To κείμενο μιας Ελληνίδας μητέρας στο singleparent.gr που έχει προκαλέσει ποικίλα σχόλια:
Κατά καιρούς ακούω διάφορους χαρακτηρισμούς αλλά πια δεν με αφορά. Το τί τράβηξα το ξέρω μόνο εγώ.
Από την αρχή του διαζυγίου μου με τον πατέρα του γιου μου, είχαμε θέματα. Το παιδί έβγαζε θυμό αλλά πιο πολύ, ερχόταν με έτοιμα λόγια από το σπίτι του πατέρα του. Ότι εγώ τον άφησα για άλλον (δεν ισχύει), ότι εγώ φταίω που χωρίσαμε, ότι δεν τον αφήνω να δει το παιδί (ενώ εκείνος δεν ερχόταν τις μέρες που είχε οριστεί από το δικαστήριο) κλπ.
Το παιδί-10 ετών τότε-επέλεξε να ακούσει τον μπαμπά του. Δεν τα βάζω με το παιδί αλλά και εγώ από τη μεριά μου, ό,τι και αν έκανα, ήταν λίγο. Πήγα σε παιδοψυχολόγους, συμβουλεύτηκα ειδικούς, προσπάθησα με νύχια και με δόντια, με το καλό και το άγριο, τίποτα. Ο μπαμπάς σε όλα δίκιο η μαμά είναι πόρνη.
Ώσπου μετά από 3 χρόνια από το διαζύγιο, έκανα σχέση και εγώ με έναν άνθρωπο. Στα 39 σου πώς να μείνεις μόνη και για πόσο; Και γιατί; Και για ποιόν;
Ο Σωτήρης, ήταν η πιο όμορφη σχέση της ζωής μου. Σεβασμός, κατανόηση, αγάπη, αλληλοστήριξη. Έμαθα τί θα πούν όλα αυτά σε έναν μόνο άνθρωπο. Αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί. Ξανά παιδοψυχολόγοι, ξανά ειδικοί να δούμε πώς θα το φέρουμε στο παιδί.
Το παιδί μόλις έμαθε ότι έκανα σχέση, αγρίμι. Πού να του λέγαμε ότι θα συζούσαμε κιόλας; Λόγια από τον πατέρα του ότι τον σύντροφό μου τον είχα από πρίν και ήταν η αιτία που χωρίσαμε με τον πατέρα του. Το παιδί εξαγριώθηκε. Ο Σωτήρης, μου είπε να μην ανησυχώ, θα τον μαλάκωνε εκείνος, θα προσπαθούσε να τον πλησιάσει σαν άντρας, να κερδίσει την εμπιστοσύνη του.
Πράγματι σιγά σιγά ο σύντροφός μου, πλησίασε το παιδί. Στην αρχή ο γιος μου τον απέρριπτε, σιγά σιγά όμως τον έβαλε στη ζωή του και ύστερα συζήσαμε. Πετούσα στα σύννεφα, ήμασταν ξανά οικογένεια. Μείναμε μαζί. Όλα έδειχναν καλά. Πέρασαν έτσι 3 μήνες ευτυχίας. Νόμιζα.
Μια μέρα έλειπαν χρήματα από το πορτοφόλι του Σωτήρη.Μεγάλο χρηματικό ποσό, πάνω από 1000 ευρώ, τα είχε να πληρώσει υπαλλήλους. Σκεφτήκαμε τα πάντα, ότι του είχαν πέσει στο δρόμο, ότι κάποιος του τα έκλεψε στο δρόμο, τα πάντα. Εκτός από τον γιο μου.
Μια βδομάδα μετά-και αφού προσπαθούσαμε να συνέλθουμε από τη ζημιά- ο γιος μου, μου είπε πως έκανε κάτι κακό, πως πήρε τα λεφτά του Σωτήρη και τα έδωσε στον μπαμπά του, γιατί του είπε πως δεν είχε να περάσει. Και ο πατέρας του, δεν ρώτησε που στο διάολο βρήκε το παιδί 1000 ευρώ παρά τα πήρε και έφυγε. Τέτοιο λαμόγιο!
Δανείστηκα και του τα επέστρεψα, μαζί με το παιδί να του ζητήσει συγγνώμη. Ήταν η τελευταία μας νύχτα. Το επόμενο πρωί, μάζεψε τα πράγματά του, κάτσαμε για καφέ και μου είπε σιγά σιγά και ήρεμα ότι δεν άντεχε άλλο και θα έφευγε από τη ζωή μας. Ότι τα όριά του ήταν ως εκεί, ότι πάλεψε αρκετά και ότι ήθελε μαζί μου μια ήσυχη ζωή που όμως όσο και αν προσπαθούσα, δεν μπορούσα να του δώσω.
«Σωτηρία σ αγαπώ πολύ αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν ανέχομαι. Δεν θέλω να βάλεις το παιδί σου πάνω από εμένα γι αυτό φεύγω εγώ!» είπε επί λέξει και έφυγε για πάντα. Την ίδια μέρα, υπέγραφα την επιμέλεια του παιδιού μου, στον πατέρα του.
Όχι δεν θέλω να ακούσω «αν σε αγαπούσε θα έμενε» και άλλες μπαρούφες. Εντάξει πόση υπομονή να κάνει; Πόσο να βάλει εμένα πάνω από τον εαυτό του; Ποιός είπε πως το να ανέχεσαι ένα προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον που δεν είναι δικό σου, είναι δείγμα αγάπης;
Ο Σωτήρης δεν ξαναγύρισε αλλά δεν το έκανα για να γυρίσει. Δεν έδωσα την επιμέλεια για να γυρίσει ο φίλος μου ή για να γυρίζω με τους γκόμενους όπως πολλοί μου καταλογίζουν. 1 χρόνο τώρα δεν έχω τίποτα και κανέναν.
Το έκανα γιατί είμαι και εγώ άνθρωπος και δεν σκοπεύω να χαραμίσω τη ζωή μου για τα καπρίτσια ενός παιδιού που άγεται και φέρεται από έναν αλήτη, τον πατέρα του. Πρίν ένα χρόνο ήταν ο Σωτήρης, αύριο ποιός; Ο εργοδότης μου μήπως; Κάποια φίλη μου;
Μου λένε το παιδί έχει παραβατική συμπεριφορά για να σου τραβάει τη προσοχή. Ε, πόση προσοχή; Όλη μου τη προσοχή τόσα χρόνια δεν την έχω πάνω σε κανέναν άλλον παρά μόνο στο παιδί μου. Φτάνει όμως, δεν θα καταστρέψω τη ζωή μου για εκείνο, λυπάμαι πολύ!