Ένας παγκόσμιος διάλογος είναι σε διαδικασία εδώ και αρκετά χρόνια που άπτεται των δικαιωμάτων των ανθρώπων με αναπηρία στην πρόσβαση, καθολικά όλων των πτυχών της ζωής, της σeξουαλικότητας και του σεξ συμπεριλαμβανομένων. Τα ΑμεΑ βρίσκονται δυστυχώς στην θέση να παλεύουν για τα αυτονόητα όπως την ελεύθερη και την απρόσκοπτη μετακίνησή τους στις πόλεις, στους δημόσιους χώρους ή στους χώρους αναψυχής, τα ΜΜΜ ή την εκπαίδευση.

Δεν έχει στεγνώσει ακόμα το μελάνι των αλληλοκατηγοριών μεταξύ υπουργείου Παιδείας και του Συνδέσμου Ιδιωτικών Σχολείων ο οποίος απάντησε μεταξύ άλλων και με τις παρακάτω εκφράσεις στο νομοθετικό διάταγμα που προωθεί το υπουργείο για την πρόσβαση των ΑμεΑ στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Σχολείων ευθύς αμέσως κατηγόρησε το αρμόδιο υπουργείο «…για σοβιετικού τύπου νομοθέτηση», ενώ σε ειδικό υπόμνημα που κατέθεσε ο ΣΙΣ στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, έκανε λόγο για «αμφίβολης σκοπιμότητας επίδειξη ανθρωπισμού» που δεν επιλύει «πραγματικά προβλήματα».

Η διάταξη του υπουργείου ανέφερε πως «απαγορεύεται η άρνηση εγγραφής μαθητών εξαιτίας της αναπηρίας ή των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών τους» ενώ συγκεκριμενοποιώντας διευκρινίζει πως «στα ιδιωτικά σχολεία δύνανται να εγγράφονται και να φοιτούν μαθητές με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, με τους ίδιους όρους, προϋποθέσεις και προσαρμογές που ισχύουν για τα δημόσια σχολεία».

Όπως γίνεται κατανοητό και στη χώρα μας αλλά και αλλού στον κόσμο υπάρχουν μίλια που πρέπει να διανυθούν ώστε να καταστεί αδιανόητο, για παράδειγμα, ότι ένας άνθρωπος σε αναπηρικό αμαξίδιο δεν θα μπορεί να ανέβει σε ένα πεζοδρόμιο γιατί θα υπάρχει παρκαρισμένο όχημα μπροστά στη μπάρα των ΑμεΑ.

Εκεί που τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο «σκοτεινά» αγγίζοντας τα όρια του ταμπού (και δεν είναι λίγα αυτά που υπάρχουν κοινωνικά και όταν καταπιανόμαστε με το ζήτημα των αποκλεισμών με ρατσιστικά κίνητρα) είναι όταν (δεν) μιλάμε για το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία στην σeξουαλική απόλαυση. Μία συνθήκη που για αυτούς τους ανθρώπους και για το συγγενικό τους περιβάλλον πολλές φορές μένει εντός των τειχών και το προσωπικό δεν έρχεται σε διάλογο με το δημόσιο.

Και πως θα καταστεί δυνατό να έχουν πρόσβαση σε μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Σε αυτό το ερώτημα προσπαθούν να απαντήσουν ανά την υφήλιο, φυσικά και τα ίδια τα υποκείμενα που τα αφορά άμεσα, αλλά και εργαζόμενες ή εργαζόμενοι στη βιομηχανία του σεξ.

Τον Ιανουάριο του 2017 η Γερμανίδα πολιτικός και βουλευτής των Πράσινων, Ελίζαμπεθ Σάρφεμπεργκ, είχε κάνει μία αρκετά προωθημένη πρόταση στο κοινοβούλιο της χώρας της η οποία έτυχε διφορούμενων αντιδράσεων. Η Σαρφεμπεργκ μεταξύ άλλων πρότεινε πως «το κράτος θα πρέπει να βοηθά με οικονομικούς πόρους τους ανθρώπους με αναπηρία οι οποίοι δεν μπορούν μόνοι τους να καλύψουν τις σeξουαλικές τους ανάγκες».

Αυτό το σύστημα ήδη λειτουργεί στην Δανία και την Ολλανδία όπου «πιστοποιημένοι σeξουαλικοί βοηθοί» επισκέπτονται κατ’ οίκων ΑμεΑ και αφού έχουν λάβει συγκεκριμένη εκπαίδευση παρέχουν σeξουαλικές υπηρεσίες σε άτομα που δεν μπορούν να καλύψουν μόνα τους αυτή τους την ανάγκη. Το αντεπιχείρημα στην πρόταση της Γερμανίδας πολιτικού ήρθε από βουλευτή των Σοσιαλδημοκρατών ο οποίος ανέφερε πως «αν κάτι τέτοιο πραγματοποιηθεί υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει από τον κρατικό έλεγχο η νομιμοποίηση των σeξουαλικά παρεχόμενων υπηρεσιών.

Ο ακτιβιστής για τα άτομα με αναπηρίες Ματίας Βερνάλντι ωστόσο έχει μία ενδιαφέρουσα άποψη επί του θέματος: «Μάχομαι για το δικαίωμα των ΑμεΑ να μπορούν να στραφούν σε sεx workers εάν αυτός είναι ο μόνος τρόπος να βιώσουν την ευχαρίστηση της σeξουαλικής επαφής. Ωστόσο δεν θα ήθελα να πληρώνει το κράτος για μία τέτοια εμπειρία γιατί έτσι θα εδραιωθεί ακόμα περισσότερο η άποψη της κοινωνίας πως τα άτομα με αναπηρία είναι κάποιου είδους “ατελές πλάσμα το οποίο πρέπει να βοηθηθεί”».

Όλο και περισσότεροι είναι οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία του σεξ που σπάνε το τείχος της σιωπής όσον αφορά τα άτομα που επιλέγουν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους. Η Ρέιτσελ Γουότον βιοπορίζεται ως sεx worker στην Αυστραλία για πάνω από 22 χρόνια. Ο τομέας ειδίκευσής της είναι τα ΑμεΑ ενώ είναι συνιδρυτής του οργανισμού Touching Base, μιας υπηρεσίας που βοηθά τους ενδιαφερόμενους να έρθουν σε επαφή με sεx workers που πληρούν τις προϋποθέσεις για μία τέτοια δουλειά.

«Κανόνισα το πρώτο μου ραντεβού με την Ρέιτσελ μέσω μιας κυρίας που με φρόντιζε. Εξεπλάγην όταν δέχτηκε αμέσως να μου κανονίσει την συνάντηση. Δεν είναι πολύ εύκολο να ζητά από έναν άγνωστο προς εσένα κάτι τόσο προσωπικό», αναφέρει ο Κόλιν Ράιτ που πάσχει από μία μορφή εγκεφαλικής παράλυσης.

«Φανταστείτε να είστε ένα μεσήλικας άνδρας ή γυναίκα και να πρέπει να μιλήσετε ανοιχτά για τις σeξουαλικές επιθυμίες σας ή ακόμα και τις φαντασιώσεις σας στην οικογένειά σας ή στον άνθρωπο που σας φροντίζει ώστε να κατανοήσει τι χρειάζεστε από έναν ή μία sεx worker», τονίζει η Γουότον και συμπληρώνει «είναι πολύ γενναίο από όλες τις πλευρές να σπας αυτό το στερεότυπο».

Η 29χρονη Αυστραλέζα Miss Fleur εργάζεται στη βιομηχανία τα τελευταία 7 χρόνια. Ειδικεύεται και αυτή στα άτομα με αναπηρία αλλά δεν μένει εκεί. Το πελατολόγιο της περιλαμβάνει άτομα με προβλήματα όρασης, ζευγάρια, διεμφυλικούς, BDSM και άλλους. «Το πρώτο μου ραντεβού ήταν με ένα τετραπληγικό άνδρα. Πιστεύω ακράδαντα ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα στο να εξερευνήσουν την σeξουαλικότητά τους σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν τις ίδιες ανάγκες με όλους τους υπόλοιπους», τονίζει.

Όταν κλείσει κάποιο ραντεβού με ΑμεΑ αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί στον χώρο της όπου είναι ειδικά διαμορφωμένος μιας και περιλαμβάνει ράμπα αλλά και τα απαραίτητα μηχανήματα ώστε να μεταφερθεί ο πελάτης στο κρεβάτι. «Εάν ο πελάτης έχει πρόβλημα όρασης τον συναντώ στον κοντινότερο σταθμό μετρό και τον επιστρέφω πάλι εκεί».

«Τα μισά τηλεφωνήματα για ραντεβού που λαμβάνω γίνονται από τις οικογένειες των ενδιαφερομένων ή από τους ανθρώπους που τους φροντίζουν», σχολιάζει η Miss Fleur υποστηρίζοντας πως η συμβολή του περιβάλλοντος στην ομαλή σeξουαλική ζωή, μέσω αυτής της οδού, είναι κρίσιμη. «Δεν είναι πολύ απλό ξέρετε να κανονίζεις ένα ραντεβού για μία σeξουαλική εμπειρία για λογαριασμό κάποιου τρίτου».

Η Μαριάν είναι sεx worker στη Μεγάλη Βρετανία. Χρεώνει τους πελάτες ανάλογα με το είδος της «επαφής». «Ένας άνδρας 58 ετών μίλησε στον άνθρωπο που τον φροντίζει για τις σeξουαλικές του ορμές και εκείνος στην οικογένειά του. Αφού πήρε την συγκατάθεση του κλείσαμε ένα ραντεβού. Ήταν παρθένος και για την ακρίβεια δεν είχε δει ποτέ ένα γυμνό σώμα του αντίθετου φύλλου στο ίδιο κρεβάτι με εκείνον».

«Υπάρχουν και περιπτώσεις», συμπληρώνει η νεαρή sεx worker «που οι πελάτες θέλουν να εξασκήσουν τον ξεχασμένο “ανδρισμό” τους. Βλέπω συχνά έναν κύριο ο οποίος έχει παραλύσει από το στήθος και κάτω. Δεν έχει αίσθηση στην περιοχή των γεννητικών του οργάνων. Βρήκαμε λοιπόν ένα σκεύασμα το οποίο το βάζουμε στον οργανισμό μέσω μιας ένεσης στο πέος και έτσι δημιουργείται στύση. Εκείνος δεν νιώθει κάτι αλλά ψυχολογικά βρίσκεται στα ουράνια κάθε φορά που βλέπει το πέος του πέος του σε στύση. Παίρνει την ευχαρίστηση πως ακόμα μπορεί να χαρίσει στιγμές απόλαυσης σε μία γυναίκα».