Κατά την «έσχατη» και «μεγάλη» και «σωτήρια» ημέρα της Πεντηκοστής, κατά την οποία μας αποκαλύφθηκε και προσκυνούμε και δοξάζουμε το μέγα μυστήριο της Αγίας και Ομοουσίου και Ζωοποιού και Αδιαιρέτου και Ασυγχύτου Τριάδας, του Ενός και Μοναδικού Θεού.

του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αμέσως μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, τελούμε τον «Εσπερινό της Γονυκλισίας», κατά τον οποίο ψάλλουμε ύμνους αφιερωμένους κατ’ εξοχήν στο Πανάγιο Πνεύμα, το τρίτο Πρόσωπο της Τρισηλίου Θεότητας, που είναι «φως και ζωή και ζώσα πηγή νοερά.

Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, αγαθόν, ευθές, νοερόν, ηγεμονεύον, καθαίρον τα πταίσματα, Θεός και θεοποιούν, πυρ εκ πυρός προϊόν, λαλούν, ενεργούν, διαιρούν τα χαρίσματα».

Αμέσως μετά την «Είσοδο» του Εσπερινού, κι αφού ψαλεί το «Φως ιλαρόν» και το πανηγυρικό Μέγα Προκείμενο:

«Τίς Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος!» σε ήχο βαρύ, μεγαλόπρεπο, αντάξιο του νοήματος και του μηνύματός του, ο Διάκονος μας καλεί, κλήρο και λαό, να γονατίσουμε και ν’ απευθύνουμε στο Θεό γονυπετείς λόγο ικεσίας:

«Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεηθώμεν».

Από τη λαμπροχαρμόσυνη αγία ημέρα του Πάσχα μέχρι και σήμερα, η γονυκλισία ήταν απαγορευμένη.

Σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες, και για να υπογραμμίζεται το χαρούμενο και σωτήριο μήνυμα των αναστάσιμων βιωμάτων της Εκκλησίας, η προσευχή των Ορθοδόξων γίνεται«ορθοστάδην».

Σε όρθια δηλαδή στάση, και όχι με γονυκλισία.

Όμως την ώρα τούτη το «ορθοστάδην» παραμερίζεται, όχι μόνο για να χαιρετίσουμε θεοπρεπώς το Πανάγιο Πνεύμα,

«δι’ ου Πατήρ γνωρίζεται και Υιός δοξάζεται, και παρά πάντων γινώσκεται μία δύναμις, μία σύνταξις, μία προσκύνησις τής Αγίας Τριάδος», μα και για να πούμε κατά πως ταιριάζει σε παραστρατημένους, όπως είμαστε όλοι μας, χωρίς εξαίρεση, το «ημάρτομεν!», και να ζητήσουμε το έλεος του Θεού, την άφεση, την κάθαρση, τη συγγνώμη.

Τη γονυκλισία την ονομάζει ο λαός μας και «μετάνοια». Γιατί η στάση του μετανοούντος είναι το «κλίνειν τα γόνατα». Κάτω τα γόνατα, κάτω και το πρόσωπο.

Σημαίνει απλούστατα:

«Θεέ μου, βρίσκομαι κάτω. Είμαι πεσμένος.

Έχω καταντήσει “γη και σποδός”. Σήκωσέ με. Ανάστησέ με. Σώσε με!…». Έτσι, σήμερα που ήρθε στον κόσμο ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας το «καθαίρον(που καθαρίζει) τα πταίσματα», καλούμαστε να πάρουμε στάση (όχι μόνο σώματος, μα και ζωής!) μετανοούντος:

«Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεη­θώμεν».

Στην Κρήτη λένε οι παλαιότεροι:

«Και στην κορυφή του βουνού να βρεθείς τούτη την ημέρα ολομόναχος, θα πρέπει να γονατίσεις και να κάμεις το σταυρό σου». Και κρύβουν τα λόγια τούτα την αίσθηση της πραγματικής μετοχής στη ζωή του Ενός Σώματος της Εκκλησίας, ανεξάρτητα από εξωτερικές συνθήκες.

Την αίσθηση της εν Θεώ τω εν Τριάδι οργανικής ενότητας των πιστών, όπου κι αν οι συγκυρίες της ζωής τους θέλουν να βρίσκονται…

Και γονατίζει ο πιστός όπου κι αν είναι: Στην εκκλησιά του· στο σπίτι του ή στο νοσοκομείο, αν είναι άρρωστος·· στο πλοίο του, αν θαλασσοπορεί· στο βουνό στον κάμπο· στη στάνη· στο δάσος· στην ξενιτιά· στο κάτεργο· στη φυλακή…

Όπου βρίσκεται!

«Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεη­θώμεν».

Η πρώτη Ευχή της Γονυκλισίας απευθύνεται στον «Άχραντο, αμίαντο, άναρχο, αόρατο, ακατάληπτο, ανεξιχνίαστο, αναλλοίωτο, ανυπέρβλητο, αμέτρητο, ανεξίκακο Κύριο», τον «Πατέρατου Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» και Τον παρακαλεί, με μόνο συνήγορό μας τη δική Του «συμπάθεια», να μας δεχθεί καθώς προσπέφτουμε ενώπιον Του μετανοημένοι και φωνάζοντας το «ημάρτομεν!».

Του θυμίζει πως από τη μήτρα της μητέρας μας ήδη, Αυτόν μονάχα είχαμε για Θεό μας, αλλά, επειδή τη ζωή μας τη χαραμίσαμε στη ματαιότητα, μείναμε γυμνοί από τη βοήθειά Του και δεν έχουμε λόγια για ν’ απολογηθούμε.

Όμως παίρνουμε Θάρρος από τους οικτιρμούς Του και κράζουμε: «Αμαρτίας νεότητος ημών και αγνοίας μη μνησθής, και εκ των κρυφίων ημών καθάρισον ημάς».

(Μη θυμηθείς τις αμαρτίες που κάναμε στα νιάτα μας, όταν είχαμε άγνοια των εντολών Σου, και από τα κρυφά και ανομολόγητα κρίματα της καρδιάς μας καθάρισέ μας). Του ζητά, πριν βρεθούμε πίσω στο χώμα, σ’ Αυτόν να μας αξιώσει να επιστρέψουμε!

Να ζυγομετρήσει τις αμαρτίες μας με τους οικτιρμούς Του και ν’ αντιπαραθέσει την άβυσσο των οικτιρμών και του ελέους Του στο πλήθος των πλημμελημάτων μας! Να μας ρύσει, να μας γλυτώσει από την αβάσταχτη τυραννία του διαβόλου!

Ν’ ασφαλίσει τη ζωή μας μέσα στους άγιους και ιερούς Του νόμους και να μας συνάξει όλους στη Βασιλεία Του. Και καταλήγει ικετευτικά: «Δος συγγνώμη σε όσους ελπίζουν σε Σένα… καθάρισέ μας με την ενέργεια του Αγίου Σου Πνεύματος».

Πρόκειται για προσευχή «αντρίκια»! Εξομολογητική, χωρίς προσπάθειες άσκοπης δικαιολογίας ή αποποιήσεως ευθυνών. «Ημάρτομεν!»

«Αμαρτίας νεότητος ημών και αγνοίας μη μνησθής!» «Εκ των κρύφιων ημών καθάρισον ημάς!»

«Δος συγγνώμην τοις ελπίζουσιν επί Σε!» Δεν είναι λόγια αυτά! Είναι βέλη που σαϊτεύουν την πατρική καρδιά του Ανεξίκακου και Πολυέλεου και Φιλάνθρωπου Θεού!…

«Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεηθώμεν».

Η δεύτερη Ευχή απευθύνεται στο Κύριο ημών Ιησού Χριστό, το «απαύγασμα του Πατρός»( που πηγάζει από τον πατέρα), τον «της ουσίας και της φύσεως Αυτού απαράλλακτον και αμετακίνητον χαρακτήρα», την «πηγή της σωτηρίας και της χάριτος» και Του ζητά να μας ανοίξει Αυτός, ο «διδούς ευχήν τω εύχομένω»(αυτός που δίνει προσευχή στον προσευχόμενο), τα αμαρτωλά μας χείλη και να μας διδάξει «πώς δει και υπέρ ων χρή προσεύχεσθαι» – ρεαλιστική παραδοχή πως χωρίς Αυτόν, ούτε να Τον ζητήσουμε μπορούμε, ούτε να Του ζητήσουμε τα συμφέροντα ξέρουμε.

Κι αφού Του δηλώσει με ταπείνωση πως περιμένουμε η ευσπλαχνία Του να νικήσει το άμετρο πλήθος των αμαρτιών μας.

Του λέει πως με φόβο θείο στεκόμαστε μπροστά Του, έχοντας ρίξει την απελπισία της ψυχής μας μέσα στου ελέους Του το πέλαγος, και Του ζητάει για λογαριασμό μας: «Κυβέρνησε μου την ζωήν… και γνώρισέ μου το δρόμο που θα πορευτώ».

«Το Πνεύμα της Σοφίας Σου, χάρισε στη σκέψη μου. Πνεύμα συνέσεως δώρισε στην «αφροσύνη» μου.

Τα έργα μου ας τα κατευθύνει πνεύμα θεοφοβίας.

Πνεύμα ευθές και ηγεμονικό μη μου στερήσεις, για ν’ αξιωθώ, με του Αγίου Πνεύματος την καθοδήγηση, να εργάζομαι τις εντολές Σου και πάντοτε να νιώθω την παρουσία Σου». Και κορυφώνει:

«Την Σην ικετεύω αγα­θότητα. Όσα ηυξάμην απόδος μοι εις σωτηρίαν»(την καλοσύνη Σου ικετεύω:

Όσα σχετικά με τη σωτηρία μου Σου ζήτησα προσευχόμενος, χάρισέ μου), για να Του υπογραμμίσει πιο κάτω πως Αυτός είναι η μοναδική μας ελπίδα, παρά τις αμαρτίες μας:

«Σε Σένα μόνο αμαρτάνουμε, αλλά και Σένα μόνο λατρεύουμε.

Δεν ξέρουμε να προσκυνούμε άλλο Θεό, ούτε να υψώνουμε ικετευτικά τα χέρια μας σε κάποιο άλλο Θεό ». Κι αυτός ο τονισμός ότι Αυτός είναι ο μοναδικός μας Θεός, το μοναδικό μας, δηλαδή, και έσχατο καταφύγιο, θέλει -αν μπορούμε να το πούμε έτσι (χωρίς, πάντως, άσεβη διάθεση)- να κινήσει το φιλότιμο του Θεανθρώπου να μας δώσει χέρι βοηθείας, να μας χαρίσει την άφεση και τα προς σωτηρία αιτήματα, δεχόμενος τη γονυκλισία και την προσευχή μας, «ως θυμίαμα δεκτό, αναλαμβανόμενο ενώπιον της υπεράγαθης Βασιλείας Του».

Είναι και τούτη η ευχή μια προσευχή τολμηρή. «Σοι μόνω αμαρτάνομεν, αλλά και Σοι μόνω λατρεύομεν». Δεν ξέρουμε να προσκυνούμε ξένο θεό, ούτε να υψώνουμε χέρια ικετευτικά σ’ άλλο θεό έξω από Σένα!

Ομολογία πτώσεως, φθοράς, εξαχρειώσεως, έσχατου κινδύνου! Αλλά ταυτόχρονα και ομολογία πίστεως, θεοφοβίας, ζωντανής ελπίδας σ’ Αυτόν που είναι «η ελπίς πάντων των περά­των της γης» (Ψαλμ. 64: 6), και αγάπης λατρευτικής γι’ Αυτόν που «πρώτος ηγάπησεν ημάς» (Α’ Ίωάν. 4: 19). Προσευχή δίχως φαρισαϊσμούς και υποκρισίες.

Σωστό ξέσπασμα αληθινά ορθόδοξης καρδιάς!…

«Έτι και έτι κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεηθώμεν».

Ακολουθεί η τρίτη Ευχή, που απευθύνεται κι αύτη στο δεύτερο Πρόσωπο της Υπερουσίου Τριάδος, που είναι «η πηγή που πάντοτε και ασταμάτητα αναβλύζει ζωή και φως, η δημιουργική Δύναμη που είναι αιώνια όπως ο Πατέρας, Εσύ που εκπλήρωσες κατά τον καλύτερο τρόπο, πανέμορφα, ό,τι χρειαζόταν για τη σωτηρία των ανθρώπων», Ιησούς Χριστός, που έλυσε τους άλυτους δεσμούς του θανάτου και έσπασε του άδη τα κλειδιά και καταπάτησε τα πλήθη των πονηρών πνευμάτων, και πρόσφερε τον Εαυτό Του για χατίρι μας «άμωμον ιερείον»(αψεγάδιαστη θυσία) και θυσία άχραντη, και με θεόσοφο δόλωμα αγκίστρωσε τον «αρχέκακο και βύθιο δράκοντα» και τον δέσμευσε για πάντα, και τον κατέστησε αδύναμο κι ανίσχυρο, να περιμένει το «πυρ το άσβεστο» (Μάρκ. 9: 45) και το «σκότος το εξώτερο» (Ματθ. 25: 30).

Απευθύνεται στον Υιό που είναι «η μεγαλώνυμος Σοφία του Πατρός», «αΐδιον φως εξ αϊδίου φωτός. Ήλιος δικαιοσύνης» και Τον καθικετεύει:

Συ που μας αξίωσες να φτάσουμε σ’ αυτή τη μεγάλη ήμερα της Πεντηκοστής, δέξου ακόμα μια ικεσία μας.

Όχι για μας τους ίδιους τούτη τη φορά, μα γι’ αυτούς που έφυγαν πριν από μας.

Για τους κεκοιμημένους συγγενείς μας κατά σάρκα και όλους τους «οικείους της πίστεως».

Συ που και κατ’ αυτή τήν «παντέλεια» και «σωτηριώδη» εορτή μας αξίωσες να δέχεσαι «ιλασμούς ικεσίους» γι’ αυτούς που βρίσκονται στον Αδη, δίνοντας μας μεγάλες ελπίδες, άκουσε τη φωνή μας που αξιοσυμπάθητα Σου απευθύνουμε:

«Ανάπαυσον τας ψυχάς των δούλων Σου των προκεκοιμημένων», εκεί που υπάρχει, το φως κ’ η δροσιά κ’ η αναψυχή, εκεί που δεν υπάρχει πόνος, λύπη ή στεναγμός. Ανάπαυσε τα πνεύματά τους με τους δικαίους, γιατί αυτοί που βρίσκονται στον Άδη δεν μπορούν να Σου ζητήσουν συγγνώμη, αλλά μονάχα εμείς που ζούμε Σε ευλογούμε και Σε ικετεύουμε και τις εξιλαστήριες ευχές και ιερουργίες Σου προσφέρουμε για τις ψυχές τους!

Κι επισυνάπτεται σ’ αυτή και δεύτερη Ευχή υπέρ των τεθνεώτων, των νεκρών, απευθυνόμενη σ’ Αυτόν που είναι «της αναστάσεως ημών Αρχηγός και των βεβιωμένων(όσων πράξαμε) αδέκαστος και φιλάνθρωπος Κριτής και της μισθαποδοσίας Δεσπότης και Κύριος», ικετεύοντας Τον:

«Ανάπαυσον πάντας, τους πατέρας εκάστου και μητέρας και αδελφούς και αδελφάς και τέκνα, και ει τι άλλον ομογενές και ομόφυλον, και πάσας τας προαναπαυσαμένας ψυχάς επ’ ελπίδι αναστάσεως, ζωής αιωνίου, και κατάταξον τα πνεύματα αυτών και τα ονόματα εν βίβλω ζωής», στην αγκαλιά του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, στη Χώρα των Ζώντων, στη Βασιλεία των ουρανών, στον Παράδεισο.

Και ανάστησε και τα σώματα όλων μας κατά την αγία ήμερα της επαγγελίας Σου. Γιατί είναι αλήθεια πως δεν υπάρχει θάνατος για τους δούλους του Θεού, μα φεύγουν απ’ το σώμα κι έρχονται σε Σένα, τον Κύριο. Φεύγουν από τα λυπηρά κι έρχονται «στα καλύτερα και τα πιο ευχάριστα», σε Σένα, που είσαι η ανάπαυση και η χαρά!

Ζητά γι’ άλλη μια φορά συγχώρηση αμαρτημάτων για όλους, ζώντες και κεκοιμημένους, από τον μόνο Αναμάρτητο:

«Δος μας συγγνώμη, άφεση και συγχώρηση για τα παραπτώματά μας, τα θεληματικά και τα αθέλητα, αυτά που κάναμε ξέροντας πως είναι κρίματα, και αυτά που κάναμε έχοντας άγνοια, τα φανερά, τα κρυφά, όσα διαπράξαμε με έργα, με το λογισμό μας και με λόγια, κάθε συναναστροφή και σε κάθε κίνησή μας… » και καταλήγει:

«Και στους μεν αποβιώσαντες δώρισε ελευθερία και άνεση δώρισε, και εμάς που είμαστε εδώ ευλόγησε, χαρίζοντας μας το τέλος της ζωής μας καλό και ειρηνικό».

Λέει κάποιος Άγιος πως τίποτε δεν συγκινεί τόσο το Θεό, όσο η προσευχή υπέρ των κεκοιμημένων.

Επειδή «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια», οι προαπελθόντες δεν έχουν πια τη δυνατότητα να βοηθήσουν τον εαυτό τους.

Έτσι, μοναδική φωνή γι’ αυτούς είναι η φωνή μας!

Μοναδική ικεσία τους η δική μας ικεσία! Μοναδική προσευχή τους η προσευχή μας!

Για το λόγο αυτό , αυτή η τρίτη Ευχή της Γονυκλισίας έχει ξεχωριστή βαρύτητα και σημασία!

Είναι προσευχή αγάπης και ελεημοσύνης και φιλαδελφίας και ευγνωμοσύνης, για πρόσωπα που βρίσκονται πια στα χέρια του Θεού!

«Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα…»

Τί να προσθέσει κανείς στην τριπλή αυτή γονυκλινή ευχή της Εκκλησίας;

Τί επί πλέον να ζητήσει από το Θεό;

Μονάχα έναν ύμνο εκκλησιαστικό που είναι ιερή υπόσχεση με την ευκαιρία της Πεντηκοστής, ύμνο του Εσπερινού της παραμονής, διαλέγω σαν επίλογο καί επιστέγασμα των ταπεινών τούτων γραμμών:

«Εν ταις αυλαίς Σου υμνήσω Σε τον Σωτήρα του κόσμου, και κλίνας γόνυ προσκυνήσω Σου την αήττητον δύναμιν, έν εσπέρα και πρωί και μεσημβρία, και εν παντί καιρώ ευλογήσω Σε, Κύριε»! Που θέλει να πει:

«Στις εκκλησίες Σου μέσα θα Σε υμνήσω, τον Σωτήρα του κόσμου, και θα γονατίσω να προσκυνήσω την αήττητη δύναμή Σου, και βράδυ, και πρωί, και μεσημέρι, και κάθε ώρα και στιγμή θα Σε ευλογήσω, Κύριε».

Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ

Πηγή: ekklisiaonline

Η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά ξεκίνησε την ομιλία της στη Βουλή αναλύοντας γιατί ζητά εκλογές.

«Ζητάω εκλογές γιατί τις επόμενες εβδομάδες θα ληφθούν σημαντικές αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον που ελληνικού λαού. Η συγκυβέρνηση σας δεν έχει καμία νομιμοποίηση να συμφωνήσει και μάλιστα εν κρυπτώ το μέλλον του τόπου. Κύριε Τσίπρα ήδη τα δώσατε όλα, η δημόσια περιουσία εκχωρήθηκε για 99 χρόνια μαζί και οι τράπεζες στους σημερινούς ιδιοκτήτες αντί πινακίου φακής και μάλιστα με βλάβη για το δημόσιο 25 δις ευρώ.
Ζητάω  εκλογές γιατί δεν διαλύεται μόνο το σήμερα άλλα υποθηκεύετε και το αύριο».

Στη συνέχεια η κυρία Γεννηματά εξαπέλυσε ενα  σφοδρό κατηγορώ κατά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και προσωπικά κατά του Αλέξη Τσίπρα:

«Κατηγορώ την κυβέρνηση Τσίπρα γιατί έπληξαν τα λαϊκά συμφέροντα στο όνομα της δήθεν προάσπισής τους.

Κατηγορώ τον κ. Τσίπρα προσωπικά για τις θλιβερές επιδόσεις του στον τομέα της ανάπτυξης. Κηρύξατε επίθεση  σε κάθε παραγωγική και κερδοφόρα δραστηριότητα. Οδηγήσατε  τους επιστήμονες στο εξωτερικό.

Κατηγορώ  την κυβέρνηση για την παράδοση των τραπεζών  στον  ξένο έλεγχο και στον  ανθελληνισμό τους.

Σας κατηγορώ γιατί φτωχοποίησατε τον ελληνικό λαό, καταστρέψατε την μεσαία τάξη και φτωχοποίησατε τους πιο αδύναμους πολίτες

Κατηγορώ την κυβέρνηση γιατί κατεδαφίσατε το κοινωνικό κράτος, μειώσατε  τις συντάξεις, καταργήσατε  το ΕΚΑΣ, μειώσατε το επίδομα θέρμανσης και διευρύνατε τις ελαστικές μορφές απασχόλησης.

Κατηγορώ τον κ. Τσίπρα προσωπικά για την συστηματική απαξίωση των θεσμών και την διαρκή υποχώρηση του κράτους δικαίου επί των ημερών του. Από τον ασφυκτικό έλεγχο της δικαιοσύνης μέχρι τις αθλιότητες για τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης ο κατάλογος είναι μακρύς και μαύρος.

Κατηγορώ τον κ. Τσίπρα προσωπικά για την επιστροφή του πελατειακού κράτους, βολεύουν ημετέρους ,εχθρεύονται την αξιοκρατία και την αριστεία, διαλύουν την αυτοδιοίκηση.

Κατηγορώ τον κ.Τσίπρα προσωπικά γιατί δίχασε και εξακολουθεί να διχάζει τον ελληνικό λαό στερώντας του το μεγαλύτερο όπλο για το ξεπέρασμα της κρίσης που είναι η ενότητα του».

Η κ. Γεννηματά σχολίασε και την επίθεση που δέχτηκε ο Γιάννης Μπουτάρης στη  Θεσσαλονίκη χαρακτηρίζοντας τα δάκρυα του πρωθυπουργού ως κροκοδείλια

«Τα δάκρυα σας κ. Τσίπρα για την φασιστική επίθεση στο Γιάννη Μπουτάρη είναι κροκοδείλια. Αν ήταν πραγματικά θα είχατε βρει τον τρόπο όλα αυτά τα χρόνια έστω και σήμερα να καταδικάσετε τους προπηλακισμούς  κατά του προέδρου της Δημοκρατίας το 2011 στην Θεσσαλονίκη από ομάδα αγανακτισμένων με επικεφαλής βουλευτές σας καθώς και τις  επιθέσεις τόσων και τόσων στελεχών του ΠΑΣΟΚ.
Που να  το πράξετε όμως αφού εσείς από το βήμα της Βουλής είχατε πει θα σας κάνουμε να μην βγαίνετε από τα σπίτια σας.  Αυτή ήταν και παραμένει η δική σας αντίληψη.»

Η κ. Γεννηματά εξαπέλυσε όμως επίθεση και κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη διότι όπως είπε η Νέα Δημοκρατία περιμένει να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ σαν ώριμο φρούτο.

«Με προβληματίζει και η στάση της νέας Δημοκρατίας. Ο κ. Μητσοτάκης ενώ εδώ και δύο χρόνια ζητά εκλογές τώρα παρακολουθεί αμήχανα την κυβέρνηση να διαπραγματεύεται την προοπτική της χώρας και δίνει ραντεβού το φθινόπωρο. Όμως η χώρα, η  οικονομία και η κοινωνία δεν μπορούν να οδηγούνται σε αυτό το δύσκολο μέλλον απροστάτευτες και ανασφαλείς . Η Νέα Δημοκρατία δε νομιμοποιείται να κλείνει τα μάτια και να αφήνει την μοίρα της χώρας στα χέρια των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στην πραγματικότητα αφήνετε εν λευκώ τον κ. Τσίπρα να καθορίσει τις εξελίξεις.

Έναν πρωθυπουργό και μία κυβέρνηση που έχουν αποδείξει ότι έχουν πλήρη αδυναμία διαπραγμάτευσης.

ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  και Νέα Δημοκρατία δεν έχουν κανένα σχέδιο και υιοθετούν την λογική βλέποντας και κάνοντας. Γι’ αυτό το λόγο προκάλεσα   την σημερινή συζήτηση για να βγάλουμε από τα σκοτάδια στο φως τις πραγματικές σκέψεις όλων».

Η κυρία Γεννηματά έκλεισε την ομιλία της ζητώντας εκ νέου πολλές φορές εκλογές τώρα.

Το κίνημα αλλαγής πιστεύει πως τώρα είναι η ώρα ο ελληνικός λαός να αποφασίσει με ποιες εγγυήσεις και με ποιον  στο τιμόνι μπορεί να προχωρήσει με ασφάλεια στην πραγματική και βιώσιμη έξοδο από την κρίση.

Ζητώ εκλογές τώρα λίγο πριν από την τυπική έξω από τα μνημόνια για να μην καταστεί το αδιέξοδο μη αναστρέψιμο. Για να μην ολοκληρωθεί ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών για τον τόπο.  Ζητώ  εκλογές τώρα για να αποκτήσει η χώρα ηγεσία και κυβέρνηση στο ύψος των περιστάσεων αξιόπιστη και ικανή.

Ικανή να διαπραγματευθεί από νέα θέση και σε νέα βάση την επόμενη μέρα για να κάνει η  χώρα μια νέα αρχή.

Ζητώ εκλογές τώρα για μια νέα ηγεσία και κυβέρνηση προκειμένου να ανακτήσουμε σημαντικό μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας όχι στα λόγια ,επιτέλους να γίνει πράξη να επιστρέψουμε στο κέντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων ως ισότιμοι εταίροι.

Ζητώ εκλογές τώρα για μια νέα ηγεσία και κυβέρνηση που θα εκφράζει την ισχυρή βούληση της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας και την μέγιστη δυνατή κοινοβουλευτική στήριξη, . Που να αποκτήσει συνθήκες εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης απέναντι στις διχαστικές  και αδιέξοδες πρακτικές τραυματικά βιώνουμε όλα αυτά τα χρόνια. Πάνω σε συμφωνημένο και κοστολογημένο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση

Σενάρια κομματικής σωτηρίας δίνουν αναγκαστικά την θέση τους στις επιταγές εθνικής σωτηρίας και βρισκόμαστε σε μια τέτοια στιγμή, πρέπει να προτάξουμε το εθνικό συμφέρον η παράταξη μας ήταν πάντα μία παράταξη πατριωτική.

Η Πολιτική ανατροπή γίνεται αναπόφευκτη και όρους της ιστορίας αλλάζει κατεύθυνση.

Είμαστε εδώ παρόντες και μάχιμοι  για ότι υπαγορεύει το συμφέρον του λαού και του τόπου. Να βάλουμε ξανά την δική μας σφραγίδα της πολιτικής σταθερότητας και της προοδευτικής διακυβέρνησης για μια καλύτερη επόμενη μέρα για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες.

Η απάντηση Τσίπρα από το βήμα της βουλής

«Άκουσα την κ. Γεννηματά με άκρως επιθετικό τρόπο, ώρες-ώρες αλαζονικό και καμιά φορά υπερφίαλο, λες και ο κόσμος ξέχασε ότι το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε τα τελευταία χρόνια, μαζί με τον κ. Σαμαρά, μάλιστα, να ζητά με στόμφο εκλογές τώρα».
Αυτό ανέφερε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, κατά τη δευτερολογία του στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την οικονομία στη Βουλή, σχολιάζοντας πως δεν έχει καταλάβει αν είναι η ίδια ή κάποιος άλλος που έστειλε μία επιστολή πριν από λίγες ημέρες σε όλους τους αρχηγούς, όπου επεσήμαινε πόσο κρίσιμης εθνικής σημασίας ζήτημα είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος, πριν κλείσει η παρούσα κοινοβουλευτική θητεία.
«Εκλογές τώρα», δηλαδή λίγο πριν κλείσει η αξιολόγηση και βγει η χώρα από το μνημόνιο, τόνισε, «σημαίνει να μη βγούμε από το μνημόνιο».
«Την άποψη σας αυτή κ. Γεννηματά δε τη συμμερίζονται όλοι οι σύμμαχοι σας στο ΚΙΝΑΛ. Κακώς σας παρασέρνουν όσοι βλέπουν την αναβίωση αυτής της ολεθριας και για τη χώρα και για το ΚΙΝΑΛ συμμαχίας με το Σαμαρά ως προσωπική τους σανίδα σωτηρίας.
Δεν ακούτε τους σοσιαλδημοκράτες στην Ευρώπη που καλουν όλα τα προοδευτικά κομματα στην Ελλάδα να ενώσουν δυνάμεις για ένα προοδευτικό δρόμο στη χώρα;»

[iefimerida]

Να ξεκινήσει η διδασκαλία μαθήματος σεξουαλικής αγωγής από το δημοτικό ζητούν με ερώτησή τους προς τον υπουργό Παιδείας 42 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Απευθυνόμενοι προς τον Κώστα Γαβρόγλου επικαλούνται την αύξηση των αμβλώσεων, καθώς και στοιχεία έρευνας σύμφωνα με τα οποία η σεξουαλική δραστηριότητα στην Ελλάδα ξεκινά στην ηλικία των 14 χρόνων.

Όπως αναφέρουν στην ερώτησή που κατέθεσαν στον κ. Γαβρόγλου: «Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χώρων, η σεξουαλική αγωγή στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι υποβαθμισμένη. Παρόλο που στα Αναλυτικά Προγράμματα της Α’θμιας και της Β’θμιας Εκπαίδευσης υπάρχουν κάποια σχετικά θέματα, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η σεξουαλική αγωγή είναι ενταγμένη στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα κατά τρόπο εποικοδομητικό, ώστε να παράγει απτά αποτελέσματα όσον αφορά τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση παιδιών και εφήβων».

Επισημαίνουν ακόμη πως «στο παρελθόν έγιναν κάποιες προσπάθειες ένταξης της σεξουαλικής αγωγής στην εκπαίδευση αλλά, λόγω αντιδράσεων, αποσύρθηκαν τελικά. Ωστόσο, θα πρέπει να επισημανθεί ότι με την απουσία της σεξουαλικής αγωγής, δημιουργείται ένα τεράστιο κενό στην ομαλή ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη του εφήβου, στην πρόληψη σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, στην μελλοντική δημιουργία μιας υγιούς και υπεύθυνης σεξουαλικής συμπεριφοράς. Έτσι, η πληροφόρηση αφήνεται αποκλειστικά και μόνο στην οικογένεια για άτομα παιδικής ηλικίας και στις παρέες συνομηλίκων για άτομα εφηβικής ηλικίας, σύμφωνα με τα ευρήματα ερευνών. Επιπλέον, ένας σημαντικός παράγοντας ενημέρωσης αποτελεί και το διαδίκτυο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ορθολογική και συστηματική ενημέρωση των ενδιαφερομένων».

Επικαλούνται τις αμβλώσεις
Προσθέτουν επίσης πως: «Τα αποτελέσματα της ανυπαρξίας σεξουαλικής αγωγής μας τα κοινοποιεί ο λόγος των ειδικών και εν μέρει της στατιστικής. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο αριθμός των αμβλώσεων στην Ελλάδα, παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί, είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη και στον κόσμο. Υπολογίζεται ότι γίνονται περίπου 150.000 αμβλώσεις ετησίως, ενώ το 25% αυτών αφορά νεαρά κορίτσια κάτω των 16 ετών. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τις τελευταίες δεκαετίες, το ηλικιακό όριο έναρξης σεξουαλικών δραστηριοτήτων έχει μειωθεί. Πάνω από τις μισές έφηβες ξεκινούν τη σεξουαλική ζωή πριν τα 17 έτη, ενώ το 73% είχαν κάποιου είδους σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ 14 και 16 ετών. Τα ποσοστά που αφορούν τις αμβλώσεις, αν συνδυαστούν με την αύξηση του ποσοστού μετάδοσης σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, καταδεικνύουν μια σημαντικότατη έλλειψη πληροφόρησης».

Η αμηχανία των εκπαιδευτικών…
Και καταλήγουν οι 42 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ: «Οι παραπάνω διαπιστώσεις καταδεικνύουν την σχεδόν παντελή έλλειψη του θέματος από το πρόγραμμα του σχολείου. Με μια γρήγορη ματιά στα προγράμματα της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας παρατηρούμε ότι υπάρχουν κάποιες ελάχιστες αναφορές στο αναπαραγωγικό σύστημα του ανθρώπου στο βιβλίο ‘Ερευνώ και Ανακαλύπτω’ της ΣΤ’ Δημοτικού και αντίστοιχα στο βιβλίο Βιολογίας της Α’ Γυμνασίου και της Α’ Λυκείου. Οι αναφορές των εν λόγω βιβλίων στο αναπαραγωγικό σύστημα πόρρω απέχουν από το να θεωρηθούν σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι σε πολλές περιπτώσεις και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί αποφεύγουν να αναφερθούν σε σεξουαλικά ζητήματα, δηλώνοντας άγνοια ή αμηχανία, τότε οδηγούμαστε με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι οι έφηβοι μαθητές και μαθήτριες δεν τυγχάνουν σοβαρής ενημέρωσης από το σχολείο για ένα σημαντικό τομέα της ζωής τους.

Διαφαίνεται, λοιπόν, ότι η σεξουαλική αγωγή θα πρέπει να απασχολήσει το υπουργείο στην ολότητά της: ως σχολικό αντικείμενο είτε μονοθεματικό είτε διαθεματικό, ως επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και των δυο βαθμίδων και ως πεδίο συζήτησης και ενημέρωσης των γονέων και κηδεμόνων».

Πηγή: protothema.gr