Καθήλωσε τους πάντες και τα πάντα το μικρό κορίτσι από το Καστελλόριζο, που χόρεψε με τη ψυχή της και μάγεψε όλους όσοι την παρακολούθησαν και την παρακολουθούν, στο κορυφαίο ίσως ζεϊμπέκικο: Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας!
Το μοναδικό ζεϊμπέκικο του μικρού κοριτσιού, κατέγραψε με την κάμερά της, η Cibele Almeida και ήδη οι άνθρωποι που το είδαν στο Facebook όπου κυκλοφόρησε, ξεπερνούν τις 397.000! Επίσης τα like ανέρχονται σε 9,3 χιλιάδες και οι κοινοποιήσεις φτάνουν τις 6,2 χιλιάδες.
Αγοράκι πέταξε τις πατερίτσες μόλις άγγιξε τον Τίμιο Σταυρό από τον Ιερό Ναό Αγίων Ισιδώρων
Ρίγη συγκίνησης και δέος προκαλεί το νέο θαύμα με ένα παραπληγικό παιδί που περπάτησε στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, όταν το «σταύρωσαν» με τον θαυματουργό Τίμιο Σταυρό από τον Ιερό Ναό Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού.
Το video με το θαυμαστό περιστατικό , έχει ανέβει από πιστό στο youtube και μέσα σε λίγες ώρες έχει χιλιάδες προβολές και έχει συγκεντρώσει πολλά likes, ενώ πλέον κάνει τον γύρο του κόσμου μέσω διαδικτύου.
Ο ναός στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης όπου βρίσκεται ο Τίμιος Σταυρός εδώ και αρκετές ημέρες για προσκύνημα ήταν κατάμεστος το απόγευμα της Δευτέρας και κουνήθηκε συθέμελα από όσα είδαν οι πιστοί να εκτυλίσσονται μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους, αναγκάζοντάς τους όλους να φωνάζουν «θαύμα, θαύμα»!
Ηταν λίγο μετά τις 5 το απόγευμα, όταν μια νεαρή γυναίκα, η οποία συνόδευε ένα μικρό αγόρι με πατερίτσες, βρέθηκε μπροστά στον πατέρα Δημήτριο Λουπασάκη που κρατούσε τον Τίμιο Σταυρό. Στο βίντεο που έχει τραβηχτεί από τον γυναικωνίτη το παιδί εμφανίζεται να περπατάει με μεγάλη δυσκολία, έχοντας πάντα ως στήριγμα τις πατερίτσες του, καθώς και τη μητέρα του.
Ο ιερέας, κρατώντας στα χέρια του τον Σταυρό, φαίνεται να σταυρώνει στα πόδια και τα χέρια το παιδί και να συζητάει μαζί του για μερικά λεπτά. Στη συνέχεια ο πατήρ Δημήτριος ζητάει από τη μητέρα του παιδιού να φιλήσει τον Σταυρό και να φύγει δίπλα από το παιδί της, το οποίο στήριζε ως εκείνη τη στιγμή. Ο ιερωμένος σηκώνεται πάνω και παίρνει τις πατερίτσες από τα χέρια του παιδιού, το οποίο φαίνεται σε κάποια στιγμή στο βίντεο σχεδόν να ακροβατεί για να μην πέσει στο δάπεδο.
Ο κόσμος ξέσπασε σε αναφιλητά
Ξαφνικά ο πατήρ Δημήτριος λέει στο παιδί «Περπάτα τώρα» και το αγόρι αρχίζει με διστακτικά βήματα να περπατάει πολύ αργά μέσα στην εκκλησία, ενώ ο κόσμος ξεσπάει σε αναφιλητά δοξάζοντας τη θεία δύναμη του Σταυρού.
Η μητέρα κλαίει συνεχώς βλέποντας ότι το παιδί της περπατάει κανονικά, χωρίς να χρειάζεται υποστήριγμα, ενώ ο μικρός περνάει μέσα από τους εκατοντάδες πιστούς που έχουν κατακλύσει τον ναό και στο βίντεο φαίνεται να σκουπίζει τα δάκρυά του, καθώς και αυτός έχει ξεσπάσει σε γοερό κλάμα.
Στο πένθος έχουν βυθιστεί φίλοι, συγγενείς και αγαπημένα πρόσωπα μετά το θάνατο της άτυχης Μαρίας από τον Ωρωπό Αττικής, που έφυγε από τη ζωή μετά από σύγκρουση με νταλίκα, επιστρέφοντας στο σπίτι της μετά από την δουλειά της.
Η 43χρονη Μαρία, ήταν μητέρα 10 παιδιών – που οι ηλικίες τους ξεκινούν από τα 22 έτη με το τελευταίο να είναι 2 μηνών – μαία στο επάγγελμα και έχασε την ζωή της σε τροχαίο δυστύχημα πριν από λίγες μέρες.
Συγγενείς και φίλοι μιλούν με λόγια αγάπης για αυτήν την γυναίκα που αφιέρωσε τη ζωή της στα παιδιά, την οικογένεια, αλλά και την βοήθεια στους συνανθρώπους της. Συνάδελφος και φίλης της, μάλιστα, μίλησε στην Tatiana Live, για τις τελευταίες στιγμές της άτυχης Μαρίας στο μαιευτήριο, όπου έμεινε ως αργά για να βοηθήσει μια γυναίκα να γεννήσει.
«Η Μαρία άφησε ένα μεγάλο κενό πίσω της. ήταν ένας άνθρωπος φωτεινός και βαθιά αληθινός. Τα λόγια είναι λίγα, φτωχά για να μιλήσει κανείς για τη Μαρία. Η Μαρία ζούσε μέσα στην αγάπη και στην προσφορά», αναφέρει η συνάδελφός της.
Διατεθιμένη να επιστρέψει περιουσίες των μεσεγγυήσεων ιδιοκτησιών του αλβανικού κράτους και Αλβανών ιδιωτών είναι η κυβέρνηση, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Νίκος Κοτζιάς. Ο υπουργός τόνισε πως αυτές οι περιουσίες είχαν γίνει πριν τον πόλεμο και δεν έχουν καμία σχέση με τους Τσάμηδες, και ούτε τίθεται καν ένα τέτοιο ζήτημα.
Σε συνέντευξή του στον ρ/σ 247, ο κ. Κοτζιάς ερωτηθείς σχετικά με τις διαπραγματεύσεις με την Αλβανία επανέλαβε ότι δεν ετέθη ποτέ τσαμικό ζήτημα ούτε ο ίδιος θα αποδεχόταν μία τέτοια συζήτηση.
Ξεκαθάρισε ότι οι περιουσίες των μεσεγγυήσεων ιδιοκτησιών του αλβανικού κράτους και Αλβανών ιδιωτών προ του πολέμου- που δεν έχουν σχέση με τις περιουσίες των Τσάμηδων- μόλις τελειώσει το εμπόλεμο μπορεί να επιστραφούν.
Τόνισε ότι είναι άλλο θέμα οι περιουσίες στις οποίες έγινε κατάσχεση για συνεργασία με τον εχθρό από την ηγετική ομάδα των Τσάμηδων στην Θεσπρωτία». «Οι τσάμικες περιουσίες είναι περιουσίες που αφορούν το τέλος του πολέμου και για τις οποίες υπάρχουν αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις. Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα, γιατί πάρα πολλοί τα μπερδεύουν ή θέλουν να τα μπερδέψουν» είπε.
Για το ζήτημα της ΑΟΖ
Σχετικά με την ΑΟΖ, ο υπουργός Εξωτερικών είπε ότι βρισκόμαστε «στον τελειωμό αυτής της διαπραγμάτευσης». «Εμείς θέλουμε» είπε «να έχουμε 100% την επήρεια των λύσεων, ιδιαίτερα αυτών που είναι πάνω από την Κέρκυρα, πριν απ’ όλα των Οθωνών. Το λέω αυτό διότι στη συμφωνία που έγινε το 2009, πήραμε την επήρεια 100%.
Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας έκανε μια διαπίστωση: Ότι στη συμφωνία που έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1977 για την υφαλοκρηπίδα με την Ιταλία, η επήρεια που έδινε ο ίδιος ο Καραμανλής στους Οθωνούς ήταν 70%. Άρα εκεί υπάρχει μια νομική δυσκολία, αλλά νομίζω ότι θα την υπερβούμε και θα την τακτοποιήσουμε στο μέγιστο» εξήγησε. Αναφορικά με την αιγιαλίτιδα ζώνη στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών με την Αλβανία είπε ότι «Η επέκτασή της είναι ο διπλασιασμός της Αιγιαλίτιδας Ζώνης, δηλαδή στο θαλάσσιο χώρο είναι διπλασιασμός της κυριαρχίας μας» και ότι αυτή «θα την επεκτείνουμε σταδιακά».
«Είμαι πολύ προσεκτικός με την Τουρκία»
Ερωτηθείς αν η νέα πολιτική κατάσταση στην Τουρκία δημιουργεί και νέα δεδομένα για τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς ο Ν. Κοτζιάς είπε ότι είναι «πολύ προσεκτικός με την Τουρκία».
«Θα δούμε τη σύνθεση της κυβέρνησης. Από ότι έχω καταλάβει από τον συνάδελφό μου τον Τσαβούσογλου εξακολουθεί να είναι υπουργός των Εξωτερικών. Του εύχομαι και να είναι και καλότυχος και να είναι και καλή η πορεία και το ταξίδι του στη θέση αυτή. Θα δούμε τη σύνθεση της κυβέρνησης, θα δούμε τις προθέσεις της. Γενικά ποια θα είναι η συμπεριφορά τους απέναντι στην Ελλάδα και από εκεί θα μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα» προσέθεσε.
Σε αυτό το σημείο ο υπουργός Εξωτερικών είπε ότι διερευνά «μια πολύ συγκεκριμένη επιλογή που θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον εάν έχω δίκιο», με βάση το διεθνές δίκιο για το πως θα πράξουμε εμείς. Και συμπλήρωσε: «Εγώ πριν από τις εκλογές έκανα τις εξής εκτιμήσεις. Δεν βλέπω την αντιπολίτευση να κερδίζει, είχα πει. Έχουμε και ένα ζήτημα ότι η αντιπολίτευση της Τουρκίας δεν αποτελεί μια θετική εναλλακτική λύση, διότι είναι αυτή που ωρύεται όσον αφορά την ελληνικότητα των ελληνικών νησιών. Μάλιστα μερικοί από αυτούς λένε ότι καταλάβαμε τα νησιά τα τελευταία 10- 15 χρόνια. Έχει ενδιαφέρον ότι έχουμε βρει αιτήσεις για βίζα των στελεχών αυτού του κόμματος για να πάνε επίσκεψη στα νησιά που υποτίθεται ότι εκ των υστέρων τα είχαμε καταλάβει. Άρα ξέρανε πολύ καλά, πολύ παλαιότερα ότι πρόκειται για ελληνικά νησιά».
Τέλος ερωτηθείς για το Κυπριακό ο Νίκος Κοτζιάς είπε ότι δεν αναμένεται κάποια πρωτοβουλία άμεσα τονίζοντας ότι «δεν πρέπει να ξαναπάμε σε μια διεθνή διάσκεψη χωρίς να έχουμε κάνει ουσιαστική διερεύνηση για το πώς θα καταργηθεί το σύστημα εγγυήσεων της λεγόμενης συμφωνίας συμμαχίας».
Η… οικογενειακή παράδοση φαίνεται πως συνεχίζεται για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, του οποίου η επίσκεψη στη Γερμανία συνέπεσε με τη μεγαλύτερη έκπληξη του Μουντιάλ: Τον ιστορικό αποκλεισμό της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, Εθνικής Γερμανίας, από την επόμενη φάση.
Μάλιστα, ο πρόεδρος της ΝΔ δεν έχασε την ευκαιρία να δει τα «Πάντσερ» που αποκλείστηκαν χάνοντας από τους Κορεάτες, αναρτώντας μάλιστα και σχετικό υλικό στο Instagram.
Ακολουθεί πολιτικό κουίζ: ποιος Έλληνας πολιτικός αρχηγός βρίσκεται στο Βερολίνο, την ημέρα που η παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία αποκλείστηκε από το Μουντιάλ; #KORGER#wc18gr
Πάντως αν ο Μητσοτάκης δεν επισκευθει μέχρι τέλος του μήνα το Μεξικό η την Ουρουγουαη εχουν σοβαρες πιθανοτητες να κατακτήσουν το Μουντιάλ. #KORGER#wc18gr
#KORGER ⚽
Ω, τον κατσικόπαδαρο, τον γκαντέμη, τι τους έκανε!
Έχει γίνει δημόσιος κίνδυνος.
Όπου πάει, φέρνει τον όλεθρο και την καταστροφή ? pic.twitter.com/umJ7DaGHU3
Μιλώντας στο Ραδιόφωνο 24/7 στους 88,6 ο υπουργός Εξωτερικών, αφού ισχυρίστηκε πως δέχεται απειλές για την ζωή του, ανέφερε πως στα συλλαλητήρια παραβιάζεται το Διεθνές; Δίκαιο, καλώντας την ΝΔ να πάρει θέση για τη ρητορική μίσους σε σχέση με το Σκοπιανό.
Στα συλλαλητήρια της Μακεδονίας φώναζαν το σύνθημα «φέρτε μας τα όπλα να πάρουμε τα Σκόπια», είπε και αναρωτήθηκε γιατί δεν τα έχει καταδικάσει η αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο, όπως σημειώνει, ενώ αντιδρά στην παρουσία ιερέων στην Περιφέρεια.
Αναλυτικά ο κ. Κοτζιάς δήλωσε:
«Έχω πάρει 800 επιστολές με απειλές κατά της ζωής μου και της οικογένειάς μου. Έχω πάρει κούτες με αίματα και με χώματα ποτισμένα με αίμα. Πού είναι ο εισαγγελέας; Μιλάμε για βαριά κακουργήματα στα οποία δεν βλέπω κανείς να αντιδρά. Βρήκα τα τηλέφωνα τις διευθύνσεις και τα ονόματα ανθρώπων που με απειλούν τηλεφωνικά. Οι αρχές κάνουν απλώς συστάσεις. Ολο αυτό θυμίζει την περίοδο 63-65. Έχουμε εκτροπή σε ρητορική μίσους. Έχετε δει κανέναν εισαγγελέα να ενοχλείται;».
«Υπάρχει εκτροπή στη ρητορική μίσους», τόνισε ο κ. Κοτζιάς μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό 24/7 και πρόθεσε:
«Ο κ. Τζιτζικώστας συμπεριφέρεται σαν να θέλει δημιουργήσει Λέγκα του Βορρά. Τι δουλειά έχουν οι μητροπολίτες σε συσκέψεις του περιφερειάρχη; Ορισμένοι ιεράρχες δεν έχουν καμία δουλειά να ανακατεύονται στην πολιτική διαμάχη του τόπου. Ένας παπάς στη Ρόδο μας έβριζε χυδαία και η Δικαιοσύνη δεν παρενέβη. Η ρητορεία του μίσους γίνεται ανεκτή και διευκολύνεται από τη στάση της ΝΔ και ειδικά από στελέχη της στη βόρεια Ελλάδα όπως ο κ. Τζιτζικώστας. Δεν υπάρχει πια μέτρο».
Και συνέχισε:
«Πολλοί που διαδηλώνουν το κάνουν επειδή το πιστεύουν και με καλή πρόθεση. Όμως στα συλλαλητήρια ακούστηκε το σύνθημα Φέρτε μας τα όπλα να μπούμε στα Σκόπια. Η ΝΔ που συμμετέχει σ αυτές τις διαδηλώσεις συμφωνεί ή τα καταδικάζει; Έχουν σχέση αυτά τα συνθήματα με την αρχή της ειρηνικής συμβίωσης; Ανοίγει η διεθνής κερκόπορτα για ό,τι λέει ο κ. Ερντογάν για αλλαγή συνόρων. Ρωτώ τη ΝΔ: Θα διαχωρίσει τη θέση της από αυτά τα συνθήματα; Τα συνθήματα αυτά παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και την Ενδιάμεση Συμφωνία».
Ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς ζωντανά στο Ραδιόφωνο 24/7 για όλα τα “καυτά” ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής.
Δημοσιεύτηκε από Ραδιόφωνο 24/7 στις Πέμπτη, 28 Ιουνίου 2018
Θυμάμαι, ήταν Αύγουστος του 2014. Καθόμουν με τη γυναίκα μου Helen (Ελενίτσα) στην πίσω αυλή του σπιτιού μας στο Brisbane της Αυστραλίας. Τα πάντα ήταν ήσυχα γύρω μας, τα πάντα εκτός από το μυαλό μας!!! Είχαν περάσει σχεδόν δυο μήνες που είχαμε επιστρέψει από τις διακοπές μας στην Ελλάδα, με τις δυο μας κόρες Ιωάννα και Σοφία 10 και 8 χρονών τότε και το ορκίζομαι ότι ακόμα μπορούσα να ακούω τα κύματα της Μεσογείου και να νιώθω τον καυτό ήλιο στο πρόσωπό μου. Γύρισα στο πλάι και κοίταξα την Ελενίτσα που και εκείνη φαινόταν χαμένη νοητικά, σε κάποια παραλία της Ρόδου.
Χαμογέλασα και της είπα: “Λες; Λες να το κάνουμε; Είσαι σίγουρη; Πάμε Ελλάδα;» Τα μάτια της έλαμψαν σαν παιδί που αντικρίζει πρώτη φορά τον Άγιο Βασίλη. “Περιμένω σαν τρελή, δυο μήνες τώρα, για να ακούσω αυτές τις λέξεις από το στόμα σου” μου είπε και αμέσως άρχισε να κλαίει με δάκρυα χαράς.
Αυτή η κουβέντα είχε ξεκινήσει από το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος κατά την επιστροφή μας από τις διακοπές στην Ελλάδα, στα τέλη Ιουνίου 2014, όταν η Ελενίτσα που είναι «καθαρόαιμη» Αυστραλή μου είχε πει τότε: “Εδώ θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου” εννοώντας το νησί της Ρόδου. Όντως, οι διακοπές μας ήταν τέλειες! Περάσαμε σχεδόν δυο εβδομάδες στη Ρόδο και μια εβδομάδα στη Disneyland στο Παρίσι. Διακοπές, που όλοι χρειαζόμασταν.
Η Ελενίτσα εργαζόταν για την Αυστραλιανή Κυβέρνηση, ως εκπαιδευτικός, σε παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς και ΑΜΕΑ, έχοντας πολλές διακρίσεις στον τομέα της και Master σπουδών. Εγώ, με τη σειρά μου, είχα μια επικερδή εργασία σαν Operations Manager σε εστιατόρια και τα κορίτσια μας πήγαιναν σε ένα από τα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία του Brisbane.
Γενικά, ήμασταν μια ευτυχισμένη οικογένεια, που ζούσαμε σε ένα αρκετά μεγάλο σπίτι, σε μια καλή περιοχή, με τα δυο μας αμάξια, τη μηχανή μου, τον σκύλο μας και όλα τα καλά που μπορεί να προσφέρει μια χώρα σαν την Αυστραλία. Ήμασταν σχεδόν σαν αυτές τις οικογένειες που βλέπουμε στις Αμερικάνικες σειρές, που βγάζουν βόλτα το σκύλο το απόγευμα, γύρω από τη λίμνη, με τα παιδιά στα ποδήλατα τους και που όλοι χαιρετιούνται στο δρόμο με ένα πλατύ χαμόγελο…
Όμως…. κάτι έλειπε από την εικόνα. Κάτι, που δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε. Το βρήκαμε όμως, αν και έπρεπε να ταξιδέψουμε 23 ώρες με το αεροπλάνο για να το βρούμε. Αυτό που έλειπε ήταν όχι τα λεφτά ή όλα τα υλικά αγαθά που είχαμε σε αφθονία. Αυτό που έλειπε ήταν κάτι από την καρδιά και την ψυχή μας. Και αυτό το κάτι, το βρήκαμε στη Ρόδο. Ένα υπέροχο νησί, που έκανε το μυαλό, την ψυχή και την καρδιά μας να γαληνέψει.
Βιώνοντας όλα αυτά τα συναισθήματα -ακόμα πολύ δυνατά μέσα μου- και αφού κατάφερα να ηρεμήσω την Ελενίτσα που είχε τρελαθεί από τη χαρά της, την ρώτησα αν είναι σίγουρη για αυτό το τόλμημα. Προσπαθούσα να είμαι ο «λογικός κρίκος αυτής της αλυσίδας». Της εξήγησα ότι πρόκειται για μεγάλο τόλμημα. Τα παιδιά και εκείνη δεν μιλούσαν καθόλου ελληνικά, θα αφήναμε και οι δυο τις σίγουρες δουλειές μας, τις πολύ καλές αποδοχές μας και, και, και…
Έκανα το συνήγορο του διαβόλου με κάποιο τρόπο και έβαζα στο τραπέζι, όποιο αρνητικό επιχείρημα έβρισκα. Και μην με παρεξηγήσετε , αγαπώ την πατρίδα μου αλλά, ετοιμαζόμασταν να μετακομίσουμε σε μια χώρα με τεράστια ανεργία, με Capital Controls, με Grexit να ακούγεται κάθε μέρα στις ειδήσεις και όλα αυτά, που όλοι εσείς, ξέρετε καλύτερα από εμένα, σχετικά με το τι γινόταν στην Ελλάδα το 2014…
Εκείνη, απλά με κοίταγε και δεν μιλούσε καθόλου, ώσπου είπε την κουβέντα που νομίζω ότι άλλαξε τα πάντα. «Εάν όχι τώρα, πότε; Είμαστε σχεδόν 40 χρονών. Θέλεις να περιμένουμε μέχρι τα παιδιά να μεγαλώσουν και μετά να πάμε; Ας ζήσουμε τη ζωή τώρα, μαζί με τα παιδιά μας!» Αυτό ήταν! Είχε δίκιο…
Καθίσαμε και οι δυο για πάνω από μια ώρα, σιωπηλοί, κοιτάζοντας τ’ αστέρια. Μας πήρε συνολικά 15 μήνες για να επιστρέψουμε πίσω στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στη Ρόδο, αυτή τη φορά, όχι για διακοπές αλλά για ΜΟΝΙΜΑ! Τα συναισθήματα απίστευτα! Ήμασταν ελεύθεροι!!!
Για να είμαι ειλικρινής, ένιωθα ένα φόβο μέσα μου, για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Περπατούσα σε αχαρτογράφητη περιοχή, ναι μεν Έλληνας αλλά όχι Ροδίτης. Ήμουν Αθηναίος που ζούσα στην Αυστραλία εδώ και 13 χρόνια. Ένιωθα την πίεση από την πρώτη μέρα…
Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνουμε, ήταν να γράψουμε τα παιδιά στο σχολείο. Ξέχασα να πω ότι ήταν Σεπτέμβριος, για την ακρίβεια 11 Σεπτεμβρίου του 2015. Τα σχολεία είχαν σχεδόν καλύψει τις θέσεις των μαθητών που μπορούσαν να πάρουν και τα κορίτσια ήταν λίγο “ιδιαίτερη” περίπτωση για κάθε σχολείο, μιας και δεν μιλούσαν καθόλου τη γλώσσα.
Αφού πηγαίναμε από σχολείο σε σχολείο, τελικά, το 1ο Δημοτικό Σχολείο Ρόδου, μας δέχτηκε. Έπρεπε όμως, να πάνε μια τάξη «κάτω», για να μπορέσουν να πάρουν σωστές βάσεις. Ξέρω ότι, τα κορίτσια μου είναι δυνατοί χαρακτήρες και ότι θα τα κατάφερναν μια χαρά. Ήξερα ότι θα ήταν δύσκολα στην αρχή αλλά θα τα καταφέρναμε όλοι μαζί σαν οικογένεια, όπως και έγινε.
Εγώ, με τη σειρά μου, προσπάθησα να οργανώσω όλα τα χαρτιά, άδειες παραμονής για την Ελενίτσα, ΙΚΑ, εφορία, σπίτι να νοικιάσουμε, αυτοκίνητο κλπ., δουλειές οι οποίες αποδείχτηκαν Άθλοι! Ένιωθα σαν να κουβαλούσα νερό με τρύπιο κουβά καθημερινά. Πήγαινα από τη μια υπηρεσία στην άλλη, λες και ήμουν τρελός. “Χρειαζόμαστε αυτό το χαρτί, χρειαζόμαστε το άλλο χαρτί, α, αυτό δεν ισχύει, πρέπει να πάτε εκεί, γιατί σας έστειλαν εδώ, πρέπει να πάτε πίσω και να σας δώσουν αυτό το χαρτί, ποιος σας το είπε αυτό κύριέ μου, λάθος κάνουν” και όλα αυτά τα υπέροχα συμβάντα που συμβαίνουν στη λατρεμένη χώρα που ζούμε. Ένιωθα σαν να ζω μέσα σε ένα φλιπεράκι, και η μπίλια ήμουν εγώ -πάντα μου άρεσαν τα φλιπεράκια, από μικρό παιδί.
Όμως, παρόλα αυτά, κάθε μεσημέρι, παίρναμε τα παιδιά από το σχολείο και πηγαίναμε για βόλτα στην παραλία… Μαγεία! Ο καιρός περνούσε, τα παιδιά μάθαιναν κάποια ελληνικά και η Ελενίτσα ήταν στους 7 ουρανούς. Και έτσι, κάπως, ήρθαν τα πρώτα Χριστούγεννα στην Ελλάδα. Μόλις είχαμε μπει στο καινούργιο μας σπίτι, σε ένα υπέροχο χωριό στην Ιαλυσό, πέντε λεπτά από τη θάλασσα.
Εκείνα τα Χριστούγεννα ήταν κάπως διαφορετικά, όχι μόνο γιατί ήμασταν σε μια άλλη χώρα και ήταν χειμώνας (στην Αυστραλία, τα Χριστούγεννα είναι το καλοκαίρι) αλλά γιατί το δέντρο μας ήταν πιο μικρό και τα κουτιά κάτω από το δέντρο πολύ πιο λίγα.
Τα λεφτά άρχισαν να λιγοστεύουν σιγά σιγά. Ένιωθα κάπως, ήθελα να δω τις αντιδράσεις των κοριτσιών. Όταν κατέβηκαν το πρωί, έδειξαν λίγο σαστισμένες αλλά συνέχισαν με γέλια και χαρά. Εκείνη τη μέρα, μια μέρα που δεν θα ξεχάσω για πολλά χρόνια, κάναμε μια κουβέντα όλοι μαζί. Μια κουβέντα, στην οποία ανοίξαμε τις καρδιές μας και μιλήσαμε για όλα. Καταλήξαμε στο πόσο ευγνώμονες είμαστε που μένουμε σε ένα υπέροχο νησί και παρόλο που δεν έχουμε όλα τα λεφτά και υλικά αγαθά που είχαμε στην Αυστραλία, ωστόσο, είμαστε κατά περίεργο τρόπο όλοι μας, πιο ευτυχισμένοι! Τα πρώτα μας Χριστούγεννα στην Ελλάδα -κατά γενική ομολογία- ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα μέχρι τώρα.
Αμέσως μετά τις διακοπές, εγώ έπιασα δουλειά σαν νυχτερινός φύλακας σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο το οποίο ήταν κλειστό αλλά χρειάζονταν φύλακα για το βράδυ. Έντεκα το βράδυ με οκτώ το πρωί και με μισθό… άστο καλύτερα.
Λίγο πριν το Πάσχα, το νησί αρχίζει να ζωντανεύει, όλοι ετοιμάζονται για τη ‘’σεζόν’’. Έκανα αίτηση μαζί με την Ελενίτσα σε ένα τουριστικό πράκτορα από Αγγλία που φέρνει κόσμο στο νησί και έγινα δεκτός. Εγώ αλλά όχι και η Ελενίτσα. Ήταν κάτι και αυτό, τουλάχιστον θα έχουμε ένα εισόδημα. Καθώς έφτιαχνε και ο καιρός, αρχίσαμε πάλι τις μεσημεριάτικες βόλτες μας στην παραλία και ειλικρινά, ζούσαμε ένα όνειρο. Ήταν αυτό που αποκαλούσε η Ελενίτσα “The Simple Life”. Όπως είπα και πριν, δεν είχαμε αυτά που είχαμε στην Αυστραλία αλλά ήμασταν πιο χαρούμενοι και ακόμα πιο αγαπημένοι σαν οικογένεια.
Λίγο αργότερα, βρήκε και η Ελενίτσα δουλειά σαν καμαριέρα σε ένα ξενοδοχείο. Ο κόσμος -κάθε μέρα- μας ρώταγε: ‘’Είστε τρελοί; Αφήσατε την Αυστραλία για να έρθετε εδώ; Εδώ, όλος ο κόσμος φεύγει και εσείς ήρθατε εδώ;”
Αυτό το ‘’εδώ’’ ακόμα και σήμερα με τρελαίνει όποτε το ακούω. Ναι, η χώρα έχει προβλήματα, ναι, οι δρόμοι έχουν λακκούβες, ναι, έχει σκουπίδια, ναι, έχει ανεργία, ναι, έχει γραφειοκρατία και άλλα τόσα πολλά, αλλά έχει και τόσα πολλά καλά!
Έχει μια ενέργεια που δεν υπάρχει πουθενά αλλού, έχει έναν ήλιο που είναι απίστευτος, έχει μια μπλε θάλασσα που σε ταξιδεύει, έχει φιλοξενία, έχει φιλότιμο, έχει τη Μεσογειακή κουζίνα και άλλα τόσα πολλά, που εκατομμύρια άνθρωποι, κάθε χρόνο -πληρώνουν αδρά, για τα ζήσουν μόνο για μια εβδομάδα. Οπότε, ναι, εδώ!
Μερικά από τα έργα τέχνης της Ελένης πάνω σε πέτρες. Δείτε περισσότερα κάνοντας κλικ εδώ
Πέρασε, λοιπόν και η πρώτη «σεζόν’» στο νησί του Ήλιου. Κουραστήκαμε αλλά το απολαύσαμε! Η Ελενίτσα έμαθε τις πρώτες ελληνικές λέξεις «σκούπα και σφουγγαρίζω», έμαθε να μαγειρεύει φακές και σπανακόρυζο και με τα κορίτσια μιλάμε πλέον ελληνικά! Εγώ, άρχισα διαδικτυακό μάρκετινγκ μέσα στο χειμώνα και η Ελενίτσα μαθαίνει ελληνικά από τα κορίτσια. Πάντα ερωτευμένοι με τη θάλασσα, την επισκεπτόμαστε κάθε μέρα.
Τα δεύτερα Χριστούγεννα έφτασαν και πάλι και έχουμε και καινούργιο μέλος στην οικογένεια, την Μαρίνα τη γάτα μας, ένα αδέσποτο γατάκι που τα κορίτσια έφεραν σπίτι. Η Ελενίτσα και τα κορίτσια είναι πολύ ευαισθητοποιημένες με τα αδέσποτα στο νησί αλλά και με το περιβάλλον, γι αυτό, τον χειμώνα τον δεύτερο στο νησί, αποφασίσαμε να πηγαίνουμε έξω κάθε μέρα με μαύρες σακούλες και να μαζεύουμε σκουπίδια γύρω γύρω από τη γειτονιά μας. Η καθαριότητα είναι υπόθεση όλων μας, λένε τα κορίτσια.
Αυτός ο χειμώνας ήταν λίγο πιο βαρύς αλλά τα καταφέραμε μια χαρά. Εγώ, πήγα για δουλειά σαν φύλακας ξανά και η Ελενίτσα συνέχισε να εκπαιδεύεται στη μαγειρική και στην καινούργια της αγάπη, που είναι να ζωγραφίζει πάνω σε πέτρες θαλάσσης. Όπως λέει και η ίδια, η ζωγραφική πάνω στις πέτρες της θάλασσας είναι για εκείνη «διαλογισμός».
Είμαστε όλοι τόσο ευτυχισμένοι, παρ’ όλες τις δυσκολίες. Κάπως τα καταφέρνουμε και περνάμε τέλεια! Και προς μεγάλη μου απορία, κανένας μέχρι στιγμής, δεν έχει κάνει σύγκριση ή αναφορά στην Αυστραλία και πώς ήταν η ζωή μας εκεί.
Άνοιξη και το νησί αρχίζει να βάζει τα καλά του για άλλη μια φορά.
Είναι κάτι σχεδόν μαγικό, να βλέπεις αυτή την μεταμόρφωση που συμβαίνει. Σχεδόν κάθε μέρα, τα παιδιά έρχονται τρέχοντας, για να μας πουν ότι και άλλο ένα μαγαζί με τουριστικά άνοιξε και βεβαίως δεν χάνουμε την ευκαιρία, να πάμε όλοι μαζί να δούμε και φυσικά, τώρα, οι ντόπιοι ξέρουν τα Αυστραλάκια και όλοι μας χαιρετάνε στο δρόμο ή μας καλούν να πιούμε μια «σούμα».
Το κυνήγι για δουλειά ξανά αρχίζει και η Ελενίτσα γίνεται επίσημα μέλος της ομάδας στον τουριστικό πράκτορα που δούλευα εγώ, την προηγούμενη σεζόν. Εγώ, όμως, είχα βάλει στο “μάτι” μια δουλειά από πέρυσι και έστειλα το βιογραφικό μου. Και επειδή… το σύμπαν συνηγορεί, με προσέλαβαν. Ο επίσημος τίτλος; “Οδηγός Σαφάρι”. Παίρνουμε τους τουρίστες για 4×4 με Land Rover Defender παρακαλώ!
Τι να πω; Το χαμόγελο ήταν μονίμως ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου για εφτά μήνες. Η ομορφιά αυτού του νησιού είναι κάτι άλλο. Ήμουν όλη μέρα στα βουνά, μέσα στη φύση και ήμουν απλά, ευτυχισμένος. Η θάλασσα, το βουνό, οι μυρωδιές, τα χρώματα, είναι σχεδόν σαν να έχεις αλλάξει διάσταση και όλες οι αισθήσεις σου δουλεύουν σαν τρελές!
Και δεν σταματά εκεί.
Η εικόνα του να γυρίζεις σπίτι και να βλέπεις τα «Αυστραλάκια» να τρέχουν στο δρόμο φωνάζοντας “μπαμπά, μπαμπά” με τα ιδρωμένα προσωπάκια τους και τα κόκκινα μάγουλα από το παιχνίδι, όλη μέρα στο δρόμο, να σε παίρνουν αγκαλιά και να σε συνοδεύουν σπίτι, όπου βλέπω την Ελενίτσα να κάθεται κάτω από την μπουκαμβίλια με τα μάτια της να λάμπουν από χαρά, είναι κάτι που ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, φέρνουν δάκρυα χαράς στα μάτια μου.
Ε ναι, λοιπόν, εδώ!!!
Εδώ, σε αυτή την χώρα που μας γεμίζει χαρά.
Εδώ, σε αυτό το νησί, που τα παιδιά μου μεγαλώνουν σαν παιδιά.
Εδώ, σε αυτό το χωριό, που μυρίζει ακόμα ο ξυλόφουρνος.
Εδώ, γιατί τόλμησα να ακούσω την καρδιά μου και όχι τη λογική μου.
Εδώ, γιατί τόλμησα να ζήσω τα όνειρά μου και όχι να ονειρεύομαι τη ζωή μου.
Η Τζίνα Αλιμόνου μιλάει για τον χωρισμό της από τον Παύλο Βαρδινογιάννη, στο Gala που κυκλοφορεί αυτή τη Κυριακή με το Πρώτο Θέμα. Είναι η πρώτη φορά που μιλά μετά το πολύκροτο διαζύγιο και είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική.
Σύμφωνα με όσα μετέφεραν στο Πρωινό, η Τζίνα Αλιμόνου δηλώνει, μεταξύ άλλων: «Δεν ήμουν προετοιμασμένη ότι το διαζύγιο θα ήταν τόσο σκληρό. Προκειμένου να υπερασπιστώ αυτό που πιστεύω ότι είναι σωστό για μένα και τα παιδιά μου, βάζω κάτω το κεφάλι και δίνω τον αγώνα που πρέπει να δώσω.
Η πρότασή μου στον Παύλο ήταν να μείνουμε στην Ελλάδα γιατί θεωρούσα ότι αυτό είναι καλύτερο για τα παιδιά και για μένα.
Έμεινα για δύο χρόνια στο Κονέκτικατ, συνειδητοποίησα ότι δεν είναι το μέρος που θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου. Προσπάθησα πάρα πολύ να προσαρμοστώ. Δεν ήταν επιλογή μου να πάω, δεν ήθελα, αλλά σεβάστηκα την επιθυμία του και έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα».
Ο Τζάστιν Μπίμπερ έχει βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο των ταμπλόιντς τόσο για τις εμφανίσεις του όσο και για τη συμπεριφορά του. Σίγουρα, δεν θα τον ενδιαφέρουν και πολύ τα σχόλια που έκαναν διάφοροι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για το… μουστάκι του.
Χθες, έγινε για άλλη μία φορά talk-of-the-town κι αυτό χάρη στην φωτογραφία που ανάρτησε με το νέο του μουστάκι, το οποίο και τρόμαξε τους οπαδούς του.
«Αυτό το βίντεο του Τζάστιν Μπίμπερ που τρίβει το μουστάκι του θα αποτυπωθεί στον εγκέφαλό μου για πάντα. Ω θεέ μου, χρειάζομαι μια λοβοτομή αμέσως» τουίταρε κάποιος. «Σε παρακαλώ, διέγραψε αυτό και το μουστάκι σου από παντού» είπε κάποιος άλλος, επίσης αηδιασμένος από το βίντεο του τραγουδιστή. «Ξέρω πως ο Τζάστιν Μπίμπερ είναι πολύ ενθουσιασμένος που μπορεί πλέον να έχει μουστάκι, αλλά σε παρακαλώ, ξυρίσου! Αυτό το μουστάκι σε γερνάει κατά 20 χρόνια» έγραψε ένας τρίτος. Άλλοι απλά ανέφεραν ότι δείχνει «πολύ βρώμικο».
Ευτυχώς, ο Τζάστιν Μπίμπερ είχε και κάποια υποστήριξη από τους παθιασμένους οπαδούς του. «Το μουστάκι σου είναι θρυλικό, φίλε μου» έγραψε κάποιος, ενώ κάποιος άλλος τόνισε με κεφαλαία γράμματα «Ο Τζάστιν Μπίμπερ με μουστάκι είναι ο λόγος που ζω».
Ο τραγουδιστής πάντως, είναι πολύ περήφανος για την εμφάνισή του αυτή. Το 2012, όταν ήταν 18 ετών, το MTV τον ρώτησε τι θα ζητούσε από τον εαυτό του όταν θα ήταν 25 χρονών και απάντησε: «Πιθανότατα θα ζητούσα από τον 25χρονο εαυτό μου για τρίχες στο πρόσωπο. Δεν πρόκειται να βγάλω σύντομα μουστάκι ή μούσι». Μάλιστα, εξέφρασε τότε, το παράπονό του πως είχε πολύ λίγες τρίχες.
Το ματωμένο φόρεμα της μικρούλας και η παρατηρητικότητα της μητέρας της αποκάλυψαν τη φρίκη που έζησε το παιδί στα χέρια του βιαστή του – O 60χρονος προσπάθησε να αυτοκτονήσει όταν αποκαλύφθηκε η πράξη του
Tο ματωμένο φόρεμα ενός 6χρονου κοριτσιού και η παρατηρητικότητα της μητέρας αποκάλυψαν τη φρίκη που έζησε το μικρό παιδί στα χέρια ενός 60χρονου που βρήκε ευκαιρία να ασελγήσει στο άσπιλο κορμάκι του, ικανοποιώντας τις ανώμαλες ορέξεις του.
Η υπόθεση βιασμού έρχεται να προστεθεί στις δεκάδες άλλες παρόμοιες υποθέσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τους τελευταίους μήνες και να προκαλέσει σοκ στην μικρή κοινωνία του χωριού Σκύδρα.
Ήδη η Εισαγγελία Έδεσσας άσκησε ποινική δίωξη εναντίον του 60χρονου άνδρα ο οποίος φρουρείται νοσηλευόμενος σε νοσοκομείο, αφού όταν έμαθε πως το 6χρονο παιδί αποκάλυψε το βιασμό του στη μητέρα και στη γιαγιά της, προσπάθησε να αυτοκτονήσει πίνοντας φυτοφάρμακο.
Όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου μια εβδομάδα, όταν με δόλιο τρόπο, προσφέροντας καραμέλες και μπισκότα στο ανήλικο παιδί ο 60χρονος το κατεύθυνε στο σπίτι του. Εκεί ασέλγησε πάνω του χωρίς κανένα δισταγμό.
Το 6χρονο κοριτσάκι επιστρέφοντας στο σπίτι του, που βρίσκεται 20 μέτρα μακριά, ήταν φοβισμένο, ενώ στο φορεματάκι του υπήρχαν κηλίδες αίματος τις οποίες παρατήρησε η μητέρα. Στις ερωτήσεις της μητέρας και της γιαγιάς το κοριτσάκι αποκάλυψε τα όσα έζησε στο σπίτι του 60χρονου.
Μάλιστα το παιδί εξετάστηκε και από παιδοψυχίατρο και ανέφερε ότι ο ηλικιωμένος άνδρας το δελέασε με λιχουδιές και την έβαλε στο σπίτι του. Σύμφωνα με πληροφορίες το κοριτσάκι είπε ότι ο άνδρας έβγαλε το παντελόνι του και έβαλε το παιδί να καθίσει πάνω του.
Ο άνδρας όταν έμαθε ότι το κοριτσάκι μίλησε στους γονείς του και οι τελευταίοι κατήγγειλαν βιασμό στην αστυνομία προσπάθησε να αυτοκτονήσει πίνοντας φυτοφάρμακα.
Ο 60χρονος φρουρείται στο νοσοκομείο ενώ αναμένονται και τα αποτελέσματα του ιατροδικαστή.
Ο τραγουδιστής πάντως, είναι πολύ περήφανος για την εμφάνισή του αυτή. Το 2012, όταν ήταν 18 ετών, το MTV τον ρώτησε τι θα ζητούσε από τον εαυτό του όταν θα ήταν 25 χρονών και απάντησε: «Πιθανότατα θα ζητούσα από τον 25χρονο εαυτό μου για τρίχες στο πρόσωπο. Δεν πρόκειται να βγάλω σύντομα μουστάκι ή μούσι». Μάλιστα, εξέφρασε τότε, το παράπονό του πως είχε πολύ λίγες τρίχες.