Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2025
Blog Σελίδα 11219

Αριστοτέλους, Καμάρα, Λευκός Πύργος.

0

Χρονολογία: 2016
Ώρα: Περασμένη
Προορισμός: Θεσσαλονίκη

Τι σου έρχεται πρώτο στο μυαλό όταν ακούς Θεσσαλονίκη; Νομίζω πως όλοι σκεφτόμαστε το ίδιο. Αριστοτέλους, Καμάρα, Λευκός Πύργος. Το ξέρεις πως σχηματίζουν ένα νοητό τρίγωνο; Τρία βασικά σημεία αναφοράς της νύφης του Θερμαϊκού που το καθένα συμβάλλει με τον τρόπο του στη δημιουργία μιας ερωτικής ατμόσφαιρας κι ενός περίεργου ερωτικού τριγώνου που δεν αφήνει να του ξεφύγει κανείς.

Αν δε ζεις εδώ κι ήρθες ως επισκέπτης, τ’ όνειρό σου είναι να ζούσες εδώ μόνιμα. Αν μόλις επέστρεψες στο σπίτι σου, ξέρεις πολύ καλά πως δε θα μπορούσες να ζήσεις πουθενά αλλού. Κι αν έζησες κάποτε στη Θεσσαλονίκη, δε θα καταφέρεις ποτέ να την ξεπεράσεις.

Πάντα θα γυρίζεις πίσω κι αυτό το πισωγύρισμα θα ‘ναι απ’ τα αγαπημένα σου. Θα τη θυμάσαι όπως θυμάσαι τον πρώτο σου έρωτα, με χαμόγελο κι ενθουσιασμό.

Επόμενη στάση: Πλατεία Αριστοτέλους

Μια πλατεία γεμάτη ζωντάνια, με ανθρώπους όλων των ηλικιών ν’ απολαμβάνουν τη μαγεία της. Όμορφη απ’ το άγαλμα του Βενιζέλου μέχρι την παραλία. Εκεί θα δεις ζευγαράκια στα παγκάκια να μαλώνουν στ’ όνομα του έρωτά τους, θα δεις περιστέρια, πολλά περιστέρια, επιβλητικά διατηρητέα κτίρια, τις χαρακτηριστικές μπορντό κολώνες.

Θα δεις μπαλόνια, θα δεις σκέιτερς, θα δεις θάλασσα. Κι αν κάνεις λίγη ησυχία, θ’ ακούσεις την καρδιά της πόλης να χτυπάει στο ρυθμό της μουσικής των street artists που φιλοξενεί και κρατάει στη μεγάλη αγκαλιά της.

Αυτή η πλατεία δε μοιάζει με καμιά άλλη στον κόσμο στην αισθητική αλλά και την ατμόσφαιρα. Θα μπορούσε κανείς να πει πως ο σκοπός της είναι να φέρνει ανθρώπους κοντά. Αυτό γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να την περπατήσεις και να μη δεις τουλάχιστον ένα γνωστό σου πρόσωπο, να μη σου σκάσει ένα χαμόγελο κάποιος ξένος.

Έχοντας το σχήμα διάσημου μπουκαλιού βότκας μπορεί να πάρει δικαιωματικά τον τίτλο της μεθυστικής πλατείας, αυτής που ζαλίζει τους επισκέπτες και τους κατοίκους της με τη γοητεία και το μυστήριό της.

Επόμενη στάση: Καμάρα

Αν η Πλατεία Αριστοτέλους είναι λοιπόν μεθυστική, η Καμάρα είναι η φίλη που ήπιε λίγο παραπάνω και της αρέσει να αγκαλιάζει κόσμο και να τραγουδάει πάνω στα τραπέζια. Θεσσαλονικείς ή μη, όλοι γνωρίζουν πως η Καμάρα είναι το κλασικό σημείο συνάντησης στη συμπρωτεύουσα.

Δεν υπάρχει πρώτο ραντεβού που να μην ξεκίνησε απ’ την Καμάρα και δεν υπάρχουν φίλοι που δε χάθηκαν ψάχνοντας ο ένας τον άλλον μέχρι να καταλάβουν πως όταν λες ραντεβού στην Καμάρα ναι, εννοείς ακριβώς κάτω απ’ την Καμάρα κι όχι απέναντι, ούτε δίπλα στο προποτζίδικο, ούτε στη στάση του λεωφορείου, ούτε στην κρεπερί στη Ναυαρίνου.

Όλοι αγαπάνε την Καμάρα, γιατί είναι μια ανάσα μακριά απ’ τα Πανεπιστήμια κι όλα τα κρασάδικα των σκοτεινών στενών της Ροτόντας. Σ’ αυτό το σημείο της πόλης θα δεις κατά βάση νέο κόσμο, θα δεις φοιτητές, θα δεις όμορφα παράξενους ανθρώπους που ξέρουν να διασκεδάζουν και ν’ ακούνε τη μουσική της Θεσσαλονίκης μέσα από τ’ αυτιά των γύρω τους. Εδώ ξεκινάνε όλα.

Κι εδώ είναι δυνατά όλα. Πορείες, διαμαρτυρίες, αγάπες, γνωριμίες. Εδώ ο χρόνος σταματάει κι ο θεσσαλονικιώτικός μας αέρας παίρνει όλα τ’ άσχημα μακριά και τα κάνει να περνάνε. Εδώ ρίχνουμε τα φιλιά μας, τα «σ’ αγαπώ» μας, τα «αντίο» μας. Εδώ ζητάμε συγγνώμη.

Επόμενη στάση: Λευκός Πύργος

Το τρίγωνο της μαγείας κλείνει με τον επιβλητικό Λευκό Πύργο. Ο Λευκός Πύργος είναι λοιπόν για το σβήσιμο, σαν μπύρα μετά από βραδιά με πολύ αλκοόλ. Είτε διαλέξεις να τον επισκεφτείς το χάραμα, είτε αποφασίσεις ν’ απολαύσεις μαζί του το ηλιοβασίλεμα, το μόνο σίγουρο είναι πως θα βρεθείς να χαζεύεις μια ζωγραφιά με γαλάζια χρώματα.

Θα δεις κόσμο να παίζει χαρτιά, θα δεις ποδήλατα κι άμαξες με άλογα, ζευγαράκια μεγαλύτερης ηλικίας χεράκι-χεράκι, καράβια-μπαρ. Και θάλασσα. Απέραντη θάλασσα.

Αν δεν έχεις ανέβει ποτέ στην κορυφή του Λευκού Πύργου, πρέπει να ξέρεις πως αυτή η κορυφή δεν είναι για όλους. Αρχικά, έχει πολύ περπάτημα και μπορεί να λαχανιάσεις. Πέρα απ’ αυτό όμως, μιλάμε για μια θέα που είναι πρακτικά αδύνατο να μη σου κλέψει την καρδιά.

Όσες φωτογραφίες και να βγάλεις δε θα ‘ναι ποτέ αρκετές για ν’ αποτυπώσουν αυτήν την ομορφιά. Κανένα άλλο τοπίο δε θα μπορέσει να σ’ αιχμαλωτίσει με τον ίδιο τρόπο και θα εύχεσαι να μπορούσες να γίνεις κι εσύ ένα κομμάτι του, να χαθείς στο χάος του και να μάθεις τα μυστικά του.

Αυτό είναι λοιπόν το τρίπτυχο της μαγείας της Θεσσαλονίκης που αγαπάμε, γιατί αυτή η πόλη είναι η παρέα που όλοι θέλουμε να έχουμε τις βροχερές μέρες αλλά και τις ηλιόλουστες.

Το λένε όσοι τη ζουν καθημερινά, αλλά κυρίως όσοι την έζησαν για λίγο κι αυτό το λίγο τους άλλαξε τη ζωή. Αυτό γιατί αυτή ξέρει πολύ καλά να δημιουργεί αξέχαστες εμπειρίες και να σε κάνει να νιώθεις σαν να είσαι στο σπίτι σου ή μάλλον στο σπίτι που ονειρεύεσαι να έχεις κάποτε.

Κι αν έρθεις έστω και μια φορά στη Θεσσαλονίκη να ‘σαι βέβαιος πως θα την αγαπήσεις σαν μικρό παιδί και θα εύχεσαι όταν μεγαλώσεις να μπορείς να την αποκαλείς σπίτι σου.

Ελίνα Ανδρεάδου για το pillowfights.gr

Αριστοτελία Πελώνη: «Μπορεί να μην ανοίξουν τα σχολεία τη Δευτέρα, ούτε το click away»

0

Όπως είπε στον ΣΚΑΪ η Αριστοτέλεια Πελώνη τίποτα δεν είναι δεδομένο ούτε το άνοιγμα των δημοτικών και των νηπιαγωγείων, ούτε το click away.

Όπως εξήγησε η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος η πρόθεση της κυβέρνησης είναι να ανοίξουν τα σχολεία στις 11 του μήνα.

«Αν όμως η επιτροπή έχει άλλα επιδημιολογικά στοιχεία και μας εισηγηθεί να μην ανοίξουν τα σχολεία, τότε δεν θα ανοίξουν…».

Η κυρία Πελώνη εξήγησε ότι την τελική εισήγηση θα την κάνουν οι επιστήμονες και μετά θα αποφασίσει η πολιτική ηγεσία. Συνεπώς, όπως εξήγησε δεν υπάρχουν βέβαιες ημερομηνίες. Όλα είναι υπό αναίρεση με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα των επόμενων ωρών και των επόμενων ημερών, αλλά και με βάσει τις κρίσεις των επιστημόνων της επιτροπής.

Η τοποθέτηση της κυρίας Πελώνη, αλλάζει βεβαίως τα δεδομένα που είχαμε μέχρι σήμερα και δείχνει ξεκάθαρα τον προβληματισμό που υπάρχει και στην πολιτική ηγεσία για την πορεία των κρουσμάτων, ειδικά για την επόμενη εβδομάδα.

Αριστοτέλης: «Ο μορφωμένος διαφέρει από τον αμόρφωτο, όσο ο ζωντανός από τον νεκρό»

0

Ναι, τελείωσες το πτυχίο σου, έκανες και το μεταπτυχιακό σου. Είσαι πλέον μορφωμένος; Όχι απαραίτητα.

Θέλω να σου θυμίσω πως οι περισσότεροι «σοφοί» που πέρασαν από αυτό τον πλανήτη, δεν έγιναν σοφοί από τις γνώσεις που έλαβαν σε σχολεία και πανεπιστήμια, ούτε και απέδειξαν την αξία τους μέσω ενός χαρτιού αλλά μέσα από τα βιώματά τους, δίνοντας το καλό παράδειγμα στους υπολοίπους.

Μόρφωση δεν είναι μόνο η γνώση, δηλαδή όσα μαθαίνουμε στα σχολεία ή μέσα στην κοινωνία.

Μόρφωση είναι και ο τρόπος που χρησιμοποιούμε την γνώση που έχουμε λάβει, δηλαδή ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στους συνανθρώπους μας και τα υπόλοιπα ζωντανά πλάσματα του τόπου, ο τρόπος που βάζουμε το κοινό καλό πάνω από τις προσωπικές μας φιλοδοξίες και ευχαριστήσεις.

Μόρφωση πάει να πει να παίρνουμε από την φύση όσα μπορεί να μας δώσει, να το μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπους μας (και τα υπόλοιπα πλάσματα του πλανήτη) και να αφήνουμε και κάτι για τις επόμενες γενιές. Μόρφωση είναι να κρατάμε και να αναπτύσσουμε τις ανθρώπινες μας αξίες, όπως η δικαιοσύνη, το καθήκον, η τιμιότητα, η αλήθεια, η εργατικότητα και η αγάπη προς τον άνθρωπο, την κοινωνία και το περιβάλλον, εξελίσσοντας την ανθρώπινη κοινωνία προς το μέλλον που της αξίζει.

Όπως είπε και ο Θερβάντες: «Υπάρχουν άνθρωποι τους οποίους η γνώση [των λατινικών] δεν τους εμποδίζει να είναι ζώα».

Μια ματιά στην ύπαιθρο πολλές φορές φτάνει για να σε πείσει: σκουπίδια σε κάθε γωνιά, αποψίλωση των δασών μας, κατακερματισμός των φυσικών οικοσυστημάτων μας, άναρχη ανάπτυξη, γκολφ και ξενοδοχεία στις παραλίες ωοτοκίας των χελωνών, υπεραλίευση των θαλασσών μας και πολλά άλλα που ούτε καν μπορώ να απαριθμήσω.

Αριστοτέλης: Ο μορφωμένος διαφέρει από τον αμόρφωτο, όσο ο ζωντανός από τον νεκρό

Πόσω μάλλον άμα σκεφτεί κανείς το πώς συμπεριφερόμαστε στους συνανθρώπους μας. Αν αμφιβάλλεις ρίξε μια βόλτα στην πόλη, προσπάθησε να διασταυρώσεις τον δρόμο, δες τι γίνεται στα parking των αναπήρων ή απλά βάλε ειδήσεις και δες πόσοι κλέβουν τα χρήματα του λαού ή καταχρώνται την εξουσία που τους δόθηκε από αυτόν για να τους οδηγήσει σε «ένα καλύτερο αύριο».

Αριστοτέλης: Ο μορφωμένος διαφέρει από τον αμόρφωτο, όσο ο ζωντανός από τον νεκρό

Επομένως, εκτός από την γνώση που θα λάβεις εσύ και τα παιδιά σου στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, φρόντισε να διδαχτείς (αλλά και να διδάξεις) παιδεία, σωστή συμπεριφορά και μόρφωση. Και πολλά από αυτά τα μαθήματα σ’ τα δίνει η ίδια η φύση, αν απλώς έρθεις πιο κοντά της.

Θα μου πεις, μα διαβάζω! Εφημερίδες, περιοδικά, blogs, αθλητικά: δεν μπορεί κανείς να γίνει πολύ μορφωμένος όταν διαβάζει μόνο αυτό που του αρέσει.

«Μάταια είναι η εκμάθηση χωρίς σκέψη, επικίνδυνη είναι η σκέψη χωρίς εκμάθηση» σύμφωνα με τον Κομφούκιο.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χαραλάμπους

Αριστοτέλης: «Κανείς δεν θα επέλεγε να ζει δίχως φίλους κι ας είχε όλα τα υπόλοιπα αγαθά»

0

«ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΓΑΠΟΥΝ οι άνθρωποι και θέλουν να τους έχουν φίλους τους και ποιους μισούν, καθώς και για ποιον λόγο -αφού όμως πρώτα δώσουμε τον ορισμό της φιλίας και της αγάπης…

ΑΣ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ ΑΓΑΠΩ ΚΑΠΟΙΟΝ και θέλω να τον έχω φίλο μου θα πει θέλω γι’ αυτόν καθετί που το θεωρώ καλό, όχι για να κερδίσω κάτι ο ίδιος, αλλά αποκλειστικά για χάρη εκείνου· κάνω μάλιστα και ό,τι μπορώ για να αποκτήσει αυτά τα καλά εκείνος.

ΦΙΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ με τον ίδιο τρόπο που είπαμε και αγαπιέται με τον ίδιο τρόπο: όσοι πιστεύουν ότι η σχέση τους είναι αυτού του είδους, θεωρούν ότι είναι φίλοι. Με όλα αυτά να τα έχουμε δεχτεί, καταλήγουμε πια -υποχρεωτικά- στο ότι φίλος είναι αυτός που χαίρεται με τα καλά και λυπάται με τα δυσάρεστα που συμβαίνουν στον φίλο του -και αυτό όχι για κανένα άλλο λόγο παρά μόνο για χάρη εκείνου.

Η ΦΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ Ή ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ, και επιπλέον είναι εντελώς απαραίτητη για τη ζωή. Πραγματικά, κανένας δεν θα επέλεγε να ζει δίχως φίλους, κι ας είχε όλα τα υπόλοιπα αγαθά. Ακόμη και οι πλούσιοι άνθρωποι, όπως και αυτοί που έχουν αξιώματα και εξουσία, έχουν -όλος ο κόσμος το πιστεύει- ιδιαίτερα μεγάλη ανάγκη από φίλους.

ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΟΙΟ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΟΛΗΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ τους κατάστασης, αν δεν υπάρχει η δυνατότητα της ευεργεσίας, η οποία γίνεται κατά κύριο λόγο και στην πιο αξιέπαινη μορφή της προς τους φίλους; Και από την άλλη, πώς θα μπορούσε όλη αυτή η καλή κατάσταση να διατηρηθεί και να διαφυλαχθεί δίχως τους φίλους;

ΓΙΑΤΙ ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΙΝΑΙ, ΤΟΣΟ ΕΠΙΣΦΑΛΕΣΤΕΡΗ είναι. Αλλά και στη φτώχεια και στις άλλες δυστυχίες της ζωής οι άνθρωποι θεωρούν τους φίλους ως το μόνο καταφύγιο. Ίσως όμως τα πράγματα θα γίνονταν σαφέστερα σε σχέση με το θέμα αυτό, αν πρώτα γνωρίζαμε ποιο είναι ακριβώς το αντικείμενο της αγάπης, αυτό που γεννάει τη φιλία.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ και να γεννάει τη φιλία το καθετί, παρά μόνο αυτό που είναι άξιο να αγαπηθεί και να προκαλέσει τη φιλία, και τέτοιο θεωρείται πως είναι το αγαθό, το ευχάριστο, και το χρήσιμο.

ΑΥΤΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ και γίνονται φίλοι για τη χρησιμότητα, δεν αγαπούν τον άλλον καθεαυτόν, αλλά για το αγαθό που μπορεί να πάρουν από αυτόν. Το ίδιο και στην περίπτωση που οι άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλον και γίνονται φίλοι για χάρη της ευχαρίστησης· πραγματικά, οι άνθρωποι αγαπούν τους χαριτολόγους όχι για τον χαρακτήρα τους, αλλά γιατί τους είναι ευχάριστοι.

ΑΥΤΕΣ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΦΙΛΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΛΟΓΟ συμπτωματικό, αφού το πρόσωπο που αγαπιέται δεν αγαπιέται επειδή είναι αυτό που είναι, αλλά επειδή εξασφαλίζει σ’ αυτόν που το αγαπάει κάποιο αγαθό ή κάποια ευχαρίστηση.

Ε, ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΟΙ ΦΙΛΙΕΣ ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΙ εύκολα, αν τα δύο μέρη δεν παραμένουν αυτό που ήταν· πραγματικά, αν ο ένας δεν είναι πια ευχάριστος χρήσιμος στον άλλον, ο άλλος παύει να τον αγαπάει».

Απόσπασμα από τη Ρητορική του Αριστοτέλη, Βιβλίο Πρώτο.

Αριστοτέλης: «Η ψυχή είναι πολυτιμότερη από την περιουσία και το σώμα»

0

Συνήθως, οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι, όση και να έχουν αρετή, είναι αρκετή, ενώ για τον πλούτο, τα χρήματα, την ισχύ, τη δόξα, και όλα τα σχετικά, πιστεύουν πως, όσα και να έχουν, δε φθάνουν.

Ο Αριστοτέλης, σε όλους αυτούς, διαμηνύει να προσέξουν ότι δεν αποκτούν και δεν μπορούν να διαφυλάξουν τις αρετές με τα εξωτερικά αγαθά, αλλά, αντίθετα, εκείνα με αυτές.

Την ευτυχισμένη ζωή, είτε υπάρχει στη χαρά, είτε στην αρετή, είτε και στα δυο, περισσότερο τη βρίσκουμε σ’ εκείνους που έχουν καλλιεργήσει στο έπακρο το ήθος τους και τη διάνοια, ενώ παραμένουν μετριοπαθείς και μετρημένοι όταν πρόκειται για την κτήση εξωτερικών αγαθών’ όχι, όμως, σ’ εκείνους που διαθέτουν αγαθά περισσότερα από τα χρήσιμα.

Ενώ, την ίδια στιγμή, υπολείπονται στο ήθος και τη διάνοια. Γιατί τα εξωτερικά αγαθά εξαντλούνται, και περισσότερο αποτελούν μέσο, όπως καθετί που χρησιμεύει σε κάτι άλλο’ η υπερεπάρκειά τους, όμως, αναγκαστικά, είτε βλάπτει είτε, τελικά, δεν ωφελεί καθόλου όσους τα διαθέτουν.

Τα αγαθά, τώρα, που αφορούν στην ψυχή, όσο κι αν αφθονούν, τόσο πιο πολύ είναι χρήσιμα’ εφόσον, βέβαια, πρέπει να ζητούμε και σ’ αυτά, όχι μόνο το ωραίο αλλά και το χρήσιμο.

Αν επιπλέον, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η ψυχή είναι πολυτιμότερη από την περιουσία και το σώμα, θα πρέπει, για το καθένα, να εξασφαλίσουμε την καλύτερη εκδοχή, σύμφωνα με την ιεραρχία που εγκαθιστούμε ανάμεσά τους.

Άλλωστε, από τη φύση, επιβάλλεται να επιλέγουμε τα εξωτερικά αγαθά προς όφελος της ψυχής, πράγμα που πρέπει να κάνουν όλοι όσοι σκέφτονται σωστά,’ και όχι να υποτάσσουμε την ψυχή στην αναζήτηση των εξωτερικών αγαθών.

Καθένας, τώρα, αξιώνεται την ευδαιμονία στο βαθμό που διαθέτει αρετή και φρόνηση, και φροντίζει να ενεργεί σύμφωνα με αυτές.

Τον εσωστρεφή προσανατολισμό, και την εσωτερική διάσταση της ευδαιμονίας, ο Αριστοτέλης την κατοχυρώνει με την αναφορά στο θεό. Εκείνος είναι ευδαίμων και μακάριος όχι εξαιτίας των εξωτερικών αγαθών, αλλά χάρη στον εαυτό του και σε αυτό που είναι από τη φύση.

Γι’ αυτό, αναγκαστικά, η ευδαιμονία διακρίνεται από την ευτυχία. Η δεύτερη αφορά στα αγαθά που δεν έχουν να κάνουν με την ψυχή’ γι’ αυτά αρμόδια είναι η τύχη. Δίκαιος και σώφρων, όμως, δεν είναι κανένας από τύχη. Το ίδιο, ακριβώς, ισχύει και για την πόλη που θέλει να ζει ευτυχισμένα.

Είναι αδύνατο να ευτυχούν εκείνοι που δεν ενεργούν σωστά. Κανένα έργο, ανθρώπου ή πόλης, δεν είναι καλό, που δε συνοδεύεται ή δεν απορρέει από την αρετή και τη φρόνηση.

Επομένως, άριστος βίος, τόσο μεμονωμένα, για τον κάθε άνθρωπο, όσο και γενικά, για τις πόλεις, είναι εκείνος που συνέχεται από αρετή σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι πράξεις που έχει να επιδείξει, να είναι πράξεις αρετής

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η αρετή έχει να κάνει με τη χαρά, την αγάπη και το μίσος που κατευθύνονται σωστά, «ορθώς». Η εισαγωγή στο βίο της αρετής, είναι, πρώτα, έργο της παιδείας, και συγκεκριμένα της μουσικής, που περιλαμβάνει την ποίηση, την όρχηση και το μέλος, και αποστολή της είναι να διδάσκει και να εθίζει στην ορθή κρίση, αλλά και στη χαρά με τα ευγενή ήθη και τις ωραίες πράξεις.

Οι ρυθμοί και οι μελωδίες εξομοιώνουν, διαμορφώνουν ομοιώματα ηθών όπως η οργή, η πραότητα, η ανδρεία και η σωφροσύνη, αλλά και τα αντίθετα σε αυτά. Στην πράξη, μάλιστα, η ψυχή υφίσταται μεταβολή, όταν ακούγονται παρόμοιοι ρυθμοί και μελωδίες. Έτσι, καθώς οι άνθρωποι συνηθίζουν να λυπούνται και να χαίρονται με τις εξομοιώσεις, φθάνουν, και σε πραγματικές συνθήκες, σε αληθινές περιστάσεις, να νιώθουν με τον ίδιο τρόπο……..

Από το παράρτημα του βιβλίου Αριστοτέλης – “Περί ψυχής” εκδόσεις Ζήτρος, Σχόλια Ι.Σ.Χριστοδούλου

Πηγή: antikleidi

Αριστοτέλης: «Η κακία είναι μια ανοησία για εκείνους που δεν έχουν καταλάβει ότι δεν ζούμε για πάντα»

0

Στη ζωή πολλοί άνθρωποι θα μας βλάψουν , θα μας κάνουν κακό και θα μας αδικήσουν. Και σίγουρα αυτό δεν αρέσει σε κανένα μας.

Αυτό, όμως, απέχει πολύ από το να περνάμε την υπόλοιπη ζωής μας μέσα στην γκρίνια και την μουρμούρα, για το πόσο άδικη είναι η κοινωνία. Άδικη ή δίκαιη, αυτή είναι και εμείς θα πρέπει να μάθουμε να πηγαίνουμε πιο κάτω.

Δεν εννοώ, ότι όσοι αδικούν, θα πρέπει να μένουν ατιμώρητοι και χωρίς συνέπειες. Αυτό είναι απαραίτητο για να λειτουργήσει μια κοινωνία. Κοινωνία χωρίς νόμους και δικαιοσύνη είναι αδύνατο.

Σε προσωπικό επίπεδο όμως, και από κάποιο σημείο και πέρα, θα πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε και να βαδίζουμε το δικό μας δρόμο.

Γιατί η κακία που κρατάμε για τους άλλους, η αυτολύπηση που νοιώθουμε για τον εαυτό μας, και η μαυρίλα που μας πλακώνει γιατί κάποιος , για τους δικούς του λόγους ή και από ανοησία, μας έβλαψε, μόνο καλό δεν μας κάνει.

Βλέπω ανθρώπους στα τριάντα τους , στα σαράντα τους, να είναι πικραμένοι και να τα βάζουν με τους γονείς τους ακόμα, γιατί δεν τους βοήθησαν σε κάτι ή τους στέρησαν κάτι άλλο. Και το χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία, γιατί αυτοί σήμερα είναι σε αυτό χάλι.

Αυτό όμως, που δεν καταλαβαίνουν, είναι ότι, άλλο πράγμα είναι η εξήγηση και άλλο πράγμα η δικαιολογία. Το δικαίωμα της δικαιολογίας το χάνουμε, μας αφαιρείται, από την στιγμή που ενηλικιωνόμαστε.

Από εκεί και πέρα, το τι κάνουμε, το τι σκεφτόμαστε και το τι νοιώθουμε είναι δική μας ευθύνη και υπόθεση. Μόνο αν πάρουμε το 100% της ευθύνης της ζωής μας, θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από την κακία που νοιώθουμε στην ψυχή μας.

Μόνο αν μάθουμε να συγχωρούμε, θα απελευθερωθούμε και θα συνεχίσουμε στο δικό μας ταξίδι. Γιατί όσο κρατάμε την κακία, άλλο τόσο μας κρατάει και αυτή.

Εγκλωβιζόμαστε στον αρνητισμό, στο μίσος και στην κλάψα, με αποτέλεσμα, να αποσυντονιζόμαστε, να μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν και σε κάτι που μόνο κακό μας κάνει.

Βάλτε την συγχώρεση στο πρόγραμμά σας. Λίγα πράγματα αξίζει να τα κουβαλάτε μαζί σας. Ειδικά όταν σας ψυχοπλακώνουν και σας βασανίζουν χωρίς τελειωμό.

Η κακία είναι βάρος στην ψυχή. Αφήστε το φως της συγχώρεσης να σας λυτρώσει. Με το κρατάτε κακία, τον εαυτό σας τιμωρείτε. Αυτός που σας έβλαψε, μπορεί και να μην το καταλαβαίνει ή να μην το θυμάται ή να μην υπάρχει.

Κανείς δεν σας ζητάει να αγκαλιάσετε αυτόν που σας αδίκησε. Όμως μπορείτε , τουλάχιστον να τον συγχωρέσετε, να απελευθερωθείτε και να συνεχίσετε , απρόσκοπτα πια, να δημιουργείτε τη δική σας ζωή και τον δικό σας παράδεισο.

Έναν παράδεισο όπου το μίσος και η κακία δεν έχουν καμιά θέση. Η ζωή είναι μικρή και χρειάζεται να την ζήσουμε με αγάπη.

Του Γιάννη Αραχωβίτη

Αριστοτέλης: «Η ευτυχία δε βρίσκεται στα πλούτη αλλά στην ηρεμία της ψυχής»

0

Kάποτε ένας από τους αγαπημένους μου φιλοσόφους, ο κορυφαίος Αριστοτέλης είχε πει:
«Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα πλούτη αλλά στην ηρεμία της ψυχής…»
Μια φράση με βαθιά μηνύματα και προειδοποιήσεις.

Πόση αλήθεια άραγε να κρύβει;

Μεγάλη και αλλόκοτη από τις άλλες έχω να σας πω. Διότι, η ευτυχία δεν έχει να κάνει με τα χρήματα αλλά με την ουσία της ψυχής. Εκεί λοιπόν βρίσκεται. Μέσα μας. Στα βάθη του μυαλού και της καρδιάς μας.

Στο σπίτι μας.

Το κακό παντού υπάρχει. Σε κάθε γωνιά. Όμως, το καλό μόνο σε ένα σημείο.
Ποιο είναι; ΕΣΥ είσαι.

Όσο περίεργο και αν σου φαίνεται, δίπλα σου είναι. Εσύ ο ίδιος είσαι κυρίαρχος, δημιουργός αλλά και παραλήπτης των δικών σου αποφάσεων και επιθυμιών. Στα χέρια σου λοιπόν άνθρωπε βρίσκεται η ευδαιμονία, η ηθική αρετή. Τα πλούτη δεν δηλώνουν κανέναν τίτλο. Δεν αμφιβάλλω ότι έχουν αξία αλλά δεν σε κάνουν ευτυχισμένο. Μπορεί να έχεις όλα τα πλούτη του κόσμου αλλά μέσα σου να είσαι φτωχός.

Τι είδους ευτυχία μπορεί να είναι αυτή; Θα σου πω εγώ. Ανεπαρκής και αναλφάβητη δίχως συναισθήματα και παιδεία. Μια μίζερη, ζοφερή και επίπονη προσπάθεια επιβεβαίωσης και επιβίωσης. Με μόνη κάλυψη το σώμα για ομορφιά και επίδειξη. Με αυτάρκεια, ζήλεια και μιμητισμό.

Ο σαρκασμός βασικός πλέον συνοδός της. Γιατί άραγε να μην υιοθετούμε την άλλη ευτυχία; Αυτή λοιπόν που κατάλαβες. Ναι, Για εκείνη μιλώ που φωτίζει τα μάτια των ανθρώπων από αλήθεια και ειλικρίνεια. Που δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις και δεν ζητά ανταλλάγματα για να αποκαλυφθεί.

Δεν κρύβεται από το έρεβος σαν τους δεσμώτες στο σπήλαιο αλλά προβάλλεται από ψιλά με το φως του ήλιου. Δεν βρίσκεται ούτε στην υπερβολή ούτε στην στέρηση. Μόνο στην μεσότητα. Στο πρέπει και στο είναι. Βρες την λοιπόν, στην μέση της κλωστής. Στα αισθήματα, στις καταστάσεις. Τα πλούτη δεν είναι τίποτα παρά μόνο ένα παρείσακτο αγαθό δωροδοκίας και μυθοπλασίας.

Η ευτυχία βρίσκεται στην έκλυση της ψυχής σου. Στην δικαιοσύνη, στο χαρακτήρα και στις πράξεις. Στην ελευθερία επιλογών και αποφάσεών σου.

Στην αγαστή συνεργασία του πνεύματος και σώματός σου και όχι στον σκοταδισμό των αδυσώπητων και επίπλαστων Ερινυών των σκέψεων και των επιρροών σου. Η ευτυχία λοιπόν σχετίζεται με την πληρότητα, την αγάπη, την χαρά, την δύναμη για την νίκη της ψυχής και όχι την αμετροέπεια του μυαλού. Μπορείς λοιπόν να συνδυάσεις αυτήν την ευτυχία, την πραγματική με το χρυσό χρώμα των χρημάτων; Αντέχεις να ζεις σε μια ουτοπία ή αλήθεια που μόνη σου κρηπίδα είναι ένας ανεύθυνος και τιποτένιος εαυτός; Σου αρέσει να υπάρχεις από τα χρήματα και για τα χρήματα και μόνο; Δεν θα αντέξεις για πολύ. Είναι το μόνο σίγουρο.

Διότι, η έκρηξή σου θα πλησιάζει… Και πίστεψέ με…Θα είναι ανυπόφορη

« Τα πλούτη δεν σε κάνουν βασιλιά της ευτυχίας της ψυχής, αλλά αντιθέτως, η ευτυχία της ψυχής σε κάνει βασιλιά όλου του πλούτου. Μην το ξεχνάς ποτέ!»

Της Νικόλ Παπαδοπούλου.

Αριστοτέλης: “Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου”

0

Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου…” είπε κάποτε ο Αριστοτέλης. Μια φράση που διάβασα στο βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη: “Ο παλιάτσος και η Άνιμα”.

Αναρωτιέμαι πόσοι από εμάς παραδεχόμαστε πως για ό,τι μας πληγώνει, εμείς έχουμε την ευθύνη.

Κάποιοι θεωρούν πως η μοίρα μας,  καθορίζει όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας και πως εμείς δεν μπορούμε να αποτρέψουμε τίποτα.

Άλλοι, έχουν κάνει βίωμα και τρόπο σκέψης ότι κρατούν τη ζωή στα χέρια τους και πως πίσω από κάθετί που μας πονά, κρύβεται μια λανθασμένη μας κίνηση.

΄Αραγε, πώς μπορεί να γνωρίζει κάποιος εκ των προτέρων ότι μια κίνησή του δεν ήταν η σωστή; Και αν ήξερε, τότε δεν θα έκανε κάποια άλλη επιλογή;

Δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζω κάποια πολύτιμη σκέψη μίας από τις σημαντικότερες μορφές της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου, ενός από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους όλων των εποχών. Του Αριστοτέλη.

“Ο Αριστοτέλης υπήρξε ο πρώτος γνήσιος επιστήμονας στην ιστορία… και κάθε κατοπινός επιστήμονας του οφείλει κάτι γράφει η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα για εκείνον.

Η διδασκαλία του διαπερνούσε τη δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη μέχρι και την Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα. Στα 17 του χρόνια εισέρχεται στην Ακαδημία του Πλάτωνα, στην Αθήνα, όπου παραμένει για 20 χρόνια.

Εκεί συνδέεται τόσο με τον Πλάτωνα, τον Εύδοξο, τον Ξενοκράτη και άλλους στοχαστές.Τα έργα του αναφέρονται σε πολλές επιστήμες. Ανάμεσά τους φυσική, βιολογία, ζωολογία, μεταφυσική, λογική, ηθική, ποίηση, θέατρο, μουσική, ρητορική, πολιτική. Η περίοδος της ωριμότητας αρχίζει με τις βιολογικές έρευνες και τα συμπεράσματά του είναι η πρώτη συστηματοποίηση των βιολογικών φαινομένων στην Ευρώπη. Η σκέψη και οι διδασκαλίες του Αριστοτέλη, έχουν μεγάλη επιρροή στη φιλοσοφική, θεολογική και επιστημονική σκέψη έως και μετά τον Μεσαίωνα.

Μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, φεύγει από την Αθήνα και  αναλαμβάνει το 343 π.Χ./42 τη διδασκαλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ως διδάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Αριστοτέλης, αποκτά διάφορες ευκαιρίες και αφθονία προμηθειών. Ιδρύει  μια βιβλιοθήκη στο Λύκειο, η οποία γίνεται αρωγός στην παραγωγή εκατοντάδων έργων του. Το γεγονός ότι υπήρξε μαθητής του Πλάτωνα, τον οδηγεί στις απόψεις του πλατωνισμού. Ωστόσο, μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, οδηγείται περισσότερο, σε εμπειρικές μελέτες και μετατοπίζεται από τον πλατωνισμό στον εμπειρισμό. Θεωρεί ότι οι ιδέες και οι γνώσεις όλων των λαών βασίζονται στην αντίληψη.

Το έργο του είναι τεράστιο (400 βιβλία, κυρίως σε μορφή διαλόγων). Από αυτά έχουν σωθεί 47 βιβλία και μερικά αποσπάσματα από τα άλλα.

Ας θυμηθούμε κάποιες από τις σπουδαίες ρήσεις – μαθήματα ζωής του

Η φτώχεια είναι έλλειψη πολλών πραγμάτων και η απληστία όλων.

Περισσότερο αγαπούν οι ευεργέτες τους ευεργετούμενους παρά οι ευεργετούμενοι τους ευεργέτες.

Τα πράγματα που πρέπει να κάνεις, τα μαθαίνεις κάνοντάς τα.

Οι μητέρες αγαπούν τα παιδιά τους πιο πολύ από τους πατεράδες. Κι αυτό, διότι πρώτον ο τοκετός είναι οδυνηρός, και δεύτερο, είναι σίγουρες ότι τα παιδιά που γέννησαν είναι δικά τους.”

Είναι χαρακτηριστικό του μεγαλόψυχου ανθρώπου να μη ζητάει χάρες, αλλά να είναι έτοιμος να κάνει το καλό στους άλλους.

Συνήθως, την ισχυρότερη μνήμη την έχουν εκείνοι που είναι αργοί στην αντίληψη.

Είμαστε όλοι φίλοι των ευτυχούντων, ενώ των δυστυχούντων δεν είναι φίλος ούτε ο πατέρας.

Άμιλλα είναι η τάση να φτάσει κανένας τον άλλον, που τον θαυμάζει, ή και να τον ξεπεράσει, χωρίς να αισθάνεται φθόνο, αν ο άλλος τον ξεπερνάει.

Κάθε εργασία επί πληρωμή αποσπά και φθείρει το μυαλό.

κακία είναι μία ανοησία για εκείνους που δεν έχουν καταλάβει ότι δεν ζούμε για πάντα.”

Η ομορφιά είναι η καλύτερη συστατική επιστολή.”

Τα πράγματα που πρέπει να κάνεις, τα μαθαίνεις κάνοντάς τα.

Είναι χαρακτηριστικό του μεγαλόψυχου ανθρώπου να μη ζητάει χάρες, αλλά να είναι έτοιμος να κάνει το καλό στους άλλους.

Όλες οι ανθρώπινες πράξεις έχουν ως αίτιο ένα από τα εξής επτά: τύχη, φύση, παρόρμηση, συνήθεια, λογική, πάθος, πόθο.

Ανδρείος είναι αυτός που δεν φοβάται τον τιμημένο θάνατο.”

Η φτώχεια είναι ο γονιός της επανάστασης και του εγκλήματος.

“Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου.”

Δείτε το βίντεο που ακολουθεί.

[KLIK]

Αριστοτέλης Ωνάσης: Σαν σήμερα, το 1975, πέθανε, χτυπημένος από τη θλίψη για το χαμό του γιου του, Αλέξανδρου

0

Μια από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές ιδιοφυίες του 20ου αιώνα, o Αριστοτέλης Ωνάσης κατάφερε να στήσει από το μηδέν ένα στόλο από πετρελαιοφόρα και φορτηγά πλοία, ο οποίος υπήρξε μεγαλύτερος από τους εθνικούς στόλους πολλών κρατών.

Για τον περισσότερο κόσμο έζησε μια παραμυθένια ζωή, στη διάρκεια της οποίας συνδέθηκε με ξεχωριστές γυναίκες της εποχής, ωστόσο η μοίρα τού έπαιξε άσχημο παιχνίδι με το θάνατο του γιου του, Αλέξανδρου, ο οποίος πέθανε μετά από σοβαρό τραυματισμό σε αεροπορικό ατύχημα.

Τα παιδικά του χρόνια

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1906 στη Σμύρνη, σε σχετικά εύπορη οικογένεια. Ήταν το δεύτερο παιδί, καθώς είχε προηγηθεί η αδελφή του, Άρτεμις, δυο χρόνια πριν. Ο πατέρας του, Σωκράτης Ωνάσης ήταν ένας από τους πλουσιότερους καπνέμπορους και επιχειρηματίες της Σμύρνης.

Η μητέρα του Πηνελόπη Δολόγλου παντρεύτηκε στα 17 της χρόνια, αλλά πέθανε νέα στα 33 της. Έξι μήνες μετά, ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε την Ελένη, από την οποία ο Αριστοτέλης απέκτησε δύο αδελφές, τη Μερόπη και την Καλλιρρόη.


aristotelis onasis neos

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης σε νεαρή ηλικία (φωτ. sansimera.gr)

Με τη Μικρασιατική καταστροφή, ο πατέρας του βρέθηκε στη φυλακή. Η επιχείρησή τους περιήλθε στα χέρια των Τούρκων και η αποθήκη τους κάηκε. Μην έχοντας άλλη επιλογή, ο Αριστοτέλης αποφάσισε να ξενιτευτεί για να αναζητήσει μια καλύτερη τύχη για εκείνον και την οικογένειά του.

Ήταν 16 ετών όταν πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην Ελλάδα. Αρχικώς έμεινε σε μία υπαίθρια κατασκήνωση και μετά σε δωμάτιο κοντά στην αποβάθρα. Λίγο αργότερα επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και τον Αύγουστο του 1923 ξεκίνησε με 250 δολάρια για την Αργεντινή.

Στο Μπουένος Άιρες έκανε διάφορες δουλειές: Λαντζιέρης, υπάλληλος σε πλυντήριο, νυχτοφύλακας. Όταν η Βρετανική Τηλεφωνική Εταιρία προσέλαβε ανειδίκευτο προσωπικό πήγε κι αυτός ως νυκτερινός τηλεφωνητής. Κρυφακούγοντας τις συνομιλίες, αποσπούσε χρήσιμες πληροφορίες και τις αξιοποιούσε καταλλήλως. Έτσι, ίδρυσε μια μικρή επιχείρηση εισαγωγής καπνού και κατασκευής σιγαρέτων, την οποία διαφήμιζε πετώντας άδεια πακέτα στους πολυσύχναστους σταθμούς της πόλης.

Όταν ήρθε ξανά στην Ελλάδα, γνωρίστηκε με τον υπουργό Ανδρέα Μιχαλακόπουλο και χάρη σ’ αυτόν επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες με καινούργιο ελληνικό διαβατήριο και τον τίτλο του ειδικού ακολούθου. Είχε, όμως, και την αργεντινή υπηκοότητα.

Το 1931 έγινε αναπληρωματικός πρόξενος και το 1932 άρχισε ν’ ασχολείται με τη ναυτιλία. Αρχικά αγόρασε ένα εμπορικό πλοίο 7.000 τόνων, που ήταν διαλυμένο και βυθίστηκε αγκυροβολημένο στο Μοντεβίδεο από φουρτούνα. Στη συνέχεια αγόρασε έξι καναδέζικα πλοία. Τα δυο πρώτα του στόλου του τα ονόμασε «Πηνελόπη Ωνάση» και «Σωκράτης Ωνάσης» προς τιμήν των γονιών του.

Προικισμένος με ένα σχεδόν αλάθητο ένστικτο, το οποίο τον καθοδηγούσε κατευθείαν στο σημείο όπου υπήρχε μια καινούρια ευκαιρία για εκείνον, διέβλεψε τη βιομηχανική επανάσταση και το ρόλο του πετρελαίου.

Παρήγγειλε το πρώτο τάνκερ στον κόσμο, 15.000 τόνων, και το ονόμασε «ΑΡΙΣΤΟΝ». Η άνοδος της ναυτιλίας ήταν αλματώδης και ο Ωνάσης αγόραζε διαρκώς νέα μεγαλύτερα τάνκερ.

Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εγκατέλειψε το Λονδίνο και εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Εκεί γνώρισε την άνοιξη του 1943 τη 16χρονη κόρη του μεγάλου Έλληνα εφοπλιστή Σταύρου Λιβανού, Αθηνά, και την ερωτεύτηκε. Τρία χρόνια αργότερα παντρεύτηκαν κι εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι, Στις 30 Απριλίου 1948 απέκτησαν τον γιο τους Αλέξανδρο και στις 11 Δεκεμβρίου 1950 το δεύτερο παιδί τους, τη Χριστίνα, η οποία γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης με τη σύζυγό του Τίνα Λιβανού και τα παιδιά τους, Αλέξανδρο και Χριστίνα (φωτ. mononews.gr)

Στη δουλειά του ήταν ιδιαίτερα επινοητικός. Υπέγραφε μεταφορές κάρβουνου με πλοία που δεν είχε, μεταφορές πετρελαίου με πλοία που ακόμα δεν είχαν ναυπηγηθεί. Παρ’ όλα αυτά, μεγάλες εταιρίες πετρελαίου, όπως η Μόμπιλ, η Σοκόνι και η Τεξάκο, προτιμούσαν να υπογράφουν μακροπρόθεσμα σταθερά συμβόλαια μαζί του, παρά να πονοκεφαλιάζουν με άλλους.

Πριν από τον καθένα συνειδητοποίησε το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας μετά από τον πόλεμο. Παρ’ ότι η συμφωνία του Πότσδαμ του 1945 απαγόρευε στους Γερμανούς να ναυπηγούν πλοία πάνω από 15.000 τόνους, ο Ωνάσης σκέφθηκε τα φαλαινοθηρικά. Καμιά συμφωνία δεν απαγόρευε τις μετατροπές. Αυτή την εποχή διάλεξε και το Μόντε Κάρλο για έδρα των επιχειρήσεών του. Το 1953 σχεδόν όλο το Μονακό ήταν δικό του. Την ίδια χρονιά βάφτισε στο Αμβούργο το μεγαλύτερο τάνκερ του κόσμου με το όνομα Τίνα Ωνάση. Ωστόσο, οι σχέσεις με τη σύζυγό του δεν ήταν πλέον ιδανικές.

onasis olimpiaki

Το 1957 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ενθάρρυνε τον Ωνάση να αναλάβει τη μικρή επιζήμια αεροπορική εταιρία Τ.Α.Ε., την οποία τελικά απέκτησε για 2.000.000 δολάρια, τη μετέτρεψε σε «Ολυμπιακή Αεροπορία» και την ανέπτυξε σε αεροπορική εταιρεία των πέντε Ηπείρων (φωτ. EUROKINISSI)

Το 1956 γνωρίστηκε με τον Βρετανό πρωθυπουργό Ουίστον Τσόρτσιλ. Ένθερμος υποστηρικτής των Ελληνοκυπρίων και του Μακάριου, δεν δίστασε να τους υπερασπισθεί ανοιχτά, ενώ η Κύπρος βρισκόταν υπό βρετανική κατοχή.

Το 1957 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τον ενθάρρυνε να αναλάβει τη μικρή επιζήμια αεροπορική εταιρία Τ.Α.Ε. Την απέκτησε για 2.000.000 δολάρια, τη μετέτρεψε σε «Ολυμπιακή Αεροπορία» και την ανέπτυξε σε αεροπορική εταιρεία των πέντε Ηπείρων. Ήδη είχε περί τις 70 εταιρίες σ’ όλο τον κόσμο, όλοι τον πρόσεχαν, τον θαύμαζαν και τον ζήλευαν. Όταν πίστεψε ότι κατόρθωσε όσα ήθελε, αγόρασε τον Σκορπιό, ένα νησάκι στο Ιόνιο, το οποίο μετέβαλε σε θερινή διαμονή του.

Το 1958 συνάντησε τη διάσημη Ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κάλλας, με την οποία έζησαν ένα φλογερό ειδύλλιο, το οποίο όμως ποτέ δεν κατέληξε σε γάμο.

onasis kallas

Ο Έλληνας κροίσος με τη Μαρία Κάλλας (φωτ.: okmag.gr)

Αντίθετα, ο Αριστοτέλης Ωνάσης παντρεύτηκε για δεύτερη φορά στις 20 Οκτωβρίου του 1968 με την Τζάκι Κένεντι, μετά τη δολοφονία του συζύγου της Τζον Κένεντι. Είχαν γνωριστεί αρκετά χρόνια πριν, όταν ο Ωνάσης είχε συστήσει τον τότε γερουσιαστή της Μασαχουσέτης στον Τσόρτσιλ ως έναν ικανό πολιτικό που είχε τα προσόντα να εξελιχθεί σε πρόεδρο των ΗΠΑ.

Από τη ζωή του Έλληνα μεγιστάνα πέρασαν κατά καιρούς πολλές ακόμα διάσημες γυναίκες, όπως η Τζεραλντίν Σπρέκελς, βαθύπλουτη κληρονόμος περιουσίας ζάχαρης που εθεωρείτο η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο, η Εύα Περόν, η Μέριλιν Μονρόε, η Γκλόρια Σουανσόν και η Γκρέτα Γκάρμπο.

onasis tzaki kennedy

Στιγμιότυπο από το γάμο του με τη Τζάκι Κένεντι, μετέπειτα Ωνάση (φωτ. sansimera.gr)

Η αντίστροφη μέτρηση για τον Αριστοτέλη Ωνάση άρχισε στις 22 Ιανουαρίου του 1973, όταν ο γιος του Αλέξανδρος τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη συντριβή του αεροσκάφους του στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Τα τραύματα στον εγκέφαλο ήταν σοβαρότατα κι έπειτα από ιατρική σύσκεψη και με τη συγκατάθεση του πατέρα του, οι γιατροί αφαίρεσαν τη μηχανική υποστήριξη. Ο Ωνάσης δεν πίστεψε ποτέ ότι επρόκειτο για ατύχημα και πρόσφερε 1 εκατομμύριο δολάρια σε όποιον έδινε πληροφορία ότι επρόκειτο για σαμποτάζ.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης με τα παιδιά του Χριστίνα και Αλέξανδρο, στο βάθος (φωτ. mononews.gr)

Το Δεκέμβριο του 1973, με την πτώση της παγκόσμιας αγοράς τάνκερ, οι ζημίες για τον Αριστοτέλη Ωνάση ανέρχονταν σε 12,5 εκατομμύρια δολάρια. Το διυλιστήριο στο Νιου Χαμσάιρ έκλεισε και στις 15 Ιανουαρίου του 1975 επέστρεψε την «Ολυμπιακή Αεροπορία» στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος την εθνικοποίησε.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε ήδη χάσει κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή. Προσβλήθηκε από μυασθένεια, μία νόσο που εξασθενεί αργά το μυϊκό σύστημα, κι αποσύρθηκε στο ιδιωτικό του νησί, τον Σκορπιό. Οι γιατροί δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτε για τον άλλοτε παντοδύναμο Σμυρνιό, ο οποίος τελικά άφησε την τελευταία του πνοή στις 15 Μαρτίου του 1975, στο Αμερικανικό Νοσοκομείο του Παρισιού.

Μοναδική κληρονόμος της αμύθητης περιουσίας του σήμερα είναι η μοναδική εγγονή του Αθηνά, κόρη της Χριστίνας Ωνάση και του Τιερί Ρουσέλ.

Η μοναχοκόρη του Αριστοτέλη Ωνάση βρέθηκε νεκρή το 1988 στο μπάνιο της, με αδιευκρίνιστα τα αίτια του θανάτου της. Η πρώτη σύζυγός του και μητέρα των παιδιών του, Τίνα, βρέθηκε επίσης νεκρή στο κρεβάτι της, λόγω υπερβολικής χρήσης βαρβιτουρικών, ενώ η δεύτερη σύζυγός του, Τζάκι, πέθανε το 1994 από καρκίνο.

Πηγή: sansimera.gr

Αριστοτελεία Δόγκα: Γιατί ξυλοκόπησαν και παραμορφώσαν την εισαγγελέα της Τοπαλούδη

0

Άνανδροι εκβιαστές επιτέθηκαν εχθές το βράδυ στην Αριστοτελεία Δόγκα κοντά στο σπίτι της, ενώ η ίδια είχε εξομολογηθεί σε στενά της πρόσωπα ότι εδώ και μέρες δεχόταν απειλές και είχε ειδοποιήσει τις Αρχές.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες γειτόνων η εισαγγελέας Αριστοτελεία Δόγκα που ασχολήθηκε με τη δίκη Τοπαλούδη ήταν χτυπημένη στο πρόσωπο και μάλιστα τα χαρακτηριστικά της ήταν παραμορφωμένα. Στο σημείο έφτασαν άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ, οι οποίοι συνέλαβαν έναν ύποπτο άνδρα που επέβαινε σε αυτοκίνητο.

Αν δεν υπήρχε η παρέμβασή μου η δίκη Τοπαλούδη θα τιναζόταν στον αέρα

«Αυτά που άκουσα για την αγόρευσή μου είναι τραγικά, είπε η Αριστοτελεία Δόγκα. Λυπάμαι πάρα πολύ. Υπάρχει τεράστιο θέμα για τον υπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ, κ. Άκη Σκέρτσο, κι αυτά που δήλωσε. Το δικό μου το δικαστήριο δεν έγινε ποτέ «λαϊκή απογευματινή», τόνισε η Αριστοτελεία Δόγκα.

Εμένα με νοιάζει να καταλαβαίνει ο κόσμος τι γίνεται

Θα πρέπει να ήταν πρώτα εκεί ν’ ακούει κι ύστερα να εκφέρει άποψη, είπε η Αριστοτελεία Δόγκα. Εμένα, με νοιάζει να καταλαβαίνει ο κόσμος τι γίνεται. Εγώ είμαι τέτοιου ήθους που αν πίστευα ότι ο ένας τουλάχιστον από τους κατηγορουμένους στη δίκη Τοπαλούδη έπρεπε να πάρει ένα ελαφρυντικό για μειωμένο καταλογισμό, σε κόντρα όλων, θα το πρότεινα! Δεν δικάζω με τον κόσμο.

Έτυχε ο κόσμος να ταυτιστεί μαζί μου. Δεν το προκάλεσα, δεν το επεδίωξα, ανέφερε η Αριστοτελεία Δόγκα.

Η αγόρευση του εισαγγελέα αλίμονο αν δεν προκαλέσει. Πώς θα πείσω εγώ τους ενόρκους; Πού ξέρω ότι ένας από αυτούς (σ.σ. τους ενόρκους), θλιμμένος, και επειδή τα παιδιά αυτά – οι κατηγορούμενοι – είναι νεότατα, δεν θα τους αναγνωρίσει και κάποιο ελαφρυντικό;

Εγώ θα κάνω τη δουλειά μου. Ο εισαγγελέας πρέπει να στηρίξει την κατηγορία να πείσει τους ενόρκους. Τι να πω; Τι καλά παιδιά που ήταν και τι ωραία που φέρθηκαν; Όταν άκουσα τα απίστευτα ψέματα, είπα στους ίδιους – και όχι στους δικηγόρους όπως μνημονεύτηκε – ότι συσκοτίσατε την υπόθεση. Ακόμη κι αυτό που αναφέρατε για το δάκρυ μου, αυτό δεν είχε σχέση με την υπόθεση Τοπαλούδη, αλλά με σημαντικό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζα εκείνες τις ημέρες και υπέφερα πραγματικά».

«Έπραξα το καθήκον μου», τόνισε η Αριστοτελεία Δόγκα

Μιλά το κεντρικό πρόσωπο των τελευταίων ημερών: η 55χρονη εισαγγελέας Αριστοτέλεια Δόγκα, της οποίας η αγόρευση για την αποτρόπαια δολοφονία της 21χρονης φοιτήτριας Ελένης Τοπαλούδη δίχασε προκαλώντας θετικά σχόλια από ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης, αλλά και επικρίσεις από συναδέλφους της νομικούς.

Η κυρία Αριστοτελεία Δόγκα, στην πολύωρη συνέντευξή της, υπερασπίζεται το περιεχόμενο της αγόρευσής τς, αρνείται τις κατηγορίες για «συναισθηματική φόρτιση και έλλειψη αμεροληψίας» και υπογραμμίζει ότι δεν την ενδιαφέρουν οι έπαινοι από χιλιάδες πολίτες. «Έπραξα μόνο το καθήκον μου ως εισαγγελέας» λέει η Αριστοτελεία Δόγκα.

Εξιστορεί ένα έντονο παρασκήνιο γύρω από τη δίκη και αναφέρεται στην πρόθεση άλλων δικαστικών λειτουργών να ολοκληρωθεί η ακροαματική διαδικασία με συνοπτικές διαδικασίες, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «αν δεν υπήρχε η παρέμβασή μου, η δίκη Τοπαλούδη θα τιναζόταν στον αέρα», επισημαίνοντας ότι «την ημέρα της αγόρευσής μου αντιμετώπιζα σοβαρά προβλήματα υγείας».

Υπογραμμίζει μάλιστα την προσπάθειά της να ενεργοποιήσει «κλήση βοήθειας» όταν υπήρξε παρέμβαση «αγνώστων» νομικών μετά την πολυσυζητημένη αγόρευσή της! «Έχω μελετήσει σοβαρά το ενδεχόμενο τα επόμενα 24ωρα να δηλώσω την παραίτησή μου από το δικαστικό σώμα, όμως προσπαθούν να με αποτρέψουν άνθρωποι από το περιβάλλον μου» εξομολογείται, αποτυπώνοντας έτσι την ψυχολογική πίεση που δέχτηκε τις ημέρες που ακολούθησαν.

Η Ελένη κι εγώ θα είμαστε μαζί, είπε η Αριστοτελεία Δόγκα

Η τραγική υπόθεση της κακοποίησης και της εν ψυχρώ δολοφονίας της 21χρονης φοιτήτριας από το Διδυμότειχο από δύο νεαρούς σχεδόν της ίδιας ηλικίας έχει συγκλονίσει την τελευταία διετία την κοινή γνώμη. Ένα έγκλημα πρωτοφανούς αγριότητας, με δικαιολογία ένα τάχα «απαξιωτικό» σχόλιο της φοιτήτριας που, όπως ανέφερε η κυρία Δρόγκα, «οδηγήθηκε ως αμνός στη σφαγή». Η άτυχη κοπέλα βίωσε άγρια βασανιστήρια: μαχαιρώνεται, δέχεται πλήγματα με ηλεκτρικό σίδερο και τελικά πετιέται, ενώ ζούσε ακόμη, με βαριά τραύματα σε ερημική βραχώδη παραλία του νησιού, όπου τελικά άφησε την τελευταία της πνοή.

Την 21χρονη τη βρίσκουν νεκρή το μεσημέρι της 28ης Νοεμβρίου 2018 λιμενικοί της Ρόδου. Την εντόπισαν στην περιοχή «Φώκια» στους Πεύκους Λίνδου. Για μέρες η ταυτότητά της παρέμενε άγνωστη, καθώς το μόνο χαρακτηριστικό στοιχείο που είχαν οι άνδρες της Αστυνομίας ήταν ένα τατουάζ τριαντάφυλλο στο πόδι του θύματος. Έπειτα από έρευνες αλλά και ανάλυση βίντεο από κάμερες ασφαλείας, οι αρχές κατέληξαν σε έναν 21χρονο Ροδίτη και στον 19χρονο Αλβανό φίλο του, οι οποίοι κατά την ανάκρισή τους έπεσαν σε αντιφάσεις και εν συνεχεία ομολόγησαν την πράξη τους.

Με τους δύο δράστες να επιρρίπτουν ο ένας στον άλλον την πρωτοβουλία για τη δολοφονία του κοριτσιού ύστερα από τη οργή που υποτίθεται ότι προκάλεσε ένα σχόλιο της κοπέλας για έναν εξ αυτών.

Με τους πολίτες να συμπαρίστανται ενεργά στο δράμα της οικογένειας της φοιτήτριας, οι οποίοι ζητούσαν την τιμωρία των δραστών και υπέμεναν καρτερικά τη δικαστική κρίση. Δηλώνοντας ότι «εμείς έχουμε να διανύσουμε έναν βασανιστικό ψυχολογικό Γολγοθά μέχρι να πεθάνουμε».

Σε αυτό το οικογενειακό δράμα δεν έμεινε ασυγκίνητη ούτε η εισαγγελεύς, κυρία Δόγκα, αναφέροντας στην αγόρευσή της, απευθυνόμενη σε αυτούς, «φτιάξατε ένα κόσμημα. Αυτή είναι το δώρο της ζωής, αυτοί είναι η κατάρα της ζωής τους.

Η κόρη σας σαν λαμπρό αστέρι θα μας δείχνει πάντα τον δρόμο από εκεί που είναι. Εφεξής εγώ και η Ελένη θα είμαστε μαζί, σας δίνω τον λόγο μου». Ύστερα από αυτή τη δήλωση οι γονείς της Ελένης δήλωσαν με τη σειρά τους ότι «εκείνη τη στιγμή είδαμε την Ελένη να κάθεται δίπλα στην έδρα της εισαγγελέως».

«Δύο μέρες σας καλώ και δεν δώσατε σημασία», φέρεται να είπε σε έντονο ύφος στους αστυνομικούς η κ. Αριστοτελεία Δόγκα που ζήτησε να πάρουν τηλέφωνο τον εισαγγελέα υπηρεσίας.

Ως εισαγγελέας στη δίκη Τοπαλούδη, η κα Αριστοτελεία Δόγκα είχε κάνει μια εξαιρετικά συγκινητική αγόρευση για την αποτρόπαια δολοφονία της 21χρονης φοιτήτριας. Η αγόρευση είχε διχάσει, προκαλώντας θετικά σχόλια από πολίτες στα social media αλλά και επικρίσεις από συναδέλφους της νομικούς.