημερώνουμε τους νέους για θέματα οδικής ασφαλείας αλλά και για πως να προστατεύουμε την ζωή μας από επικίνδυνα -ματαιόδοξα- όνειρα.
«Μόνο εμείς μπορούμε να μας βελτιώσουμε. Μέσα μας είναι το σημείο εκκίνησης της εξέλιξης, της χαράς».
– Πώς προέκυψε να γράψετε ένα παιδικό βιβλίο; Πως ήταν η διαδικασία και τι έχετε πάρει από αυτό; Όλα ξεκίνησαν όταν με κάλεσε για πρώτη φορά η γυναίκα του προπονητή μου, η υπέροχη Έλενα Θωίδου, να μιλήσω σε ένα σχολείο, να πω στα παιδιά την ιστορία μου, τη ζωή μου. Η επαφή μου με τα παιδιά και η πολύτιμη συνδρομή της Έλενας μας οδήγησε τελικά στην έκδοση του «Ονείρου». Εκείνη ήταν που έβαλε τις κατάλληλες λέξεις, και την σειρά για να γραφτεί αυτό το βιβλίο, και της χρωστάω πολλά. Και πλέον, είμαστε έτοιμοι για να κυκλοφορήσουμε και το δεύτερο παιδικό βιβλίο μας, στις αρχές του 2022, εξελίσσοντας τα σημαντικά μηνύματα που επικοινωνούμε στα παιδιά. – Η αυτοβελτίωση και η εξέλιξη του εαυτού μας είναι ένα θέμα που κυριαρχεί την τελευταία δεκαετία παγκοσμίως. Τι έχετε να πείτε σε όποιον δεν έχει ακόμα ενστερνιστεί αυτή την τάση; Ότι μόνο εμείς μπορούμε να μας βελτιώσουμε. Μέσα μας είναι το σημείο εκκίνησης της εξέλιξης, της χαράς και πολλών άλλων. Πρώτα πολλά όμως πρέπει να έχουμε το γνώθι σ’ αυτόν. Και για να το έχουμε πρέπει να είμαστε αυτεξούσιοι.
– Τι στόχους βάζετε για το μέλλον, πέρα από τις αθλητικές επιδόσεις; Ο στόχος μου μου είναι να κάνω κι άλλους ανθρώπους να φαντάζονται έναν καλύτερο κόσμο. Δεν αρκεί να το κάνω μόνο εγώ. Το σύνολο μόνο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
«Μπορεί κανείς να αρκεστεί μόνο σε ένα φιλί από τον αγαπημένο ή την αγαπημένη του; Θέλει πάντα να το επαναλαμβάνει».
– Τι είναι σημαντικότερο: Ένα ακόμα μετάλλιο, ένας νέος νόμος που να διευκολύνει τη ζωή των ανθρώπων με αναπηρίες, ή κάτι άλλο που δεν μπορούμε να φανταστούμε όσοι δεν ζούμε τις δυσκολίες που περνούν οι άνθρωποι σε αμαξίδιο; Το λέω με κάθε τρόπο: Πρέπει να υπερβούμε την τυραννία της υλικής πραγματικότητας που μας κρατά μικρούς και δέσμιους. Αυτό αφορά και τις δυνατότητες του σώματος όλων. Όλοι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, όλοι είμαστε άνθρωποι. Επομένως δεν περιμένω τους νόμους να αλλάξουν, αλλά τη νοοτροπία μας. Στο λεξιλόγιο μου, δεν υπάρχει η λέξη ανάπηρος -παρά μόνο για θεσμικούς λόγους- αλλά η φράση «άνθρωπος με διαφορετικό τρόπο κίνησης ή ζωής». Αυτές οι αναχρονιστικές αντιλήψεις που πρέπει να αλλάξουν, έκαναν το άκουσμα της λέξης ανάπηρος να φαντάζει κάτι τρομακτικό, σαν κάποιος να μην μπορεί ποτέ να κάνει κάτι. Λάθος. Όλοι τα μπορούμε όλα. Αρκεί να αλληλοστηριζόμαστε. – Συμφωνείτε ότι ο καθένας μας μπορεί, μέσα από την διαρκή επανάληψη, να γίνει επιτυχημένος σε -σχεδόν- οτιδήποτε; Ναι. Οπωσδήποτε. Από παιδιά μαθαίνουμε την δύναμη της επανάληψης, και την απόκτηση και την βαθύτερη αποτύπωση της γνώσης μέσω αυτής. Αλλά την σημασία και την δύναμη της επανάληψης κανείς την καταλαβαίνει κι από άλλα πράγματα: Μπορεί κανείς να αρκεστεί μόνο σε ένα φιλί από τον αγαπημένο ή την αγαπημένη του; Θέλει πάντα να το επαναλαμβάνει… Ακόμα και η αναπνοή: Μια αναπνοή δεν είναι τίποτα. Η ζωή είναι η επανάληψη της αναπνοής μας.
«Επιτυχία είναι το βράδυ να είμαι γεμάτος, έχοντας βοηθήσει να γίνω έστω και λίγο καλύτερος».
– Τι είναι η επιτυχία και ποιο το νόημα της για εσάς; Επιτυχία για εμένα είναι να γίνομαι καλύτερος κάθε μέρα. Να ζω κάθε ημέρα καλύτερα από την προηγούμενη και να προχωράω έστω και λίγο πιο μπροστά. Να έχω περάσει κάθε μου μέρα καλά, γεμάτη και να έχω καταφέρει έστω και τον μικρότερο στόχο που έχω βάλει για εκείνη την ημέρα, ώστε το βράδυ να είμαι γεμάτος. Γεμάτος επειδή θα έχω βοηθήσει να νιώσω καλύτερος έστω και λίγο εγώ, και ει δυνατόν ακόμα περισσότεροι γύρω μου. Αυτό είναι για μένα επιτυχία, εκεί βρίσκεται το νόημα της. – Όταν ολοκληρώνετε κάτι σημαντικό, προλαβαίνετε να το χαρείτε; Ή έχετε πάντα το μυαλό σας στην επόμενη πρόκληση; Κάθε στόχο που εκπληρώνω και κάθε επιτυχία, την χαίρομαι και την απολαμβάνω, αλλά στιγμιαία. Για λίγο. Το να μείνω στην χαρά μιας επιτυχίας μου μοιάζει απλά στάσιμο. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι την επόμενη μέρα, τον επόμενο στόχο και την εξέλιξη παραπέρα!
Ήταν ιδρυτικό μέλος των «Socrates Drunk the Conium» – Αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας από το 2010
Ο Αντώνης Τουρκογιώργης, μια από τις ηγετικές μορφές στην ελληνική ροκ σκηνή, πέθανε στα 73 του χρόνια.
Ο τραγουδιστής, μπασίστας και ιδρυτικό μέλος των «Socrates Drunk the Conium» αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, από το το 2010. Υπήρξε ένας δυναμικός περφόμερ, τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός και ασυμβίβαστος στο σύνολό του, καλλιτέχνης.
Ο Μάκης Γιούλης, ο τελευταίος ντράμερ των Socrates είπε σε δήλωσή του για την απώλεια του φίλου του: «Τελικά σήμερα Κυριακή του Πάσχα του 2024 ήρθε η ώρα για το μεγάλο αντίο που φοβόμουν τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια ότι κάποια στιγμή θα βρεθώ στην τόσο δύσκολη θέση να σου πω… Επιτέλους θα ησυχάσει η ψυχούλα σου από τον Γολγοθά που τράβαγες από τον Απρίλιο του 2010… Αντίο αγαπημένε μου φίλε, αντίο αγαπημένε μου συνεργάτη, αντίο μοναδικέ μου Tony»..
Μέσω ανάρτησης, ο άλλοτε συνεργάτης του, Κώστας Μπίγαλης, αποχαιρέτησε τον Αντώνη Τουρκογιώργη, όταν πληροφορήθηκε τον θάνατό του. «Σήμερα έφυγε ο μεγάλος μουσικός, κιθαρίστας, συνθέτης και τραγουδιστής, Αντώνης Τουρκογιώργης, να συναντήσει τον αδερφικό του φίλο, Γιάννη Σπάθα, το άλλο του μισό των θρυλικών Socrates Drunk the Conium του κορυφαίου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών. Tony Power. Για πάντα».
Τα δύσκολα για τον Αντώνη Τουρκογιώργη ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2010, όταν υπέστη εγκεφαλικό και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της Αθήνας. Έκτοτε δεν κατάφερε ποτέ να επανέλθει ουσιαστικά. Στη συνέχεια είχε υποβληθεί σε ειδική επέμβαση ενδοαγγειακού εμβολισμού ανευρύσματος εγκεφάλου και με την ολοκλήρωση της τότε επέμβασης οι γιατροί εξέφρασαν στη σύζυγο του την αισιοδοξία τους ότι θα ζήσει, ωστόσο όχι με τον τρόπο που είχε συνηθίσει.
Ο ταλαντούχος μουσικός υπήρξε ένας δυναμικός περφόμερ, τραγουδιστής, μπασίστας, συνθέτης και στιχουργός. Αφοσιώθηκε στην ροκ μουσική και άφησε το προσωπικό του αποτύπωμα. Η ξαφνική περιπέτεια της υγείας του τον απομάκρυνε από την σκηνή και βρέθηκε σε μεγάλη δοκιμασία ώστε να μπορέσει να σταθεί και πάλι στα πόδια του. Από το 2010 ήταν καθηλωμένος.
Η συναυλία για τον Αντώνη Τουρκογιώργη
Στις 10 Οκτωβρίου του 2018, οι φίλοι του έδειξαν πως δεν τον ξεχνούν και οργάνωσαν μια μεγάλη συναυλία με σκοπό να συγκεντρωθούν χρήματα για τη στήριξή του ώστε να ακολουθήσει αποκατάσταση σε ειδικό θεραπευτικό κέντρο.
Μεταξύ άλλων, στην συναυλία τότε συμμετείχαν η Ελένη Βιτάλη, ο Βαγγέλης Γερμανός, η Γλυκερία, ο Χρήστος Δάντης, η Ελεονώρα και ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Κώστας Μπίγαλης, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και άλλα σπουδαία ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου.
Μετά την διάλυση των Socrates, ο Αντώνης Τουρκογιώργης ακολούθησε σόλο καριέρα κάνοντας πολλές επιτυχημένες συνεργασίες. Το 2007 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό βιβλίο του, με τίτλο «Το Συγκρότημα» στο οποίο με χιούμορ και ζωντάνια καταγράφει, πώς δημιουργείται ένα συγκρότημα με βάση την προσωπική του εμπειρία, ενώ ταυτόχρονα ξετυλίγει τη μουσική του πορεία από τα πρώτα του βήματα στη μουσική μέχρι το τέλος. Κομβικό σημείο βεβαίως του βιβλίου αποτελεί η περιπετειώδης και ανατρεπτική μουσική διαδρομή των σπουδαίων Socrates.
Προσωπικοί δίσκοι
«Τα Μάτια 14» (1986)
«Επεισόδιο» (1988)
«Μόνον Όρθιοι» (1990)
«Πυρ, Γυνή και Rock and Roll» (1991) (με τη Λίνα Μπαμπατσιά)
«Βήματα» (1992)
«Ουφ!» (1998)
Με τους Socrates Drank the Conium
«Socrates Drank the Conium» (1972)
«Taste of Conium» (1972)
«On the Wings» (1973)
«Phos» (1976)
«Waiting for Something» (1980)
«Breaking Through» (1981)
«Plaza» (1984)
Ήταν ιδρυτικό μέλος των «Socrates Drunk the Conium» – Αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας από το 2010
Ο Αντώνης Τουρκογιώργης, μια από τις ηγετικές μορφές στην ελληνική ροκ σκηνή, πέθανε στα 73 του χρόνια.
Ο τραγουδιστής, μπασίστας και ιδρυτικό μέλος των «Socrates Drunk the Conium» αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, από το το 2010. Υπήρξε ένας δυναμικός περφόμερ, τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός και ασυμβίβαστος στο σύνολό του, καλλιτέχνης.
Ο Μάκης Γιούλης, ο τελευταίος ντράμερ των Socrates είπε σε δήλωσή του για την απώλεια του φίλου του: «Τελικά σήμερα Κυριακή του Πάσχα του 2024 ήρθε η ώρα για το μεγάλο αντίο που φοβόμουν τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια ότι κάποια στιγμή θα βρεθώ στην τόσο δύσκολη θέση να σου πω… Επιτέλους θα ησυχάσει η ψυχούλα σου από τον Γολγοθά που τράβαγες από τον Απρίλιο του 2010… Αντίο αγαπημένε μου φίλε, αντίο αγαπημένε μου συνεργάτη, αντίο μοναδικέ μου Tony»..
Μέσω ανάρτησης, ο άλλοτε συνεργάτης του, Κώστας Μπίγαλης, αποχαιρέτησε τον Αντώνη Τουρκογιώργη, όταν πληροφορήθηκε τον θάνατό του. «Σήμερα έφυγε ο μεγάλος μουσικός, κιθαρίστας, συνθέτης και τραγουδιστής, Αντώνης Τουρκογιώργης, να συναντήσει τον αδερφικό του φίλο, Γιάννη Σπάθα, το άλλο του μισό των θρυλικών Socrates Drunk the Conium του κορυφαίου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών. Tony Power. Για πάντα».
Τα δύσκολα για τον Αντώνη Τουρκογιώργη ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2010, όταν υπέστη εγκεφαλικό και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της Αθήνας. Έκτοτε δεν κατάφερε ποτέ να επανέλθει ουσιαστικά. Στη συνέχεια είχε υποβληθεί σε ειδική επέμβαση ενδοαγγειακού εμβολισμού ανευρύσματος εγκεφάλου και με την ολοκλήρωση της τότε επέμβασης οι γιατροί εξέφρασαν στη σύζυγο του την αισιοδοξία τους ότι θα ζήσει, ωστόσο όχι με τον τρόπο που είχε συνηθίσει.
Ο ταλαντούχος μουσικός υπήρξε ένας δυναμικός περφόμερ, τραγουδιστής, μπασίστας, συνθέτης και στιχουργός. Αφοσιώθηκε στην ροκ μουσική και άφησε το προσωπικό του αποτύπωμα. Η ξαφνική περιπέτεια της υγείας του τον απομάκρυνε από την σκηνή και βρέθηκε σε μεγάλη δοκιμασία ώστε να μπορέσει να σταθεί και πάλι στα πόδια του. Από το 2010 ήταν καθηλωμένος.
Η συναυλία για τον Αντώνη Τουρκογιώργη
Στις 10 Οκτωβρίου του 2018, οι φίλοι του έδειξαν πως δεν τον ξεχνούν και οργάνωσαν μια μεγάλη συναυλία με σκοπό να συγκεντρωθούν χρήματα για τη στήριξή του ώστε να ακολουθήσει αποκατάσταση σε ειδικό θεραπευτικό κέντρο.
Μεταξύ άλλων, στην συναυλία τότε συμμετείχαν η Ελένη Βιτάλη, ο Βαγγέλης Γερμανός, η Γλυκερία, ο Χρήστος Δάντης, η Ελεονώρα και ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Κώστας Μπίγαλης, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και άλλα σπουδαία ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου.
Μετά την διάλυση των Socrates, ο Αντώνης Τουρκογιώργης ακολούθησε σόλο καριέρα κάνοντας πολλές επιτυχημένες συνεργασίες. Το 2007 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό βιβλίο του, με τίτλο «Το Συγκρότημα» στο οποίο με χιούμορ και ζωντάνια καταγράφει, πώς δημιουργείται ένα συγκρότημα με βάση την προσωπική του εμπειρία, ενώ ταυτόχρονα ξετυλίγει τη μουσική του πορεία από τα πρώτα του βήματα στη μουσική μέχρι το τέλος. Κομβικό σημείο βεβαίως του βιβλίου αποτελεί η περιπετειώδης και ανατρεπτική μουσική διαδρομή των σπουδαίων Socrates.
Προσωπικοί δίσκοι
«Τα Μάτια 14» (1986)
«Επεισόδιο» (1988)
«Μόνον Όρθιοι» (1990)
«Πυρ, Γυνή και Rock and Roll» (1991) (με τη Λίνα Μπαμπατσιά)
«Βήματα» (1992)
«Ουφ!» (1998)
Με τους Socrates Drank the Conium
«Socrates Drank the Conium» (1972)
«Taste of Conium» (1972)
«On the Wings» (1973)
«Phos» (1976)
«Waiting for Something» (1980)
«Breaking Through» (1981)
«Plaza» (1984)
«Φτάνει πια… ο Θεός στα έδωσε όλα, γιατί ρισκάρεις την ζωή σου γιατί τα αφήνεις όλα πίσω» έγραφε ο ορειβάτης
Συγκίνηση προκαλεί η τελευταία ανάρτηση του ορειβάτη Αντώνη Συκάρη που ποζάρει έχοντας στην αγκαλιά του την ούτε δύο ετών εγγονή του λίγο πριν φύγει για το ταξίδι του στο Νεπάλ. Σε ένα μακροσκελές post στο Instagram ο ίδιος ο 60χρονος που βρήκε τραγικό θάνατο στα Ιμαλάια αφήνωντας την τελευταία του πνοή κατά την κατάβαση από την κορυφή μιλάει για τη μεγάλη του αγάπη την Ίριδα.
Στις 24 Μαρτίου ο Αντώνης Συκάρης είχε γράψει στο Instagram πως μικρή Ίριδα τον αποκαλεί «Πααα» επειδή δεν μπορεί ακόμη Παππού και πως η αγαπημένη της λέξη είναι το «Νοοοο» δηλαδή το «βουνό».
Παράλληλα ο 60χρονος ορειβάτης στην ίδια δημοσίευση τόνιζε πως συνεχώς περνούν από το μυαλό του τα λόγια ενός γνωστού του που συχνά του έλεγε: «Φτάνει πια… ο Θεός στα έδωσε όλα, γιατί ρισκάρεις την ζωή σου γιατί τα αφήνεις όλα πίσω;».
Αναλυτικά η ανάρτησή του Αντώνη Συκάρη στο Instagram:
«Ημέρα 1η 24 Μαρτίου 2022
Φίλες και φίλοι
Χθες όλο το απόγευμα και το βράδυ ήμουν ασφαλώς με την οικογένειά μου. Ο γιος μου δεν ήταν κοντά μου, γιατί λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι στο εξωτερικό.
Ξέρετε όμως η οικογένεια μου έχει ένα καινούριο μέλος που στους 22 μήνες που είναι στην ζωή κάθε μέρα είναι και μια καινούρια έκπληξη για μένα.
Με αποκαλεί Πααα μια που δεν μπορεί ακόμα να πει Παππού,
μια ακόμα αγαπημένη της λέξη είναι το ..Νοοοο!
δηλαδή βουνό.
Έτσι χθες είχε καταλάβει ότι θα φύγω για το βουνό και όλη την ώρα απευθυνόμενη προς εμένα με αποφασιστική φωνή μου
έλεγε:
«Πααα ..Πααα ..Πααα.., και αφού της απαντούσα ναι Ιριδάκι μου συνέχιζε και πάλι λέγοντας μου: …νοοοο! Ξέρετε πέρασαν και πάλι τόσες σκέψεις απο το μυαλό μου, αυτό που όλοι διαθέτουμε και που κάποιες φορές λειτουργεί αποθαρρυντικά για τα μεγάλα μας σχέδια, για τους τόσο δύσκολους στόχους της ζωή μας. Πέρασαν τα λόγια κάποιου γνωστού μου που συχνά μου λέει: Φτάνει πια… ο Θεός στα έδωσε όλα, γιατί ρισκάρεις την ζωή σου γιατί τα αφήνεις όλα πίσω! Άλλωστε αυτό που θέλεις να κανείς δεν το έχει καταφέρει κανείς… Με την συγκινημένη σκέψη μου σε αυτά και την προσοχή μου στο γλυκό προσωπάκι της μονάκριβης Ίριδας να μου φωνάζει συνέχεια Πασαα …παύση Νοοοο Κοίταξα προς το κάτω και τα μάτια μου έπεσαν σε ένα βιβλίο της που λέγεται:
«Η Μυρτώ και το βουνό» της Κιμ Χιλγιαρντ
Η Μυρτώ είναι μια μύγα που θέλει να ανέβει σε ένα ψηλό βουνό
Η Μυρτώ ήξερε την αλήθεια για τα μεγάλα σχέδια και λέει:
«Μην ακούς αυτούς που σου λένε ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις» να ακούς αυτούς που λένε ότι μπορείς να τα καταφέρεις και όταν έχεις μεγάλα σχέδια πρέπει να ξεκινάς αμέσως να μην σκέφτεσαι τα εμπόδια και τις αναποδιές και τις θυσίες που πρέπει να κάνεις για να τα καταφέρεις…
(Συνεχίζεται…)
Μετά από έναν ολόκληρο μήνα και επανειλημμένες άκαρπες προσπάθειες ανάσυρσης, η τελευταία ορειβατική αποστολή κατάφερε να περισυλλέξει και να μεταφέρει με ασφάλεια τη σορό του Αντώνη Συκάρη, ο οποίος έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια αναρρίχησης στα Ιμαλάια.
Όπως αναφέρει η σχετική ενημέρωση… «Μετά απο έναν ολόκληρο μήνα προσπάθειας και ματαίωσης, η τελευταία ορειβατική αποστολή από Sherpas που ξεκίνησε απο το Base Camp στις 9 Μαΐου, κατάφερε επιτέλους να περισυλλέξει και να μεταφέρει με ασφάλεια το σώμα του Αντώνη μέχρι το Base Camp του Dhaulagiri.
Επόμενο βήμα αποτελεί η αερομεταφορά του μέχρι την Kathmandu του Νεπάλ. Ευελπιστούμε ότι μέσα στις επόμενες 48 ώρες οι καιρικές συνθήκες θα ευνοήσουν την πορεία του ελικοπτέρου μέχρι το Base Camp, καθότι σήμερα απέτυχε η πρώτη προσπάθεια αερομεταφοράς.
Αφού ολοληρωθεί και αυτό το βήμα, στην Kathmandu θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες επαναπατρισμού τις σωρού, που αναμένεται να διαρκέσουν 2-3 εβδομάδες».
Σε καλοκαιρινό mood είναι εδώ και λίγες ημέρες ο Αντώνης Σρόιτερ με την Ιωάννα Μπούκη και τις κόρες τους, Νάντια και Παυλίνα.
Ο παρουσιαστής ειδήσεων του Alpha και η σύζυγός του, μετά το τέλος των επαγγελματικών υποχρεώσεών τους στην πρωτεύουσα, ετοίμασαν τις αποσκευές τους και ξεκίνησαν τις διακοπές.
Το ζευγάρι κάνει τουρ στα νησιά του Αιγαίου με σκάφος και καθημερινά σταθμεύουν σε άλλο νησί για να κάνουν τα μπάνια τους, να παίξουν αλλά και για να κάνουν τις βόλτες τους στα γραφικά σοκάκια.
Η Ιώαννα Μπούκη που είναι πιο ενεργή στα social media από τον σύζυγό της, μοιράζεται πολλές φωτογραφίες και βίντεο από την καθημερινότητά τους στις διακοπές.
Σήμερα, Δευτέρα 5/8 η σύζυγος του Αντώνη Σρόιτερ ανήρτησε ένα βίντεο στο οποίο βλέπουμε τον παρουσιαστή να κρατάει στην αγκαλιά του τη γυναίκα του ενώ είναι έτοιμος να βουτήξει από το σκάφος.
Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε το όνειρο των οπαδών του και σήκωσε το ευρωπαϊκό επικρατώντας με 1-0 στον τελικό του Conference League της Φιορεντίνα στην OPAP Arena.
Με το που σφύριξε ο Πορτογάλος διαιτητής την λήξη του τελικού χιλιάδες φίλοι των ερυθρόλευκων που παρακολουθούσαν το παιχνίδι από τις γιγαντοοθόνες που είχαν στηθεί σε τρεις περιοχές του Πειραιά ξέσπασαν σε ξέφρενους πανηγυρισμούς με την νύχτα να γίνεται ημέρα.
Μεταξύ αυτών και ο Αντώνης Σρόιτερ, ο οποίος παρακολούθησε τον αγώνα από το σπίτι του μαζί με την παρέα του.
Κατά τη διάρκεια το αγώνα, η σύζυγός τους, Ιωάννα Μπούκη ανήρτησε ένα βίντεο στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, στο οποίο βλέπουμε τη στιγμή που ο Ελ Καμπί στο 116ο λεπτό έκανε το 1-0, με τον δημοσιογράφο να φωνάζει και να πανηγυρίζει ξέφρενα.
Μετά τον πολιτικό γάμο το 2013, το ζευγάρι έκανε και θρησκευτικό γάμο μαζί με τη βάφτιση της μικρής του κόρη σε κλειστό κύκλο.
Πριν από περίπου ένα μήνα, Αντώνης Σρόιτερ και Ιωάννα Μπούκη ανέβηκαν τα σκαλιά της εκκλησίας.
Μετά τον πολιτικό γάμο το 2013, το ζευγάρι έκανε και θρησκευτικό γάμο μαζί με τη βάφτιση της μικρής του κόρη σε κλειστό κύκλο.
Ο παρουσιαστής του κεντρικού δελτίου του Alpha ανήρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram για πρώτη φορά φωτογραφία από τον γάμο του.
«Ενα μήνα πριν, αλλά συνολικά επτά χρόνια. Στα εύκολα και στα δύσκολα… Με δώρο δυο υπέροχα παιδιά, ό,τι σημαντικότερο στη ζωή μου. Κάλο υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους», έγραψε ο Αντώνης Σρόιτερ.
