Είμαι παντρεμένη τέσσερα χρόνια με έναν πολύ καλό άντρα που με αγαπάει και με φροντίζει, αλλά τελευταία ο γάμος μας έχει ρουτινιάσει. Παιδιά δεν έχουμε, ίσως γι’ αυτό ασχολούμαι όλη την ώρα μαζί του: Γιατί δεν έχω τι άλλο να κάνω. Εκείνος πάλι δεν μου δίνει καμία σημασία. Κάθεται όλη τη μέρα στον υπολογιστή και όταν βαρεθεί τον αφήνει και πιάνει το κινητό του.
Στο τέλος βαριέμαι πια να γκρινιάζω και παύω να ασχολούμαι. Τον αφήνω να κάνει τα δικά του και κάνω και εγώ τα δικά μου. Όσο και να μη μου αρέσει αυτή η κατάσταση, συνήθισα πια.
Από ένα σημείο όμως και μετά μου τη «δίνει» που είμαι αόρατη. Προσπάθησα πολλές φορές να του πω ότι με ενοχλεί αυτή η κατάσταση, αλλά με έχει τελείως γραμμένη. Έχω βαρεθεί να χαλάω τη διάθεσή μου για κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει.
Μια φίλη μου με συμβούλευσε να αρχίσω να φλερτάρω με άλλους άντρες μπροστά του μπας και του ξυπνήσω μέσα του, τη ζήλεια, αλλά δεν είναι του στυλ μου. Αγαπώ τον άντρα μου και δεν είναι του χαρακτήρα μου τέτοια πράγματα.
Υπάρχει τρόπος να τον κάνω να δει πόσο με πληγώνει αυτή του η συμπεριφορά; Λίγη προσοχή ζητάω. Δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πιστεύω ότι το διαζύγιο είναι η μόνη λύση.
Μυρτώ