Εδώ και δυόμισι μήνες βγαίνω με έναν άντρα και όλα είναι τέλεια. Περνάμε καλά, τα βρίσκουμε και βαδίζουν όλα κατ ευχήν.
Την προηγούμενη εβδομάδα αποφασίσαμε να πάρουμε ρεπό από τις δουλειές μας και να πάμε μαζί την πρώτη μας εκδρομή ώστε να περάσουμε ακόμη περισσότερο χρόνο μαζί για να γνωριστούμε καλύτερα. Έτσι και έγινε λοιπόν και ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας.
Κατα την διάρκεια του ταξιδιού ξαφνικά άρχισε να πονάει η κοιλιά μου, ένιωθα ενοχλήσεις μέχρι που δεν άντεχα άλλο και έπρεπε οπωσδήποτε να παώ τουαλέτα. Φυσικά όμως ντρεπόμουν να το ζητήσω και έτσι δεν είπα τίποτα.
Κάποια στιγμή ο Στέλιος που οδηγούσε άρχισε να με ρωτάει αν είμαι καλά, αν συμβαίνει κάτι γιατί με είδε πως ήμουν κάπως μαγκωμενη και είχα αρχίσει να ιδρώνω. Του απάντησα πως είμαι μια χαρά και δεν συμβαίνει τίποτα και συνεχίσαμε έτσι το ταξίδι μας.
Λίγη ώρα αργότερα όμως δεν άντεξα άλλο και του εξήγησα την κατάσταση. Του ζήτησα να σταματήσουμε οπουδήποτε με το αυτοκίνητο να κάνω αυτό που έπρεπε. Μέχρι όμως να βρεθεί κάποιο εφικτό σημείο οι αντοχές μου με πρόδωσαν και άρχισαν να μου φεύγουν. Δεν μπόρεσα να κρατηθώ άλλο και τα έκανα πάνω μου. Φυσικά αυτό έγινε κατευθείαν αντιληπτό από τον Στέλιο αλλά δεν μπορούσα με τιπότα να σταματήσω ότι άρχισε.
Εν πάση περιπτώσει το ταξίδι ακυρώθηκε και γυρίσαμε ξανά πίσω στην Αθήνα. Το ταξίδι του γυρισμού ήταν αμήχανο και ο καθένας πήγε σπίτι του κατευθείαν.
Εγώ δεν έχω σταματήσει να κλαίω για όλη αυτή την κατάσταση. Ο Στέλιος μου είπε στο τηλέφωνο ότι όλα είναι καλά και δεν τρέχει τίποτα, ανθρώπινα είναι αυτά κλπ. έκτοτε όμως έχει παγώσει και σαν να απομακρύνεται.
Πραγματικά δεν ξέρω πως να το χειριστώ. Τι με συμβουλεύετε να κάνω;
Μαρία