Χώρα η οποία δεν έχει δικό της νόμισμα είναι δούλη. Βάσει αυτού του κανόνος επινοήθηκε το ευρώ. Για να λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής δουλικότητος κρατών και πολιτών. Το ευρώ είναι ένα νόμισμα το οποίο καθιερώθηκε μεν, αλλά δεν έχει κανένα απολύτως αντίκρισμα. Έχει τυπωθεί με αντίκρισμα αέρα κοπανιστό. Αν ποτέ το εγκαταλείψει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ως χαρτί δεν έχει απολύτως καμία αξία. Είδατε να γράφει πουθενά «πληρωτέο επί τη εμφανίσει», όπως έγραφαν παλαιότερα τα χαρτονομίσματα;

Γι αυτό και οι τράπεζες, με δικαιολογία τα χρέη, αντικαθιστούν το χαρτί με περιουσιακά στοιχεία και πλούτο. Δίνουν τυπωμένο χαρτί, και παίρνουν π. χ. αεροδρόμια.

Από την άλλη, οι πολιτικές εξουσίες – εγχώριες και διεθνείς – χρησιμοποιούν το ευρώ ως μέσον εκφοβισμού και εκβιασμού των χωρών και των πολιτών ώστε να μετασχηματισθούν, κυρίως οι κοινωνίες και κατόπιν οι οικονομίες, για να φυλακισθούν οι λαοί συντομότερα και προ παντός, ν’ αποδεχθούν ευκολότερα την Νέα Εποχή.

Τα χαρτονομίσματα του ευρώ είναι επτά, και έχουν επτά διαφορετικά χρώματα, όσα είναι και τα χρώματα των κτιστών των γεφυρών που υπάρχουν στην πίσω όψη των χαρτονομισμάτων. Ως νόμισμα ειδικών αποστολών, μοιραίο είναι να έχει και πολλά σύμβολα και συμβολισμούς. Κατανοητό. Εδώ θα ασχοληθούμε μόνο με τις γέφυρες που απεικονίζονται στην πίσω όψη των χαρτονομισμάτων.

Πριν δούμε τις γέφυρες θ’ αναφέρω πληροφορία η οποία είναι μεν εκτός θέματος αλλά είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Τα νομίσματα στην γραφή συμβολίζονται ως εξής. Επάνω στο αρχικό γράμμα της ονομασίας του νομίσματος γράφονται, συνήθως, δύο παράλληλες γραμμές. Το προκύπτον σύμβολο υποδηλώνει, προς χάριν της συντομίας, νόμισμα. Π.χ. Το ιαπωνικό γιέν συμβολίζεται με το “Υ”, το αρχικό γράμμα της λέξεως “Yen”, συν δύο παράλληλες γραμμές (¥). Το ευρώ και το δολάριο παρουσιάζουν αποκλίσεις από τον γενικό αυτόν κανόνα. Το δολάριο συμβολίζεται με το “S” συν δύο κάθετες γραμμές που παραπέμπουν στο “S” και “H”. Ο συμβολισμός του δολαρίου προέρχεται από το αρχικό γράμμα της λέξεως “Shekel”, όπου “σεκέλ” είναι το νόμισμα του Ισραήλ.

Το ευρώ από την άλλη, δεν έχει ως σύμβολο το “Ε” ως αρχικό γράμμα, άσχετα αν προσομοιάζεται (€), αλλά αν αφαιρεθούν οι δύο παράλληλες γραμμές, μένει το “C”. Χάος, δηλαδή με το σύμβολο του ευρώ.

Επιστρέφοντας τώρα στις γέφυρες. Όλες οι γέφυρες που υπάρχουν στα χαρτονομίσματα του ευρώ έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είναι ανύπαρκτες. Απλές ζωγραφιές είναι. Μπορεί να μοιάζουν με κάποιες ήδη υπάρχουσες, αλλά δεν είναι αυτές καθ’ εαυτές. (Και στο πεντάευρω γέφυρα απεικονίζεται, αλλά έπρεπε να έχει εβδομήντα δύο καμάρες, γι αυτό φαίνεται σαν ρωμαϊκό υδραγωγείο). Οι περισσότεροι των πολιτών πιστεύουν ότι η γέφυρα συμβολίζει την ένωση λαών και κρατών στην Ευρώπη (άσχετα αν η γέφυρα ενώνει μόνο δύο σημεία) για ένα καλύτερο αύριο ειρήνης και δημοκρατίας, και διάφορα άλλα παρόμοια που φαντάζουν ομορφούλικα και ευέλπιδα. Για τους εξουσιαστές όμως που σχεδιάζουν και μεριμνούν για το μέλλον τους και μόνο, οι δράσεις τους εμφορούνται από τελετουργικό χαρακτήρα ώστε να επιτύχουν «θεαρέστως». Και το τελετουργικό απαιτεί σύμβολα. Μη μπορώντας λοιπόν ν’ απαρνηθούν τα σύμβολά τους φροντίζουν οι συμβολισμοί τους να είναι τουλάχιστον αμφίσημοι.

Η γέφυρα λοιπόν, ως σύμβολο, αποτελεί πανίσχυρο τεκτονικό σύμβολο που ανάγεται στο παμπάλαιο παρελθόν, στην κρυμμένη από εμάς Ιστορία. Στην Ιρλανδία π.χ. το 1830 επισκευάσθηκε η γέφυρα που ήταν από παλιά εκεί, η οποία είχε κτισθεί προς τιμήν του Βαάλ. Μάλιστα. Ο Βαάλ στην Ιρλανδία. Πολύ παλιά ιστορία. Αλλά, επίσης, η γέφυρα είναι η «ταυτότητα» των γεφυραίων. Των γνωστών γεφυραίων (εβραίων) που τόσο όμορφα μας τους παρουσιάζει ο Ηρόδοτος και η ελληνική Ιστορία, οι οποίοι τόσα δεινά επέφεραν επί αιώνες στην υπέροχη, και προσεχώς υπεροχοτάτη, Ελλάδα. Των γεφυραίων, που είχαν εγκατασταθεί στην Θήβα και σχεδόν πάντοτε ήταν εναντίον των Αθηνών μέχρι που πέρασε από ‘κει ο Μέγας Αλέξανδρος και τους ησύχασε για κάποιο διάστημα. Από πολύ παλιά υπάρχει ο αγώνας για την εδραίωση της Νέας Τάξης. Το ευρώ λοιπόν είναι δημιούργημα, και προφανώς κτήμα, των γεφυραίων.

Αλλά και η ίδια η λέξη «γέφυρα», αποτελεί κωδικό λέξη. Σε ομιλίες πολιτικών και στις διακρατικές συζητήσεις χρησιμοποιείται η λέξη «γέφυρα». Φυσικά αυτό δεν είναι επιλήψιμο. Πως όμως μπορεί να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός όταν χρησιμοποιείται η λέξη επαναλαμβανόμενη προκλητικά και εμφατικά; Μοιραίο είναι να καθίσταται ύποπτη όταν γίνεται περίεργη πολλαπλή χρήση της λέξης «γέφυρα» από τα μέσα ενημέρωσης. Αυτό από μόνο του μαρτυρά ότι κάποιο μήνυμα μεταφέρεται, ποιος ξέρει σε ποιους, και το οποίο είναι άγνωστο σε μας. Διά του παρακάτω παραδείγματος αυτό θα γίνει περισσότερο κατανοητό. Όταν η ελληνική κυβέρνηση, τον Φεβρουάριο του 2015, έδινε ακόμη έναν σκληρό αντιμνημονιακό αγώνα με τους συμμάχους δανειστές μας για το καλό μας, ώστε να μας πείσουν ότι ο ζυγός μας θα είναι ολιγόπονος, συνέβη το εξής γεγονός. Την Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015 κυκλοφόρησαν έξι (6) εφημερίδες, πανελληνίας κυκλοφορίας, των κυρίαρχων πολιτικών παρατάξεων, οι οποίες είχαν στα πρωτοσέλιδά τους την λέξη «γέφυρα». Έξι αρχισυντάκτες εμπνεύστηκαν για τα πρωτοσέλιδά τους την ίδια λέξη, την ίδια ημέρα!

Οι γέφυρες στα χαρτονομίσματα του ευρώ, σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες παραστάσεις του, φανερώνουν ότι το ευρώ είναι δημιούργημα και κτήμα των γεφυραίων, όπως προανέφερα. Οι γεφυραίοι, επειδή είναι πολλοί, έχουν κάποιον γι’ αρχηγό και αρχηγός τους είναι προφανώς αυτός που κτίζει τις γέφυρες, ή τέλος πάντων αυτός που είναι υπεύθυνος για το κτίσιμο όλων των γεφυρών. Αυτός που κτίζει τις γέφυρες, ο γεφυροποιός, κατέχει τον επίζηλο ή επίφθονο τίτλο του «γεφυροποιού». Ναι, υπάρχει τίτλος «γεφυροποιός» και τον έχει μόνο ένας διάσημος άνδρας σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Ένας είναι ο μεγάλος γεφυροποιός του πλανήτη.

Ας δούμε ποιος είν’ αυτός, ακολουθώντας τα χνάρια των εννοιών από τις οποίες προέκυψε ο τίτλος “γεφυροποιός”. Στα λατινικά η “γέφυρα” λέγεται “pontis” – “pons” και το ρήμα “κατασκευάζω”, “φτιάχνω”, λέγεται “facere”, επομένως ο φτιάχνων γέφυρες, ο γεφυροποιός, στα λατινικά προέρχεται από την σύνθεση των λέξεων: pontis και facere > pons – ponti(s) + facere (facio-fex) > ponti-fex > ποντίφηξ > Πάπας. Ο γεφυροποιός λοιπόν είναι ο Πάπας, ο οποίος αποκαλείται Ποντίφιξ (Ποντίφικας). Ο τίτλος αυτός καθιερώθηκε από τον Νουμά, ο οποίος ήταν ο επόμενος βασιλιάς της Ρώμης μετά τον Ρωμύλο ο οποίος ως γνωστόν ήταν ένας από τους δύο ιδρυτές της Ρώμης. Ο τίτλος του Ποντίφηκα δόθηκε από τον Νουμά στους τότε αρχιερείς της Ρώμης οι οποίοι, ω! τι συγκυρία, ήταν γεφυραίοι.

Αναρωτηθείτε τώρα. Με το ευρώ του Πάπα και των γεφυραίων είναι δυνατόν να σωθεί η Ελλάς;

πηγή

diodotos-k-t