Το Άγαλμα της Ελευθερίας, του οποίου η επίσημη ονομασία είναι “Η Ελευθερία φωτίζοντας τον κόσμο” (αγγλιστί “Liberty enlightening the World” γαλλιστί “la Liberte eclairant le monde”), είναι ένα κολοσσιαίο άγαλμα πάνω στην ομώνυμη νησίδα και μέσα στο άνω τμήμα του Κόλπου της Νέας Υόρκης. Το άγαλμα αυτό στήθηκε σε ανάμνηση της φιλίας των λαών των ΗΠΑ και της Γαλλίας.
Το συνολικό του ύψος είναι 93 μέτρα (302 πόδια) μαζί με το βάθρο, και κατά την εκδοχή της εγκυκλοπαίδειας Μπριτάννικα παρουσιάζει μια γυναίκα να κηρύττει την ελευθερία. Η γυναίκα αυτή κρατάει έναν πυρσό στο υψωμένο δεξί της χέρι και μια ενεπίγραφη πλάκα στο αριστερό όπου αναγράφεται η ημερομηνία 4 Ιουλίου 1776.
Ένας ανελκυστήρας ανεβάζει έως το ύψος του εξώστη και μια ελικοειδής σκάλα οδηγεί σε μιαν εξέδρα παρατηρήσεως πάνω στο στέμμα που φοράει η Ελευθερία. 0 πυρσός που κρατάει βρίσκεται σε 93 μέτρα ύψος πάνω από την επιφάνεια της θαλάσσης. Στην βάση του αγάλματος βρίσκεται το Αμερικανικό Μουσείο της Μεταναστεύσεως (American Museum of Immigration).
Την πρόταση για την κατασκευή του αγάλματος διατύπωσε ένας Γάλλος ιστορικός, ο Εντουάρ ντε Λαμπουλάϊγ, μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο. Συγκεντρώθηκε ένας ικανός αριθμός χρημάτων με εισφορές του γαλλικού λαού και το έργο άρχισε στη Γαλλία το 1875, υπό την διεύθυνση του γλύπτη Φρεντερίκ-Ωγκύστ Μπαρτολντί.
Το άγαλμα κατασκευάστηκε από φύλλα χαλκού, που σφυρηλατήθηκαν με το χέρι για να πάρουν το επιθυμητό σχήμα και συναρμολογήθηκαν πάνω σε έναν σκελετό από τέσσερα γιγάντια χαλύβδινα υποστηρίγματα, τον οποίο είχε σχεδιάσει ο διάσημος από την κατασκευή του Πύργου του Άιφελ, Αλεξάντρ-Γκυστάβ Άιφελ.Το 1885 το περατωμένο άγαλμα, που είχε ύψος 46 μέτρα περίπου (151 πόδια και 1 ίντσα) και ζύγιζε 225 τόνους, αποσυναρμολογήθηκε και φορτώθηκε για να μεταφερθεί στην Πόλη της Νέας Υόρκης. Το βάθρο, που κατασκευάστηκε μέσα από τα τείχη του φρουρίου Γουντ στη νησίδα Μπέντλο, περατώθηκε αργότερα. Το άγαλμα στήθηκε στο βάθρο του και στις 28 Οκτωβρίου 1886 αφιερώθηκε στον πρόεδρο Κλήβελαντ.
Την διαχείριση και φροντίδα του αγάλματος είχε στην αρχή η Επιτροπή Φάρων, επειδή ο φωτεινός πυρσός θεωρήθηκε ως είδος φάρου για τους ναυτιλλομένους. Επειδή όμως το φρούριο Γουντ εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται από τον αμερικανικό στρατό, το άγαλμα μεταφέρθηκε το 1901 στο υπουργείο των Στρατιωτικών. Το 1924 ανακηρύχθηκε εθνικό μνημείο. Το 1937 το φρούριο Γουντ αποστρατιωτικοποιήθηκε και το υπόλοιπο νησί ενσωματώθηκε στο μνημείο ως περιβάλλων χώρος. Το 1956 το νησί Μπέντλο μετονομάσθηκε σε “Νησί της Ελευθερίας” (Liberty Island) και το 1965 προστέθηκε στο συγκρότημα η γειτονική νησίδα ‘Ελις, άλλοτε σταθμός μεταναστών. Η συνολική έκταση του χώρου του μνημείου έφθασε έτσι τα 23,63 εκτάρια.
Είπαμε ανωτέρω ότι κατά την εκδοχή της εγκυκλοπαίδειας “Μπριτάννικα” το άγαλμα παρουσιάζει μια γυναίκα να κηρύττει την ελευθερία, υπονοώντας ότι η γυναίκα αυτή είναι προσωποποιημένη η Ελευθερία.Αποκρύπτουν όμως συστηματικά ότι και σε αυτό το σημείο η αθάνατος Ελλάς έχει δώσει για μία ακόμη φορά τα φώτα της. Πράγματι αυτός που σχεδίασε το άγαλμα της ελευθερίας κάπου αλλού είχε δει την μορφή αυτή.
Και η μορφή αυτή είναι η μορφή του Φωτοφόρου Απόλλωνος – Ηλίου!…
Ο φωτοφόρος Απόλλων απεικονίζεται με αυτήν ακριβώς την μορφή. Και ευτυχώς για μας η αθάνατη ελληνική γη της Κορινθίας μας διέσωσε αυτή την εικόνα για να μπορούμε σήμερα να γνωρίζουμε την αλήθεια.
Η μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο της Κορίνθου, περνά όμως απαρατήρητη για τον επισκέπτη που δεν είναι υποψιασμένος. Βρίσκεται σε μία τρίπτυχη πλάκα μαζί με άλλες δύο παραστάσεις. Η μία, στο αριστερό τμήμα, απεικονίζει έναν Άγγελο, μορφή όμοια και ίδια με αυτήν της Χριστιανικής πίστεως, και είναι κατά τους αρχαιολόγους η μορφή της θεάς Εκάτης. Στο δεξιό τμήμα απεικονίζεται ρόδακας. Και στην μέση ω του θαύματος!!! Η μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος, ίδια με αυτήν του αγάλματος της Ελευθερίας! Η πνευματική ιδιοκτησία είναι πασιφανές σε ποιόν ανήκει.
Λέγεται από ανθρώπους της Κορίνθου που γνωρίζουν ότι ο διευθυντής της Αμερικανικής Αρχαιολογικής αποστολής, σώφρων και έντιμος άνθρωπος, έχει δηλώσει ότι οι Αμερικανοί πρέπει να έρχονται να προσκυνούν στον χώρο του Μουσείου όπου η μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος, διότι είναι η πηγή του εθνικού τους συμβόλου.
Ας ενημερωθούν λοιπόν μερικοί.. ότι το εθνικό τους σύμβολο, το οφείλουν στην Ελλάδα και στους Έλληνες.Δεν θα είναι εξ άλλου οι μόνοι. Πάρα πολλά απο τα σύμβολα τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί απο άλλους λαούς ,είναι Ελληνικά.
Οι Τούρκοι πήραν την ημισέληνο από το νόμισμα των Βυζαντίων που απεικόνιζε την νίκη τους επί του Φιλίππου σε μία νύχτα που το χάσικο φεγγάρι με το αστέρι ενεφανίσθησαν με την ίδια ακριβώς απεικόνιση στον ουρανό.
Ο Αδόλφος Χίτλερ οικειοποιήθηκε την περίφημη “τετραγάμμα”, την κοσμούσα το ιμάτιο της Αθηνάς του Παρθενώνος, ένα από τα κατ’ εξοχήν ωραιότερα σύμβολα των Ελλήνων και του έδωσε μιαρή χροιά ονομάζοντας το “σβάστικα” και κάνοντας το σύμβολο του ναζισμού.
Οι σκοπιανοί οικειοποιήθηκαν το αστέρι της Βεργίνας, οι δε υπόλοιποι βόρειοι γείτονές μας τον Δικέφαλο Αετό του Βυζαντίου.
Στις ημέρες μας όμως οι Έλληνες δεν γνωρίζουν και δεν θυμούνται. Η παγκοσμιοποίηση έχει παίξει καλά το παιχνίδι της. Άλλοτε αποκρύπτει, άλλοτε παραποιεί, άλλοτε διαστρεβλώνει τα γεγονότα.
Είναι αυτό που έχει γράψει ο μεγάλος Θουκυδίδης στο Γ,82,4: “Και την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει”, που αποδίδεται “για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και την σημασία των λέξεων”.
Έτσι δεν γίνεται σήμερα; Απλό παράδειγμα, και δεν είναι το μόνο, αποτελεί ο γλυπτός διάκοσμος του Παρθενώνος, έργο του Φειδία. Έχουμε φθάσει σήμερα σε τέτοιο σημείο διαστρεβλώσεως, που τα γλυπτά του Παρθενώνος είναι γνωστά παγκοσμίως με τον όρο ελγίνεια μάρμαρα. Τα περίφημα γλυπτά του Παρθενώνος, τα γλυπτά του Φειδία, δεν είναι γνωστά με το όνομα του δημιουργού αλλά με το όνομα του κλέφτη.!
Προς το παρόν να γνωρίζουν οι συνέλληνες και ιδιαιτέρως οι συμπατριώτες μας των ΗΠΑ, και να το μεταφέρουν στους Αμερικανούς, ότι το εθνικό τους σύμβολο, το άγαλμα της Ελευθερίας, έλκει την καταγωγή τής μορφής του από την Ελλάδα και ιδιαιτέρως από την μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος.
Τούτο δε μπορούν να το αποδείξουν αλλά και να το θαυμάσουν στο Μουσείο της Κορίνθου, το οποίο τους καλούμε να επισκεφθούν το συντομότερο.
(Απο το περιοδικό ΕΛΛΗΝΟΡΑΜΑ, του καθηγητή Φιλολόγου-Ιστορικού Αντωνίου Αντωνάκου)