Τις περισσότερες φορές, θεωρούμε τα πράγματα δεδομένα και ξεχνάμε να εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε – μέχρι να είναι πολύ αργά.
Το να μετανιώνουμε για λάθη που κάναμε ή για όσα δεν τολμήσαμε να προσπαθήσουμε είναι απλώς μέρος της ανθρώπινης φύσης. Μερικές φορές, η ζωή μας δίνει δεύτερες ευκαιρίες να διορθώσουμε τα πράγματα· άλλες φορές, είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε με τις τύψεις μας και να λυπόμαστε για τις χαμένες ευκαιρίες και δυνατότητες.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ποια είναι τα πράγματα που μετανιώνουμε περισσότερο, εσύ κι εγώ;
Η Μπρόνι Γουέαρ, μια νοσηλεύτρια που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της σε μονάδα ετοιμοθάνατων και είδε πολλούς ασθενείς της να φεύγουν από τη ζωή μπροστά στα μάτια της, μοιράζεται τα πέντε ποιο κοινά πράγματα που μετανιώνουν οι ανθρώπων που ξέρουν ότι έχει φτάσει η στιγμή να πουν το τελευταίο αντίο.
Στο βιβλίο της “The Top Five Regrets of the Dying: A Life Transformed by the Dearly Departing” γράφει:
«Οι ασθενείς μου ήταν εκείνοι που είχαν επιστρέψει στο σπίτι για να πεθάνουν. Μοιραστήκαμε κάποιες εξαιρετικά ιδιαίτερες στιγμές. Ήμουν μαζί τους τις τελευταίες τρεις έως δώδεκα εβδομάδες της ζωής τους. Για πολλά χρόνια εργάστηκα στην παρηγορητική φροντίδα…»
Στη συνέχεια, παραθέτει αυτά που μετανιώνουν:
1. «Εύχομαι να είχα το θάρρος να ζήσω τη ζωή που ήθελα πραγματικά, όχι αυτή που περίμεναν οι άλλοι από εμένα»
Στις τελευταίες μέρες της ζωής τους, πολλοί άνθρωποι σκέφτονται όλα όσα άφησαν ανολοκλήρωτα. Αναλογίζονται τις επιλογές τους και νιώθουν λύπη που δεν έζησαν όπως οι ίδιοι ήθελαν, επειδή φοβούνταν τι θα πουν οι άλλοι.
«Οι περισσότεροι δεν είχαν τιμήσει ούτε τα μισά από τα όνειρά τους και πέθαναν γνωρίζοντας ότι αυτό οφειλόταν στις επιλογές τους ή στην έλλειψή τους», γράφει η Γουέαρ.
Αυτό είναι μια υπενθύμιση πως δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας για χάρη των άλλων.
2. «Εύχομαι να μην είχα δουλέψει τόσο σκληρά»
Το εξαντλητικό ωράριο της δουλειάς μας συχνά μας απομακρύνει από την οικογένεια και τους φίλους. Η συνεχής προσπάθεια για επιτυχία, φήμη και χρήμα μπορεί να μας αφήσει πνευματικά άδειους και να μας στερήσει σημαντικές στιγμές.
3. «Εύχομαι να είχα το θάρρος να εκφράσω τα συναισθήματά μου»
Το να εκφράζουμε με ειλικρίνεια όσα νιώθουμε είναι κάτι που πολλοί δεν τολμούν. Συχνά σωπαίνουμε για να μη φέρουμε σε δύσκολη θέση τους άλλους, όμως τελικά πληγωνόμαστε εμείς από τα ανείπωτα λόγια και τα καταπιεσμένα συναισθήματα.
Επίσης, ντρεπόμαστε καμιά φορά να πούμε στους ανθρώπους μας πόσο πολύ τους αγαπάμε και τι σημαίνουν για εμάς — κάτι που, σύμφωνα με τη Ware, πολλοί μετανιώνουν βαθιά.
4. «Εύχομαι να είχα κρατήσει επαφή με τους φίλους μου»
Καθώς περνούν τα χρόνια, οι προτεραιότητές μας αλλάζουν. Όμως δεν πρέπει ποτέ να απομακρυνόμαστε από τους ανθρώπους που κάποτε σήμαιναν τα πάντα για εμάς.
Η Γουέαρ γράφει πως πολλοί από τους ασθενείς της συνειδητοποιούσαν τη σημασία της φιλίας μόλις στις τελευταίες τους εβδομάδες — κι εκείνη τη στιγμή, δεν ήταν πάντα δυνατό να βρουν ξανά τους φίλους τους.
5. «Εύχομαι να είχα αφήσει τον εαυτό μου να είναι πιο ευτυχισμένος»
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι είναι ότι η ευτυχία είναι επιλογή.
«Ο φόβος της αλλαγής τους έκανε να προσποιούνται στους άλλους και στον εαυτό τους ότι ήταν ικανοποιημένοι, ενώ βαθιά μέσα τους επιθυμούσαν να γελάσουν πραγματικά», γράφει η Γουέαρ. Δεν πρέπει να αφήνουμε το φόβο να μας κρατά πίσω από το να κάνουμε όσα μάς γεμίζουν και μάς κάνουν χαρούμενους.
Στο τέλος, μετανιώνουμε μόνο για τις ευκαιρίες που δεν τολμήσαμε να πάρουμε.
Κοινοποιήστε αυτό το άρθρο στην οικογένεια και τους φίλους σας στο Facebook για να τους θυμίσετε πως η ζωή είναι σύντομη και αξίζει να τη ζήσουμε στο έπακρο.