Στα παραμύθια, την πιο κρίσιμη στιγμή, εμφανίζεται μια νεραϊδονονά που με τα μαγικά της διορθώνει τις αδικίες και κάνει τον ήρωα ευτυχισμένο.
Στη σταχτοπούτα έκανε την κολοκύθα, άμαξα και στην ωραία κοιμωμένη τον θάνατο της κατάρας, ύπνο. Στην ελληνική πραγματικότητα οι νονοί θα μας φέρουν τη λαμπάδα και το αβγό μας το Πάσχα και θα μας χαρτζιλικώσουν σε κάθε δυνατή ευκαιρία. Αυτό, αν είναι παρόντες, γιατί δεν είναι λίγοι αυτοί που τους νονούς τους είδαν μία φορά· στη βάφτισή τους.
Μεγάλη αδικία να αναλαμβάνει κανείς έναν ρόλο που δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Καταλαμβάνει χώρο στη ζωή ενός παιδιού που εν τέλει μένει κενός ή λειψός. Λίγοι είναι εκείνοι που καταφέρνουν να είναι σωστοί νονοί. Να είναι, δηλαδή, παρόντες σε κάθε σου στιγμή, όχι με δώρα ή χρήματα -τι σημασία έχει, αλήθεια, αυτό για ένα παιδί;- αλλά με βαθιά θετικά αισθήματα· σαν να είναι γονείς σου ή πολύ κοντινοί σου θείοι. Σε εσάς τους σούπερ νονούς, παρότι το μεγαλύτερο μπράβο το βρίσκετε στην αγάπη που σας δείχνουν, οφείλω να σας δώσω τα ταπεινά μου συγχαρητήρια γιατί ο ρόλος του νονού είναι πιο σύνθετος απ’ όσο κανείς φαντάζεται στην αρχή.
Πριν γίνεις νονός πρέπει να είσαι βέβαιος για τη σχέση που έχεις με τους γονείς του παιδιού. Πρέπει να είστε φίλοι και μάλιστα τόσο καλοί που σε περίπτωση κάποιας παρεξήγησης θα είστε αμφότεροι διατεθειμένοι να το βάλετε στην άκρη ακόμα κι αν είναι μόνο για το παιδί. Εσείς σφαχτείτε, μην λέτε καλημέρα αν δε θέλετε, όμως, αν το παιδί έχει μάθει πως τα Σάββατα βλέπει τον νονό, τότε το Σάββατο θα δει τον νονό του. Τα «ενήλικα προβλήματά σας» δεν πρέπει να το αφορούν.
Γιατί ένα παιδί θέλει αγάπη απ’ όπου μπορεί να τη λάβει και θέλει η ροή να μην έχει διακοπές. Αυτός είναι κι ο λόγος που θα πρέπει να δίνεις το παρόν όσο πιο συχνά μπορείς. Αν σε βλέπει μία φορά τον χρόνο είσαι ένας ξένος και τίποτα παραπάνω. Όσο περισσότερο σε βλέπει τόσο περισσότερο σε συνηθίζει και δένεται μαζί σου.
Κι αυτό το δέσιμο μπορεί για σένα να συγκριθεί με τον δεσμό που θα έχεις με τα ανίψια ή τα παιδιά σου, αλλά για εκείνο θα είναι αναντικατάστατο. Να στο πω απλά, είσαι κάποιος που επέλεξε να είναι μέρος της ζωής του. Σ’ αυτήν την επιλογή έγκειται το πόσο ξεχωριστό ήταν αυτό το παιδί για σένα. Αν εσύ φροντίσεις να επενδύσεις συναισθηματικά, εκείνο σαν παιδί θα νιώθει πάντα -ας μου επιτραπεί η έκφραση- λίγο πιο «μοναδικό».
Όταν θα μιλάει για τους δικούς του, θα σκέφτεται κι εσένα γιατί ουσιαστικά με το να γίνεις νονός αυτό ακριβώς διάλεξες· να γίνεις οικογένειά του. Μπορεί να το έκανες λίγο γιατί στο ζήτησαν, λίγο γιατί το ήθελες, αλλά αν εξαφανιστείς μια ωραία πρωία απ’ την ζωή του θα σκεφτεί πως δεν ενδιαφέρεσαι για εκείνο. Θα το πάρει προσωπικά. Αντέχεις να πληγώσεις έτσι ένα παιδί;
Αν δεν μπορείς να είσαι εκεί άσε το «νονιλίκι» για κάποιον άλλο. Άσ’ το για κάποιον που ζει για τη στιγμή που θα ακούσει το βαφτιστήρι του να τον λέει νονό. Άστο για τύπους σαν εμένα που μπορεί να μη θέλω παιδιά δικά μου -τουλάχιστον όχι ακόμα- αλλά το να γίνω νονά ήταν ανέκαθεν στους στόχους μου. Ίσως το οφείλω στους νονούς μου που ήταν για μένα ευλογία. Δεύτεροι γονείς με όλη τη σημασία. Πάντα εκεί. Στην αρχή της σχολικής χρονιάς, στη γιορτή του σχολείου, σε κάθε μου επιτυχία -μεγάλη ή μικρή- η χαρά ήταν η ίδια. Μα και στις δυσκολίες δεν έκαναν πίσω. Στην εφηβεία μου, στην ενήλικη ζωή μου, ακόμα κι αν παρεξηγηθήκαμε κάποια στιγμή τίποτα δε χάλασε αυτήν την σχέση. Πώς να διαλυθεί τόση αγάπη, άλλωστε;
Αυτό θέλω να χτίσω με το δικό μου βαφτιστήρι. Μια τόσο όμορφη, μοναδική σχέση. Αυτό θα έπρεπε να είναι το ιδεατό για κάθε σχέση νονού-βαφτισιμιού. Μια σχέση αγνής αγάπης. Άλλωστε, το να είσαι νονός σημαίνει πως έχεις όλα τα θετικά ενός γονέα, ενός θείου και, ταυτόχρονα, μπορείτε να είστε και φίλοι. Μία υποχρέωση έχεις όλη κι όλη· να είσαι εκεί. Μην τα σκατώσεις. Γίνε νεραϊδονονά, ή ο πιο κουλ νονός, αλλά μη γίνεις μια σκιά πίσω απ’ τον τίτλο.