Πριν 5 χρόνια γνώρισα τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου. Μέχρι σήμερα παρά τα όσα έγιναν, θα συνεχίσω να το λέω ότι ναι, ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου.
Χωρισμένος με δυο μικρά παιδάκια 4 και 7 ετών τότε. Η πρώην γυναίκα του, του άφησε τα παιδιά για να εργαστεί στο εξωτερικό και οι γονείς του, μένουν στην επαρχία οπότε τα μεγαλωνε μόνος.
Ίσως να με τράβηξε το γεγονός ότι στα 40 δεν είχα ακόμα κάνει παιδιά και στα μάτια μου, το γεγονός ότι πάλευε μόνος για τα δυο παιδιά του, τον έκανε ήρωα.
5 χρόνια αξέχαστα με εκδρομές, βόλτες, χαρές αλλά και καυγάδες και δύσκολες στιγμές λόγω επαγγελματικών και σε όλα μαζί.
Οι κόρες του; Παιδιά μου!
Εγώ τις διάβαζα για το σχολείο, εγώ παραμύθια πριν κοιμηθούν, εγώ ντυνόμουν Άγιος Βασίλης και τους έφερνα δώρα τα Χριστούγεννα, εγώ στις γιορτές του σχολείου όταν ο μπαμπάς τους δεν μπορούσε να είναι εκεί, εγώ την πρώτη φορά που ήρθε η περίοδος της μεγάλης κόρης. Κορίτσια μου, τις αποκαλούσα. Έλεγα στις συναδέλφισσές μου κάθε που σχόλαγα «Φεύγω πάω στα κορίτσια μου!». Μέχρι και η μητέρα τους, έπαιρνε τηλέφωνο από το εξωτερικό και μου έλεγε πόσο τυχερή νιώθει που έχουν μια δεύτερη μάνα εδώ στην Ελλάδα.
Δυστυχώς πέρσι τέτοια εποχή, δεν άργησα να καταλάβω την αλλαγή στη συμπεριφορά του. Στην αρχή νόμιζα ότι έφταιγε που είχε αλλάξει δουλειά.
Νέο εργασιακό περιβάλλον, νέα ωράρια.
Ξαφνικά τα βράδια αργούσε να γυρίσει, άρχισε να κάνει άπειρες υπερωρίες που όμως δεν ανταποκρίνονταν στα χρήματα που έφερνε σπίτι.
Ερωτεύτηκα, μου είπε μια μέρα που γύρισε πιωμένος. Το μόνο που του αναγνωρίζω είναι την ειλικρίνειά του. Θα μπορούσε να μην πει τίποτα και να με σέρνει άλλα τόσα χρόνια απ’ τη ζωή μου για κάτι που δεν άξιζε.
Είχε ερωτευτεί τη διευθύντριά του και δεν μπορούσε να το ελέγξει, έτσι είπε.
Την επόμενη μέρα πήρα τη βαλίτσα μου, χαιρέτησα τα κορίτσια που έκλαιγαν με λυγμούς και πήγα να μείνω στην αδερφή μου μέχρι να βρω σπίτι.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω την κατάθλιψη που πέρασα, το αλκοόλ που πρώτη φορά στη ζωή μου κατανάλωσα, τα κιλά που έχασα, τα τσιγάρα που κάπνισα.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω τους αναρίθμητους άντρες με τους οποίους κοιμήθηκα και την επομένη εξαφανιζόμουν, σαν να θελα μες από εκείνους, να ξεφτιλίσω αυτόν.
Θα σας περιγράψω μόνο τον τεράστιο πόνο που ένιωσα και νιώθω ακόμα για τα κορίτσια μου, που τα γνώρισα μικράκια και τα έφτασα δεσποινίδες.
Που σήμερα, αυτός την σπίτωσε και τα κορίτσια τα έδιωξε στους παππούδες στην επαρχία για να κάνει τη ζωή του μαζί της και έχω μήνες να τα ακούσω.
Τις έχει πει να μην με παίρνουν και μια φορά που κάλεσα, έκλαιγαν και δεν ξαναπήρα για να μην τις αναστατώσω.
Έφτασα 45 και δεν έκανα οικογένεια γιατί οικογένειά μου, ήταν αυτός και οι κόρες του.
Επιλογή μου ναι. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την αχαριστία, την προδοσία, την εξαπάτηση.
Άφησε εμένα που του μεγάλωνα τα παιδιά, για μία που δεν τα ήθελε στα πόδια της.
Δεν εχω να πω κάτι άλλο.
Εγώ είμαι με ψυχολόγους κι αυτός διασκεδάζει με όσα μου πήρε…
Ζωή