Όταν πριν από περίπου 6 χρόνια πήρα την απόφαση να χωρίσω, έπειτα από 15 χρόνια κοινής πορείας με τον άντρα μου, ένα γάμο και 2 παιδιά… η ζωή μου ένιωσα ότι πραγματικά είχε βουλιάξει.
Είχα αποτύχει και δεν ήξερα από πού έπρεπε να πιάσω το κουβάρι της νέας μου ζωής που με τόσες ανασφάλειες έπρεπε να συνεχίσω.
Με θυμάμαι να κάθομαι στο πάτωμα και να σκέφτομαι ότι θα ήθελα να μείνω εκεί και να αφήσω τη ζωή να περάσει από πάνω μου και να με προσπεράσει. Ένιωθα θυμό κάθε φορά που κάποιος μου έλεγε “δεν σε φοβάμαι εσένα… θα τα καταφέρεις” ήθελα να του φωνάξω πως νιώθω εύθραυστη… μόνη και φοβάμαι πολύ!!! Κανένας όμως δεν θα μπορούσε να με βγάλει από τη δύσκολη θέση μου… ήταν το δικό μου μονοπάτι και έπρεπε να το περπατήσω μέχρι τέλους μόνη…
Έτσι και έγινε… τα κατάφερα.
Δούλεψα πολύ… και έκλαψα ακόμα περισσότερο… Κάθε βράδυ έπεφτα και κάθε πρωί ξυπνούσα πιο δυνατή για να συνεχίσω.
Με λένε Λίζα και είμαι 38 χρονών.
Πριν από ένα μήνα έπαθα μια ημιπαράλυση στην αριστερή πλευρά. Χέρι και πόδι… Είχα μουδιάσματα εδώ και χρόνια, αλλά ποτέ δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία.
Μπήκα στο νοσοκομείο και η διάγνωση βγήκε γρήγορα… «Λυπάμαι πολύ», μου είπε ο γιατρός… «Σκλήρυνση κατά πλάκας είναι η νόσος που σας δημιούργησε το πρόβλημα».
Την γνώριζα καλά τη νόσο… απ’ έξω… από μακριά… τώρα είχε έρθει κοντά μου. Μπορούσα να την αγγίξω, να τη νιώσω… Ήταν ένα κομμάτι δικό μου!
Πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα δόξα τω Θεώ… Θα μπορούσε να είναι κάτι μη αντιμετωπίσιμο… κάτι που δεν θα μου άφηνε χρόνο να σκεφτώ και να διορθώσω τα κακώς κείμενα της ζωής μου… Αυτό όμως μπορούσα να το σηκώσω και ήμουν αποφασισμένη να το κάνω…
Για τα παιδιά, τη μάνα μου και για όσους αγαπώ…
Έχει περάσει ένας μήνας και κάτι… Κάθε πρωί ανοίγω τα μάτια μου και τσεκάρω χέρια και πόδια να δω ότι λειτουργούν… «Όλα είναι καλά», σκέφτομαι… «Σήκω από το κρεβάτι, έξω μια υπέροχη μέρα σε περιμένει να τη ζήσεις!»
Σηκώνομαι πάντα με χαμόγελο και αισιοδοξία… Δεν βάζω τον εαυτό μου στη διαδικασία να σκεφτεί τί θα γίνει αν….! Πόσες καταστροφές έζησα με το μυαλό μου που δεν ήρθαν ευτυχώς ποτέ!
Ξέρω ότι δεν είμαι ο μόνος άνθρωπος που αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα γι’ αυτό και σας γράφω…
Θέλω να σας θυμίσω ότι η ζωή είναι υπέροχη με όσες δυσκολίες και αν έχει και ότι η κάθε μέρα είναι μια μικρή… ΟΛΟΚΛΗΡΗ ζωή που περιμένει να τη ζήσετε και όχι να την κλαίτε!!!
Λίζα