Πριν λίγα χρόνια ο ανιψιός μου έγραψε κάτι στο Facebook κατηγορώντας την οικογένεια του πατέρα του, δηλαδή εμάς, ότι δεν ήμασταν ποτέ εκεί για εκείνον.
Είναι ο γιός του αδερφού μου, από τον δεύτερο του γάμο. Ο αδερφός μου έχει εγκεφαλική παράλυση και είναι συνέχεια στο κρεβάτι. Η μητέρα του όμως όχι μόνο αρνήθηκε να τον διορθώσει, αλλά συμφώνησε με τους ισχυρισμούς του.
Μεγάλωσα τις κόρες του αδερφού μου από τον πρώτο του γάμο για πέντε ολόκληρα χρόνια, ενώ ήθελε να δεί πως θα τα πάει με τον καινούριο του γιό και τη σύζυγο του. Δεν πήρα ποτέ ούτε ένα ευρώ από κανέναν, στην πραγματικότητα συχνά ψώνιζα ακόμα και για εκείνους. Επίσης πλήρωνα τα φροντιστήρια του ανιψιού μου.
Όταν ζήτησα από την μητέρα του ευγενικά να διορθώσει τους ισχυρισμούς του, τουλάχιστον όσον αφορά το κομμάτι της οικογένειας του πατέρα του, όχι μόνο δεν αρνήθηκε αλλά ξεκίνησε να με κοροϊδεύει. Μιλούσε συχνά άσχημα για την οικογένεια μας και συγκεκριμένα για την μητέρα μου. Μια εβδομάδα πριν πεθάνει, πέρασαν τη μέρα τους κοντά στο σπίτι και κανείς από αυτούς δεν μπήκε στον κόπο να την επισκεφθεί. Ήταν κάτι που της ράγισε την καρδιά.
Όταν επιτέλους πήραν πίσω τις ανιψιές μου, τους φερόντουσαν τόσο άσχημα που και οι δύο ξαναγύρισαν στο σπίτι για να ζήσουν μαζί μας.
Δεν θέλω να τους ξαναμιλήσω. Έχω άδικο; Θα είμαι λάθος αν τους κόψω την καλημέρα;