Μια σπάνια συνέντευξη παραχώρησε σήμερα η Μπέττυ Βακαλίδου στην εκπομπή “Στούντιο 4“.
Η ηθοποιός αναφέρθηκε στην οικογένειά της τονίζοντας πως δεν τους συγχωρεί για τον τρόπο που της φέρθηκαν και πως δεν θέλει να έχει επικοινωνία με κανέναν τους.
«Είναι μια μέθοδος σωτηρίας να βάζεις στα συρτάρια σου μόνο τις καλές μνήμες και να απαλείφεις τις κακές… Συγχωρώ τους ανθρώπους, μπορεί όχι αμέσως, αλλά μετά από ένα διάστημα, μικρό ή μεγάλο συγχωρώ. Αυτό που δε συγχωρώ είναι η οικογένειά μου. Θα σας αναφέρω κάτι πολύ επίκαιρο. Χθες βρήκα τρία αιτήματα φιλίας. Το ένα, είναι από τον γιο του αδερφού μου, αυτού που με βασάνισε και με έκλεισε στο αναμορφωτήριο.
Το ίδιο βράδυ δέχθηκα άλλο ένα μήνυμα, “είμαι ο ξάδελφός σου από Αμερική” και το άλλο, από μια γυναίκα που πρέπει να είναι από το σόι της μάνας μου. Δε ξέρω αν είναι συμπτωματικό. Δε θέλω να ασχοληθώ και να ψάξω γιατί. Έχει γίνει και στο παρελθόν, όχι από τους ίδιους αλλά από άλλους συγγενείς. Αρνούμαι την επικοινωνία μαζί τους. Το δοκίμασα μια φορά. Αισθάνομαι ότι δεν έχω τίποτα κοινό με αυτούς τους ανθρώπους» ανέφερε αρχικά η Μπέττυ Βακαλίδου και συνέχισε:
«Δεν έχουν τίποτα να μου προσφέρουν. Όταν εγώ πάλευα τόσα χρόνια, δεν ήταν στο πλευρό μου. Δε τους χρειάζομαι πια. Δε θέλω να φορτώσω τη ζωή μου με τέτοιου είδους συγγενικές σχέσεις. Δε με τάραξαν αυτά τα μηνύματα. Με έκαναν να αναρωτηθώ πως και γιατί, ήταν λες και έγιναν συντονισμένα. Δε με ταράζουν, μου φέρνουν μνήμες όμως… Δε μιλάω με κανέναν από την οικογένειά μου, στενό ή μακρινό συγγενή. Οι γονείς μου έχουν πεθάνει. Και τα δυο μου αδέρφια έχουν πεθάνει. Αυτός όμως που μου έκανε τα χειρότερα ζει».
Στη συνέχεια, η Μπέττυ Βακαλίδου αποκάλυψε πως έμαθε τον θάνατο του πατέρα της από ένα τυχαίο τηλεφώνημα που έκανε στη μητέρα της το 1998, έξι μήνες αφότου εκείνος είχε φύγει από τη ζωή ενώ, τον θάνατο της μητέρας της τον έμαθε τυχαία στα ΚΕΠ όταν χρειάστηκε ένα πιστοποιητικό.
«Έμαθα από το τηλέφωνο ότι πέθανε ο πατέρας μου, σε ένα τηλεφώνημα που είχα κάνει στη μητέρα μου το 1998. Εννοείται ότι δε με κάλεσαν στην κηδεία του. Από που κι ως που; Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη σκληρότητα… Όταν μου είπε ότι πέθανε ο πατέρας μου, της πρότεινα να πάω στην Αλεξανδρούπολη ή να στείλω ένα ταξί να τη φέρει στην Αθήνα και ήταν αρνητική… Από εκεί και πέρα έληξε το θέμα. Τον θάνατο της μητέρας μου τον έμαθα από τα ΚΕΠ. Χρειάστηκα ένα πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης….
Ένιωσα σαν να ξεριζώθηκε κάτι από μέσα μου. Ορφανή είχα μείνει έτσι κι αλλιώς από τα 15. Δε ξέρω αν είναι καλύτερο να πεθάνουν οι δικοί σου άνθρωποι σε ένα δυστύχημα ή αν είναι ορφανοί και δε σε αποδέχονται, σε βασανίζουν, σε κακομεταχειρίζονται, σε εξαναγκάζουν να φύγεις από το σπίτι, από το χωριό… Τώρα, θα τους έδινα κάποια ελαφρυντικά για την παιδική μου ηλικία, για το μετά όμως, που δε με αποδέχτηκαν ποτέ, δε θα τους έδινα κανένα ελαφρυντικό» εξομολογήθηκε η Μπέττυ Βακαλίδου.