Η Λετίσια KY είναι μια σχεδιάστρια μόδας και, όπως δηλώνει η ίδια, μια εθισμένη στην τέχνη από την Ακτή του Ελεφαντοστού στην Αφρική. Πρόσφατα, έχει ενθουσιάσει τους ανθρώπους στο Instagram μετά την δημοσίευση μιας νέας σειράς φωτογραφιών της, στην οποία μεταμορφώνει τα μαλλιά της σε κάθε είδους σχήματα για να εκφράσει το τι σκέφτεται.
Η νεαρή καλλιτέχνιδα προκαλεί έκπληξη στους ανθρώπους όχι μόνο λόγω της ατελείωτης δημιουργικότητας της, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι τα μαλλιά της μπορούν να διαμορφωθούν με ποικίλους τρόπους για να μας αγγίξουν πραγματικά.
Δείτε παρακάτω αυτά τα καταπληκτικά γλυπτά μαλλιών αυτής της ταλαντούχου καλλιτέχνιδας από την Ακτή του Ελεφαντοστού!
Κάνοντας καριέρα με ένα λαχταριστό σάντουιτς -ή κάποιο άλλο φαγώσιμο τέλος πάντων- στο χέρι του, ο Κώστας Μακέδος κατάφερε να γίνει μια από τις πιο αγαπημένες μορφές της ελληνικής βιντεοκασέτας.
Συμπαθής και αρκούντως ευτραφής, ήταν κομμένος και ραμμένος για την τυποποίηση του βίντεο, εκεί που ο κοντός, ο χοντρός και ο χαζός ήταν οι πιο περιζήτητοι ρόλοι της μεγάλης αρπαχτής του θεάματος των ’80s.
Ο ίδιος βέβαια είχε πολλά κιλά ταλέντου και έμοιαζε σωστό πολυεργαλείο της μαγνητοταινίας, χαρίζοντάς μας κλασικές ατάκες που όσοι τις έζησαν, δεν τις ξεχνούν με τίποτα. Ποιος δεν θυμάται την ατάκα-σταθμό του «The Kόπανοι», εκεί που ως βοηθός του χαρτοκλέφτη Κώστα Παληού τον ρωτά μονίμως: «Αφεντικό, να με δείρει;»!
Κι έτσι, απλά και φυσικά, μετατράπηκε στον πιο αγαπημένο «χοντρό» της δεκαετίας του 1980, έναν καλοσυνάτο συνήθως τύπο που το μόνο που ήθελε ήταν να τσιμπολογά κάτι και να κάνει όλη τη χαμαλοδουλειά των δεύτερων ρόλων, κλέβοντας ωστόσο την παράσταση ήδη από τα παρασκήνια.
Ο Μακέδος ήταν από κείνες τις περιπτώσεις που έμοιαζε σαν να μη θέλει να κάνει καριέρα, λες και τον προσγείωναν μαγικά στο καστ μιας ταινίας για να τραβήξει τα βλέμματα και να χαρίσει «εκείνες» τις στιγμές που θα μετέτρεπαν την παραγωγή σε καλτ διαμαντάκι.
Και το έκανε πάντα με τον αβίαστο τρόπο που μόνο ένας καλός ηθοποιός μπορεί να κάνει.
Το ελληνικό κοινό τον γνώρισε και τον αγάπησε στη χειρότερη ίσως κινηματογραφικά δεκαετία της Ελλάδας, κάτι που μόνο ως κρίμα μπορεί να λογιστεί. Γιατί μπορεί να γούσταρες να τον βλέπεις ξέροντας πως θα γελάσεις με την καρδιά σου, ένιωθες ωστόσο πάντα πως εκείνος ήταν πολλά περισσότερα από τον «Φούσκα» της βιντεοκασέτας.
Με τη σεμνότητα που μόνο οι πραγματικοί καλλιτέχνες διαθέτουν, είπε χαρακτηριστικά μερικά χρόνια αργότερα πως «αρνούμαι ότι είμαι ηθοποιός, γιατί πιστεύω ακράδαντα σε έναν κανόνα που αφορά τους ηθοποιούς: ηθοποιός είναι αυτός που έχει τη δυνατότητα να ανανεώνει τα χνάρια του στη σκόνη της σκηνής».
Εξηγώντας πως «τα δικά μου χνάρια έχουν σβήσει εδώ και κάποια χρόνια, γύρω στα έξι, λόγω σκηνής. Όσο ήμουν στη σκηνή, έκανα ψυχοθεραπεία. Τώρα δεν μπορώ να είμαι στη σκηνή, συμβιβάστηκα, προσαρμόστηκα».
Αφού πέρασε και από την τηλεόραση, τα εγκατέλειψε τελικά όλα για να ασκήσει το επάγγελμα που είχε σπουδάσει. Αποδεικνύοντας περίτρανα πως ηθοποιό δεν σε κάνουν οι ρόλοι σου, παρά μόνο εκείνο το κατιτίς που κρύβεις στην ψυχή σου.
Εκείνο που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις όποια πορεία κι αν πάρει τελικά η ζωή σου…
Μια ζωή σαν βιντεοκασέτα
Ο βίος του Κώστα Μακέδου είναι σαν να αρχίζει από τη δεκαετία του 1980. Ο ίδιος μας λέει στη λιτή σελίδα του στο Facebook πως πέρασε από το Λύκειο Χαβαλέ, αν και παρακάτω διαβάζουμε για το 3 Λύκειο Χαριλάου, που μοιάζει προφανώς να είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Αν και με τον χωρατατζή «Φούσκα» ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος!
Σίγουρο είναι πάντως πως δεν γεννήθηκε στη Μανίλα των Φιλιππίνων ούτε πως το φύλο του είναι γυναίκα, όπως μας πληροφορεί από τη σελίδα του στο Facebook. Κι αν εκείνος δεν θέλει να μας πει τίποτα περισσότερο για τη ζωή του, θα μιλήσουν αναγκαστικά οι ταινίες του.
Ο Κώστας Μακέδος θα ξεκινήσει την τρομερά παραγωγική κινηματογραφική και τηλεοπτική του καριέρα το 1982, όταν ο ελληνικός κινηματογράφος άρχισε να διολισθαίνει στην ευκολία, λειτουργώντας ως προάγγελος του βίντεο που ερχόταν ολοταχώς. Τον συναντάμε στο καστ φιλμ όπως «Και ο πρώτος ματάκιας» (1982) με τον Ψάλτη, «Κομάντος και μανούλια» (1982) με τον Παπαναστασίου, «Σατανάδες στα σχολεία» (1982) και «Σιδηρά κυρία» (1983) με τη Βλαχοπούλου, αλλά και σε παραγωγές που έπαιρναν πιο σοβαρά τον εαυτό τους, όπως στις «Φυλακές ανηλίκων» (1982) του Ντίμη Δαδήρα και τους «Χούλιγκανς» (1983) του Κώστα Καραγιάννη.
Περισσότερο γνωστός θα γίνει από τις ταινίες «Ο Παπασούζας φαντομάς» (1983) με τον Παπαναστασίου, «Στα σαγόνια της εφορίας» (1983) με τον Ηλιόπουλο, αλλά και στα φιλμ «Αν ήταν το βιολί πουλί» (1984) με τον Μουστάκα, «Εθνική παπάδων» (1984) και το ανεκδιήγητο «Σούπερ Λύκειο Νο 1» (1985)!
Ως ένα από τα ηχηρά χαρτιά των ελληνικών teen movies, θα παίξει σε σωρεία τέτοιων φιλμ και βιντεοκασετών, όπως το επίσης αξέχαστο «Μπορούμε και κάτω από τα θρανία» (1984). Στο ενεργητικό του έχει πλήθος συμμετοχών στα φιλμ της εποχής, από τον «Δυναστεία» (1985) και τον «Ροζ γάτο» (1985) μέχρι τους «Πόντιους» (1985), τη «Γυναικάρα από το Κιλκίς» (1985) και τον «Βαμβακούλο και την γκολάρα του» (1987).
Πουθενά βέβαια δεν θα είχε τέτοια απήχηση όσο στους ανεπανάληπτους -και κινηματογραφικούς- «Κόπανους» (1987) του Γιώργου Κωνσταντίνου, ερμηνεύοντας έναν ρόλο-μούρλια που θα τον ταύτιζε στο φαντασιακό του Έλληνα ως τον καλοκάγαθο και σχετικά αλαφροΐσκιωτο χοντρούλη που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα αρπακτικά!
Η πενταετία 1985-1990 ανήκει αναγκαστικά στη βιντεοκασέτα και τον Κώστα Μακέδο φυσικά, όταν θα ξεπηδήσει ένας από τους πιο αγαπημένους ήρωες της μικρής οθόνης! Καμιά πενηνταριά ταινίες αργότερα, έχει βρει τη θέση του στην τυποποίηση που τόσο λάτρευε το ελληνικό θέαμα και οι παραγωγές έρχονται με το τσουβάλι.
Μόνιμο μέλος της μεγάλης παρέας της βιντεοταινίας, πλαισίωνε ιδανικά τα πρώτα ονόματα της εποχής και έκλεβε τις εντυπώσεις όχι με τα κιλά του, αλλά με τον τρόπο που έπαιζε. Γιατί έπαιζε παρά το γεγονός ότι σπανίως του το ζητούσαν! Μέσα στις οκάδες των δεύτερων και τρίτων ρόλων, ο Μακέδος πρωταγωνίστησε κιόλας σε ταινίες κομμένες και ραμμένες για το παράστημά του, όπως στη βιντεοσειρά «Μπωρό και με τα κιλά μου» (1989), αλλά και στις βιντεοκασέτες «Ο κοντός, ο χοντρός και τα μανούλια» (1986), με τον Τάσο Ψωμόπουλο, και «Ένας χοντρός θα μας σώσει».
Ακόμα και οι επιθεωρήσεις που πρωταγωνιστούσε έβγαιναν σε βίντεο, όπως ας πούμε οι «Ρεμούλες στην Κοσκο-Κώσταινα» (1989), «Τα πήρες όλα κι έμεινες» (1987), «Τα πήρε όλα κι έφυγε» (1989) και δεν συμμαζεύεται!
Οι επιθεωρήσεις που έπαιζε και οι βιντεοκασέτες με τη σέσουλα τον έκαναν κι αυτόν μια από τις σταθερές των ’80s. Τελευταία ταινία της περιόδου ήταν η «Απαγωγή στα τυφλά» το 1989, κάνοντας κι ένα come back στο ελληνικό σινεμά το 1996, στον «Οργασμό της αγελάδας»…
Η ζωή μετά τη βιντεοκασέτα
Όλα τα ωραία όμως κάποια στιγμή τελειώνουν, όταν και θα άρχιζαν οι περιπέτειες του Μακέδου να βρει δουλειά και ρόλο που να του αρέσει. Γιατί καλή η τυποποίηση, εκείνος ήταν όμως ηθοποιός και ήθελε να παίξει πράγματα έξω από τα συνήθη.
Τώρα βρήκε μια νέα καριέρα στην επικράτεια των τηλεοπτικών σειρών. Έχοντας εμφανιστεί σε μερικά σίριαλ της δεκαετίας του 1980, όπως «Ο δικός μας άνθρωπος» (1984), «Μη μου γυρνάς την πλάτη» (1986) και οι πολυθρύλητοι «Αυθαίρετοι» (1989), η ιδιωτική τηλεόραση θα τον τιμήσει καθ’ όλα τα ’90s. O Μακέδος εμφανίστηκε σε γνωστές σειρές της εποχής, όπως στα σίριαλ «Εκμέκ παγωτό» (1991), «Τα μπακούρια» (1992), «Η Ελίζα και οι άλλοι» (1992), «Ντόλτσε βίτα» (1995), «Ο πρίγκιπας» (1996), «Καρέ της ντάμας» (1997), «Κάτι τρέχει με τους δίπλα» (1999) κ.ά. Τελευταία τηλεοπτική αναλαμπή το 2006, στην «Οδό Παραδείσου 7».
Οι συνθήκες ωστόσο μόνο ρόδινες δεν ήταν πια: «Είχαν αρχίσει τα πράγματα να δυσκολεύουν», εξομολογήθηκε χαρακτηριστικά σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, «έπεσε η βιντεοκασέτα, έκλεισαν τα βιντεοκλάμπ, ο κινηματογράφος ξανάκλεισε, η τηλεόραση άρχισε να κάνει περικοπές κι έτσι έκανα το επόμενο που μπορούσα να κάνω, που ήξερα να κάνω».
Παρά ταύτα, θα βρει τη θέση του στο δυναμικό του πρωινού μαγκαζίνο «Καλημέρα Ελλάδα» με τον Γιώργο Παπαδάκη, αυτοσχεδιάζοντας ολότελα και κλέβοντας για άλλη μια φορά την προσοχή του τηλεοπτικού κοινού με το πηγαίο χιούμορ του. Εκεί θα περάσει τα επόμενα τέσσερα χρόνια, όταν θα ενημερωθεί ότι η συνεργασία παύτηκε άνωθεν: «Έφυγα από την εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη χωρίς να το ξέρω. Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι σταματάει η συνεργασία μας για λόγους οικονομικών περικοπών, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος».
Το τηλέφωνο δεν χτυπούσε πια, κι έτσι ο Μακέδος πήγε για άλλα και πίσω δεν κοίταξε ούτε στιγμή. Είχε σπουδάσει εξάλλου οπτικός και είχε επαγγελματική διέξοδο. Άνοιξε λοιπόν ένα κατάστημα οπτικών στην Κυψέλη αλλάζοντας ολότελα ρότα στη ζωή. Τόσο ολότελα που αρνείται πια τον τίτλο του ηθοποιού!
«Έκανα τις βιντεοκασέτες, αλλά όχι μόνο αυτό. Διατηρώ ένα κατάστημα οπτικών στην Κυψέλη και συμβαίνει σχεδόν καθημερινά να με γνωρίζουν πελάτες», είπε σχετικά, «Με ρωτούν αν είμαι ο ηθοποιός Κώστας Μακέδος κι εγώ το αρνούμαι … Αρνούμαι ότι είμαι ηθοποιός γιατί πιστεύω ακράδαντα σε έναν κανόνα που αφορά τους ηθοποιούς: ηθοποιός είναι αυτός που έχει τη δυνατότητα να ανανεώνει τα χνάρια του στη σκόνη της σκηνής».
Αφού λοιπόν είσαι ανενεργός δεν είσαι ηθοποιός, μας λέει το καλτ σύμβολο των ’80s, λέγοντας πως δεν ήταν δική του επιλογή να παραμείνει μακριά από τη λατρεμένη του υποκριτική: «Τι να έκανα; Δεν αρκεί να το θέλω εγώ, πρέπει να το θέλουν και άλλοι, πρέπει να υπακούσεις και σε κάποιους άγραφους νόμους, οι οποίοι είναι και σκληροί και παράλογοι πολλές φορές … Δεν με ήθελαν άλλο οι συνεργάτες σε επίπεδο παραγωγής, δεν τους ενδιέφερα. Πάντα μου έλεγαν ότι είμαι πολύ καλός ηθοποιός, αλλά ‘‘ειδικός’’».
Τύπος δηλαδή και όχι ηθοποιός: «Μου έλεγαν ότι πρέπει να γράφει ο συγγραφέας δίπλα στα χαρακτηριστικά του ρόλου ‘‘χοντρός, εύσωμος’’, να μου ταιριάζει». Εκείνος όμως ποτέ δεν το ασπάστηκε αυτό: «Έτσι μου έλεγαν, εγώ βέβαια δεν το πίστευα αυτό. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Αν ανατρέξετε στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, της τηλεόρασης, θα δείτε ότι είναι όλα τυποποιημένα, τα πάντα. Ο χοντρός, ο χαζός, ο αδύνατος. Δεν τους ενδιαφέρουν οι χαρακτήρες, αλλά οι τύποι».
Ο Μακέδος έψαχνε πάντα το κάτι παραπάνω στους ρόλους του, τους ήθελε πιο απαιτητικούς. Κι όταν είδε ότι δεν μπορούσε να το έχει αυτό μέσα στις συνθήκες του ελληνικού θεάματος, στράφηκε σε άλλα μονοπάτια: «Τώρα ζω μέσα στον κόσμο ως απλός άνθρωπος, όπως όλοι. Αυτό ανέβαινε και τότε, ποτέ δεν θεωρούσα ότι κάνω κάτι σπέσιαλ και εξαιρετικό».
Τα τελευταία χρόνια διατηρεί τις αποστάσεις του, ισχυριζόμενος ακόμα και πως ήταν ο δίδυμος αδερφός του ο γνωστός ηθοποιός των ’80s! Στην προσωπική του ζωή, είναι παντρεμένος εδώ και πολλά χρόνια και έχει αποκτήσει έναν γιο. Παρά το γεγονός ότι έκλεισε ένα κεφάλαιο της ζωής του για να ανοίξει ένα άλλο, το σαράκι της υποκριτικής δεν τον έχει εγκαταλείψει ποτέ: «Η ψυχή μου δεν έχει χορτάσει», είπε παλιότερα, αποδεικνύοντας πως το να είσαι ηθοποιός δεν είναι κάτι που περνά…
Τα τζιν είναι σαν το μαγικό ραβδάκι που εύκολα παρουσιάζεται για να δώσει την απάντηση στο τί να φορέσετε. Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να σας ταιριάζει σωστά, να κρύβει τις ατέλειες του σώματος σας και να δίνει έμφαση στα καλύτερα σημεία σας.
Θα σας δώσουμε μερικές συμβουλές για να σας βοηθήσουμε να επιλέξετε το τζιν που σας ταιριάζει απόλυτα και σας κολακεύει.
Σφοδρή επίθεση κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, εξεπέλυσε με κείμενο του στο altsarntiri.gr, ο Λάκης Λαζόπουλος με αφορμή το σημερινό Eurogroup και τις απαιτήσεις που θέτουν διαρκώς οι δανειστές.
Αναλυτικά η ανάρτηση του Λάκη Λαζόπουλου:
Στις 15 του μήνα πάλι απέναντί τους. Τι κι αν έγιναν αυτά που ζητούσαν; Τι κι αν εξευτελίζεται η Βουλή τα τελευταία επτά χρόνια; Τι κι αν σύσσωμος ο ελληνικός λαός υποκύπτει στα βασανιστήρια των βιαστών της ιστορίας; Των επονομαζόμενων και δανειστών…
Ο κύριος Σόιμπλε επιθυμεί διακαώς τη διάλυση της Ευρώπης. Διότι από τη στιγμή που ένας υπουργός οικονομικών, καλεί από την αρχή της κρίσης τη χώρα μας να πάει στη δραχμή, δηλαδή στο εθνικό της νόμισμα, είναι προφανέστερο του προφανούς ότι επιθυμεί την διάλυση της σε μικρά εθνικά κομμάτια. Αυτό σηματοδοτεί άλλωστε και η άνοδος του εθνικισμού στην Ευρώπη. Η γέννηση, δηλαδή, μικρών Χιτλερίσκων εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, προϊόν της λιτότητας που επιβάλει ο Σόιμπλε στις χώρες. Μήπως η αποχώρηση των Άγγλων δεν είναι μια επιτυχία του κύριου Σόιμπλε και της γερμανικής πολιτικής; Δεν αντέχουν οι Εγγλέζοι να είναι κάτω από τις διαταγές των Γερμανών. Δεν αντέχουν άλλο στην Ευρώπη την τυραννία που προκύπτει από την παρανοϊκή δημοσιονομική υπεροχή των Γερμανών που σηκώνονται κάθε μέρα και διατάζουν.
Σαν τρελό αφεντικό, με υπηρέτριες που σέρνονται πίσω του να τον εξυπηρετήσουν έχουμε γίνει. Έρχονται οι Γάλλοι, προτείνουν λύση για το χρέος και πριν ο Γάλλος λαλήσει τρεις, βγαίνει ο Σόιμπλε και λέει ότι δεν του κάνει η πρόταση. Αμέσως να δείξει ποιος είναι το αφεντικό στην Ευρώπη. Κι όμως κυρίαρχος της Ευρώπης αυτή τη στιγμή είναι ο Μακρόν, ο οποίος πέτυχε σε όλα τα επίπεδα.
«Δεν μπορούμε να συζητάμε για το χρέος εφόσον δεν έχουν γίνει οι εκλογές στην Γερμανία», αναπαράγουν οι πουλημένοι μπούληδες της δημοσιογραφίας.
Τι να πούμε λοιπόν στα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από την πείνα; Περιμένετε μέχρι να ξαναβγεί ο Σόιμπλε;
Δεν ανασαίνει η Ευρώπη.
Δεν βλέπουμε ότι έχει ξεκινήσει το τρένο του κακού και έρχεται κατά πάνω μας;
Έφυγε η Αγγλία κι άφησε τη γλώσσα της κυρίαρχη. Τα αγγλικά είναι η επίσημη γλώσσα της Ευρώπης, ενώ η Αγγλία έχει φύγει. Αυτό κι αν είναι τρέλα.
Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να τον σταματήσουν;
Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί έχουν μια δυσκολία στο να καταλαβαίνουν τον τύραννο με την πρώτη. Αλλά εμείς τον βλέπουμε. Γιατί εμείς ξεχωρίζουμε την πειθαρχία από τον πολιτισμό.
Πολιτισμός δεν είναι να σηκώνεις το χαρτάκι από το δρόμο και να αφήνεις να πνίγονται τα παιδιά στο Αιγαίο. Ούτε να τους κλείνεις την πόρτα όταν σωθούν. Η σκληρότητα κάποιων Ευρωπαίων ηγετών είναι πολύ λίγα μέτρα δρόμο μακριά από την σκληρότητα των Τζιχαντιστών.
Πολιτισμός είναι αυτό που δίνεις στον άλλον, όχι η εξασφάλιση της «πάρτης» σου.
Πολιτισμό έχει ο Έλληνας που μέσα σ’ αυτές τις απίστευτες δυσκολίες, μέσα σε αυτόν τον θυμό, τον γενικό, μέσα σε αυτό το καινούργιο μίσος που σκαρφαλώνει πάνω μας, μια γιαγιά έρχεται και αρπάζει ένα μωρό που θαλασσοπαλεύει και το ταΐζει γάλα σ’ ένα παγκάκι.
Αυτό είναι ευρωπαίος.
Όχι το πρωί Νταχάου και το βράδυ γραβάτες και σερβίτσια.
Σήμερα οι κάτοικοι της Λέσβου δοκιμάζονται από τον σεισμό αυτό. Όλοι πρέπει να είμαστε δίπλα τους. Με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Μας έχουν ρημάξει οι καιροί.
Όπως τραγουδούσε και ο Καζαντζίδης:
«Μάνα σε ξεκληρίσανε άπονες εξουσίες,
ψυχή δε σου αφήσανε μόνο φωτογραφίες».
Ο Σόιμπλε αύριο θα κάνει αυτό που συμφώνησε με τον Κυριάκο πίσω από τις κλειστές πόρτες στο εξηντάλεπτο της συνάντησής τους χωρίς φωτογραφίες για να μη του χαλάσει το ίματζ. Οι Γερμανοί θα πιέσουν μέχρι να παραδοθεί η εξουσία σε ανθρώπους του γούστου τους.
Ας έρθει λοιπόν ο Κυριάκος, να ησυχάσει και ο Σόιμπλε, ο θετός του πατέρας. Είναι μία αδιάλειπτη σχέση μέσα στον χρόνο, μέσα από τη Siemens που ποιος μπορεί να την διακόψει; Από την αγαστή συνεργασία που προκύπτει πάντα μεταξύ διαφθορέα και διεφθαρμένου. Με το ένα χέρι μας κουνάνε το δάχτυλο για τη διαφθορά και με το άλλο χέρι φιμώνουν το στόμα του Χριστοφοράκου μη μιλήσει.
Δεν το βλέπετε; Περιμένουν τη χώρα να βουλιάξει. Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να συνεχίσει η κυβέρνηση να παραμένει στην εξουσία. Αγαπάμε την Ελλάδα, αγαπάμε τη χώρα μας, αγαπάμε την Ευρώπη, αλλά πάνω απ’ όλα αγαπάμε την αξιοπρέπεια. Δεν μπορούμε να βλέπουμε την ελπίδα μας να σέρνεται αιμόφυρτη στις Βρυξέλλες. Ελπίσαμε, χάσαμε.
Οι Γερμανοί είναι ισχυρότεροι.
Και ποτέ δεν είχαν τόσους συνεργάτες πιστούς στην Ελλάδα. Πότε τόσους προσκυνημένους. Κουμάντο στην Ευρώπη κάνει ο Σόιμπλε. Ό,τι πει το αφεντικό. Σ’ όποιον δεν αρέσει, δρόμο.
Αξιοπρέπεια ή υποταγή. Αυτό είναι το δίλημμα.
*** Βρισκόμουν στη Λάρισα πριν μερικές μέρες σε ένα γεύμα προς τιμήν του αρχιεπισκόπου Αλβανίας, Ανάστασιου. Μιας αληθινά εξέχουσας προσωπικότητας και προεξέχουσας αλήθειας πρόσωπο.
Το βράδυ πήγα με φίλους στο «Sherlock», ένα μπαράκι της πόλης.
Λέει ο καθηγητής ιατρικής: «Οι νέοι πτυχιούχοι ορκίζονται και εξαφανίζονται. Κανείς δεν μένει πια. Με τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά παραμάσχαλα τρέχουν να βολευτούν στην Ευρώπη».
Γιατί το πρόγραμμα ανάπτυξης που έχουνε επιβάλλει οι βιαστές μας δεν μας επιτρέπει να ζούμε στον τόπο μας. Και επίσης άπειρα εκατομμύρια που θα μπορούσαν να δοθούν στα παιδιά για να μείνουν εδώ και να κάνουν το μεταπτυχιακό τους, δεν δίνονται, άκουσον άκουσον, διότι δεν υπάρχουν εθελοντές καθηγητές να κρίνουν τη δουλειά τους.
Δε φταίνε πάντα οι άλλοι. Ούτε μόνον οι άλλοι. Φταίει ο κακός μας εαυτός, ο όποιος μεθυσμένος από τη διαφθορά και τη διάβρωση της μεταπολίτευσης, δε λέει να ξεμεθύσει ακόμα και να περπατήσει στον δρόμο του μέλλοντος.
Τραγικό τέλος την πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής της είχε μια 22χρονη νύφη στην Κίνα, η οποία, κατά τη διάρκεια παραδοσιακού «παιχνιδιού», την ημέρα του γάμου της, έπεσε από τον 4ο όροφο.
Σύμφωνα με το Asia One, η τραγωδία έγινε στις 13 Ιουνίου στην πόλη Guangdong. Την 22χρονη κυνηγούσαν οι φίλοι του γαμπρού, στο πλαίσιο παραδοσιακού γαμήλιου παιχνιδιού, κι εκείνη είχε κρυφτεί στο μπαλκόνι του 4ου ορόφου.
Την ώρα του κυνηγητού οι παράνυμφοι έτρεχαν κι έσπρωχναν η μία την άλλη με αποτέλεσμα η νύφη να βρεθεί στη γωνία του μπαλκονιού, όπου το προστατευτικό υποχώρησε με αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατό της.
Αστείες πινακίδες σε δρόμους και τρελές επιγραφές με τα πιο παράξενα μηνύματα. Μια από τις καλύτερες συλλογές με τις πιο πρόσφατες ελληνικές πινακίδες που είδαν το φως φέτος.Αν νομίζατε ότι τα είχατε δει όλα μέχρι σήμερα, κάνετε λάθος! Γιατί οι Έλληνες έχουμε και χιούμορ. Στην ορθογραφία όμως υπάρχει ένα θέμα.
Όταν σκεφτόμαστε παλιές φωτογραφίες, σίγουρα αυτό που μας έρχεται στο μυαλό είναι οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες.
Πριν το 1907, αν κάποιος ήθελε μια έγχρωμη φωτογραφία θα έπρεπε να την δώσει σε έναν επαγγελματία φωτογράφο, ο οποίος θα πρόσθετε χρώμα στην φωτογραφία, χρησιμοποιώντας διάφορα χρώματα και χρωστικές ουσίες. Όλα άλλαξαν, όταν δυο αδέλφια από την Γαλλία, ο Ωγκύστ και ο Λουί Λυμιέρ, ανακάλυψαν την τεχνική επεξεργασίας “Autochrome Lumière” (πρώτη έγχρωμη φωτογραφική διαδικασία). Χρησιμοποιώντας βαμμένους κόκκους από άμυλο πατάτας και γαλάκτωμα ευαίσθητο στο φως, μπόρεσαν να φτιάξουν ζωντανές φωτογραφίες, χωρίς την ανάγκη προσθήκης επιπλέον χρωμάτων.
Τα αδέρφια Λυμιέρ έφεραν την επανάσταση στον κόσμο της φωτογραφίας μέχρις ότου κυκλοφόρησε η Kodak το Kodachrome το 1935, μια πιο ελαφριά και άνετη εναλλακτική λύση.
Δείτε παρακάτω 40 παλιές φωτογραφίες τραβηγμένες με την πρωτοποριακή εφεύρεση των αδελφών Λυμιέρ.
Καταγγελία από την Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών και το μέλος της, Νίκο Παπαγεωργίου, σύμφωνα με την οποία στη Δυτική Αχαία παρατηρούνται νέα φαινόμενα “Μανωλάδας”.
Σύμφωνα με καταγγελία που κάνει στο facebook το μέλος της Κίνησης Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών, ένας Πακιστανός εργάτης γης που εργαζόταν στο χωριό Λάππα της Αχαΐας, δέχτηκε ένα χτύπημα στο κεφάλι με τσάπα, όταν ζήτησε τα δεδουλευμένα πέντε μηνών από τον εργοδότη του-γαιοκτήμονα.
Ο Ν. Παπαγεωργίου ανέφερε πως η Κίνηση προχωρά σήμερα στην Επιθεώρηση Εργασίας και σε μηνυτήρια αναφορά μαζί με έγγραφα από το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών που πιστοποιούν τον τραυματισμό. Ο ίδιος μας έδωσε την άδεια να προχωρήσουμε στη δημοσίευση της καταγγελίας για τον τραυματισμό στο κεφάλι του Πακιστανού εργάτη γης.
“Τα ματωμενα καλοκαιρια στο καμπο της Δυτικης Αχαιας ,εκει που η αυθαιρεσια παραμενει σα βασικος νομος της ζωης των προσφυγων μεταναστων.
Ζητησε τα μεροκαματα του (5 μηνων) κ τον ξεπληρωσαν με μια τσαπα στο κεφαλι!!!
Ειναι πακιστανος,εργατης γης,τον Δεκεμβρη περνα ακροαση για ασυλο.Μεχρι τοτε ,αν ζει,θα υφισταται κ αυτος κ χιλιαδες αλλοι,την αυθαιρεσια ,το καθεστως ενος εργασιακου μεσαιωνα,που τρεφεται απο την εγκληματικη κ στα ορια της καλυψης ,αδιαφοριας του κρατους.!
Τα φαινομενα αυτα θελουν κυριολεκτικα εκστρατεια για να ελεγχθουν ολοι οι ξενοι εργατες,να εφαρμοσθει το εργοσημο παντου .
Να σπασουν τα στεγανα που καλυπτουν κ θεριευουν αυτη την ασυδοσια.
Το συστημα της εκμεταλευσης διαπλεκεται με καθε εξουσια της περιοχης,ειναι βλεπεις παμφθηνο κ σε αφθονια εργατικο δυναμικο,κ μια ιδιοτυπη ομερτα επικρατει που καλυπτει τα παντα.
Το διαπιστωσε κ ομαδα της Κινησης μας και αναζητουσαμε ωρες τον υπευθυνο της επιχειρησης.
Προσεχως ενημερωση για την πορεια του θεματος αλλα κ για την γενικοτερη αντιμετωπιση της καταστασης (Επιθεωρηση Εργασιας κλπ).”
Το πιτόγυρο αποτελεί το απόλυτο ελληνικό φαγητό και την λατρεία κάθε Έλληνα, γι΄ αυτό κι εμείς σας βρήκαμε τα 10 μεγαλύτερα πιτόγυρα που μπορείτε να βρείτε στην Ελλάδα. Γιατί στην τελική σε κάποιες περιπτώσεις, το μέγεθος μετράει.
Η Καμίλα Κοστέλο, μητέρα δύο παιδιών, και ο σύζυγός της Ακάι Ρικάρντο τρώνε φαγητό μόνο 3 φορές την εβδομάδα και ισχυρίζονται ότι αισθάνονται υγιέστατοι.
Το ζευγάρι έχει υιοθετήσει μία συγκεκριμένη κουλτούρα διατροφής, σύμφωνα με την οποία επιβιώνουν τρώγοντας ένα κομμάτι φρούτου ή λαχανικού μόλις 3 φορές την εβδομάδα.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της μάλιστα η Καμίλα δεν αποποιήθηκε τις διατροφικές της συνήθειες, απλά κατανάλωνε στέρεα τροφή 5 φορές την εβδομάδα.
Σύμφωνα με τη Daily Mail, το ζευγάρι ακολουθεί διατροφή χωρίς …φαγητό. Ο Ρικάρντο 36 ετών και η Καμίλα 34 μένουν μεταξύ Καλιφόρνια και Εκουαδόρ και ισχυρίζονται ότι ο άνθρωπος μπορεί να απαλλαγεί από την πείνα του καθώς μπορεί να τραφεί από την ενέργεια του σύμπαντος.
«Εύκολα οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν χωρίς φαγητό, εφόσον παραμένουν συνδεδεμένοι με την ενέργεια που υπάρχει σε όλα τα πράγματα και συνεχίσουν να αναπνέουν αρμονικά» λένε.
Για 3 ολόκληρα χρόνια, ο Ακάι δεν είχε φάει τίποτα και πλέον καταναλώνει ανά χρονικά διαστήματα φαγητό. Και αυτό μόνο αν βρίσκεται σε κάποια κοινωνική εκδήλωση ή αν αισθανθεί την ανάγκη να γευτεί κάποιο φρούτο
«Οταν ήμουν έγκυος με το πρώτο μου παιδί, ακολουθούν στην τακτική της σωστής αναπνοής. Η πείνα αποτελούσε μία ξένη αίσθηση για μένα έτσι ζούσα με το φως και δεν έτρωγα τίποτα» λέει η Καμίλα, προκαλώντας εύλογα ερωτήματα.
«Οι εξετάσεις μου ήταν εξαιρετικές και γέννησα ένα υγιέστατο παιδί» επιμένει. Η ίδια υποστηρίζει ότι αισθάνεται πιο υγιής και ευτυχισμένη ακολουθώντας αυτή τη διατροφική συνήθεια, ισχυριζόμενη ότι μέσω των αναπνοών μπορεί να ελέγχει το βάρος της και να εξαλείψει κάθε ορμονικό σύμπτωμα.
Ο Ακάι δηλώνει ότι «Προφανώς το κόστος ζωής μας είναι ελάχιστο, πολύ μικρότερο από άλλων οικογενειών και αυτό μας επιτρέπει να ξοδεύουμε τα χρήματά μας σε πράγματα που έχουν ουσιαστική σημασία όπως τα ταξίδια και το να εξερευνούμε ο ένας τον άλλον. Είναι απόλυτα ξεκάθαρο σε μας τι θέλουμε από τη ζωή. Όλοι μπορούν αν ζήσουν μέσα από τις τακτικές της σωστής αναπνοής και να νιώσουν τις ωφέλειες αυτού του τρόπου ζωής. Η τακτική αυτή δεν έχει να κάνει με το να μην τρώει κάποιος καθόλου. Έχει να κάνει με την κατανόηση της συμπαντική τροφής, όχι μόνο της φυσικής, και του να ζεις χωρίς όρια».
Το ζευγάρι για χρόνια ήταν χορτοφάγοι αλλά σύντομα αποφάσισαν να ακολουθήσουν μία απόλυτα vegan διατροφή, αποκλειστικά με ωμά τρόφιμα. Τελικά, κατέληξαν αποκλειστικά στα φρούτα. Έπειτα από προετοιμασία μηνών ξεκίνησαν αν ακολουθούν το τωρικνό τους διατροφικό πρόγραμμα της τροφής μέσω της αναπνοής. Μία διαδικασία που ακολούθησαν αρχικά για 21 μέρες.
Κατά τις πρώτες 7 ημέρες δεν κατανάλωσαν ίχνος τροφής. Μόνο αέρα. Τις επόμενες 7 ημέρες ήπιαν ελάχιστο νερό και χυμό, ενώ τις τελευταίες μέρες κατανάλωναν όσο νερό και χυμό ήθελαν.
«Η διαδικασία αυτή μας έκανε να ανακαλύψουμε τη σωστή αναπνοή και την παρουσία της στη ζωή μας, επιτρέποντάς μας να αντιληφθούμε ότι μπορούμε να ζήσουμε ακόμα και χωρίς νερό, αρκεί να έχουμε αέρα. Παλιότερα έτρωγα πολύ αλλά από όταν πρωτοδοκίμασα αυτή την διαδικασία το 2008 δεν έχω ξανααισθανθεί πείνα» λέει η Καμίλα.
«Κατά την πρώτη εγκυμοσύνη μου, και για χάρη του μωρού, το 2011 άλλαξα τη διατροφή μου αλλά πάλι δεν αισθανόμουν πείνα και έτρωγα 5 φορές την εβδομάδα. Εξρα ότι ο γιος μου ήταν υγιής γιατί τρεφόταν με αγάπη και αυτό θα του επέτρεπε να αναπτυχθεί σωστά μέσα στην μήτρα μου.
Πήγαινα τακτικά για τις εξετάσεις μου στο γιατρό μου και μου επιβεβαίωνε την υγιή ανάπτυξη του μωρού» επιμένει. Το ζευγάρι άρχισε να χαλαρώνει σταδιακά το απίστευτο αυτό διατροφικό πρόγραμμα όταν ήρθαν τα μωρά για χάρη της οικογένειας. Ωστόσο, ακόμη τρώνε ελάχιστες ποσότητες.
Στη δεύτερη εγκυμοσύνη της η Καμίλα, κατανάλωνε κομμάτια φρούτων και ζωμό λαχανικών.
Πλέον το ζευγάρι τρώει 3 με 4 φορές, το πολύ, την εβδομάδα ενώ επιμένουν ότι δεν επιβάλλουν αυτή την τακτική στα παιδιά τους.
«Δε θα προσπαθήσουμε ποτέ να τα αλλάξουμε και τους επιτρέπουμε να τρώνε ,τι θέλουν είτε αυτό είναι χυμοί, είτε λαχανικά, πίτσα ή παγωτό. Θέλουμε να ανακαλύψουν μόνα τους τις διαφορετικές γεύσεις και αποκτήσουν μία υγιή σχέση με το φαγητό όταν μεγαλώσουν» λέει ο Ακάι.
«Όποτε και να φάω τώρα, δεν είναι επειδή πεινάω. Απλά δεν θυμάμαι αυτή την αίσθηση» προσθέτει η Καμίλα.
