“Θέλω να παράσχω ηλεκτρικό ρεύμα σε όσο περισσότερες οικογένειες γίνεται.” Αυτή ήταν η υπόσχεση της Aisa Mijeno, μιας κοινωνικά ευαισθητοποιημένης μηχανικού, καθώς παρουσίαζε μια εναλλακτική λύση για την έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος.
Όπως εξηγεί η ίδια η Mijeko “η έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος συμβαίνει και σε άλλες χώρες, όπως η Ινδονησία (63 εκατομμύρια πληθυσμό), η Καμπότζη (10 εκατομμύρια), η Μιανμάρ (26 εκατομμύρια), η Ταϋλάνδη (8 εκατομμύρια), το Βιετνάμ (2 εκατομμύρια) και η Μαλαισία (200 χιλιάδες). Από την στιγμή που μόνο μια μικρή μερίδα του πληθυσμού απολαμβάνει τα πλεονεκτήματα του ηλεκτρικού ρεύματος, το ξέσπασμα για την έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος είναι αναπόφευκτη.”
Μέσω αυτής της καινούργιας εφεύρεσης άνθρωποι, που ζουν σε απομονωμένες περιοχές μπορούν επιτέλους να αποχαιρετίσουν την διέλευσή τους από δυσπρόσιτες περιοχές, για να προμηθευτούν καύσιμα για τις λάμπες τους και ξύλα για τις σόμπες.
Χάρη στο ευφυές μυαλό της Mijeco η ζωή στο σκοτάδι αποτελεί πια παρελθόν.
Η Mijeco οφείλει την ιδέα για την εφεύρεσή της στην εμπειρία που είχε με την φυλή Butbut στις Φιλιππίνες το 2011. Σε συνέντευξή της στο Tech In Asia αναφέρει: “Οι άνθρωποι δεν είχαν πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα και ήταν αναγκασμένοι να περπατούν 12 ώρες μέχρι το Bontoc, μια πόλη 50 χιλιόμετρα μακριά, για να προμηθευτούν κηροζίνη για τις λάμπες τους. Το 70% της επιφάνειας της γης αποτελείται από θαλασσινό νερό και ακόμα στηριζόμαστε σε ακριβά μέσα, που εξαρτώνται από την γεωγραφική τους θέση, το κλίμα και τα καύσιμα.”
“Να παράσχω με ηλεκτρικό ρεύμα όσο γίνεται περισσότερες οικογένειες”, ήταν η υπόσχεση της Mijeno, μιας κοινωνικά ευαισθητοποιημένης μηχανικού, που ανακάλυψε μια εναλλακτική λύση για την αντιμετώπιση της έλλειψης ηλεκτρικού ρεύματος.
Ούσα το πρωταγωνιστικό πρόσωπο της καμπάνιας της Greenpeace στις Φιλιππίνες, ενός Μη Κυβερνητικού Οργανισμού, η έλλειψη κεφαλαίων δεν της άφησε άλλη επιλογή, εκτός από το να αλλάξει κατεύθυνση στην καριέρα της και να εργαστεί στο Πανεπιστήμιο De La Salle University Lipa το 2010. Η απόφασή της αυτή αποδείχτηκε σωστή, αφού κέρδισε υποτροφία από το Ίδρυμα Ideaspace. Αυτή ήταν η αρχή για την ανάπτυξη της Βιώσιμης Εναλλακτικής Λύσης Φωτισμού.
“Ερωτώμενη για την στρατηγική μάρκετινγκ που ακολούθησα και το επιχειρησιακό μοντέλο, απάντησα, ότι πραγματικά δεν έχω ιδέα από αυτά. Η ιδέα μου γεννήθηκε αποκλειστικά από συμπόνια για τους ανθρώπους, που γνώρισα κατά την διάρκεια των ταξιδιών μου”, αναφέρει η ίδια.
Όσο περίεργο και αν ακούγεται η συγκεκριμένη λάμπα δεν μοιάζει με καμία άλλη. Μπορεί να λειτουργεί ακόμα και χωρίς μπαταρίες ή πρίζα. Μόνο με νερό και αλάτι μπορεί να παράγει 90 μονάδες φωτισμού, που ισοδυναμεί με 7 αναμμένα κεριά ή με μια λάμπα LED χαμηλού φωτισμού. Επίσης, έχει και θύρα USB, για να φορτίζεις το κινητό. Ωστόσο, επειδή το εγχείρημα είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να διαλέξουν, αν θέλουν να το χρησιμοποιήσουν για φωτισμό ή για φόρτιση.
Η Mijeno εμπνεύστηκε την συγκεκριμένη ιδέα, βασιζόμενη στην χημεία, που είχε μάθει στο σχολείο. “Βασικά είναι το ίδιο με το πείραμα με το λεμόνι και την μπαταρία. Δύο διαφορετικά μέταλλα, που βυθίζονται σε ηλεκτρολύτες θα παράξουν ηλεκτρική ενέργεια. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, χρησιμοποίησα θαλασσινό νερό. Είναι μια ανοιχτή επιστήμη… οπότε δεν θα ξαφνιαστώ αν στο μέλλον υπάρξουν άλλες παρόμοιες εφευρέσεις στην περιοχή”, υποστηρίζει η ίδια.
Περήφανη η Aisa Mijeno παρουσιάζει την εφεύρεση της στο Ίδρυμα Ideaspace το 2014.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Αναπτυξιακών Ερευνών των Φιλιππίνων το 2013 στις Φιλιππίνες ζουν 16 εκατομμύρια περιθωριοποιημένες οικογένειες. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η Mijeno θέλησε να σχεδιάσει κάτι, που θα ελαχιστοποιούσε την χρήση κηροζίνης, που είναι μεγαλύτερος παράγοντας για την ατμοσφαιρική ρύπανση.
Παρόλα αυτά η Mijeno παραδέχεται, ότι υπάρχουν δυσκολίες στο μάρκετινγκ του συγκεκριμένου προϊόντος: “Υπάρχει ένας βαθμός δυσκολίας για την επίτευξη επαρκών οικονομικών στόχων, ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει και να διατηρήσει μια εταιρία, που να κατασκευάζει την συγκεκριμένη λάμπα. Είναι δύσκολο να βρεθεί μια μέση λύση, όπου να πωλείται αρκετά φθηνά η λάμπα, αλλά όχι κάτω του κόστους.”
Αποχαιρετίστε την ζωή στο σκοτάδι!
Η λάμπα κοστίζει 35 δολάρια και έχει προσδόκιμο ζωής 10 με 11 χρόνια. Βέβαια, στα άμεσα σχέδια της Mijeno είναι να αυξήση την ανθεκτικότητα της λάμπας, κάνοντάς την αδιάβροχη και να αυξήσει τις μονάδες φωτισμού από 90 σε 350.
Αυτές οι πολλά υποσχόμενες συσκευές καθορίζουν το επίπεδο διαβίωσης πολλών χιλιάδων ανθρώπων. Γι’ αυτό η ανάγκη για περισσότερους καινοτόμους επιστήμονες θεωρείται πλέον επιτακτική.