«Δε θα είχα αλλού τόσο μεγάλο μισθό», λέει
Ο Premraj Das από την Ινδία έχει κάνει σπίτι τον εργασιακό του χώρο. Μόνο που η δουλειά του είναι ο καθαρισμός μιας δημόσιας τουαλέτας στο Δελχί κι έτσι αυτός ο χώρος είναι που έχει γίνει σπίτι του…
Ο 40χρονος προετοιμάζει τα γεύματά του, τρώει και κοιμάται στο χώρο της τουαλέτας εργαζόμενος ως φύλακας της τουαλέτας, για μισθό περίπου 100 ευρώ το μήνα.
Όμως ο Das, πατέρας τριών παιδιών, ο οποίος μετακόμισε στο Δελχί αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, δεν «κλαίγεται». Πολλοί θα παραπονούνταν για τη φύση της δουλειάς αλλά ο άνδρας αυτός έχει το πιο απρόσμενο παράπονο: Για το μόνο που λυπάται, όπως λέει, είναι που πρέπει στις 9 το βράδυ να κλείνει την πόρτα της τουαλέτας, περνώντας στη συνέχεια μοναχικά τη νύχτα.
Ο 40χρονος προσελήφθη όταν οι αρχές του Δελχί αποφάσισαν πως ήταν απαραίτητη η φύλαξη των δημόσιων τουαλετών, ύστερα από σειρά ληστειών, αλλά και η καθαριότητά τους.
Ως φύλακας ο Das περνά την ημέρα του μέσα στην τουαλέτα του, όπου μαγειρεύει και τρώει και το φαγητό του. «Δεν νιώθω άβολα που ζω μέσα στην τουαλέτα, μου έγινε συνήθεια και είναι πλέον το σπίτι μου. Νιώθω θλίψη μόνο όταν κλείνω την πόρτα στις 9 το βράδυ και μένω μόνος μου όλη τη νύχτα, χωρίς να έχω κανέναν να μιλήσω…», λέει στη Daily Mail.
Ο άνδρας κατάγεται από τα βορειοανατολικά της χώρας και εργαζόταν στο παρελθόν ως εργάτης στο Πούντζαμπ, σε μια τοπική αγορά στο Αλαχαμπάντ αλλά και σε φάρμα στο χωριό του.
Ωστόσο πριν από τριάμισι χρόνια μετακόμισε στο Δελχί αναζητώντας μια καλύτερη ζωή για τον ίδιο και την οικογένειά του. Παρά το ότι η δουλειά του θεωρείται κάπως «στιγματισμένη», ο ίδιος δηλώνει πως δεν νιώθει καμία ντροπή με αυτό που κάνει και πως με τον μισθό του καταφέρνει να στηρίζει την οικογένειά του.
Επίσης απολαμβάνει, όπως λέει, την ευκαιρία να γνωρίζει εκατοντάδες ανθρώπους κάθε μέρα. «Είναι μια βρώμικη δουλειά αλλά είναι τακτική και εξασφαλίζω ένα μηνιαίο εισόδημα. Δεν θα είχα πουθενά αλλού μόνιμη δουλειά με τόσο μεγάλο μισθό», εξηγεί και προσθέτει: «Θα δουλέψω εδώ όσο περισσότερο μπορώ γιατί δεν έχω πολλές επιλογές. Όλοι ονειρεύονται μια πολυτελή ζωή αλλά πόσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να τη ζήσουν;»
Η βάρδιά του αρχίζει στις 6 κάθε πρωί και αντί να μένει κάπου και να πηγαινοέρχεται στην τουαλέτα του για τη δουλειά του προτίμησε να μένει εκεί ώστε να γλιτώσει και τα λεφτά του ενοικίου- που θα έφταναν το μισό του μισθού του.
«Όταν η τουαλέτα κλείνει το βράδυ, μαγειρεύω, τρώω, καθαρίζω και κοιμάμαι», περιγράφει ο ίδιος την καθημερινότητά του.
«Οι άνθρωποι κοιμούνται παντού και οπουδήποτε σε αυτή τη χώρα. Εγώ κοιμάμαι εδώ στην τουαλέτα, πού αλλού θα μπορούσα να κοιμάμαι με τα λεφτά που βγάζω;» διερωτάται.
Όταν δεν καθαρίζει την τουαλέτα, περνά το χρόνο του συζητώντας με τους ανθρώπους που τη χρησιμοποιούν, ενώ προσφέρει τσάι και φαγητό σε όποιον μπει στην τουαλέτα σε ώρα φαγητού! 
«Αυτή η δουλειά σημαίνει πως συναντώ ανθρώπους κάθε μέρα, συζητάμε, κι έτσι δεν νιώθω αηδία για τη δουλειά μου.
Μου αρέσει γιατί γνωρίζω ως και 400 ανθρώπους τη μέρα. Ο κόσμος με αγαπά, από τους αστυνομικούς έως τους δικηγόρους. Και γι’ αυτό κατάφερα να επιβιώσω εδώ τα τελευταία τρία χρόνια», καταλήγει.
