Με λένε Μαρία και με το πρώην άντρα μου χωρίσαμε όταν το παιδί μας ήταν νεογέννητο.
Από την αρχή δεν πήγαινε το πράγμα αλλά εγώ στραβή από έρωτα έκανα πως δεν το βλέπω.
Αυτά πληρώνω τώρα. Όταν ήρθε το παιδί στη ζωή μας υπέθεσα ότι τα πράγματα θα φτιάξουν αλλά δεν έφτιαξαν, αντίθετα χειροτέρεψαν.
Ο τύπος δεν ήταν έτοιμος να γίνει πατέρας και απορώ γιατί το επεδίωξα να μείνω έγκυος μαζί του.
Τώρα την πληρώνω και εγώ και το παιδί.
Πίστευα πως όταν χωρίζαμε θα ησύχαζα αλλά συνεχίζει να μου προκαλεί προβλήματα.
Έχει έρθει η ώρα της βάπτισης και έχω κανονίσει τα πάντα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, ακόμα και την υπογραφή του που τη χρειαζόμασταν για να προχωρήσουμε και μου έβγαλε το λάδι για να τη βάλει.
Πραγματικά με έχει χιλιοταλαιπωρήσει και τώρα μου το πάει εκβιαστικά…
Έχει λυσσάξει να βγάλουμε το όνομα του πατέρα του, που τον λένε Φίλιππο, αλλά εγώ δεν θέλω να βγάλω το μωρό έτσι.
Αφενός δεν θέλω να του κάνω το χατίρι αφετέρου δεν χωνεύω τον πεθερό μου, ούτε τίθεται ζήτημα τιμής (τιμάμε τους προγόνους μας δίνοντας τα ονόματά τους τα παιδιά μας).
Ο πεθερός μου ήταν ζηλιάρης και ποτέ ούτε μας βοήθησε ούτε μας στάθηκε πουθενά σε αντίθεση με τους γονείς μου που ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος κερί αναμμένο.
Γιατί να δώσω το όνομα του πεθερού μου και να μη δώσω το όνομα των γονιών μου στην τελική;
Το πρόβλημα είναι ότι τώρα ο πρώην μου με απειλεί ότι την ημέρα της βάπτισης που τυγχάνει δυστυχώς να έχει εκείνος το παιδί δεν θα το φέρει να το βαφτίσουμε εκτός αν δεχτώ να δώσω το όνομα του πατέρα του.
Τόσο ξεφτίλας είναι.
Δεν τον ενδιαφέρει που το παιδί μεγαλώνει και πρέπει να του δώσουμε ένα όνομα, δεν τον ενδιαφέρει να είναι καλά το παιδί του, κοιτάει να με εκδικηθεί για το διαζύγιο που του ζήτησα και το κάνει μέσω του παιδιού.
Σκέφτηκα να μην του πάω το παιδί εκείνες τις μέρες και να το κρατήσω εγώ αλλά δεν το ‘χει σε τίποτα να μου κάνει μήνυση για παρεμπόδιση επικοινωνίας και να με κυνηγάνε, οπότε τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις;
Από τη στιγμή που έχω την υπογραφή του θα μπορούσα κάλλιστα να πάω να το βαφτίσω μόνη μου σε κανένα απόμερο μοναστήρι και να μη μας βρει ποτέ αλλά για να το κάνω αυτό πρέπει μία μέρα πριν τη βάφτιση να έχω εγώ το παιδί και δυστυχώς είναι οι δικές του μέρες.
Πραγματικά έχω πελαγώσει σε σημείο πού εγώ, ο πιο ήρεμος άνθρωπος του κόσμου να τον καταριέμαι κάθε μέρα και να τον βρίζω με τα χειρότερα λόγια όχι γι’ αυτό που προσπαθεί να κάνει σε μένα αλλά για το γεγονός ότι «πατάει» πάνω στο ίδιο του το παιδί.
Ο άνθρωπος είναι ξεδιάντροπος αλλά φταίω και εγώ που πήγα και έκανα παιδί μαζί του.
Αν δεν λυπόμουν το παιδί μου θα το πήγαινα πεισματικά αλλά δεν θέλω να γίνω σαν κάτι περιπτώσεις που ακούμε που τα παιδιά πάνε 5-6 χρονών, πάνε σχολείο και είναι ακόμα αβάπτιστα επειδή οι γονείς δεν τα βρίσκουν στο όνομα.
Μαρία