Γεια σας,ας πουμε οτι με λενε Αντωνια..
Εδω και τρεις μερες ειμαι σαν ζομπι και δεν μπορω να μιλησω σε κανεναν…
Αλλα ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη…
Ειμαι 29 χρονων,παντρεμενη εδω και 10 χρονια και εχω μια κορη 9 χρονων… Καθε σεζον εδω και 6 χρονια φευγουμε με τον αντρα μου και παμε για δουλεια σε ενα νησι…
Φετο λοιπον εγινε και παλι το ιδιο..
Ηρθαμε σε αυτο το νησι και ξεκινησαμε να δουλευουμε. Ο αντρας μου κανει εξαντλητικα ωραρια και λειπει ολη την ημερα,ερχεται αργα την νυχτα στο σπιτι…Εγω δουλευω 8 ωρο και απο το απογευμα και μετα ειμαι ελευθερη.. Η σχεση με τον αντρα μου τον τελευταιο ενα χρονο δεν ειναι και η καλυτερη.. Υπαρχει πολυ ενταση,τσακωμοι και νευρα..
Ομως παρ’ολα αυτα υπαρχει και απειρη αγαπη και απο εμενα και απο εκεινον..
Αυτη την περιοδο ειμαστε καπως απομακρυσμενοι μιας κι εκεινος λειπει ολη την ημερα στην δουλεια κι εγω μενω μονη απο την ωρα που σχολαω…
Οι φιλοι εδω στο νησι ειναι πολυυυ ελαχιστοι,μεσω λοιπον καποιου κοινου γνωστου ετυχε να γνωρισω τον Νικο,απο την πρωτη στιγμη κολλησαμε αφου ειχαμε πολλα κοινα ενδιαφεροντα και σχεδον ιδιο τροπο σκεψης. Ανταλλαξαμε τηλεφωνα και αρχισαμε να βρισκομαστε και να κανουμε παρεα.Με επαιρνε καθε μερα τηλεφωνο και οταν τελειωνα την δουλεια συναντιομασταν και περνουσαμε τον χρονο μας μαζι ομορφα και ευχαριστα..Πηγαιναμε βολτες με το αυτοκινητο,πηγαιναμε για καφε ,για φαγητο,καναμε πλακα μεταξυ μας ,μιλουσαμε για θεματα σοβαρα…Καθε μερα αυτο το μοτιβο…Ηταν ενας πολυ καλος φιλος και μια πολυ ομορφη παρεα για μενα..Ποτε δεν μου περασε απο το μυαλο τιποτα παραπανω ,κατι πιο πονηρο..
Μεχρι που ενα βραδυ πηγα σπιτι του,χτυπησα την πορτα…Μου ανοιξε,με επιασε απο το χερι χωρις να πει κουβεντα..Με οδηγησε στο δωματιο του κρατωντας μου το χερι(εκει καθομαστα συνηθως και πιναμε τον καφε μας και παιζαμε με το laptop)καθισαμε στο κρεβατι και εκεινος ξαπλωσε,εγω καθιστη στο κρεβατι προσπαθουσα να καταλαβω τι γινετε,μεχρι που με τραβαει προς το μερος του με βαζει να ξαπλωσω διπλα του,με σκεπαζει με την κουβερτα και με παίρνει αγκαλια..
Εγω γυριζω και του λεω αστειευοντας: “Τι εγινε Νικο?Θα την πεσουμε για υπνο?” Δεν μου απαντησε,δεν μου ειπε τιποτα. Ετσι μειναμε σιωπηλοι για μερικα λεπτα..
Μετα απο λιγο αρχισε να με χαιδευει στα μαλλια ,στο προσωπο ,στα μπρατσα… Και παλι δεν πηγε το μυαλο μου στο πονηρο..Σκεφτηκα πως ηταν down ψυχολογικα…Μεχρι που συνεχισε και οδηγουσε σιγα σιγα το χερι του σε ερωτογενεις ζωνες..Εκει κομπλαρα .. Αναρωτιομουν , ειναι αυτο που φανταζομαι?? Του λεω,Νικο τι κανεις??Παλι σιωπη…παλι δεν μου μιλησε ..
Αρχισε να με φιλαει στον λαιμο και συνεχισε να με φιλαει στο μπουστο..Προσπαθουσα να τον σταματησω, του το ελεγα ξανα και ξανα,Νικο σταματα,Νικο σταματο το σε παρακαλω… Το μονο που ειπε ηταν εγω σε παρακαλω και συνεχισε αυτο που ειχε αρχισει..Ανεβηκε πανω μου και συνεχισε να με φιλαει..Οσο συνεχιζε τοσο του ελεγα ,οχι,σταματα,Νικο σε παρακαλω σταματα…Εγω του φωναζα να σταματησει κι εκεινος εβγαζε το παντελονι του καθως με φιλουσε. Προσπαθουσα να τον διωξω απο πανω μου αλλα δεν μπορουσα ,μπηκε μεσα μου αφου ειχε βγαλει και το δικο μου παντελονι και γω ακομα φωναζα να σταματησει…
Καποια στιγμη σταματησα εγω… Δεν μιλουσα ,δεν αντιδρουσα ,δεν κουνιομουν καν.. Απλα περιμενα να τελειωσει..Οταν τελειωσε σηκωθηκα αμεσως,ντυθηκα πηρα τα πραγματα μου κι εφυγα σαν χαμενη κλαιγοντας..Απο εκεινο το βραδυ με παίρνει 50 τηλεφωνα την ημερα και δεν απανταω σε κανενα..Απο εκεινη την στιγμη ζω στην κολαση.
Απο την μια εχω απιστευτες τυψεις για τον αντρα μου,απο την αλλη σκεφτομαι πως θα επρεπε να τον εχω κανει να σταματησει,επρεπε να ειχα βρει τον τροπο..Ντρεπομαι τρομερα για ολο αυτο…Απο την μια θελω να μιλησω στον αντρα μου αλλα ξερω πως αν κανω κατι τετοιο θα τον χασω..Ειμαι σαν χαμενη..Νιωθω πως μερα με την μερα τρελλαίνομαι…
Πειτε μου τι να κανω;
Αντωνία