Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024
διάφοραΝα πω στη γυναίκα μου ότι ξέρω πως το παιδί δεν είναι...

Να πω στη γυναίκα μου ότι ξέρω πως το παιδί δεν είναι δικό μου;

Είμαι παντρεμένος 18 χρόνια και με τη γυναίκα μου έχουμε ένα κοριτσάκι 15 χρονών που είναι η μεγάλη μου αδυναμία και ας ήξερα από την πρώτη μέρα ότι το παιδί αυτό δεν είναι δικό μου. Όπως και να έχει δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε αυτά τα ματάκια που με κοίταξαν εκείνη την ημέρα στο μαιευτήριο και αποφάσισα να το αποδεχτώ γιατί στην ουσία εκείνο ήταν το μόνο που δεν έφταιγε πουθενά.

Με τη γυναίκα μου τα πρώτα χρόνια του γάμου μας αντιμετωπίσαμε αρκετά προβλήματα κυρίως προσαρμογής. Είχαμε μάθει σε δύο εντελώς διαφορετικούς τρόπους ζωής και υπήρχε πολλή γκρίνια και μουρμούρα. Εγώ από τη μεριά μου πίστευα ότι με τον καιρό θα συνηθίσουμε και ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά η γυναίκα μου έδειχνε να απομακρύνεται όλο και περισσότερο μέχρι που στο τέλος αντιλήφθηκα εντελώς τυχαία ότι είχε συνάψει εξωσυζυγική σχέση και μάλιστα με συγγενικό μου πρόσωπο, δεν της το είπα όμως ποτέ. Το ήξερα και δεν μιλούσα. Την αγαπούσα βλέπετε πολύ για να τη χάσω οπότε ανέχτηκα να γίνω κερατάς για να μη φύγει. Ένα χρόνο μετά τη μέρα που έμαθα ότι με απατά ήρθε ένα απόγευμα και μου είπε ότι ήταν έγκυος και ότι θα γινόμουν πατέρας.

Πέταξα από τη χαρά μου αν και σχεδόν αμέσως διαπίστωσα ότι το μήνα που είχε προηγηθεί δεν είχαμε σεξουαλικές επαφές άρα το παιδί αυτό δεν μπορεί να ήταν δικό μου. Απ’ ότι φαίνεται η γυναίκα μου με θεωρούσε τουλάχιστον αδαή. Λες και ήταν τόσο δύσκολο ή ήθελε ανεπτυγμένες γνώσεις μαθηματικών για να μετρήσεις τις μέρες και να καταλάβεις ποιανού ήταν το παιδί. Το τελευταίο τρίμηνο είχαμε κάνει σεξ μόλις δύο φορές και καμία από τις δύο δεν ήταν τον τελευταίο μήνα.

Από κει και πέρα ήταν στη δική μου κρίση το τι θα έκανα και επέλεξα για μία ακόμα φορά να κάνω τα στραβά μάτια γιατί ήθελα πολύ να γίνω πατέρας έστω και με αυτό τον τρόπο.

Μετά τη γέννηση της κόρης μας η γυναίκα μου πρέπει να χώρισε από τον εραστή της. Όχι μόνο δεν ξαναήρθε ποτέ στο σπίτι μας αλλά και εκείνη δεν ξαναβγήκε ποτέ από το σπίτι παρά μόνο για να πάει το παιδί στην παιδική χαρά ή στο σχολείο, στη δουλειά της ή για ψώνια. Χάρηκα έστω και έτσι. Θα γινόμασταν επιτέλους η οικογένεια που πάντα ονειρευόμουν. Εκείνη, εγώ και το παιδάκι μας. Άλλαξε πολύ όμως και η συμπεριφορά της, σαν να ηρέμησε ξαφνικά και έγινε η πιο καλή σύζυγος του κόσμου μέχρι πέρυσι που άρχισε πάλι τα ξεπορτίσματα.

Αργεί να έρθει από τη δουλειά, φοράει τα καλά της και λέει ότι θα βγει για φαγητό με τις φίλες της (που ήταν τόσα χρόνια αυτές οι φίλες;) και έχει παραμάσχαλα το κινητό ακόμα και στην τουαλέτα, ίδια συμπεριφορά δηλαδή με τότε με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά δεν πρόκειται να το ανεχτώ.

Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να την πιάσω και να της πω ότι ξέρω την αλήθεια, ότι δηλαδή το παιδί δεν είναι δικό μου. Σκέφτομαι ακόμα και να χρησιμοποιήσω το παιδί μου για να την εκβιάσω: το κόβεις τώρα ή σε πάω στα δικαστήρια, κάνουμε ένα τεστ DNA, αποδεικνύω την απάτη σου και σου παίρνω και την επιμέλεια για την κοροϊδία που μου έκανες τόσα χρόνια. Σιγά που οι δικαστές θα δεχτούν να δώσουν την επιμέλεια του παιδιού σε μία γυναίκα που έχει μάθει μόνο να κοροϊδεύει και να εξαπατά. Σε μένα θα τη δώσουν γιατί εγώ είμαι αυτός που αγαπάει το παιδί και ας μην είναι δικό μου. Θα καταλάβουν ποιο είναι το συμφέρον του παιδιού.

Αν συνεχίσει έτσι θα το κάνω. Βαρέθηκα να είμαι εγώ το κορόιδο της υπόθεσης γιατί το ξέρω ότι όλοι σαν κορόιδο με βλέπουν.

Το μόνο που ήθελα είναι να είμαστε ευτυχισμένοι με το παιδί μας, οι τρεις μας, σαν οικογένεια, αλλά η γυναίκα μου όπως φαίνεται ποτέ δεν με αγάπησε, ούτε εμένα ούτε ίσως το παιδί μας και αυτό ίσως ήρθε η στιγμή να το πληρώσει.

Γιάννης

Πηγή: singleparent.gr



Τα πιο σημαντικά