Ο σύντροφός μου είναι ο μεγαλύτερος μαμάκιας που έχω δει. Βασικά, έχει κόλλημα και με τους δύο του γονείς, αλλά περισσότερο με τη μητέρα του.
Αρχικά μου επέβαλλε τη συγκατοίκηση με τους γονείς του, ενώ είχαμε ήδη ένα παιδί, γιατί όπως έλεγε δεν έχουν αποχωριστεί ποτέ και θέλει να τους έχει από κοντά. Έλεγε ότι θα είναι προσωρινό, μέχρι να βρουν ένα σπίτι στην Αθήνα, καθώς είχαν έρθει από την επαρχία για να βρίσκονται κοντά του. Εγώ ήμουν κατηγορηματική, ήξερα ότι είναι μεγάλο λάθος η συγκατοίκηση, αλλά δεν με άκουσε. 20 μήνες τους είχα πάνω από το κεφάλι μου, είχα και το παιδί, και τους έβγαζα και φαγητό έτοιμο στο τραπέζι σαν να ήταν εστιατόριο. Ταυτόχρονα τους βοηθούσα σε οτιδήποτε, από ένα απλό ραντεβού στο γιατρό μέχρι σε κάθε είδους γραφειοκρατία. Γιατί εκείνοι είναι παραδοσιακοί, με νοοτροπία πολλών χρόνων πίσω, και πιστεύουν ότι η “νύφη” είναι μία υπηρέτρια που πρέπει να τα κάνει όλα.
Εκτός της υπηρεσίας, τον έβλεπα να συζητάει τα πάντα μαζί τους και να παίρνουν μαζί τις αποφάσεις, εμένα με είχαν πάντα απέξω, μόνο για υπηρεσία. Μάλιστα οι γονείς χαμήλωναν τη φωνή ή σταματούσαν τη συζήτηση όταν έμπαινα εγώ. Και φυσικά άρχισαν να κάνουν και κουμάντο στο παιδί μου, να θέλουν να περνάει το δικό τους σε όλα. Μετά από 20 μήνες ήρθε το δεύτερο παιδί μας, και τότε άρχισα να πιέζω τον σύντροφό μου να τελειώνει επιτέλους η συγκατοίκηση. Σπίτι θα μπορούσαν να είχαν βρει πολύ νωρίτερα, εκείνος τους κρατούσε. Και όλα αυτά σε σπίτι 50 τετραγωνικών.
Παράλληλα, επειδή το μωρό είχε τις συνηθισμένες δυσκολίες, έκλαιγε τη νύχτα, μου έτρωγε πολύ χρόνο κτλ, εκείνοι άρχισαν να ενοχλούνται. Εγώ ήμουν πολύ κουρασμένη με δύο παιδιά, και βρήκα το θάρρος να τους ξεκαθαρίσω ότι αν θέλουν ακόμα να μένουν μαζί μας, πρέπει η πεθερά να μαγειρεύει μόνη της για τους δυό τους, κι ότι εγώ ίσα ίσα που προλαβαίνω να μαγειρεύω για τον άντρα μου. Και τότε έγινε μεγάλη φασαρία. Μου τα είπαν όλα μαζεμένα.
Το βασικό τους παράπονο ήταν ότι δεν ήμουν τόσο νοικοκυρά όπως η πεθερά, η οποία έχει μανία με την καθαριότητα και ξυπνάει χαράματα με μία σκούπα στο χέρι. Και άρχισαν να με προσβάλλουν για όλα, ότι είμαι τεμπέλα, ότι το μωρό κλαίει τη νύχτα επειδή εγώ κοιμάμαι και δεν το φροντίζω, ενώ εγώ ξαγρυπνούσα, κι ότι σαν νύφη έχω υποχρέωση να τα κάνω όλα, όχι μόνο να κρατάω στην εντέλεια το σπίτι και τα παιδιά, αλλά να δουλεύω κιόλας ταυτόχρονα! Ο σύντροφός μου έπαιρνε περισσότερο το μέρος τους, και τελικά, επειδή αντέδρασα κι εγώ και τους τα είπα για τα καλά, γιατί με έπνιξε το δίκιο και δεν πίστευα το πόσο αχάριστοι φάνηκαν ξεχνώντας όλες μου τις υπηρεσίες, αποφάσισε να χωριστούμε επιτέλους κι εκείνοι πήγαν σε άλλο σπίτι, όχι πολύ μακριά από εμάς φυσικά.
Κι ενώ νόμιζα ότι ηρεμήσαμε, άρχισε τις συχνές επισκέψεις στους γονείς, να συζητάνε εκεί τα πάντα με τις ώρες, εμένα να μην με υπολογίζει καθόλου και να μη μου λέει τίποτα, κι όταν ερχόταν σπίτι να συνεχίζει να τους παίρνει τηλέφωνο, λες και δεν ήταν τόση ώρα μαζί. Επιπλέον με συγκρίνει συνέχεια με τη μάνα του και με μειώνει για τη νοικοκυροσύνη μου και δεν μου έχει εμπιστοσύνη ούτε για το μεγάλωμα των παιδιών, πιστεύει ότι η μάνα του είναι η μόνη που τα κάνει όλα καλά. Με κατηγορεί για οτιδήποτε μπορεί να πάθουν τα παιδιά, για όλα φταίω πάντα εγώ. Μου φέρεται λες και οικογένειά του είναι μόνο οι γονείς, μεγάλη αδυναμία η μάνα, κι εγώ μία υπηρέτρια που του μεγαλώνει τα παιδιά, τον φροντίζει και ικανοποιεί τις ερωτικές του επιθυμίες.
Του έχω μιλήσει πολλές φορές, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Του έχω πει ότι και το άλλο άκρο, αυτό που του τα δίνουν όλα, δεν είναι υγιές και του κάνει ζημιά, αλλά που να καταλάβει. Εκείνοι έχουν θεοποιήσει τα παιδιά τους, είναι πλήρως κακομαθημένος και δεν έχει μάθει το όχι στη ζωή του. Όταν εγώ του λέω όχι, αμέσως με συγκρίνει με την αγία μάνα που του λέει σε όλα ναι. Έχει φτάσει σε σημείο να με βρίζει μπροστά τους, να με απειλεί ότι θα χειροδικήσει και φυσικά είχε εκείνους για υπεράσπιση. Και μου λένε κι ότι το σπίτι είναι δικό τους και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, κοπανώντας μου συνέχεια την οικονομική μου κατάσταση, ότι δεν είχα ποτέ δικό μου σπίτι. Εκεί που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν είπε μπροστά τους ότι καλά έκανε ο πρώην σύντροφός μου και με χτυπούσε, ότι το αξίζω. Εγώ του είχα ανοίξει την καρδιά μου για το πολύ βίαιο παρελθόν μου που παραλίγο να μου στοιχίσει τη ζωή, νομίζοντας ότι πλέον κοντά του βρήκα ένα στήριγμα, ενώ αυτός μου το κοπανάει τώρα και αυτό. Καταλαβαίνω ότι του αρέσει να με μειώνει επίτηδες μπροστά τους, σαν να θέλε να καθησυχάσει τη μάνα ότι δεν τον κάνω ό,τι θέλω κι ότι δεν έχω πάρει τη θέση της στη ζωή του, για να μη ζηλέψει εκείνη.
Κι εγώ πάνω στην απελπισία μου και τα νεύρα μου, έφτασα σε σημείο να του κόψω την ερωτική επαφή, είναι η μόνη αντίδραση που μπορώ να έχω. Του είπα ότι ήθελα άντρα πρωτίστως για σύντροφο και φίλο στη ζωή, και όχι κάποιον που θα με αποκλείει και θα με χρησιμοποιεί μόνο για συμφέρον του. Δεν είναι απόλυτο βέβαια αυτό που κάνω, κάποιες φορές ενδίδω μετά από επιμονή του, αλλά γενικώς του έχω δυσκολέψει πολύ την ερωτική ζωή. Έφτασα σε σημείο να του δώσω την άδεια να αναζητήσει αλλού τον έρωτα. Εκείνος δεν το θέλει, γιατί είναι παραδοσιακός. Ξέρω ότι ακούγεται τρελό και λάθος αυτό που έκανα, αλλά πραγματικά δεν αντέχω να μην με υπολογίζει, είμαι πολύ πληγωμένη από εκείνον. Και πραγματικά χρειάζομαι κάποιον που πρώτα να με αγαπάει και να με σέβεται, ο έρωτας έρχεται σε δεύτερη μοίρα για μένα.
Τι με συμβουλεύετε να κάνω;
Ευαγγελία