Από την τσιμεντούπολη, στα δάσος των νεράιδων, από τα άγχος της πόλης στην απόλυτη χαλάρωση του βουνού, από τις τρυπημένες εξατμίσεις των ταξί στο τιτίβισμα των πουλιών και το θρόισμα των φύλλων, από την απογοήτευση και τη μιζέρια της πρωτεύουσας, στην εθελοντική δράση μίας ομάδας κατοίκων στην Φθιώτιδα για να διαφυλάξουν το φυσικό κάλλος του τόπου τους.
Η Παύλιανη, σε απόσταση μόλις 235 χλμ. από την Αθήνα, χτισμένη στα 1050 μ. στην είσοδο του Εθνικού Δρυμού της Oίτης, είναι κατάφυτη, γεμάτη έλατα, με σπάνια χλωρίδα και πανίδα. Αποτελεί ένα ιδανικό σημείο εκκίνησης για μια σειρά από δραστηριότητες πολυθεματικού τουριστικού προτύπου. Ένας ξεχωριστός τόπος για ξεκούραση, ήπιες αθλητικές δραστηριότητες όπως ποδηλασία ή πεζοπορία στα δεκάδες δασικά μονοπάτια που διασχίζουν τοπία παρθένας ομορφιάς, πικ-νικ δίπλα σε ρυάκια ή απομονωμένα ξέφωτα μέσα στο δάσος, που συνδυάζονται υπέροχα με παραδοσιακές γευστικές απολαύσεις στους γύρω οικισμούς και χωριά.
Και όλα αυτά κοντά σε δύο από τους παλαιότερους εθνικούς δρυμούς της Ελλάδας, Εθνικός Δρυμός Οίτης – 1966, και Εθνικός Δρυμός Παρνασσού – 1938, στην σκιά μερικών από τα υψηλότερα βουνά της χώρας όπως ο Παρνασσός, η Γκιώνα, η Οίτη, δίπλα στη φρεσκάδα και τη δροσιά των ποταμών Εύηνος, Ασωπός, Σπερχειός, Γοργοπόταμος, με θέα το Μαλιακό, το Βόρειο Ευβοϊκό και τον Κορινθιακό κόλπο.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Είχαμε κανονίσει αυτό το ταξίδι αρκετές εβδομάδες, 4 οικογένειες με παιδιά ιδίας ηλικίας και άκρως αγαπημένα. Για διαμονή επιλέξαμε το Vasilikia Mountain Farm και αφού φτάσαμε το βράδυ της Παρασκευής εγκατασταθήκαμε όλοι στις κατοικίες μας με τα παιδιά ενθουσιασμένα που θα είχαν ολοήμερο αλισβερίσι στα σπίτια.
Κάθε κατοικία χαρακτηρίζεται από ένα ξεχωριστό στυλ διακόσμησης. Εμείς μείναμε στο country house – μοιάζει με αγροτόσπιτο που έχει ξεπηδήσει από την Αγγλική εξοχή και η φωτογραφική μηχανή μου είχε πάρει φωτιά.
Την επόμενη φορά πάντως δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό να μείνω στο Airstream που έχει ταξιδέψει από την Αμερική για να τοποθετηθεί στην κορυφή του αγροκτήματος.
Το πρωί μας περίμενε μία έκπληξη. Το ίδιο το αγρόκτημα και η διαμόρφωσή του ήταν ιδανική για τα παιδιά. Οι ξύλινες κατασκευές, το δεντρόσπιτο, οι κοτούλες και τα διάφορα πουλιά ήταν ο παράδεισος μικρών και μεγάλων.
Και έτσι όλοι χωρίς αγωνία και άγχος απολαύσαμε το πλούσιο πρωινό μας (γιαούρτι, φρέσκα αυγά, όλων των ειδών τα μούσλι, σταφίδες, φρέσκο ζυμωτό ψωμί, μέλι, μαρμελάδες) και σχεδιάσαμε το πρόγραμμα της υπόλοιπης ημέρας.
Πεζοπορία στο αισθητικό πάρκο και μετά ελαφρύ φαγητό, παιχνίδι και χαλάρωση στο Καταφύγιο Οίτη. Φυσικά η περιοχή έχει μία μεγάλη ποικιλία εξορμήσεων που αν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ
Ανάμεσα στην Πάνω και την Κάτω Παύλιανη ξεκινά το αισθητικό πάρκο και το κέντρο αναψυχής. Το πάρκο κρύβει πολλές εκπλήξεις από το πρώτο κιόλας βήμα σου. Εκεί σε περιμένει μία ξύλινη γέφυρα που μόλις αγγίξεις το πόδι σου για να τη διασχίσεις ακούς τη μουσική από το soundtrack της ταινίας The Piano.
Μοναδική εμπειρία ανάμεσα στα πλατάνια, τα σφενδάμια, τις καρυδιές και τις καστανιές. Τα πανύψηλα έλατα, οι σπάνιοι σχηματισμοί δέντρων και ο ήχος των πηγών του Ασωπού επιβάλλουν τη σιωπή στην παρέα που περπατάει ήρεμη και ενωμένη.
Παρά την πυκνή βλάστηση και τα δεκάδες μονοπάτια δεν θα χαθείτε και για αυτό έχουν έχουν φροντίσει οι πολιτισμένοι κάτοικοι της Παύλιανης (ίσως έπρεπε να αναλάβουν και άλλα μέρη το συντομότερο δυνατό) που φροντίζουν το πάρκο διαρκώς και αυτό είναι εμφανές. Η ονοματοδότηση των διαδρομών διαθέτει χιούμορ και φαντασία και πάνω από όλα γίνεται αμέσως αντιληπτό πως προτεραιότητα εδώ, έχει η φύση.
Μετά από είκοσι λεπτά πεζοπορίας υπάρχει πινακίδα που υποδεικνύει την θέση της σπηλιάς Καμάρα. Στην επόμενη στροφή του μονοπατιού βρίσκεται η καρδιά του επιβλητικού ελατοδάσους, όπου έχει διαμορφωθεί το ψυχαγωγικό πάρκο με δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους.
Μετά από είκοσι λεπτά πεζοπορίας υπάρχει πινακίδα που υποδεικνύει την θέση της σπηλιάς Καμάρα. Στην επόμενη στροφή του μονοπατιού βρίσκεται η καρδιά του επιβλητικού ελατοδάσους, όπου έχει διαμορφωθεί το ψυχαγωγικό πάρκο με δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους. Εκεί βρίσκονται αιώρες, ένα γήπεδο για ποδοσφαιράκι, πάγκοι για πικ-νικ και κτιστή ψησταριά. Από τις πιο ξεχωριστές και πρωτότυπες εμπειρίες είναι το πέρασμα με χειροκίνητο τελεφερίκ πάνω από τον ποταμό.
Και αφού εκεί μείναμε όλο μας το πρωινό να κουνιόμαστε και να περπατάμε και να αποθηκεύουμε οξυγόνο, το μεσημέρι επισκεφθήκαμε το Καταφύγιο Οίτη που κάποιος θα μπορούσε άνετα να το χαρακτηρίσει Ελβετία της Ελλάδας.
Ξεκούραση, ελαφρύ φαγητό, τοπική πορτοκαλάδα Αγνή (είναι φοβερή και να τη δοκιμάσετε), φοβερό cheesecake – δυστυχώς δεν πρόλαβα να το φωτογραφήσω, άψογη και φιλική εξυπηρέτηση, αλλά και συνέχεια του παιχνιδιού στις ξύλινες κατασκευές και εναέριες διαδρομές που διαθέτει ο χώρος.
Το πάρκο περιπέτειας όπως το έχουν ονομάσει. Μπορεί κανείς να ξεκινήσει από μία απλή αναρρίχηση να φθάσει στο ραπελ και φυσικά στο flying fox. H επίβλεψη και ο εξοπλισμός είναι της Nature in action.
ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ
Το βράδυ δεν κουνήσαμε ρούπι από τις κατοικίες μας. Τα παιδιά με επιτραπέζια παιχνίδια και κάποιες ταινίες στο video, και εμείς μέχρι τα ξημερώματα με κρασί και κουβέντα. Ουσιαστική, παρείστικη σαν από άλλη εποχή. Γιατί αυτό το μέρος σε γαληνεύει. Και ο χώρος των κατοικιών σου προσφέρει όλες τις ανέσεις που χρειάζεσαι ειδικά όταν είσαι με παιδιά: ένα ψυγείο, κουζίνα άρτια εξοπλισμένη, καθιστικό για όλη την παρέα και ένα άκρως φιλικό οικοδεσπότη που θα έτρεχε σε κάθε μας παραξενιά.
Λίγο πριν την επιστροφή μας στην Αθήνα, κάναμε μία τελευταία στάση για φαγητό στη Βάργιανη. Ένας αξιόλογος πετρόκτιστος οικισμός με 85 μόνιμους κατοίκους – υπάρχει πινακίδα που γράφει Αξιόλογος Οικισμός. Καταρράκτες, καλό φαγητό (φάγαμε στην ταβέρνας της Μπούρμπουλας και αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες διαβάστε εδώ) και καφέ μετά στο καφενείο μπροστά στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής που διαθέτει και φοβερή παιδική χαρά.
Ναι υπάρχουν τόσες ομορφιές σε αυτό τον τόπο. Και ακόμα, ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που νοιάζονται για αυτόν. Αν λοιπόν επισκεφθείτε λοιπόν την Παύλιανη ή τα γύρω χωριά, φροντίστε τα, νοιαστείτε για εκείνα. Είναι ο τελευταίος μικρός θησαυρός μας.
Να μας έχει ο Θεός γερούς
πάντα ν’ ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε, βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους
σαν ποταμούς.
Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να πυκνώνει ο δεσμός μας
και να σμίγει παλιές κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας.
x
Το άρθρο Παύλιανη – Ένας παράδεισος πράσινου και οι φωτογραφίες του είναι προσωπικά και ανήκουν στο Blog Alice on Board.
