Σεπτεμβριος 1997 . Στο ΑΠΘ που σπουδαζα εχουν γινει καποιες κινητοποιησεις και η εξεταστικη εχει μεταφερθει για τις 18 του μηνα . Κατεβαινω Αθηνα για να δω την Κατερινα και να περασω ακομα μερικες μερες μαζι της .
Στο μεταξυ απο το Μαη ειχα δει μια διαφορα στο μεγεθος του αριστερου ορχι . Στο Αχεπα ενα γιατρος (της πλακας μου ειχε πει οτι επειδη ημουνα “αριστερος” ( βολευα τα εργαλεια στην αριστερη μερια του καβαλου ) ειχε ατροφησει ο δεξιός και ειχε κανει αντανακλαστικη υπερπλασια ο αριστερος .
Με την ευκαιρια που ημουνα Αθηνα λοιπον μιλησα με ενα πολυ καλο φιλο στον Αγιο Σαββα και στις 8/9 πηγα να με δει ενας ουρολογος . Μολις με ειδε , εφυγε λιγο απο το εξεταστηριο και δεκα λεπτα μετα γυρισε να μου πει οτι αυτο που ειδε ηταν ασχημο και 3 μερες μετα μου ειχε κλεισει χειρουργειο .
Εφυγα σοκαρισμενος και περπατησα για δυο ωρες . Μετα πηρα τηλεφωνο την Κατερινα και τους δικους μου . Και καπου εκει εδωσα μια υποσχεση στον εαυτο μου οτι δεν θα εχανα ποτε το χαμογελο μου οτι και να συνεβαινε .
Μετα το χειρουργειο , οσο εγω συνερχομουν απο τη ναρκωση οι γιατροι κρυβονταν απο τους δικους μου . Ο ορχις απο 10-15 γραμμαρια που επρεπε να ηταν ειχε φτασει τα 240 γραμμαρια και ειχε ασχημη εικονα . Οταν ο πατερας μου εκανε φασαρια στον φιλο μας, αυτος του ειπε οτι τα πραγματα δεν ηταν καλα και οτι ειχε στειλει την βιοψια στο Μεταξα οπου υπηρχε ενας ειδικος .
3 μερες μετα στο Μεταξα μαθαμε οτι ευτυχως ηταν σεμινωμα το οποιο ειχε καλη προγνωση . Ομως υπηρξε διηθηση και ειχαν επηρεαστει καποιοι λεμφαδενες οποτε επρεπε να κανω 25 ακτινοθεραπειες σε γραμμικο επιταχυντη .
Η χρονια στο πανεπιστημιο θα χανόταν αλλα δεν υπηρχε επιλογη . Αν και οι ακτινοβολιες ειναι παιχνιδακι μπροστα στην χημειοθεραπεια δεν παυουν να ειναι δοκιμασια . Μια πικρη γευση συνεχως , τα περισσοτερα φαγητα ειχαν φρικτη γευση . Μια μερα αναγκαστηκα να παω μονος μου γιατι οι γονεις μου επρεπε να πανε στο χωριο . Φευγοντας για το Μεταξα ενοιωθα καλα και πηγα με μετρο και λεωφορειο .
Μετα τη συνεδρια ημουνα κομματια απο την ναυτια . Συνειδητοποίησα οτι ειχα παρει πολυ λιγα χρηματα μαζι μου . Σταματησα ενα ταξι και τον ρωτησα μεχρι που μπορουσε να με παει με τα χρηματα που ειχα ή αν γινοταν να με παει ως το σπιτι ( Νεο Ψυχικο εμενα ) και να του δωσω εκει τα χρηματα . Ο ανθρωπος , καλη του ωρα , οχι μονο με πηγε με οσα ειχα , αλλα του τα αφησα και με το ζορι .
Μετα τις ακτινοβολιες για 3 μηνες σερνομουνα . Και για αλλους 6 μηνες ζουσα στο αγχος καθως οι δεικτες ηταν στα ορια . Ευτυχως ομως ολα πηγαν καλα . Οι μονοι δεικτες που δεν πηγαιναν καλα ηταν το σπερμοδιαγραμμα οπου φαινοταν οτι ο επιζησας ορχις δεν δουλευε σωστα . Οι γιατροι ουσιαστικα μας απεκλεισαν την πιθανοτητα να κανω παιδια , εκτος και πηγαινα με μικρογονιμοποιηση . Ψιλα γραμματα τοτε αλλα βασανο μετα .
Η Κατερινα παντως δεν πτοηθηκε καθολου και εμεινε μαζι μου παρα την αρνητικη πιθανοτητα να αποκτησουμε μαζι ενα παιδι . 7 χρονια μετα και ενω ειχαμε κανει ηδη 4 προσπαθειες με εξωσωματικες γεννηθηκε ο γιος μου που συνεληφθη με φυσιολογικο τροπο το βραδυ της 31ης Δεκεμβριου 2003 και γεννηθηκε ακριβως την ιδια μερα που ειχα χειρουργηθει : 11 Σεπτεμβριου . Ισως το μεγαλυτερο θαυμα που εχω βιωσει στην ζωη μου . Εκει που ο Θεος εκανε πλακα στους επιστημονες .
Η φωτογραφια ειναι απο τους αρραβωνες με την Κατερινα στην επετειο μας στις 21/4/1998 .
Πηγή: Antivirus.gr