Με λένε Ελισάβετ είμαι 42 ετών και είμαι χωρισμένη με ένα γιο μεγάλο 22 ετών που είναι και φαντάρος αυτό τον καιρό.
Με τον μπαμπά του χωρίσαμε όταν ήταν μικρός αφού και εγώ μικρή παντρεύτηκα, έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, οιι σχέσεις μας με τον μπαμπά του έχουν φτιάξει.
Εγώ δεν ξαναπαντρεύτηκα, έκανα κάποιες σχέσεις αλλά ήμουν πιο πολύ αφοσιωμένη στις δυο δουλειές που έκανα για να μεγαλώσω το παιδί μου.
Τώρα στα 42 μου γνώρισα κάποιον που πρώτη φορά ίσως, με έβαλε στη διαδικασία να σκεφτώ να ξαναπαντρευτώ. Εξαιρετικός χαρακτήρας, τρομερή χημεία μεταξύ μας και εκείνος 45 χρονών χωρισμένος με μια 25χρονη κορη που μένει μαζί του διότι αυτός έχει την επιμέλεια. Ποτέ δεν φανταζόμουν τη πρώτη μέρα που συγκατοικήσαμε ότι θα…με έδιωχνε από το κρεβάτι διότι έχει συνηθίσει να κοιμάται μόνο με την κόρη του.
Το πρώτο βράδυ της συγκατοίκησής μας, και ενώ βλέπαμε τηλεόραση, του λέω “Πάμε για ύπνο;” και μου λέει ” Σου έχω στρώσει στο δωμάτιο της μικρής, πήγαινε εσύ και θα πάω εγώ μετά”. Του λέω “Θα κοιμηθούμε στο δωμάτιο της κόρης σου; Γιατί;”. Μου απαντά “Όχι εσύ θα κοιμηθείς στο δωμάτιο της μικρής και εγώ με την μικρή στο κρεβάτι μου”. “Μικρή” 25χρονών γυναίκα. Σάστισα, δεν πίστευα αυτό που άκουγα. Λέω δεν μπορεί, κάποια πλάκα μου κάνει, είναι γνωστός για τις φάρσες του και νόμιζα πραγματικά ότι είχε συνομωτήσει με την κόρη του να μου κάνουν φάρσα. Κυρία εγώ, πάω και ξαπλώνω στο κρεβάτι του. Μετά από ολίγο έρχεται. “Δεν κατάλαβες; Εγώ θα κοιμηθώ εδώ με την κόρη μου και εύ μέσα!”. Το είπε με αυστηρό, επιτακτικό τρόπο, σαν να ήμουν φιλοξενούμενη. Σαν να τον προσέβαλλα. Έμεινα σαστισμένη. Σηκώθηκα και πήγα στο δωμάτιο της κόρης του.
Την άλλη μέρα, και ενώ όλη νύχτα δεν είχα κοιμηθεί, πήρα τα πράγματά μου και έφυγα από το σπίτι του. Ευτυχώς δεν είχα ακόμα ξενοικιάσει το δικό μου διότι ήθελα να δω πώς θα λειτουργήσει μεταξύ μας όλο αυτό και αν θα πάει καλά. Σε όσους βιαστούν να πουν ότι δεν τον ήξερα καλά, να πω ότι ήμασταν ήδη ένα χρόνο μαζί, είχα γνωρίσει το παιδί του, με είχε και την είχα συμπαθήσει, ποτέ ωστόσο δεν ειπώθηκε ότι κοιμούνται μαζί. Πλέον θεωρώ ότι δεν ειπώθηκε εσκεμμένα.
Σε ερώτησή του γιατί φεύγω, του απάντησα ευθέως ότι δεν το θεωρώ φυσιολογικό να κοιμάται ακόμα με την κόρη του σε αυτή την ηλικία και ότι πρέπει να τους δει ειδικός.
Η απάντησή του ήταν ότι εμένα πρέπει να δει ειδικός που τα βλέπω όλα πονηρά (εν τω μεταξύ ποτέ δεν υπονόησα ότι τρέχει κάτι πονηρό, ξεκάθαρα έλεγα και λέω ότι δεν είναι φυσιολογικό ανάμεσα σε έναν γονιό και το παιδί του). Η πάντησή του αυτή, με έσπρωξε ακόμα ένα βήμα έξω από την πόρτα του σπιτιού του.
Δεν θα σας κρυφτώ είμαι ράκος γιατί πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια διαζυγίου, είχα επενδύσει συναισθηματικά σε ένα άνθρωπο.
Αλλά εκπτώσεις δεν κάνω. Ένας λόγος παραπάνω που ενώ δεν υπονόησα τίποτα πονηρό, εκείνος “μυγιάστηκε”.
Θέλω τη γνώμη σας Έκανα καλά;
Ελισάβετ