Κάποιος αγράμματος μοναχός δεν ήξερε καμία προσευχή να πει.
Του λέει ο γέροντας: – Αφού δεν μπορείς να μάθεις κάποια προσευχή να λες το: «Θεοτόκε Παρθένε Χαίρε» – Γέροντα, ούτε αυτό μπορώ να το πω… – Ε, τότε λέγε μόνο το: «Χαίρε Μαρία»…
– Αυτό μπορώ να πω! Αυτό μπορώ να το μάθω, είπε ο μοναχός. »Χαίρε Μαρία» έλεγε ο μοναχός καθημερινά, χιλιάδες φορές. Ο διάβολος του παρουσιάστηκε μια μέρα και του είπε: – Σταμάτα να λες αυτήν την προσευχή, γιατί δεν μπορώ να σε πλησιάσω..
Κοιμήθηκε ο γέροντας και το θάψανε. Στο τάφο του μετά από καιρό άνθισε μόνο του ένα λουλούδι. Ανοίξανε τον τάφο να δούνε και είδαν παραδόξως, ότι είχε ρίζα την καρδιά του μοναχού, η οποία δεν είχε λιώσει και έγραφε πάνω σε αυτήν: «Χαίρε Μαρία» με χρυσά γράμματα! Έμεινε στην ιστορία ο μοναχός αυτός ως ο «Χαίρε Μαρίας». Εκείνος που εγκωμιάζει την Παναγία χαριτώνεται και κάθε φορά που την εγκωμιάζει, κάθε φορά προβιβάζεται.
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα – Γεροντικό. Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Εσείς οι γονείς είσαστε σαν το δέντρο… ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: Είμαστε σαν το δένδρο. Είναι μια μηλιά που κάνει ξινά μήλα. Εμείς τώρα, τί πρέπει να κατηγορήσουμε, την μηλιά ή τα μήλα;
Την μηλιά.
Λοιπόν, κάνετε καλά εσείς οι γονείς, που είστε η μηλιά, για να γίνονται και τα μήλα γλυκά. Ένα δένδρο, σαν το κόψης, ευθύς ξεραίνονται τα κλαριά του. Αμή, σαν ποτίζεις την ρίζα του, στέκονται δροσερά τα κλωνάρια του.
Σεις οι γονείς είσαστε σαν το δένδρο. Όταν λοιπόν ο πατέρας και η μητέρα, που είσαστε η ρίζα των παιδιών, ποτίζεσθε με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες, με καλά έργα, ο Θεός φυλάει τα παιδιά σας. Όταν ξεραίνεστε σεις οι γονείς με τις αμαρτίες, ο Θεός θανατώνει τα παιδιά σας και σας βάνει και σάς στην κόλαση μαζί τους.