Η Αγία Ειρήνη υπήρξε Ηγουμένη της Μονής Χρυσοβαλάντου κατά το δεύτερο μισό του 9ου και τις αρχές του 10ου αιώνα. Είχε αποκτήσει πολύ μεγάλη φήμη για τις αρετές της και τιμάται ως Οσία από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Τιμάται κάθε χρόνο στις 28 Ιουλίου, ημέρα του θανάτου της.
Η Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου γεννήθηκε το 828, εποχή που στο Βυζάντιο είχε ξεσπάσει η εικονομαχία.
Από μικρή ήξερε ότι ήθελε να μονάσει και το έκανε ξεκάθαρο και στον πατέρα της, ο οποίος θέλησε να την παντρέψει με τον γιο της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, Μιχαήλ Γ’.
Καταγόταν από την Καππαδοκία. Ήταν ευσεβής και είχε ευγενή ανατροφή, ενώ ήταν ξακουστή και για την ομορφιά της. Θεωρείται προστάτιδα της εγκυμοσύνης, του τοκετού, των παιδιών και της οικογένειας, γι’ αυτό και πολλά ζευγάρια προσεύχονται στην χάρη Tης και τιμούν το μοναστήρι Της στη Λυκόβρυση, Αττικής.
Η ζωή στο μοναστήρι και τα θαύματα
Η Οσία Ειρήνη εκάρη μοναχή στην ηλικία των 15 χρόνων. Έξι χρόνια αργότερα εξελέγη ηγουμένη, με τη φήμη της να απλώνεται σε όλο τον κόσμο.
Ως ηγουμένη της Μονής, η Οσία Ειρήνη, επιδόθηκε σε περισσότερους αγώνες καθώς αισθανόταν το βάρος της ευθύνης του διακονήματος της μεγαλύτερο στους ώμους της. Προσευχόταν και εξομολογούνταν καθημερινά, ενώ όσο εκείνη έκανε την προσευχή Της, λέγεται ότι τα κυπαρίσσια έγερναν τις κορφές τους.
Ο Κύριος προίκισε με ακόμα ένα χάρισμα την Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, αυτό του προορατικού χαρίσματος. Και αυτό έγινε γνωστό μέχρι και την Κωνσταντινούπολη και για αυτό πολλοί Χριστιανοί πήγαιναν στο Μοναστήρι ώστε να λάβουν την ευχή της ηγουμένης Ειρήνης.
Όταν η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου έφτασε σε ηλικία 103 ετών Άγγελος Κυρίου φανερώθηκε μπροστά της και της είπε ότι αφού τιμήσει τη μνήμη του Αγίου Παντελεήμονος θα φύγει από αυτή τη ζωή.
Η Αγία την εβδομάδα που ήταν να φύγει από τη ζωή δεν έφαγε και δεν ήπιε νερό. Κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων και έφαγε το τρίτο μήλο του Παραδείσου. Αφού προσευχήθηκε στον Κύριο και συμβούλεψε τις μοναχές να αγωνίζονται ώστε όλες να κερδίσουν την Ουράνια Βασιλεία, παρέδωσε την αγία της ψυχή στον Κύριο.
Η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου θεωρείται προστάτιδα της γονιμότητας, των άτεκνων ζευγαριών, του γάμου και της οικογένειας μέσω των αναρίθμητων θαυμάτων που πραγματοποιούνται σε όσους με πίστη επικαλούνται τη βοήθεια και τη μεσιτεία Της.
Τα μήλα της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου
Η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου συνδέθηκε με το περιστατικό των τριών μήλων του Παραδείσου: Ένα βράδυ, καθώς προσευχόταν, ήρθε φωνή προς την οσία που της είπε: «Υποδέξου τον ναύτη που σου φέρνει σήμερα τα οπωρικά και να τα φας με χαρά, ώστε η ψυχή σου να νιώσει αγαλλίαση». Στη διάρκεια του Όρθρου έστειλε δύο μοναχές στην πύλη της μονής για να υποδεχτούν έναν ναύτη που ήταν απέξω.
Όταν, μετά την Ακολουθία, συναντήθηκαν, εκείνος της είπε ότι είναι ναύτης από την Πάτμο. Καθώς ξεκίνησε το καράβι τους για να πλεύσει στην Κωνσταντινούπολη, ένας σεβάσμιος γέροντας από την ακτή τούς φώναξε, παρακαλώντας να γυρίσουν πίσω για να τους δώσει κάτι. Όμως, το καράβι έπλεε με ανοιγμένα πανιά.
Τότε ο γέροντας πρόσταξε το πλοίο να σταματήσει, πράγμα που έγινε, κι εκείνος, περπατώντας στην επιφάνεια της θάλασσας, πήγε κοντά τους. Και βγάζοντας από το στήθος του τρία μήλα, του τα έδωσε λέγοντας: «Όταν φτάσεις στην Πόλη, να τα δώσεις στον Πατριάρχη και να του πεις πως του τα έστειλε ο Θεός και ο δούλος του Ιωάννης από τον Παράδεισο». Στη συνέχεια έβγαλε άλλα τρία μήλα και του είπε: «Αυτά να τα δωρίσεις στην ηγουμένη της Μονής Χρυσοβαλάντου, την Ειρήνη, και να της πεις: «Φάγε από εκείνα που η καλή σου ψυχή επεθύμης. Διότι τώρα έρχομαι από τον Παράδεισο και τα έφερα». Λέγοντάς του αυτά, ο μεν γέροντας έγινε άφαντος, το δε πλοίο ξεκίνησε.
Κατόπιν, ο ναύτης έβγαλε τα τρία μήλα από ένα μεταξωτό μαντήλι και τα έδωσε στην Αγία Ειρήνη. Τα μήλα ήταν εξαιρετικά όμορφα, ευωδιαστά και μεγάλα. «Και τούτο δεν είναι πράγμα απίστευτον, επειδή ήσαν από τον Παράδεισον». Η ηγουμένη νήστεψε επί μία εβδομάδα, ευχαριστώντας τον Κύριο. Έπειτα άρχισε κάθε μέρα και από λίγο να τρώει το ένα μήλο χωρίς επί 40 ημέρες να βάζει στο στόμα της καμιά άλλη τροφή. Τη δε Μεγάλη Πέμπτη, αφού κοινώνησαν όλες οι αδελφές, έκοψε το δεύτερο μήλο και έδωσε σε όλες από ένα κομματάκι. Κι αυτές αισθάνονταν την ευωδία και τη γλυκύτητά του και θαύμαζαν. Το τρίτο μήλο το κράτησε η αγία ως πολύτιμο φυλακτήριο «και καθ’ εκάστην το ωσφραίνετο εις απόλαυσιν της ψυχής της και αγαλλίασιν».