Φίλε πατέρα, μετά το διαζύγιο καλό θα ήταν στο πολύτιμο και ελάχιστο χρόνο που έχεις με τα παιδιά να αφοσιωθείς στην μεταξύ σας σχέση και μόνο.
Όταν μπαίνεις στην διαδικασία να δηλητηριάζεις το ίδιο σου το παιδί με άσχημα λόγια για την μητέρα του εσύ χάνεις.
Ναι! Χάνεις και μάλιστα πολλά.
Από την Τζο Καραντενίζη
Για το Singleparent.gr
Στο σημερινό άρθρο μου θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλους τους χωρισμένους μπαμπάδες.
Θέλω να γράψω το θέμα όσο γίνεται από πιο αντικειμενική σκοπιά, όντας ένα αρκετά ευαίσθητο θέμα.
Παίρνοντας διαζύγιο τα προβλήματα είναι ανάμεσα στο ζευγάρι.
Δεν με νοιάζει αν οι λόγοι είναι πραγματικά σοβαροί ή αν είναι αυτό που λένε το ‘’ψύλλου πήδημα’’.
Ο κάθε ένας μέσα στην καθημερινότητα του βλέπει και βιώνει διαφορετικά το κάθε θέμα, το κάθε πρόβλημα.
Όταν δεν υπάρχουν παιδιά το διαζύγιο είναι μια και έξω, ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε.
Χωρίζεις και δεν έχεις καμία πια επαφή με τον άλλον.
Όταν όμως υπάρχουν παιδιά, καρποί ενός έρωτα τα πράγματα αλλάζουν.
Εκεί αν και μπαίνει ένα διαζύγιο στη μέση θα υπάρχει πάντα μια επαφή με την μητέρα των παιδιών σου ακόμα και αν δεν το θες.
Κάποιες αποφάσεις για το μέλλον των παιδιών θα πρέπει να παίρνονται ύστερα από συνεννόηση, υπάρχει μια καθημερινή επικοινωνία και κάποιες μέρες υπάρχουν ακόμα και συναντήσεις ολιγόλεπτες για να δώσετε ή να πάρετε το παιδί.
Αυτές οι μαμάδες μεγαλώνουν τα παιδιά σας, ζουν 24 ώρες το 24ωρο μαζί τους, ξενυχτάνε όταν εκείνα είναι άρρωστα, τα διαβάζουν, πεθαίνουν για εκείνα αν χρειαστεί.
Τα μεγαλώνουν ουσιαστικά μόνες τους και πίστεψε με είναι πολύ δύσκολος ο ρόλος της μόνης μαμάς.
Πριν πεις το οτιδήποτε, βγάζω το καπέλο σε πατεράδες που μεγαλώνουν μόνοι τα παιδιά τους και ίσως να είναι καλύτεροι σε όλο αυτό.
Όμως εδώ μιλάμε για την πλειοψηφία οπού τα παιδιά είναι με τις μαμάδες.
Εσύ φίλε πατέρα μετά το διαζύγιο καλό θα ήταν στο πολύτιμο και ελάχιστο χρόνο που έχεις με τα παιδιά να αφοσιωθείς στην μεταξύ σας σχέση και μόνο.
Όταν μπαίνεις στην διαδικασία να δηλητηριάζεις το ίδιο σου το παιδί με άσχημα λόγια για την μητέρα του εσύ χάνεις.
Ναι! Χάνεις και μάλιστα πολλά.
Πρώτο και βασικό χάνεις στιγμές χαράς και αγάπης με το παιδί σου.
Αντί να διασκεδάσεις και να κάνεις πράγματα με το ίδιο σου το αίμα κοιτάς να χώνεις στο παιδικό του μυαλουδάκι πράγματα άσχημα για την μαμά. Τι θα πετύχεις με όλο αυτό; Όταν δεν ασχολείσαι με το παιδί σου κάποια στιγμή θα το χάσεις και πίστεψε με η απόφαση θα είναι μόνο του παιδιού. Πως τολμάς να μιλάς άσχημα για την γυναίκα που σου έδωσε την αξίωση να γίνεις πατέρας; Θα ήθελες όλα αυτά που κάνεις να τα έκαναν στην δική σου μάνα; Δεν το νομίζω. Πως τολμάς να κακολογείς ενώ ο ίδιος είσαι τόσο λάθος. Όταν δεν προσέχεις το καινούργιο κούρεμα της κόρης σου, όταν δεν λες ένα μπράβο στον γιο σου για τους βαθμούς χάνεις πόντους στα μάτια τους. Δεν προσέχεις τα επιτεύγματα των παιδιών σου αλλά τον καινούργιο σύντροφο της μαμάς τους, τον αναγνωρίζεις από χιλιόμετρα. Όπως και το τι κάνουν μαζί με την πρώην γυναίκα σου. Φίλε αυτό είναι ψυχικά άρρωστο. Άσε στην άκρη την προσωπική ζωή της μητέρας και κοίτα την ζωή των παιδιών σου.
Χτίσε την σχέση σας.
Και αν ποτέ εκείνη φτιάξει πάλι την ζωή της δες μόνο αν ο σύντροφος της είναι καλός με τα παιδιά σου.
Μόνο εκεί σου πέφτει λόγος, μόνο να είναι καλός με τα παιδιά σου.
Αυτό που προσπαθώ να σου πω τόση ώρα είναι πως μετά το διαζύγιο πρέπει να ασχολείσαι μόνο με τα παιδιά σου.
Ελπίζω να έγινα κατανοητή!
Υ.Γ. Φέρσου σαν άντρας!