«Είμαι Gay, Οροθετικός, Drag Queen, Αρθρογράφος, Άνθρωπος».
Συνέντευξη του 2017 στη Γεωργία Λινάρδου
Γεννήθηκε στην Αμερική. Σε ηλικία 8 ετών ήρθε στην Ελλάδα. Μεγάλωσε στην Ιτέα Φωκίδος.
Στην Αθήνα βρέθηκε στα 18 του για σπουδές στη Δραματική Σχολή και στον τομέα του Μάρκετινγκ. Οι περισσότερες μέρες της καθημερινότητάς του δεν έχουν, όπως λέει κάτι το ιδιαίτερο. Drag Show δεν κάνει κάθε μέρα. Γράφει από το σπίτι. Ζει ήσυχα με την παρέα του σκύλου του Σνούπι.
–Πώς ζει η Zackie Oh;
«Ζει κάνοντας σόου και αρθρογραφώντας».
Ποια είναι η Zackie Oh;
-Τι γράφει;
«Γράφει ως Ζακ, τον έχουμε κι αυτόν τι να κάνουμε, σε μία εφημερίδα έχει μία στήλη».
-Το πιο ωραίο στη ζωή της Zackie Oh, ποιο είναι Ζακ;
«Είναι ότι κάνει αυτά που δεν θα τολμούσε ποτέ ο Ζακ να κάνει».
–Και πόσο δύσκολο είναι αυτό;
«Ως Zackie Oh δεν είναι δύσκολο γιατί αυτό είναι και μία από τις μεγάλες ομορφιές του Drug Show. Εντάξει, όταν είσαι ένας άντρας με φόρεμα, τακούνια και περούκα, είναι ήδη καταδικαστέο. Οπότε, ότι και να κάνεις από κει και πέρα, δεν μπορείς να το κάνεις χειρότερο γιατί το μεγαλύτερο λάθος το έχεις κάνει ήδη. Οπότε, σου δίνει μία ελευθερία και ένα θράσος, αν θες, να κάνεις πράγματα που ως απλός καθημερινός άνθρωπος δεν θα μπορούσες να κάνεις».
Όταν είσαι στα γραφεία μεγάλης εφημερίδας στην οποία γράφεις και κάνεις ότι σκέφτεσαι το θέμα της στήλης σου αλλά στην πραγματικότητα σκέφτεσαι: «Να βάλω το animal print ή την παγιέτα για το επόμενο show?»
-Γιατί μου λες ότι το μεγαλύτερο λάθος το έχεις κάνει ήδη;
«Το μεγαλύτερο λάθος με τα δεδομένα της κοινωνίας. Ότι ένας άντρας που φοράει περούκα και τακούνια, είναι ένα κινούμενο λάθος για τα κοινωνικά δεδομένα. Οπότε, από την στιγμή που έχεις κάνει αυτό, που έχεις το θάρρος να κάνεις αυτό, έχεις το θάρρος να κάνεις και οτιδήποτε άλλο σε αυτό το πλαίσιο».
-Πώς σε αντιμετωπίζουν;
«Όταν κυκλοφορώ έξω έτσι, οι αντιδράσεις είναι ακραίες, ή θαυμασμός ή μίσος, δεν υπάρχει μέση κατάσταση. Και να σου πω την αλήθεια, μου αρέσει αυτό. Εντάξει, είμαι κι εγώ σαν προσωπικότητα, σαν άνθρωπος λίγο των άκρων και γενικά το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να μου συμβεί είναι να περνάω απαρατήρητη, οπότε το ότι προκαλεί αντιδράσεις έντονες είτε από την αρνητική, είτε από την θετική πλευρά, εμένα μου αρέσει. Βέβαια, πολλές φορές μπορεί να σε βάλει σε κίνδυνο και με έχει βάλει προσωπικά. Αλλά η θετική του πλευρά σε αποζημιώνει τόσο πολύ που λες ότι αξίζει τον κόπο».
-Έχεις φάει ξύλο στο δρόμο;
«Ναι και παραδόξως όχι ως Zackie, αλλά ως Ζακ. Δεν ξέρω, ίσως παίζει ρόλο το attitude το δικό μου. Όταν είμαι Zackie, νιώθω άτρωτη. Οπότε αυτός, ίσως με έναν τρόπο περνάει και στον άλλο. Επίσης όταν είμαι Zackie, νιώθω προετοιμασμένη ότι αν βγω έτσι στο δρόμο θα έχω τέτοιες αντιδράσεις. Το έχω ήδη στο μυαλό μου και είμαι ήδη προετοιμασμένη για να το αντιμετωπίσω. Όταν απλά έχω βγει να πάω για τσιγάρα κι επειδή κουνιέμαι λίγο παραπάνω περπατώντας προς το περίπτερο, είναι κάτι που δεν το περιμένεις. Εκεί σε πιάνει πιο απροετοίμαστο».
Η φωτογραφία ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Ζακ και είναι της Ιωάννας Καπετανάκη
-Έχεις φοβηθεί ποτέ πολύ; Γενικά ποια είναι η σχέση με τον φόβο ως Zackie ή ως Ζακ
«Έχω δεχθεί κι άλλες επιθέσεις στο παρελθόν. Σίγουρα έχω φοβηθεί και την στιγμή που έχουν γίνει και στο άμεσο διάστημα μετά. Όσο θαρραλέος και να είσαι, όση δύναμη και να έχεις δε μπορεί να μην σε επηρεάζει κάτι τέτοιο και δεν μπορεί την επόμενη φορά που θα βγεις έξω, να μην το σκεφτείς. Η σχέση μου με τον φόβο είναι ότι υπάρχει, αλλά δεν του επιτρέπω να μου κουμαντάρει τη ζωή. Έστω κι αν χρειαστεί να βγω με έναν κόμπο στο στομάχι, θα το κάνω. Δε θα κλειστώ μέσα στο σπίτι».
-Για ποια πράγματα σε πιάνει κόμπος στομάχι;
«Γι’ αυτά που σου είπα. Αλλά λέω, όχι δεν θα σε φοβίσουν για να πάψεις να είσαι ο εαυτός σου σε δημόσια θέα. Αυτό δεν το επιτρέπω σε κανέναν. Με όποιο κόστος».
-Εγώ ακόμη και την πιο μικρή κάλυψη της κοινωνικής υποκρισίας, τη θεωρώ φασισμό. Λέμε για το ένα, για το άλλο, για τη Χρυσή Αυγή κτλ. Όμως, θεωρώ πως υπάρχει ένα ευρύτερο μείγμα φασισμού στην κοινωνία. Εσύ πώς το αντιλαμβάνεσαι;
«Σίγουρα φασίστας δεν είναι μόνον αυτός που έχει ψηφίσει Χρυσή Αυγή ή που είναι στην Χρυσή Αυγή ή την εμπιστεύεται. Δεν αρχίζει και τελειώνει φασισμός και η νοοτροπία αυτή στη Χρυσή Αυγή. Έχουμε ακούσει να διατυπώνονται φασιστικές απόψεις και από άλλα κόμματα της Δεξιάς και από ανθρώπους που δηλώνουν ακομμάτιστοι ή δεν ψηφίζουν. Δεν έχει να κάνει με κόμμα ο φασισμός, είναι νοοτροπία. Είναι η νοοτροπία το ότι προσπαθώ με τη βία να επιβάλλω το κανονικό, αυτό που θεωρώ εγώ φυσιολογικό και προσπαθώ δια της βίας ή με το να σπέρνω το φόβο, να κάνω τους ανθρώπους που δεν είναι σαν κι εμένα, αν όχι να γίνουν σαν κι εμένα, τουλάχιστον να κρύβονται για να μην τους βλέπω».
-Μετάνιωσες που δεν σε άφησε η ζωή στην Αμερική και σ’ έφερε στην Ελλάδα;
«Δε μ’ έφερε η ζωή, με έφεραν οι γονείς μου. Για πάρα πολλά χρόνια τους το κράταγα μανιάτικο γιατί το να είσαι οκτώ χρόνων και να σε πηγαίνουν από την Αμερική σ’ ένα χωριό της Ελλάδας, εντάξει η αλλαγή και το πολιτισμικό σοκ ήταν τεράστιο. Για πάρα πολλά χρόνια παραπονιόμουν γιατί ήρθαμε εδώ. Από τότε που ήρθαμε στην Αθήνα, λίγο άλλαξε αυτό. Η Αθήνα μου αρέσει πάρα πολύ. Ακόμη κι αν είχα την επιλογή να φύγω, δεν ξέρω αν θα το έκανα. Βασικά θα μπορούσα να το έχω κάνει γιατί διαθέτω και τις δύο υπηκοότητες, δεν χρειάζομαι βίζα. Θα μπορούσα οποιαδήποτε στιγμή να πάρω το αεροπλάνο και να φύγω, αλλά η Αθήνα – και όχι η Ελλάδα – μου αρέσει. Μπορεί επειδή είμαι λίγο μαζόχα, αλλά μου αρέσει».
-Η σχέση σου με τους γονείς σου πώς εξελίχθηκε;
«Κοίταξε, η σχέση με τους γονείς μου ξεκίνησε καλή. Τους είπα ότι είμαι gay στα 16 με 17. Εντάξει, με λίγο ζόρι αλλά το δέχθηκαν. Πριν από δύο χρόνια που ανακάλυψαν ότι κάνω Drag Show, αυτό τους έπεσε πιο βαρύ, δεν τους άρεσε και τόσο, οπότε υπήρχε μία μεγαλύτερη δυσκολία και υπάρχει ακόμη. Εντάξει, το παλεύουμε αλλά έχει κάνει τα πράγματα αρκετά πιο δύσκολα».
-Έχεις παράπονο γι’ αυτό;
«Έχω γιατί είχα μάθει αλλιώς. Είναι αλλιώς να ξέρεις εξ αρχής ότι δεν σε αποδέχονται και είναι αλλιώς να έχεις μεγαλώσει και να έχεις φτάσει στα 30 σου ξέροντας ότι έχουν δεχθεί αυτό που είσαι και ξαφνικά να στο τραβάνε σα χαλί κάτω απ’ τα πόδια γιατί είδαν κάτι που ξαφνικά πέρασε τα όριά τους. Θα προτιμούσα να μου έλεγαν εξ αρχής ότι δεν ρε παιδί μου, παρά… Είναι πιο δύσκολο να σου παίρνουν πίσω κάτι που νόμιζες ότι είχες, παρά να μην το είχες ποτέ».
-Τα δικά σου όρια; Έχεις κόκκινες γραμμές; Λες: όχι αυτό δεν το κάνω;
«Οι δικές μου κόκκινες γραμμές είναι σε οτιδήποτε με περιορίζει στο να είμαι και να κάνω αυτό που θέλω. Το έχω πληρώσει αρκετά και με πολλούς τρόπους αλλά είναι σε αυτό που επιμένω και ελπίζω να συνεχίζω να επιμένω για πάντα: δε θα κάνω εκπτώσεις στο τι, ποιος, ποια είμαι και τι θέλω να κάνω».
-Θα έλεγες ότι είσαι ένας μοναχικός άνθρωπος;
«Ναι, είμαι αρκετά ως Ζακ. Περισσότερο από την Zackie».
-Οι φιλοδοξίες της Zackie επηρεάζουν τη μοναχικότητα του Ζακ ή δεν παίζουν ρόλο;
Αν δεν έχεις περάσει μπροστά από το Πολυτεχνείο ανάμεσα σε ΜΑΤ και μολότοφ ακούγοντας ABBA, δεν έχεις ζήσει. Zak Kostopoulos. April 2017
«Ίσως να παίζουν ένα μικρό ρόλο, αλλά όχι τόσο πολύ. Όταν βγαίνω έξω ως Zackie, είμαι περισσότερο κοινωνική, μιλάω με περισσότερο κόσμο, προωθώ τη δουλειά μου. Και ως Ζακ γράφω αρκετά, μπαίνω στο facebook, σχολιάζω πράγματα. Απλά, στην καθημερινή μου ζωή δεν είμαι αυτή η εικόνα που περνάει είτε μέσα από τα social media, είτε από αυτό που κάνει η Zackie, το οποίο είναι αρκετά έντονο. Εντάξει, δε μπορείς να είσαι έτσι κάθε μέρα».
-Με τον έρωτα πώς τα πας;
«Με τον έρωτα τα πάω καλά αλλά καλύτερα με τον περιστασιακό έρωτα. Δεν τα πάω καλά όταν ο έρωτας μπαίνει σε καλούπια ή στο πλαίσιο μιας σχέσης, μιας κανονικότητας, μιας μονογαμίας. Το έχω προσπαθήσει. Υπήρξαν πολλά χρόνια που τα πέρασα περιμένοντας τον πρίγκηπα. Μου αρέσει η αίσθηση του έρωτα. Ερωτεύομαι με έναν τρόπο… το θεωρώ κάτι τόσο μεγάλο, ακραίο, όμορφο που όταν πας να το περιορίσεις και να το βάλεις σ’ ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, χαλάει».
-Μήπως δε θες και να πληγωθείς; Είναι μία αντίδραση αυτοπροστασίας αυτή;
«Σ’ ένα βαθμό μπορεί και να είναι γιατί έχω πληγωθεί από σχέσεις. Από την άλλη, όμως, πιο πολύ βρίσκω απελευθερωτικό το να συνειδητοποιήσεις ότι το να πεις ότι θέλω να βρω έναν άνθρωπο και να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί του, δεν είναι και το πιο ρεαλιστικό όνειρο που μπορεί να έχει κάποιος, οπότε μάλλον είσαι πιο ευτυχισμένος αν το δεις και λίγο αλλιώς».
-Αυτό το λες γιατί έχουν δει πολλά τα μάτια σου;
«Αυτό δεν το θεωρώ μόνον για μένα γιατί κάνω αυτό που κάνω, είμαι αυτό που είμαι, αλλά ακόμη και στις straight σχέσεις, σε παντρεμένα ζευγάρια, εντάξει, βλέπουμε το πόσο κέρατο και το πόση υποκρισία υπάρχει γύρω απ’ αυτό. Κι αν το καλοσκεφτείς και δεις τι ποσοστό ανθρώπων βρίσκεται σε μακροχρόνιες σχέσεις, απιστεί εντός ή εκτός εισαγωγικών, λες: εν τέλει, ποιο είναι το… φυσιολογικό; Ποια είναι η φύση του ανθρώπου; Να πει ότι θα πεθάνω με τον ίδιον άνθρωπο ή είναι στη φύση του ανθρώπου να είναι πιο ανήσυχος; Το σεξ δεν είναι απαραίτητα αγάπη και η αγάπη δεν είναι απαραίτητα σεξ. Τα έχουμε πάρα πολύ ως ίδιο πράγμα ενώ δεν είναι».
-Τι σημαίνει αμαρτία για σένα;
«Είμαι άθεη οπότε δεν πιστεύω στην αμαρτία. Ξέρω τι σημαίνει γι’ άλλους, αλλά για μένα δεν σημαίνει τίποτα».
-Η κακία;
«Η κακία είναι ένα συναίσθημα που τρώει περισσότερο εσένα παρά τον άλλον ή την άλλη για την οποία τη νιώθεις. Οπότε, προσπαθώ να την αποφεύγω και να εστιάζω σε μένα και στο πώς να είμαι εγώ καλά. Το να είμαι εγώ καλά δε σημαίνει ότι δε θα είναι κάποιος άλλος για να είμαι εγώ. Ένας άνθρωπος που θέλει να είναι ευτυχισμένος, θα πρέπει να προσπαθεί να μη νιώθει κακία για άλλους».
-Με τι νιώθεις ευτυχία;
«Με το να κάνω αυτό που θέλω, με το να είμαι ο εαυτός μου, με το να κάθομαι σπίτι και να βλέπω ταινίες με τον σκύλο μου αγκαλιά, με το να βγαίνω βόλτα με φίλους μου. Από πολλά απλά καθημερινά πράγματα μέχρι να βλέπω ότι σιγά σιγά καταφέρνω και μέσα από το Drag που ξεκίνησα σχετικά πρόσφατα να καταφέρνω και κάποια όνειρα που είχα παρατήσει».