Η Παναγιώτου Ελένη, από το 3ο ΕΠΑΛ Βόλου αρίστευσε με 19.730 μόρια και με την καλύτερη βαθμολογία σε όλες τις δομές των ΕΠΑΛ. Ο τομέας στον οποίο διακρίθηκε ήταν αυτός της Υγείας και της Πρόνοιας με στόχο, όπως αναφέρει η ίδια, την Ιατρική Θεσσαλονίκης αρχικά, αλλά έχοντας τη σκέψη ταυτόχρονα να δηλώσει και σε άλλες πόλεις.
Σε μία δύσκολη περίοδο με την πανδημία δηλώνει στο magnesianews.gr ότι ήταν κάτι πρωτόγνωρο για όλους, ενώ ταυτόχρονα τους περιόρισε πολύ. Παρόλ’ αυτά «ευνόησε στον περισσότερο χρόνο για μελέτη», χωρίς η καραντίνα εν τέλει να αποτελεί αρνητικό στοιχείο.
Συγκλονίζει το σκίτσο που επιμελήθηκε ο Βαγγέλης Σοφικίτης, για την δολοφονία του 29χρονου οπαδού της ΑΕΚ Μιχάλη Κατσουρή, στη Νέα Φιλαδέλφεια από χούλιγκανς της Ντιναμό Ζάγκρεμπ.
Το σκίτσο δείχνει τον νεαρό να πετά με την βοήθεια ενός δικέφαλου αετού πάνω από το γήπεδο της ΑΕΚ κρατώντας ένα κασκόλ της ομάδας του, ενώ το άλλο χέρι αιμορραγεί από το θανάσιμο χτύπημα που δέχθηκε από τους χούλιγκανς.
Το συγκλονιστικό σκίτσο αναρτήθηκε στον λογαριασμό @b.sof.art.
Σου έχει τύχει να είσαι εκεί και να μην είσαι; Στα meeting που κάνουμε στη δουλειά, όσο συζητάμε για θέματα που αφορούν τη δουλειά, μια χαρά συγκεντρωμένη είμαι. Μόλις το θέμα της συζήτησης μετατοπιστεί και επικεντρωθεί σε πράγματα που δεν σχετίζονται άμεσα με εμένα ή τη δουλειά μου, παραδέχομαι ότι το μυαλό μου περιπλανιέται σε εκκρεμότητες, που έχω αφήσει: Σιδέρωμα, σούπερ μάρκετ, φαγητό και διάφορα άλλα.
Το σώμα μου δηλαδή είναι εκεί, αλλά το μυαλό μου φεύγει!
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε πολλούς γάμους. Καθώς τα χρόνια περνούν, πολλοί σύζυγοι εξακολουθούν να φέρονται και να ενεργούν σαν σύζυγοι, αλλά επί της ουσίας να μην είναι. Αυτό με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ένας σύζυγος ή μία σύζυγος δεν χρειάζεται να ετοιμάσει υπό την κυριολεκτική έννοια τις βαλίτσες του/της και να φύγει, για να αφήσει ένα γάμο. Μπορεί να παραιτηθεί από το γάμο χωρίς όμως το στοιχείο της φυσικής εγκατάλειψης!
Δεν αμφισβητώ το γεγονός ότι είναι εξίσου άσχημο όταν ο ένας από τους δύο εγκαταλείπει το σπίτι του κυριολεκτικά και φεύγει. Είναι τραγικό. Η παρουσία και η συμμετοχή ενός συζύγου στα θέματα του σπιτιού και στην οικογενειακή ζωή είναι πολύ σημαντική, ειδικά αν υπάρχουν παιδιά. Καμιά φορά είναι ωστόσο προτιμότερο να αποχωρήσει με την κανονική έννοια, παρά να είναι εκεί και να μην είναι!
Ήμουν παντρεμένη 10 χρόνια με τον πρώην σύζυγό μου. Ήμουν εγώ εκείνη που τελικά αποφάσισα να σηκωθώ και να φύγω. Εκείνος είχε «φύγει» χρόνια πριν.
Όλα ξεκίνησαν με ασχολίες, που σταδιακά έγιναν πιο σημαντικές από την οικογένειά του. Στην αρχή ήταν χόμπι, φίλοι, ακόμη και η…σαγηνευτική πολυθρόνα μπροστά στην τηλεόραση που πάντα είχε τον τρόπο της να τον παρασύρει και να τον διασκεδάζει. Οι ταινίες πορνό ήταν πιο ενδιαφέρουσες από τη σάρκα και το αίμα που βρισκόταν στο κρεβάτι του. Το διαδίκτυο υπερίσχυε της αλληλεπίδρασης με τα παιδιά του. Δεν ήθελε να καθόμαστε όπως όλα τα ζευγάρια να κουβεντιάζουμε πώς ήταν η μέρα μας.
Ήταν εκεί, αλλά είχε φύγει. Το έβλεπα ότι είχε φύγει.
Ξέρω ότι οι περισσότεροι από εσάς θα σπεύσετε να με κατηγορήσετε ότι εγώ φταίω για όλα και ότι ήταν δικό μου το λάθος που χωρίσαμε. Δεν θα έπρεπε καν να συζητάω απ’ ότι φαίνεται για τους λογαριασμούς, την πρόοδο των παιδιών, δεν θα έπρεπε να του ζητάω βοήθεια, δεν θα έπρεπε να αποζητώ την προσοχή του. Θα έπρεπε απλά να σκύβω το κεφάλι και να λέω «Ναι» σε όλα, να τον υπηρετώ, να τον φροντίζω ακόμη κι αν αδιαφορεί για μένα.
Συγνώμη, αλλά αρνούμαι!
Ο γάμος είναι συνεργασία, μια σχέση αμφίδρομη. Όλοι έχουμε τις στιγμές μας και μπαίνοντας στο σπίτι ψάχνουμε να ξεσπάσουμε κάπου τα νεύρα μας αλλά ως επί το πλείστον η αγάπη, ο σεβασμός, η επικοινωνία και η προσπάθεια επικρατούν και βάζουν στην άκρη όλα τα κακά. Δεν αρκεί ο ένας σύζυγος να κρατήσει ζωντανό το γάμο, αλλά αυτός ο ένας σύζυγος αρκεί για να τερματίσει ένα γάμο!
Ένα χαρτί που λέει ότι είσαι παντρεμένος/η δεν λέει τίποτα. Το να αγνοείς, να παραμελείς, να αποφεύγεις και να μην υποστηρίζεις το έτερόν σου ήμισυ δεν είναι γάμος. Είναι μια βολική επιλογή για τον ένα σύντροφο, που γίνεται ανεκτή από τον άλλο, ο οποίος καταπίνει την αξιοπρέπεια και το δικαίωμά του για δίκαιη μεταχείριση ως σύζυγος!
Με άφησε όταν αποφάσισε ότι ήμουν αόρατη.
Με άφησε για να μπορεί να φλερτάρει με τις συναδέλφους του και να τραβάει βιντεάκια πορνό με την ερωμένη του.
Με άφησε όταν όλες οι ευθύνες του σπιτιού και των παιδιών μας έπεφταν στους ώμους μου.
Με άφησε όταν οι σωματικές και συναισθηματικές μου ανάγκες δεν είχαν πλέον σημασία.
Με άφησε όταν προτιμούσε να κάνει όλα τα άλλα παρά να περνάει χρόνο με τη γυναίκα του.
Δεν είχε να κάνει με μένα, αλλά με μας, το οποίο δεν υπήρχε πια. Έκανε μια επιλογή: να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές του και ο γάμος μας δεν ήταν ανάμεσά τους.
Μια δημοφιλής ερώτηση που τίθεται στο διαζευγμένο ζευγάρι είναι “ποιος έφυγε;”. Αυτό εξαρτάται! Μερικές φορές είναι το πρόσωπο που πακετάρει τα πράγματά του και φεύγει. Άλλες φορές, είναι το πρόσωπο που δεν νοιάζεται πια.
Το πραγματικό ερώτημα είναι “ποιος έφυγε…πρώτα;”. Μην είσαι σίγουρη/ος ότι αυτός που έφυγε είναι και αυτός που έφτιαξε βαλίτσες. Μπορεί ο άλλος που έμεινε πίσω να είναι αυτός που «έφυγε» καιρό πριν. Ο πρώην και εγώ συνεχίσαμε να μοιραζόμαστε το σπίτι μας χρόνια αφού «έφυγε». Το ρεύμα κόπηκε, αλλά η ασφάλεια είχε πέσει χρόνια πριν. Έκανα το βήμα και έφυγα. Με τα φώτα σβηστά. Δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να σηκώσω την ασφάλεια.
Σε μια εποχή που όλα «πρασινίζουν» και γίνονται πιο eco- και health-friendly, γιατί τα πανηγύρια να μείνουν εκτός;
Αν μη τι άλλο, έχουμε ταυτίσει τα πανηγύρια με Ικαρία, γλέντι, χορό και τα κατσίκια
Τα τρία πρώτα παραμένουν, το κατσίκι φεύγει και στη θέση της έρχονται vegan νοστιμιές σε ένα cruelty-free πανηγύρι με φυτοφαγικά πιάτα, το οποίο κάνει την αρχή για πιο «πράσινα» γλέντια στο αγαπημένο νησί του πανηγυριού.
Vegan προτάσεις
Κι αν πανηγύρι χωρίς σουβλάκια και γουρουνοπούλες σας φαίνεται «άνοστο», να σας πούμε ότι τις γεύσεις του έχει αναλάβει ο σεφ και καθηγητής φυτοφαγικής κουζίνας Νίκος Γαϊτάνος, ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από το Athens Vegan Burgers και Vegan Souvlaki, και κάνει vegan και μη να γλείφουν τα δάχτυλά τους, ενώ αποτελεί και έναν από τους πρώτους vegan σεφ στην Ελλάδα.
Το πρώτο φυτοφαγικό και vegan πανηγύρι στην Ικαρία θα γίνει στις 12 Αυγούστου στον Σταύλο και πέρα από τις vegan νοστιμιές, θα έχει και εξαιρετικό ικαριώτικο κρασί και φυσικά μπόλικη μουσική από τον Νίκο Φάκαρο και την ορχήστρα του, από το μεσημέρι μέχρι όσο πάει.
Η διοργάνωση γίνεται από τη φιλοζωική ομάδα «Αιθέρας και Γαία»
Ο Παναθηναϊκός θα πάει από το αεροδρόμιο μέχρι το ΟΑΚΑ με ανοιχτό λεωφορείο που πάνω θα γράφει «King is back».
Ο Παναθηναϊκός AKTOR νίκησε τη Ρεάλ Μαδρίτης με 95-80 και κατάφερε να στεφθεί πρωταθλητής της Euroleague, έχοντας επικρατήσει μάλιστα της περυσινής τροπαιούχου.
Για αυτόν τον μεγάλο άθλο και την πρώτη κατάκτηση του τροπαίου μετά και τη σεζόν του 2010-11, το «τριφύλλι» έχει ετοιμάσει μία ιδιαίτερη έκπληξη. Πιο συγκεκριμένα, η αποστολή των «πρασίνων», όταν γυρίσει από το Βερολίνο, κατά τις 13:30, θα επιβιβαστεί σε ένα ανοιχτό, διώροφο λεωφορείο και θα κατευθυνθεί προς το ΟΑΚΑ όπου θα συνεχιστούν οι πανηγυρισμοί για το έβδομο αστέρι στην ιστορία της ομάδας.
Μάλιστα, το όχημα στο πλάι θα έχει γραμμένο το μήνυμα «King is back», φράση η οποία σημαίνει «Ο Βασιλιάς επέστρεψε».
Ο Γέροντας Επιφάνιος Μυλοποταμινός αποτέλεσε για χρόνια τον εκπρόσωπο του Αγίου Όρους που μυούσε την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο στηναγιορείτικη κουζίνα.
Ταυτόχρονα, υπήρξε παραγωγός εξαιρετικών κρασιώνν από αμπέλια του Αγίου Όρους.
Από μικρό παιδί σαγηνεύτηκε από την μαγειρική, ενώ καθόταν πλάι στη μητέρα του για να μάθει τα μυστικά της, να δοκιμάσει τις παρασκευές της. «Μ’ άρεσε να στέκομαι κοντά στη μάνα μου και να βλέπω πώς μαγειρεύει, να δοκιμάζω και να μυρίζω τα φαγητά, να καθαρίζω πατάτες και γενικά να τη βοηθάω. Ήμουν ο μόνος από τα πέντε αδέλφια που το έκανα» έλεγε ο μοναχός Επιφάνιος, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 64 ετών μετά από μάχη με τον καρκίνο.
Στα μόλις 64 χρόνια της ζωής του πρόλαβε να κάνει διάσημη σε ολόκληρο τον κόσμο την αγιορείτικη κουζίνα, να μαγειρέψει μαζί με διάσημους σεφ, μεταξύ των οποίων ο Τζέιμι Ολιβερ, και να φιλοξενήσει διεθνείς προσωπικότητες όπως ο Ουμπέρτο Εκο.
Η ιστορία του, η αγάπη για τη μαγειρική και οι συμβουλές του
O αγιορείτης μοναχός Επιφάνιος o Μυλοποταμινός γεννήθηκε στο Παγγαίο του Νομού Καβάλας το 1956 όπου και έζησε μέχρι που τελείωσε το λύκειο. Το 1973 πήγε στο Άγιον Όρος, ενώ από το 1990 συνέχισε στον Μυλοπόταμο Αγίου Όρους, όπου εκτός από την καλλιέργεια αμπελιών, την παραγωγή κρασιού και την επιμέλεια της αγιορείτικης κουζίνας, έγραφε και τα δικά του βιβλία με μοναστηριακές συνταγές.
Του άρεσε η μαγειρική -και όπως είχε πει συνέντευξή του στον «Γαστρονόμο» της Καθημερινής «απ’ ό,τι φαίνεται, άρεσε και σε αυτούς που έτρωγαν. Έκτοτε, και άλλη δουλειά να είχα, σε γιορτές και πανηγύρια με φώναζαν να μαγειρέψω. Στα πανηγύρια πρέπει να μαγειρέψεις για πολύ κόσμο, κάποιες φορές πάνω από 1.000 άτομα. Για να τα βγάλεις πέρα, δεν αρκεί να έχεις γνώσεις μαγειρικής. Πιο πολύ πρέπει να είσαι διοικητής, να διευθύνεις 20 ανθρώπους -ένας να σου κάνει λάθος, σου έχει καταστρέψει το φαγητό».
Γι’ αυτόν η αγιορείτικη μαγειρική αποτελούσε ένα χωνευτήρι γαστρονοµικών γνώσεων και εμπειριών. Μάλιστα, είχε υποστηρίξει: «Οι μοναχοί, ερχόµενοι στο Άγιο Όρος, φέρνουν την κουλτούρα τους, τις παραδόσεις τους, τις γεύσεις του τόπου από τον οποίο κατάγονται».
Ο γέροντας Επιφάνιος πέρασε τη ζωή του μαγειρεύοντας για τον έξω κόσμο, ταξιδεύοντας συχνά στο εξωτερικό, σε συνέδρια, εκθέσεις και διαγωνισμούς τροφίμων και ποτών. Η μαγειρική του τέχνη αποτέλεσε το ιδανικό μείγμα μεσογειακής διατροφής και αγιορείτικης παράδοσης, με πέντε ή έξι υλικά, δίχως σχεδόν ποτέ να περιλαμβάνεται σε αυτά το κρέας. Ηταν επίσης αντίθετος στα υποκατάστατα αυτού, όπως η χρήση σόγιας αντί για κιμά.
«Επειδή μαγειρεύω τακτικά στο εξωτερικό, βλέπω πατάτες προτηγανισμένες και συσκευασίες με κρεμμύδια παρασκευασμένα με δέκα διαφορετικούς τρόπους» έλεγε.
Η αναγνωρισιμότητά του είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε συμμετείχε σε παγκόσμια συνέδρια. Εκεί είχε παρουσιάσει τη μαγειρική του Αγίου Ορους σε 1.600 κορυφαίους σεφ από όλο τον κόσμο. Κάποιες, μάλιστα, από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες τον είχαν επισκεφτεί στο κελί του στο Αγιον Ορος, συμμετέχοντας, μετά από προτροπή του, στη διαδικασία της μαγειρικής και απολαμβάνοντας τα διάσημα πιάτα του.
Ο Επιφάνιος είχε την δική του άποψη σχετικά με την ελληνική κουζίνα
Ο διάσημος σεφ Τζέιμι Ολιβερ, μόλις πριν από μία εβδομάδα, κατά τη διάρκεια της εκπομπής του, ενθυμήθηκε τη μαγειρική του γέροντα, τις συναντήσεις τους στο κελί του και το πώς τον επηρέασε.
Ο επίσης Βρετανός σεφ Γκόρντον Ράμσεϊ, προ ημερών, σε συνέντευξή του στο «Radio Times», μιλώντας για την επίδραση της πανδημίας στον χώρο της εστίασης, δήλωσε: «Επιστρέφουμε στην απλή, αγνή κουζίνα, εκείνη που αποποιείται την απληστία. Να, κάτι σαν την κουζίνα του Αγίου Ορους και ένα βιβλίο συνταγών από εκεί που έχω κι εγώ στη βιβλιοθήκη μου», αναφερόμενος στο μπεστ σέλερ του Επιφάνιου.
Ένα από τα πλέον εκλεκτά εστιατόρια στο Παρίσι, το «At Pierre Gagnaire», προσφάτως συμπεριέλαβε ένα πιάτο εμπνευσμένο από συνταγή του μοναχού. Απλή, ταπεινή, με αγνά προσιτά υλικά, ήπια γεύση και χορτοφαγική τάση. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της μοναστικής κουζίνας που συνήθως περιορίζεται σε μοναστήρια και όχι σε πολυτελή εστιατόρια με Michelin. Ενας μοναχός του Αγίου Ορους, όμως, φρόντισε να το αλλάξει αυτό.
«Ο άνθρωπος δεν πρέπει να επαναπαύεται με τίποτα στη ζωή του. Πρέπει συνεχώς να έχει στόχους και να προσπαθεί νύχτα και μέρα να τους πραγματοποιεί. Χωρίς αυτούς στη ζωή του μένει στάσιμος, μένει σ’ ένα βούρκο. Κι όταν είσαι συνεχώς σε μια εγρήγορση εκείνο που προέχει είναι να κατευθύνεις τα πράγματα με το μυαλό σου. Από κει και πέρα τα προλαβαίνεις όλα», είχε πει παλαιότερα.
Ο Επιφάνιος προερχόταν από μiα απλή, αγροτική και ενάρετη οικογένεια από τη Νικήσιανη της Καβάλας. Hταν ο μόνος από τα πέντε αδέλφια που ακολουθούσε τη μητέρα του στην κουζίνα, βοηθώντας την και παρακολουθώντας την. Eκοβε πατάτες, καθάριζε λαχανικά και ρουφούσε κάθε μυστικό της νοικοκυράς.
Μόλις έκλεισε τα 18 του χρόνια έγινε μοναχός στο Aγιον Oρος στη Μονή του Αγίου Παύλου. Μετά από 18 ολόκληρα χρόνια παραμονής του εκεί, εγκαταστάθηκε στο Κάθισμα του Αγίου Ευσταθίου, επιλεγόμενο ως «Μυλοπόταμος», εξάρτημα της Μονής Αγίας Λαύρας.
Ο ίδιος ανέλαβε να αναστηλώσει τα ερείπια της εκκλησίας και το ιστορικό κελί, φύτεψε αμπέλι και έχτισε ένα οινοποιείο ώστε να αναβιώσει ο Μυλοπόταμος με τη μορφή που είχε πριν από 1.000 χρόνια.
Παρά τον πρόσφατο θάνατό του, η κληρονομιά του διαχύθηκε, ειδικά τα δύο αυτά χρόνια, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Η μαγειρική του Επιφάνιου έχει φτάσει στο βραβευμένο με τρία Michelin εστιατόριο της Νέας Υόρκης «Berdardin», το οποίο περιλαμβάνει τη διάσημη συνταγή του. Ο Τζέιμι Oλιβερ επίσης τον επικαλείται ως πηγή του και η εφημερίδα «Telegraph» τον περιγράφει σαν «Aγιο Βασίλη της διατροφής».
«Έμαθα όμως κοντά στους παλιούς γεροντάδες πώς να τσιγαρίζω το κρεμμύδι σε σιγανή φωτιά, γιατί έλεγαν εκείνοι πως όσο πιο γλυκά ροδίσει το κρεμμύδι, τόσο πιο νόστιμο θα γίνει το φαγητό. Εμαθα επίσης ότι όλα τα φαγητά στο τέλος του μαγειρέματος θέλουν υπομονή και καρτερία, όταν περιμένουμε πάνω στην καρβουνιά να φύγουν τα περίσσια ζουμιά τους», έλεγε.
Η συνταγή της χταποδόσουπάς του είχε αφήσει άφωνους τους Γάλλους σεφ κορυφαίων εστιατορίων που έσπευσαν να τον αποθεώσουν και να τη δανειστούν. «Δεν πήγα σε σχολές μαγειρικής, ούτε κατέχω κανένα πτυχίο», έλεγε όταν τον ρωτούσαν πώς έμαθε τόσα πολλά για τη μαγειρική και οι σεφ «τραβούσαν τα μαλλιά τους».
Ο αμπελώνας του Όρους
Το παλαιότερο μοναστήρι του Αγίου Oρους ιδρύθηκε το 974 από τον όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη, ιδρυτή του Αγίου Oρους και εξομολογητή του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά. Με τη διαθήκη του, μάλιστα, είχε ορίσει να εγκατασταθεί εκεί ο αμπελώνας του Oρους. Υπήρχαν δύο βασικοί λόγοι της σημασίας που έδιναν οι μοναχοί στον αμπελώνα. Ο πρώτος είναι ότι το κρασί θεωρείται τρόφιμο, ακριβώς όπως το λάδι και η ελιά. Ο δεύτερος είναι ότι από το κρασί παράγεται το νάμα, ο οίνος δηλαδή της Ιεράς Μετάληψης.
Eνας τέτοιος αμπελώνας έπρεπε, λοιπόν, να υπάρχει στο Aγιον Oρος, όπως και σε πολλά μοναστήρια. Oταν πήγε ο Επιφάνιος στο Κάθισμα, ο Αμπελώνας είχε ρημάξει, είχε εγκαταλειφθεί. Σήκωσε τα μανίκια, αποφασισμένος να τον αναγεννήσει και μετά από επίπονη δουλειά τον μετέτρεψε σε κόσμημα.
Το δεύτερο που έκανε ήταν να φυτέψει κλήματα, καθώς τα προηγούμενα δεν έβγαζαν τίποτα, και άρχισε την παραγωγή το έτος 1995. Πέντε δηλαδή χρόνια μετά την εγκατάστασή του εκεί. Τη χρονιά εκείνη ήταν η πρώτη παραγωγή.
Η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Από το Καθισμά του άρχισαν να περνάνε χιλιάδες άτομα τον χρόνο, περαστικοί και επισκέπτες για λίγες ημέρες.
Το 2008 εξέδωσε το βιβλίο «Μαγειρική του Αγίου Όρους» (εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες) το οποίο έχει μεταφραστεί σε 8 γλώσσες. Παράλληλα, υπήρξε μέλος της Λέσχης Αρχιμαγείρων Βορείου Ελλάδος και ταξίδευε συχνά στο εξωτερικό, σε συνέδρια, εκθέσεις και διαγωνισμούς τροφίμων και ποτών.
Τα ταξίδια του στο εξωτερικό προγραμματίζονταν προσεχτικά και περιλάμβαναν μία δημόσια επίδειξη μαγειρικής, συνήθως σε κάποιο γνωστό εστιατόριο, σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ελβετία, η Γερμανία και η Ισπανία.
Στο παρελθόν είχε μαγειρέψει για τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον Πατριάρχη Ρωσίας, Ιεροσολύμων και Αντιοχείας, ενώ σε μια αυτοσχέδια κουζίνα με γκάζι, που στήθηκε στα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Επιφάνιος ετοίμασε δείπνο με ψάρι για περίπου 30 εκλεκτούς αμερικανούς επισκέπτες, μεταξύ των οποίων και μια κριτικός γαστρονομίας της εφημερίδας «Νew York Times».
Λίγο πριν φύγει από τη ζωή έκανε το τελευταίο του τραπέζι στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου.
«Μαγειρεύω τα φαγητά που παρασκεύαζαν και έτρωγαν οι γονείς μας και οι πρόγονοί μας. Αυτή είναι η Αγιορείτικη κουζίνα, που έμαθα να μαγειρεύω επί 33 χρόνια. Οι ειδικοί τη χαρακτηρίζουν υγιεινή, μεσογειακή, διαιτητική, χορτοφαγική. Εγώ δεν ξέρω πώς να την ονομάσω…».
Ασκητικός και δημιουργικός ο βίος του αγαπητού γέροντα Επιφάνιου Μυλοποταμινού και τυχεροί όσοι γευθήκαμε τη μαγειρική του. Ανέδειξε με ταπεινότητα, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, την παραδοσιακή κουζίνα και τον τρόπο ζωής του Αγίου Όρους. Εκφράζω τη θλίψη μου για την απώλειά του. pic.twitter.com/HDJ0TD7g0x
Όταν πριν από 15 χρόνια η Marta Ortega έπιασε δουλειά σε ένα κατάστημα της αλυσίδας Bershka, λίγοι γνώριζαν ότι αυτή η πωλήτρια ήταν η κόρη του ιδιοκτήτη της αυτοκρατορίας του fast fashion, Inditex. Σήμερα, παίρνει στα χέρια της τα ηνία ενός κολοσσού της μόδας που ξεκίνησε από ένα μαγαζάκι στη Λα Κορούνια της Ισπανίας, αλλά έφτασε να αξίζει πάνω από 100 δισ. δολάρια.
Ο πατέρας της, Amancio Ortega, που σε αυτή τη διαδρομή κατάφερε να γίνει ο τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος της Ευρώπης, με περιουσία 71 δισ. δολαρίων, σκόπευε αρχικά να δώσει σε εκείνο το μαγαζί το όνομα «Zorba» (από την αγαπημένη του ταινία, το «Zorba the Greek»). Όμως όταν είδε ότι ένα κοντινό μπαρ είχε το ίδιο όνομα, αναγκάστηκε να αλλάξει τα σχέδια του. Καθώς είχε παραγγείλει ήδη τα γράμματα για την ταμπέλα, αποφάσισε να βρει ένα εναλλακτικό όνομα με το οποίο θα αξιοποιούσε έστω κάποια από αυτά. Και έτσι, γεννήθηκε η Zara.
«Πάντα έλεγα ότι θα αφιερώσω τη ζωή μου χτίζοντας πάνω στην κληρονομιά των γονιών μου», είπε η 37χρονη Marta Ortega, όταν ανακοινώθηκε ότι θα αναλάβει την προεδρία της Inditex, αντικαθιστώντας τον Pablo Isla, που βρισκόταν σε αυτή τη θέση από το 2011.
«Ζω και αναπνέω αυτή την εταιρεία από την παιδική μου ηλικία και έχω μάθει από όλους τους σπουδαίους επαγγελματίες με τους οποίους έχω δουλέψει τα τελευταία 15 χρόνια», είπε.
Η γέννηση ενός γίγαντα
Ο Amancio Ortega ήταν 13 ετών όταν άρχισε να δουλεύει για έναν ντόπιο ράφτη της Λα Κορούνια, προκειμένου να συμπληρώνει το εισόδημα που έφερνε στο σπίτι ο πατέρας του, που δούλευε στον σιδηρόδρομο. Έως το 1963 και σε ηλικία 27 ετών, είχε πια τη δική του εταιρεία υφασμάτων και σύντομα, μαζί με την τότε σύζυγό του Rosalia Mera, επεκτάθηκαν στα ρούχα, πουλώντας κυρίως ζεστές ρόμπες, σε μία πόλη που δέχεται τον κρύο αέρα του Ατλαντικού Ωκεανού.
Οι γυναίκες της Λα Κορούνια ενθουσιάζονταν και τα μοδάτα εσώρουχα που σχεδίαζε η Mera γίνονταν ανάρπαστα. Το πρώτο κατάστημα Zara άνοιξε τις πόρτες του το 1975.
Αυτό που έκανε τα επόμενα χρόνια ο Ortega ήταν να δημιουργήσει τη βιομηχανία του fast fashion. Το φημισμένο σύστημα της Zara περιλαμβάνει εννέα εργοστάσια και εννέα κέντρα διανομής στην Ισπανία, ένα κέντρο διανομής στην Ολλανδία καθώς και 2.000 προμηθευτές στο Μαρόκο, την Τουρκία, την Ινδία και την Κίνα.
Η «μηχανή της μόδας» της Zara παίρνει τις τάσεις της εποχής, τις προτιμήσεις των αγοραστών, τα ρούχα που φορούν οι celebrities όταν φωτογραφίζονται στον δρόμο, και τα στέλνει στα ράφια των καταστημάτων της σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Η στρατηγική της εταιρείας είναι να κρατά τα αποθέματα χαμηλά και τους χρόνους παραγωγής μικρούς. Ανταγωνιστές όπως η H&M και η Topshop πασχίζουν να τη φτάσουν στην έκταση και το βάθος των κολεξιόν της, αφού η Zara πουλά πάνω από 450 εκατομμύρια διαφορετικά είδη τον χρόνο, και αυτό, μόνο στο γυναικείο κομμάτι της. Δύο φορές την εβδομάδα, νέα προϊόντα εμφανίζονται στα καταστήματά της και στο online shop της, γεννώντας στον αγοραστή την εντύπωση ότι εάν δεν κινηθεί γρήγορα να προλάβει κάτι που του άρεσε, δεν θα το ξαναβρεί.
Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα, η Zara έχει παρουσία σε 96 χώρες, με πολλά από τα 1.854 καταστήματά της να βρίσκονται πλάι-πλάι με πολυτελή ονόματα όπως τα Dior, Louis Vuitton και Chanel.
Το αφεντικό
Ο ίδιος ο Ortega είναι πλέον 85 ετών και παρότι έχει επισήμως αποσυρθεί, εντούτοις εξακολουθεί να πηγαίνει για δουλειά στα κεντρικά της Inditex στην Λα Κορούνια σχεδόν καθημερινά.
Παρότι στο σπίτι αλλά και στη δουλειά τον αποκαλούν «το αφεντικό», εκείνος δεν θέλησε ποτέ να κλειστεί σε κάποιο πολυτελές γραφείο. Μέχρι και σήμερα, προτιμά να κάθεται στο πάτωμα, στο γυναικείο τμήμα της Zara, περιστοιχισμένος από ρούχα.
O Amancio και η Marta Ortega. Κόρη του Ortega από τον δεύτερο γάμο του, φάνηκε από νωρίς πως ήταν η «χαϊδεμένη» του. Ενώ η ετεροθαλής μεγαλύτερη αδερφή της φοίτησε σε δημόσιο σχολείο, εκείνη πήγε εσωτερική στην Ελβετία, όπου έμαθε ιππασία και σκι. Και όταν μετά τις σπουδές της έπιασε δουλειά σε κατάστημα του ομίλου, όλοι κατάλαβαν ότι ο πατέρας της την προόριζε για διάδοχό του. (φωτ.: Shutterstock)
Στη Λα Κορούνια δουλεύουν σήμερα 5.500 άτομα, μεταξύ των οποίων 140 σχεδιαστές και εκατοντάδες μοδίστρες, που βοηθούν να γίνουν οι ιδέες της ομάδας πραγματικότητα.
Η κληρονόμος
Εκεί πηγαίνει κάθε πρωί, αφότου αφήσει τον γιο της στο σχολείο, και η Marta Ortega. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που ως πρόσφατη απόφοιτος του πανεπιστημίου, δούλευε στο Bershka του King’s Road, στο Λονδίνο.
«Την πρώτη μου εβδομάδα, πίστευα ότι δεν θα επιβίωνα», είπε τον Αύγουστο σε μία σπάνια συνέντευξή της στη Wall Street Journal. «Αλλά μετά, κάπως εθίζεσαι στο μαγαζί. Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να φύγουν ποτέ. Είναι η καρδιά της εταιρείας», έλεγε.
Τώρα, επισκέπτεται καταστήματα της Zara σχεδόν κάθε εβδομάδα, καθώς πριν να αναλάβει τη θέση της προέδρου, είχε υπό την εποπτεία της την γυναικεία κολεξιόν και το ίματζ του brand.
Σε αντίθεση με τον πατέρα της, που δεν δίνει ποτέ συνεντεύξεις και δεν φωτογραφίζεται, η Marta Ortega, με το πρακτικά σικ στυλ της, έχει γίνει το πρόσωπο της Zara.
Στην Ισπανία, άλλωστε, αντιμετωπίζεται σαν μια γαλαζοαίματη, αφού οι παπαράτσι την κυνηγούν για μια φωτογραφία. Παρόλα αυτά, η ίδια λέει ότι μπορεί να περπατά ήσυχη στους δρόμους της Λα Κορούνια. Το σίγουρο είναι ότι ο γάμος της με τον Carlos Torretta, πρώην στέλεχος πρακτορείου μοντέλων και γιο του σχεδιαστή Roberto Torretta, υπήρξε ένα τεράστιο κοσμικό γεγονός που μονοπώλησε το ενδιαφέρον των εντύπων στη χώρα της και όχι μόνο.
Ανάμεσα στους καλεσμένους του «γάμου της χρονιάς», όπως χαρακτηρίστηκε, ήταν η αφρόκρεμα της Ισπανίας. Μεταξύ εκείνων που τίμησαν το ζευγάρι ήταν και η Αθήνα Ωνάση, η οποία συνδέεται φιλικά με την Ortega μέσω της κοινής τους αγάπης για τα άλογα. Άλλωστε, πριν να αφοσιωθεί πλήρως στην Zara, η Ισπανίδα κληρονόμος κατέβαινε και εκείνη σε ιππικούς αγώνες, ενώ στον πρώτο της γάμο υπήρξε παντρεμένη με τον ιππέα Sergio Alvarez Moya.
Τη σύντροφό του μας παρουσίασε ο Σελίμ Σελτζούκ, μέσα από τον λογαριασμό του στο Instagram.
Ο αγαπημένος παίκτης του MasterChef, του οποίου η αποχώρηση απογοήτευσε πολύ το τηλεοπτικό κοινό, παραδέχτηκε αμέσως μετά την έξοδό του από το σπίτι του ριάλιτι μαγειρικής ότι ετοιμάζεται να παντρευτεί την καλή του.
Σήμερα, ο γάμος είναι προ των πυλών και ο δημοφιλής σεφ θέλησε να μας παρουσιάσει τη σύντροφό του!
Οι δυο τους, φωτογραφήθηκαν μαζί, με τη λήψη να ανεβαίνει στο Instagram του με λεζάντα «Η γυναίκα της ζωής μου»!
Όταν πριν από τρία χρόνια, η Ελένη Παυλή περνούσε το κατώφλι του 2ο Επαγγελματικού Λυκείου, στον Πύργο, δεν φανταζόταν ότι οι εισαγωγικές εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση θα την έφερναν στο κατώφλι ενός ΑΕΙ και μάλιστα σε μια Σχολή υψηλών απαιτήσεων, όπως η Ιατρική.
Με πείσμα, επιμονή και με τη στήριξη των καθηγητών της, η Ελένη Παυλή κατάφερε να συγκεντρώσει 19.205 μόρια και χάρη σε μια φετινή νομοθετική ρύθμιση που έδωσε τη δυνατότητα στους μαθητές των ΕΠΑΛ να διεκδικήσουν την εισαγωγή τους στις αποκαλούμενες πρωτοκλασάτες πανεπιστημιακές σχολές, εισήχθη στην Ιατρική Σχολή Πατρών, καταλαμβάνοντας την πρώτη από τις δύο θέσεις που προβλέπονται για τους μαθητές των επαγγελματικών λυκείων.
«Ήταν μια ευκαιρία ζωής αυτό που συνέβη», λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων η νεαρή -φοιτήτρια πλέον- και εξηγεί πως προτού ανοίξει ο δρόμος για την Ιατρική, στόχευε στην εισαγωγή σε κάποιο ΤΕΙ Μαιευτικής ή Νοσηλευτικής. «Είχα στο μυαλό μου ότι θα ασχοληθώ με τον τομέα Υγείας, αλλά τότε, λόγω του ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα εισαγωγής στην Ιατρική, σκεφτόμουν κάποιο ΤΕΙ Μαιευτικής ή Νοσηλευτικής», εξηγεί.
Την ευκαιρία που της δόθηκε, η νεαρή Ελένη δεν την άφησε να πάει χαμένη. «Έβαλα τα δυνατά μου για να πετύχω γιατί πιστεύω πως μπορώ να εκπληρώσω πολλούς στόχους μέσα από αυτή τη Σχολή που έχω επιλέξει», τονίζει.
Εξηγώντας τους λόγους που την οδήγησαν στο επαγγελματικό λύκειο, σημειώνει πως «τα ΕΠΑΛ δίνουν περισσότερες ευκαιρίες στα παιδιά σε ό,τι αφορά την επαγγελματική τους αποκατάσταση στο μέλλον», ενώ και οι συνθήκες «από άποψη μαθημάτων, είναι ευκολότερες σε σχέση με τα γενικά λύκεια».
Για να πετύχει το στόχο της, εκτός από την πολύ σκληρή προσωπική δουλειά που χρειάστηκε να καταβάλλει, είχε την αμέριστη συμπαράσταση των καθηγητών της στο 2ο ΕΠΑΛ Πύργου, όπου φοιτούσε, αλλά και των καθηγητών της στο Κοινωνικό Φροντιστήριο.
«Οι καθηγητές μου και στο σχολείο και στο Κοινωνικό Φροντιστήριο, που έκανα κάποια μαθήματα τα απογεύματα, με βοήθησαν πάρα πολύ και χωρίς τη βοήθειά τους δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω και να φτάσω τόσο ψηλά», υπογραμμίζει.
Μένοντας με τη μητέρα και τα άλλα τέσσερα αδέλφια της, λόγω του χωρισμού των γονέων της, η Ελένη Παυλή έθεσε ψηλά τον πήχυ για τον εαυτό της, ελπίζοντας να ανοίξει τον δρόμο και για τα υπόλοιπα, μικρότερα σε ηλικία, παιδιά της οικογένειας. «Ελπίζω πως θα με ακολουθήσουν και θα έχουν κι αυτή μια ευκαιρία ζωής, όπως αυτή που δόθηκε σε μένα», σημειώνει.
Όσο για τα όνειρά της για το μέλλον; «Να τελειώσω τη Σχολή μου και να κάνω αυτό που αγαπάω. Να είμαι σ’ έναν χώρο κάθε μέρα και να κάνω αυτό που πραγματικά μου αρέσει χωρίς να έχω στο μυαλό μου ότι θα πάω να κάνω μία δουλειά με το ζόρι», λέει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Η Ελένη Παυλή επέλεξε την Ιατρική με έναν κυρίως γνώμονα: «να μπορώ να βοηθήσω ανθρώπους, που είναι σημαντικό για μένα» τονίζει και δεν κρύβει τη χαρά της για τη φοιτητική ζωή που την περιμένει.
Εικοσιπεντάρια ήταν αυτά και πάνε. Άλλη μία σειρά της ελληνικής μυθοπλασίας βρίσκεται σε κάθετη πτώση στους πίνακες τηλεθέασης τις τελευταίες εβδομάδες, παρότι είχε κάνει μία από τις πιο εντυπωσιακές αρχές, από άποψη ποσοστών, τη φετινή χρονιά.
Ο λόγος για την «Κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα», την επιστροφή του διδύμου των επιτυχιών Ρέππα-Παπαναστασίου στο είδος της παρωδίας, μετά από 20+ χρόνια από το κινηματογραφικό αντίστοιχο του «Το κλάμα βγήκε απ’ τον παράδεισο».
Η σειρά έκανε πρεμιέρα στις 24/9 με εντυπωσιακές επιδόσεις φτάνοντας στο δυναμικό κοινό το 25,1%, εξωπραγματικό για τα δεδομένα της παρουσίας πολλών ανταγωνιστικών σειρών. Την ίδια ημέρα το επεισόδιο πέρασε το 20% και στο γενικό σύνολο. Μία ονειρεμένη αρχή σε μία πολυδιαφημισμένη σειρά ενός συγγραφικού διδύμου που είχε καιρό να κάνει τόσο μεγάλη επιτυχία.
Όμως η συνέχεια δεν ήταν αυτή που περίμεναν στον ALPHA. Η «Κατάρα της Τζέλας Δελαφράγκα» ξεκίνησε την πτώση και μόλις έναν μήνα μετά, το βράδυ της 27/10, η σειρά κατέγραψε μία εκκωφαντική πτώση χάνοντας παραπάνω από τους μισούς τηλεθεατές της, σε σχέση με την πρεμιέρα. Η κωμική παρωδία έφτασε στο 11,2% στο δυναμικό κοινό χάνοντας 13,9%.
Ακόμα πιο χαμηλά ήταν το ποσοστό της στο γενικό σύνολο στο οποίο έπεσε σε μονοψήφια, έστω και οριακά, με 9,9%. Αυτό δείχνει ότι όλα τα κοινά, και το νεανικό-δυναμικό και το γενικό δείχνουν ότι γυρίζουν την πλάτη στη σειρά μετά τα πρώτα επεισόδια. Φυσικά τα νούμερα δεν είναι ακόμα σε επίπεδα απογοήτευσης των ριάλιτι του ΣΚΑΪ ή άλλων ελληνικών σειρών όπως η Αρχελάου 5, η οποία δεν περνάει το 3% ακόμα και εκτός prime time. Όμως η κάθετη πτώση είναι ανησυχητική, ειδικά αν συνεχιστεί με αυτούς τους ρυθμούς.
