Γεια σας. Θα ήθελα να σας εξομολογηθώ και εγώ την ιστορία μου.
Είχα δύο υπέροχους γονείς και 2 αδέρφια. Ο ένας αδερφός μου είχε μπλέξει με ναρκωτικά και έκλεβε τους γονείς μου. Έτρεχαν από πίσω του να τον συμμορφώσουν, να τον ξεκόψουν από τις παρέες που έκανε, να τον βάλουν σε κέντρο αποτοξίνωσης γιατί δεν ξέραμε πόσο είχε προχωρήσει με τα ναρκωτικά. Ήταν πολύ καλό παιδί, αλλά έγινε άγριος και έλεγε πολλά ψέματα μέχρι που έκλεβε και από εμάς και όλα αυτά ξεκίνησαν από τα 15 του,. Τραβούσαν μεγάλο Γολγοθά οι γονείς μου. Έχω και μια μικρότερη αδερφή, υπέροχο κορίτσι, μυαλωμένη, τώρα σπουδάζει…
Τους γονείς μου τους χάσαμε σε τροχαίο το 2009. Εγώ – τώρα 26 ετών – μόλις στα 16-17 έμεινα με μια μικρούλα και έναν αδερφό που δεν μπορούσες να τον μαζέψεις. Το σόι ήταν δίπλα μας μόνο μέχρι τα σαράντα των γονιών μου μετά μόνη. Να είναι καλά βέβαια η εκκλησία της γειτονιάς μας που μας βοήθησαν. Εγώ βρήκα δουλειά, είχα το σχολείο μου, τελείωσα και έτσι έκανα δύο δουλειές. Το πρωί δούλευα σε καφετέρια σερβιτόρα και το βράδυ σε μπαρ. Έπαιρνα 50€ το βράδυ. Ήμουν μόνο με μεροκάματο ενώ είχε κοπέλες που ήταν με ποτά (καταλαβαίνετε τι μπαρ).
Ο αδερφός μου μπαινόβγαινε στις φυλακές και η μικρή σχολείο. Προσπαθούσα να μην έχει επαφές με τον αδερφό μου γιατί δεν ήθελε. Της είχαν κάνει τη ζωή μαύρη στο σχολείο. Όλοι την έβριζαν και της λέγανε ότι είναι η αδερφή του κλέφτη και είχαμε θέματα και θέματα υγείας από την στεναχώρια της. Την έπιανε το στομάχι της και υπέφερε από πόνους. Τα είχα χάσει, δεν ήξερα τι να κάνω. Ήθελα μια κανονική ζωή, δεν είχα όρεξη για τίποτα. Τι όρεξη να έχεις όταν είσαι δουλειά-σπίτι-δουλειές και το βράδυ δουλειά αλλά να ντρέπεσαι που ζεις.
Στα 24 μου γνώρισα τον άντρα μου, ο οποίος είχε είδη ένα γάμο και ένα παιδί (έκανε μικρός οικογένεια αλλά χώρισε). Ήξερε ότι δούλευα σε μπαράκι, ήταν 30 αυτός και είχε ένα εστιατόριο με τον πατέρα του. Μου είπε ότι θέλει να σταματήσω να δουλεύω νύχτα και πως θέλει να το δούμε σοβαρά και εγώ σταμάτησα τη νύχτα (στην οποία δούλευα γιατί έβγαζα καλά λεφτά, αυτό και μόνο). Μίλησα στην αδερφή μου και μου είπε να μείνουμε μαζί και αυτή θα πάει στη θεία μου, την αδερφή του μπαμπά μου, αλλά ο άντρας μου πλέον δεν την άφησε. Ήρθε μαζί μας, την σπουδάσαμε, την είχαμε σαν παιδί μας και τώρα έχω ένα μωράκι και είμαι ευτυχισμένη!
Με τον αδερφό μου δεν έχουμε επαφές. Πέρασα πολύ άσχημα ψυχολογικά για να αντέχω. Για να μη θυμάμαι το χαμό των γονιών μου έπαιρνα ηρεμιστικά αλλά τώρα είμαι πολύ καλά.
Θέλω να πω πως όποια δυσκολία και να περνάμε στην ζωή μας, αν το βάλουμε κάτω δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ. Αν είμαστε δυνατοί τότε όλα θα πάνε καλά!!!
Αποστολία