Την ώρα, που γεννιόμουνα, σχολάγανε οι μοίρες, λέει ένα τραγούδι. Τα όνειρα έχουν, άραγε, συγκεκριμένο φύλο;
Το να γεννηθείς κορίτσι είναι κατάρα, ειδικά στις κλειστές κοινωνίες. Τη στιγμή, που γεννήθηκα, οι γονείς μου αποφάσισαν να μαζέψουν χρήματα. Όχι για την εκπαίδευσή μου, αλλά για το γάμο μου. Δεν θέλω μεγάλο γάμο και ακριβά κοσμήματα, γιατί δεν πρόκειται να βοηθήσουν την αυτοπεποίθηση, την αυτοεκτίμηση ή την καριέρα μου.
Αυτό που θέλω είναι να έχω το δικαίωμα να ονειρεύομαι και την ελευθερία να εκφράζω τη γνώμη μου ανοιχτά.
Είναι τόσο λάθος, που έχω ικανότητες και ταλέντα; Δεν είναι λάθος, δώρα από το Θεό είναι. Και θέλω να κάνω κάτι με αυτά. Δεν θέλω να γίνω σαν τη μητέρα και τη γιαγιά μου, που απλά παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά και έφτιαξαν μια όμορφη οικογένεια. Δεν μου αρκεί.
Χρειάζομαι ένα σκοπό στη ζωή μου, που είναι πολύ υψηλότερος από τη δημιουργία οικογένειας. Θέλω να πετύχω στη ζωή μου, να κάνω κάτι. Δεν θέλω το «τί να μαγειρέψω αύριο;» να είναι η μεγαλύτερη απόφαση, που θα πάρω, πριν πέσω για ύπνο κάθε βράδυ. Δεν θέλω η τηλεόραση να είναι μέρος της καθημερινότητάς μου. Δεν θέλω να πέφτω για ύπνο κάθε μεσημέρι, επειδή δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω, ούτε να κουτσομπολεύω με τα άλλα κορίτσια, για να «σκοτώσω» το χρόνο μου. Η μόνη μου ευκαιρία για ένα ωραίο ντύσιμο δεν πρέπει να είναι μόνο για να πάω για ψώνια ή για το κυριακάτικο οικογενειακό φαγητό σε μια ταβέρνα. Δεν είμαι αυτή, δεν θέλω να είμαι αυτή.
Θέλω να συμμετέχω σε κάτι σημαντικό. Θέλω να ασχολούμαι με πράγματα πέραν του μαγειρέματος, της μπουγάδας ή του ξεσκονίσματος των επίπλων. Θέλω να ζω για το σήμερα και να ανυπομονώ για όσα θα ‘ρθουν. Θέλω να νιώσω την ευτυχία και τον ενθουσιασμό που νιώθει κανείς, όταν βρίσκει χρόνο να διασκεδάσει έστω και λίγο μέσα σε ένα βαρύ, απαιτητικό πρόγραμμα. Θέλω να ντύνομαι και να φαίνομαι ωραία στην καθημερινότητά μου και όχι μόνο σε ειδικές περιστάσεις. Θέλω να πέφτω για ύπνο το βράδυ μετά από μια κουραστική μέρα και να νιώθω ικανοποιημένη γιατί πέτυχα αυτά που ήθελα.
Θέλω να με εκτιμούν για τη δουλειά μου, να με υπολογίζουν για τις γνώσεις μου και να με σέβονται για τα επιτεύγματά μου. Θέλω να είμαι μεγάλη και τρανή. Μα πώς να τα πετύχω όλα αυτά; Γεννήθηκα κορίτσι και κάτι τέτοιο αρκεί, για να καθορίσει τη μοίρα μου.
Σύμφωνα με την κοινωνία και τους γονείς μου, οι γνώσεις μου γύρω από τις δουλειές του σπιτιού, τις παραδόσεις, τις προσευχές, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μου είναι πολύ πιο σημαντικές από την εκπαίδευση και την καριέρα μου. Με αντιμετωπίζουν περισσότερο σαν ευθύνη, παρά σαν άτομο. Θεωρούν ευθύνη τους να με παραδώσουν στον κατάλληλο άντρα, όποιο κι αν είναι το κόστος, μόνο και μόνο για να με ξεφορτωθούν. Δεν μπορώ να πάω στο εξωτερικό για ανώτερες σπουδές, γιατί τότε, δεν θα μείνουν λεφτά για την προίκα μου. Και ποιος θα με πάρει χωρίς προίκα; Δεν μπορώ να πάω ούτε καν σε άλλη πόλη για σπουδές, γιατί είμαι υπ’ ευθύνη τους μέχρι να «με παραδώσουν στον άντρα μου». Δεν μπορώ να συνεχίσω τις σπουδές μου ούτε στην πόλη μου, γιατί μπορεί να χρειαστώ παραπάνω χρόνο για να πάρω το πτυχίο μου και ο γαμπρός δεν μπορεί να περιμένει. Ο γάμος πάνω απ’ όλα!
Πιστεύεις, ότι τα ίδια ισχύουν και για τα παιδιά, που γεννιούνται αγόρια; Σε καμία περίπτωση. Γιατί δεν μπορεί κανείς να καταλάβει, ότι είμαι άνθρωπος, πάνω απ’ όλα άνθρωπος και όχι κορίτσι; Γιατί πρέπει να εγκαταλείψω μια πιθανή καριέρα, μόνο και μόνο επειδή είμαι κορίτσι;
Άντρες και γυναίκες σε όλο τον κόσμο παντρεύονται και κάνουν παιδιά. Καταλαβαίνω τους περιορισμούς που υπάρχουν, επειδή γεννήθηκα κορίτσι. Αλλά κορίτσια γεννιούνται εκατομμύρια καθημερινά σε όλο τον κόσμο! Εάν οι γυναίκες από τα άλλα μέρη του κόσμου μπορούν να ονειρεύονται, γιατί εγώ να πρέπει να στερηθώ αυτό το δικαίωμα;
Όνειρα…Δεν μπορείς να τα κατευθύνεις, να τα αλλάξεις ή να τα συγκρατήσεις. Γι’ αυτό λέγονται έτσι: Όνειρα.
Πότε θα σταματήσει επιτέλους αυτή η κοινωνία να καθορίζεται από το φύλο;
Πηγή: akkarbakkar.com